장음표시 사용
111쪽
DE PROCESSIONIBUS DIVINIS Tlem sed intelligibilem tantum atqui Filius est imago sub Stantialis Patri ergo non valet explicatio. Res p. Dist. G. Intellectus impersectus et creatu Vi Sua tendit in similitudinem tantum iitelligibilem, cone. divinu et Persectu S, ego meque enim in Deo potest esse aliquid acciden
Dice 2 Ine procedit per generationem qui prostedit perfecte similis principio suo iniqui Spiritus sanctus procedit ut Deu et ideo persecte similis principi suo ergo procedit per generatio
Res p. Dist. Maj. Si procedit perse et Simili pringi pio Suo vi processionis formaliter, conin aliter, He90. Dist uin Spiritus Sanctus procedit ut Deus et ideo identice est perfecte similis prinei pio con formaliter vi proce SSionis,
In St. om proe edens ab homine semper est filius atqui Spiritu Sanctus prostedit Deus a Deo I ergo est Dei filius. Res p. Dist. G. Omo procedens ab homine modo per Se assimilativo est ilius, conci aliter, nego. - Contradisi. in . Otis. Ex dictis, Spiritus sancius non St genituS, nee tamen dici debet ingenitus hoc enim nomen semper habitum S ut proprium et charaeteristi cum Patris, quippe qui principii este X per s. PetaV. i. g. n. 11 Franget in the S. 25 n. II multo minus dicit potest Spiritus sanctus faetus aut creatu hinc generali vocabulo dicitur pi= ocedens re non tactu S, nee Peatu S, nec genitus Sed procedens Symb. Athanas.). Illius Proinde origo, cum proprio nomine careat, dicitur simpliciter u proce SSi is vel exprimitur nomine metaphorigo Spiratio D, quod a S. honiae temporibus adhiberi coepit, et a Concilio lorent in sancitum et con Secratum est. Cf. S. ThOm. 1 qu. 27, a. 4 ad 3; illot, p. 60 6l.
112쪽
DE IIS IN QUIBUS DIFFERUNT DIVINAE PERSONAE
49. gendum est duplici capite de relationibus et notionibus diviniS.
DE Relationinus ivinis 50. Praeno in rictu. - Ι. Relatio est ordo respectus vel habitus unius ad alterum hinc ejus essentia et ratio formalis esta ad aliud se habere , ae proinde in omni relatione habentur subjectum seu id quod ad aliud resertur terminus seu id ad quod subjectum refertur, et fundamentum Seu ratio propter quam subjectum ad terminum resertur ita in relatione patris ad filium, pater est Subjectum, lilius est terminus generatio Sisundamen
II. Relatio distinguitur in realem et rationas. - 1. Relati realis est ea quae in rebus ipsis invenitum et ad eam requiritur a ut extrema subjectum et terminus sint realia. ut sit realis interea distinctio, o ut sit reale relationis fundamentum in utroque
extremo cita v. g. relatio inter patrem et filium, inter substantiam et accidentia. - . Relatio rationis ea est quae in mentis tantum consideratione est Seu ea est in qua unum et alterum resertur non seeundum rationem existendi Sed Secundum rationem intelligendi ita v. g. relatio sub Stantiae ad naturam.
III. Relatio tum realis tum rationis potest habere duplicem re Syectum, vel 1 ad subjectum in quo est, et respectus ille dicitur esse in cita v. g. paternitas quatenus Si in patreri vel 2 ad terna inum et correlatum, et hic respectus dicitur esse ad ita paternitas relate ad filium. IV. Distinguitur etiam relatio transcendentalis et praedicamentalis. - Relatio transcendentalis est ea, quae identificatur cum
113쪽
DE IIS IN QUIBUS DIFFERUN DIVINAE PERSONI, 89
eo, quod resertur nempe cum subjecto in ita creatura per ipsum
esse suum refertur ad Creatorem relatione transcendentali. 2. Relatio praedicamentalis Si ea, quae non identilii catur cum eo
quod refertur, Sed per modum accidentis ad illud accedit cita Petrus ratione albedinis est similis Paulo. V. In Deo, relationes personarum divinarum ad se invicem nec enim de relationibus ad creaturas hic agimus sunt vel 1. communes nempe identitas, similitudo, aequalitas cle quibus id
tantum notandum est ea juxta S. homam et communem ententiam contra Scotum, non e S Se reale Sl: Vel 2 personales Seu
originis V. g. paternita S, fliatio. de, ut per e liquet, sunt transcendentales et eum natura divina identi caeci et de iis inquiritur, 1 an, quot et quid Sint 2 an et quomodo distinguantur
tum ab essentia tum a se in vincem, . quod Sit earum munUS. ARΤ. I. - NUMERO ET QUIDDITATE RELATI0NUM ORIGINIS
5 . Propositio I. Quatuor sunt in Deo relationes Originis, nimirum paternitas, siliatio, spiratio asstiva, et spirali paSSi VR. Prob. Singulis pro gessionibus respondent duae relatione S, una producenti ad productum, altera prodii et ad producentem atqui duae sunt in Deo proces Siones, ut supra probatum est n. 23 ergo. 52. Propositi II. Relatione originis sunt reales, et excepta, prout fert communis sententia, spiratione aetiva)subsistente S.
