장음표시 사용
151쪽
nn.s-nutiores: subdia innatus, heram us si qui spumyros adhuc est oratu conser tur per urinus impossitioiihin.nuptis Jaminitas, tos si s s; md e scopus utraque manu b-- icti viri pora langit,' quasi eum ad ossicium assumens. Apud minoritin mi aut lectores Ree manus impositionem ordinantur, quas in au imoris aeordine Assemani, non autem Badgem plane deem modo utet que . o simia cinis dioeonatu apud ipsos conferri soleat. Apud Maronitas m -- diaconos manus impositio fit in capite, peracta illa, quae fit in tempositis,suli deti. Idem valsi in Vud Armenos; in quantum tamvum 'im positi nem' in s di.cono retinuerunt, imo .srties imp minit filium audim te MDruin viiserum non' pro manuum impositi e haberi certissimai, Msemitur; quod moricas Oopticas in ordinalsone lectorum et i subaiarum, et Abulbireat i de subdiliconis loquens, dicaxit is usmodi minus nouimponi. Neque ipsit Nestorimi aliique in hac impo Ono manavis taliud intendum, quani aliquo modo su seium designa ire assuum .i Deniquori ean. 7. Hippolyto portusnsi Acripto, uti supra visimus, tim tur idhleetors et subdiacono, eos primitus manus is positionem nequisvi is quod ad Matium, quum Nestorian. m imum reservi ne-t iEst etiam in his ordinationibus quaedam instrii ment6 iraditio-In ordinatione cantorum Maronitae librum psalmorum traduns sest absque formula: coplitae nequidem libri traditionem peragunt. Lectoribus iii fine ordinationis omnes librum tradunt, sed absque forma. ' estoriani hac in re non solum tomis lectionum utuntur, si Badgerum sequaris, sed etiam ad libitum unam ex partibus libri vitae tradunt, qui cum libro
mortis catalogus est eorum, quorum commemoratio fit in liturgia, respondetque antiquorum diplychis, uti etiam Renaud6liust de diptyctis
exposuit, allegans locum scriptoris cujusdam Nestoriani, qui non sunficienter probat. Sed Assemanus senior librum vitae dicit esse librum evangelioriam; librum vero lectionum prophetas et apostolos, qui conjuncti Pheighula, tomus, vel Zauga, par dicuntur. In ean. 7. Hippolyto Portuensi adscript', quem ad Nestorianorem diisciplinam pertinere visum est supra, dicitur: anagnostis ab episcopo tradi librum evangeliorum In subdiaconis ordinandis 'ullam instrumentorum traditiqnem Coptitae n.ua pant; cereum lanien accensum tempore missae: qu e sequitur ordinationem, ex
Varisiebio , qui ritus formam juniorem videtur iradere: iἐἡehrassi
tradunt. Item et Syri Jacobilae ex codice plorentino, . . cereum Recensum quidem tradunt, quod ad subdiaconatus tunetiones: uti iique sunt, resertur, sed hic ritus post proclamationem peractae ordiniatiosi ' per
illa verba: ordinatus est, etc. celebratur. Mamnilae amplissis fi hahe fit instrumentorum traditionem, sed absque sormis, traditionemque cerei post proclamationem : ordinatus est. In Nestorianoruiu Ordinaiidnibus noli 'ξ- currit aliquid, quod ad instrumenta reseratur, nisi quod subdiacoli4 6Minato episcopus librum, quem gerit, auserat, tradatque archidiacὀἡο. snpotius quaedam declaratio videtur, eos lectorum gradum jam transgrὸssi lcum enim apud Nestorianos duo priores gradus simul conferri soleant,
153쪽
m uti revera videtur, tune dicendum erit, olim initia in episcopas consecrandis impositum fuisse librum, cum ipse hunc ritum expresso memoret et exponat L Apud Syros Iacobitas et Maronitas liber ab epi copis imponitur, patriarcha manum capiti consecrandi impositam tenente sub libro, idque apud Iacobitas unica est manus impositio. Idem et Nestoriani eodem tempore peragunt ita, ut patriarcha librum dorso imponat, ita ut quis ipsum sustineat, caeteri episcopi manus Suas super latera ejus ponant, et ita remaneat liber dum dicitur: Divina gratia, et,
Deus noster bone, non autem dum dicitur: Deus magne, qui a saeculo. Olim autem remanebat, donec peractae essent preces istae omnes, uti
