장음표시 사용
141쪽
ta, M. ANTONII M v RETI llustrandum, comparatione quadam G ometrae cum Physico. Nam Geometres, si 'quis neget vera esse, ea quae principio tanquam certa ab eo & explorata ponuntur,ut , communes sententias, postulata, finitiones, a quibus omnes geometricς demonstrationes tamquam a quibus d im fontibus manant: haerebit, siquidem artis suae finibus continere se voluerit: neque enim poterit ea demonstrare, ut Geometres, quae in Geometria omnium prima sunt. Vt igitur geometres adve sum illum, qui tollit principia, non disputabit, ita nec Physicus. Quod igitur adversum eum, qui artis alic ius principia tollere conatur, perfugium est 3 Si qua sit ars seperior, cui haec quae ita vexatur, proprie sitbsit, & ex qua pendeat; ab ea auxilium petimus. Exempli causa, ca medicinae praecepta ita ex physicis apta sint, ut ubi delinit physicus, incipiat medicus, sintq;principia medicinae ea ipsa quae conclusa runt a Physico: si medicinae principia
negentur; a Physicis petenda erit eorum confirmatio. Sic si negentur principia optices, ad Geometriam e si Musices, ad Attiathmeticen recurremus. Sin eiusmodi nulla succurreti ea imploranda erit, quae omnium
142쪽
tam suprema est, quam Plato Dialecticam, Aristoteles primam philosophiam vocat. Neque inutilis ad hanc rem futura est ea quoque quam Aristoteles Dialecticam nomianat: quamq; octo Topicorum libris complexus est: nam & ipse de aliarum artium principijs disputat, sed molliore, ut dicitur, brachio, quippe quae probabilitatem tantum consectetur: cum illa altera ad veritatem ipsam dirigatur. Et hanc quidem fere Aristotelis esse sciatentiam constat. Sed verba ipsius non omnes eodem modo i gulat. Etenim in omnibus, quos ego quidem viderim, Aristotelis libris ita scriptum
ουδίέ- - χων, Neque aliter legit rudis ille Latinus interpres, qui ita vertit. Si eut enim Geometrae non amplius ratio est, ad destruentem principia, sed aut ali r s scienti xi aut omnibus communis, sic neque alicui de principijs. At apud Calenum libro primode Elementis hoc modo.
143쪽
ra M. ANTOND MURE Tanto enim significatur ars aliqua, quae ad alias omnes permanet ac pertineat. At Garlenus ad illam quidem communem artem refert id quod antecessit, in επι ης:hoc autem U--ita accipit: omnes homunes, cujuscunque artis scientiam profiteantur, quasi conjuratione facta, concurrere debere ad oppugnandum eum, qui princupia evertit, ut qui ipsam vitam evertere via deatur. Idq; aperte constat ex verbis ipsius, quae sabjiciam. μοι. οὐm P αργῶς φωνο-
De his varietatibus ita censeo, melius legi quam αώιλοκα, sive 'ra νώ ς sive .Hα-ν quis legat, magnos habiturum sententiae suae adstipulatores : omnino autem melius legi, quam
Deciceronis e Philippi secunda locodiligenter quaesitum.
Apud Ciceronem libro secundo Phu
lippicarum lucus est tentatus a mulis iis eruditis, & ingeniosis hominiabii a
144쪽
bus, sed a nullo tamen usque adhuc integritati suae restitutus. Legitur au te m in vulgatis libris hoc modo. Venisti e Gallia ad suae rampetendam. Aude dicere, te prius adpatrem tuum venisse, quam ad me. Atque ego ante hos viginti annos cum Lutetiae lubros illos a me purgatos edidi, secutus sum vulgatam scripturam: quamvis in optimo libro, quo usus eram scriptum reperissem, Ad parentem tuum : quod illud parentem eo quidem loco, ingenue ut loquar, mihi sub- ineptum videretur: neque tamen celavi l chores, quid in optimo libro scriptum e taret. Faernus qui paulo post, ipse quoque eodem libro usus, easdem orationes hic Romae edidit,veterem scripturam hoc quidem loco cum fide repraesentavit. Extitit postea homo ingeniosissimus & eruditissimus, qui de eo loco satis copiose scripsit, necessarijsq; rationibus pervicis, nequepatrem, nequestarentem legi posse: quod neque de patre Antonij, neque de vitrico,n que de patruo, neque de quoquam ex fratribus dictum hoc intelligere liceret. Si tuit igitur, legendum esse ad matrem tuam ridi ab aliis magno consensu probatum est. Magis autem confirmatus esset in illa sententia
145쪽
temia,si veterem librum vidisset, quem ego postea nactus sum, in quo legitur quidem adpatrem tuum: sed ita ut manifesto ex lutura appareat, scriptum prius Hille ad marrem tuum deinde erasa 4 ittera M, substitutam in locum illius litteram P, ab aliquo via delicet, qui tam apertum soloecismum se re non posset. Ego autem non dubito,quin duae potius litterae adjungendae fuerint, scribendumq; ad amatorem tuum : ut intelligamus Curionem, cuius impurae libidini pro scorto tunc erat Antonius. Atque hoc ita mihi perspicue verum videtur, ut nuconfirmandum quidem pluribus verbis putem. Certe Carolus Sigonius, cum sententiam super eo loco meam dece abhinc annos per litteras exquisisset, ita eam probavit, ut ad me postea scripserit, nihil sibi videri potuisse rectius aut verius cogitari. Aia item ex eadem oratione imendasublita. ,
Sunt in Philippicis adhuc quaedam, qui
& meam & Faerni diligentiam fuge-ἷunt: quae, ut quodque Occurretit,no.
