장음표시 사용
71쪽
rus. 'quae autem hic insidiae sunt' inquit aut quis nobiscum Hannibal navigat Lichas Tarentinus. homo verecundissimus et non tantum huius navigii dominus, quod regit, sed fundorum etiam aliquot ei familiae negotiantis. onus deserendum ad mercatum conducit. hic est Cyclops ille et archipirata, cui vecturam debemus; et praeter hunc Tryphaena, omnium seminarum formosissima, quae voluptatis caussa huc atque illuc vectatur.' ' hi sunt' inquit Giton quos fugimus' simulque raptim caussas odiorum et instans periculum trepidanti Eumolpo exponit. confusus ille et consilii egens iubet quemque suam sentsentiam promere et 'singile' inquit 'nos antrum Cyclopis intrasse. quaerendum est aliquod effugium, nisi naufragium ponimus et omni modo nos periculo lihoramus.' 'immo inquit Giton 'persuade gubernatori, ut in aliquem portum navem deducat, non sine praemio scilicet, et affirma ei impatientem maris fratrem tuum in ultimis esse. poteris hanc simulationem et vultus confusione et lacrimis obumbrare, ut misericordia permotus gubernator indulgeat tibi.' negavit hoc Eumolpus sistri posse: 'vix magna' inquit 'navigia portubus se curvatis insinuant, nec tam cito fratrem desecisse veri simile erit. accedit his, quod sorsitan Lichas officii caussa visere languentem desiderabit. vides, quam valde no- his expediat, ultro dominum ad sugientes accersere. Sed singe navem ab ingenti posse cursu deflecti et Licham non utique circumiturum aegrorum cubilia: quomodo possumus egredi nave, ut non conspiciamur a cunctis' opertis capitibus, an nudis' opertis. et quis non dare manum languentibus volet nudis, et quid erit aliud 102 quam se ipsos proscribere ' 'quin polius' inquam pgo ad temeritatem confugimus et per funem lapsi descendimus in scapham praecisoque vinculo reliqua lamnae committimus nec ego in hoc periculum Eumolpon arces sy uid enim ali inet innocentem alieno periculo impendere' contentus sum, si nos descendentes adiuverit casus non imprudens' inquit 'consilium' Eumolpos si aditum haberet . quis enim non euntes notabit' utique gubernator, qui pervigil nocte siderum quoque motus custodit. et utcunque imponi vel dormienti posset. si per aliam pariem navis fuga quaereretur: nunc per puppim, per ipsa gubernacula delabendum est, a quorum regione funis des cstndit qui scaphae custodiam tenet. praeterea illud miror, Encolpi, tibi non succurrisse. unum nautam stationis perpetuae icierdiu noctuque iacere in scapha, nec posse inde custodem
nisi aut caede expelli aut praecipitari viribus. quod an seri possit,
interrogate audaciam vestram. nam quod ad meum quidem comitatum attinet, nullum recuso periculum, quod salutis spem ostendit. Diuitiaco by Cooste
72쪽
nam sine caussa quidemi spiritum tanquam rem vacuam impendere ne vos quidem existimo velle. videte, numquid hoc placeat: ego vos in duas iam pelles coniciam vinctosque loris inter vestimenta pro sarcinis habebo, apertis scilicet aliquatenus labris, quibus et
spiritum recipere possitis et cibum . conclamabo deinde nocte servos poenam graviorem timpnies praecipitasse se in mare. deinde cum ventum suerit in portum, sine ulla suspitione pro Sarcinis vos ossoram.' ita vero' inquam ego 'tanquam solidos alligaturus, quibus non soleat venter iniuriam facere, an tanquam eos qui sternutare non soleamus nec Stertere, an quia hoc genus surti semel antea seliciter cessit' sed fingo una die vinctos posse durare: quid ergo, si diutius aut tranquillitas nos tenuerit aut adversa tempestas' quid dicturi sumus' vestes quoque diutius Vinctas ruga consumit, et cartae alligatae mutant figuram . iuvenes adhuc laboris expertes statuarum ritu patiemur pannos et vincla '
