장음표시 사용
151쪽
DE IPSO INCARNATIONIS MYSTERI 127 tu talibus ex Ornatur, conin quatenus desinit esse Vera humanitas,
nego si equaquam enim ait S. Cyrii l. contra est. l. 2)illa ui Verbi carnem dicimus factam esse divinitatem, sed potius divinam, utpote illius propriam nam Si hominis caro humana
dicitur quid prohibet divinam dicere illam, quae est Dei orbi caro is s. Franget in thes 35, coroll. 1 p. 319 e)Absorpta est humanitas non tantum quoad insectionem communem peccati et concupi Scentiae, Sed POS re Surrectionem etiam
quoad desectus illos qui oeantur pas Siones irreprehensibi lys passibilitatem, mortalitatem et in), Ouci quoad essentialia naturae, nego. Dicit S. Cyrillus e P. 1 ad SueeeSS. J, Post resurrectionem erat quidem illud p Sum Orpha S, quod paSSum fuerat, non
tamen adhuc in se humana Sinfirmitate habens. . . Esse autem in deitatis naturam tran8 mutatum, neque qui Squam S. Patrum aut sensit aut dixit, neque nos ita Sentimus. D Cf. Frangelii l. c. Stetit rupi the S. 48.
naturam Verbi Dei incarnatam μια ρυσι του θεου λογου σεσαρκωμ υγρυ
epist. 1 ad Succe88. et alibi), b dua naturas in Christo ratione tantum et mentis consideratione distingui epist. 2 ad Success.)et expresse dicit c si OS unitionem, naturam alteram ab altera non dividimus D epist. 1 ad Succes8.ὶ atqui haec est ipsa
Eutychi aliorum doctrina ergo. Res p. Dist. G. per Singula. - Α a Docet S. Cyrillus, unam esse naturam Verbi incarnatam, ut igni figet contra Nestorianos unitatem n toto gigam Christi, et excludat duas per se subsistentes naturas, Seu dua hypo Sta Se S, 0nta docet cum monophysitis unam esse naturam Chri Sti, nego. In recto igitur, et ut principium quod, exprimitur natura Verbi per se subsistens, id est hypostasi Verbi in obliquo autem per parti et pium et in earnata is exprimitur natura humana a Verbo assumpta et propria subsistentia carens. Hae proinde loeutione optime significatur tum unica persona tum duplex natura Christi, eamque sic intellectam usurparunt alii Patres et consecrarunt Concilia. Ita
v. g. Onc ConStantino P. II can. 8, si Si quis . . . unam naturam Dei Verbi incarnatum dicens, et non sic has voces intelligit, sicut sancti Patres docuerunt, quod ex divina natura et huina naunitione secundum Subsistentiam καθ' ὁποτθα τιυὶ saeta, unus Christus sactus est, Sed ex hujusmodi vocibus unam naturam sive substantiam deitatis et carnis Christi introdugere conati iri talis ana -
152쪽
28 DU VERBO INCARNATO thema sit Den Zingerin 179 . Ita et Cone Later sub Martino I can. 5 Den Zinger n. 206 . Cf. Fran Zelin thes 35 Newman, voracis theo l. and eccles. tractra praesertim pp. 3l6, 334 edit. 1874). - Α b Negat duas esse res distincte subsistentes et divisas ac moraliter tantum conjunctas ut volebant Nestoriani ,
plo quod desumit S. Doctor ex anima et Orpore, quae certe distincta sunt, licet non sint divisa et separata. s. Frangelin thes 35 coroll. 2 Hol Zelau n. 2l3. - Α e Negat divisionem aut separationem in sensu Nestoriano praedieto, conci negat distinetionem naturarum, nego Mentem ejus declarant verba immediate subsequentia, si neque in duos Filios illum unum impar tibilemque Secamus, sed unum asserimus Filium et ut Patres locuti sunt unam naturam Dei Verbi incarnatam s. Obj. Unus lantum est Christus iniqui admissa distinctione
naturarum, non eS unu Sicut enim propter divinae naturae unitatem unus tantum est Deus, licet tres in personae, e contrariosi in Christo duae sunt naturae duae etiam Sunt perSonae ergo.
