장음표시 사용
241쪽
DE IUSTIFICATIONE IMPII 237vatiotios duae. Prima, quod etiamSi hanc dispositionem seu praeparationem, quam teSt S. Synodo, iustificatio ipsa consequitur, intelligore vellos de dispoSitione Seu praeparatione ultima, adhuc nulla foro conclusio. Non enim abnuimus quin contritio ut dispositio Ordino causae materiali praecodat gratia Con Secutionem, per quam perficitur iustificatio. seu otiam disti tomur, gratiam infusam quam dicimus praecedere
contrition om Socundum ordinem causa officientiS, nondum osso gratiam reduplicativo ut formalitor grqtificantom seu iustificant0m, Sod pro priori natura osse solum gratiam ut futi gentem munere tranSeuntis eleVationi qua alias locum habet.
Omnibus orgo modis, quisquis diXori iustificationsem psam consoqui dispositionem Seu praeparationem, nequaquam hule praesonti assortioni nostra contradicit. Et hae prima Ob- sorvatio sit. Sed os alia est adhuc magis radica litor onerVans
argumentum. Quia dispositio do qua initio capitis T loquitur
Concilium, quemadmodum e pronomino demonstratiVo hanc luculenter apparet, ea ostio qua fuerat sermo in praeeodenti capit 6'. sed has non ora dispositio ultima perfectae haritatis soli contritionis, siquidom se initium diloctionis quod ibi connumoratur iam motibus fidoi, timoris, Spei, et poenitentiae, ipsi quoque adverSarii, non do perfecto amor Reeipiunt, sed do voluntat SiV desiderio convorsionis, in quo involvitur quidam iustitia roeuperanda amor, adeoque et
Do qui fons iustitia ost 1 . Porro huiusmodi praeparationem, et poSSe Separari a iuStificatione, o posso etiam tempore illum praecedere, eon Stan omnium et concors sententia est. Unde argumentum o Tridontino sumptum falso laborat SuppOSilo. Non ergo est ur recodatur ab ordino iustificationis quom his verbis Xplicat . Thomas: α Quatuor quae requiruntur
ad iustificationum impii, tempore quidem sunt Simul, quia
242쪽
iustificatio impii non os successiva. Sed Ordine naturae. idest, causalis dependentiae , Unum eorum S priu altero. Et intor ea, naturali ordine primum est gratia infusio a Secundum, motus liberi arbitrii in sum per charitatem ; tertium motus ibori arbitrii in peccatum per contritionem); qUartum Ver est consecutio gratiae et remissio culpae Cuius t ratio est, quia in quolibet motu naturaliter primum est motio ipSiu moventi secundum autem est motus ipsius mobilis ultimum ero est finis Vel torminus motu ad quem termina tur motio moventis. Ipsa igitur Dei moVenti motio St gra e tias infusio, simul cum excitatione fer actum indeliberatum es et perfectam conrersionem). Mitu autem mobilis est duplo mo- tus lib0ri arbitrii. Terminus autem Vel finis motus est scon' vectui gratiae et remiSSio Culpae. Et ideo, naturali ordine, primum in iustification impii os gratia infusio Secundum ost motus libori arbitrii in Deum. Tertium Vero est motus libori arbitrii in peccatum propter hoc senim illo qui iustifica- tur, detestatur peceatum, quia est contra Deum indo motus libori arbitrii in sum pras odit naturalitor motum liberi arbitrii in peccatum, Cum Sit auSa et ratio eius. Quartumo oro et ultimum est consecutio gratiae et remiSSio culpae, ad quam tota ista transmutatio ordinatur sicut in finem . Haec S. Doctor, ubi Solum notandum Supserest cur de remi S- Sion culpae potius quam se ConSeCution gratia Semper loquatur. Et ratio non est alia nisi quia terminus nostra iustificationis non est Sola iustitia, sicut fuit in angolis se in Adam eum primum crearetur, Sed Si iustitia expello mulpam. Et quia se hoc habo ultimam diffsrstitiam iustificatio nostra, per quam differt a iustification primo modo dicta,
ideo ex remiSsione culpae potiUS quam e Consecution gratias, iustificationem impii sumero pestiem ait, Sicut motus tormino Suo. Hactenus do iustificatione o opere operantis. Sequitur Orollarium de ea quae est X per operato.
