장음표시 사용
351쪽
oues volunt tum Aprili, mirum istum non gustent, priς significam, quod Cum tanum rarissii uecde Uae gem Mosauria in lividui rima ex parte binos, aliquando ternos , usque et am quare iam patiat,etientiet hinstret eat
Aristotelas libro sexto de iustoria animalium capite dectulo nono. Quam quanrilleoeu tus lectionem diuersam sequiitus ab ex ptaibus Graecis irpis ex iis, quae reddo aduna
adeo validam,quae consistit in calido innato, & partium temperament, si Minaicta Iguvi Cum grauida sunt, quo tempore eciam au turi in ei Maselus c
pin cipue otiis, quam ait Columella libro septimo, obstemctine non enim aliter hoc an aleniti ,quam muliebrem sexuin .sepi iique par quaera est omnis rationis ignarum laborare in partu. Haec tamsi, imbecingit 'diriri l .non eo progrediatur, ut morbus iam sit, non enim sc vi , to augeriir labi,s eopia; fisi . limmis ueretur potilis. Cons igitur pluribus emtem tmutas coptit m ellar, φm niam ex es emento fit, aucta vero materia, uis sta& imimmam auget Deo se ii cum est.Vienui laurem fiere ex excremento Iarimoniam Menetaeirmet an uim coli ibi Gnsis iciti ei uis quimadmodum scribiridem Amthmesesquarto dape tatione animalium eapud Mino νω autem cae strillat lixas teno i lexin de bruma in alium ex pitc declino omu . ptimo quide adspeeiens piret . deinde veroossi peteretine. vitie rei
352쪽
Cur animantium alia, cum aquam mutarint, colorem suum amittunt, s- miliaque loci illius domesticis redduntur, ut capre alia vero numquam amittunt, ut homo. Ad summam, cur alia mutantur alia non: ut coruus, qui se in .
per incommutabilis persistit 3 An quorum natura vincere , perdomareque homo rem non potest, ut auium, quae vesicam quoque nullam ob eam rem obtinent, haec nusquam mutari possunt. Sed cur non illa cadem, sed quae nata ex his sint, haec mutenturi An quod recens nata suis parcntibus timi
Septimum hoc problema, S: duo, quae deinceps sequuntur, ochivum,& nonum ab an liquo interprete, 5e Aponensi simul coniungunrur, tanquam unum tantum, S conti nuum sit problema : quomodo ctiam in Theodori tralatione , quam habet iacm codex, proponuntur. In aliis tamen editionibus, quae eandem Theodori tralationem continent, dii iunguntur, ac tria numerantur id vero refert nihil, si enim tria sunt, illa ordine se con seqiuuatur, aliudque ex alio aptum est: quin & primi nulla proponitur solutio, tanquam ex secundo repetenda. Inquirit igitur hoc primo, de coloris mutatione in quibusdam ani mala hiis ex usu nonnullarum aquarum eueniente, qua demutatione smiliter praeclaratum eiusdem Aristotelis, tum aliorum auctorum habemus testimonia. Idem enim tertio de historti animalium capite duodecimo ita scribit: Immatant visam nonnusta ex animal bis p I aras colores ex aquarum ι-ώιπιιone. alibi enim ea-ida fanι. a1ιι mgrae sunt eliam is eis easuas ipsos aqviis maliti in locis eadem vinate praedita, quas eam biberint oves opaιιmpos pestim rescierin , ngros generant agnos τι in term Asritiae agri Chalcidici Thraciae finis amnis, a prammiasti ditare Pschrum vocant, o in Amandria quoi duo sunιμών,Ρονα aher eandore, alieν ni arsam pecorisus fatis. L mandor et mamnis stivas reddere oves erad ιών. Strabo lib. I o Eas a reo omina sani cireus, is Neleus, e quorum altera bibentes Oaes alba sunt, ex altera nigra.qua. ti ahquia visam aptia crastim eaenire monuimus. seneca naturalium quaestionum libro tertio, e apite vigesimo quinto: Ambussam fluminibus vis ines mira: aha enim sunt qua potis ins avi greges ovium . msrarae uereae tempus, qua sereni ra, albam serunt lanam, quae assa venerant, iatra abeunι. me etiam ira distorsa limnes δεο esseiunt,quo marten ab effecti Metis nomen est,iιὸν 3M Ex eoilem exeant daresa faciam. In Macedonia quoqae, τι ais Neophractus es fumea - θολει. facere at is oties via M. adaacunι. quod is diutius potauere, non aluo quam infecta mutansam A sita lana vias faenι pasta a Ius gratuιιus infectores, ad Ceronem eandem gregem appessunt Aa Isres notion habeo esse H Gala ιιa flamen, quod idem in omnisus efficiat, esse in Cappadoeia, quo poto equis, nee mlh praeterea se mala color malatur D spargitar alba catis. Vitruvius libro septi mo capite tertior sanι ratim ὁποιικ sumina Cephisius . o Melas, Leania Crathis . nota. Xan thias , Ins agris claramentorum, o DFhreorum, o LMAcensium fontes, o mina. eum petorat sti)ι tempordias anni paransar ad eοαγιιonem param ,per id sempus adgunιar .eo qMI Hepotam. Mi eo, quamuis ρι alba, procreant als locis υucophaea, alijs lotu pasta, alijs creatino eolo,e. Pli nius libro undecimo capite centesmo tertio: In Falisco omnis aqua pota candidos s essetis,m 8aona amnis Melas sues nigras, Ceps sus ex rasem laea profluens asias: rufam n grus Penim, seseque taxia esion Xamhin, inde is nomen amni. Et rurius libro 3 I. capite undecimo Laa tus in millorum res δεοs ιMait esse Ceranem, ex qaο Lbentes oues aiktiferi Melan ex quo ni .es, ex utroque Atilem manas. Theophrastas an nuridis Crathim candorem faeere. Θbarim ni γιum bobus, operari. Caterum exemplum de homine, quo utitur Aristoteles, quemque pilis non immutari dicit, potest in dubium rcuocari. Aquarum enim nonnullarum usu
mutari ipsi pilos testatur idem Strabo libro sexto, ita scribens de fluuio Crathi, ut venit in seiptes : - GaIhis hominam qui In eo laaant, erines fiam, asiosque reddu: atque etiam plinius, qui loco superius adducto libri trigesimi primi de Sybari Meodem Crathide haee habet Aain o homin/ssentire disserentiam eam, nam qui Sybarim bibant, nursores esse, durio res ae, o crispo capillo, qua ex Crathiae eandidos, moleturaseae, ae porrecta coma. Cuius rei me minit etiam Astianus, 3c Vibius sequester. Nec non Ouidius duobus illis carminibus Crathis, esine Sybaris mestru conterminus oris
353쪽
Respondemus i negari de homine mutationem ab Aristotele, si comparetur mutationil ouis, aut caprae, quae in colorem prorsus contrarium mutantunex albedine in nigredinem,l & contra, eum hominis leuis tantummodo sit immutatio, ut ex veras tum Strabonis tumi Plinii apparet. Huius rei igitur effectus,qui varie in diuerss animalibus cons deratur caus t iam inquirit hoc loco Aristoteles. Nec tamen eam statim reddit, sed mox. Prius enim idem quaesitum videtur latius extendere, ad illa verba: A, seu, M sammam, ut vertit Theodorus, quae octaui problematis in nonnullis codicibus, qui eiusdem Theodori tralatationem continent, ut dicebam, initium sunt, & generalius quaerere cur alia animalia colore immutentur, alia non immutentur Ex quo huiusce septiini etiam patere velit solutio nem. Huius igitur rationem reddens ait Aristotcles illa non immutari, quorum natura hu morem non continet, vincit,ac edomat atque adeo alterat: talis autem cst natura auium;
.leuius rei illud fgnum assere, quod ipsae vesca careant, qua de re habemus eiusdem Ari stotelis testimonia tertio de historia capite quinto, ac tertio de partibus capite octavo, At quarto eorundem capite primo. Nam cum ea suerit a Natura fabricata, ut locus esset excrementis humidi alimenti assi impii, scuti aluus sicci, quemadmodum testaret idem Phi losophus libro primo de historia capite secundo, & primo de generatione capite decimo octavo, quae excrementa post alterationem,& coctionem illuc demandarentura in quibus utique non continetur, nec alteratur humor, sed vel insensibili transpiratione exhalat, vel alia via excernitur, cur excrementi receptaculum sabricaretur,causa nulla erat: mutatio enim pilorum in animalibus fit alterato humido, quod intus est, siue eo sanguineo, sue alius generis, quemadmodum scriptum habemus a Theophrasto in Excerptis de iis, quae colore immutantur; humor enim alteratus cutem immutat, ius colorem deinde sequuti tur pili, nam quibus alba, albi, de quibus nigra nigri, quibus varia,varis; nimirum in aliis animalibus: in homine enim secus contingit, sicuti scribit Aristoteles quinto degeneratatione animalium capite quinto: In quibus igitur humor non contine si non paritur, nec alteratur,non potest seri pilorum, aut pennarum mutatio,sicuti contingit corvo,quod pro exemplo adducit Aristoteles: si autem ex aqua in capra, quemadmodum paullo ante pro posuit Aristoteles, cuius ratio hinc accipienda est. Nam in capra ex usu illarum aquarum assumptus humor continetur, Ss alteratur: quare autem ex eodem non immutatur homo, quod itidem proponebatur ab Aristoteler non enim dicere possumus, quia illius natura humorem non continet, clim vescam ille habeat, quo signo superius usus est Aristoteles.