Pro L. Pimu DR PS. - Relatio realis ibi agnoscenda est, ubi extrema sunt realia realiter distincta, et ubi reale relationis standamentum in utroque extremo habetur atqui in unaquaque relatione originis ista tria manifeste habentur ergo. Pro L. Sec incla Dur s. - Ut aliquid dicatur subsistens, requiriture suffiicit, ut sit substantia singularis, integra, tota inseri atqui unaquaeque relatio Originis 1 est substantia : nihil enim accidentale in Deo est 2. Singularis, nempe Vel haec paternitas, vel haec filiatio, vel haec spiratio passiva 3. integra, non habens rationem partis 4 tota in se, Sine communicatione paternita V. g. non communicatur Filio Pergo. - Dicit S. ho-m RS, 1 qu. 29. a. Relatio autem in divinis non est sicut accidens inhaerens subjecto, sed est ipsa divina essentia : unde est subsistens, sicut essentia divitia subsistit. Sicut ergo Deitas
114쪽
90 DE DEO TRINO est Deus, ita paternitas divina est Deus Pater, qui est perSona divina Persona igitur divina significat relationem ut subsisten
otis Theologi communiter dicunt cum S. horna es 1 qu. 30, a. 4 qu. 40, a. 1), Spirationem activam non 88 Sub Si- Stentem nam 1 tunc essent quatuor Subsistentes Seu si quaternitas in Deo, quod admittendum non est juxta Cone Later. IV praeterea 2. Spiralio activa non St tota in se, utpote communis Patri et Filio.
53. Praenotui cluna. - Relationes divinae comparari OS- Sunt vel cum essentia, vel inter se. Si inter se, vel comparantur cum relationibus Oppositis, v. g. paternitas eum siliatione Spiratio acti Va cum passiva vel cum relationibus disparati et minime oppositis, qualis est Spirali activa comparata cum paternitate et siliatione es Collet, qu. 6, a. ). Inquiritur proinde 1 anet quomodo relationes ab essentia distinguuntur 2 an relationeSSibi mutuo Oppositae realiter a se distinguantur, 3 an Spiratio activa realiter distinguatur a paternitate et filiatione. - Hinc triplex propositio. 54. PODO Siti I. Relationes originis ab es gentiari non realiter sed tantum 2 virtualiter distinguuntiar. Proh Drim Dures quae de fide est ex Conc Later. IV, contra errores Gilberti Porretani et Abbatis Ioachim). - I. In divini omnia gunt unum ubi non obvia relationis Oppositio sciat qui inter relationes et essentiam nulla Obvia relationi Oppin Siti relationes enim ne producunt essentiam nec ab ipsa producuntur ergo. II. Si relati Deo internare osset ab essentia divina distincta, Deu OmniSque persona divina rebus duabus, essentia et relatione con Staret atqui compositio hujusmodi ex duabus rebus realiter distinctis repugnaret in Deo summe simplici ergo 1 .