Re Sp. ego vin et probationem. tenim ad multiplicanda concreta SubStantiva, requiritur multiplieitas tum naturae tum suppo Sili. Hinc non sunt tres dii, quia natura non multiplicatur: nec sunt duo Christi, quia suppositum non multiplicatur. Cf. Hol Zelata, . 205. ConcluSio si Veritas igitur est revelata ait Frangelin theS.
21), in Scripturis, in symbolis, in Conciliorum desinitionibus et
constanti ac universali S. Patrum doctrina proposita JeSum Christum Deum- hominem unam esse hypostaSim SiVe PerSOnam in duabus naturis divina et humana in confuse incommulabiliter, indivise inseparabiliter permanentibus Seu OnStat de incarnationis existentia. s. S. honi contra Genl. l. 4 c. 39-
153쪽
DE IPSO INCARNATIONIS MYSTERI 129
18. Praenotundum. - hujus mySterii cognitione, seu ad intellectum creatum habitudine, idem dicendum quod de S. Trinitatis cognitione nn 14 sqq.), nempera illud non OsSecognosci, an sit, ni Si X re Velatione di Vina, nec, Supposita etiam revelatione saeti, comprehendi, quid sit aut quomodo sit revelata autem ju exiStentia, p088 2 probari ejus possibilitatem
seu non- repugnantiam negative, im 3. et Summam convenientiam. Hine triplex propositio. 19. Propositio I. In earnati Verbi cogno Sci non potest nisi revelatione divina. Proti . . Doctrina quae dicitur simpliciter in Scripturis
Sapientia abscondita a re Sacramentum abSconditum D u mysterium absconditum, mori potest naturali ratione cognosci aut
intelligi atqui incarnatio dicitur Cor. . , sqq. Sapientia abScondita quam nemo principum hujus sequii cognovit sed solus Spiritus qui scrutatur prosunda Dei, per quem et Deus eam revelavit item Eph. . , si Sacramentum absconditum a speculis in Deo , et Coloss. 1. 26, s 3 Sterium quod absconditum fuit a saeculis et generationibu ergo Ola revelatione divina cognosci pote St. II. Verba S. Petri Matth. 16, 16, es Christus, Filius Dei vivi , , ex interpretatione Patrum v. g. S. Hilar. Chrys. ete. cs Knaben bauer in loci, p. 50 sunt pro sessio divinitatis Christi et incarnationis divinae iniqui Christus ipse docet cognitionem hujus mysterii non haberi naturaliter, sed ex Paterna revelatione ἰ ergo. Prob. I in Verba Christi v l T), u Beatus es, Simon Bar-Jgna, quia caro et sanguis non revelavit tibi sed Pater meus qui in coelis est , significant Petrum ex peculiari Dei beneficio et gratia mysterium cognovi SS ip Si usque revelationem a Patre accepisse; atqui inepte haec dicerentur, si incarnatio naturaliter cognosci
154쪽
l 30 DU VERBO INCARNATO potuisset ergo. Idipsum colligitur ex Matth. 11. 27, si Nemo novit Filium nisi Pater , et ex O. 6 44, si Nemo potest Venire
ad me per fidem utique , nisi Pater qui misit me traxerit
III. Veritas quae dicitur a Patribus si prodigium intellectum
superans . ineffabili et areanus concursu D quem si nisi fides credat, Sermo non X plicat , naturali ratione cognosci et intelligi nequit atqui talis est in earnati ergo. Prob. in . Dicit . . . Proclus ad Armen epist. 2 , si Deus igitur Verbum factus est homo perfectus, Sed ita ut prodigium intelligentiam superans immutabilem naturam non immii ueritis. Et S. Cyrillus Alex. Epist. 2 lecta in C Onc Ephes.), si Eaedem naturae, humanita atque divinitas, per ineffabilem et arcanum
concursum ad unitatem si ei secetunt nobis unum Dominum
