장음표시 사용
111쪽
eundum alium modum, ut sollicet aio moveatur ad recto agendum . Qua ultima conclusio a S. Thoma univorsalitor
proposita, ui duinii a Concilio Tridontino quoad pocialis porseverantia auxilium tanquam fidei dogma definita Sess. 6,can. 22 Si quis dixerit, iustificatim sine speciali uxilio Dei
in accepta iustitia persei eraM FOSSe a. S.
Et o quid om sera, Christus Dominus, Matth. VI-13, o Cet omnes, etiam iustos, Maro his orbis: Et ne nos inducas in tenta ionem. Item Ioan XVII-15, rogat atrem pro postolis suis, utiquo iam iustificatis, ut eos servet a malo, ne paulo infra, rationsem hanc ad cunctos idolos sextondit i cons Et pro eis qui credituri runt per verbum eorum in me. Itom, Matth. XXVI-41, discipulis quos in hortum secum adduxorat, ait: Vigilate et orate ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus est, caro aute u infirma Elinultas, Eph. VI-18, hortatur neophytos induor armaturam sicloi
Per innein Pationem et obSecrationem orantes omni tempore
in Viritu, et in ipso vigilantes in omni instantia et obsecratione pro omnibus sanctis, ut scilicet possint omnia sola nequissimi ignota exstinguore Sod et alia innumera eiusdem otioris eiusdemque sensus in aeris litteri reperiuntur, qua Semper reducunt nos ad gravissimam illam ovangelii commendationem Oportet enoer orare, et nunquam deficere. Atqui ista tam instanto inculcata nocessitas orationis ad Vincendas tentationes iustis otiam undique ingruontes, Satis Superquo demonstrat, necessitatem divini adiutorii set quido omnino distincti a gratia habituali in qua homo iam constitutus Supponitur. Cuiusmodi adiutorium nullum aliud esse potest quam Speciale actualis gratia auxilium do quo Triclontinum ubi Supra. Et ideo Augustinus, i do nat et grat. e. 18, Pelagio obiicioni Christum non dixisso homin0m saltem iustificatum indigere divino auxilio no poccet, respondet: mirum de hae
re omnino silentium, cum oratio dominica utrumque Peten- dum esse commoneat, et ut climittantur nobis dolieta no-
112쪽
stra et ut non inferamur in tentationem illud, ut pra0t0- ita expientur hoc, ut futura Vitontur. Quod lico non fiat nisi voluntas adsit, tamen ut fiat, Voluntas Sola non suificis. Ideo pro hae ro neu Superitu nec impudens Domino im- molatur oratio. Num quid Stultius quam raro ut facias quod
in potostat habeas Dicendum igitur, Vere nos indigere, otiam post iustificationsem, pociali auxilio ut ab ingruentibus tonsationibus non vincamur, sed ab omni mortali occato im
Ratio autem intrinseca repetitur e poculiari conditio nostatus in quo uno sumus. Nam a natur quidem natura per
sanctificantem gratiam quantum ad mentem, sed quia gratia illa non amplius coniungitur cum dono integritatis sicut ab initio, remanet Corruptio et in otio quantum ad carnem. Huic aut se defectui nisi in te tot occurrentia pociali 0 auxilio subveniatur, ut Caietanus ait in commentario huius articuli, infirmitas carn/s et Consoquens obscuritas intellectus abducotliborum arbitrium a gratia, tollendo Sum gratiae, et trRhendo ad infirma carnis. Et licet gratia sanctificans sufficiens Sit quantum est de se, quia tamen posita in tali subiecto, non sufficit, utpoto non auforens hae, duo sibi advorsantia l).
