장음표시 사용
121쪽
nialia Voro dicuntur et Sunt, praesen procedit a SSertio, quam volui id si dogma tum Sacra Scripturae, tum divina traditionis firmat auctoritas. Cui etiam suffragatur ratio manifesta, ea quo sesumpta e conditionibus iustificationis in prassontistatu natura lapsae et o Christum reparatae.
Et Soriptura qui dom multis in locis Vol docos vel supponit,
iustos quoquo in hoc statu mortalitatis of misoria esso aliquo modo peCoatoreS. In multis, inquit Iao III-2, offendimus omnes. Si autem omnes, orgo et illi qui sunt in hac ita por-fecti, quique dicuntur Uondor in multis, non utiqu Seeundum peccata mortalia qua iustitia statum destruunt, Sed Secundum Vonialia quae o infirmitato mortali vitae consequuntur. Clamat quoquo Ioannos : Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, ipsi nos seducimus, et veritas in nobi non est. Et Christus Dominus omnos indiscriminatim iubet rogare Doum in hunc modum: Dimitte nobis debita nostra, monetque ΠΟS, eum Stamus ad Orandum, dimittor si quid a bonius ad-Versu aliquom, ut o Pater nosior qui in coelis ost dimittat nobis poceat nostra. Omnes itaque peccata habent, pro quorum omission iugiter Deum Xorent. Sed quomodo, qua HSO, in tanta monoralitato id obtineret, Si possibilo esset per Ordinaria gratia auxilia in hoc nostro praesenti statu omnia
etiam Vonialia vitaro γUndo Patr0 divinis docti loquiis, possibilitatem absoluta illius impoocantia quam polagiani adstruebant, tanquam apertam haeresim sempor dolostati sunt Illud iam tortium Videamus, ait Augustinus . 4 e duas epiSi Pelag. n. 27, quod non minus in istis polagianis omno Christi mombrum
et totum eius orpus exhorret, quia contendunt esse in hau Vita, vel fuisso iustos nullum habente Omnino peeentum. Qua praesumption apertissimo orationi dominicae contra
dioiant, in qua omnia mombra Christi dimitte nobis debito HOStra, Veraci ordo et quotidianis Vocibus clamant . Et l.
122쪽
de at et grat. 11 42 Excepta itaque sancta Virgine Ma- ria, de qua propter honorem Domini nullam cum do poc- catis agitur volo haberi quaeStionem ... hae ergo Virgine
eXCepta, Si omnes illo Sanctos et Sanctas, Cum hi ViVeront, Congregare OSSemUS et interrogare Utrum eSSent Sine poe-
Cato, quid fuiSSe responsuros putamus utrum hoc quod iste Pselagius dicit, an quod Ioanne apostoluS Rogo VOS, quantalibet fuserint in hoo corpore excellentia sanctitatiS,
Si hoc interrogari potuissent Nonne una Oee lamarent 4 Si dixerimus quia occatum non habemuS, OS PSOS Seduc imuS, et Veritas in nobis non est , Et Augustino ConSeutiunt Cyprianus do orat dom. n. 22. Nagiangenus Orat 16, n. 15 Hieronymus diat adV. pelag. n. 10 Leo Magnu Serm. 43,
mitia autem e insub ordinatione Sensualitatis ad rationem, quam non tollit praessens iustificationis se onomia. X hoo enim quod inferiores anima viros remanent in iusti non O- taliter rationi subiecta se sequitur quod rationem pSam Saepe praeVeniunt enSualitatis motus et quod magna vigilantiamRgnoque conatu OPUS St. ut elis principio, et antequam plena rationis accessserit doliberatio, motus isti retundantur, ne imperfecto quidem praestito OnSenSu. Uno autem, quod quis sit sompor se diu in tanta vigilantia tantoque conatu, quantia ad hoc requiritur, non os repositum in morali humana potestate. Et ideo, ut concludit S. Thomas do orit. Q. 24, a. 12. in hoc Statu miSeriae, OS reparationem gratiae, homo non potest omnia peccata Venalia vitare l).