Jesum Christum et Filium . t et S. 0 M. Serm. 9 de Nativ. om. In Christo Jesu Filio Dei, non solum ad divinam essentiam, Sed etiam ad humanam Spectat naturam, quod dictum est per Prophetam menerationem ejus quis enarrabit 'Utramque enim Substantiam in unum On VeniSSe pergonam, nisi fides credat Sermo non explicat Alia Patrum dicta exhibet Petavius i. 3, c. 1, n. 1, 2. IV. Ratione. Incarnationis cognitio naturalis habenda esset vel a priori seu per cata Sa S, Vel a posteriori Seu per essectus atqui, etiam Suppo Sita revelatione facti, incarnationis existentia aut possibilita nec a priori nec a posteriori naturaliter probari poteSi ergo. Prob. in per parte S. - 1 Demonstrari nequit a priori seu per cauSIS. Non a per cauSIm phy8icam, nempe Voluntatem Omnipotentem Dei, quippe quae circa hoc ysterium libera fuit nec ex causa formuli, seu ex essenii et definitione ipsius mysterii scilicet u conjungit divinae et humanae naturae in una
persona Verbi Q haec enim finiti et infiniti conjunctio hypostati ea non pol est ex aliqua analogia in creaturis inventa declarari, multo minus comprehendi ratione naturali. 2. Nec a posteriori. Seu per ipSius esse ius, demonstrari potest incarnatio. Non a per essectu naturales V. g. per locutionem, mortem et c. Chri Sti quod patet nec per effectus supernaturales quae Sunt vel cognitioni naturali nullo modo
perceptibiles uti gralia, satis lactio , vel si sint sensibiles utini iracula), citra re Velationem directe ostendunt tantum Christum
155쪽
DE IPSO INCΛRNATIONIS NYSTERIO 131 esse divinitus missurn non vero Deum et hominem e SSe plura enirn miracula patrarunt Apostoli ergo. Cf. Le GPRId, d. 1, a. 1.
otis. Videtur extendi de propositio ad angelicam etiam
cognitionem quamvis enim angeli ex pi'aestanti rerum naturalium scientia qua gaudent, perei perent, in Christo creatam subsistentiam non esse, attamen, ut ait illuart d. 1, a. 2,con Se et . , si prudenter dubitassent, an sibi illa subsistentia occultaretur ob latentes divini consilii rationes , nec certo concludere potuissent, naturam naumanam divina subsistentia. terminari. s. SuareZ, d. 3, S. 1, . . - Lugo quidem d. 1, n. 8 dicit, si angelum Suae naturae relictum non fore tam alienum a Suspicione unioni hypostaticae, ut aliqui volunt , sud o n. 9 fatetur angelum proprio lumine adeo parum de hoc ysteri cognoscere posse, re ut merito dicatur ipsum latui8Se n. - Bonis tamen angelis incarnationem de facto revelatam sui SSe videtur certum v. g. ex adoratione Christi in conceptione aut nativitate illius cs Hebr. l. 6, odorent eum omnes angeli Dei ), ex Obsequio ei in deserto praestito Matth. 4. 11). Daemonibus autem non fuisse revelatum mySterium, probabilius videtur in proinde explorando tantum et tentando dicebant Luc. 4. 34 Seio te quis sis, Sanetus Dei is, et Matth. 4. ), si Si filius Dei es aut certe cognitio quali Scumque quam de ipso habebant, fuit ex veterum prophetiarum indiciis, non e ratione pure naturali aceepta. - Cen8etur incarnatio revelata suisse pluribus in vetereo e Stamento, uti
Adae Abrahae, Job, Balaam, et prophetiS. 20. Propositi 1 I. Incarnatio non est impossibilis, Seu
Prob. Ut incarnatio impossibilis diceretur, probanda SSet vel ex parte Verbi divini, vel ex parte humanitatis assumptae, vel ex parte unionis hypostatissae evidenter repugnare iniqui ex nulla parte demonstrare potest incarnatio evidenti aliqui veritati evidenter repugnare Pergo non est impos Sibili incarnatio.
