장음표시 사용
91쪽
aeternam Vocari, quin his meritis redditii qua gratia On-
tulit homini. octo quippo ipsa in folligitur qua in Van- gelio legitur Ioan I-16 gratia pro gratia, pro hiSe meritis qua contulit gratias. Praeterea, per meritorinnon proco iunt nisi sex fonto salient in vitam notornam, et
fons illo non est nisi mystica aqua, quam Solus ministrat Christus, iuxta illud Ioan IV-14 Et aqua tiam ego dabo ei, et
in eo fons aquae alientis in vitam aeternam. Adhuc moritum Vitae aeterna non os nisi consoquontor ad filiorum adoptionem per Uam Solam Sumus haerede Dot colinorodes autem
Christi. Porro ipsa filiatio divina ost gratia do qua, Om. - 2
Per quem D. N. I. C. habemu. accessum per idem in gratiam istam in qua tamus et gloriamur in se gloriae si liorum Dei. Item, Opora meritoria illa Sunt qua non vacuo nec in fructuno QODStituent, pro quanto nobis ministrant introitum in Reternum regnum ot salvatoris I ut dicitur 2 Potr. I, 8-11. Sed opora seiusmodi ibidem reporte proponuntur tanquam Opera eorum qui offecti uti consorio naturae divinae, quique per ChriStum maximn et proti OS promiSS RC- Ceperunt ab eo qui Vocavit no propria gloria of Virtuto . RurSUS, sunt opora illa bona in quibus sumus oroati in Christo Iesu, ut in illis ambulonius Eph. II-10 i. o. opera OVn Crenturnis qua eSt eoundum gratiam, iuxta illud 2 Cor. - 17 Si qua ergo in Chri*to nova creatura, of torum, Gal. - 15 In Christo enim Iesu neque circumcisio aliquid Malet, neque prae Uuium,
oppositionem ad reaturam ou hominem Vetorem qui OSt Adae praevaricationem Vi Suae Originis, omnibu Supernaturalibus gratia doni remanserat poliatuS.Cuotorum ratio intrinS0on est QVidenS, SuppOSita SupΘrnn turalitato ita aeternao, seu Visionis Dei intuitivae, sussicion-tor iam doctarata in tractatu do Deo, Q. 12 4 Actu perdu- cente ad nom oporto osso fini proportionatos. Nullus autem uetuS XCedit proportionem principii acti Vi .... Vita
92쪽
utitom aeternu est fini OXCoden proportionem naturae hue manae, et ideo homo per Sua naturalia non oloest rodu- Cere Opera meritoria proportionata Vitae aeternae, Sed ad
hoc Xigitur altior virtus ... Et ideo in gratia homo non poteSt mereri Vitam aetornam s. Id quidem in aperto. Et facit etiam Monstat, impossibilitatem Me qua nune Sermo, non iam attondi in ordino impossibilitatis moralis tantum, Sed Physicae i. e. non ratione alicuius Vitii natura oui remodium adhibori oporteat, sed ration intrinsecae conditioniSΠnturne Tentae, in quantum creata natura est. Si enim uniocum divina essentia tanquam cum forma intolligibili, Supra
proprium omni naturae reatae ordinem SSe OScitur, ub-
Sobit impossibilo est ut o propriis uiuSeumque renturae principiis fluant eam quibus quovis modo ad eam unionem, ConneXamque operationem ordinetur. Vare, per reSpectum ad finem Vita notornae, ne essitatem Supernaturali gratiae agnOSeunt a tres, etiam in angelis Eos, inquit Augustinus l. 12 de civ. o. 9, cum lona Voluntate, i. Um rumoΓΘ casto Deus creavit, Simul iis et conden maturam et lar- gien gratiam ... Confitendum est igitur cum obita laudo Creatoris, non ad Solos sanctos homine tertineΓΘ, Verum
etiam do sanctis angolis osso dici quod haritas si dis e fusa sit in is pser Spiritum Sanctum qui datus Si eis .