adhuc aliquod itor salutis quaerendum est. inspicite, quod ego inveni. Eumolpus tanquam litterarum studiosus utique atramentum habet. hoc ergo remedio mutemus colores a capillis usque ad ungues. ita tanquam servi Aethiopes et praesto tibi erimus sine tormentorum iniuria hilares, et permutato colore imponemus inimicis.' 'quidni ' inquit Giton etiam circumcide nos, ut Iudaei videamur, et pertunde aures, ut imitemur Arabes, et increta facies, ut suos Gallia cives putet: tanquam hic solus color figuram possit pervertere et non multa una oporteat consentiant fet noni ratione ait mendacium constet. puta infectam medicamine laciem diutius durare posse; finge nec aquae asperginem imposituram aliquam corpori maculam, nec vestem atramento adhaesuram, quod frequenter etiam non accersito serrumine infigitur: age, numquid et labra possumus tumore taeterrimo implere' numquid et crines calamistro convertere' numquid et frontes cicatricibus scindere' numquid et crura in orbem pandere numquid et talos ad terram deducere' numquid et barbam peregrina ratione figurare' color arte compositus inquinat corpus, non mutat. audite, quid dementi succurrerit: praeligemus vestibus capita et nos in profundum mergamus ne istud dii hominesque patiantur' Eumolpus exclamat fui 103 vos tam turpi exitu vitam siniatis. immo potius facite, quod iubeo.
mercennarius meus, ut ex novacula comperistis, tonsor est: hic continuo radat utriusque non solum capita, sed etiam supercilia. Sequar ego frontes notans inscriptione sollerti, ut videamini stigmate esse puniti. ita eaedem litterae et suspitionem declinabunt quaerentium et vultus umbra supplicii tegent
73쪽
PETRONII non est dilata sallacia, sed ad latus navigii surtim processimus
capitaque cum superciliis denudanda tonsori praebuimus. implevit Eumolpus frontes utriusque ingentibus litteris et notum fugitivorum epigramma per totam faciem liberali manu duxit. unus sorte Ox
vectoribus, qui acclinatus lateri navis exonerabat stomachum nausea gravem, notavit sibi ad lunam tonsorem intempestivo inhaorentem ministerio, execratusque omen, quod imitaretur naufragorum ultimum votum, in cubile reiectus est. nos dissimulata nauseantis devotione ad ordinem tristitiae redimus, silentioque compositi reliquas noctis horas male soporati consumpsimus
104 videbatur mihi secundum quietem Priapus diestre: 'Encolpion quod quaeris, scito a me in navem tuam esse perductum exhorruit Τryphaena et 'putes' inquit una nos dormiisse; nam et mihi simulacrum Nelituni, quod Baiis in tetrastylo notaveram, Videbatur dicere: in nave Lichae Gitona invenies. 'hinc scies' inquit Eumolpus 'Epicurum esse hominem divinum. qui eiusmodi ludibria facetissima ratione condemnat 'ceterum Lichas ut Tryphaenae somnium expiavit, ' quis' inquit prohibet navigium scrutari, ne videamur divinae mentis opera damnare 'is qui nocte miserorum furtum deprehenderat, Hesus nomine. subito proclamat: 'ergo illi qui sunt, qui nocte ad lunam radebantur pessimo medius fidius exemplo' audio enim non licere
cuiquam mortalium in nave neque ungues neque capillos deponer
105 nisi cum pelago ventus irascitur.' excanduit Lichas hoc sermone turbatus et 'itano' inquit ' capillos aliquis in nave praecidit, et hoc nocte intempesta' attrahite ocius nocentes in medium, ut sciam, quorum capitibus debeat navigium lustrari.' 'ego' inquit Eumolpus hoc iussi. nec in eodem laturus navigio auspicium mihi Dei, sed quia nocentes horridos longosque habebant capillos, ne viderer donave carcerem sacere, iussi squalorem damnatis auferri; simul ut notae quoque litterarum non adumbratae comarum praesidio totae ad oculos legentium acciderent. inter cetera apud communem amicam consumpserunt pecuniam meam, a qua illos proxima nocte extraxi mero unguentisque perfusos. ad summam, adhuc patrimonii