Minor post demonstratam incarnationis eaeis tentiam credentibus prorsus certa est ex pringi piis generalibus P verila enim veritati cujuscumque ordini contradicere non pote St, et axioma est, i ab actu ad posse valet consecuti D. Specialius vero 1. Non repugnat incarnati eae parte Verbi. - Repugnantia esset vel a quia Verbum non posset supplere vices personalitatis humanae, aut b quia assumendo naturam humanam mutaretur,
156쪽
132 DE VERBO INCARNATO et e impersectiones plures admitteret; atqui a demonstrari nequit, personalitati divinae et infinitae, quae eminenter continet omnes persectione creataS, Videnter repugnare quod suppleat vices subsistentiae humanae : neque hi ta supplendo evidenter mutaretur nihil enim ab Solute et simpliciter novi in persona divina poneretur, sicut ex divina olitione et operatione nulla mutati in Deo accidit demum c impersectiones, ut fames,
sitis, dolor, eici, incarnationem OnSequenteS, humanam naturam non divinam assiciebant ergo. 2. Non repugnat eae arte naturae humanae. - Repugnantia ex huc parte 88et, quod humana natura Singulari et integra susttamen subsistentia et per Sonalitate humana privata, videretur
quid impossibile atqui hoc evidens non est si enim a cum Thomistis infra, . 38), conciperetur personalitas aut subsistentia ut aliquid reale a natura ipsa distinctum et separabile, certe possibilis SSet humana natura sine subsistentia propria si vero b cum aliis, diceretur Subsistentia consistere inis totietate is seu in modo existendi in se tota, qui modus non realiter sed ratione tantum cum undamento in re a subStantia et natura singulari distinguatur, humana natura eo ipso quod assumatura persona divina quae facit eam suam, caret conditione ad personalitatem propriam neceSSaria, nempe isto modo existendi in se tota ergo. 3. Non repugnat eae parte uni0nis hypostati m. - Haec repugnantia haberetur ex dissicultate se impossibilitate conjungendi in eodem supposito duas naturas infinite distantes atqui nobis
ratio intrinseca personalitatis seu subsistentiae, nedum divinae sed et creatae, non adeo aperta et mani&Sta St, ut conjunctionem hujusmodi impossibilem jure pronuntiemus : si qui nec impossibile est et si nobis inexplicabile quoad modum, duas res adeo diversas et primo intuita tam Oppositas ut sunt corpus et anima humana, in una persona intime uniri ergo. - Cf. LeGrand diss. 1, c. 2, Billuari, d. 1, a. l. 21. Propositi III. Incarnatio sui maxime conveniens lum Deo, tun homini, tum demum tot universo. Proh Drimn nrS. Illud est maxime Deo conveniens, per quod attributa praecipua divina maxime manifestantur atqui per incarnationem praecipua Dei attributa, nimirum Omnipotentia, Sapientia, bonitas, misericordia, justilia, etc. maxime manifestantur ergo.
157쪽
DE IPSO INCARNATIONIS MYSTERIO 133 Prob. Min. scilicet, in incarnatione maxime manifestantur praecipua Dei attributa. 1. Omnipotentia quidem, quia uniunturres maxime et infinite distantes 2 sapientia miro enim modo a conciliantur justitia et misericordia, b superantur et eluduntur diaboli artes 3. bonitas de ratione enim boni est sese
communicare major autem Sui ad alteram naturam communicatio excogitari nequit quam uni hypostatica es. S. hOm. 3, qu 1, misericordia a Sic enim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret ut salvetur mundus per ipsum a JO. 3.16,1 T) 5. justitia mpe enim incarnationis 1 Deo satisfacti rigorosa pro peccati injuria ut postea n. V 2 dicetur.
