장음표시 사용
191쪽
alias iam discussum l) im. II-4 Qui omne homines vult 8alvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. Quisquis enim non inani voluntato, quod de Do cogitaro nefas), Vult finom, o ipso vult id in quo impossibilo ost ad insem por-
Venire. Et quantumcumquo supponoretur illo finem Vollo voluntato tantum antecodonto os conditionata, id est sub condition prasestanda ab altoro, adhuc amon oporto ut absolutos ossicacito volit a quas a so solo immodiato dependent, necessaria modi Suppedituro Alias, nullo ero Sensu dico fur vero Vollo insem, et noquidom conditionat seu quantum in ipso est, uti satis por so Videniser eonStat. Nunc autem gratia actualis os in infidolibus modium prorsu noeeSSarium
ad salutis insem, o gratia illa por quam opus salutis initiatur, omnibus modi a solo Deo immodiato spondo a do- pendere potest. ConSequentia igitur in aperto est quam auctor libri vocationis omnium sentium multiplicibus modis, iteratisqu0 vicibus nuntiat dicens Crodimus nullis hominibus opem gratia in totum fuisso subtractum 2). Sod ns in pra0
toritis quido saeculis haec eadem gratia qua post D. N. I. . resurrectionem ubiquo diffusa est, et de qua scriptum sest illuxerunt coruscationes tuae orbi terrae, defuit mundo. . . Sicut Onim ista gratia largita qua in omne gente noViS- Sime effluXit, non Vacuat eam qua Super unum Israol sub lege rora Vit, nec pra0sonto diVitia fidem praeterita abro- gant parcitati ita no do illa cura Dei qua patriarcharum filiis proprio praesidebat, coniiciondum est gubernacula di- Vina missericordiae oaoteris hominibus fuisse subtracta. Qui quidem in comparatione electorum videntur abiecti, Sed nun- quam Sunt a manisostis Occultisquo bonoficiis abdicati s 3). Ideoque Non ob hoc excusabile nationes, quae alienatae
1 D Deo uno et trino, thes. 7. 2 L. 1, c. 20. 3 L. 2 c. 4.
192쪽
R CODVerSatione ISrael, Spem non habentes, et sino oo in hoc mundo, Sub ignorantia tenebri perierunt, quia haec abun- dantia gratiae quae nune niVerSum mundum rigat, pari antea largitato non fluxit s l). Imo oro Illi id quod do bonitato Dei piissimo creditur, quia omnes homines vult SalVOS fiori oportet perpetuum aeternumque Sentiri, Seeundum RS menSuras quibus seu dona generalia specialibus novit cu- mulare Unoribus f 2). Est et alius classicus locus Ioannis in initio Evangolii, ubido orbo loquens secundum quod sese manifestaVit ad noS, primum ut auetor naturae per creationsem, deindo ut auctor gratiae per incarnationem, non ipsum Verbum in causa fuisse dicit, cur aliquibus tantum, et non omnibus hominibus advenerit salus. Ipsum nim Vorbum lux lucotis in tonμbris, lux era t/ae illumina omnem dominem renientem in hunc mundum. Et quanam, quaeso, illuminatione Illa prout dubio, de qua Scriptum est apud I ucam: Visitavit nos oriens ex alto, illumina= e his qui in tenebris et in umbra mortis sedens,
quae est certo Certius illuminatio gratiae. Verum, a luce SeSQ ad omneS quantum in Se erat, porrigente, hundu Cul OS avertit, et iam Verbum in propria seniSSet, ut iam non receperunt. Ob hane Causam, non Ob aliam a Salute excidorunt. Ad om Chrysostomus Hom. 7 in Ioannem: Illuminat, in quit, omnem hominem Venientem in hune mundum .... TO- fracto quantum in ipso est. Si qui autem ponto Sua mentis oculis conniventibus id huius lucis radios cis dirigorosi noluerunt, non ex lumini natura in tonebris orstiterunt, Sed ex malitia Sua... Gratia in omnes diffusa est non iudaeum,
nem excipit aut dedignatur ... Omnibus e facile exhibet. . .
193쪽
Qui autem eius munere frui negligunt, hane Suam Caeci- talom sibi ipsis imputent cum enim detur omnibuS, Omni- bu pateat, et a nemine prohibeatur, perditi quidam et ne quam homines propria duntaxat malitia ingredi recusant s. Huc quoque faciunt Verba divina Sapisentia vocantis homines, et contemptoribus quidem minantis exitium, Obsequontibus oro promittentis abundantiam Vita et salutis a Domino, roV. I, 20-33, et VIII, 1-4 Sapientia foris praedicat, in plateis dat vocem suam. In capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua dicens
Usquequo parvuli diligitis infan iam et stulti ea quae sibi sunt
noaeta cupient, et imprudentes odibunt scientiam Connertimini ad correptionem meam, en proferam vobis Spiritum meum, et ostendam vobis Nerba mea. Quia vocavi et renuistis, extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret. Despexistis omne consilium me /m, et increpationes meas neglexistis. Ego quoque in interitu vestro ridebo et subsannabo, cum robis id quod timebatis advenerit. . . Qui autem me audierit, absque terrore 'equiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato. . . Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat eo em suam ' In summis excelsisque verticibus Supra viam, in mediis semitis stans, iuxta
portas civitatis in ipsis foribus loquitur dicens O i i ad eos
clamito, et iro mea ad silios hominum. Sane Vero, Congeruntur hie et ingeminantur motaphoraspor qua omnibus modis significetur prasedicatio Sapiotitias ad omne perVenienS, a qua Scilicet nemo nisi sibi ipsi voluntario obturans aures, Subducere Valent. Clamantem enim in plateis in modiis omitis, in capit turbarum, in foribus portarum urbiS in Summi excelsisque Verticibus Supra iam, qui effugiet, qui evitabit, quis non sentioly eo refert cuiusmodi ista sit, qua hic signato describitur, Sapientiae praedicatio quia etiamsi forto mero Xteriorem eam dixeriS, per ea nimirum quae facta sunt, per Ventu quotidianOS, Pervicissitudinoi humanas, per beneficia, poes flagella, per illa
194쪽
domum facta innumera quae modi rationis lumino admonent humanam mentem quaerere Θum, Oler Deum, OnVerteres ad Deum adhuc amo interioris gratias concomitantem elargitionem agnosea neceSS erit. Nam et praedicatio Vangelii nonnisi extortor praedicatio est, quam tamen interioribus auxiliis comitatam nemo prudens inficiabitur, quatenus Scilicet, cum Merbi in Dei per ministerium raedicantium auribus carnis infertur, miscetur seratio potentiae divinae cum
sono vocis humanae, ut loquitur auetori Voc gent. . . . .
Et sic quoque Sapientia, si fori perhiboatur foris praedi-
Cari per ea quae facta sunt, id profecto non sine simultanea elargitione gratiao, testante eodem illo praeclaro auctore ubi ait l. 2 e. 20 fuisse semper generalia Dei beneficia, quorum testimonio ad quaerendum Verum Deum possent homines adiu- Vari quibus donis auctorem suum per omnia saecula protestantibus, specialis gratiae largitas superfu8 eest, quae lice copiosius nunc quam antea praestetur, causa tamen distributionum suarum Dominus apud scientiam suam tenuit. Ubi Vides Supernaturalem gratiam HS Superinfundentem, a Veluti immiscentem praedicationi quae estis testimonio creaturae mundi. In quo fere sensu dixit quoquo Augustinus, Euarr. in ΡSalm 102 Π. 16, quod Deus vocat undique ad correctionem, vocat undique ad poenitentiam, vocat beneficiis creaturae, rotat impertiendo tempus vivendi, Cocat per hisericordiam consolationis. Et rosper ad NerSu Collatorem Q. , postquam praemisiSSet neminem Ventro ad atrem, nisitate qui misit Christum, traxerit eum, statim subiungit quod trahit ad Deum contemplatio elemento- um, Omniumque quae in eis sunt ordinatissima pulchritudo; trahunt rerum gestarum relatores, animum audientis inflammant narrantes laudes Dei, virtute eius, et mirabilia eius quae fecit, etc. Quin imo ipsum autum, et XIV-14, Contestantem inVenimus, ubi agens de salutari conversione ad Deum ViVum proteStatur quod is in prastoritis enorationibus dimiserit seu omue gentes ingredi vias suas, nihilominus
195쪽
non in testimonio semetipSum reliquit, benefaciens de coelo, dans pluvias et tempora fructifera, implens cimo et laetitia corda nostra. Quibus verbis implicito docet, praedicationem quaisos per testimonium reaturarum fuisse gentilibus ad omendationem et correctionsem auxilium Saltem remoto sufficiens quod an non osso nisi cum testimonio eorum qua facta sunt, misceretur in praesenti ordino providentia Opsratio
potentia divinao, id est, largitio interioris supernaturalis gratiae, in qua nihil iuVat ad Salutem, praetereaque nihil. At dicos Tostimonium creaturarum, adiuncto tinm PTO- portionato Dei auxilio, nequaquam ducor valo ad fidonithoologicam, in qua tamen est Tridentino, agnOSoere Oportet initium se radicom totius iustificationis. Et sano ad domtheologicam neceSSaria est praΘVia propositi reVelationiS, idest, Vera et proprie dicta locutionis sei, qua in ostimonio creaturae mundi omnino non continetur. Si ergo opus
salutis incipit cum fido, set in fido initiatur, sequitur quod aut fidom vol proposition0midoi nullum auxilium os quod
positivo saltem conducere OSSit a per hoc, fruStrum serunt, et praeter quaestionem, quae supra e libris sapisentialibus fuserunt declarata.
Sod o alibi traditis responsio patebit Equidem coneedendum est quod eum ordo supernaturali in infima cum socommunicatione Seu Societate totus Gonsistat, et omni So-
cistas modi locutiones primam habeat initiationsem conco-dendum, inquam, quod fides adhibita verbo Do nos vocantis in communionem Suorum bonorum, hoc est in sui ipsius fruitionem, primus actu est quo formaliter initiatur communicatio, primus motus quo incipit directa ad sum non supernaturalem OnVerSio, prima denique dispositio, caeteris omnibus funda monti instar necessario Supposita, ad Statum amicitiae in quo ore societatom habemus cum eo, id St, cum Patre et cum Filio eius Iesu Christo 1 Ioan I-3. Et propior hoc fidos a Tridontino dicitur totius iustificationis radix
196쪽
et fundamentum. Verumtamen non ideo excluduntur dispositione antepraeparatoriae, quibus homo conVertendo se ad Deum sibi innotescentsem per ea quae facta sunt, disponitur ad rodondum Deo altius sese manifestanti per Verbum revolationis. Quid enim γ Nonno illa sunt do quibus Augustinus l. 1 ad Simplic. n. 2, ubi agit do inchoationibus quibusdam fidei, quas dicit concoptionibus similos Imo vero, huiusmodidiSpoSitioneS, easque Supernaturales, idest e gratiae auxilio conceptas, doctrina catholica videtur indubitanter agnoscere, siquidem non aliter commodo explicabis condemnationem propositionum quibus affirmatur quod nulla dantur gratiaonisi per fidem, quod fidos est prima gratia et fons aliarum Omnium, quod pagani, iudaei, haeretici, aliiquo huiusmodi nullum accipiunt a I. . influxum, ita ut in illis voluntas nuda sit et inormis sine ulla gratia sufficiente l). Caeterum,
non magna hic dissicultas occurret, Si modo remoVen PriaΘ- iudicium circa bisectum formale actuum supernaturalium cle suo alibi sussicionis dictum si insuper consideres quod praesen ordo in quo natura humana VerSatur, Si Supernaturalis, et quod idcirco ad supornaturalem finem omnia in se modia obent Collineare. Quocumque ergo modo accipias praedicationem Sapientiao in plateis in capite turba ion, in foribus portarum urbis, in mediis semitis, in summis excelsisque verticibus supra viam, recte semper inferos universalitato distributionis gratiao de qua Uno sermo. Nam permittondo otiam quod ad Doum auctorem naturae directe referatur, Concomitantem saltem gratiae operationem, interioremquo eius sollicitationem Sem per oportebit intelligoro ut quicumque ad huius correptionis Voco SeSe conVerterit infallibiliter tandem perducatur ad eas conditione in quibus dirocta pateat via ad dom, iustificationem, consequentemque beatitudinem aeteruam.
1 Prop. 26, 27, 29 inter Quesuellianas. - Prop. damnata ab Alexandro VIII.
197쪽
Haseo igitur Sunt quae recte, pio, et Catholico tenem HS BRUO-ScimuS, perSua SiSSimaque habemus, quia in Verbo oVolato Satelare eXpreSS in Veniuntur. Nunc autem, ubi a gonoralibu ad
particularia osconditur, hoc si ad via in Speciali per qua SSinguli praeparatur consequendae Saluti possibilitas, Sic, uti alias in similibus froquontor accidit, nihil supereS praeter
confossionum ignorantia nostrae. NiSi quod, ne X circum- Stantiarum Xteriorum apparentiis rem diiudicare velimus, dantur in sacris littoris manifesta quaedam ΟΠVerSionum exempla modia intor circumstantia externa maXimo QOD-traria S, dantur os manisostiora obdurationis of ronitontia in maximo propitiis. Nam multi ne suscitatis mortuis prodido- runt, dum o contra latro uno orodidit, cum vidit Christum non praeStantiorem in operibus, Sed ConSortio Cruci aequAlem, ut ait Augustinus . t ad Simplic. q. 2. Simeon quoque, nullo sextorius domonstrant vos praedicante, infantem parvulaim agnoVit, quem iuVenem miracula magna patrantem, of testimonio Ioannis ac prophetarum indigitatum alii contemps0runt. Id quo ut intolligamus, non tam ab iis qua foris sunt pendere Salutem, quam n Secreta operation Dei, cuius in-oxhausta potentia est, media quoque Sunt in insultum variata, o via prorsus investigabiles, dicent Psalmista: In maxiria tua, et semitae tuae in aquis multis, et vestigia tua non co
Quam longo orgo aberrant qui QODSidorante relativam pau- Citatem eorum quibus in praetoriti Sinonorationibus ab Oxordio mundi Squo uno, aut ora illuXit religio, aut pra0dicatum os ovangolium Christi, omnia quo dimotientes sociandum ea Squas cognitio, imo Verita ignorantia nostra dotogere potest conditiones, praetextum inveniunt incredulitatis, et causam vol non admittendae, vel etiam, quod eius St, abnegandae
198쪽
fido christiana Do aliis solliciti, circa SeipSO negligentes
Deum criminante quod cum Xteri gentibus tanta parcimonia Sus Sit, divitia vero redemptionis sibi oblatas ac volui ad manum profusissima liberalitato Xposita contemnente. Quibus quomodo respondendum, nisi cum distinctionunt, initio proposita inter ea qua utpote clara, non debent de his quae occulta Sunt ObSourari, et ea quae a notitia Xperientiaque nostra plano Subducta, nullo in caSu Solidum queunt praeber in quamlibo partem arguendi fundamentum.
Quod Si nunc quaseras qui fieri possit ut in tanta largitato erogationi gratiae, tam multi sint qui iam porditionis insunt,
et in ea, quantum aeStimare licet, perSQVerant reSpondebo cum Monerali obserVatione Caietani circa eam quam oXperimur in nostra poete, Singulari mi Seria Admirandum quippe inquit, quod eum omnibu Speciebus qua Videmus tam infra quam Supra hominem, Statutum Sit bonum ut in pluribus, sola humana natura in hae iacet miseria, ut malum hab0a ut in pluribus bonum ut in paucioribuS. Et rationem huius XOrbitantia assigna dualitatem naturari in Sub ordinatarum in
homino. Nam quin per operationem SenSu homo pervenit ad actus rationis, do plures Sequuntur inclinatione natura o Sonsitiva quam ordinem rationiS Semper enim plures Sunt qui assequuntur inchoationem re quam qui ad consummationem perveniunt, ait S. ThOm. -2 Q. 71 R. . RurSUS, natura Sensiti Va bona sunt quoad nos magi connaturalia, utpoto ab ineunt aetato in usu, o magi notis, et mugi mo- Ventia, et ration adstantis doloutationis, noctionis imminontis oppositi contristantis, in promptu Rationis autem bonum poStaetatem percipitur, et parum CognoScitur, et parum OVet, ut experimur. Hae autem humanae natura infelicitas Siondit, ipsam non esse iusdem conditionis eum alii qua videmuS, sed altiorem ingredi ordinem, a /ιm tamen de illo participando. Porro, Si ita se res habeant, otiam quoad bonum qΠod est
199쪽
iusmodi sunt virtus o vitium in ordine pure naturali, quid mirum S gratia, quantumcumque largo diffusa, nonnisi ut in paucioribus suum obtineat offoctum Explicatio datur in parabola ovangolio do homine qui fecit Coenam magnam, et
misit servum suum hora coena dicere iuvitati ut senirent, quia iam parata Sunt omnia. Et coepero Simul omnes exc/ι-sare. Primus dixit ei villam emi et necesse habeo exire et ridere illam, rogo te, habe me excusatum. Et alter dixit tuquborem emi quinque, et eo probare illa, rogo te habe me excusatum. Et alius dixit uxorem duxi et deo non OSSum enire. Ubiquo pro exeuSatione negotia carnis afferuntur. Uga
boum, inquit, emi quinque. Quinque iuga boum quinque Sunt SonSu carni huius. Et quar boum dicuntur iuga 3
quaerit Augustinus. Quia per Sonsus isto carni terrena requiruntur BoVos enim ferram orSant. Sunt autem hominos romoti a fido, torronis oditi, carnalibus occupati nolunt crodsero aliquid nisi ad quod sensu sui corpori quinquepartito perVeniunt. In ei quinquo sensibus, Otiu Voluntatis sibi regula ponunt. Non, inquit, credo ego ni Si quod Video. Eoo quod novi, coo quod Solo. Album Si nigrum
Salsum, o fatuum. Quid mihi plus dicas nescio Tangendo novi quid durum, quid modo sit, quid leno Sit, quid Spe rum sit quid caloat, quid frigoat. Quid mihi plus domonstraturus os 3 1). Et co tibi positivismus a diobus antiquis,
imo ab origine Saeviens, quo auro cordi obturantur et inu-
200쪽
luntur' qui stat ad ostium o pulsat. Quod tamen, ut patet, non gratia defractum, sed libori arbitrii abusum clomonstrat. Quidquid igitur do his qua foris apparent, Vel asseratur, Vol asserri possit, omnino inhaerondum in hac quaestion dedistribution gratia o tribus illis saluborrimis ot voracissimi S
definitionibus, cum quibus suam disputationem OnoluSit auctor do Vocation omnium gentium: si Quarum una profite tur aeternum et proprium divina esso bonitatiS, ut omnes hominos salvos fieri velit, o in agnitionem Veritati Venire.
Alia simul raodicat, omnum hominem qui Sal Vu sit, qui que in agnitionom oritatis onit, set auxilio iuvari ot
regi utque in fido quae o dilectionsem Operatur permn- nent, Custodiri. Tertia pro temperantor o Sobrie prote- Statur, non omnem voluntatis Dei pomprohendi posse ra- tionem, et multas divinorum operum causa ab humana in
tolligontia osse subductas ut cum in temporibuS, in natio nibus, in familiis, in parvulis in nondum natis et geminiS
quaedam aut Vario aut insigniter geSta OSeuntur, non um-
bigamus a se illis sesso qua iustus o missericors Deus in hoc transituro Sauculo noluit sciri. Quod qui dom ad utili fato nostram dispositum sentiendum e t ut quoniam Spe Salvi facti sumus, oui praseparavit Deus quod oculus non Vidit, ne auri audivit no in cor hominis Soondit: sicut GonStanter Crodimus videndum quod nondum videmus, ita patienter Xpectemus intolligendum quod nondum intelli- gimus. Si ergo cosso insidiosa malignatas, Si insolen prae Sumpti Conquiocient, hi recte, Ut arbitror, pertractatiS,