Dicit Aponens s hominem non permutari secundum colorem ex mutatione aquarum, quoniam aut non sc utitur aqua quemadmodum illa animalia, aut ea utitur al iquantisper alterata r& quia exiguam eiusdem aquae ciuantitatem assumit: Et quia etiam, licet homo lmaxime si humidus, contineatque humiditatenae haec tamen humiditas,tum a natura tum lab alte magis conseruaturὶ permutatione,quoniam hominis natura magis a contrarietate, M since elementorum est depurata,& veluti aurum in fornace prae caeteris metallis proba- ltum, vi ille ait. Resistit igitur magis hominis natura; suntque caussae aliae valentiores aqua tum virtute, quae caussae mutationem impediunt. Vera tamen cst Aristotelis propositio, quorum natura humorem non continet, qui patiatur, ea non immutari; licet quorumcumque continet, necessarid non immutetur. Iam vect ex eadem ratione, atque ex verbis lab Aristotele adductis, manifesto videtur Ostendi, aues nullas colore immutari, cum illa rum natura humorem non contineat, qui ut immutetur, necesse est: ipsae enim vesca ca- ltent, hoc enim signo usus est hoc loco Aristoteles; sed exoritur dissicultas maxima, nam tertio de historia capite duodecimo, idem Aristoteles disertis verbis mutationem coloris lin auibus proponit, & comi nominatim, ita scribens, eodem Theodoro interprete: ponis laarum nulti per aetates maIanrin .praeterquam gruum, suas nigrescere enecta pespicuum est. vero per assecius temporarios. quoties' o urgent aerius, pena volacrum vnisorores Intersum . ni nis. δει nitri talis albissime in assas transeant τι eortii, passeris,harandinis. Caim rei eonfrariam, τι quisqviam ex genere allo veniret in nigrum, namquam visam es Temporum qisgae vici iamesona para atiram. ιιa colora immutasu τι quaenam i atere possint,mst rem penums noaem. Mamram item Hureseram Ua nonnalia sari ιmmutanι coloreLML enim candari, at si nigra re aκιών Quam eandem rem confirmauit quinto de generatione animal. p.v.& vi.quibus in locis etiam caussam huius effectus tradere conatus cst his verbis capite quintor Grues s Aes usi ejus mgriores aiunt, etiam assectas ea a se potes, quod pennarum natura earum albitat ,plussae humoris seu sentitas dis conti nauar in pennis, quam τιfaealtas pusredini pareat. Et capite sexto: Transitim vera I et eoiora matio magis, quam unicolora, tam in eolorem 'generis pluem. τι exl albis mira. Er ex nigris alba reddanιaritum mera m misiam ex is, Pan am ιν tolim genera ratina
354쪽
perilis visa es alba, o eoruus cst passer, o insa, Et paullh post: Aquis etiam immulantur eap tias , qua sua natura talis ora. genere acilem verseolo sunt: ealiae en m aquae pilam faciam antam rigida nigrum, qaomori plantu eriam euems. Caussa es, quia eat da pias aeris halent, quam aquae. Aer aulem pertinens albe em faeu , quemadmodam spumam quoque Gyci certum es. Et mox : Malant Gures avitam nonnulti. arque ratam qualuerim si uestrium at quae per tempora anni. Carus rei ea sa es, quod τι iam nes per aetatem mutantur .se uti per tempora, plus enim iliferimen hoe ιn js potes 3tiam mutatu aIatis. Haec Aristoteles, ex quibus satismani seste ipatet,colore immutati aves, non quidem ratione aetatis: solas enim grues id pati, sicuti