PPOL SQ Cundu DRPS. - Homo consideratur vel in individuo vel in specie atqui incarnati sui maxime conveniens homini utroque modo Spectatori ergo. Prob. in . - . ndividuo, singulari scilicet humanitati, quam Verbum aSSumpsit, per incarnationem praerogativae multae collatae Sunt, V. g. ut sit lans et instrumentum salutis, cultus latriae Objectum, caput totius universi, etc. atqui hae maxime conveniunt. - . Speciei, idest toti naturae humanae incarnatio maxime Onveniens suit: nam a pars ejus exaltata est in humanitate singulari Verbi, ita ut omnes homines sint Christi fratres cs. ebr. . l); b ex incarnatione etiam maxima bona
hominibus restituta et collata Sunt. Proh tertin urs. - Ηumanitas est pars universi imo est si mi ero eo Smo D, seu parvus mundia S, ut dicunt PatreS, participan V. g. cum lapidibus existentiam, eum arboribus vitam vegetati Vam cum brutis vitam sensitivam, cum angelis vitam intellectualem vid. S. Greg. v. 're v. Om. , in ScenS. Domini,
te t. ) exaltatio proinde humanitatis Christi in incarnatione
Oh S. Aliud conveniens est intrinsece aliud extrinSece tantum. In trin Sece conveniens illud est, quod rem persiicit et aliqua ratione complet extrinsece autem convenien est id, quod ad persectionem et integritalem rei nullo pacto requiritur, eique asser solum decorem quemdam extrinsecum quo ipSanon indiget. Si V. g. mundus ut potu divinis perlaetionibus exprimendis et declarandis idoneus, supremo Numini, quod perge sibi suffiicientissimum est, dicitur convenire. Et simili sen Su, idest extrinsesse tantum, non autem intrinsece dicitur in prima propositioni parte instarnali Deo convenien e SSe.
158쪽
DE INCARNATIONIS NATURA ET ADIUNCTIS CAPUT PRIMUM
De Unionis Hypostatica, Quictctitates 22. Praenotnnun. - . VOX uni is sumitur aliquando sensu a livo ad denotandam asstionem unientis et sic sumpta melius diceretur u niti uni autem proprie dicta est terminus hujus actionis unitivae. De quid ditate unionis hypostalicae tum active lum passive sumptae disputant theologi disputatione tamen quae modum tantum loquendi et dogmatis explicationem, non dogma pSum respicit n. De quid ditate unionis hypostaticae aclive sumptae duplex distinguitur sententia apud SuareZ, d. 8, s. 1. Prima doe et unitionem non 8 se actionem mere unitivam sed productivam etiam humanitatis, non in se sed in Verbo Secunda sententia quam tradit S. homas eum pluribus antiqui theologis Scolo, Alensi,
Durando Gabriele, etc. apud SuareZ i. g. Ian. 2 6 contra quo Mdam si modernos homi stas , docet incarnationem esse actionem mere nitivam, et ex natura rei esse distine tam a crealione rationalis animae et productione humanitatis. III. Alia quaestio est de quidditate unioni hyposta leae proprie dicti, seu de termino actionis unitivae Antecedenter videlicet ad istam actionem unitivam, existebant duo seorsum, Verbum scilicet et humanitas, illud quidem prioritate durationis, haec autem prioritate rationis tantum posita vero actione unitiva seu incarnativa, inter duo ista extrema, Verbum et humanitatem, existit uni quae antea non erat. De qua unione jam inquiritur, an sit aliquid tertium realiter et physice distinctum a Verbo et humanitate, an vero mera relatio. - . Assirmant aliqui theologi inter quos Sunt colus, Suare Z VRS IV eZ, Lugo, Salmant.), unionem esse aliquid ab extremis realiter distinctum in quo veluti in ingulo seu medio ipsa uniantur in liter enim
159쪽
DE IPSO INCARNATIONIS MYSTERI 135
insistunt isti theologi nullus esset terminus actioni unitivae, nec esset aliquid quod tolleret indisserentiam naturae humanae ad unionem cum Verbo. Quid autem sit istud tertium ab extremis realiter distinetum, inter auctores illos non convenit : aliis a putantibus illud esse entitatem realem aliquam, qua veluti vinculo vel glutino natura humana cum divina copuletura aliis b) qui odisiae vocantur dicenti hus cum Suare illud esse modum quemdam existendi realem humanitati superadditum ac proinde ex natura rei ab ea distinctum. 2. Negativam sententiam tenent multi alii theologi, qui ad auctoritatem . hornae 3 qu. 6 a. 6, ad 2 pro voeant. Ita V. g. X homistis Gonetus et illuari, ex Societate Jesu oletus et Holgelau ex familia Franciscana Charmes et noli a Bul