rubrica ordini Nestoriano annexa testatur. Traditio libri evangeliorum non Occurrit apud Syros Iacobitas et Nestorianos, sed apud Maronitas. 0uoad manus impositionem nullum occurrit dubium, nisi in illis ordinationibus, quae iteratam exhibent. Dissicultatem vix causant impositionea iteratae, quae in Maronitico subdiacono peraguntur, . nam illa, quae in temporibus sit, et quae communis ML .iis cum Jacobius, eandem habet formam: Deus, qui a saeculo es, qui reges unxisti, absque dubio μ'incipalis est, non autem prior cum illis verbis: Gratia divina est. neque Sequentes, quae ad summum quaedam continuatio et amplificatio illius sunt. Apud Coptitas trina peragitur manus impositio in diacono et pre bytero ad finem ordinationis, absque verbis, quae sine dubio accidentalis est. Duplex est manus impositio et oratio in , diaconi et presbrteri ordinatione Nestoriana, quae moraliter una dici potest, ita ut prior sit materia sufficiens. Armeni manum quater diacono et quater presbnem ordinando imponunt. Quarum impositionum ea, quae est ad verba illa: Divina gratia, jam non videtur Ordinatoria, sed potius benedictio, quae in sacerdote fit etiam cum cruce, juncta proclamationi et exhortationi
plebis ad orandum. Multo magis id de sequentibus valet, cum orationes jam ordinatum esse novitiuin supponant. Videtur ergo essentialis prima, quae in rubrica ordinationis presbyteri distincte satis ut sacramentalis designatur, caeterae cum cruce ut benedictiones. Major est difficultas in consecrationibus episcoporum. Apud Coptitas primo quidem episcopi assistentes manus imponunt humeris et brachiis consecrandi, consecratore orationem super ipsum recitante. In ordine Tuhiano et in versione A semani non Acit rubrica, patriarcham manus imponere, sed versio R naudotii id habeti 0uidquid hac de re sit, certum est, sequentem monus impositionem, quae peragitur a patriarcha in capite a caeteris episcopis in humeris electi, esse principalem et essentialem, cum oratio, quae eam mitatur, in rubrica expresse dicatur oratio In consecra tione patriarchae Alexandrini ordinator dexteram imponit jam a proclamatione: Divina gratia, lum manus ambas ad illam orationem, quae in rubrica dicitur ἐπικλησις ordinationis: Dominator Deus omnipotens. 0uam manus impositionem principalom et essentialem esse non est dubitandum. caeteri episcopi manus ad hanc orationem tollant et aliquis eorum tangit humeros. Postea imponuntur ei evangelia, consecrator manum ei imponit, et caeteri episeopi singillatim, sed haec postquam jam procia-ium suerit: ordinatus est. Apud Syros dacobitas patriarcha primo quia
154쪽
4- manum imponit electo, eaeteris episeopis libr- evangelii amittunt
super eaput ejus 'tenentibus: alia non est manus impositio. In ordi- .atione patriarchae tamen singuli episcopi manus imponunt, daeemesil oriariis utanus nostras etc. Plae non est nisi dxpremi ain: BM iensio partis .ius, quam in prima manus impositione , habebant. Nestorianos consecrator evangelium dorso imponit, eηe a episeopi manus imponunt ex utroque latere, easque impositas rinnent u quedum preces absolutae sint. Tunc patriarcha bis manus imponit, i-us signati Denique aufertur liber et tolluntur manus episeoporum. 0uae Omnia manus iaepositio moraliter una sani. Patriarcha Armenorum manus imponit et signat post fidei professionem, ante luis iam, quae non est nisi praevia quae in cerimonia. lmponit librum humeris, qui ab epi
copo uno tonstur, dum ipse manum ovisi impositam tonet. Interea recitantur literae electionis examinis et confirma vis, ita ut appareat, hano manus impositionum sacras emalem non esse. Deinde sequitur proclamatio: Divina gratia etc. benedisuo cum cruce, praeconia ab assisten-libus recitata, inter quae patri cha manum imponens Orationem congruam