dieitur tertio de historia animalium, de quinto de generatione, sed alijs rationibus, quarum lites eo loco proponit: tauchus, qui fiunt ex frigore, tempora anni, δί aquas, quae plus lposse in auibus, quam aetatis discrimen ibidem aistinat. Quid igitur dicemus ad proble- lana, quo non immutari aves proponitur An de mutatione, quae fit ratione aetatis, Aristo telem in problemate loqui respondeamus 3 At generatim, S uniuerse rem videtur propo-lnere, & inquirere , cur alia immutentur, alia non 3 de ex ratione proposta colligere, non immutari aves, quia humorem non continent. An dicamus potius, rationem quidem ex humore petitam seu maiorem propositionem csse veram semper non tamen semper veram minorem, in auibus scilicet non contineri humorem: quippe in quibusdam auium natu ris humorem contineti & seri coloris mutationem. An adhuc ratio At ipsa problematis probabilis, & vera ut plurimum cst, non semper, & necessatio, sicuti pleraeque aliae3 Idq; indicat particula- eaque in hunc sensum est accipienda, non ut vertit Theodorus:ausommim: sed ita potius, ut haec sit sententia. Generatim,quae est caussa immutationis quo modo non omnia penitus illa ratione comprehendi, nonnullaque excipi non si fortasse absurdum. Neque ego sane ad illa aduersaria dicta coficilianda, quid aliud esseram habeo. Tum de eadem coloris mutatione rursus loquitur Aristoteles, de inquirit, quam ob rem l cum non mutentur illa eadem, mutentur quae ex illis nascuntur. Ait autem id fieri, qu
i mam haec sunt imbecilliora parentibus, de ideo facilius prae teneritudine impressiones re- lcipere possunt, quibus aetate prouectorum resistit durities. Hoc autem illud idem est cuius caussa similiter redditur primo libro de generatione capite sexto superius adducto, cum deperdice, coruo,& passere albas loqueretur, de quibus etiam paullo ante; hos enim colores illis accidere scripsit, cum in generatione perueniantur, ae deprauantur: id autem facila contingere posse, quia sicile mouetur, de deprauatur quod paritum est: at quod si, de gignitur illud est paruum, in paruo enim consistunt generationis principia: si h igitur ex his
verbis videntur intelligi, qui nondum prodierurit in lucem: sed cum fiant, aut uteris, aut ouis continentur. Quia si proditos in lucem accipiamus, quo modo videtur requite retralatio Theodori, quae habet, recens nata, eos accipiemus,qui modo editi, de admodum tenera sunt: quamquam Graeca lectio, siue haec sit: - άso,to ἀν- , ut habet editio Basiliens s , siue addamus, τα νε hoc modo: lem ri ea τατε- των Θησαώτων, scuti edidit doctissimus Casau nus, de reponit Iustiniani codex, de opinor habuisse The dorum , non cogit, ut dc iam natis locum accipiamuλ τα τε enim tam de iis,qui nondum editi in lucem sunt, sed adhuc in utero, aut in ovis continentur, quam de iam editis usu pauit Aristoteles : ut quarto de generatione animalium vi. his verbis. οι si γ, M.
Cur mares corpore maiori ex toto pene sunt,quam scemina&Vtrum quod ima res calidiores foeminis sunt, quae res vim obtinet augendi λ An quod mares praediti natura integra sunt, foeminae manca, ob laesaque desistunt 3 An quod imares longo temporis spatio perficiuntur, foeminae breui.