sano Censet Le Grand d. 6, c. 1, a. 2, col. 606), rem pror Sus incertam esse, nec OSSe auctoritate Scripturae aut raditionis, vel
ratione theologi ea aut philosophica decretoria dirimi. 23. Propositi L. Aelio unitiva humanitatis eum Verbo, et productio humanitatis Christi, licet eodem temporis instante
fierent, sunt tamen actione realiter distinetae. Prob. Distinctio realis et speeisi ea actionum desumitur X distinctione specifica terminorum atqui illarum actionuna termini sunt distincti formaliter et specifice Herminus enim formalis pro duetionis humanitatis est ipsa humanitas, non item terminus actionis unitivae ut dicetur pro p. eq.); ergo Vid. Suare Z l. g. n. 22, ubi advertit, essectionem animae Christi
V. g. SSe eram creationem et ita disserre ab effectione unionis, quae non est acti ex nihil Sed ex praesupposito subjecto, scille et humanitate. Dice S. Naturam no Stram non Sic as Sumptam es Se ut priuSereata, POS aSSumeretur , a explieita est sententia S. Leonis
M. epist. 35 ad Julian. J, et omnino exigit b divina maternitas quia aliteri. Virgo non Deum, sed merum hominem genuis Set, ac praeterea e excidentitate termini qui est Christus actionis productivae et actionis unitivae, sequitur eas esse identi eaM ergo non realiter dissert actio productiva humanitatis Christi ab
Res p.ra a et b). Dist. Haec important, contra Nestorian OS, concomitantiam in tempore, seu simulta ne itatem actioni productivae et actionis unitivae quae Ostendetur infra n. 12ὶ conci importaut earum identitatem, ne90. - Α c Nego. Terminus
160쪽
436 DE VERBO INCARNATO enim actionis productivae 8 ip Sa humanitas, utrum in propria vel in aliena subsiStentia existens terminus autem actionis unitivae est subsistentia humani latis in Verbo divino.
24. Propositi II. Uni hyposlatica non est aliquid realiter
distinetum a Verbo et humanitate unitis. Prob. I. Si Verbum per se ipsum immediate unitur cum humanitate, eo ipso unitur humanitas immediate cum Verbo, nec uni est aliquid ab extremis realiter distinctum atqui Verbum per seipsum immediate unitur cum humanitate ergo. Prob. in Verbum unitur humanitati per illud quo eam terminat et sustentat atqui Verbum per Seipsum, sua pergonalitate, terminat et sustentat humanitatem Verbum enim divinum in terminando virtute quadam personae Sude propria humanitatem, non est minus actu purus et simple quam in pro dueendo virtute tribus perSonis communi, re ad extra
atqui in pro dueendo res ad extra, exercitium virtutis divinae non est aliquid realiter distinetum ab ipsa virtute divina I ergoa pari Verbum per seipsum immediate humanitatem terminat. Billuart d. . a. x es Fran Zel in theS. 33 n. I. I. Ut ista entitas realiter distineta quam fingunt auctores praedicti nexus esset inter extrema deberent extrema uniri ipsi vel mediate vel immediaten si dicantur extrema uniri ipsi mediante alia erilitate habetur processus in infinitum: Si vero
immediate, tunc equitur, non omnem unionem e SSe neceSSRPioentitatem distinctam ab extremis ergo. - Η0lZelau n. 256. otis Ad duplex odistarum argumentum in praenotandis n. 22 III indicatum, haec sufficiet advertisse M. Acti quidem quae est pro duetiva debet habere terminum Simpliciter novum actio vero mere unitiva nihil aliud efficit, quam quod res jam existentes incipiant aliter se habere. 2. Ad humanitatis autem indisserentiam ad unionem tollendam sussicit decretum Dei volentis ut unctio Verbi hypos alica ita ad hane numero humanitatem extendatur, ut deinceps in se nihil mutata sit humanitas Verbi alioquin et ipsum Verbum utpote ad unionem etiam indisserens, per aliquid superadditum determinari debuisset. Cf. Hol Zelau Ian. 258, Sqq. COPO IInvium. - ui negant terminum actionis unitivae esse aliquid ab extremis realiter distinetum, docent con Sequenter Stum terminum esse ipsa extrema cum nova habitudine Seu relatione. Billuari v. a. statuit, oerminum formalem