243쪽
Cum in iustificatione adultorum ex opere operato, motu liberi arbitrii non requiratur ut dispositio coaptativa ad gratiam, sed solum ut removens obicem impedientem virtutem Sacramenti non est necesse ut actu exsistat in ipso iustificationis instanti, dummodo praecesse= it et remanserit non retractatuS. Quo in casu adhuc rerum est quod udentinum dicit, iustiss-cationem generatim esse renovationem interioris hominis per voluntariam susceptionem gratiae et donorum. Conclusio est contra Caietanum qui vult quod quando ontingore adultum menti compotem, Vigilantem, a ConSeium,SUSolper Sacramentum abSque notuali 0Votione Simultation Um Sacramento, quamVi praeeedens fuerit devotio, non infunderetur uno gratia. E quo enim, inquit l), Deus in fundondo gratiam iustificantom, simul movet liberum ar- bitrium, si liberum arbitrium non mOVetur, On SequΘΠS St quod gratia non infundatur s. Se in io procul dubio, eXtra oliorum cantat Caietanus, et non iusta modulatione
Primo quia in ordino ad conditiones iustificationis se oporo operato, nullam aliam distinctionem norunt theologi praeter illam quae est intor infante seu perpetuo mente et dultos adultorum nomine Omprehendendo eo omnes qui ha- boni ol habuerunt aliquando rationis usum. Atqui certiSSimum eSt, ipSo oonSentioni Caietano, adultum Vol dormientem VoldeStitutum Sensibus, recepturum SS et Sacramentum et rem Sacrumenti, dummodo praecesserint, cum obita intontione Sacramentum Suscipiendi, dispositione fidei, Spei veniae, et poenitentiae, quas in cap. 6 numerat Tridentinum. Ergo idom dicondum do o qui in iisdom conditionibu eum Vn-
1 In art. 3 huius Quaestioni S.
244쪽
Ratione menti recipit Sacramentum, et Omnis distinctio intor adultum dormion tom o adultum vigilantem. Sui conscium t sensibus destitutum, quod attinet ad praesenS, Omni prorsus fundamento Carctf. Socundo quia Tridontinum definivit Sacramenta Ouferre gratiam non ponentibus obicem, set quid om uti facito subiti telligitur tuno praecise conferre, quando iam absentia obicis saeramentum Confieitur. Atqui Vagatio mentis simultanea Cum Sacramento ΠΟΠ'Si obe ad omnem gratiam Sacramenti. Nam Si SSet, quisquis Scien et pruden negligeret remoVere diStractionem, graVo Sacrilegium Committeret et mortalitorpeccaret quod nemo adhu thoologorum aut docuit aut cogitaVit ne excepto quidem Caietano qui contra huiusmodi QOΠSequentiam Omnino profestatur, Sed frustra. Sub gravi
enim unusquisqv tenetur proourare quantum in Se est ut non sine fructu Sacramentum reeipiatur.
