장음표시 사용
201쪽
A gratiam quicto iustissCationis GonSQQuenctum ΘCOSSO est hominem actuitum clivinitu motum et QXOitatum libero sua voluntatis notu Draeparari atquoiisponi. Sectis sermo fidicto gratia uoluali per quam opus Salutis initiatur, Si nuda esse potest eX parte homini Oraeparatio Saltem positiVa, quRSi Praeveniens clivinum auxilium. vi imo, Vulgatum Sioma quo gratia clicitur a Deo clari molenti quo in So est, Victetur QSS SemPer intelligeuctum, a Veterum ineologorum mentem, e molento quo in Se S per aliouius praeeectenti gratiae Vires.
Nooossitas dispositionum ad iustificationis gratiam consequendam est se notioribus thoologia dogmatibus. Quam abundo xplicat doctrina o sacramentis, demonstrant formales Scriptura auctoritates, Supponunt repetita in Sacris littoris sexhortationses ad fidom, a poenitentiam, ad OnVΘΓ-Sionem cordis, proponit deniquo manifestissima se instantissima Ecclesia praedicatio Pro qua etiam, tam clara tam ille ovidentia documonia prostant, ut nomini unquam relicta Sit denegationis possibilitas. Quo fit ut cum protostantibus is nobis sit, qualitato seu qui id itato dispositionum, non dogonorati prinoipio necessitati earumdΘm. At do gratia actuali aliter sontion dum est. Nisi nim o limus in Semipelagianum dogma declinare, quo assoritur initium fidot dari scoun iussi morita libori arbitrii, nocessari de-Veniendum ost ad aliquam gratiam primam cuius nulla omnino Vel o nobis Vol in nobis causa habeatur, qua idcirco totius praeparationi principium XSistat, nedum praeVenientem aliquam praeparationem requirat. Si loquamur, inquit S. Thomas in praeSenti, do gratia secundum quod significat auxilium Dol moVenti ad bonum, si nulla praeparatio requiritur X Parte hominis, quasi ira ovonioni divinum auxilium. sed
202쪽
potiUS, Ilaecumque praeparati in homine ess potest, est se auxilio Dei moventis animam ad bonum, et Seeundum lio ipso bonus motus ibori arbitrii quo quis praeparatur ad donum gratia suscipiendum est actus libori arbitrii moti a Duo Et quantum ad io dicitur homo se praeparare, secundum illud Prov. XVI: Hominis est praeparare animum, et est principaliter a Deo movento liborum arbitrium. Et so- cundum lio dicitur a Deo voluntas hominis praeparari, etsi a Domino gressus hominis dirigi s. Haec porro Omnia, Si de praeparatione positira intelligantur, indubia sunt, et in confesso apud omnes catholicos Sed superest aliquid ContrOVerSiae circa praeparationem quam aliqui negasicam dicunt, interpretantes Vulgatum apud theologos axioma facienti quod in se est, Detis non denegat gratiam de faciente per natura viros quasi ad hoc fuisso adin- Ventum, ut ratio reciderotur possibilitatis data ad salutomii quoquo omnibus, puta infidelibus n0gati Vis, qui sub solo
naturae clueti Supponerentur per prius constituti. De quare pauca nune QCurrunt l,SerVanda, praemiSSO in antecessum sensu in quo totum Xioma fuit constanter a Veteribus
Iuxta votores, intelligitur axioma dupliciter Primo in ordino ad obtinondam gratiam sanctifictantem, et tune SenSUS est qui facit quod in se ost, conVertendo se ad Deum toto corde e Supernaturali motione, illo a Deo gratiam iustificationi consequitur. Secundo in Ordine ad obtinendam gratiam actualem, et tune ΘΠSus est qui faei quod in se est, non resistondo gratia Dei, ille accipit ulteriorem gratiam se quam perficiatur OnVersio, et usquo ad sufficientiam proxima dispositioni perducatur. In omni autem modo, Semper oportebit devenire ad aliquam gratiam primam quae
203쪽
sit ita praeVenienS, ut non supponat hominom focisso quod 1 so est, quia nihil prius fecit, sed illa gratia primo datur