itaque ut tutela navis expiaretur, placuit quadragenas utrique plagas imponi. nulla ergo sit mora. aggrediuntur nos furentes nautae cum funibus tentantque vilissimo sanguine tutellam placare. -bu Coos
74쪽
et ego quidem tres plagas Spartana nobilitate concoxi. ceterum Giton semel ictus tam valde exclamavit, ut Τryphaenae aures notissima voce r pleret. non solum ergo turbata est sed ancillae etiam omnes familiari sono inductae ad vapulantem decurrunt. iam Giton mirabili forma exarmaverat nautas coeperatque etiam Sine voce saevientes rogare, cum ancillae pariter proclamant: 'Giton est, Giton, inhibete crudelissimas manus; Giton est, domina, Succurre'. dellectit aures Τryphaena iam sua sponte credentes raptimque ad puerum devolat. Lichas, qui me optime noverat, tanquam et ipse vocem audisset, accurrit et nec manus nec faciem meam consideravit, Sed continuo ad inguina mea luminibus deflexis movit ossiciosam manum et salve' inquit 'Encolpi'. miretur nunc aliquis Vlixis nutricem post vicesimum annum cicatricem invenisse originis indicem, cum homo prudentissimus confusis omnibus corporis orisque liniamentis ad unicum fugitivi argumentum tam docte pervenerit. Tryphaena lacrimas est udit decepta supplicio - vera enim stigmata credebat captivorum frontibus impressa - sciscitarique summi S-Sius coepit, quod ergastulum intercepisset errantes, aut cuius tam crudeles manus in hoc supplicium durassent. meruisse quidem contumeliam aliquam fugitivos, quibus in odium bona sua venissent
concitatus iracundia prosiliit Lichas et 'o te' inquit 'seminam 106
simplicem, tanquam vulnera ferro praeparata litteras biberint. utinam quidem hac sp inscriptione frontis maculassent: haberemus nos extremum solatium . nunc mimicis artibus petiti sumus et adumbrata inscriptione derisi.'volebat Tryphaena misereri, quia non totam voluptatem perdiderat , sed Lichas memor adhuc uxoris corruptae contumeliarumque, quas in Herculis porticu acceperat, turbato vehementius vultu proclamat: 'deos immoi tales rerum humanarum agere curam, puto, intellexisti, o Τryphaena. nam imprudentes noxios in nostrum induxere navigium, et quid feciSsent, admonuerunt pari somniorum consensu. ita vide, ut posSit illis ignosci, quos ad poenam ipse deus deduxit. quod ad me attinet, non Sum crudelis, Sed vereor, ne quod remisero, patiar.' tam superstitiosa oratione Tryphaena mutata negat se interpellare supplicium, immo accedere etiam iustissimae ultioni. nec se minus grandi vexatam iniuria quam Licham,
cuius pudoris dignitas in contione proscripta sit
me, ut puto hominem non ignotum, elegerunt ad hoc officium 107 legatum J petieruntque, ut se reconciliarem aliquando amicissimis. nisi sorte putatis iuvenes casu in has plagas incidisse, cum omnis vector nihil prius quaerat, quam cuius se diligentiae credat. nectite
75쪽
PETRONII ergo mentes satisfactione lenitas, et patimini liberos homines ire Sine iniuria, quo destinant. saevi quoque implacabilesque domini crudelitatem suam impediunt, si quando poenitentia fugitivos reduxit, et dediticiis hostibus parcimus. quid ultra petitis aut quid