Tertio donique quia ratio a Caietano allata procedit X praepostero intellectu principi do voluntaristato sequisita iniustification adultorum. Verissimum equidem St, neminem adultorum iustificari nisi volontom se iustificationi libor Consentientem id tamen salVa semper distorsentia inter iusti-fieationem X Opere operanti et e opere operato In priorioni tam impossibilo os ut in actuali motu libori arbitrii pserficiatur iustificatio, quam est impossibile ut sine ei quae sunt se substantia rei res nihilominus habeatur. In posteriori aut0m, lib0ri arbitrii motus non computatur inter Causas iustificationis directas, quia causa dirocta ibi non est nisi Sacramentiam. NeeeSSe tamen est ut removeantur prohibentia, et in primis obe involuntarietatis, ac per hoc, motus liberi arbitrii adhuc causa erit, sed indirecta tantum Atqui, si quid
requiratur Solum ut causa indirecta Seu remoVens prohibenS, nequaquam neceSSe est ut tune praeeis notu influat, eum producendu est esse tus, si modo per prius remotum fueritobStaculum, et remotum pormaneat. Sicut si lapis obstet
245쪽
D 1USTIFICATIONE IMPII 241 transitui volticuli, non oportet ut causa removens tune actu influat, quando vehiculum transit. Et Sio est in praesonti, quia X et praecedente non retractato, remanet homo habitualiter Volens, et operant Sacramento, adhuc iustificabitur ei voluntariam Susceptionem gratiae et donorum. Unde
S. Thomas in IV D. 17 Q. 1, a. 3 q. 2 ad Um: Per baptismum, etiam adulti gratiam Suscipere possunt in Ormiendo, quia quamVi non adsit actualis dispositio sex actuali motu Voluntatis, adest amo habitualis dispositios motu libori arbitrii praecedente. Qui quidem quandoque ad gratiam percipiendam Sufficienter disponit, et tunc gratia infunditur statim, ut dictum est. Quandoque autem insus ficistitor, et tunc talis insufficientia non potos supplori nisi por alium actum liberi arbitrii, Vel per aeramentum quod ad gratiam dispositive operatur. Et propter hoc, in Sac='amento nullus adultus iustisicari potest, nisi actualiter motu liberi arbitrii exsistente. Sed per sacramentum potest, Si tamen praecessit motus liberi arbitrii prohibens sictionem .
ART. - 103. Iustisseatio impii ex parte rei oporatae est maximum Deiosus, tametSi non SemPer miraeulosum, Si nomine miraeuli proprie intelligatur ict quoci in reisu ni praeter solitum et Consuetum orctinem operancti esseCtum.
Primam assortionem si declarat . Thomas Potos aliquod opus dici magnum dupliciter Uno modo e parte modi agendi, et Si maXimum opus S Opus creationiS, in quo Xomnino non ento fit ous. Alio modo potest dici opus magnum e parte eius quod officitur, et secundum hoc iustificatio impii, quae terminatur ad bonum aeternum diVina participationis, Si maius opus quam creati QOoli et terra quae
246쪽
torminatur ad bonum natura mutabilis. Quod si opponas
bonum uniVersi osso maius quam bonum particular unius
hominis ad quod ordinatur iustificatio respondebit Angelicus,
hoc esse Verum Si utrumque bonum accipiatur in eodem genere, Sed bonum gratia etiam unius homini praevalero bono naturae etiam totius universi Unde Augustinus, Trach. 72 in Ioan . n. 3 Ρrorsus, inquit maius hoc esse diXerim quam est coe- tum et terra, et quaecumquo cernuntur in eoelo et in terra. Et eoolum se terra transibit prasedestinatorum autem, id et St, eorum quo praeScit, Salu et iustificatio permanebit s.
Quin imo, si donum gratia impium iustificanti compares cum dono gloria beatificantis iustum, adhuc habebit quemdam XeΘSSum magnitudinis, nou quidem in quantitate abso- ita, bene tamen in quantitate proportionis pro quanto plus
sexcedit donum gratia dignitatem impii qui erat dignus poena, quam donum gloria dignitatem iusti, qui sex hoc quod iustus est, dignus est gloria. Unde subdit Augustinus ubi supra: Sod se in coelis Throni, DominationeS, rincipatus, PotestateS, Arohangeli, Angeli, opera sunt Christi numquid otiam his
operibus maiora facit, qui operant in Se Christo coope ratur aeternam salutem a iustificatiouom suam 3 Non hic audeo praecipitare Sententiam intelligat qui polost, iudicet qui poteSt, utrum maius Sit iustos creare quam impios iu- stiscare Certe enim, Si aequali eSt utrumque potentiae, hoc maioris est miSericordiae . Non ideo amo iustificatio se impii regularitor recensebis inter per proprie miraculosa, eo quantum ad substantiam facti, nec quantum ad modum faciendi. Non quantum ad substantiam facti, ad quod requiritur ut forma inducta sit supra naturalem potentiam tali materiae, Sicut in suscitation mortui Vita est supra naturalem potentiam tali Corporis Hoe autem non erificatur in proposito, et quia naturaliter anima est gratiae CapaX e enim ipSo quod facta os ad imaginem
247쪽
Dei, capax est Dei per gratiam η 1). Noe etiam quantum ad modum faciendi, amotsi quasdam hic distinctio facisnda Oecturrat. Nam ad rationem miraculi satis os ut fiat aliquid
praptor solitum ordinem causandi offectum, sicut cum infir
nis qua fit a natura Vel arte. Est autem isto communis toonsuetus cursus iustificationis, ut Deo moVente animam, homo convortatur ad Deum, primo quidem con VerSione imperfecta, o postmodum ad perfectam deVeniat. Quandoque oro tam vehomontor Deia animam moVet, ut Statim quamdam perfectionsi iustitia assequatur, Sicut fuit in conversion Pauli, o his in adiunctis, iustificationem impii miraculosam Verodio of osso, dubium utique non St.
