장음표시 사용
71쪽
paradisi vocant, refert Tavernier ac deinde balsamum adjungulit. anto antem delectu oleum ad conficiendum chrisma assumserint priscistΘmporibus, ex sequenti Iohannis Stylilae capitulo deduci potest: ἡθ. Utriim liceat, sine offensione conscientiae uti oleo, quod Assyrii ferant in utribus confectis ex corio animallum immundorum necne ' R. Licet: nam multae res immundae saepe pluris aestimantur apud homines, quam mundae, uti ebur, serieum, pellis pardi et alia. ' mod de materia chri mationis dictum esse ex sequenti capitulo liquet. In quo lamen Ameria Coptis discedunt, qui oleum pellibus asservatum minimθ ad hune
usum admittunt. Chrisma benedictum esse oportere, Orientales sancte observant.
Est autem haec benedictio in toto Oriente patriare iis reservata , licet, ut ex antiquioribus exemplis patet, episeoporum esse admittat : neque currit, presbyteris fuisse commissum, nisi forsan apud Nestorianos, quos tamen Oleum catechumenorum et Moum unctionis eonfirmatoriae proindeque eorum benedictiones confundere vidimus. In ecclesia Alexandrina patriarcha ex immemorabili tempore chrisma consecrat, ut inter us munera in Systaticu ordinationis etiam recensetur, ei, ut Vanslebius
ait, seria tertia Paschatis post missam episcopis distribuit, quantum pro anno iis opus est, vel, ut Bernatus, in ipso Paschatis festo et duobus diebus sequentibus, quod de vetere chrismate superest, in lagenas recentis illis fundit et episcopis, quantum singulis opus est, distribuit . Neque Aethi Hpum metropolitae, licet tam dissito a sede patriarchali, haec benedieito permittitur, de quo audi Theclam Mariam, sacerdotem Aethio insit, chrisma mittitur eis a patriarcha Alexandrino, a quo solo conficitur et non ab episeopo, et mittitur septimo quoque anno et rarius cum peregrinis, qui redeunt a peregrinatione terrae Sanctae, et in omnibus ecclesiis
antiquum chrisma conservatur. - Εx Bemato autem, modo allegato, nonnisi cum patriarcha Alexandrinus metropolitam Aethiopiae consecrat, κεiron ipsi tribuit, neque alia oecasione in illas partes intuit. Apud Syros etiam Monophysilas β n indo sacrum chrisma solus Antiochenus patriarcha conficit, omnisciumque subditis episcopis distribuiti Olim quidem episcopi Syri illud in suis ecclesiis consecrare consueverunt, ut Patres Edessae episcopis spud Josue Stylitam 7 et Joannes Martise, qui tredecim vicibus id confecisse dieitur', et Nicon Abbas' in Trpico epist. 37 ad G rasimum eonficiendi ubique locorum. chrismatis potestalem a patribus concilii Cha
cedonensis factam scribit: ἡReperimus aulem in actis sγnodi: Chalcedonensis conficiendi ubique locorum chrismatis potestatem faciam. Nam olim quidem uni patriarchae Antiocheno fas erat illud consecrare. 0uum Vero percrebuisset, sacrum chrisma venditioni emptionique subjici coeptum esse, tunc omnibus permissum suil, chrisma conficere. μ Jaeo sotiam Ed me apud Barhebraeum episeopum quemdam chrisma consecrasse narrat, neque ullatenus reprobat, sed et approbat quoad tempus
72쪽