123쪽
Ubi id os primo, dom nunc interVenire principium quantum a Vonalia, quod Supra in Capite praecedenti, quantum
124쪽
ad mortalia Sicut nim impossibilo est omnia mortalia diu vitaro, dum ratio hominis ad obitum ordinom por subiootionem ad Deum non est reducta, ita impossibilo ost vitar diu omnia venialia, dum podem obito ordino por subiectionem ad rationsem sestituitur sensualitas. Et os solum difforoni iain hoc, quod reparatur ratio per communem et ordinarium iustifications in codation gratia sanctificantis non Rutem reparatur inferior appetitias, reparatione Saltem perfectR USqUΘ- dum veniat gloria nostra dies. Vides secundo, quod impoS- sibilitas in qua nunc versamur vitandi Vonialia, non dicitur per Ordinem ad extraordinariam voluti miraculosam si auxilia, sed solum por ordinem ad possentiam Ordinatam, cuius est singulis of otibus proprias et Connaturale adaptare Ru-SRS, Ut in quaestion analoga do mortalibus peccatis satis est explicatum. Vides fortio, eamdem impossibilitassem osse in
il aut uno libort plus grando contro tant de tentation qui 'sita- ient a dans lo paradis, asin quo e moti de Soli surm Ont aveo outeΗ
125쪽
tim connexam iam ontraction peccati originalis, ita utroclo in thosi dicta Sit consequi confractam originis labem . Quo fit utprivilogium Boata Virginis in hac parto Onnaturalitor omnino se habitori ad privilogium conooptionis im-
massyliatao, Vi uiu anima eius os creata in statu originalis innocentiae, quantum ad Omnia dona qua moralem reotitudinum tam superioris quam in foriori appositus poetant Vides doniquo quarto, quod quanto magi homo per Strenuum virtutum Xoroitium conatur subiicero inferiorem partem rationi, tanto otiam magis tollit domo ossifato incidondi in v0nialia, o magis poton officitur diminuondi eorum nurnorum ac froquentiam, o magis auosedit ad boatum illum statum in quo a lego peccati perfecto et pro sompor liborabimur. Captorum nihil valent rationos dosumpta o hoc quod libortas a noeecessitato ad formalem rationem uiuSeumque
peccati Semper requiritur. Non nim orissimo ut principio contradicit ullo modo dogma Catholicum, quod non ΡΟ-nis nocessifalom qua cadat Supra dotorminatos in individuo actus. Et ideo, eadem uno principia Solutioni SerVata proportion deboni adhiburi, qua in hac parto iaporius indicata sunt, ubi do impossibilitato sorvandi log m in gratia. Multominu Opponi posset auotoritas Scripturase, ubi dicit Christum sos tradidisso ut 0Xhiboro ipso sibi gloriosum occlesiam non
Eoolosiam iam X nune in nobilior saltom sui parte, ab omni 11neVO eoeati esse prorsus immunom. Nam in his qua dicuntur de oelosia, semper est reSpectu ad statum qui nondum est, sed erit in futuro gratia Scilicet OnSummatae. Accedit quod macula, proprio loquendo, nonniSi culpa mortali 0St, e quam Solam gratia decor autortur Acoodit quoque, quod non est si intelligenda impossibilitas carondi omniseeento, qua Si ne ad tempus quidem posse homo esse abSque omni reatu occati Vonialis, sed quatenus Vitam Stam sancti non ducunt absquo peccatis venialibus, ut dicitur in ' Part.
126쪽
Q. 70, a. 4 ad 20m. Nec tandum legitimum Sumere argumentum ex superabundantia gratia Christi supra damna quae intulit culpa Adami. Nam is non rostituatur in praeSenti Vita possibilitas qua adorat in Statu innocentias, vitandi omni e parte peccatum, adhuc tamen gratia Christi prae gratia originalis iustitia invonitur longo potontior praesertim quin non obstant infirmitato illa qua ad agonem et cautelam et
humilitatis custodiam olicta est l), datur nunc homini quod
ei in paradiso non fuit concessum. In paradiso enim tale datum est adiutorium, ut Augustinus ait, in quo Ormaneret homo Si sellet, non quo fieret ut vellet. Nun autem ea gratia datur seres in qua etiam fit ut olit, et tantum tamque officaciter velit, ut carnis Voluntatem Contrari ConouPiScentem Voluntate spiritus vincat. Quibus Augustini orbis ad magnum illud usquo in sinom perseVerantiae donum reVOCu-mur, de quo iam priusquam livio disputationi finis imponatur per modum coronidis nonnihil tosndum est.
ART. 10). Ah auxilio porseveruntiae quo omnibus iustissontis a tur in aecepta prius iustitia Per Vitationem OeoCati POSSO serSQVerare,ctistinguenctum A ctonum erSeVorantiae quo aliquitius aturiPSum PerSQVerar usque in vitae linem. Et magnum Do ctonum merito unctuPatur, utpote Solis eleetis proprium, et Consistens in peetali protoetione et GuStocti a malo, tum per effictaCia Contra tentations aciutoria, tum per Orovictentiam ctisponentem ut Cum gratia Statu terminus vino Coniungatur. Quo etsi ne in potestato sit litiori arditrii, ne etiam Sub onctigno merito Cactat, acttiu tamen a iuSto impetrari, Seu ut AuguStinu Rit, SuP-pliciter a eo emereri soleSt.