I Sane vero, hanc obscuritatem intellectus et infirmitatem carnis, insensu etiam composit intensae gratia habitualis, testantur praeter alia multa, vel ipsae vicissitudines fervoris et frigiditati qua in se experiuntur sancti, secundum quo Spiritu venit et recedit pro suae eno placito Voluntati A. 6 Unde quidam, praesente iam gratia dicebat: Ego dixi in abundantia mea : non morebor in aeternum. Ab Sente Vero gratia, si quid in se fuerit expertus, adiungit dicens: Arei ti8ti faciem tuam a me, et factus uni conturbatus. Inter haec tamen non deSperat, Sed instan- si in Dominum rogat et dicit : Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor. Denique orationis Suae fructum reportat, et o Sau- ditum testatur dicens : Audivit Do)ninus et misertus est mihi Dominus si factu egi adiutor ni eu8o. Imit . . , c. i. Huc etiam pertinet oratio iusti in desolatione positi, infra, . 3, c. 50 si Desidero paci gaudium, si pacem filiorum tuorum flagito, qui in lumine consolationi te pa-
113쪽
Id o iustus intoria o constitutu iudigos superaddito auxilio, ut in ea non do linos Idoo, otiam ronatis in filios o porgratiam, convenis dioero ne nos inducas in tentatione n/, etitorum: Fiat voluntas tua sicut in coelo et in terra, et notora qua in oration dominica continoutur ad Oo ori insentia. Ita rursus Caiolanus post S. Thomam in praeessenti, clo adiutori perSoVorantiae generatim. Nunc autem ad propriam eius quid dii atom intimius orscrutandam, ipsa nos inducit ratio
2. Fuserunt namquo thoologi qui attondontos quod in occlesiasticis duorotis contra Pelagianos, passim gigitur hau fidui profossi : gratiam Christi as singulos actu dari l), utaVorunt gratiam nolunt om nuda prorsu diSi in otion facta, rei uiri in homino iusto ad omnem actum Salutarem, atque indoultorius Voluserunt educor quod porsovorantia auxilium do uo uno Sermo, non cli Stinguituris SummR Orum qua ΡΟ-Ntulantur pro otibus singulis. In quo quid om dicondi modolion unum inoonVeniens Videtur inveniri.
Scuntur .... Si te Subtraxeris Sicut Saepissimo Oles, non poterit ServuAς tuus currere iam mandatorum tuorum, Sed magis ad undendum e- si tu genua eius incurvantur, quia non est illi sicut heri, nudiuster- tius, quando Splendebat lucorna tua Super caput eius, et Sub umbra alarum tuarum rotegebatur a tentationibus irruentibus . Tali ergo alternationis modus demonstrui imperfectum statum gratia habitualis in Obi S, adeoque necessitatem actualis diutorii quo desectui lonaoni tuo integrae sanitatis remedium adhibeatur. Et in hoc sensu alicubi dixit Augustinus, quod ideo sancti quandoque Sciunt et quandoquo ue- Sciunt perscor bonum Opues, ut intelligant, non do materiali, Sed de Spirituali terra anima eorum dictum ess per prophetam : Dominu dabit benignitatem, et terra no8tra dabit fructum uum. 1 Caelestinus I, epist ad episcopos Galliae c. 8 et 12. - COHE. Arausic. II in professione fidei. August. de gestis Pelagii n. 65. Item opist. 217 n. 18, et alibi assim.
114쪽
Etenim primo, Semel supposita sonisentia ista, nihil plus
diceretur per SSortam neceSsitatem auxilii perseverantiae, quam quod dicitur per SSertam neceSSitatem gratiae ad
unumquemquo notum in particulari Sicut non plus dicis cum asseris ad viginti panes requiri viginti Solidos, quam cum asseris ad unumquemque se illis viginti sequiri solidum unum. Et tamen, si ad ecclosiastica decreta te oferas, Videbis quod noc0ssitas adiutorii in ordine ad perseverandum, proponitur ut oritas distincta ab ea qua onera litor Statuitur gratiam Do pro omni opere Salutari qua tali postulari ot atonusquidsem distincta, quatenus aliquid Superaddit quoad rem, et
non quoad solam verborum formam Vol loquondi modum. Praeterea Secundo, animadVertendum quod non agitur in praesenti de dono porseverantiae iis Solis proprio qui do facto perSeVerant, Sed de uaellio perSeVerantiae quo datur OSSoperSeVerare ii quoque qui reipS non perseverant Trid ubi Supra can. 22). Et Si quidem do dono ageretur, non immorito forsitan dic0ros ipsum addere rationem effenciae Supra Simplico sufficionitam, in Summa auXiliorum quibus quis adjutus, Constanter ambulat in Via bonorum operum, non declinansa somita iustitia se Sod si adiutorium de quo nune Sermo, Ommiano est tam iis qui persoVerati quam ii qui non perSQVerant, i. e. tam ii qui Supradictam officacium auXiliorum Summam recipiunt, quam ii qui non recipiunt, non in Summa illa, sed in alio oonSiStat neeeSS QSt. Praotero tertio, Tridontinum l. c. definit quod ad osso perSeVerare requiritur auxilium Speciale. Nun nutem, unum do duobus Vol dicos pociale auxilium ad Singulum quemque iusti actum requiri, o tune, quomodo adhue Verum erit gratiam sanctificantomium infusis virtutum habitibus sesso instar ΠOVae naturae eum respondentibus sibi potontiis Nulla siquidem natura est, Qui ad omne et Singulo aetUS SUOS peciali opus sit auxilio Vol dices auxilium saltem speetalo non requiri, et tune, quomodo Speciale perseVorantiae adiutorium