Cur mares generatim, AI uniuerse maiori sint corpore, quam foeminae in eodem sexu, inquirit hoc problemate Aristoteles: δd ad quaestum tres affert rationes. Dicit ia it hoc cst generatim, nimirum ut plurimum , seu, ut Theodorus vertit, ferὲ ex ιοιο, quia sunt li alaquae animalium spc es in quibus contrarium Obseruatur, ut ex insectis ea, quae cocunt,
355쪽
pisces ouipares, AI oui pares quadrupedes, cuius rei etiam caussam tradidit idem Aristoteles libro primo de generatione animalium capite decimo sexto. Prima aut e ratio eth, Oniam mares sunt calidiores taminit. Id etiam affirmauit idem Philosophii, libro de sonogitudineδε breuitate vitae capite quintor At caliditas vim obtinet augendi, nimirum hii miditati coniuncta . seuti amrmauit eodem loco in libro de longitudine, de breuitate vitae ita scribens: Irirementi namque o Gia caussa est hi uia catissita, . Haec autem lium ida ea-bditas ex sententia eiusdem Aristotelis consillit in humido proportionato, SI pinguit ideo autem incrementum praestat quoniam dilatar,& quaqua versus exicndit partes. Altera ratio est, quoniam mares integra, absolutaquc natura praediti sunt, nec illis quicquam deest, taminae autem natura mutilata, manca,cum sint tanquam mares decurtati, N: in quibus perfectio, & absolutio desideretur: sicuti scribit idem Philosophus libro undecimo de te tietatione animalium capite quarto: Ac quarto eorundem librorum capite sexto his verbis sani semina his natara a Llures ,fgia ore ae e exu fa neum quasi Monem nassolemi detrimenta esse putandum es. Quam rem primo eorundem appellat imbecillitatem, seu impotentiam. Ab iis autem,quae persecto: absoluta sunt superari magnitudine illa quae sunti imperfecta, imbecilla, & manca, quaeque natura non potuit absolucre, conseiaraneum est. Postrema ratio est, quoniam mares post quam in luccm prodierint, longiori temporis spa tio perficiuntur, tamina autem breuiori, scuti scriptum reliquit idem Aristotelet libro sexto de historia animalium capite vigesmo secundo, ita scribens, cum de equis loquere
admodam etiam hom nes. Quam rem, caussa proposta confirmauit citam libro quarto degeneratione animalium capite sexto, cuius verba, quoniam maxime faciunt ad hunc lo eum declarandum tota describere placuit ex musdem Theodori interpretatione thiae e. ἁ- eaussa es, ne fr-πι ιιιιν adque mares perframur in genere Lemmam, quippe eum, o 3 ira parentem 'mma tempore longiore perficiaιών. quam mas: o uti in latem venerint, celenus semina, qtiam mares perfeιanιών. Nam opules, o τρον, esseneam foeminis prius lenis, qtiam mariba. . sant e. Hae rasa nasara ribiliores= aureriae. umsemineum quo is vim nataratim . o drinine Iam se putanda- es. Inim igitur ιaiae prae sua fluiiutara dfernantari Hri Genim dasi rasso eoneoctu es,ealor assem concoquis, o quoa altarus,ia ιο-ocri facilius 8s. Sia foris propter μα- d Lirimem erra is tari oram, sine lemae peruenisnt. Etenim omma mrnora τι in artis veni is suis nasura cilias ad finem deaemiant. Haec Aristoteses quibus Philosophus ille duobus mediis propositis declarauit, cur breuiori tempore extra vis in tam inae per scimur , quorum alterum est frigiditas ,& debilitas illitis sexus, alterum autem minor corporis magnitudo ; quia enim minora sunt, sicuti in artis Opcribus contingit, citius perfici ait Aristoteles: minor enim domus,exempli gratia, caeteris paribus citius perficietur, quam maior. Quod idco obseruo, quia hoc loco, quod ibi erat medium, est maior extremitas , quod autem ibi maior extremitas, hic pro medio assumitur: hic enim ideo colligit esse minora taminea corpora,quia breuiori tempore perficiuntur, illa autem breuiori tempore misci, quia minora, sicuti accidit illis operibus quae ab arte fiunt, ut manifestus steticulus, circularisque argumentatio. Eodem autem argumentandi gencre alibi etiam in his problςmatis eum usum fuisse, nos etiam adnotauimus i & vero in ca doctrina, quam
profitentur hi problematum libri, non est ut huiusmodi argumentandi, aut probandi ge-l nera refugiamus. His quae ditia sunt de breuiori tempore,quo semina intus perficiuntur,l addam etiam testimonium plinij, qui libro septimo capite quarto ita scripsit: Lorm me ignil cel nas 34am mares;ficata celaenas Quamquam sunt,qui legant,gignere t ad tempust procreationis sobolis referatur.