ui necessitate non observatum. Dionysius quoquμ patriarcta i decrevit, ut, quum Maphrianus Orientis seria qmnia majoris hebdomadae chrismiasonsecraret, nomen metropolitae copnobii S. Matthaei in ea iunctione commemoraretur. Certum tamen est, recentiores Iambitarem patriarchas
novo id sibi jure reservasse, de quo habes canonem apud Barhebraeum, Johannis patriarchae. Nemo ex episcopis potestatem habet a Deo con- seerandi myron in pagis; quia non est mnsuetudo, ut in iis consecretur, sed in civitatibus ac iis in locis, Mae antiquitus ad hoc deputata suere. Mod si persecutio fuerit, cousecretur, ubi oportuerit; VΘrumtamen Oe-eulte. Direetio. Ex his innotescit, quod patriarehae tantummωlo et o tholico ae metropolitae potestas sit consecrandi inyron.' Iidem mini apud Arinenos canones, uti est sequens Sionis, Asmenorum patriarchae saeculo VIII. -Episcopi non audeant chrisma benedicere, vel benedieto aliud oleum non henedictum addere ei presbyteris vispensare; verum sis ulis annis a Catholico illud accipiant, juxta canonica praecepta sano-torum patrum.' Porro hic, qui Macario Hierosolymitano saeculo IV. tribuitur ' in quo tamen pro necessitatis casu. episcopis, catholicis con cedente, permittitur: - Dico, quod impositio manuum, quae in baptismo fit, ab episcopis et presbyteris tantum fieri debet, uti supm diximus, quod sancium chrisma ab archiepiscopo benedieendum sit, in aliquo vero ne-eessitatis articulo, archiepiscopo permittente, duo vel iros episcopi simul eonvocati, diaconis inservientibus, benedicant: Oleum vero mortuorum, infirmorum et catechumenorum pres teri et episcopi seorsum benedicant.-Johannes Strtiles. inculcat, oporidi e singulis annis arisma a catholies accipere, juxta, uti Rii, eanonica praecepta sancti patris nostri Isaa qui nempe usque ad manum 703 sedit. Sed et omnes, qui de Armenis seripserunt, testantur ' inter quos TOumelari, quadraginta antequam relationem sui itineris conscripsit f1718b sonis daeobum Armenorum episeopum in Ierusalem se in patriar lam erexisse et jus confieiendi ob malis sibi arrogasse, cumque Meum in Palaestina exigui sit pretii,
pro omnibus Armenis sufficienter consecrassB: unde magnum schismae exortum fuisse, ambobus patriarchis se invicΘm excommunieantibus.
Sed et alia praxis viis erat, uti ex sequenti canone 7 elucet, quem I hannes, Phi phus diutus, saeculo Vlli. patriarcha emtat: -Oportet aedecet sanctum chrisma, oleum, vidialeel suaviter olens, catholicum benedicere, et singulos episcopos semel tu seria quinta Paschatis: sacerdotes vero, uti praeceptum est, debent ab ipsis accipere oleum hoc, et eo ungere altaria, templa ei cruces: quoia vero baptizatos eo utantur ad unctionem duntaxat filiorum adoptionis, quae sit post baptismum con-- sectum; ad aliud autem non adhibeant oleum hoc, neque per se benedicere audeant. μ Ex quibus, cum uberiora non adsint, id tantum concludere licet, variasse temporum decursu praxin apud Armenos, et forsan
saeculo demum VIII. reservationem consecrationis stabilem atque conflantem essectam esse.