146쪽
tabo. Tale est illud e libro secundo. Liciniaum Denticulam de alea condemnatum collusorem suum, restituit equasivero ludere cum condemnato rapn liceret: sed ut quod in alea perdiderat, beneficio legis disseiseret. Vbi ita legendum est, Licinium Penticulam de alea condemnatum, collusere uum restituit: non quasi ludere cum condemnato no liceret, ct cetera. At Lam binus quam multa de suo addidit neque mirum . non enim librariorum errata tollebat, sed Ciceronem ipsum, siquando non satis commode locutus videretur, corrigebat. Volumnia autem mima, de qua illic tam multa dicuntur, filia erat Glumvidi mimi, quem secum in castris Antonius habebat, ut cognoscitur ex Pl tarcho in Bruto :& nisi me fallunt omnia,
is ipse est Volumnius, ad quem Cicero jocose & familiariter scribit libro septimo Epistolarum,quae Familiares dicuntur, in extremo. At quod in eadem oratione legitur, postea cultvisum a te: tu a me observatus iupetitione suae ra ; semper mihi, ut jam tum testatus sum, suspectum fuit. Vix enim est ut eum a se Cicero observatum dicat, a quo ipse coleretur: neque videtur par esse ut adolescentulum Quaesturae candidatum
147쪽
raa M. ANTONII MVRETICon siilaris senex, ea gloria, ijsq; rebus gestis obtervasse dicatur. Cum igitur in optimo quidem libro legatur ovatus, in altero aurem meo deterioris notae, beatus, ver bariae legeridum essetfiblevatus. Ita certe loquitur Caesar libro primo, de bello civili. Guod tu petitione Consulatus ab eo erat sub-Dνatis. Sed hoc meum quoddam somnuum est, de quo verator, aut conjector aliquis judicabit. Char bdin quandam in eodem libro esse Antonium dicit: aut certe cum Charybdi eum comparat. sua Cha-0biri inquit, tam vorax J Et fieri quidem potest, ut neminem in eo imitatus sit. Sed tamen qui putet eum hoc ab Aristophanesum psile, non mutrum, ut opinor, erraverit. Sic enim & ille in Cleonem.
Elegans Platonis librorum de Rep. Litum. Q silus. Fabius Suin
IN scriptoribus pectendae ac comendae
orationis studiosis, ea ipsa nonnunquari quae
148쪽
quae sponte fusa omnibus viderentur, simmo studio elaborata & expolita sunt. Quod ego mihi saepe in Lysia observasse videor:
ut cum verbis p rumq; quotidianis utatur, striactura tamen & collocatio eorum nullo modo mutari queat, quin aliquid de gratia & suavitate orationis deteratur. Tantiam apud peritos artifices in ipso singularum vocum ordine, & conjunctione momenti est. Audivi a maximis viris, quiq; id sacillime nolle poterant, Ludovicum Ari-ostum, nobiliuimum nobilissimae domus praeconem, in duobus primis grandioris iulius poematis sui versibus plus quam credi potest laborasse, neque sibi prius animum explere potuisse, quam cum illos in omne partem diu multumq; versasser. Idem accudit de nobilissimo Etruscorum poetarum Francisco Petrarchae Scu ius ex autographo, quod habuit vir praestantissimus Petrus yembus, facile cernitur, eum in himando secundo item poematum suorum versisse-pe sudasse. Sed hoc in poetis fortasse minus mirum est, qui verba dimetiuntur, omnesque lepores ac festivitates dicendi aucupantur, voluptatiq; Lectorum se vel maxu
149쪽
M. ANTONII M v RETIPlatone miretur,cuius post mortem repertas fuisse tabulas dicunt, in luibus prininpium librotiunde Republica, quo nihil vi detur esse simplicius, ij sile vocibus,sed alio atque alio ordine collocatis, saepius ab eo variatum vileretur. Auctor huius rei Dionysius Halicarnasseus, cuius verba subjicia.
M. Fabius libro octavo Institutionum, his verbis. In ceris Platonis inventassunt quattuor illa verba, quibus in Elo pulcherrimo opserum in Piraeum se descendisse ignificat,pluriamis modisscripta. Scio Fabij verba aliter in vulgatis libris legi: sed ego meum secutus sum, qui, ut cariosus mucidusqi non sit, est
Iam senior sed eruda libro uiridisssenectin.
150쪽
Plautus Mertatore, lotas aliquot restatuti se aucturi More maiorum, eontra Alciati enuntiam. Tuis ingratys.
ITerum mihi Plautus vocandus aὸ paru
res, & magna quidem gratia ijs, qui eum tam multis corruperunt. nam, absque illis esset, sepe haec opera nostra haueret. Nune ut boni patresfamilias succidiam domi paratam & suspensam habent, ex quatenam petant, si quando ex macello non licet e sic & nos, cum aliud deest, a plauto petimus, quo has epulas instruamus. Hic igitur missiis e Mercatoris prologo apparabitur. In quo hoc primum ferre non possum, quod is ipse adolescens, cuius primae partes in ea sabula sunt, fabulani esse eam eonfitetur, & tum Graeci, tum Latini poetae nomen eloquitur: & attentionem a spectatoribus postulat: quod & si alijs quoque locis
factum Eptauto est, ex arte tamen non esse constat: neque cuiquam unquam excusationi suit, quod alias etiam sepe peccasset. Eodem jure in Cistellaria tum demum ζ-λἰγια, cum jam inter se multa loeutae 1 a mul,