Cur in animantium genere alia breui tempore pariunt, alia diu gestant An longius perfici solent, quibus longiora sunt vitae spatia. Sunt autem par- ltu tardiora, quae longo tempore vivunt: sed non viatilersaliter id est. Equus t enim ut tardius maxime, quam homo, parit, sic vivere minus potest. Cuius
356쪽
stiliae naxhoc loco Atii Metri
isse; si exit enim in sic Ierra
357쪽
358쪽
Cui albi tam homines, quam equi, oculis magna ex parte ea sis sunt 3 Ancum oculi triplicὲ coloris genere distinguantur, nigro, caprino, &caui lcorporis totius colorem oculi quoque color consequitur: itaque haud im-ll
merito caesius em A . . Homines A equos qui corpore albi sunt, oculos magna ex parte habere glaucos qui eo-s lor est & ipse ad albedinem tendens, ideo dicit Aristoteles, quoniam rotius corporis col alorem, oculorum quoque color consequitur, qui enim humores corporis cutim colorant, li)dem proportione oculum etiam colorant, tunica enim cornea, in qua huiusmodi eolores apparent, est veluti exterior cutis ipsorum oculorum. sius aiatem seu glaucus color al- ihedini proximior est, quam aut niger, arie caprinus, qui alu duo oculum colorare solent. lVerum dubitatur de colorum numero,qui hoc loco referuntur. Nam idem Aristoteles prialmo libro de historia animalium capite de ino , atque etiam quinto de generatione capite lprimo,quatuor illos esse dixit nigro, so S caprino charopum adiungens: Respondemus loculorum colores primarios e sic duos, nigrum, & caesium, qui ad albedinem refertur, stetiti etiam duo extremi colores,albus,& niger,alh autem sunt me Ih, quomodo eos accepit Ga- llenus libro artis Medicae: medis autem plures esse pomant, variisque nomini hut appellan- ltur, nam praeter caprinos, Aristoteles etiam loco adducto aquinos retulit ovium, hi vero somne; ad duas illas primas disserentias reducuntur. Hoc autem loco omnes non habuit necesse numerare Aristoteles, cui satis erat, Caesium totius corporis cuti, qdae dicta erat,esse proximiorem. Dicere etiam possumus sub cae*s comprehendisse etiam charopos, sunt
enim lii eolores satis similes, quamuis charopus dilutior, SI ad albedinem magis tendens leae ius autem saturior, & intensior, ut si de caesiis valet ratio, multd magis de charopi; illa quidem valeat. Quin scribit, & Apollonio scholiastes γλ ων At Dum, , seu caesum &charopum synonimias accipi: Atque etiam Theocritus Mineruam dicit habere oeulos eharopos, quae ab Homero toties caesa dicitur. Nec ignoro tamen Galenum commentatio tertio in librum tertium de morbis vulgaribus particula trigesima de eisdem caesiis, &charopiue oculis non breuiter disputassc, eosque de quorundam opinione proponi apparere posse contrarios, sed huc non sunt omnia congerenda, nec Omnia disputanda. Porro huiusmodi colorum caussas, quae tum ab humore, tum 3 spiritu petuntur, abundξ disqui est Aristoteles libro, qui adductus est, quinto de generatione animalium capite primo, ut que etiam Galenus libro ge arte Medica.
Cur homines nana statura proueniunt Z vel potius quaerendu non uniuersum, cur in animantium genere alia paruo, alia magno consistant corpore3T t Caussa
359쪽
Caussa duplex sane reddi potesto aut enim locus, aut alimentum id facit. locus sangustus est, alimentum, si exiguum. Quod etiam partu iam edito
nonnulli essicere conantur,ut qui catellos in caveolis occlusos educant. Quibus itaque cauta locus est, hi pomiliones redduntur, sunt enim latitudine quidem, profunditateque pro magnitudine suorum parentum, breues tamen omnino. Cuius rei caussa est, quod reste lineae in aduncas se flectunt. Igitur quomodo tabernarum picturae, quamuis breues, tamen distentae in latitudinem, profunditatemque cernuntur: Ita pomiliones quoque formari
ex loci angustia incidit. At vero qui ob alimenti inopiam Ierfici non potuerint , hos membris quoq; puerilibus constare videmus: fitq; ut aliqui, quam
uis breues admodum sint, modice tamen coagmentatas omnes sui corporis partes habeant, ut Melitenses catelli. Ratio enim quod non ut locus, scnatura suum ess cere opus soleat.