73쪽
viseerationis ritus historiam ex libro uiron, arabiee conscripto ab Abd-olla ii Eselis, Vanslebiusi ita descriptam refert. Institutum fuisse
chrisma ab Apostolis et consectum ex aromatibus, quae in sepulchro Domini reperta sunt, et oleo Palaestinensi, et consecratum, cum essem in eoenaculo Sion.Deficiente postmodum hoc chrismate, S. Athanasium a Papa Romano modum componendi requisivisse, s. vero Bassitum Matio nes, quibus in consecratione utuntur, composuisse. Antiquitus ejusmodi
ritum seria VI. hebdomadis sextae in 0uadragesima, quae est in Parascev peractam fuisse, quod angelus Theophilum, patriaretiam XXIII., loco et tempore supradictis eiaisma consecrare jusserit, pharmaca adhibenda et modum decoquendi simul docens. Morem istum consecrandi chrisma seria VI. in Parasceve ret tum usque ad Macarium, patriarcham LIX., qui seria V. in coena Domini id fieri jussit. Post vero Theophanim, patriarcham LX., antiquum morem restituisse, ut sis a VI. hebdomadis majoris consecratio fieret. Hine, patriarcham LXI., tum seria VI., tum V. pere 'sss. Ephraem denique, patriarcham LXIl., teriam V. retineri jussisse. sed in codice Copuco Vatieam 3 occurrit Theodosium patriarcham LXXIX. a. 4299 in eccissis S. Mercurii ei Ioannem patriarcham LXXX
a. 1305 seria II. majoris hebdomadis consecrationem chrismatis peregisse: idem tamen codex seriam V. in Coena Domini praescribit. Hic usus adhue viget, ut ex Bernato. constat, consecratione vero peracta Θx Sollerio multis praeterea diebus sacra celebrantur in altari, in quo vas chrismalis repositum est. Undecim dies, inquit, qui coram aderat, Bicholus apud Sollerium, tenuit ceremonia. Tribus primis consectum est chrisma, et octo se quentibus per preces publicas ali mae ritus aciae Deo grauae, donee singulis potestas lacia est ad propria remeandi. 0uod ad locum attinet, Vanslebius β et Renaudinius M in monasterio S. Macarii, quod est in valle bib, consecrationem fieri soleris tradunt. Re Molius hujus consuetudinis originem eam esse censet, quod, cum sub postremis imperisoribus Alexandria praecipuisque urbibus patriarchae exularent, so in Thebaidem receperint, praesertimque in S. Macarii monasterio laterent et ibi annuas solemnitates celebrarent. Exinde ibi ouadragesimam transigere solebant patriarchae, ut liberius etiam sacris officiis vacarent illis in locis, ula tame ni nulli, qui Alexandriae et Migrae uunium frequenter ea conturbare religioni non ducebant. Consecrationis desertiuionem ex Van labio et ordinem infra dabimus. Iacobitae Syri et ipsi feriam V. in Coena Domini consecrando chrismati destinarunt, quin lamen, si necessitas exigeret, alio etiam tempore sd fieri prohiberent, ut ex sequenti apud Barhebraeum canone patet: ἡJacobi Edessae. Nullus canon prohibet consecrari myron, quotiescunque causa postulet, Ego enim scio, episcopum quendam hominem diaconum nactum esse in quadam ethnica civitate, et nocte una consecrasse myron, ac unXisse aliRre, missamque celebrasse et ordinavisse illum presbyterum. Feria autem quinta mIsteriorum consecratur, ut sit proximum
passioni Domini nostri. In sepulturam etenim meam fecit hqc: et ut sit
74쪽
paratum iis, qui baptimntur in sesto. idem Iambus Messonus at suo
de anuma Srrorum liturgia tracta tui in consecratione chrismaus tres tantum oraliones olim dici solitas tenMur, quarum numerus quantum auctus fuerit, ex ordinis serie, infra ex Misebmeo tradenda, patebit Petrus Fullo, Antiochenus ab anno 471 patriarcha, a Theodoro sectore vel Nicephoro callisto instituisse refertur, ut sacrum chrisma in eccleris coram omni populo consecraretur. 0uod et Petrum, Edessenum epis-pum 498-5103 egisse, reseri Josue Siriues in chronico bis verbis:
ἡ Chrisma denique universo populo spectante seria V. mysteriorum con secravit , nisi dicas et hic, Edessenum cum Fullone suisse cons uru. Armenis ex capitulo Ioannis Philosophi modo relato semel in seris V. paschatis chrisma consecrandum. Quod, Tavernerio. reserent modo singulis septentis fit in vigilia festi Beatae Virginis mense Septembri. Quaestio autem huc reserenda non exigui momenti haec est, uirum materiae ad unctionem confirmatoriain adhibendao benedictio ad validitatem absolute sit necessaria, utrum benedictio chrismatis propria re. ratur, an oleum ad alium ritum, puta catechumenorum inservire possit chrismationi, utrum denique saltem Oleum aliud qualecunque assundere liceat. De quibus, quae apud Orientales deteximus, subjungere juvati Apud Barhebraeum Occurrit canon iste: hJacobi Edessae. Soli episcopq polestas est, mFron imminutum augendi oleo orationis, non autem Saeer dotibus.' Inde sequitur, Syris reclum visum fuisse, chrismati oleum catechumenorum affundere, sane in minori quantilate, iis tameu, ui id soli episcopo liceret. Admirationem vero movet sequens canon, qui et ipse apud Barhebraeum si babetur: , Cyriaci. Chrismate oportet cons nari eum, qui baplietatur; si autem istud minime reperiatur, et in cornu olei unctionis gutta aliqua manaverit, ex ea perficiatur per orationem impositionis manus. - Nisi velis dicere, in casu posito remissam suisse ad aliud tempus confirmationem sacramentalem et in ejus locum positainsuisse unctionem ceremonialem, qualis apud Latinos post baptismum ad operatur, dicendus est iste canon opinionem Singularem unius episcopi continere, quae satis approbari nequeat et cum reliqua orientalium praximinime conveniat. Cum Isaacus Magnus β, Armenorum catholicus, Ole' catechumenorum in aliis mysteriis conficiendis uti prohibet, ejus usum iu unctione confirmatoria maxime inhibere videtur. Johannis Sisitae A meni 7 sequens est capitulum, in quo licet indirecte admisceri ollaum prohibet, et chrisma post annum benedictionem amittere, sane ex lam ecclesiae suae, decernit: -0. Utrum liceat, hoc oleum .dmiscere oleo baptismalis et eo homines confirmare: vel utrum liceat omnino uti oleo
antiquo, quod superest' R. Minime licet uti oleo antiquo, nam amitui virtutem benedictionis), sed 'portet singulis annis accipere a Catholico, juxta canonica praecepta sancti patris nostri Isaaci. - Nihilominus con-
75쪽
queritiir salamis Armenoram par hos vetus elirimit saeptis simplici oleo i-vare, quod ob inopiam et dissicultatem tabondi aliud tant se
quenter sacere solent, ut verum ebrisma penitus evanescat. tum iar sius ad aliquos restrinMlλ. 0nania aut 'in veneration ' Orientales sacrum clarisma riusque consecrationem prosequantur, ex ritu ablutionis baptigatorum eorum Itiθ Ve- siluis supra mΡmorato et ex sequΡntibus olures 'il. Summam hanc esse apud Coptitas usque adeo, ut et diacono perieulum sit, lagenam aut vasculum langere, quo continetur, testalus est Solorius r. Jacobus utilem Edos- senus apud 'Barhobraeum : Asoli episcopo potestas est, myron imminutum augendi oleo orationis, non autem sacerdotibus, quibus ipsum neque fieri, de vase in Vas transfundθro, neque sibi in virem tradere, sed episeopo accipial ille, qui eget, et cum prope non udost, in vase Suo mittatur do ecclesia ad aliam eccIesiam, et non effundaturμ. Iacobus idem si quaerenti, utraim fas sit sacerdoti concedere fidelibus eum rogantibus sanctum myron, ut illud immittant in aures illius, qui vexatur a mala, aut ut eo ungant eum, respondet, nefas esse tale quidpiam fieri, sacerdotem autρm, qui hoc austus snprit, postna Prelsesiastica assiciendum. AH eanonps, sacprdotes chrisma medicinae causa lateis piluui infidelibus bibendum dedisse, vol ut eo ungerentur, conqueruntur, p0Pnamque utrisque imponunt'. Rusdem genseris en illud apud Barhebraeum 7: ἡGeorgii. Sacerdotes, qui dant myron infirmis, excommuni centur. μ Iacohietiam haec est resolutio': ἡ Adaeus: De amphoris aut lagenis vitreis, in quibus reponitur chrisma, et ex quibus alia fracta. alia foedata, aut rancida sunt vel male olentia, quid oportet fieri' Iacobus: Vasa sanctichrismatis, de quibus locutus es, si frangantur et vitrea sint, in terra