t Attamen, si secundum nostrum modum omnia per compositionem inlelligendi ut ait Franget in thes 23 D. II, p. 56 possumus perSOuum concipere ut hunc unum sub ratione relativi distinctum ab aliis ejusdem naturae, qui habeat naturam, seu cujus sit natura divina velut formum etaphysica ευ μοίρη θεου παρπω ν, Phil. 2. sic concipitur relatiuum in recto, absolutum in obliquo Vel quod eodem redit, possumu concipere
115쪽
DU IIS IN GUIBUS DIFFERUNT DIVINAE PERSONA 91PPOD. Secundu Da PS. - Virtualiter saltem distinguuntur illa, de quorum uno aliquid asini matur, quod de alter negatur idem enim affirmari et negari nequit de eodem et sub eodem respectu ; atqui de relationibus divinis aliquid affirmatur, quod de essentia negatur essentia enim dicitur . . communicari Filio non vero paternitas dicitur produci siliatio vel spiratio
55. Propositi II. Relatione originis, quae sibi mutuo
Opponuntur, nimirum paternitas, filiatio, et spirati paSsiva, a se in vigem realiter distinguuntur. Prob. I. Quae constituunt personas realiter distinctas debent esse a se invicem realiter distinctae atqui relationes oppositae ejusmodi sunt ergo realiter distinguuntur.
II. Nihil potest esse sibi ipsi oppositum iniqui istae relationeS
sibi invicem opponuntur ergo realiter distinguuntur. 56. Propositi III. Spiratio activa non distinguitur realiter a paternitate, nec a filiatione. - Contra Durandum cit apud Witasse qu. 6 R. 3).PPOD. I. In divinis omnia sunt unum, ubi non obvia relationis oppositio a atqui inter spirationem asstivam ex Una Parte et paternitatem et filiationem ex altera non obvia relationiSoppoSiti spiratio enim activa non procedit realiter a Patre aut Filio, sicut procedit spiratio passiva, sed communicatur Filio a Patre ergo. II. Ex COnc Later. non est in Deo quaternitas iniqui si Spirati activa realiter distingueretur a paternitate et filiatione, esset in Deo quaternitaM ergo. OLS. Professi Conc Later. IV suit, uina quaedam Summare est, incomprehensibilis quidem et ineffabilis, quae veracitere S Sentiam, quae velut affecta sit relatione sive paternitatis sive filiationis Sive proceSSionis, et ita sor muliter ut affecta tali determinata relationeeS hic unus per relationem disti uctus ab aliis, seu est subsisten distinctus Si Spectatur essentia in recto, relatio velut asticiens in Obliquo. Sipsa vero infinitate essentiae t simplicitate personί diuiuae Videns St, relationem non esse aliquam realitiitem distinctam et Superadditam e SSeutiae, Vel es Sentiam non esse propriam sormam nec realiter disti uetam a relati VO; Sed solummodo rem simplicissimam sub diaplici ratione absolutiet relativi apprehendimus, cui utrique vere respondet una et eadem res, hancque duplissem rutionem secundum uotiones e creaturis piae habitas per modum compOesitionis conjungimus . Similia habet idem Frangeliu intraci de Verbo iucuru thes 29, Orod. 4.
116쪽
s DE DEO TRINO est Pater et Filius et Spiritus sanctus 're Simul perSOnae, ae sigillatim quaelibet earundem et ideo in Deo solummodo rinitas est, non quaternitaS quia quaelibet trium personarum est illa res, videlicet substantia, Ssentia, seu natura divina n Den Zinger,n. 358 De hac doctrina agit Frangelin thes 21, eamque ita exprimit, P. 339, et Summa res, quae sub sor mali ratione absoluti
est unum, una SSentia, unus Deus, eadem sub formali ratione
relativorum est tres, qui tres unisse sub hac formali ratione relativorum inter se distinguuntur et iterum p. 345), u Deus secundum rationem Esse absoluti et Omnis persectionis absolutae, quam nos mentis consideratione diStinguere possumuS, Si unum simplicissimum Esse infinitum secundum rationem vero rela livorum ad invicem per relatione Originis seu processioni unius
ab altero idem illud unum Esse est ater Filius, Spiritus Sanctu S, qui inter e Sunt realiter distincti n
57. Praenotandum. - Quoniam in uno Deo tres Sunt personae distinctae, neceSSe est, ut aliud sit commune, quo tutunia Deu S, aliud proprium, quo distinguantur. Sunt ergo in Deo proprietateS, quibu personae in se singulae et ab invicem distinctae constituantur, non quidem sensu illo phySic O, quo X duobus distinctis simul concurrentibus unum tertium dieitur constitui ut V. g. homo ex anima et corpore in Sed genS illo metaphySico, quo unum aliquid dicitur constitui tota formali ratione Sui ut Deus v. g. deitate, homo humanitate). Hic ergo quaeritur, 1 quidnam Sint istae proprietates : num scilicet aliquid
absolutum, quod nempe ad divinam essentiam pertinet, an Vero aliquid relativum et 2. Si posterius, num in proce SSione S, an vero relationes. De qua quaestione ex saltem enumerantur theologorum opiniones vid Witasse, qu. 6 art. 4 , et plu minuS dissentiunt S. Thomas S. Bonaventura, SuareZ VRSqueZ. ix communi vero et sere Omnium sententia statuenda est cum Κleutgen, n 1056.
