장음표시 사용
131쪽
II2 M. ANTONII M v RETImen etiam vocalibus quibusdam nomina indiderunt, alijs breviora, alijs longiora:
duabus tantum vim ac potestatem .suam nominis loco esse voluerunt. Nam Alpha quidem,& Iota, & Em manifesto litterara Domina sunt. Duae quoque vocales natura breves, cum per se nimis exiles viderentur,
di plusculum temporis in eis appellandisponendum esset, sortitae sunt, non nomina
quidem proprie, sed tamen quaedam quasi nomina, neque ea,quibus hodie Grammatici utuntur, qui Epsilon & Omicron vocant: sed alia. Nam E quidem EI, O autem Y veteres nominabant. Sed & e consonantibus San vocabant, quae hodie Sigma dicitur. Vetustissimi autem neque Eta neq; eam quae hodie Omega dicitur in usu habebant, sed aut ipsis brevibus earum loco utebantur, aut brevibus geminatis, longitudinem indicabant. quod & figurae ipsarum demonstrant. nam si duo E adversis frontibus scribas, eaq; inter se conjungas hoc modo Ea, deletis postea transversis lineolis quarum altera in sim mo altera in imo est. habebis H. Sed & o productum ita signabant cio . unde effectum est ed seribendi celeritatem illud quo hodie utimur Y aute
132쪽
& n non, ut hodie, silon& Omega, sed simpliciter Y & O nominabant. Plato in
bere. plura qui volent, ab ipso petant. In e-.odem dialogo ait, quosdam e veteribus duxisse ἐμ αν quae postea bis vocata sit. lae quoque fuit, qui postea Ugo, inquit, - τοῦ ω - , . Et in eodem, ου μ η M. μ
αμα ε ρο et MMD. Sed & ante repertum M scrubebant λαοι pro τ Iλοιω, τοῖλοντ pro ἀλογω, dc cetera eodem modo. Unde apud Euripidem in Phoenissis σοι νιν ωι νοι pro σω νω.
quod qui non intelligebant, fecerunt, πί4 επι i. Cum autem quod nunc Epsilondicitur, id vereres ut dixi, EII nominarenta factum est, ut littera illa in templo Apollianis Dclphici consecrata, multis eruditoruhominum disputationibus celebrata sit: quae cognosci pollunt ex Plutarchi libro
fuisse,&apertissime ex eo ipso libro intelligitur: dc e quodam eiusdem sci iptoris Ioco in libro
133쪽
νοιαν. Cumq; item quod nunc vocamus O- cron, ipsi vocarent OY, ea suit una lit tera, qua Lacedaemonij Philippo regi re sponderunt: s, ut quidam inepte somnia ant: quae nota nuper inventa, non littera est, sed O, cuius nomen negandi vim habebat. Et ita intelligendus Ausonius. aDit tantum, qua respondere negavies, Littera, ta irato regiplacuere negantes.
Et rectissime in divina Apocalypsi, Ego sum Alpha, & O. nam parvum quidem o
vocabant oY, ultimae autem litterae idem nomen&potestas erat. Itaque nihil necesse est Latine loquentibus addere illud, m ga. Libet hic adscribere versa Eustathii e principio Commentarij in quintum Ili dos, quibus haec confirmantur. 'IH ri '
His de rebus extant versus Calliae apud Mthenarum libro decimo, sed mirabiliter depravati, quos ut partim ex veteri codice,
134쪽
partim etiam conjectura ductus, legendos Putem, exponam, si prius breviter eorum
sententiam exposuero. Inducitur mulier alias mulieres Grammaticam docens, quae primum qui dim eas monet primam voc Iem vocandam esse Alpha : secundam au tem E l tantum, at tertiam non simplicitet vocandam E sed Eta. Tum interrogat ea in una ex discipularum numero, num quarta quoque vocalis ita fimpliciter vocanda sit, ut sonat. cui respondet magistra, non suo tantum sono vocandam, sed Lota. Inte πο-gata rursus de quinta, respondet eam vocandam esse oY. at sextam vocari tantum Vr& ultimam n dc sic elle septem vocales, sed
in metris tantum . nam ε dc η, ii & ω tempore
tantum differunt. ceteroqui sunt eaedem. Addit denique, eam, cum haec semel dixit, denuo repetere, ut magis in animis discis putarum infigantur. Versus hi sunt,
Quinque versus sunt trochaici, quibus
nus senarius jam bicus subj ungitur. Ha Loci
135쪽
Lori duo Athenaei integritatiremtuti.
LIbet & alios quosdam .emendare: ac
primum eum qui haud longe a principio huius sermonis de griphis legiatur, quo mulier quaedam apud Comicum Alexin somnum obscure describens indacitur.