.hscondantur, nρmino praesumente ex eorum vitro aliquid vendere iis, qui vitrum conseiuni; si autem ex stanno sint aut argento, dentur artificibus christianis, qui ea transmutent, restitutaque spleni usui ipsius sancti chrismatis et non aliseri. Si vero Dacia non sint sed foedata et rancidus malusque sit eorum odor, aecurate laventur in concha baptismi eidemque ac prius usui inserviant'. Barhebraeus qui haec suae collectioni inseruit, in reficiendis vasis argenteis et aureis, si opus sit, aliquid materiae addi permittit. Sed in soquenti resolutione ex vasis benedictionis sanctorum, hoc est enlogiarum vel Eucharistiae, si Dacla vel laedata sint, cum 'accurate lota suerint, vasa sancti chrismatis enicere, concedii idem Edessenus. ob rei saltem cognationem hic superaddimus resolutionem Iohannis Telensis ,Discipulus: Similiter et de porum Persam haereticoriim hoc est Nestorianorum) cornu unctionis quid faciendum est ' Magister respondet: Eorum cornu unctionis sive ex argento, sive ex stanno sit, resormetur, ut fiat apta oleo Orationis φ. Vartanus, pseudodoctor Armenus eo progressus est in hac veneratione, ut Spiritus sancti personam in chri*male esse putaret sicut christi corpus et sanguinem in Eucharistia. sed et Moses Barcepha et Daniel monachus
76쪽
in ira tu, cui titulus: qua in re chrisma, ab Eucharistia, mora mentum confirmationis plus justo extollentes Eucharisitam deprimunt, disceules, in hac quidem figuram corporis .christi esse, in chrism is viso ipsum Spiritum saucium. l
. 3. Do maioria proxima unctionis con firmatorius. Uneilouem confirmatoriam Omnses Orseaestales' priumna is fronte porcagunt, et Omnes luno, Nestorianis exceptis, organa sensuum et
praecipuas sartes ei πέπω ' uni t, de qtio Palicularia in ipsis ordinisu videaλ Nestoriani non solam in hodiernis ordinibus isontis consignat nem tantum memorant, sed et antiquiores diomni scriptores, qui ha- consignationem per unctionem seri ad e t tantur, polliae in firmate fieri decernunt, uti sunt Elias Anbarensisi, qui in fronte unctionem hanc peragi dicit, et Timotheus R. qui pollice in fronte, alterius partis
ungendae mentionem non facientPs. In unctione etiam, quae super haereticos conversos fit, qua lie a confirmatoria derivatam diximus, frons tantum ungitur.
Unctio apud omnes fit in formam crucis, ut expresse ordineS praescribunt, saltem in unctione Dunlis, uti est apud Jacobitas, qui caetera uno quasi tractu chrismate liniunt. 3. 4. D. mamin imposition. ---atori Notum esse supponimus locioribus, controverti inter Theologos, utrum manuum impositio, qnam Aeliis Apostolorum ab ipsis in confirma toto adhinitam inisse tradunt, ad eo imalsonis' essentiam perlinuerii
ne mei utrum ipsa utietis no continΡatur, ab illa sit, quae apud Latino. Metionem praeeedit, an vero, ut dici elium potest, ipsa unctio manuli imposilio latiori sensu ab auctore saero vocata suerit, sicui ei bene victio dieitur apud antiquos. Nostrae provinciae id uni an modo est, quas hste in re apud Orientales occurrunt, describere, ut ex Jis opp0 ranae 'oe vesae eonfirmatiotris mal pria conclusit nos deduci queant. Apud ris 'Isrobitas igitur et Armoniis nicta occurrit manus impositio aehrismatione disthiela. Est quidem in Armenorum 'syssoge' responsum svid, Macario Hierosolimi alio tribulum': -Hac recla professione per manuum impositionem spiritus Sanctus datur ad nostram salutem, illuminans Pos; qui ad adoptionem filiorum vocali sunt. Fide quoque ungimuro eo sanemulis pur unaquaeque membra secundum Ecclesiae dispositionem . Ire ordinibus confirmulionis 'auteni nihil ejusmodi Occurrit. cop- itae antem post chrismationem manum imponunt, haec verba dicentes: ,Beti Daris benedictione coelestibin; angeloriamque benedictione. Bomilitis Iesus Christus tm in suo nomine benedicat. ἡPost haec inseritur rubrica: ἡHic in gloriosa crucis figura insuma in laciem ejus . 'rinc se-
3 Conti L carm. 3. Bibl. Or. T. III. P. I. p. 576. - De cautis septem --
77쪽
-ntur vina i spirit ini sanctum et vas puram esto per Iesum christum Dominum nostrum- etc. 0uae iisdem sere vectis occurrunt in nrdine Aethiopim, ex quo etiam patet, verba illa: ἡAccipe spiritum s.'