Dupli ei potissimum sensu accipi potest perSeverantia Uno
127쪽
voraro dicitur illo qui hi et nunc a peccato Seso Contiuendo, hi et nunc quoque in ea quam prius ocopi iu8tificationis gratia perdurat a permanet. Alio modo respectivo ad ultimum terminum agoni huius Vitae, Secundum quod erSΘVerantia dicit continuationsi boni usquo in Via finem, et Speciali nomino perseverantia sinalis appellatur. Porro perseverantia hoc altero modo dicta nequaquam Cn-dit Sub posse quod por gratia auxilium homini iustificato datur. 0 huiusmodi enim auxilium datur quidem OSSepro quolibet nunc vitare peccatum et SerVar grati Am, non autem OSSe facere ut eum notuali seu offectiva continuations statu gratiae, ultimum ita instans coinoidat. Nam eatenuSi posso liberum arbitrium, qua tonus posset, vel in o indiVisibili nunc in quo do facto orsoverat 1inom ibi Viae impOnoro, Vol certo ita immobilitor os in bono firmare, ut mors quandocumque ad VenienS, Xi Stentem gratiae Statum Semper et nocessario inVoniros. Atqui utrumque os impossibilo Impos
silo est primum, quia indivisibilo instans in quo via finitur,
in solius Dei potostato ost. Impossibilo est Secundum, quia potosta libori arbitrii quantacum tuo gratia adiuti, non StniSi reSpectu eorum quae Sub elootion cadunt. Quod autem oligitur, si aliquod particulare operabile, partieulare autem operabile si quod si hi se nunc. Quod igitur cadit sub potostat libori arbitrii os aliquid ut nunc perandum, non
autem continuatio Oporationi per totum tempuS. Praeterea, etsi homo por obrutatomist liborum arbitrium sit dominus Sui actus, non tamen Si dominu Suarum potentiarum, Ut idoo lico libor sit ad volondum se non volendum aliquid, non tamen Olendo facere potest ut Voluntas in eo quod
vult, ad id quod vult si ligit, immobilitor so hab0at. Omnibu igitur modis porsovorantia finalis, sub posso libori arbitrii nequaquam adit aut cadere potest l).
1 At dices : Si lion sit iti potestato nostru id in riti impossibilo est noui Obtinoii, neque oti aut finis ipso. Sed porAoverantia finalis qua
128쪽
Atquo hinc apparor potest discrimo intor porSoVorantiae auxilium de quo apostolus, 1 Cor. - 13 Faciet cum tentatione
proventum ut Osritis ustinere, et perseverantia donum do
quo intolligitur illud Philipp. - Qui coepit in robis opus bonum, perficiet usque in diem Christi Iesu. Ex duplici nim
oapit difforonti ista oritur. Primo ex hoe quod per auxilium datur homini posso quod Velit, per Oniam Vero, etiam Velle quod potest pro quanto auxilium ut si pra oscindit ab officaci Vol moro suffici sento, donum pro ponit auXilium determinato ut ossicax. Secundo se hoc quod auxilium ircumscribitur ad illii tantum quod oponi posses in nostra facultato vi doliose ad aliquid ut nunc oporandum donum vero extenditur ad id quoquo quod omnem hominis potestatem fugit, quatenus importat specialem providentiam iron
finalis, revera est id in quo impossibilo os finem alutis obtineri. So-quitur ergo Salutem non 'Se in noAtra potestate, etiam cum gratiae adjutorio. Rospondeo: Dist. mai. Non est fini in nostra lotestate, i in Oto stato nostra non sit in in quo impossibilo At finem obtineri, impo'sibilitate antecedent malum quin liberi arbitrii, cono Impossibilitato tantum consequente, est. Contradistinguo mi in Orena, et ego No luselam. Etenim, eatenus equit haberi alia absque finali perseverantia, quatenus negatio huius perseverantia importat defection om liberi arbitrii, Ρer supervenientem terminutii Viae factam irreparabilem quam noceri Hario consequitur salutis privatio et inevitabilitas damnationis. Proinde, haec impossibilitas non At antecedens, Sed consequens, quia totum hoc poterat homo cum adiutorio gratia impedire. Neque nim Hic intelli. gendum St, erSeverantiam finalem non AS in potestato liberi arbitrii, quasi in potestate eiu non esset, per gratiam ibi collutam Vol raeparatam erSeverare usque ad illud instans in quo de facto advenit terminus vino. Si per enim, i. e. in quolibet nunc temporis, potest iustus perSeVerare, Sicut poteAt etiam non perseverare. Sed hoc sensu intelligendum, quatenu facere nunquam pote8 ut ignatum illud nunc in quo forte est de facto pergeVerans, sit ultimum nunc Suae Viae, Otiu quam nunc continuandum cum ulteriori temporis mora, in qua adhuc tu n-cipiti esset perSeVerantia.
129쪽
mortis sola tormini via opportunitatem. Quisquis igitur accipit otium uocipit etiam nuXilium, non Rutem Ο ΟΠVerSO,
quisquis accipit auxilium, accipit otiam donum. Et do in
thos dictum os quod ab auxilio perseverantiae quo innibuκ iustificatis datur posse persoVerare, distinguendum est donum perseverantia quo aliquibus clatur ipsum perSΘVerare UsquΘin vita ii nom. Noo iam magni negotii erit seclararo quomodo ratione duorum qua suporaddit, tum scilicet ossi acies prot0otioni contra tentationeS, tum praeterea opportunae coitioidontia tormini in eum Statu gratiae, magnum erantonomasiam Dei donum est dicatur et OVera sit.. 2. In primis finalis perseverantia donum Dei St, qua parte dicit collationsem auxiliorum officacium prae mero Sumeientibus. Quod quidem adeo clarum existimo, ut vi indigeat demonstrari. Duorum enim piorum, quorum unus in via boni Oporis perseverat, alter ab ea iam declinat, una tandem atque oadom, of minimo dispar conditio est. Nonne, clamat Augustinus de On pers. n. l, utrique a De ereati, utrique X Adam uti, utriquo de terra facti erant, et ab eo qui dixit: omnem statum ego feci, unius eiusdemque natura animas ne- coperant Nonne poStremo utrique Vocati fuerant, et vocantem secuti, utrique renovati Undo ergo fit ut unus in bono por-mnΠΘat, alter non permaneat E liboro id dico fori arbitrio, et recto quidem, Si de causa proxima Sermo sit. Sed si ad Causam altissimam velis ascendere, dicendum hoc ideo eSSe, quia uniuS, et non ulteriu liberum arbitrium per gratiam praeventum est eo modo qui essica praesciebatur. Quare autem unius, et non alterius Forte non poterat Deus ambos illos tominos ita movore, ut ambo et neuter OVentem Sequorentur Quod si nonnisi insipientissime dicitur, unum
profeei in concludendum restat ad Solam eius referendum
130쪽
esse Voluntatem, cuius inscrutabilia iudicia sunt, quique unum diloxit prae altero gratuitum ei conforens donum, quod abSque iniustitia non contulit et altori. Est quoquo gratuitum Dei donum inalis perseVerantia, qua parte dicit provisam coincidontiam mortis cum statu gratino. Nam certe, in manibus Dei osso mortem et Vitam, non est reliquatenus ambigondum. Undo Christus Dominus in Vangelio: Vigi late ergo, quia nescitis qua hora dominus vester
Centurus sit ... Beatus ille servus, quem cum venerit dominus
eius, invenerit sic facientem. Quibus orbis admonuit Semper nos paratos esse obero ad mortem o Dei iudicium, nee posso confidere de mora Supromi iudicis, quin insperat Veniet. Nullo igitur modo ex nobis pondo circumstantia mortis, Sedo Dei providontia, qui libor disponit humanos Ventu Secundum benopia itum suae Voluntatis. Quo iam praeSuppΟSito, dicit Augustinus do dono porsov. o. 17 Videt quam Sit n Veritato alienum, negare donum Dei osso persoVorantiam usquo in fines huius Vitao, cum ita hute, quando Volue- rit, ipso do finem quem si dat ante imminentem lapsum, facit hominem porseverare usque in finem . Et epist. 217, n. t et Quomodo non gratia Dei est, non solum erodotidi Voluntas ab initio, verum etiam perseVerandi usque iu finem, cum finis ipso vita huius non in hominis, sod in se sit potestato, et possit utiquo Deus etiam hoc P-
pore se malitia muto intolloctum illius . Ex hoc igitur quod idomus alios in no persoVorantes se hoe a oculo migrare, alios Sque post lapSum in hoc Saeculo ConserVari, qui utique non lapsi esssent si antequam laborolatur hinc
exiissent, et rursus quosdam X hi quousque OnVertantur hic manere, qui utique perirent, Si, ut alii contingit, antequam OnVertersentur defuncti essent echoe, inquam, ita dilatoido ostenditur conchisio, ut neminem nisi inne Caelutientem, contradictorem habere possit.