장음표시 사용
201쪽
sgnificat, hanc ternario vim ab ipso esse subiectam. Monada enim cum puncto comparat reum linea dualitatem: prima autem res ratione finita atque descripta, quae per lineam pos- si essici, ipsa est luperficies, ex qua Om Hes CDΠ- stant figurae atque ipsa etiam corpora essiciunis tur sy). Quare in ternario quidem, quando de mundi uniuersi ortu disserit Pythagoras, primam istam materiae digestionem intelligat necesse est, quam monas effecit, & ex qua pommodum tota rerum antecedentium atque consequentium series pendeat, quantum ad adspectabilem corporeumque mundum attinet. Si in mili propemodum modo ECPHANT Us triada istam in differentiis elementorum, seu Potius minimorum corpusculorum quaesisse videatur, quas ille triplices statuisse PsEVDO - ORI G NEs refert: ορίζει sεκφαντοe , inquiens, τὰ μῆν πρωτα αδια ρετορ εινοου σωματα , παραλλαγάς αυτων συπάρχειν, μεγcio risu.α, δυναμιιν,-ῶν τοὶ οήGητρὶ γινεσθαs. De- it autem Eephantur, prima corpora esse india vidua. s tres eorum distierentias exserer magnitudinem, formam es potentiam: oriri ex his, quae sensibus obuia set). De materia, quatenus generatur ax ea ad spectabilis mundus, loqui E Phantum, ipse docet oculorum adspectus: huic
vero diuinam potentiam, quae materiam Crassorem mouet & animat, atque secundum tresistas
202쪽
istas disserentias ex ea procreat munituri , ipse statim Ecphantus opponit: κινῶσθαι δε τὰ σώματα μη ε υπο βαρους, ριητε πληγης. ἀλλ' υποΘειας δυναμυς, ην γουν φυχην προσαγορευει. Corpora non grauitate, nec impulsu , sed diuina. quam mentem vocat I animam, nὶoueri potentia sa). Ex eadem igitur parte considerabat Ecphantus materiam, cum de tribus corporum minimorum disercntiis disserebat, ex qua Pythagoras, de dyade disputans: atque ut Pythagoras monadis ope crassiorcm istam materiam in tres diuisam ese es ementa res naturas Volebat;
sic Ecphantus in eadem illa tres agnoscebat differentias. Ex quibus probabile fit, ut tribus istis disserentiis ipsam Pythagorae triada desgnare voluisse Ecphantus dicatur. Ex his iisdem causis
sectum est, ut ternarium numerum virilem dicerent Pythagorei: ista nimirum materiae crassioris deseriptio & formatio fons est atque generatio illius Ornatus, quem in mundo oculis conspicimus. Nec cognomina, quae a Pythagoreis ternario numero dicuntur imposita esse, , huic nostrae repugnant explicationi. Est enim iste numerus is, quo potentia monadis adactio.
nem & cxtensionem deducitur sb ), hoc est, ut nos opinamur, Primus essectus, qui eX conium Gone monadis cum indigesta rudique materia est exortus: quod sane aliud quidquam esse haud temere potest, quam separatio atque di.
iunctio dissimilium dispariumque partium, quae
203쪽
in uniuersa materiae mole continebantur, vetria inde elementa prodirent, sontes suturi corporei mundi. Quo iam Pythagoras sensu mundum a Deo productum esse dixerit sc), in promtu est. Diuinus enim ignis, coniunctus cum crassiori materia digessit atque descripsit
hanc virtute sua, eumque Verum ordinem constituit, quem aeternae serebant leges necessitatis. Obicurus hoc loco est Dio GENEs L A ERTIVs, ut qui ex unitate & dualitate num
ros quidem gigni commemorat; postea tamen ex numeris demum dicit esset puncta, ex his amtem lineas, ex quibus planae Agurae constent. planis avrem solidas Auras, ex quibus item solida consistere corpora, quorum quatuor sint elementa di. Quae tamen dicta faciles lia
bent explicatus, si eam recordemur vim, quant in toto numerorum genere inesse supra demonstratum est. Etenim non tam ipse elementa, siue interna eorum natura, quam rationes atque leges in numeris insunt, quibus conneXa conis iunctaque pariter, atque dei cripta etiam postea digestaque sunt elementa, ut inde mundi concentus Oriretur. Quare numeri mente conci piuntur, quasi adfuerint prius in uniuersitate rerum, quam ipsa es ementa descripta sint, ut quibus conuenienter ista descriptio postea sit instituta. Ita certe totam rem expedit sEX Tvs EM PYRICVs: qui, cum eodem, quo Diogenes, modo de numeris disputasset, additi
ce PLUTARCH. de Plae. phil. L. II. c. 4. ἀὶ L. VIII. s. a s.
204쪽
quibus de caetero quoque solida eo sunt corpora, nempe terra, aqua, aer ex ignis: s, ivt dicam, mundus, quem dicunt admini strari per concentum EF harmoniam, rursus inhaerentes numeris, IN QJIBUS SUNT RA TIONES, MLAE PERFECTAM CONSTITV-vNT HARMONIAM e). Quae quidem cuncta egregie faciunt ad ea illustranda comprobandaque, quae de numerorum vi in Pythagorae disciplina fuse disputauimus. Quin & il- stud perlpicue confirmat s Ex Tus, quod de secta qua tam Pythagoreorum, relinquentium ex parte magistri auctoritatem, nec ex duplici, ut iste, principio, sed ex una monade seu diuino igne generationem rerum deducentium, diximus: τινες δ' ἀπρ ένος MIμειου τα-ς ασιογνι ασΘα -- διαφερει δε η τοιαυτη των et Θαγορικων ςῶτις τῆς των προτερων ε- κεινοι ριεν γαρ εκ δυῶν αρχων, τῆς τε μοναδος si τῆς αορχου δυάδος επρὼν τους ἀριΘμους - -
ταινουσιν. Nonnulli atitem dicunt ex uno puncto
e) Aduers. Matheni. L X. s. 233. gous. Pyrhon. hypoth. L. III. c Is .
205쪽
cta Pνthagoricorum ab opinione priorum s Pythagorae nimirum ipsus, quod antea monstrarat Sextus). Illi enim spriores) Ex Duo Hvς
PRINCIPIIs, nempe unitate)interminato binario e ciebant numeros au
tem ex uno puncto fabricantur omnia f). I ii hoc scilicet Hippasus, & qui eum sequebantur, distare videmur a genuinis Pythagoreis.
Omnium vero nobilissimus apud Pythagoreos numerus TETRACTYs est, sue quaternio: de quo quidem tot tamque diuersiae eruditorum exstant coniecturae atque explicationes, ut res per se obscura magis obscurata videatur esse, quam expedita & declarata. Quamquam igi- tur eum me esse non puto, qui cunctis istis, ab Illustr. Mos HEMIO propostis hoc loco dissicultatibus enodandis par sm g): neque etiam in exquirendis criticis, quae se nobis hic osserunt, quaestionibus nimium laboris velim consumere; quod ad totum tamen veteris philosophiae genus attinet, nec iniucunda mihi, nec inutilis omnino opera videtur esse, si quas pro-
habili quadam ratione priscis philosophis sen
206쪽
quidem perrependi criticorum spinas: sed quam potest verisimillime exponendi, quae quater nionis ratio atque vis in uniuersam Pythagoraediiciplinam reliquasque istas leges, quas de eX-quirenda Pythagoreorum philolophia ipsi supra
nobis praescripsimus, maxime Conuenire videa tur. Hoc enim vel primo loco tenendum esse arbitror, ne, avulsas quasi a reliquo corpore partes 1eparatasque intuendo, eam Pythagorae de- Cretis tribuamus vim, quae nec cum reliqua eius ratione conciliari possit, nec aliud habeat fundamentum, praeterquam nostri ipsius animi
fictiones. Quid perpetuitas disciplinae, quid
constantia requirat: quidque Pythagoram dixisse aut sensisse, per caeteras, quas probabili quadam, ut opinor, ratione exquisiuimus, doctrinas, deceat; hoc vero est, quod in tantis tenebris facis instar nobis praelucere debet. Quae quidem ipsa res neglecti magnam earum interpretationum partem peperit tam alienarum tamque repugnantium Vehementer, uti uniuersi numerorum, quaternionis inpriinis, inuestigatio non dissicilis modo, sed frustra plane suscepta videatur. In horum numero vel maxime ii sunt re ferendi, qui in Pythagorae quaternione sanctis
simum illud Dei nomen, n n , inuenisse sibi visi sunt h). Eruditissimos istos viros leui quai dam
207쪽
dam animi persuasione ductos esse, quas magnam suae disciplinae partem Iudaeis Pythagoras deberet, facile intelligitur: quo facto nec ad
humerorum uniuersam rationem attenderunt
neque illud considerarunt, quid tota Pythagorae postulet disciplina. Vt si separatum quoddam esset decretum, quod nihil habeat cum reliquis
commune, se disputarunt de tetracty extra conia tinuationem atque seriem orationis: mutant, ut