1 Nota quod in hoc modo dicendi, Sse supra naturalem Otentiam,
idem S ac HS Supra omnem naturalem non modo exigentiam, Verum
etiam convenientiam subiecti. Sicut in su8citatione mortui, cadaVer uoti solum non habet, nec consequi pote8 ullam Xigentiam ad vitalem sor-mum, ε nequidem habet aut naturaliter consequi potest, quo sit sibi convenien haec forma tamquam orsecti perfectibili. At longo aliter est de gratia quae Rupra omnem exigentium natura rationali existens, non tamen Supra, ut meliu extra convenientiam tua est. Imo anima, o hoc ipso quod ad imaginem Dei Si Dicta, naturaliter comparatur ad gratiam, sicut ad persectionem qua melior ibique congruentior cogitari nequit si Et ideo, potentia animae ad gratiam, quandoque natura li8, quandoque non naturalis, sed obedientiali vocatur. Simpliciter autem On est naturalis, quoniam a re Rupremi ordinis est; sed de ficit a ratione miraculi iustificatio, propter illud naturalitati quod i Si in anima, praecipue a theologo OHSiderata, qui, quoniam Deus ab initio instituit creaturam rationalem ad hunc Supremum Ordinem elevandam : ideo, ut naturale hoc accipit, quod non accipero si DeuΗ solum naturalem Ordinem rerum creasset ac instituisset o Caietanus, in art. 10 huius quaest.
248쪽
DE MERITO QUOD EST EFFECTUS GRATIA COOPERANTIS Superos deniquo dicondum do morito, quod est nobilissimus gratia eo operantis effectus ut cum de his quas do si largitato gratuito nobis donata Sunt, nostra hactenu praecesserit Consideratio, uno demum in id quod do iisdsm porbonum usum libori arbitrii accr0scit ac fructificat, animum intendamus. Siquidem: matur unicuique Sino merito undetondat ad meritum, o datur ante ullum laborem unde quisque mercedem neeipiat Secundum suum laborem. Quod itaeSSe etiam e doctrinamVangelieae veritatis agnoscitur ubi per comparationem dicitur quod homo peregre prosiciscens vocav/t erros uos, et tradidit illis substantiam suam, et uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii r ero unum, unicuique Secundum propriam virtutem, id St, Secundum propriamo naturalem possibilitatem, non autem Secundum proprium meritum quia aliud eSt OSSe operari, aliud oporari se aliud est posso haber charitalom, aliud habero charitalom se aliud est Capacem esse continentiae, iustitiae,
sapientiao, aliud Ver eSSe Continentem, iuStum, atque Sapientem . . . . Denique, Si quibu Seeundum modulum capacitatis sua dispar creditus Si numerus talentorum, non meriti remunerationem, Sed operi accepere materiam. In qua duorum sorVorum Vigilantissima industria non solum
gloriosis laudibus honostatur, sed stiam in aeterna Domini sui gaudia intraro praecipitur. Tortii Voro pigrum otium et desidiosa n0quitia sic punitur, ut, vituporationis dedecoretur opprobrio, et Ortione quam neceperat TiVetur ....