115쪽
DE NECESSITATE GRΑΤΙΛΕ 113ox omnium Summa auXiliorum, etiam non Specialium, resito
dicotur consurgeres Propter has igitur, o alias infra aff0rendas rationos, non videtur Satisfacoro illo dicondi modus,s0d ad propriam auxilii porS0Verantino rationem 3SSequendum, facienda os proportionali applicatio ad animam gratia habituali auctam, eorum principiorum quae in protegometio, stra, Oxposita Sunt e divinis motionibus, prout addunt Vol non
addunt ad propria libori arbitrii viros. Et sano, duplici modo intelligi potest, iustum moveri aD0 ad volondum vel faetendum bonum. Uno quidem modo, a se ut a primo motore qui namquamque renturam P plicat ad agendum Secundum exigontiam operativae Virtutis quae in ea Si pro quant Sollieet, Deo tu ne minus, id neceSS est ut possit ipsa oporati Va Virtus in actum sibi con- natura lom Xiro. Et Sio etiam iustus indigos movori amo in ordine ad singulo actu Salutares, Cum supernaturales habitus procul dubio non transcendant Communem Conditionem CRUSR-ΓUm ΘQundarum, qua Semper requirunt initialem motionem, ut d statu nautivitatis ad activitatom roducantur. Proinde, si nomine actuali gratia nunc intolligamus motionem eiusmodi, por quam uilicet nihil prorsus additur a praeeXistentos animae viros, Sod Solum fit ut Secundum ea quas praehabet supernaturale potentias, homo iustus aleat Oporari: si utiquo Verum St, nullum Sse in eo Salutarem actum nisi virtuto auxilii actualis gratia o Sio etiam non sequeretur inconVenienS, si fori ad hunc sensum trahoros prinoi pium Sancitum a Patribus, gratiam Dei ad singulos actus dari l). Sic deniquo,
I Hoc principium in monumentis controversia pelagi anno Ora Stanter statuitur in oppositione ad doctrinam Pelagii, qui asserebat gratiam nihil aliud osso quam liberum arbitrium informatum cognitione legis a Non est igitur gratia Dei in natura liberi arbitrii et in logo atque doctrina, Sed ad Singulos actus datur B, ait Augustinus epist. 17 n. 12. Et sic alibi semper. Quare sensu erat, quod gratia non 8 ad actu tu communi, rout boni esse o8sunt vel mali, eo scilicet modo quo se habet
116쪽
fias, ut scilicet a Deo mo Ventur ad recte agendum . . . Primo Mysidem ratione generali, propter lio quod Sicut Supra di- Cium est, nulla re Creata Ote S in quemcumque actum
pro diro nisi virtute motioni diVitiae . Verumtamen otiam atque otia oonSiderandum Si is uod 1 Si prasedictum motionis onus, utpote intra fine ordinis Supernaturalis inventum pro gratiae adiutorio habeatur, nulla tamen ration dici unquam poterit speciale actuali gratiae auXilium. Comprohenditur enim, ut praemiSSum St, in ambitu motionum quibus
dition sua, ad proprio applient autuS, et e ConSoquenti non obse computari ut aliquid condivisum a dono virati no
liberum arbitrium quantalibet doctrina Vel logi Scientia instructuus, Aed ad actus in singulari, prout Sunt determinat Sur eruaturales, et Secundum Deum. Id certo Ont1 a Pelagium tamquam de fide asSerebatur. Utrum vero ad Omnes ot singulo actu bono Secunduti quod a So invicem numerico distinctOS. Semper opus Sit totidem gratii numero quoque distinctis, tunc temporis uti quaestio erat. Sed Patres, Augustiuo duce, contenti fuerunt asserer in progreSS ContrOVerSiae elagianae, S. Scripturae doctriuam interpretantes, gratiam illam quae ad singulos actus datur, On Histere tu actuali atque interna motione tum intellectus tum voluntati S. Ad om Ioannos a S. Thoma, tu 1-2 Di Sp. 19, D. V Quando, inquit, docent Concilia et Patres contra Pelagium, ut lateantur gratiam Dei ad iugulo actu dari, Ou est e Sus, requiri gratiam Specialem ad quemlibet assium. Sed cum Pelagius universim intelligeret nomine gratiae, non illud quod datur ad unumquemque actum, Sed quod luribus actibus deservit, dicebat enim gratiam Ss ipsam creationem Duturae et liberi arbitrii, et ipsam legem quae data est a Deo, quae utique non ad singulo actu datur : ideo ad tollendam aequivocationem huius nominis gratia, Voluerunt ut Pelagius confiteretur, non gratiam absolute, sed gratiam quae datur pro unoquoque actu, quae St gratia e modum transeuntis et auxiliantis. An or singuli actus eXigant gratiam specialem, non determinaverunt P. O utra pelagian OS.
117쪽
habitualis, sicut ne computatur corroSpondens moti naturalis ut lonum specialo superadditum dono naturae et propriarum facultatum eiuS.
Nunc autem os alia motio Dei in anima iusti, non iam communis ad generale bonum ordinis SupernaturaliS, Sed Specialis ad dotorminata huius ordinis obiecta qua scilico non rolinquitur homo solis viribus per iustificationis gratiam et infuso habitus a copiis, o ad ea quae Dei sunt actuosa suggestione afficitur, ipso Deo aperiente intellectum et tangento cor eius. Et Sio alius motioni modus OnVertitur cum
iis instinctibus do quibus dictum est in quaestion do donis Spiritus Sancti Huic quoque proprium eSt ut multum claugeat facultatem boni peris, a per hoc vero habeat rationem sperialis auxilii, quod a dono habitualis gratiae simplicito iam condistinguitur. At certe, nulla vel Vorosimili ration officiotur, hominom iustum indigero tali auxilio ad omnes
manis sto Vincunt omnia quaecumquo do infusis habitibus
Secundum Ommunem et Veram theologorum Sententiam tonenda Sunt. Nam per Virtute theologicas perfectus os ordo ad supornaturalem finem per morale Vero, perfectu ordo ad usum modiorum. Hine perfecta per Se ad operationem Salutarom dispositio, nisi o infirmitate carnis et conneXi do-foctibus soli tentationibus gravior accidat dissicultas. Quod
tamen non omnibus t Singulis Venire temporum difforentiis, Sed quandoque tantum pro Varii cireumstantiarum adiunctis, ut sati Superque notum nune Supponitur. Ρorro illud de quo nunc agimu perSeVerantiae adiutorium, praecis ordinatur contra praedictOS defectus, et eatenus neceSSarium aSSeritur, quatenuS, ut Supra dictum St, gratia sanetificans non totaliter hominem sanat, sed relinquit in eo corruptionem et infectionem quantum ad carnem l . Non ergo
118쪽
so sensi adiutorium istud ex parte motionum quae sunt ad Salutares iustorum actus omnes et singulos, ut dici possit ex additione Seu Summa earum consurgere, Sed o tenet Olum e parto specialium auXiliorum qua identidem pro temporo Opportuno, ad posse moraliter superaro dissicultatos in via Virtutis occurrentes ultra gratiam habitualem, eique proportionatum commvno se regimen, desiderantur l). Verumtamen, eum poeiale nuXilium persoVorantiae audis, CaVe ne te Coipias, qua Si non omnibus iustificatis, vel pro-Xime vel saltem remoto Sufficiens por orationis gratiam, a Deo Concederetur. Et hoc est quod fortio loco iam senilia oviter
Nemo, ait Tridontinum Soss. 6, c. I l, temoraria illa et a Patribus sub anathemato prollibita voco uti dobst), Dole praecepta homini iustificato ad observandum ess impossi- bilia Nam sus impossibilia non iubset, sed iubondo monet et faeere quod possis, o petere quod non possis, et adiuVat ut possis o Tum, can. 8 Si quis di xorit, Dei praecepta. homini setiam iustificato et sub gratia constituto esse ad
η ob SerVandi in impossibilia a. Quare merito damnata estiati haeretica propositio prima Iansonii e liqua Dei praeo copia hominibus iustis Volentibus et conantibus, Secundum : VaeSente quaS habent ires, Sunt impossibilia deest quoque illis gratia qua possibilia fiant s. Ρorro omnos ista tofinitionos habsent in Scripturis Sanctis manifestissima fundamonia, praesortim ubi in eis toties tram instanto comm0ndatur dolitas sei Fidelis Deus, inquit 1 Cor. - 13, qui non satietur nos tentari supra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis
119쪽
sustinere. In quo enim puta repositam osso idoli talom sei, nisi in hoc quod inito semel amicitia foedero iam anima iustificata, non prius eam deserit quam ab ea dosoratur Atqui