unam esse cum prioribus Orationem. Sed et ordo Aethiopiens illum tit tum prae se fert: -οrationes, quas dicit sacerdos, cum imponit manus super eos, qui confirmandi sunt.* Apud Nestorianos manus impositio distincta etiam Occurrit, sed ante consudationem, quae olim unctio confirmatoria erat. Rubrica haec est apud Asseman : -Sacerdos recitat hanc manus unpomtionem, iamnens manum suam unicuique eoram et dicens: Magna sun Domine etc. vel uti apud Badgerum distinelius ha- 4M: -Tuno sacerdos cieat hano confirmationem voce alta, movensia..ea manum sumn ab uno ad auerum: uagna sunt, etc. μ oratio,
mae interea diei r, de spiritus Sancti effectibus quidem loquitur, sed ut jam per baptismum sua piis.
I. 5. Do forma oontismationis.
De sorma confirmationis sententiae cum ouinino pendeant ab i quae de materia vigent, illa verba vel illae orationes pro tali habendae erunt, quae materiam comitantur proximam, in quo ad ordines remitumus. Id sane ex eorum collatione sequitur, tantam et apud Orientales formarum diversitatem hic haberi, atque apud Latinos ante universalem
ritualis Romani introductionem. Unde coneladi non immerito poterit, ejusmodi formam a Christo Domitio in specie infima determinatam non fuisse. Quoad ,estorianos peculiaris do forma inquisitio iustituenda est, sum confirmationis ritus nonnisi obfuscati et in si'rsis quibusdam ea iguisque reliquiis apud eos reperiantur. Renaudotiust haec de forma chrismalis apud Nestorianos habet: ἡUt apud Graecos consertur e sinadicendo: Signaculum doni Spiritus sancti, ita Nestoriano ritu per haesverba: Pignus Spiritus Sancti, ut discimus ex ordine baptismatis SIriam Mar Jesujab Catholici, quem habemus descriptum ex codice Eliae facem dotisμ. Assemanus autem hanc orationem notat potius ad jaen peractam confirmationem referri, ut ex verborum tenore patet. Fomam, si
quae sit, censet illis verbis repraesentari, quae inter consignandum enunciantur: ,Baptigatus est et perfectus est talis in nomine' etc., aedet illa potius proclamationem ueracti baptismi et confirmationis esse θdicat. 0uod postremum et nobis verius videtur: censemus autem, antiquam et genuinam formam melius ex illa haereticorum poenitentium uncuone desumi, quam supra g. s. ex confirmatoria derivatam ostendia imis, ita ut in hunc modum aptissime forsan restitui possit: ἡSignatur N. et sanctificatur atque perscitur in nomine Patris' ein vel : ἡSiisetur N., sigilletur et sanctificetur in nomine' etc., g e faue melius omis'mationis somam e Ahibent. . . t
78쪽
g. 6. Do ministro oonfirmationis.
Jamdudum in oriente presbyteris, qui nonnisi ex facultate sibi
eollata extraordinarii confirmationis ministri esse possunt, universim confirmandi munus esse tributum, res est notissima. Verum id in primis Ecclesiae saeculis non misse ex heatissimis rationi s colligi potest, cum orientales Aegyptii etiam illorum temporum et saeculi adhuc IV. scriptores, et Hieronymus, qui tanto tempore in Oriente versatus est, confirmationem ab episcopis e soni dieant, es Ambrosia aer i ut rem pr priam Aegypto recenseat, quod presbyteri confirment, idque tantum absente episcopo: ἡApud Aegrptum presbyteri consignant, si praesens non sit episeopus'. Occurrit quidem in Armenorum sylloge responsum, quod Macario Hierosolymitano saeculi IV. episcopo, tribuitur: ἡDiuo, quod impositio manuum, quae in baptismo fit, ab episcopis et presbrteris tantum fieri debetμ. Verum responderi potest non distinctius hic dici, utruma presbyteris tanquani ministris extraordinariis in necessitatis casibus conserri possit, an vero universim, uti sert hodierna orientalium praxis,lunc collatum fuerit. Aliquo enim sensu verissime dicitur, hoc Sucr mentum ab episcopis et presbyteris conferri. Addi etiam poterit, ist
rum canonum authentiam supra omite dubium non esse positam. Teste
Renaudolio 3 nomocanon Gregorii Barhebraei capite de baptismo non solum jubet eos, qui a diaconis baptigali fuerint, persectionem suscipe per consignationem chrismate factam propriamque orationem, sed idemeli m in constitutione Severo patriarchae adscripta ordinatur quoad eos, qui a sacerdotibus fuerint baptigali. Non occurrit nobis aliud indicium
temporis, quo ad sacerdotes generatim facultas confirmationis administrandae apud Orientales extensa suit. Id unum certum videtur, post Nestorianorum et Monophysilarum ab Ecclesia separationem ejusmodi mutationem conligisse. Unctionem corporis post unctionem praecipuam adhibendam in m firmatione mulierum adultarum quondam peragebant diaconissae, usi ex Barhebraeo supra allegato A constat.
In Eph. 4. 12, quae Auctor Quaestionum in Vetua et Novum Testamentum q. 101. repetiit. - Resp. 4. P. 271. - . Pe linita l. 2. c. II. col. 786. -
79쪽
S. s. De ministro Ruo risu- alminiataean .. cum de Eucharistia ut sacramento modo nobis tractandum Sit, omnia, quae ad ejus consectionem perlinent, quae fit in sacrificio, uti quaestiones de materia et forma, lite transmillimus, ad eos remittentes, qui egregie de liturgiis Orientalium disseruerunt , Rena idolium, Assemanos, Lebrian aliosque. Neque hic igitur de ministro consectionis Eucharistiae laquimur, Sed de ministro, qui consectam administrat atque distribuit. Duem, si de ministro administrationis proprio et ordinario loquaris, sacerdotem esse, ita ut primarius sit sacerdos consciens, sociandarii et auxiliantes alii Meerdoles, per modum autem ministrantis vel ministri etiam extraordinarii diaconum, omnes norunt ei omni tempore observavit Orientalium usu S.
Verumtamen quoad partes sacerdotis celebrantis in administranda Eucharistia duplex emergit difficullus ex Orisentalium rilibus quibusdam a nostris discedentibus. Prima quidem est, quod apud Iacobitas, tum
Aegyptios, tum Syros, cum episcopus missae assistit a sacerdote celebratae, ipse ad aliare ascendens sibi communionem sumat et impertiatur.