vultis' in conspectu vestro supplices iacent iuvenes ingenui, honesti, et quod utroque potentius est, familiaritate vobis aliquando coniuncti. si mehercules intervertissent pecuniam vestram, si iidem proditione laesissent, satiari tamen potuisseti S hac poena, qu3m Videtis. servitia ecce in frontibus cernitis et vultus ingenuos voluntaria poenarum lege proscri latos.' interpellavit deprecationem supplicis Lichas et nolis inquit 'caussam confundere, sed impone Singulis modum. ac primum omnium, si ultro venerunt, cur nuda Vere crinibus capita vultum enim qui permutat, fraudem parat, non Satisfactionem. deinde, si gratiam a legato moliebantur, quid ita omnia secisti, ut quos tuebaris, absconderes ex quo apparet casu incidisse noxios in plagas et te artem quaesisse, qua nOStractanimadversionis impetum eluderes. nam quod invidiam facis nobis ingenuos honestoSque clamando, vide, ne deteriorem facias considentia caussam . quid debent laesi facere, ubi rei ad poenam confugiunt' at senim amici fuerunt nostri. eo maiora meruerunt Supplicia; nam qui ignotos laedit, latro appellatur, qui amicos, paulo minus quam parricida.' resolvit Eumolpos tam iniquam declamationem et sintelligo' inquit 'nihil magis obesse iuvenibus miseris, quam quod nocte deposuerunt capillos: hoc argumento incidisse
videntur in navem, non venisse. quod velim tam candide ad aures Vestras perveniat, quam simpliciter gestum est. voluerunt enim ante quam conscenderent, exonerare capita molesto et Supervacuo
pondere, sed celerior ventus distulit curationis propositum. nec tamen putaverunt ad rem pertinere, ubi incilierent. quod placuerat ut sieret, quia nec omen nec legem navigantium noverant.' 'quid'
inquit Lichas 'attinuit supplices radere' nisi sorte miserabiliores
calvi solent esse. quamquam quid attinet veritatem per interpretem quaerere' quid dicis tu, latro quae salamandra supercilia tua exs-ussit' cui deo crinem vovisti' pharmace, responde.'Obstupueram ego supplicii metu pavidus, nec quid in re manifestissima dicerem, inveniebam, turbatus et deformis praeter spoliati capitis dedecus superciliorum etiam aequali cum Donte calvitie, ut nihil nec sacere deceret nec dicere. ut vero spongia uda facies plorantis detersa sest et liquefactum per totum os atramentum omnia scilicet liniamenta fuliginea nube contudit, in odium se ira convertit. negat Eumolpus paSSurum se, ut quisquam ingenuos contra fas legemque contaminet, interpellatque saevientium minas
76쪽
non solum voce sed etiam manibus. aderat interpellanti mercennarius comes et unus piterque infirmissimus vector, solatia magis litis quam virium auxilia. nec quicquam pro me deprecabar, sed intentans in oculos Τryphaenae manus usurum me viribus meis clara liberaque voce clamavi, ni abstineret a Gitone iniuriam mulier damnata et in toto navigio sola verberanda. accenditur audacia mea iratior Lichas, indignaturque quod ego relicta mea caussa tantum pro alio clamo. nec minus I ryphaena contumelia saevit accensa totiusque navigii turbam diducit in partes. hinc mercennarius itonsori serramenta sua nobis et ipse armatus distribuit, illinc Tryphaenae familia nudas expedit manus. ac ne ancillarum quidem clamor aciem destituit, uno tantum gubernatore relicturum se navis ministerium denuntiante, si non desinat rabies libidine perditorum collecta. nihilo minus tamen perseverat dimicantium furor. illis pro ultione, nobis pro vita pugnantibus. multi ergo utrinque Sine. morte labuntur, plures cruenti vulneribus reserunt veluti ex proelio pedem , nec tamen cuiuSquam ira laxatur. tunc sortissimus Giton ad virilia sua admovit novaculam infestam, minatus se abscissurum tot miseriarum caussam, inhibuitque Τryphaena tam grande facinus non dissimulata missione. saepius ego cultrum tonsorium super iugulum meum posui, non magis me occisurus, quam Giton, quod minabatur, lacturus. audacius tamen ille tragoediam implebat, quia sciebat se illam habere novaculam, qua iam sibi cervicem praeciderat. Stante ergo utraque acie, cum apparerset futurum non tralaticium bellum, aegre expugnavit gubernator, ut caduceatoris more Tryphaena indutias saceret. data ergo acceptaque ex more patrio fide protendit ramum olivae a tutela navigii raptum, atque in colloquium venire auSa quis furor' exclamat pacem convertit in arma quid nostrae meruere manus' non Τroius heros