Iuber, quidquid obstare videtur: legunt in no tissimo illo Pythagoreorum iureiurando, contici omnem codicum fidem, τψν loco τον : comminiscuntur, nescio quem, soloecismum grammaticum. Hoc si valeat; aut si quidquam incertum,. vel prorsus eiusmodi habere Velimus, quod investigari nequeat propterea, quod huius generis illud sollicitatum si interpretationibus; omnino quiduis ex quouis exsculpere licebit: nec iri Pythagorae modo quaternione, sed ne in reto idem scientiarum genere certi quid habebimus aut explorati. Videamus igitur, quid Pythagorae reliqua ratio patiatur 3 quid ipsum Conueniat dixisse, qui ea docuit, quae adhuc di-
putauimus 3 qnid discipuli denique eius hac de re memoriae prodiderunt Quod si aliquid in-o oenia
208쪽
veniamus, quod singulis hisce locis satisfaciat; vanus equidem larem, si euidentiam quandam aut perspicuitatem rei inde pollicerer: non minori hamen probabilitate eiusmodi explicationem gavisuram Puto , quam Pleraque Vetcris philosophicae historiae momenta. PlatonIs atque Aristotelis etiamnum supersunt monumen- . ta, complum Certe: ipsas possumus eorum inspicere & exquirere disputationes; num igitur,
quaeso, in plerisque rebus certior aut expeditior horum hominum ratio est Z Quid possumus tandem infinitis locis aliud facere, nisi ut comparando inter 1e paullo euidentiora illorum dicta, con-1ulendoque & magistrorum, quibus usi sunt, decreta, & discipulorum commentationes, eliciamus aliquid, quod in totius disciplinae constantiam maxime cadere videatur 3 Agedum, tractemus & excutiamus simili modo & Pythagorae
quaternionem, persequamurque eam, qua ad huc incessimus, viam. Numeri Pythagorae continent totam seriem antecedentium consequentiumque rerum, ordinem causarum & euentuum, Omnesque rationes atque leges generali ex elementis rerum mundi: indicant naturae constanciam rationemque fati, secundum quam a divino Disitigod by si
209쪽
vino igne ita effectus est mundus, Ut pulcerrimus inde Concentus excellentissimaque harmonia oriretur: MONAS, seu diuinus ignis primus se expedivit ex Vniuersarum CompleXu rerum, eademque coniuncta cum reliqua adhuc indigesta materia constituit dyadem, siue binarium numerum t TRIA s est descriptio crassioris materiae indefinita quaedam distinctaque elementa, quae sunt fontes atque fundamenta adspectabilis corpo-Ieique mundi. Atqui TETRAs complectitur vim atque initium denarii numeri, & quidquid inest in denario numero , id omne Originem principi umque capit a quaternione. Audi PLvΥAstac si v M testem εινα ,δἐ την φυσιν του ἀοιδεικδεκαδα, μεχρο --διλα πάντες ελληνες πάνῶτες βάριλῶπιν - κ- των δεκα πῶλιν φησὶν η δυναμις μιν εν τοις ττητετράδι. το δε ei ς - της μονάδοe ἀ
tius) denarium dicit Pythagoras : usque enim O a ad
210쪽
ad decem inmer Graeci o resque barbari num rant denarii vero rursus inquit vim inessin quaremionι is in unario: huius autem Nicausam esse, quod, si qui a monade incipiens, addendo fungat numeros, cum venerit usque ad quatuor, completum habebit donarium numerum ------ scilicor, s quis ponat unum, addatque duo, item tria, insuperque quatuor ; e ciet decem, contineri igitur numerum uniuersum in , si si si tim eos Iunias, in denario et vim Nero eius atquε virtutem inesse in quaternisne ti). Simili modo & ORIGENIs PHILOSOPH. ἀφ' ων inra τῆς μοναδος, της δυαδος, τῆς τριαδοι, τῆς τετραδος in ὀ τελειμ αυτοῖς συνετηκεν αριΘ aetus δέκας. το γαρ εν, δυο, τρια, τε αρα γινα
luit ex his unitate, binario, ternario & quate nione) denarius perfectus numerus. Vnum namque, duo, tria, quatιιor, modo ratione subsantiae proprietatis domesticam unicuiquν numerorum feraci de Plae. elui. L. I. c. 3.