0uod de Coplitis refert Vanslebilis'. patriarcham nempe, si in ejusmodi
missa Velit ad communionem accedere, post fractionem altare ascendere ei recitata oratione absolutionis et fidei professione seipsum communieare et quos Voluerit, et tunc ex sanctuario egredi sacerdoti Eucharistiam populo ministrandam relinquentem. idem unumquemque episcopum in sua dioecesi agere. Apud Syros haec eadem usu veniunt ex directione quadam Barhebraei in sua canonum sylloge λ: An quando pres ter offert, et Vult communionem accipere episcopus, hic per seipsum RScendat ad gradum, cum descenderit presbyter, et communionem accipiat, non nutem presbrter communicet illum. μ Simile est, quod in consecra-lione episcopi Arineni consecratus altare ascendit et seipsum communicat, tum caeteros episcopos et plebem: nec minus presbyter in ordinatione communicat utramque speciem sibi sumendo. 0uod salis contrarium prima fronte videtur esse institutioni Christi Domini: verum, si accuratius perpendatur, non est. Nam cum ex omnium Christianorum praxi ni Obstet, quin sacerdos ulter consecratam a celebrante EuchariSliam administret: neque repugnare dicendum est, ut sibi ipsi hic alter conserat. Primarius enim tunc etiam minister administrationis ille erit, qui consectionis suit, a quo scilicet demum ille accipit, qui quocunque modi administrat, licet sorsan ritus id minus distincte exprimat. Altera dim
80쪽
cullas est, quod apud Nestorianos' auer sacerdos ahisinas ipM eel branti communaonem tribuat, uti est apud Geomum Arbelensem ni De claratione officiorum ecclesiasticorum i: ἡ cessit sacerdos alius et tradit ei, qui sacrum feeit; mediaior enim est et figura Domini, non ipse Dominus. μ De quo vide et Joamiem Bar- Abgari in quaestionibus suis ecclesiasticis apud Assemanum in Bibliotheca orientali λ. Hic quoque dici posset, sacerdotem celebrantem sibi ipsi per alium ministrare: verum melius erit, id ad abusus referre, qui satis numerosi et graves in hac
Diaconi partes in eo apud orientales omnes sunt praecipue, ut in liturgia calicem vel particulas etiam sanguini intinctas cochleari, ubi usus ejus est, non sacerdotibus distribuat, qno per modum ministrantis, non Sacerdotis, eum agere declaratur. Sed et alia plura ejusmodi sunt in orientalium disciplina, quae hunc diaconorum in administranda Eucharistia locum indicent. Apud Coptitas, ait Vanslebius , diaconus communionem sacri stinguinis praebet, eum sacerdos permittit, et re quidem vera ex Gabriele patriarcha ami Renaudolium eum diaconus junior est, non permittitur ad hoc ministerium aceedere, ne videlicet ob experientiae in sacris ritibus desectum aliquid Eucharistiae labi sinat in terram. In collectione canonum, quae secunda Apostolorum praecepta dicitur, teste Renaudoiis' constitutio exstat, quae jubet, corum episcopo diaconum distribuere communionem populo non vi sacerdos et episcopus sa-ciunt, sed tanquain ministrum cochleari. Diaconum ex Sucerdotis mandato agere, indicat ritus ille, qui est apud Nostorianos in liturgia Nestorii,
ut sonat rubrica apud Badgerum': ἡTum sacerdos sumat manum diaconi et ponat super calicem. - Corpus Domini in liturgia administrare prohibentur a canone Syriaco apud Barhebraρum 7: , Cyriaci. Diaconus eum presbytero non ministret corpus, neque frangat. Presbrieris communionem impertiri diaconis prohibuit Concilium Nicaenum', quod et apud Orientales etiamnunc observatur, exceptis Nestorianis, quos hac in re peccare negari non potest, eum diacono calicem sacerdotibus etiam pro pinandum committunt. Concluserat hoc Renaudolius' ex liturgia Bealο-rum Apostolorum Nestorians et reprehenditur hac de re ab Asseniano qui Nestorianos ait non ignorarΡ, id a Nicaena synodo esse prohibilum, et ad Ioannem Isae filium, Nestorianorum patriarchaim, pro Oest dicentem Τ), presbytero presbyterum, non diaconum Eucharistiam tradet P. Verum in liturgiae Nestorii rubricis, quales ampliores sunt apud Badgerum ' habentur haec: ἡ cum sacerdos corpus sacerdotibus impertitur,
dicat. . . . Cum diacono μ etc. . . . , Cum diaconus calicem bibendum
porrigit, dicat: Pretiosus sanguis easto presbytero vel miniStro Dei μ etc. Videtur igitur abusus isto post Ioannis Isae tempora invaluisse. Sed et apud Coptitas diaconum primi ordinis ecclesiasticis et Sacerdotibus praeter celebrantem communion 'in sanguinis administrare gulta per cochlear ex calice sumpta, contendit Benaudothis et ex Gabrielis patriarchae ritu-