hac in classe vehit decepti pignus Atridae,
nec Medea furens fraterno sanguine pugnat. sed contemptus amor vires habet. ei mihi sata 5 hos inter fluctus quis raptis evocat armis cui non est mors una satis ne vincite pontum
gurgitibusque seris alios immittite fluctus.'haec ut turbato clamore mulier effudit, haesit paulisper acies 109revocataeque ad pacem manus intermisere hellum. utitur stoenitentiae occasione dux Eumolpos et castigato ante vehementissime
Licha tabulas laederis signat, quis haec formula erat: sex tui animi sententia, ut tu, Tryphaena, neque iniuriam tibi factam a Gitone quereris, neque si quid ante hunc diem factum est, obicies vindi-
77쪽
perabis puero repugnanti, non amplexum, non οSculum, non Coitum venere constrictum, nisi pro tua re praesentes numeravoris
denarios centum . item, Licha, ex tui animi sententia, ut tu Encolpion nec verbo contumelioso insequeris nec vultu, neque quaeres ubi nocte dormiat, aut si quaesieris, pro singulis iniuriis numerabis praesentes denarios ducenos.' in haec verba foederibus compositis arma deponimus et ne residua in animis etiam post iusiurandum ira remaneret, praeterita aboleri Osculis placet. exhortantibus universis odia detumescunt, epulaeque ad certamen prolatae conciliant hilaritate concordiam. exonat ergo cantibus totum navigium, et quia repentina tranquillitas intermiserat cursum, alius exultantes quaerebat fuscina pisces, alius hamis blandientibus compellebat praedam repugnantem. ecce etiam per antennam pelagiae consederant
volucres, quas textis harundinibus peritus arti sex tetigit. illae viscatis illigatae viminibus deferebatitur ad manus . tollebat plumas aura volitantes, pennasque per maria inanis spuma torquebat. iam Lichas redire mecum in gratiam coeperat, iam Τryphaena Gitona extrema parte potionis Spargebat, cum Eumolpus et ipse vino solutus dicta voluit in calvos stigmososque iaculari, donec consumpta frigidissima urbanitate rediit ad carmina sua coepitque capillorum elegidarion dicere: quod summum sormae decus eSt, cecidere capilli,
vernantesque comas tristis abegit hiems. nunc umbra nudata sua iam tempora maerent,
areaque attritis ridet adusta pilis. 5 o fallax natura deum: quae prima dedisti aetati nostrae gaudia, prima rapis.' infelix, modo crinibus nitebas Phoebo pulcrior et sorore Phoebi. at nunc levior aere vel rotundo horti tubere, quod creavit unda. 5 ridentes fugis et times puellas.
ut mortem citius venire credaS,
scito iam capitis perisse partem.' 110 plura volebat proserre, credo, et ineptiora praeteritis, cum BD-cilla Tryphaenae Gitona in partem navis inferiorem ducit corymbioque dominae pueri adornat caput. immo supercilia etiam profert de pyxide sciteque iacturae liniamenta secula totam illi formam suam reddidit. agnovit Tryphaena verum Gitona, lacrimisque turbata tunc primum bona side puero basium dedit. ego etiam si repositum in pristinum decorem puerum gaudebam, abscondebam
78쪽
tamen frequentius vultum, intelligebamque me non tralaticia deformitate esse insignitum, quem alloquio dignum ne Lichas quidem
crederet. sed huic tristitiae eadem illa succurrit anellia, sevocatumque me non minus decoro exornavit capillamento; immo commendatior vultus enituit, quia flavum corymbion erat
ceterum Euinolpos, et periclitantium advocatus et praesentis concordiae auctor, ne sileret sine sabulis hilaritas, multa in muliebrem levitatem coepit iactare: quam facile adamarent, quam cito etiam siliorum obliviscerentur, nullamque esse seminam tam pudicam, quae non peregrina libidine usque ad furorem averteretur.