recitati Tum sequitur iteruin proclamatio: Divina gratia, a clem, tum a patriarcha. recitata, qui simul plebem jubet orare, at immaculate custodiat gradum suum. Undo haec para, sicut et analaga, quae est ui ordinatione diaconi et presbseri, ordinationem peractam supponem videtur. Ita et sequens manus imposilio adjunctam habet oratissem, quae jam ordinatum supponit subjectum. Unde illa manus imposilio principalis et essentialis videtur, quam post prima vise proclamatum illud: Divina gratia, et ante secunda vice diotum steri modo diximus. Jam vero de uninone agendum erit, quam Latini in ordinatione presbyterorum episeoporumque adhibent, quamque nonnulli in sacramenti ordinis materiam ut partem intulerunt, tum in episeopatu, tum etiam in preisseratu. 0sam apud orientales plane deesse, re accurate ex minata disendum erit. I aeter Armenos, quos a Iatinis suscepisse plus quam verisimile est, soli Maronitas eam, quae apud ipsos deerat, inu duxerunt, vel, uti quidam eorum dicunt, restituerunt saeculo XVL, uuiidem ipsi testantur, Stephanus nempe Aldosnsis, Maronitarum patriarcta, qui saeculo XVIR ineunte obiit, in sua rituum expositione, quas nuntuserim Romae asservatur, et M hus Aloysius Assemanust. Ut autem ritum, de quo agitur, ad antiquos ecclesiae Antiochenae pertinuisse tendant, nituntur orauonibus, sise in ritu Maronitico sium: comitantur. Quas tamen nos ad probationem non adminimus, cum in ritu Iacoblueo plane desint, nulloque modo evinci possit, eas cum ipsa unctione intro- duetas non fuisse. Affsruntur porro verba ex Ordinatione psaliae N mnitim desumpta: ,Arina veritalis constavit -ei Ecclesiae), cmeet, scilicet vivam et impressionem chrismatis, muron cuius signacula ut impressione siseerdotes O ignantur ' Tum alter locus ex ossicio dedis sionis e lesiae, quod recitatur Dominiea prima Novembris: .sigillume, malis, sinumG cujus virtute sacerdotes insignantur et fasciuuta tur' denique ex ordinatione psaltas: ,Stupent et mirantur ignei, eum findit melos Spiritus, ut dona tribuat episcopis in similitudine chrismatis,
156쪽
significationem vox syriaca, quae hic adhibetur, admittiti cujus ceriamoniae sensus iste est absque dubio, efficaciam impositionis manuum ab ipso ε' ament 'M , -'re seu ut d stye, .uti dicere solemus, ea ex opere operato efficaciam suam exercere . quem sensum
157쪽
rtiover, i,otest, per se solvetur et is initae. instrumentorum qi aditiones, quae aliud Oriernales Oreurrunt; si Maronitas et Armenos exeistas, sermper dire absque formulis sunt Dicendum itaque erit, mam oratione quae manuum liminionem principalem et essentialem minitalus, vel in illis aberi, eapitis in tempori s attactum, esse sormam. sententia illa a Ascussio pro Graecis statuta, et a Renai dotin ad Orientales transista; dimiam ordinationum 'esse vecta illa: Divina pratia, quae semper infirmasansi et, quae' desunt, supplet, creat sen promovet Ν. subdiacmim indi donum, diaconuiti in ' byterum, presbyterum in episeopum: hae
inquam, sententia sustineri non potest, etiamsi rem Ronaudotio tantum dicas, in verbis illis non minimam vim ordinationis consistere. Nam verba illa, ut Horimis 3 re te e Osuit, non sunt, nisi proclamatio electionis vel derigvunonis ad talem ordinem et ordinationis peragendae. apud quenivide argumenta ex ordinhi nibus Graeiarum desumpta. Ex Orientalium ordinationibus addendum est, verba Nire apud Iacobitas, Syros et cον titas ab archidiacono pronuntiari, si tonsecrationem episcoporum Syr rem excipias, in qua ab uno episeoporum,' non tamen a consere te
diaconus haec vecta intonet, prosequente episcopo, id omni landamento earet, eum pontificalia absollite haec archidiacono tribuant. Porro apis eosdem haec verba nullam manus impostlionem conjunciam habent, ex cepta consecratione patriarchae Alexandrini et ordinatione episcopi mydea, in qua episcopi, non tamen patriarcha e secrans, manus imponunt Apud N torian's non escit proclamatio ista in ordinatione subdise noram et diaconorum, et in ordinatione presbyteYdrum in forinam lionis immutata apparet absque gradus tribuendi designarisne neme apud lectores ordo indicatur, ita, ut iis non respondeat, quae ab alterius se tentiae fautoribtis in ea quaeruntur. 'Denique haec somnia e .liditur ut