ut faciat, et Sic reSpectu huius gratiae non procedit aXioma,so solum respectu gratiae Sub Sequenti primam. Hi est sensus Veterum, et planum est Videre documenta apud Palmiori,
de gratia divina actuali, hos 34 ubi proferuntur ostimonia S. Thomao 1), tum S. Bona Venturae 2), necnon o Aegidii Romani 3), Argontinae 4), Cai0tani b), o aliorum. Unus in-torim pro omnibus hostis afferatur Ioannes riodo, Trach. 5, de Cispi et redempt gen hiam. Si dicens: α Quod dicimus hominem faeor quantum in se est, potest trifariam intol- ligi. Uno quidem modo a Cere quantum in Se est, Si fa- iere quantum ipsa natura potest e So, id est e suis vi- ribus a conditor naturae insitis, non peculiariter attractis sta Deo atro ... Et sic faciens quod in se est, neque meretur gratiam, nec ad acquirendam gratiam e praeparat, quia ad habendam gratiam prae paratur voluntas a Domino. Secundo facero quantum in se eSt, Si pro tempore et Deo quantum
ipsa natura absque habituali gratia dono potest fauor ex rationalibus viribus poculiarito amo Patro ad initia fidol attractis. Et sic facioni quantum in s est, Deus largitur
initium id si, o qua etiam Valent orare, HVOCare, quaerero, imploraro Dei missericordiam. Et hic iam os primus ratio natis anima tractus, qui est ponendu non tamquam gene ratis Dei influxus, sed si poculiaris ot gratuitus tractuS. Tortio modo facere quantum in So est, est facere Uantum natura adiuta siclo desupor data potest facere pro remiSSione peccati aut pro perseverantia gratia; impetranda, et sic
204쪽
Dous facioni quantum in s os dat gratiam. Et his duobus posteriori s modis infe lexerunt sacrae theologiae interpretes, docentes Deum illustrare et gratiam facere his qui faciunt
et quantum in se est η. Ubi Vides quod a primo ad ultimum, faciens quod in se est, in mente Veterum, Semper est faeienso viribus gratiae, ut sit in Substantia Sensus quem Verba
QVangeliea, Liae XIX-26, prae se ferunt Habenti, id si, bono utonti gratiis habitis, dabitur et abundabit ab eo aurem qui non haBet, et quod habet auferetur ab eo. Alitor nunc pleriquo intelligero Volunt, videlicet, etiam et potissimum de eo qui facit viribus naturae, utputa vi ins-
doli quom supponunt Viribus Supernaturali gratiae undequa- quo destitutum, adhu tamen Volunt habere, quo S ad gratiam si ad initium fido disponoro queat. Sod quomodo γ Non
Sane poSitiVe, ne pelagianu Vel Semipelagianu error incurratur. Ergo negati V tantum, quatenu bene utendo naturalibus viribus lib0ri arbitrii, non ponet obicom ad vocationem rutiae; Uae quidem Vocatio, remoto omni prohibente, in- fallibilitor domum dabitur, in vi generalis voluntatis qua Deusdsecrovidi gratiam Suam omnibus hominibus, quantum e raeest largiri Rom si exponit SuareZ, de auxiliis l. 3, c. 2, G: Supponunt i supra dioti uotoros id quod os cortissimum,
Deum quantum in Se est, paratum eSSe ad dandam omnibus gratiam Suam, et ad Oonndum Omne B dulto S... ΗΟ Θrgo
modo est in potestate Cui HSoumque hominis Salvari, quia os in potostato ius habere hoc di Vinum auxilium, non ex morito aut disposition sua, sed e liberali 0 gonorali lar- gition Dot. Quamvis autem homo nihil ex se possit ossi- eoro, quo divinum loc auxilium obtineat, sod seu sola gratuita voluntato sua illud offerat potos tamqn homo sua voluntato impodiro sufficienter o quantum in ipso est, ne a se actu recipiat hoc auxilium et inane Vocationem. Si multiplicando peccata, magis magisque illius indignum ei- pSum reddat . . . Hinc est quod Si homo habens solum natu-
205쪽
rate lumen rationis ita somoreret ut nullum noVum impe dimonium gratia adhib0rset, infallibiliter opportuno tem pore auXilium Vel Vocationem gratia ' reeiperet, non X HO morito, sed ex senserati illa liboralitat Dol, qua stat ad Omnium Stium et pulsat. In hoc orgo sensu dixorunt illi auctores, facienti quod in se est Deus non denegat gratiam. Et larius dicorsetur Non pononti obicem et impedimentum per id quod e So fauore potost, oum ex sua liberalitate dare gratiam, quam homo promereri non poteSf. . . Verum est, Deum dare gratiam Suam non ponenti obicem, ne per hoc homini aliquid attribuitur, quo gratiam promerentur, sed solum quod possit illam per peccatum impedire, Vel ad Summum, quod possit Vitare peccatum Contra legem na- tura quod possit illam impodiro potos autom id homo por liborum arbitrium . Si quidem illo. Sed contra est, quod suppositum huius interprotationis Videtur SSe omnino negandum. Suppositum enim est, infidelos negatiVO omni ope gratiae supornaturalis clostitui, et non alitor POSSO quam per naturae ire oporari. Sod hoc qui demon- Strabit, imo quis non improbabilo admodum iudicabit Nam quod gratia vero et proprie dicta dotu anto fidem, et ex cortissimis colosia documentis constat, uti iam Supra ΠΟ-tatum St, et OnStratur etiam ovidonior in iis actibus ad
fidem praeviis, puta iudicii crodibilitatis ot pii rodulitatis
affectus, qui omnibus theologis consentientibus, intrinseco Supernaturales Seso obent, adeoque o Viribus gratia oliciti. Id pra0sortim suado totus do integro praesenti providentia modus, quia si gratia disponit nos ad amandum Deum inspirando timor quo timento a Deo puniri, ceS- Samus a peccato si introducit ad charitatem per Spem remunerationiS ad Spem remunerationi per metum gehΘnnae, ad metum gehennae portastigatione etiam temporaleS, atque ita porro qua tando vel Vorosimili ratione dices, non esse
206쪽
eum se adiuvando ad obsediondum se in iis qua legis naturalis sunt, ad Serviendum Deo per Um modum quem naturalis ratio dictat, ad submittendum se Deo secundum quod optimum Maximum creatura mundi eum manis stat Quasi non esset et ipsa fidos, quidam erga Deum submissionis modus, et quidem facta hypothesi revelationis Vel Sola simplici natura lege praescriptus Quasi obedientia quae praestatur in observatione mandatorum etiam naturalium, Onessot nata praeparare a disponere ad Obedientiam quae praestatur se fido adhibitam orbo ovolato Quasi doniquo
gratia non haberet eleVare omnem Omnino operationem quae sociandum Substantiam eius referibili est Uaeumque ratione, mediate Vel immediate proxime Vel remoto, ad vitae a setorna finem Si orgo ipsum quod dicunt facero quod in So est, reVera non fit in praesenti Statu, etiam apud infidolos, sine gratiae Supernaturali adiutorio, ubi iam olinquotur locus raseposterae interpretationi qua faciens quod in se ost, intolligitur facion e Viribus naturae, ut deinde pronus de- sconsus sit in difficultatos omnis generis quibus illa quam dicunt, negativa praeparatio amplam materiam raobot 3 Certe, negatiVa praeparati ConSiSteret iuxta auctores illos, in non ponendo obicem poecati ad gratiam, intelligondo nunc primam gratiam actualem, id St, gratiam qua homo primo sollicitatur ad convorsionem, primo inVitatur ad poenitontiam, primo vocatur ad fidem. Sed qui iam concipio poceatum sesso obicem ad huiusmodi gratiam, praesertim si formo sit do gratia Rodomptoris qui Venit in hunc mundum peccatores
SalVos facere, o Vocare iuSto Sed peccatoreS, SalVum facere populum Suum aleeeati eorum, Seu ut dieitur Lue. XIX, quaerere et salvum facere quod perierat 3 - raeterea, Ommuni doctrina est, quam auctores etiam illi pro virili 0-fendunt, neminem esse in hac vita adeo obstinatum in malo, ut quaVis gratia sufficient ad salutem consequondam sit destitutus Sod huiusmodi obdurati profecto non faciunt quod