nec se tragoedias veteres curare aut nomina saeculis nota, sed rem sua memoria factam, quam expositurum se esse, si vellemus audire. conversis igitur omnium in se vultibus auribusque sic exorsus est:
matrona quaedam Ephesi tam notae erat pudicitiae, ut vicina - 111rum quoque gentium seminas ad Spectaculum sui evocaret. haec ergo cum virum extuliSSet, non contenta vulgari moro lanus passis prosequi crinibus aut nudatum pectus in conspectu frequentiae plangere, in conditorium etiam prosecuta est defunctum, positumque in hypogaeo Graeco more corpus custodire ac nere totis noctibus diebusque coepit. sic adllictantem se ac mortem inedia persequentem non parentes potuerunt abducere, non propinqui; magistratus ultimo repulsi abierunt, eo inplorataque singularis exempli semina ab omnibus quintum iam diem sine alimento trahebat. adsidebat aegrae fidissima ancilla, simulque et lacrimas commodabat lugenti et quotienscunque defecerat positum in monumento lumen renovabat. una igitur in tota civitate sabula erat: solum videlicet illud adsulsisse verum pudicitiae amorisque exemplum omnis ordinis homines constebantur, cum interim imperator provinciae latrones iussit crucibus adligi secundum illam eandem casulam, in qua
recens cadaver matrona deflebat. proxima ergo nocte, cum miles, qui cruces asservabat, ne quis ad sepulturam corpus detraheret, notasset sibi feti lumen inter monimenta clarius sulgens et gemitum lugentis audisset, vitio gentis humanae concupiit scire, quis aut quid saceret. descendit igitur in conditorium, visaque pulcherrima muliere primo quasi quodam monstro infernisque imaginibus turbatus
substitit. deinde ut et corpus iacentis conspexit et lacrimas consideravit faciemque unguibus sectam, ratus scilicet id quod erat, desiderium extincti non posse seminam pati, adtulit in monumentum cenulam suam coepitque hortari lugentem, ne perseustraret in dolore supervacuo ac nihil profuturo gemitu pectus diduceret: omnium
79쪽
ulceratae mentes ad Sanitatem revocantur. at illa ignota consolatione percussa laceravit vehementius pectus ruptosque crines super corpus iacentis imposuit. non recessit tamen miles, sed eadem ex- hortatione temptavit dare mulierculae cibum, donec ancilla vini certe ab eo odore corrupta primum ipsa porrexit ad humanitatem invitantis victam manum, deinde resecta potione et cibo expugnare
dominae pertinaciam coepit et 'quid proderit' inquit 'hoc tibi, si
soluta inedia fueris, si te vivam sepelieris, si ante quam sata poseant, indemnatum spiritum ei Iuderis id cinerem aut manes credis curare sepultos vis tu revivescere' vis livi discusso muliebri errore, quam diu licuerit, lucis commodis frui ipsum te iacentis corpus a min0uer debet, ut vivas.' nemo invitus audit, cum cogitur aut cibum sumere aut vivere. itaque mulier aliquot dierum abstinentia sicca passa est frangi pertinaciam suam, nec minus avide replevit se cibo quam 112 ancilia. quae prior victa esti ceterum scitis, quid plerumque soleat temptare humanam satietatem. quibus blanditiis impetraverat miles, ut matrona vellet vivere, isdem etiam pudicitiam eius adgressus est. nec deformis aut in lacundus iuvenis castae videbatur, conciliantegratiam ancilla ac subinde dicente: 'placitone etiam pugnabis amori ' nec venit in mentem, quorum consederis arvis j iquid diutius moror' ne hanc quidem partem corporis mulier absti nuit, victorque miles utrumque persuasit. iacuerunt ergo una non tantum illa nocte, qua nuptias fecerunt, sed postero etiam ac tertio die, praeclusis videlicet conditorii laribus, ut quisquis ex notis ignotisque ad monimentum venisset, putaret expirasse super corpus viri pudicissimam uxorem. ceterum delectatus miles et forma mulieris