Eamdem quoque moeeSSitatem ignoSeunt in homine, Munn tumuis dono integritatis praedito si In statu naturae integrae, ait S. Thomas a. 2 in Orp., quantum ad Suffcientiam Ope et ratiVae Virtutis, poterat homo per Sua naturalia Velle et Operari bonum suae naturae proportionaliam, quale eSt O num Virtuti nequisitae, non autΘm boniam SupereXCedenS, qualo est bonum virtutis infusa p. . . Si igitur, Virtute gra- tuita sup0raddita virtuti natura indiget homo in statu na- turae integra quantum ad unum, sollicet ad ipserandum et volendum bonum Supernaturale. Sed in Statu naturae Corruptae quantum ad duo, Scilicet ut anetur, et ulterius
93쪽
ut bonum supernaturali virtuti Oporetur, quod Si meri torium n. Denique doliniunt, nihil abSoluto, si Vomultum ivo Parum, Si V magnum Si V minimum, Sive gratia adiutoriongere Ο ΡΟSSe Sicut oportet, sicut Xpocli ad tuom vita oueternae. Quod quidem Verum Sse omnino non OSSet, Si in ordino ad vitam notornam Sola occurroro moralis impotontino infirmitato seu vitio natura orta quandoquidem nullum ost Oxcogitabile natura Vitium absoluto perimen bonum eiuS, aut o toto ligans physicam potentiam quae in e QSS SUI -
Et argum0nta quidem roviso hi indicata non pro Solis
oporibus meritorii Vitae noterna Valent, Verum etiam pro Omni opere quod quocumque modo ot quovis titulo vero Salutar et dicitur et St. Applicantur ergo ii quoque actibuS qui Statum merendi antecedunt et praeparant, a primo Xordi convorsioni ad Deum. Et ideo, non oporteret Specialem de illis instituor quaestion0m, nisi ad hoo nos induceret Celebri error Semipelagianorum, qui iesilaogotium salutis a Dolgratia pondere non Simpliciter diffitobantur, id i amon initium et prima bona volavitatis Xordia Soli consobant osso tribuonda liboro arbitrio.
Statum merendi non inciporo nisi iam gratia habituali. Undo S. Thomas duplicem distinguen praeparationem Voluntatis ad bonum, dicit: in est, qua praeparatur ad bene operan- dum et ad Do fruondum, et talis praeparatio voluntaties non potos fiori in habitualis gratia dono, quod sit prin- cipium operis moritorii s. Igitur actu Salutare Statum merendi anteoodontos porti non ad aliam praeparationem, de qua
subdit Angolicus: alio modo potos intelligi praeparatio O- lavitatis humana ad consequendum ipsum gratia habitualies
94쪽
donum. Ad lio autem ... non portet praeSupponere aliquod aliud donum habituale in anima, quia Sio procederetur in infinitum, Sed porto prassupponi aliquod auxilium grR- tuitum se interius animam moventis, sive inspiranti bo num propositum . Et liae QS praeparatio qua Olin Cum Nemipelagianis in qua0estionsem venit. Volobant enim Sti, liberum arbitrium pra0Venire gratiam, i. e. ΠChoare e Sebo Salutarem ad Deum conVorSionem, quam deinde Continuaret, PeriiCeret, atque oonSummaret gratuitum adiutorium Dei. Concedebant itaque donum se osse inoromentum idol. Initium oro fido quo in Christum primitus creditur, ab hominoisSO SS RSSerebant, ne QSSe donum Dei, Sed hoc exigoro Deum, ut cum id praeceSSerit, caetera tanquam hoc merito ConSequantur, quae Dei dona sunt l). Et ho pacto xistimabant facilius at tu intolligibilius gratiam cum liboro arbitrio OSSe conciliari. At contra hunc erroro a porta est auctorita Scripturase locontis, nihil nos habor in ordino ad Salutem, quod non a Deo coeperimUS, Otumque Saluti nostra negotium a libora D0 misoration clopondero. idolicos, tam quoad initium,
quam quoad progreSSUm et ConSummationem, Vocumque tandem modo initium et progreSsu et consummatio ConSiderentur Sivo Seeundum durationem, ut in omnibus actionibus quae habent Successionem partium, et tempore men Surantur SiVo Secundum imperfectum se perfectum, ut cum qui priuSimperfecto a remiSSo vult aliquod bonum, et paulatim proficit ut laticlom illud volitiori solo set officaciter Sive domum Sosiundum quod bonum Opus dicitur habero initium a cogitatione, progreSSum in Voluntate, et consummationem in opere. Nam Seeundum lio omne modo fide tenendum est,
initium boni oporis prout condistinctum ab eiuSdem progreSSuet mae, eSSe a gratia Dei, ut b0no dicit Estius in II D. 26 23.