207쪽
in Θ est. Si ergo, hoc non obstante, adhuc Dous dat eis gratiam, ergo peccatum quantumVis multiplieatum non Onstituit obicem po quem largitio actualis gratia impediatur. Et si fori dicas foro sompo obicem quantum S e natura sua quid hoc, quaeSo, te iuVat, Siquidem, ut a Xioma de quo nune Sermo, rationabilem sensum habeat, oporteret peccatum
osso impodi montum otiam do facto. Alioquin, si tam facisntiquam non facienti quod in se est, gratiam do facto non denegat Dous, nihil dicitur dum dicitur non donogari ei qui facit, praetereaque nihil. - Adhuc, quaeror liceat si Xpectat Deus ut homo faciat quod in So est, Vol non Xpectat 3 Si non Xpectat, itorum idom quod supra. Si expectat, Videtur SSe Onsoquens quod homo est qui initiat opus suae SalutiS, ponendo saltem praeviam conditionem in qua non Et ho quomodo Concordare possit eum documentis tum Scriptura tum Traditionis docentis nos, nullum prorsus SSe posse initium o parto nostra, mihi quidem, ut iterum dieam, non apparo sati S. Quanto ergo potiori iuro gomplar faciontis quod in se ostante Vocationem ad fidom, nobis propositum agnoScemUS in Corneli centurione, do quo Augustinus . de praedeSt. S. o. Solo diei ido crodoro meruit, quia Vir bonu erat et antequam credoret. Quod do ornoli dici potest, cuius
Recepta Sunt oleemosynae et oXauditae ratione antequam
erodidisso in Christum . . . Quidquid igitur et antequam in
Christum credoret, et cum crederet, et cum CredidiSSet, bono peratus est Cornelius, totum Deo dandum est, ne forto quis sextollatur . In quibus Augustini orbis duo continentur. Primum est, quod in Cornelio fidem praeceSSerant Oratione et oloemosynae, prout Videnter datur per narrationem Actuum. Altorum ost, ovidonti pariter Scripturae to stimonio firmatum, quod orationes et eleemosynao illa fuerant opera gratiae proprie dictae, in quibus non negatiVa tantum, sod positi V prorsus raseparatio agnoseitur. Alias, nee tales
208쪽
fuiSSent per quas meruisset credere Cornotius, nec tribuersentur Deo Sicut caetera bona qua OperntUS St. Cum ΓΘ-dero et cum credidisset. Casetorum non obstat id quod interponit Augustinus, ubi do oleemosynis Et orationibus Ornelii loquens, ait 4 Non tamen sino aliqua fido donabat st Orabat, nam quomodo invocabat in quom non rodidorat γα Sod si osso sin fido Christi esse salVus, non ad eum aedificandum mittorsetur architectus apostolus etrus . Id, inquam, non ObStat, quia illa aliqua sides non os nisi fidos Secundum quid, fidos omnino distincta ab a ad quam fundandam mittitur archit0otus Petrus, fides denique e qua poteSttantummodo invocari Deus ut viam salutis domonstraro dignetur, Sicut reipsa Cornelio demonstrare dig31atus est. Est orgo de late dicta, sex iis qua facta sunt qua, ut idem Augustinus dicit . de nat et grat. c. 2, natura humana Credit
in Eum qui scit costum et terram, a quo et e factam natural ter sentit. Omnibus ergo perpensis, non Videtur eSSe undequaque declinandum ab interpretatione Vetorum, secundum quam ille
qui facit quod in s sest, sompo intolligitur facion per ireS gratiae, id quo indifferentor tam anto quam post fidem. Se Curior quippe ista senisentia est, rationi fiam theologicae Conformior, deniquo magis consentanea indoli praesenti Supernaturalis providontiae, in qua nihil obet osso Vacuum opere gratiae, Sed sicut seriptum ostio solo isto qui ortu set occasu peragit olom Sol illuminans per omnia respexit, et gloria Domini plenum est opu eius. Sod iam chaolonus dictis de causa gratiae, ODSeetarium reliquod deducor oportet, de quo S. Thomas art. 5, ut ini hos quae equitiar.
209쪽
Duo sunt in praesenti extra Omnem controverSiam poSita.
Primum est, quod potest aliqui cum tortitudin Seiro So0sso in gratia Dot, si pocialis do hoc sibi rovolatio fiat. Alterum St, quod SeoluS Speciali 0volationo, adhuc sotro id potos coniecturalitor, imo tuis illa maxima probabilitato quae apud quoSdam nomino moralis cortitudinis solo insigniri, proe quanto non labet contra se positivum dubium quod in ordino ad praxim virum prudentem moVer POSSit. Utrum tuo horum comploctitur . Thomas his verbis Uno modo aliquid iognosci potest per revolationem. et hoc modo potos aliqui Sciro se haboro gratiam RoVela enim Dous hoc aliquando aliquibus X pociali privilegio ut 0- curitatis gaudium otiam in hac vita in eis incipiat, et con- fidontius se fortius magnifica opera pro Sequantur, et mala praeSentis Vitae Sustineant... Alio modo cogitoscitur ali quid coniecturalitor per aliqua signa Et hoc modo aliquis CognoSeere potest Se habere gratiam, in quantum scilicet porcipit so deloutari in Doo, et contemner re mundunRS, et in quantum homo non est conscius ibi alicuius peccati mortalis Secundum quem modum potos intelligi quod ha- botu Apoc. I, incenti dabo manna absconditum quod nemo novit nisi qui accipit quia scilicet illo qui accipit, per quam 4 dam exporisentiam dulcedinis novit, quam O AEXperitur ill qui non accipit s. His igitur sextra omn0m possibilem controversiam XSiSten-
210쪽
tibus, fit nunc qua ostio uirum thomo cui nulla speciali ro-Velatio facta est, valoat 0rto uiro, o quidem cortitudine non iam abuSivo, Sed proprio et implicitor tota, Se esse in Statu gratiae Sive amicitia cum Deo. Et solutio osso debet omni e parto negativa. Equidem, concilium Tridontinum SeSS. 6 C. , Solius cortitudinis fido montiotion Oxplicito fecit Hatio si quia intondobat destruor orrorem pro te Stan'tium dicentium, unumquom iu debere credere S esso iuStificatum, et in hac ipsa fiducia se remission puccatorum fidem iustificantem reponontium. Propterea ergo, dum haereSi Lutheri, Melanctonis ot Bucori directe os opponebat, Certitudino fido adduxit in modium Vorumtamen, Omnem alium Veram et proprio dictam cortitudinem osse iuXta montem Concilii simul romouondam, apparet ex appoSit adiuncto, cui non potest subesse falsum. Quasi nimirum, eatenus fidei certitudo locum ibi non obtineat, quatenus falsum ei SubeSSΘnunquam poteSt. Atqui constat quod haec os communis nota omni Verne et non sexistimata tantum cortitudinis, Salva interim speciali ratione Socutidum quam convonit cortitudini fidoi, potioribus scilico titulis, o e altioribu cauSiS. Nunc autem, certitudinem proprie dietam, cuiuSeumque demum gonoris illa Sit, non habere roVera ibi Ooum, Stenditur primo X Scriptura. Etenim, Si homo certo Seir POSSet so sesso in gratia Dei, id quidem maXim o potissimum X hoo quod nullius mortali culpa conscius ibi esset. Indo enim praecipuum fundamentum iudicandi do non statu peccati, ac per hoc, o Statu gratiae qui statui occati ita opponitur, ut non possit adoro aliquid medium. Atqui funda montum hoc sutiloton non St, teSte apostolo 1 Cor. IV-4,
ubi dicit Nimi mihi conscius sum, sed non in hoc iustisicatus su=n, id est, non in hoo do mea iustificationo iudicar valeo. Sed neque meipsum iudico. . . Qui autem iudicat me, Dominus est, id est, soli Deo deforsendum est ortum in hac o iudicium. Sciebat enim scriptum osso Delicta quis intelligit Ab