et secreto, quicquid boni per facultates poterat, coemebat et prima
statim nocte in monumentum ferebat. itaque unius cruciarii parentes ut viderunt laxatam custodiam, detraxere nocte pendentem supremoque mandaverunt ossicio. at miles circumscriptus dum desidet, ut postero die vidit unam sine cadavere crucem, veritus Supplicium mulieri, quid accidisset, exponit: nec se expectaturum iudicis sententiam, sed gladio ius dicturum ignaviae suae. commodaret ergo illa perituro locum et satale conditorium . . . familiari ac viro saceret. mulier non minus misericors quam pudica Viae istud' inquit 'dei sinant, ut eodem tempore duorum mihi carissimorum hominum duo funera spectem. malo mortuum impendere quam Vivum occidere.' secundum hanc orationem iubet ex arca corpus
mariti sui tolli atque illi, quae vacabat, cruci adfigi. usus est miles
80쪽
ingenio prudentissimae seminae, posteroque die populus miratus est, qua ratione mortuus isset in crucem risu excepere saliuiam nautae, leti erubescente non mediocri - 113ter Tryphaena vultumque suum super cervicem Gitonis amabiliterponente. at non Lichas risit, sed iratum commovens caput 'si iustus' inquit 'imperator fuisset, dphuit patris familiae corpus in monimentum referre, mulierem adfig re ei uci non dubie redierat in animum ui'dyle expilatumqu0 libidinosa migratione navigium. sed nec laederis verba pρrmi vehant m mini SSμ, nec hilaritas, quae praeoccupaverat mentes, dabat iracundiae locum. ceterum Tryphaena in grρmio Gitonis posita modo implebat osculis pectus, intρrdum concinnabat spoliatum crinibus vultum. No maestus et impatiens foederis novi non cibum, non potionem capiebam, sed obliquis truciliusque oculis utrunque spectabam. omnia me oscula vulnerabant. Omnes blanditiae, quascunque mulier libidinosa fingebat. nec tamen adhuc sciebam, utrum magis puero irasoerer, quod amicam milii auferret, an amicae, quod puerum corrumperet: utraque inimicissima oculis meis et captivitate praeterita tristiora. accedebat huc, quod neque Tryphaena me alloquebatur tanquam samiliarem et aliquando gratum sibi amatorem, nec Giton me aut tralaticia propinatione dignum iudicaliat, aut quod minimum est, sermone communi vocabat, credo, veritus ne inter initia coeuntis gratiae recentem cicatricem rescini seret. inundavere pectus lacrimae dolore paratae, gemitusque suspirio tectus animam paene submovit
in part m voluptatis tentabat admitti, nec domini supercilium induebat, sed amici quaerebat obsequium
si quid ingenui sanguinis habes, non pluris illam facies, quam spurcam. si vir fueris, non ibis ad spintriam'
me nihil magis pungebat quam ne Eumolpus sensisset, quicquid illud suerat, et homo dicacissimus carminibus vindicaret iurat Eumolpus verbis conceptissimis
dum haec taliaque iaciamus, inhorruit mare nubesque undique 1 14 adductae obruere teneliris diem. discurrunt nautae ad officia trepidantes velaque tempestati subducunt. sed nec certus fluctus ventus impulerat, nec quo destinarot cursum, gubernator sciebat. Siciliam
modo ventus dabat, saepissime lin ora nil Italici litoris aquilo posses