95쪽
Quod probatur primo gonoralibu argumenti a Scriptura, ut Quid habes quod non accepisti orgo Deo initium boni oporis. Sine me nihil potestis facere, ergo ne incipere bonum opuS. Nam propoSitio haec, ut Sonat universaliter est accipienda, et proportionalitor distribuonda. Quemadmodum enim nihil natura Sino Deo principio naturali, ita nihil gratiae Sine eo ut principio gratia facere possumuS. Idem adhuc probatur generali ratione desumpta X ObSoorationibus quae more ab apostolis tradito in tota Ecclosia uniformitor fiunt. Si nim idolos sum orarit pro infidolibus et peooatoribuS, ut is inspirot initium id i a bona voluntatis, si Deo grR-tia agunt tam pro se quam pro aliis, quod in pSi bonum opu inchoavorit, Si doniquo Doum in omni ordino agnoscunt
primam o universalom auSum efficientem Omnium rerum,
idquo in discrimino initii, ol modii, vol finis cortissima demonStratio est, ipsa quoquo bona Voluntatis exordia Sese ad gratiam refersenda, ut luo se tribuenda. Et hao ratio ostquam XpreSSe proponit Caselestinus apa in pistola ad opi- Scopo Galliae e. 11. Sod his onoralibu argumonti ac odit pocialis probatioox iis Scriptura tostimoniis in quibus boni oporis initium
tur. Us Philipp. -6 Qui coepit in nobi opus bonum, persiciet usque in diem Christi Iesu. Et ibid. 13 Deus est qui operatur
in vobis et velle et perficere pro bona Moluntate. Et 2 Cor. III-5 Non quod suspicientes inmus cogitare aliquid a nobis quasi ex nobi8, ed ut scientia nostra ex Deo est. Et Iorem. XXXI-18
quam enim consertisti me, egi poenitentiam. Et Act. XVI-14 Cuiu Dominus aperuit cor intendere his quae dicebantur a Patuo. Hae Omnia claro docent, initium fidei conVorSionis, bonae Voluntati a boni operis, ipsam quo primam cogitationem esse a Deo, liberum hominis arbitrium per Suam gratiam praeVeniento.
96쪽
Quod autom ad traditionsem Spectat, firmiter tono eam tem Constanter gratiae se praeditation in in colosia fuisso id quo ab ipsis initiis, et ante omno Xordium Contro VerSine pelagianae Vel Semipelagianae, tametsi modi dicundi non es- sunt tunc ita dotorminati sicut postea fuerunt in ControVer- Sino rOCOSSu. Iclo AuguStinus, . 4 Ontr. 2 epist. elagian. n. 20 1idontor aiebat Ad curam o Stram XiStim perti-
teSte adhibere . . . Verum etiam de Sanctorum litteriS, qui ea ante O fama celeberrima et ingenti gloria tractavo-
tant istos polagianos aliquid dicoro, quemadmodum de his
rebit ante OVn Storum Vaniloquia, catholici antistitose loquia divina secuti sitit et Solant a nobis rectam et an liquitus fundatam catholicam fidom adVersu recentem Θ- lagianorum haereticorum praeSumptionem pernielemque de fondi . Sane, PS aetate apostolica, Clemen RomanuS, p. 1 ad
Corinth. o. 32 Scribit e Ii patriarchae gloriam et amplitue inem ConSeeuti Sunt, non per Seipsos aut iusta actiones qua feoerunt, Sed per Voluntatem ius Dol). Et nos ini tur se voluntato eius in Christo IeSu Oeati, non per OS- metipsos iustificamur, neque per Sapientiam OStram, Ut intolligontiam, aut pietatem, aut opera qua in Ordi San-
ctitato operati sumus, Sed per fidem per quam OmnipotenS, emotis ab initio omnes iustificavit . Nostra igitur iustitia non e Operibus, Sed ex fide est se iustitia ex fido non obtinetur nisi per gratuitam Vocationsem in Christo Iesu quae quido vocationis gratia totius salutis initium esse 9SSeritur. Sauculo II Iustinus in t Apolog. n. 10 ait 4 QuemadmO dum ab initio non oXsistentes reavit, odem modo futurum crodimu ut qui legerint qua ipsi placent, ob hanc eli- gondi rationem, immortalitate et Dei conVietu et consue- tudine Mignentur. Nam, ut a principio fieremus in nobis
97쪽
situm non erat ut autem ea Sequamur quae ipSi placent,
adhibitis ad ligondum rationalibus facultatibus quas ab o accepimus, id ipso nobis persuadet, et ad fidem nos addu- citis. Et in Tryph. n. 116 Sed ut vobis rationum sed lam
do revelatione I C. Saneti repet Sermonem, ne die enm quoquo OVelationem in nobis factam sesso, qui in Christum Summum neerdotem, uno eruei fi Xum Orodimus qui cum in stupris no omni prorSU Sordida notion VerSaremur, per gratiam a noStro Iesu secundum Voluntatom ipsius atris ConoeSSam, Sordida Omnia quibus incluti oramus mala Xui
mus quibus diabolus instat Sompo advorsan et omnes ad so trahor Volens, Sed Virtia Dot nobis ores . . missa in Cropni eum, et a nobis discedit s. Ubi vocatio ad idom, iustificatio, et ipsa perseverantia in bono operationi gratiae tribuitur se quid om ad Xolusionem meriti operum praeeedontium, uti stondit, tum comparatio quae sit eum reatione, tum Xpressa monti Omni Sordidae actioni S, quae utique ad vocationem gratia se habebat ut demoritum etiam positivum.