Hi duo postremi versus in omnibus Ath naei editionibus desiderantur : qui tamen sint in veteribus libris : & leguntur apud Eustathium. Est Jc valde corruptum distiachon, quo Apollo ipse, ubi Jc qua matre genitus sit, exponit. Legendum autem hoc
In eodem libro, in extremo,exagitat Ath natus turpe quoddam & flagitiosiim genus quaestionum, quae sua tempestate in Conin
vivijs proponi solebant, indicatq; alias et
136쪽
gantiores, & liberaliter educatis hominibus digniores, ex quibus & voluptas percupi, & simul quam diligenter quisque in studijs versatus sit, intelligi possit. Sed similitudo duarum vocum, παιο - &induxit librarios, effecitq; ut in vulgatis libris locus hic i ta decurtatus legatur: es
admodum in Athenaei libris emendata jampridem habeo. Diligenter enim Veneis iijs primum, deinde Romae totum illum scriptorem cum libris veteribus contuli. Sed in eis proferendis ero parcior: quod dea diligentissimo typographo novam Athenaei Graecam editionem adornari audio: M scio esse in Belgis hominem eruditissim v, qui studium in eo emendando posuerit, Gumq; a se Latine incredibili felicitate redditum brevi editurus sit. Illorum igitur industriae pheraque omnia integra servare
Elegans Horatis locus de Ira, ex vetere libro restitutus.
137쪽
Vi irati sunt, eos apud se non esse,
&exisIe ex potestate dicimus, & asu riosis atque amentibus tempore tantum differre. Itaque cum ad se redierunt, paenitet piae runque illos eorum, quae per iram secerunt: eaque, si pollent, infecta redderent. Hoc ita expressit Horatius in Epistola ad Lollium. Uui non moderabitur ira;
Infectum volet esse dolor quo Osirit, ta
Dum panas odio per vimfestinat inulto. Sed ille μανδειασπις doloris 3c mentis iiiiiii semper visus est sim ἀλωα γ': neque unquam satis intelligere potui, quomodo quae factaeisent per iram, ea mens suasisse diceretur: cum, ut furiosi, sic irati mente minime minitium utantur. Neque tamen quidquam mutare audebam, donec in vetustissimo lubro Vaticano aperte, & sine ullo liturae v
stigio ita scriptum reperi. Infectum volet esse, dolor quod si serit ames Amens profecto sit, qui hanc scripturam
Dolus alius bonus, malus alius apud Iurisconsilios.
138쪽
v Vod Iuris studiosi notant, alium bonum dolum elle,& alium malum, , idem Graeci quoque Grammatici docent ad illum Homeri e secundo Iliados . locum, ubi Agamemnon se a summo Iove dolo malo in fraudem inductum conquz
Bonus autem dolus est, qui prodest ei ipsi qui decipitur: ut ille, quo medicos abunthia pueris propinantes uti ait Lucretius,&a tali dolo ne deum quidem abhorrere Ae-khylus dixit.
Et ita accipiendum illud Herodoti. O ista λεγέ . Plato quoque ita distinguit mendacia, ut quaedam utilia esse. fateatur :& ijs quidem qui praesunt, licere putat in tempore adversus eos,quibus praesunt, mendacio uti: cum tamen idem ijs qui alieno imperio subsunt, adversus eos quibus parent, licere non debeat. Sed & in bello laudantur qui hostem circumVenis. H unx,
139쪽
raci M. ANTONII MVRETI unt, dum ne quid adversus fidem interpositam fiat: & illa sunt, quae vocantur rate gemata. Et quod Homerus dolosum Vlixcm vocat, ad commendationem ipsius pertinet, quod multa solerter & ingeniole a versus Troianos machinaretur.
Arisbusis Deus L P ficorum ex Galeno emendatus, ct auctus.
Nobilis est. & celebratus Aristotelis
locus e libro primo de Principijs, ubi ait, sibi si sumo jure agere velit, nihil cauta esse, cur adversus Parmenidem Melissum disputet: sibi enim institutam esse disputationem de principijs: at ab eis
principia ipsa tolli. Nam cum eorum utemque unum modo esse ens diceret, quamvis
ipso nomine principium intelligeret, hoc ipso tamen vim ipsam & notionem princiaph funditus evertebat. Vt enim pater intelligi non potest sine filio: ut nugetur, si quis causim aliquam esse dicat, quae tamen nullius rei causa sit, ita ridiculus est, qui dicit principium quidem esse, sed praeter L psum principium,nihil.Certe enim si prin-
140쪽
cipium est, alicuius aux aliquorum principium sit, necesse est: quo posito, sequitur, ut plura sint. Qui ergo dicit unum esse principium, & praeter illud, nihil ede, compungit, quasiq; comest ipse se, & id ipium quod ponere vult, eadem oratione labefactat. Omni autem disputationi propositum .ine debet aliquid de quo disputetur: idque oportet constare esse : quomodo enim de eo quisquam disputet quid sit, aut quale sit, quod sit nec ne sit, ambigatur ξ Sed S cum id ipsium quaeritur, sit ne aliquid, an ne sit;
convenire & constare oportet inter eos
qui disputant,cuius vel rei vel speciei temere efficta vox illa, qua id appellatur,symbolum sit. Vt, si quaeramus, sit omnino Satyrus an non sit, explicari aliter disputatio nopoterit; quam si ponatur, sive hoc animal, sive hanc inani opinione conceptam animalis imaginem esse, quam Satyrum4 V cent. Ita quod sit nec ne sit, ambigimus; idipstim, cum de eo disputatur, esse quodammodo ponimus. Formarum enim inanium& commenticiarum, e G, ον--ν αυτον εἰνοη, ut semniorum, nihil aliud est quam ita in mente informari ac concipi.