Duo proponit Aristotelest alterum de nanis hominibus speciatim, qua ex caussa gignuntur r alterum circa eandem materiam, uniueis hi quare alia omnino sint magna, alia
paruat nec adstrangit propositionem ad ipsos solum animantes; licet Theodotus, qui halocum accepit. ira et lain conuerterit, animantibus nomine expressis, quod non secit Aristoteles cuiuη Graeca ita ad verbum Latinε sonant: EZaa ex ea a nani P mar ρ A. me amtem mmuerae magis, propter aia aha gasiam omnino magna, aha aatem paraa ρ particulam autem ιλως, id est, omnino, omisi The orus, cui illud satis fuit dicere; qaarandam in inmensam ear in animan Iam no e. e. At haec exprimunt, quod Aristoteles dixit μα , -θα
sane Theodorus ut ego quidem existimo, non plane assequutus est sensum, atque idcirco particulam omisit, quae magnum hic habet momentum, ut apparebit. Non esse autem in altero membro ad animantia adstrictam propostionem ideo dicimus, quia praeter haec, a bores etiam ipsas comprehendere potest, quarum in genere pumilionum etiam in selicitas dicta continetur, ut Plini) verbis utar, licet ille causas alias afferat, qui ab arte eos formari proponebat. Aristoteles autem hoc loco duplex facit pumilionum genus e alterum, quos proprie tales dicemus, qui inter homines tantum suntae primo problematis membro continentur alterum eorum, qui dicuntur em μιαροὶ, hoc est, omnino parui salteram autem partem huius secundi membri, quae eontinet omnino magnos Aristoteles non explicat)primi autem illi, quos proprie nanos dicimus, disserunt ab his, qui ολαι- appellantur, tum Arma corporis, tum etiam caussat nam ut duas affert Aristoteles causas,ita altera alia teri generi conuenit: forma quidem quoniam propith nani ex Aristotele quarto de genetatione animalium eapite decimo, illi sunt, qui habent partes superiores magnas, inferio res autem, quae pondus sustinent, & pedes mouent, paruas, nec superioribus proportione respondentes, & hi solum inter homines reperiuntur: nam extera animalia, hoc quidem modo, similitudine quadam sunt omnia nana, & infantes ips omnes nani, nam & hi obpartium superiorum magnitudinem recti ambulare non possunt, at serpere coguntur, scuti seribit idem Aristoteles loeo prius adducto. Qui autem omnino parui, aut quae omnino parua dicuntur, illa habent partes proportione respondentes, N. inuicem commensuratas: haec autem tum in animalibus, tum etiam in plantis reperiri possunt ; tales enim sunt catuli Melitenses, quos hic dieit Aristoteles, & equi illi pusili, quos memorat idem libro octauo de historia capite duodecimo; atque arbores illae pusillae, quas deliciarum caussa, tum in viridatiis, tum in vasis serere solemus: disserunt autem haec, etiam caussa ipia, nam primi genetis caussa est loci angustia, alterius, de mis alimenti, quamuis in plantarum genere
altera ex altera pendeat. -- σύ, γ γ,κμώων. suod eιιam parta iam edita. Haec pertinent ad secundum membrum eorum, quae omnino parua sunt, sed partes habent proportione respondentes, ut sunt catuli Melitaei, quoniam veris tales esse possunt, tum ab ortu deficiente in utero alimento, tum etiam ab arte ipsa, idcirco hac addidit Aristoteles, quae veris dicit e αγκοφια, de Theodorus transfert, e radas, erant proprie, ut nomen ipsum indicat, coturnicum loca, ubi alebantur,seu caueae, seu quo alio modo essent constructae
hinc veris vicinitate, ad canum similia loca transtulit Aristoteles: quin At in eisdem fortasse latebantur smus. ισοις δεῖ o---Mν. - atque cavisse. Explicat alteram ex caussis, nimirum loci angustiam; haec autem pγgmaeos, seu nanos efficit, quorum membra,in- luicem proportione haud respondent: nam longitudine , & profunditate , parentum iu- istam
360쪽
tam magnitudinem aequanta quae latitudo, dc profunditas est in partibus superioribus, rapite, fle thorace, reliqua autem sunt omnino parua; ut patetibus his exceptis, similes aliis sint, quos alterum membrum comprehendat. Obseruandum autem μου , quod tingi ac l- aut piscentalem denotare solet, hoc loco sumi pro altitudine.aut prefutau Me, ut sensus necessatio requirere videtur, 3c apparet ex verbo, quod sequitur in similitudine ex picturis ladducta. e sitio,. prosequitur autem Aristo es ostendere quomodo ex loci angustia oriatur parilitas, quae dicta est: locus autem est uterus ipse, in quo homines formantur. Cum ille igitur angustias est, nec potest in direcham se se materia exporrigere, contrahuntur lineae de flectuntur in alias dimensiones,compressiorque redditur figura ut fere nodosum in globum ligati videantur,quemadmodum eleganter hisce carminibus de eisdem dixit Stat.