Saoculo III, Cyprianus scribit, opist. 1 ad Donatum si Iu
. proprias laude odiosa iactatio est, quamvis non iactatum poSSit SSe, Sed gratum, quidquid non virtuti hominis ad scribitur, sed do Dei munero praedicatur ut iam non pee care SSe Oeperit fidei, quod ante peccatum est, fuerit er- roris humani Dei est, inquam, Dei est omne quod OSSU- mus. Inde Vivimus, inde pollemuS, inde sumpto et concepto vigore, hic adhuc poSiti futurorum indicia prasenoscimuS .
Sodit desint0gro logenda epistola illa, quase in aliquibus codicibus inscribiturio gratia Dol. In qua nimirum Cyprianus Semei ipsum adducit quod cum adhuc in tenebris os octo Caeca iaceret, fieri non posse rodebat ut qui renasei denuo OS-ses, et Corpori licet manent compage, nim a mente mutaretur. Sed proprio doctus Xperimonio, Christi gratiam qua uorat praeventus, o liboni ius iraedicare coepit, lUO
98쪽
pertinaeila eam pritus reiecerat. Volvendus quoquo liber de Oration Dominica, de quo Augustinia ubi Supra, plura promit ostimoniis. Saeculo IV, adsertores adsunt inter alios, Athanasius in Ps. 188, ad illa verba Adiura me, et uirus ero Basilius in s. 29 Supor illud: In rotuntate tua praestitisti decori meo viriutem y agiangenus, Or. 37, 11. 3, super dictum Apostoli: Non olentis neque currentis, sed miserentis est Dei. Ipse quoque Chrysostomus Hom. 12 in 1 Cor. n. 2, ita loquitur ut ipsum crederes audire Augustinum Non enim, inquit, haec tua recte facta Sunt, Sed se Dei gratia provoniunt. Si fidem dixoris, ex vocatione illa venit. Si remissionem peccatorum, si Charismata, Si doctrinae Verbum, si Virtutes omnia indo accepisti, Quid ergo habes, quaeso te, quod non acceperiS, sod ex te ipso recte acquisieri. Nihil dicor possis . Quae omnia Sati Superque ostendunt, doctrinam de gratiae neceSSitate, etiam ad primum bonae actionis initium, non fuisse ab Augustino inuoniam, sed universim in Molosia indoab initio traditam, lico instantius, exproSsius, et elimatiUS,
tem pelagianorum et Semipelagianorum haerosim exstiterit propo Sitis.
At contra praedicta, tum ex divinis litteris, tum e Vetustiorum atrum doctrina, tum X adagiis in theologia receptis plura obiiciuntur.
