장음표시 사용
181쪽
Ait Augustinus de spiritu et littora, . 30 Liberum ergo arbitrium eVaeuamus por gratiam Absit, sed magis liborum arbitrium statuimus. Sicut enim lex por idem Rom. III-3l, sic liborum arbitrium per gratiam non Vaeuatur, Sed tu tuitur. Nequo nim lex implotur nisi libero arbitrio soci per legem cogniti peccati, per fidem impetratio gratias contra peccatum, per gratiam nuntio nimae a Vitio eo Cati, per anima sanitatem libortas arbitrii, per liborum arbitrium iustitias diloctio, o iustitia diloctionsem logis operatio. o per hoc, sicut te non Vactuntur, Sed Statui tu per fidem, quia fides impetrat gratiam qua te implea tur ita liborum arbitrium non Vacuatur per gratiam, Sed Statuitur, quia gratia Sanat Voluntatem, qua iustitia liberost diligatur, Qua omnia ad duo tandem redueuntur: primo, quod voluntas humana vor libora non icitur, quamdiu est vincentibus ot vinolontibus cupiditatibus subiugata secundo. quod extra gratiam Dei per I C. D. N. non est Xoutiendae probrosa captivitati ulla spes, non os obtinonda libera tionis ullum medium residuum. Corto, ad hoc ut liboretur liberum arbitrium, nil minus requiritur quam ut inclinationem accipiat oppositam ei quam volui spontaneam habet post originale peccatum E quo
enim rupta sunt frena quibus sub dominio Spiritus caro continobatur, evasit anima quaSi reeurVn Super ea qua Sensibus apparent bona, ut iam in Superiora SV ponder non feratur pondus autem nunc die propenSionem illam qua toti acti-
182쪽
vitati vita praesupponitur, affectionem primam Seu motum initiato a quo tam Volendi quam agendi sexordium sumitur. Et nota quod sordinatio ista, Consequenter Se habens ad originalis harmonia dissolutionem, longe maior in Voluntate quam in intellectu invenitur, quia quidquid sit do obscuritate montis nostra in ordino ad res invisibiis se divinas, adhuc amon a talitor qualitor intolligimus. Intolligimus, utcumque quod unus est Deus creator et dominus oestor quod ipsi tanquam in omnia nostra Sunt oferenda quod post hane vitam est ita alia, et animae Salus, cum iacturn etiam omnium temporalium, ubi opus fuerit, procuranda. At Si, Ut Supponere uno portet, proprio nostro Spiritui relinquimur, quam arida et frigida est eiusmodi cognitio, quantumcumquo Studio aucta, et diligenti moditation sexcultat quam impotones, quam inessica ad corrigendam Voluntatem, mansentem utiquo inflexam secundum docti Vitato quae mi-soros Adami filios in praselops trahit Non delectat, non sapiti Ita tuo restat ut dicamus cum Propheta: Converte nos, Deus salutaris noster Soli enim Deo Sahitari nostro eiusmodi opus
reSerVatur, et non si in alio aliquo salius. Nam sicut in poteStat nostra non est, meelianiens motus logses in mundo
Corpore immutare, impediendo quominu suo pondere lapis deorsum foratur, aut faciendo ut versus suum fontom fluvius retrofluat ita proportione quadam, impossibile nobis est corrigere Voluntati motum, post iugum illud gravo quod si supor filios Adam, a clio exitus de Ventro matri eorum, usque in diom sepultura in matrem omnium. Nulla quippe causa Secunda modificaro potest conditione prima quae praeSupponutitur omni Suae netiVitati. Et quia carnales semel effecti, Carnales romanemus dum nobismetipsi relinquimur, carnalis quoque erit primordialis ille motus a quo legem accipiunt et caeteri, ut in hoc quoque sensu Vero dictum sit a Domino: Nemo potest renire ad me, nisi Pater qui misit me, traaeerit sum. Et vid quid in hac parte, Solius Dei proprium
183쪽
CONCLUSIO 129 esse OSSit. PSe Si Creator noster, reator OStrarum mentium, ereator ΠΟStrarum Voluntatum et praeciS quia creator, non forinSecus tantum, sed intrinsecus otiam in nostriscordibus poton est Oporari. Quod est ipse quoque XtrinSeCUS tantum operaretur, ne ipso sufficeret ad conVertendum Cor.
Quid os senim sextrinsocias oporario Est facere quod humanus iacit magister, cum instruit discipulos facero quod facit orator, Cum auditore Suo persuadere satagit Scilicet, monstrare
obiectum cum rationibus volondi illud. Id qui doni, set nihil
plUS. Non est aperiro mentem, non est impelloro se intimo Voluntatem, praesertim in Sensum Oppositum propriae eiuSproeliVitati. Unde si bonum propositum sub rationibus illud Volendi, nequaquam appareat intra linoam inclinationis primas, id os dispositionis fundamentalis quam praesupponito non immutat illo qui forinsecus tantum operatur, fruStraquidom illo laborabis, frustra omnia porsuasionis media adhi-bobis Moliora forsitan videbo probatioque deferior Sequar. Non delectat, non rapiti Ad hoc igitur ut convortatur cor, praeter et contra ineli nation0m libori arbitrii sub triplicis concupiscentiae lego
captivati, Virtus requiritur intrinSecus operanS. Quae quidem, quia intrinsecus operans, plus aliquid facere OSSis, Hamponere in Xercitium praeoXsistentomis praesuppositam in Heli Lationem quae rurSuS, quia intrinSecu operan S, OtonS sit locior assectionos anima sicut ei placuerit, SectandUm quod ei placuerit, quocumquo ei placuorit. Eiusmodi autem Virtus non est alicuius reaturae, sed solius Creatoris, Qui
Soli intimum anima palsi. Ipso solus ibi intrat. Solus habet claves huius domicilii Solus movet, flectit, applicat facultateSad agendum, easquo tenet sibi subiectas Solia etiam, et e Con- Sequenti, dare potost novas inclinatione tam habituales quamnetualeS, quae principium XSiStant reotificationis animae, post originalem lapsum ad praesontia et Visibilia reourVae. Indo Augustinus, p. imp. o. Iul. l. 3, N. 114 Praeparatur
184쪽
180 1R1ΓM PRAECEDENΤIUM QUAESTIONUM Voluntas a Domino, non forinsecus sonantibus orbis, Sed
sicut orante Xauditaque regina Esther XV-ll), convertit Dous et transtulit indignationem regis in lenitalom. Sicut enim hoc divino et occulto modo egit in hominis corde,
sic operatur in nobis et Velle et perficere . Vere ergo dicimus, liborum arbitrium non solum non Un-cuari, Sed im Statui per gratiam, quia ad libertatem eram quae sine XQUSSO iugo a tyrannide peccati SSe nequaquam poteSt, Sola o reparat gratia Salvatoris, aquo humili no
stra infirmitatis agnitione, ac serventi oratione iugiter imploranda. EL ideo, promptum nobis os ibi desinere, ubi sumpsimus disputationis sexordium, concludendo scilicet verbis Augustini ad Iulianum assoreuisem, in hoc consiSter liberum arbitrium, quod possibilo sit homini olivitatem suamvse immittere in crimen, o a crimino cohibere, SerVare Dei mandata Vel tranSgredi, equi ardua asperaque Virtutum, Vel demersa et alia Stria Voluptatum et Verum ilicis Hoc est li- berum arbitrium, tale omnino in copii Adam. Sed quod datum est a conditore, et a deceptore Vitiatum, utique a SalVntore Sanandum est... Quando erat tale quale doseribis liborum arbitrium, nondum homo vanitati similis factus erat, ut dies eius Sietit umbra praeterironi. Nondum dice-ebatur: Ego in Diiquitatibus ionceptus sum. Nonclum iee-ebatur: Quis enim est munduq a sorde nec infans cuius St. diei unius ita super te Panh. Ostromo non dicebatur None quod Dolo, sed quod odio, illi d facio. Et Scio quia non ha
bitat in me, hoc est in carne mea bonum; elle enim adiacet i mihi, perficere autem bonum non inesenio. Et: Video aliam legem in membris meis repugnantem legi mentis meae. Hoo maliun in Adam, quando rectus creatu eSt, non erat, qUine natura humana depraVnta nondum erat. Rectorem habebat, quom liboro reliquit arbitrio non liberatorem quaerebat, per quem fieret libera vitio. Nam et si verba illa, non quod volo, ago et laetera talia hominis Sunt, ut dicitis,
185쪽
nondum sub Christi gratia con Stituti ergo otiam hinc con- vincimini, quod tam infirma Voluntati ad agondum bonum hominos Christus invonit, o quod libori arbitrii infirmita- tom ad agondum bonum nonnisi per Christi gratiam po-
tost humana reparare natUra A per Oo, Verum est quod dixi, nominomisso liberum ad agendum bonum sino adiu torio Dei. . . Non ut Volunta eius ad bonum sicut ad ma- tum captiva rapiatur, Sed ut a captivitat liborata, ad libora torem Sulam, non Servili amaritudin timoris, sed liborali sua Vitate amori attrahatur .
187쪽
DE CAUSA ET EFFECTIBUS GRATIAE
189쪽
DE CAUSA GRATIAE Cum do causa gratiae inquiritur, quaestio esse non potest nisi do causa motonio, necnon et doma quae ad maiorialom roducitur, sollico dispositiva. o causa nim finali omnia sunt in porto, et ex ipSa gratiae natura immediato nota. Insuper ipsius Simplici formae, cuiusmodi est gratia, Causa formali utique non St. Superos orgo considoratio primo do agonio a quo gratia efficientia opondes, tum secundo dodispositionibus qua fori in Subiecto requirerentur ad ius
Et quod attino ad primum, sine discussion admittitur,
cauSam gratia principalem, nam do instrumentali alia ratio est, do qua lato in tractatu do Sacramentis), SS Solum Deum. o nim ora et ulla re poteSt agere ultra Suam Speciem, qui Semper portet quod CRUS potior sit ossuctu. Donum autem gratiae Xoedit omnem facultatem naturno croatao, eum nihil aliud Sit quam quaedam partioipatio na- tura di Vinae, qua eXoedit omnem aliam naturam. Et doo impossibilo est quod aliqua Croatura gratiam causet Sio senim noceSS est quod Solus oues cloificet, communicando ConSortium naturae di Vina por quamdam Similitudinis par-
ticipationem, sicut impossibilo si quod aliquid ignia nisi
Soli1 igniS . Quo qui dom argumento nihil vidontius. Et lico allata ratio dirocto rospiciat solam gratiam habitualem, adhuc tamen os actualem comprehendit, utpote quae eiuSdem ordinis Sit, principium quoddam in Obi eXSiSten Superna-
190쪽
turalium ac deiformium perationum. Non ergo do ipsa CauSaossiciente, qua et qualis illa Sit, aliquid quaestionis occurrit, o solum indagandum relinquitur de extension RQ mΘnsura causalitatis eius utrum ad Omne homine Se porrigat, vo ad aliquos tantum si ad omnes, an aequaliter Vel inaequalitor, uno uniformi Vel multis divorsissimisquo modis.
Ad huius igitur dubii solutionsem ponitur Sequens PropOSitio.
ART. 1). Causa seroisienctae gratiae voluntas Dei ost, qui Cum omnes homines salvo fleri velit, in omnes sua gratia Iona ctu,nctit, eoSque etiam qui longe ala omni influxu Christi Rectemptoris positi a ctore1ieti esse victerentur, ii supernaturalitius praeVenit auXiliis, quidus Dene utencto, possint silai viam tum a liclem, tum act justifieationem, tum actionsequentem Deatituctinem aeternam aperire. Altiuo tamen inaequalidus alcto moctis Matriduit singuli prout vult, et multiformis gratiae suae investigalailes inSCPutaditesque mensura per multa MVersissima via quae nos Saepissime latent, ispensat. Uncte sequitur non clehere nos in iis quae alios Epeotant, illiolte esse curiosos, ne in his quae Cison nosmetipso sunt, clamnahiliter inVeniamur ingrati.
In tota hac disputation prasscinditur ab infantibus. Dolis nim sufficionis dictum os in tractatu do oo, ubi do voluntato salvifica Sod se ipsi termini quibus pra0Sens propoSitio constat, Satis Superquo admonent, do ii Solis uno Sermonem SSe, qui se libori arbitrii actum sua ipsorum saluti personalitor Valent OOporari. Loquendo ergo do adultis, ad duo capita summa dicendorum redueitur, quaΘSunt uniVersalitas largitionis gratias, sindo inasqualitas distributionis ius, necnon set imponetrabilitas Viarum per URSplerumque perVenit ad Singulos.
Ρrincipato Scriptura tostimonium quo univorsalita olargitioni demonstratur, ipsum est colobro dictum Apostoli,