58. PPODOAttio Personae divinae non constituuntur proprietatibus absolutis, et quamvis per origines constitui dici possint, verius tamen relationibus constitui dicuntur. Proh DrininiurS Per id personae divinae constituuntur
117쪽
DE IIS IN QUIBUS DIFFERUNT DIVINAE PERSONAE 3 et distinguuntur, quod singulare est, non communes atqui solum relativum in rinitate Singulare est, cum e contra Omne absolutum sit commune, et ex aequo in Singulis personis reperiatur; ergo personae divinae non constituuntur per aliquid absoluti.
Dices Illud quod prius est, non potest constitui per illud quod est posterius atqui perSona Pater v. g. prior est relativo paternitate , eo quod prior sit operatione intellectuali per quam generat Filium et sit ater ergo personae divinae per aliquid
absolutum et non per relatione constituuntur. Res p. Nego in et rati0nem. Nulla enim est prioritas, ne rationis quidem, inter actum notionalem et proprietatem personalem ac intelle etia Patris ejusque actus aeternus et neceS-garius intelligendi quo generat Filium, sunt quid unum et idem absque ulla distinctione. f. Frangelin thes 23, coroll. pp. 368, Sqq)Proti. Secundu Durs quae est contra Ridhardum Victorinum et S. BonaVenturam). - Proprieta personam constituenSa nobis congipitur formae instar in re insita et permanens origo autem ut via seu molus Sive a re Sive ad rem, quare et proceSSio Ocatur Sen8 enim activo accepta significat actionem a producente, perSona jam con Stiluta, exeuntem, sensu vero PASSiVis
Ortum rei nondum constitutae Contra relatio indicat aliquid in utroque insilum et permanens v leutgen, n 1059. Cf. Frangelin, theS. it. n. IV p. 366).
DE Notionihus clivinis 59. Praenotunda. - I. v Noli 0 idem saepe significat
quod si de s u conceptus , si verbum mentale νοῦ Sed
accipitur etiam pro eo quod in re cognoscitur. In divinis autem notio definitur ratio, qua persona alia ab alia dignoscitur. II. Ad notionis divinae veram rationem tres conditione requiruntur, nempe origo, dignitas, Specificatio. - Requiritur 1. quod ad Originem pertineat qui solis relationibus originis con Stituuntur personae quod indicet directe aut indirecte dignitatem aliquam Singularena quia, cum nomen perSona sit nomen digni latis nempe subsistentiae in matura ualiO-
118쪽
94 DE DEO TRINOnali), inter personae notione seu notas distinctivas non OnVenit numerare ea quae nudam persectionem importent:
3. quod sit aliquid speeiale quia quod est commune tribus personis non est sufficiens ratio dignosgendi et diseernendi unam ab alia
III. In Deo una et eadem res V. g. paternitas, poteS esSe relatio, proprietas et noti id tamen est discriminis inter illas quod relatio dicatur per respectum ad personam correlatam Filium . proprietas per re Spectum ad personam Patrem cujus est proprietas noti per re Spectum ad intellectum cui manifestat personam. Vid. Billia art d. 4, a G. 60. Propositio. Quinque admittendae sunt in Deo notiones, scilicet innascibilitas, paternita8, iliatio, Spiratio activa, et spi
Proti. I. Argumento . homae 1 qu. 32, a. 3). Personae divitiae distinguuntur et innoteScunt tantum Secundum originem, eo scilicet quod persona Sit Vel principium re a quo alius n), vel principiatum Seu productum si qui ab alio s); atqui secundum hos duos modo Origini quinque tantum recensitae notae reperiuntur in divini ergo.