Et primo occurrit illud Rom. VII-18 Velle adiacet mihi, perficere autem bonum non invenio. Ubi idotur sic distingui
inter velle et perficere, ut Velle bonum possit homo e SeipSo, perficere Vero, nonnisi e gratia Dei, ut dicebant semipolagiani. - sed locus ille non est ad rem Agit enim apostolus do observantia legis quoad substantiam, et non praeei Se quond
99쪽
modum, sicut Oxpedit ad Vita aeterna sinum. Intondit scilios ostondero liberum arbitrium poS Ada praevaricationem ita ractum et attenuatum, ut nequeat non SerVire logi peccati,stsi non desint volloitatos et aspiratione ad bonum qua corruptio natura utique non abstulit. De ea autem Voluntato qua initisetur opus salutis, nulla in eo Oe mentio est. Occurrunt deinde alia Scriptura loca, velut illud Zach. I-4: Convertimiui ad me, et esto convertar ad o8, quasi priuS SSei hominem OS ConVertere ad Deum, quam Deum per gratiam Suam se convertere ad hominem Aut illud Isai. XXX-13 Exspectat Dominus ut misereatur vestri, quasi torum hominis osso incipere, ut postea illius misereatur Deus. - Sed dicendum quod ipsa ad Doum converSi de qua hi Sermo, non Stnisi per gratiae pra0Venientis auxilium, iuxta illud Thron. -21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur. Quam deinde Se quitur ConVersio qua Deus, largiondo habitualom iustificationis gratiam se convertit ad hominem. EXSpootare autem eatenus
Deus dicitur, quatenus aliquid prius exigit, quod etsi donum gratiae eius sit, os etiam actus liberi nostri arbitrii. Quaro, a primo ad ultimum, nihil aliud por obioeta tostimonia eclo oomur, nisi id quod habot aridontinum. Soss. Cap. 5: Ipsius iustificationis sexordium in adultis a Dolior Christum
Iesum praeVenient gratia Sumendum esse, hoc est ab eius Vocatione qua nudi eorum ΘXSistentibus meritiS, Vocantur et ut qui per peccata a Deo aVersi erant, per eius Xeitantem et adiuvantem gratiam ad convertendum se ad Suam ipso rum iustificationem, id om gratiae libero aSSentiendo et eoo
perando di Sponantur, ita ut tangente Deo cor hominis per Spiritus Sancti illuminationsem, nequo homo ipso nihil Om-
nino agat. . . ΠΘque tamen in gratia Dei movero se ad iusti
fiam coram illo libora sua voluntate possit. Unde in Sacris littoris cum dicitur: Convertimini ad me, et ego conrertar
ad vos, libortatis nostra admonemur. Cum reSpondemUS: Converte ος, Domine, ad te, et conversemur, Dei nos gratia
100쪽
praeVeniri Confitemur . In summa duplo est conVorsi qua
Deus Se ad hominem convertit. Una per largitionem gratiae excitantis libori in arbitrium ut so a iustificationis gratiam disponat Altera. Hi donum ipsius iustiti antis gratiae, Con- Sequens cooperationem libori arbitrii. Cooporatio igitur liberi arbitrii qua sest conversio homini ad Deum, quodammodo equitur conversionem Dei ad hominem, et quodammodo antecedit Sequitur priorem, antecedit posteriorem. Uno modo est effectus gratia praeVenientis converte nos, et On- rei emur . Alio modo est dispositio ad gratiam sanctificantom concertim ad me et ego conre far ad os . Denique, Cum in potestato hominis sit consentire Vel non consentire Deo Vocanti, pulsanti et sollicitanti, do dicitur Deus .espectare donec misereati P. illa nimirum miseratione qua nos iterum
Sed iam, qui volunt doctrinam do gratia praΘVenienti ne- cossitato fuisse revera ab Augustino novitor in Ecclosia invectam, iis nitentur etiaStiorumlatriam, praeSertim graecorum, tostimoniis, in quibus eaedem pasSi formulae Celarriant, 'Uno in semipelagianis reprehendebantur. - Certe Cyrillus Hieros. catech. , . , ait 4 Dominus delectum faciens animarum,
voluntates inquirit, et si quis hypocrisim abditam gerat, hunc voluti ad oram militiam inseptum roiicit si pro dignum deprehenderit, huic promptissimo confert gratiam. Non dat
Saneta Canibus, Sed ubi probam consolentiam videt, illic sau utar et admirabile Sigillum confert Et Basilius, sepist. 194 ad Festum se Magnum e robo enim Scitis ... Dei auxilium in vestris situm sesso voluntatibus quibus ad id quod deese directis, Deus adiutor vocatus adorit et invo- Catus . - Et ChrySOStomus Hom. 2 in p. ad Rom. n. 6: Neque enim e sudoro et labore illam pur eis iustitiam Dei), sed e superno dono ReeipiS, hoe unum e teipso as si forons, quod rodas . Et rursus Hom. 2 in Genes. n. 1: