장음표시 사용
211쪽
occtutis meis munda me, et ab alienis parce et M tuo. Unde AugustinuS, Serm. 93, 11 14 parabolam Virginum interpretanS, Sic Oxponit reSponSionem prudentum adfatuas, ne forte non ut
siciat nobis et robis, ite potius ad Mendentes et emite vobis si Vix senim de nobis iudicamus, quanto minus possumus iudicare do vobis. Quid est, vi do nobis iudicamus Quia cum rex iustus odori in throno, quis gloriabitur castum se habere cor Forto tu non invenis aliquid in conscientia tua, et invonit illo qui molius idos, cuius notos divina penetrate altiora vitio forte aliquid, invonit orto aliquid. Quanto molius illi dicis: Ne intres in iudicium cum servo tuo. Etiam quanto molius dicis: Dimitte nobis debita nostra . Idem quoquo constabit facili inductiono. Quia exsistentia
habitu gratia certo innotescoros Vol in Se Vel in Sui effectibus, Vel in suis causis, votioniquo in conditionibus sub quibus ovolatio doco rocipi hominos a se in filios et ami- COS. Atqui nullu moduS St, per quem ora et proprie dicta certitudo prOVenire possit - Et primus quidem Vidontius excluditur, quia Si ne animam, nec potentiaS, ne naturalΘS habitus in Seipsis intuemur quanto minus habitu infuSOS et SupernaturaleS, Cuiusmodi est gratia formalitor iustificans. Excluditur pariter et secundus, qui esset per Uoctus, deS per actuS. quidem porruetus ovonimus in cognitionompotontiarum os habituum naturalium, minim Vero SuΡΘΓΠR-turalium. Et ratio fuit lato ixplicata in generali prologo mono do virtutibus infusis quia mimirum ionSeientia non attingit dirooto nisi substantiam ructuum, qua in hac Vita plane simili esso potest tam in naturalibus actibus quam in Supernaturalibus. Cum igitur X floctu uno qui potest in duabus causis procedero, non licet inferro determinato unam illarum causarum, sed volontibus si inforro accido deco- ptio, Sequitur pro constanti isse nonondum quod ab hac nunc facta boni oporis Oxhibitiono non polost quis cortitudi- naliter inferre, bonam operationem hane procedere a gratia,
212쪽
nisi foris disiunctim loquondo, id est, illam procedere
Vol a natura vel a gratia. Sed tune per disiunctivam hanc, et Ut patet, non concludit cortitudinem, imo concludit incor- titudius gratias 1 n. - Adhuc excluditur tortiu moduS, Per nuSaS. Nam causa principalis ost Deu qui propter SuieXeellentiam est nobis ignotus, et do eius praesentia et ab Sentia in nobis Certo cognosci non polost, Secundum illud Iob X si renerit ad me, non ridebo tim, si autem abierit, non intelligam . Causa autem instrumentalis Sunt Sacramenta, de quorum valida administration in casibus particularibus nunquam habebitur proprio dicta cortitudo, ut facit palobitCOΠSideranti Omnia quae requiruntur, maxime e puri mini- Stri Praeterquam quod non Satis est, ut patet, alida Collatio, nisi ex part subisecti adsint dispositiones ad fructum Saeramentici et se hoc capite, longo longeque plura fundata
dubia Semper Oecurroni. - UniVersim namque loquendo, SiVesermo sit se iustification in sacramento, sivo sto iustificatione Xtra aeramentum, modus quarto Oeo propoSitUS, XV0rification scilico conditionum sub quibus promissa Stiustificatio, prorsus insumcisus ad cortitudinem generandam ostenditur. Conditiones senim sunt supernaturali fideS, SupernaturaliSSpes Supernaturalis poenitentia de peccato, et quidem Super omnia, aut otiam Supernaturalis amor charitati appretia tiV Summus Porro, ii nunc praetermissis quae Supra dicta sunt de cognoscibilitat supernaturalitatis, et hic quoque plenam applicationem habent quis, quaeSo, de gradu appretiatiV Seu amoris Seu poenitentiae certum Omni e parte
iudicium serot Quis castum cor, id si ita in affectu boni firmatum ut sit actu in disposition vor incompossibili Clam omni prorsus Voluntate peccandi, absque ulla formidines hab0ro gloriabitur Aut orto recusabimus Sapientiam,
PrOV XX-9, interrogantem nos, et in hune moduni prOVO-s1 Porrecta, in 1 - 2 Q. 112, . .
213쪽
Rocto orgo ridentinum, Sess. 6 o. Sicut nomo pius do si misoricordia, o Christi morito, equo noramentO- rum virtute et officacia dubitare obot si quilib0t, dum SeisSum Suamque propriam infirmitatem et indisposition omerospicit, do Sua gratia formidare et timero potost, cum nullus uiro valoat cortitudino fido cui non potest subsesso falSum, o gratiam Dei eSSe oonSeoutum . Nequo ad rem Sunt iuuctoritates qua afferunt protestantes, volui illa Rom. VIII-16 Ipse Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod unius filii Dei. Nam testimonium do quo apostolus in praeessenti testimonium os quod reddit Spiritus, non loquendo, Sed movendo os ad amorom filialom orga Doum testimonium dico quod dat iunctu exercito, dum facit nos clamare Abbaiator Proindo, in tantum est cognoScibile quoad nos, in quantum cognoscibilisos ipsa motio qua OS OVet Spiritu Sanctus. Hae autem, ut e dictis patet, non est a nobis cognoscibili certitudinaliter, siquidem coniecturaliter tantum Seire Valemus an actus amori quem elloimuS, Vere Sit necne, e motione gratiae.
Et similis rosponsio adhibobitur ad alia auotoritate analogas, dato interim quod ad Singula perSOnn referantur, et non potius ad Ecclesiam in communi, cuius privilegium osthabor Spiritum Sanctum dirigentem a inhabitantsem tunc
enim, ut Constat, Omnino extra quaΘStionem Vel Sarentur.
Adde tandem quod arsentia proprio dicta cortitudinis nulli omnino, ut aliqui montiuntur, Ocea Sio Ss debet, aut de Sperandi, aut remissius bene agendi Im Vero, ad O QOΠ-sulto relinquitur, ut stimulo nobis Sit Salutem nostram eum timore et tremor impensius operandi, praeStando eum maiori sollicitudin quidquid o parte nostra requiritur, et nunquam pausando in iis quae a nobis iam habita, iam acquisita idori possent inde enim negligentiore et praesumptiores in faturum redderemur. VniVersim namque loquendo SiVe Sermo
214쪽
si do statu nostro praesenti, sivo do frituro, bonum nobis os si ion in nobismotipsis, non in nostra industria, non in OStra conScientia, non in nostris providentiis fundamentum securitatis unquam collocemus labile quippe et ruinosum per omnia fundamonium sest. Sod tutius o sertur refugium confi-dsentia in Deo iuxta monitum apostoli: omnem sollicitudinem veΝtram proiicien es in eum, quoniam ipsi cura est de vobDy. Qua propt0r omni homini bonae voluntatis do sua saluto anxio opportune Semper proponentur aurea illa Augustini orba e Miror, inquit, homines infirmitati uno se malle committere, quam firmitati promissionis divinae . Et statim pra0Veniens
obisectioiitim dicontis in orta est mihi domo ipso voluntas Dol Quid ergo, prosequitur, tuane tibi Voluntas do te ipso
si orta ost me times Qui videtur stare rideat ne cadat Cum igitur utraque inceri Sit, Cur non homo firmior quam infir- mi iri fidem Uum, Spem, Charitatemque committit sinaso quid0m AugustinuS, de praedeSt. S. n. 21, ostendens quod cum una tantum firma Volunta Sit, Voluntas scilicet Do quas voluntatem noStram in Sua poteStute habet, una nobis est rosidua securitas inniti Super Omnia huic Suproma Voluntati qua sola faeere poteS Ut reVera peremur sicut oport0t ad
alii sui. Quod ipSum tandem aliquando, quis iuro meritoquosporabit, nisi qui Se illi integre committit, α cui non frustrare dicitur Deus, tu convertens rivisi abis nos non frustra di- citur Ne des ad movendun pedem meum non frustra die ituri: Ne tradas me, Domine, a deSiderio meo peccatori pOg tremo, ne multa commemorem non frustra dicitur Ne nos
215쪽
Doindo considorandum si do offectibus gratino. Et primodo iustification impii qua est sectus gratia Operanti S. Doindo do morito quod est Kootus gratiae cooperantiS.
D IUSTIFICATIONE IMPII, QUA EST EFFECTUS GRATIAE PERANTIS. Iustificatio gonoratim id om ostis Vi nominis, ne motus ad iustitiam, sicut alofactio motus ad Calorem Theologio autem accepta, importa transmutationem qua 1Om transfertur in statum iustitia coram Do auctore et in Supernaturali. E quo Statim apparet quomodo sit accipienda iustitia a qua sumptum os iustificationis nomen nimirum, non ΓΟ ΡΟ-ciali virtuto contra alias Oardinales di Vi Sa, nee pro generalitat virtutum prout intolliguntur ad alios hominos ordinaro aetu Suos, Sed pro iutoriori rectitudino Secundum quam id quod est in homine prasecipuum os XCollens, id Si mens otratio, subditur Uo, set sindo ii quod os insimum rationi. Nam iustitia, inquit S. homas in praesenti, o Sui rationo importat quamdam rectitudinem ordinis, o duplicitor accipi poteSt. Un modo, Secundum quod importat ordinem rectum in actu hominis, idquo vel in comparatione ad alium Singularem hominem, et sic os particularis iustitiae virtus, o incomparatione ad bonum commune multitudinis, et sic os iustitia generalis quam logalom appellant. Alio modo dicituriuStitia, α prout importat octitudinem quamdam ordinis in ipsa intortori disposition hominis, prout Scilicet Supremum hominis subditur DUO, et inforiores vires animae subduntur
216쪽
suprema Qui reetitudini omne peccatum opponitur, eum
per quodlibet peccatum aliquid do praedicto ordine Corrumpatur. Porro iustitia hoc altero modo dicta formalitor habotur
per gratiam Sanetificantem et Con Sequentem comitatum Virtutum. Ipsa ergo est,in qua iustificatio theologica nominatur, SiV Sicut motus re termino, Sive etiam sicut effectus formalis
Considerandum auto quod iustificatio ista potos concipi dupliciter. Primo per modum implicis mutationi a negatiVoin positivum. Quo quidem modo iustificati posset compotore etiam ei qui non esset in peccato, sicut Adam dicitur iusti-
fictatu ante omnem culpam, quando accepit a se iustitiam Originalem. Secundo per modum motus ab uno extremo in aliud extremum contrario oppositum. Et tune os iustificatio impii, includens mutationes duas, quarum una est iustitiae acquisitio, altera culpa abiectio, Siquidem terminus eiu non os iustitia sola sed iustitia Ypollens culpam. Et do hac Sermo est in praeSenti, nam quod attinet ad priorem modum, nihil addondum suporossos iis quae dicta Sunt Supra, Q. 110, thes T. Porro circa utrumque iustificationis impii olomonium ponitu errant protestantes, quia per ipsos, Sicut nulla est Vera adoptio iustitiae, ita quoque nulla Vera remiSSi Peeontoriam. Volunt nim, occata in iustificatione Vere et proprie non deleri, sed tantum non imputari ad poenam, o Christi iustitiam qua circumvestimur. Volunt praetorea, iustificationis naturam in mora illa occati non imputatione Onesistero, absquo intoriori hominis renovatione et sanctificatione Volunt doniquo, iustificationem non fieri per formam intornama inhaerentem, sed Xternam et imputatam, iustitiam nempo
ficationi protestantica no illa quidem congrueret comparatio
217쪽
Christi Domini do opulcris cloalbatis, qua dum speciOSa OriΠSeeu apparent, in tu plena Sunt ossibiles mortuorum et
omni Spurcitia. Siquidem opulcrorum poeioSitas, ei Si X- torna tantum, adhuc amon inha0ro se informat hic automnihil ossot pra tor imputationum oXtrinsecam, of quidem fal- Sitato lonam, dum sollicet Dous haberet pro non peccatoro, qui reiΡSa Seso maneretquo peceator, et pro HSto, qui reipSa
Nun nutem, Onooptui protos tantico catholici doctores per omnia repugnant. Docent oecata in iustification vore oleri Seu ut Tridontinum Soss. 5, can. 5 ofinivit, tolli tot tmid quod eram et propriam peccati rationem habet. Docent iustificationsem non osso Si tam in Sola eooatorum remiSSione, ad Xclusionom gratia o charitatis qua iustificatis inlino reat, quemadmodum in Odem Tridontino habetur Sess. 6,Can. 11. Consoquentor tuo do sent si ori uiologicam intortoris hominis renovationem do qua iterum Tridontinum, . C. Cas. 7. In his orgo nullus intor eos dissonsus os t. Sod adhuc disputant circa modum quo se habot romi Ssio peccatorum ni gratia infusion0m. Nam Sooti si no genoristi m Utumant, OCCΛ- tum et gratiam nequaquam opponi formaliter, ut e naturaroi imo posso do potentia abSoluta consiStore gratiam simul cum peccato in odom Subiecto. Et ideo, Si peccatum uno
non omittitur nisi quando infunditur gratia, id quid0m tribuunt positiva voluntati Dol, qui sic do facto instituit, cum potuisso alitor instituero. Cui opinioni plus minus acco iis Suaro l. 7 do grat. o. 12, ubi ei Si tonea non posso iam Sino magna temeritate ogari quod gratia habitualis hab0at x
natura Sua flectum Xpollondi peccatum, nihilominus . 12 addit, lor iustitiam inhaorenton et informantem nimRm, non expolli peccatum Silio poeuliari Voluntate quaS COOpe- rativa Dei ad romissionom occati . Et cum hae Xplication facito vidorsetur in cotisticam Sontoni iam tandem aliquando reincidere. At Vero in Oppositum est longe commu-
218쪽
nior theologorum doctrina docentium, causam formalem iuStificationis impii sesso infusionem gratiae, et gratium X a tura rei Xpellero peccata Sicut tu oXpellit tenebras, o albedo nigredinsem De qua se Statuitur SequenS POPOSitio.
ARΤ. 1-2j. Iustissentio impii torminatur a veram a realem remiSSionem Deo atorum. Et tincto remissio non mocto Cum clono, Verum etiam Per Onum gratia inhaerentis atque animam informanti formaliter lit ictuus, non in virtute positivae Cuiusctam iSPOSitionis ivina votivitatis, Se omnino X natur Pol, uno non patitur ut e potentia etiam DSoluta, reatus mortali peeenti simul Cum gratia in anima rematiere OSSit.
Dogma de remission peccatorum unus est e principalibus fidei nostra articulis, set ideo mirum non est Si Sacra Scriptura ea quae ad romissionem illam spectant multifariam multisque modis XpreSSerit. In ea quippe paSSim praedicatur D'us tamquam peceat obli ViscenS. Peccata non imputariS, peccata tegens frequentiu Vero tamquam e laVRΠS, mundanS, delens, tollenS, auferens, longe a nobis faeienS EXemplum primae classis testimoniorum Beati /torum remissae Nun iniquitates, e quo un te fa sunt peccata. Beatus vir cui
non imputari Dominus peccatum. Psalm XXXI-l). Exempla Secundase Quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras, Psalm. II-12 . Deponet iniquitates no-8t as, et proiiciet in frofundum maris omnia peccata OStra, Mich. VII-19). Ego sum, ego sum qui deleo iniquitates tuas propter me, Isai. XLIII-25). Secundum multitudinent miserationum tuarum dele iniquitatem meam, et a peccat meo munda
me, Psalm -3 . Qui dilexit nos et lavit nos a peccatis nostris in Nanguine us, Apoc I-oj. Quanto magis sanguis Chriueti qui per
219쪽
DE IUSTIFICATIONE IMPII 215Spiritum anctum semetipsum obtulit inmmaculatum Deo, emun dabit conscientiam nostram ab operibus mortuis, Hob. IX-14), et sic pono in infinitum. Porro omn0s ista locutione ad unum id om tuo romissionis bonoficium significandum roseruntur, Sed quia SeS mutuo Vel complent Vol oxplicant, ideo non in una
alteraVe Solitario a SeorSum Sumpta adaequatu. Scripturae SenSUS quaerendUS St. E quo equitur, plane aeoutire pro-
tostantes dum sistunt in solis sextibus in quibus invoniunt quod peccat tegi titur aut non imputantur, raptormiSSi alites innumeri conteStantibus quia amplius non sunt. Nisi forte
quis ado,dosipuori ut dicat, non tolli id quod Dous ipso dolos, mansero in nobis id quod Dous ipso longo a nobis proiicit,
Semper adhaerere macula qua. Deu ipse laVare, purgaro, et abSterger asseritur. Qua si nonnisi blasphematorio non Solum dicuntur, Verum etiam cogitantur, Oneludendum projfecto est quod Deus eatenus peccata non imputat, quateDUS eorum rentum aufert, eatenus tegit, quatenus illa vere delet, o dolendo facit ut in oculis suis, quibus nihil eorum Subtrahitur quae quocumque modo Sunt, iam non Appareant. Ideo apostolus, 1 Cor. VI-9, postquam enumerasset to qui ΓΘ-gnum Dei non possidobunt, fure Scilicet, 'Varo S, ebriOSOS,
forniearios, adulteros, statim subdit Etlhaec quidam fuisti8, Aed abluti estis, sed sanctificati estis, sed histisicati estis in nomine . . . C. et in Spiritu Dei nostri Quasi dicoros haec fuistis, Sed nune iam non estis. Et undo non ostis Ex hoc quod abluti stis, quod sanctificati estis, quod iustificati stis.
Ergo abluere, Sanctificaro, iustificaro, non est tantum declarare quod cessat imputatio ius quod aliquando fuimus, sed est fauoro ut quod fuimus, uno iam non imus. Non
est tantum pronuntiar no non fore condemnando propter crimina quibus maculata manet conscientia nostra, sed St1acere ut a maeula consolontia moStra Vore purgetur. Nonost tantum reputare nos mitidOS, reputar no Sanzi OS, ΓΘ'
220쪽
1acoro iustos. Et propter lio ipsum Sompo manet Veritaso ius quod prius dictum uorat ab apostolo iniustos, thomicida S, adulteros, in rognum Do non osso intraturos. Non quod non introiit pluros qui adultor o homicida suorunt, Sed quia non intrant manentos homicida os adultori Ablutioni in Sunt, Sanctificati sunt, iustificati sunt. Iniustitiaiorum ablata est, quia uit dolota in nomine D. N. . . et in Spiritu
Unclo Augustinus opollones calumniam polagianorum obiici sentium quod ex ius doctrina do peccat originali et On-CUpiSuentia Sequeretur, baptisma non duro omnem indulgentiam Peccatorum, ne auferre Crimina, Sed adore, ut omnium secentorum radice in mala Carno tonoantur u Qui hoc in
quit, ad Versu pelagianos nisi infidolis affirmo γ Dicimus ergo baptisma claro omnium indulgentiam euonforum, et
B Uferre Crimina, non adore neo ut Omnium pecentorum
radice in mala carno foueantur, quasi rasorum in Capite Capillorum, unde CreSoant iterum reSecanda peCeata Num o istam similitudinem compori, Sua illos adhibere Ca- lumniae, tamquam O Do Sotitiamus atquo dicamus s. Et magi magisque SenSum Suum aperien Statim Subdit, Conou-PiSeentiam quae manos, o hoc ipso quod manet, demonStrari non NS Vere ne proprie poculum Sed do ista concupi-α contia carnis falli eos credo, Vol fallor cum qua neceSSO 'St ut etiam baptizatus .... pia mento confligat. Sed haec etiamsi Oeetur Θocatum, non utique quin peeentum St, Sed quia peccato facta'St, Sic Oeatur Sicut Scriptura ma- nu cuiuSque dicitur, quod manu eam fecerit Peccata autem Sunt, Une Soeundum Carnis concupiscontiam illicita fiunt dicuntur, Cogitantur quae tranSaeta etiam reo tenent Si non remittantur .... Ne propter isSam QOΠCupiScentiam)...
dicunt in oration baptigati : Dimitto nobis debita nostra Sed propter peccata qua fiunt in eius consonsionibus 1 s