Quamvis enim omnia bona dona sint est a Deo tamen quaedam otiam non petita tribuuntur, ut per ipsa quae Recepta Sunt ea quae nondum Sunt donata quaerantur. Se-
249쪽
DE MERITO 245 men quippe quod iacitur in terram non ob hoc oritur ut ipsum Solum maneat, Sed ut fructum asserendo, multiplex atque numeroSum sit. Cui quidem profectus ab illo est, qui dat incrementum, sed terra vivones et rationalis, et de gra otia iam imbro focunda habet quod ab ipsa exspectetur, ad id quod accepit augendum . Si praeolar Blaetor de Oe.
Caeterum, ViX pHS S praemittere generales do merito notiones, utpote Omnibu notissimaS. Sane Vero, meritiam generatim, prout nune de merito loquimur, est ratio bonitatis in actu humano XSiStens, Secundum quam actus illo dignus est laudo et praemio. In coneret neceptum, S OPUS Virtutis cui debetur merces, nam meritum et merce ad idem re-foriantur; id nim morose dicitur, quod alicui recompenSatur pro retributione operis Vol laboris, quasi quoddam pretium ipsius, inquit S. Thomas in praesonti Distinguitur autem moritum do condigno et meritum de congruo. Primum, Ut sociandum debitum iustitia mercos rotribuitur, et est meritum proprie ac Simpliciter, ab aequa dignitato morit ad morcodem nomen accipiens. Alterum, cui non otiustitia rotributio fit, sed Solum o quadam OnVenientiam liboralitato, odiost moritum improprie ac Secundum quid adeoque non in addito diminuont dictum Distinguitur praetore meritum apud Deum, et meritum apud homines, prout retributor merosedis Vel Deus vol homo St. Et do merito quidsm apud homino non est hic disserendi locus, et si esset, vix aliqua occurreret difficultaS. At de merito apud Deum, de quo praeson currit diSputatio, utrum et qualiter SSe possit, non ita facilis os offert quae-Stio, pro qua per priu elucidanda, Sit
250쪽
ART. 1-33. Potest esse meritum hominis asu Deum Sectunctum eum iustitias octum quem alaitucto reatura a Creatorem Compatitur. Qui etsi non ferat plus quam aequalitatem proportionalitatis per Comparationem operantis act retrilautorem, acthue tamen, SuppoSitis supponenctis, actmittit aequalitatem etiam quantitatis Per omParationem operis a retrilautionem. Et ho mocto 1oeus est merito e Conctigno, cui ex iustitia praemium ctetietur, non quictem a Deo Poctctenctum tamquam elatiore reaturae, Secttamquam implente ordinem sapientia et aequitatis quem ipso instituit in Pelaus. Porro huiusmocti merito Dona Pera iuAtΟ-rum, Seeunctum quo in gratia meta, reipSa merentur meroectem vitae aeternae.
Ait S. Thomas, 1-2 Q. 21 a 3, quod meritum et demoritum dicuntur in ordino ad rotributionsem qua fit secundum iustitiam, addens quod stributio secundum iustitiam sit alicui Ox eo quod agit in profoctum Vel nocumentum altorius. Id quidoni
conformiter omnino ad communes illas notiones quas de Servitiis et mercedibus habemus omnes in mente. Sed exhine, quod attins ad possibilitatem meriti apud Deum, non parVastatim a limino croatur difficultas, uti uilibo cogitanti ultro Sane eeurret. Siquidem primo, nulli obstu rotributio Secundum iustitiam, sex hoc quod redditi bitum altori Sodper omnia bona quae faeimus, non possumus Suffcienter re-
CompenSare Deo quod debemus, quin Semper ampliuideboa-mUS. Et proptorea, Luc. XVII-10 dicitur: Cum omnia quae praecepta sunt feceritis, dicite servi inutile sumus, quod debuimus facere, fecimus. Insuper retributi Secundum iustitiam est ad scompensationem emolumenti Vol damni alteri illati. Sod homo bono opserando, sibi proficit, vel alteri homini, non seo, iuxta illud Iob. XXXV- : Si peccaveris, quid ei nocebis porro, i iuste egeris, quid donabis ei Ergo,