Duos natura breui susti peracto,
Nodosum semel in globum lautiit.
ι- qa-.L. similitudine docet quales stat hi pumiliones, parui quidem, distenti tamen latitudine, fle profiinditate, nimirum quales vigentur homines depicti in cauponis. Ibi autem ideo tales fuisse depictos credibile est, qudd cauponae, cum loca essent vilia, &
dida, ubi impuri tantum homines, comessandi gratia diuersabantur ivt Areopagitae quendam vetuerint in Areopagum acccdere teste Athenaeo, qudd pransus esset in cauponaὶ ut vel risum tanquam noua animalia, Ac naturae ludibria, inaquali illa, de minime iusta pro portione aspicientibus mouercnt, aut quod loci angustia, qu .han cauponis hae picturae visebantur,alias capere non pollet, aut quod vilibus locis viles, de rerum vilium picturae vilibus hominibus gratae esse sol crcnt. οσοι ἴ κα κοφῆι ενδ. M. Aι mero ραιοι almhnii Africta . Explicat alterum membrum ad animalia pertinens, quae ex alimenti inopia parua sunt: Haec autem talia apparent, quia imperfecta sunt, sicuti ea appellat Arist. ad iustam enim cuiusque avi magnitudinem ius a requiritur alimenti mesura:ied huiusmodi, quamquam membra habent admodum exigua, dc puerilia, eorundem tamen iustam habent
proportionem, sibique inuicem respondent, ut caput pedi, hic thoraci, Ze sngulae sngu sis: caussa autem est, quod natura, non sicut locus opus suum facit,sed alio modos At nani illi fiunt tales a loco, hi non a loco, qui supponitur proportione aequalis; sed narem in
terventui natura autem membra facit inuicem proportione respondentia; nam alimentarum . qtiod ab ipsa distribuitur , distribuitur ae E per singulas partes pro necessitate, atque usu sngularum, ut si multum, singulis multum, si exiguum, singulis exiguum impertiatur, idque tam extra uterum, quam in utero; nisi hic vel a loci angustia, vel ab alia reeitis impediatur operatio, fle mcmbra vitientur. In arbusculis autem, quae in vas; seruntur defectus alimenti, paruitatis est caussa, alimenti autem desectus in iis a loci angustia ortum habet, ex loco enim habet alimentum , at locus exiguus exiguum praestat alimentum: alia enim georgicorum ad hanc rem praecepta modis in hunc censum non veniunt.
, ,ασεια miasce tamen coagmentatas. Vereor, vi s sum Thoodorus explesseritivox enim,
Marte, qua utitur, non eam habet Viin, quam συμ πιι. Modicum, enim vel significat paruum, Ec pusillum, quod Graece ιλπν , aut μέμ- , aut moderasum, & temperatum, nee nimis. Me partim, quod Graece Hrπιον. At hoc sane loco denotat proportio nem partium, commensumque responsum, Ut loquitur vitruviust aut membrotum com
petentiam, ut Agesius denique symmetriam, quae Latinis iam auribus ustata vox elhNon ignoro tame in veteri lexico exponi, duumi quod ut asicubi fortasse recipi pos sit, ita hoc quidem Joco ineptum est, nisi alicuius Latini scriptoris autoritate confirmetur eam voci, modicam , subesse significationem, quae proportionem denotet. Alibi etiam in hae problematum tralatione cadem voce eadem fgnificatione usum Theodotum meminime adnotasse. Ita igitur totum locum,serme verbum verbo reddo: Nannalia Mos videre. .i ρarai quad/m a Mam sum, proportune ιamensti iniucem res=-δM seMι casati Miluens in eas sa aatem es, quod non μαι locus, ita natura fatis. Porto de catulis Melitensibus multi memi te auctores ι Strabo, Stephanus,Αthenaeus, 3c Plinius. Hi vero sue essent ex Me lita insula inter Stelliam, & Aphricam. sicuti vult Strabo libro sexto, siue ex alia Melita in res Coterram nigram, & Illyricum ut vult Plinius libro tertio, qui etia Callimachi aucto sitatem adducit, Ec Stephanus, qui tamen eam inter Epirum A Italiam collocat, eanes erunt pusilli Ae admodum graciles,ut eam ob rem in amore,ac deliciis,ociosis essent mulie Τ t 1 ribus,