plurimum his verbis: Oremis pro illo; ut veniat super eum irini. spiritus sancti, quae distilicie ballis inlinunt o dinalsonfiu thsam ad ei laturam esse quoad partem essentialem. Apud Armenos verba ista post principalem manus impositionem sequi videntur, et clauduntur exhortatione ad plebem directa ad preces sindendas, ut immaculatum conservet ordinem, utique jam susceptum. Unde dicimus, sormam essentialem ordinationum apud Orientales deprecativam esse et illa oratione contineri, quae temporum aliaet via impost in masmum est majuM a. alaciis in ipsis ordinibus a nobis evulgandis inv6nies, nisi forsan secratione episcoporum, in qua cum impositio manus repetatur, major d impositione. essentiali ejusque forma quaesito orietur. Apud ciptitas est oratio illa: -i es, Domitia.or, Deus omnimosns, quae in ipso rituali eorum 'distur statio sive . ἄ- ordina vis, quae --
158쪽
- xit' in strum saeramens o nix esse. sollam 'episcopum, ni in tota Dei
ii, i qui et apud ' Ofientales pro irre Mahin hi amento sempe, inum ... mmmatism; 'quas ex iis, oriuntur, illine .b Hieronyino ei ut dicta sunt de patrisfestini vii Alexandrininiis ordinationibu sol,ως non est 'inins loci. sindisti bre inor id iussere, sensum genui min illorem eiis esia, Alinamtrias olim patriareham non ab episcopis in 'alibi, inlectum et' institutum,' sed a preisseris uritis,i et ab iis ren- suinium aliquo 'larsan manus impositionis ritu jura honoris et regimine lesiae, uno vecti, dignitatem, Mahm assumpsisse, quod alibi inaudituntina, cum timio in ipsa ordinatione seri soleret, quin tamen auctoresin 'nemni, eum sostea ab episcopis ordinatum luisse, sed ' id ut reni stans et quae per se intelligi,int inppon rit.' Mγε enim S. Athan sius accusatus, quod Ischyrae presbyteri calicem confregisset, probarem vis λ β unil iritum Mun. esse, quod a collinis, νroinyis Al
ex antiquiore dicen modo presbyteri dicerentur. βimili φρdo 'M uendita est,. qu.d a Liberato. ineculi vir mediantia auctore, inhreyiar,' musae Nestorianoruin narratur ): ἡ nsuetudo quidem est uel ex. -4 G illum, Wii defuncto succedit, excubias sul er de'ncii corpuε agere m tam e dex eram ejus capiti fluo imponere, et, sepulto manibus suis, aγesper' eollo suo beati M.rci pallitiin, et tum 'egitime sedere'. quBeenti seis, ta istisi illo tempore; quo 'absque dubio Alexanstrici patriarchae ab episeoliis ordinabuntur, superioribus illis locis exponendis optime in
159쪽
ltis, M sminia ulit, . aeti m. - ,ialis auia uiuiisus , initi-haenetis eorum , meis , ordimitor , illegitimas ait byteris peram das ais sta ixe u 0nodi lamen cum ab Osis in Orienis itivi eri eoium suctri uirisias p ius ad ii uionem monum lis delam enatam inserΨi aso dindulla, utina, saeculi mediantia, secta exition hyaitarum- aut e i Mam tunitarimnes enim, i Asiae παcopus Ilo-yssi a in . illimi co isum hi Pro 'pium , tradit, Ephesi, iso um, in Asinausivium partes arari ira , .. ι ei, 4Munotus esse inviusque alius illius, ahclam episeoptas esset ptem μου nisiarum sparshbyter Eutropium quemdam epi opum iis isse; mammae domunini Procopii in capuι ejus imponantes Medeaque inimistriae ire . ι te --i: tun , deuem mise οὐ antdinavi eos in. Constantinopolim Aisnaadriam, Aetioehiam, ino Arahiam, ii Persidem, et u me ad mmctrianam dami . , aliud, 'Remplum unantatur . illo Ioanne L qui inmiti ει - - - λώ. iusium nempe apud , Aea es, Bomeriiss eι In visi is pideficerent, legatum ad Iustinianum imperatorem miserunt, 't episco in impetrarent, qui Chalcedonense concilium rejiceret. 0uod cum denega-ium esset, presbFieri unum ex suo ordine assumserunt, eique evangelium imponentes episcopum secerunt. Alii autem id rejecerunt, magna que hac de causa j i 8 epi'rtae sunt. Renaudoitus etiam tradit, errorem istum a patriarchis Alexandrinis crimini versum fuisse ob ictu ae . cuidam Mons pii S ueau Barsatiustanorum quae
hild ab 'Oriens alibitis; ut consecr.lio . a tribus saltem episcopis flansheranonis .piscopalis C lyticae rubricis episcopi pr es scia Meunitir Isucis ordinali inis cum ipso' scilicet patriarcha. Incus calor etia
455. - Bibl. ori T. u. p. 87. - . Bibl. Ori T. I. p. 38b. - 4 Pe elui l. b. e. 10. Ool. 964. et in opero vi. de ordinationibus P. I9. - C. 7. aeet. 8.