prius reVera eam desereret, si ei auXilium necessarium ad posse moraliter persoVerar iri via iustitia per observationem omnium mandatorum unquam denegaret Tenendum igitur quod omnibus os singulis iusti praesto sempor est, unde in finem usque a mortali peeent immune Se ΘΓVar quctant. Et in hunc sonsum dicitur 1 Ioan V-3, quod mandata eius gravia non sunt, quoniam omne quod natum est ex Deo per iustificationis gratiam vincit mundum, . e. habet quo Vineat mundum, sola id quod in mundo est, OneupiSoentiam CarniS, CONQUI'i-Ηesentiam oculorum, et Suporbiam vita ibid. II-16). Intumdom quoque sensum dicitur Matth. X-30, quod iugum Christi sua voest, et Onu eiu leVo, OmnibuSquo ad um onisentibus requies animi repromittitur, ut iam dicant cum prophota Do minus luminatio mea et salus mea, q/tem timebo L. Si consistant adversum me castra, Non timebit cor meum. si exsurgat sedi er8um me praelium, in hoc ego sperabo. Unam petii a Domino, hanc requiram ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae. . . Quoniam abscondit me in tabernaculo suo, in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi Alfi, et roliqua qua in salui. 26, aliisquo analogi Continentur. Rectissimo quoquo asseruit Tridontinum, impiam illam Luthor o Iansonii position0m a atribus sub anathsemato iamdudum prohibitam: Moo etiam, inquiunt Arausicani Patres in profession 1idoi, oeundum siclom catholicam credimus, quod accepta per baptismum gratia, omnes baptigati, Chri et sto auxiliant of eooperante, qua ad Suhitem pertinent, ΡΟS- sint, si idolito laboraro voluerint, adimplero . Quod idem Sub ipso pelagiana controvorsia initio, in epistola ad Carthaginense Concilium n. 7 docvorat Innocontius I. t 0-lagius in synodo Diospolitana accusatus quod dixiSset, OSSehominem Sine pec ato osso si volit, rospondit se id dixisso do
120쪽
li Omine a poeeati ConVerso, per proprium eius laborem et Do gratiam. Quibus auditis, episcopi fraudem non SuSpleantes, haec verba probarunt, ut refert Augustinus de gest. Dei. n. 1 ,. Unde cortioro reddimur, catholicam hane doctrinam fuisso omnibus comportam homini iusto semper praeSto SS gratia auxilium quo possit in finem Sque perSeVerare, et Per totam Vitam omnia occata mortalia Vitare. At nunc do Θ-nialibus alia sest causa, set ido do his specialis ad dotida est consideratio.
Ρraomitisenda ofinitio Tridsentini, Sess. 6 ean. 23, et SonSUS 40finitionis setorminandus e Si quis, inquit, hominem Semel iustificatum diXorit . . . posse in tota Vita peccata Omnia, etiam Venialia Vitare, nisi se speciali Dei privilegio, quemadmo- dum do Boata Virgin tenet Ecclesia, . . . Et primo quidem constat quod non est sermo do singulis venialibus distributiVe, quia Si neque sic Vitari possent, nulla in eis romanore moralis imputabilitas aut formali peccati ratio, ut
Sati per Se patet, et iam Supra praemiSSUm St, ns. 2 n. 3, civi de mortalibus peccati agebatur. Ne Seeundo, Sermo Si
de omnibus collective pro quolibet, etiam exiguo temporis Spatio, quia aliud profecto est non posso in tota vita, aliud Vero, ad plureS X. r. hora Vel dies, ab Omni omnino Veniali carere. Praeterea tertio observandum est, quod venialia poccata in duplici differentia inveniuntur. Alia sunt pleno deliberata, quae Venialitatem suam e solo obiecto trahunt alia ero semideliborata et velut subreptilia quae Venialitatem habent ex imperfectione actus, quidquid aliunde sit de gra-Vitate Vel non graVitate materiae. Et ideo, cum Ofinitio Tri-dsentina sexcludat possibilitatem vitandi omnia adhue plenam SerVat Veritatem, etiamsi impossibilitas restringatur ad sola indeliberata quae ex subreptione committuntur. Hinc denique