Prob. Min. singula perSona diScurrendo. - 1. Pater non
potest innotescere a per hoc quod Sit ab alio sed per hoc quod nullo sit, hine innascibilitas Sedra in quantum aliquis est ab eo, innotescit paternitate relate ad Filium, et spiratione communi relate ad Spiritum sanctum. - . Filius a per hoc quod sit ab alio innotescit filiation per hoc quod alius sit ab eo.
spiratione communi. - . Spiritu Sanctus innotescit tantum per hoc quod sit si ab uli 0, Seu productus hinc processio seu spirati paSSi VR. II. Billuari l. c. rem Vincit demonstrando singulas notiones praedictas tribus conditionibu allatis gaudere. - 1. Innascibilitas a pertinet ad originem, Saltem negative propria est Patri is)dignitatem importat Scilicet quod Pater sit principium sine principio. - 2. Paternita item a Patri propria est: b dignitatem ejus indicat e pertinet ad originem. - . Filiatio a Filio propria est; b dignitatem importat, cum per eam Filius divinam naturam habeat cypertinet ad originem. - . Spiratio passiva similiter a Spiritu sancto propria est: b peculiarem ejus persectionem importat; c pertinet ad Originem. 5. Spiratio activa a Patri et Fili ut uni principio spiranti est
119쪽
DD IIS IN QUIBUS DIFFERUNT DIVINAE PERSONAE 5 propria, non omnibu personis divinis communis; b importat dignitatem pertinet ad Originem. Ergo. Dices In nascibilitas a Spiritui sancto seque convenit ae Patri, estque mera negatio, ac proinde non magi persectionem importat in Patre quam inspirabilitas in Filio aut im- productivitas in Spiritu sancto ergo non est notio. Res p. Ad a Dist. Innascibilita sumpta pro negatione generationis non convenit Soli Patri, conta Sumpta juxta receptumia Sum pro negatione omni Originis ab alio, convenit alii person de nego. - dra Dist. Innasei bilitas est negatio quae indirecte exprimit dignitalem principii sontalis conc. est mera negatio nego aliter enim infinitas immensitas immortalitas, etc. distendae essent merae negationes. - Proinde a De Nego assumptum ac praeterea neganda esset OnSequentia quoad inspirabilitatem, quae non est propria Filio. CorOIInrium. Ex hactenus dictis sequitur esse in Deo
tiones et proprietates), quinque notioneS.
120쪽
DE IIS IN QUIBUS CONVENIUNT DIVINAE PERSONAE
61. Ex illis quae vel omnibus simili personis vel pluribus earum Ompetunt, praeeipue considerandae sunt quadruplici capite existerilia Sub SiStentia, circumineeSSio et missio.
A Triplox Ait clivinarum exsonarum Existentia velativa 62. Proenotundu . - Ι. Essentiam divinam ut praeintellectam relationibus habere existentiam absolutam, communiter tenetur et ratio est, quia eXi Stentia, eaque necessaria et perfecta in ipsa divinitatis notione includitur Deus enim est ens a se, juxta illud EX Od. 3. 14, si Ego iam qui Sum s cf. de Deo Uno n. 15). II. Supposita absoluta hac existentia, adhuc inquiritur, utrum personae divinae, Sicut sunt entitates relativae realiter inter se et virtualiter ab essentia distinctae, ita habeant proprias et relativas existentias realiter inter se et virtualiter ab existentia absoluta essentiae distinetas Un Verbo, utrum re personae divinae existant una existentia absoluta, an tribus existentiis relativis Hoc ultimum assirmare feruntur Richard a S. Vict., quem tamen Vasque Z, d. 126 n. 5, negat in hae sententia fuisse , item SuareZ, sumbert, Ournely. Negant communiter alii ex diversis scholis cum . horna 1 qu. 39, a. 1 3 qu. 17, a. 2 ad 3).63. Propositi O. Personae divinae non habent, praeter XiS- Stentiam absolutam, existentia propria relativa S. Prob. I. res illa existentiae si darentur, orent vel creatae vel increalae atqui 1 non possent diei creatae. inde enim SeqUe-