장음표시 사용
211쪽
visione beatifica ut si des) vel eum statu redemptoris ut gloria
corporis , liristo est tribuenda, utpote ipsi ratione unionis hypostaticae, debita atqui scientia infusa est naturae humanae persectio, quae nec habet oppoSitionem . cum statu redemptoris, cum ejus carentia nihil conferre potuerit ad finem redemptionis nec . cum visione beatifiea cum res diversimode cognosci pOS- sint, nimirum in essentia divina per seientiam beatificam et in se ipsi per seientiam infusama ergo Christus ut homo habuit scientiam infusam, et quidem a primo instanti conceptionis, cum ipsi debita fuerit ratione unionis, ne ulla suerit ratio ejus concessionem disserendi. oti S. Argumentum hoc alterum suadet Christum, sicut et Adam in paradiso habuiSSe quoque a principi Scientiam Omnem humanam connaturalem et ideo per accidens infusam et ita tenet communior theologorum sententia contra multos Τhomistas alio Sque, et contra ipsum . honiam in Summa the Ol. 3 qu. 9, a. ). Vid. Suareg d. 30 S. 1, qui statuit n. 3 .
si Cognovisse animam Christi in Stat viae, Omnia quorum naturaliter capax est anima humana in quocumque Statu constituta , ac proinde cognovisse scientia pure intellectiva et citra conversionem ad phantas muta animas separatas et spiritus ut in se sunt, et ut ab aliis animabus Separatis OgnOScuntur.
1. Propositi IV. Christus ut homo habuit scientiam
simpliciter acquisitam seu experimentalem. - Dicitur a SuareZ, d. 30 S. 2 n. 9, si Vera conclusi et communis theologo
PPOD. I Verba Liae 2 52 a Et Jesus proficiebat sapientia et aetate , intelligenda sunt proprio sensu de Ver aliquo pro sectu, sicut in aetate ita etiam in Scientia Seu sapientia ; atqui Christus non proficiebat simpliciter, sed tantum quoad effectum et manifestationem in scientia beata et infusa ergo Vere prosi- ciebat in scientia aequisita, non quidem incipiendo cognoScere novum aliquod objectum quod prius ut homo ignorabat, sed
SucceSSive cognOScendo nOVO modo, nempe per propriam XPerientiam, plura quae jam Sciebat scientia insu8a. - Argumentum etiam Sumi potest cum Suare r. l. c. ex Hebr. 5. 8 si Et
quidem cum esset Filius Dei, didicit ex iis quae passu est, Obedientiam non quia denuo virtutem obedientiae didicerit aut aequisiverit sed quia illam novo modo exercuit et illius
212쪽
188 DU VERBO INCARNATOII. Animae humanae corpori conjunctae ocius On naturalis cognoscendi est per Specie et pharitas muta a sensibia asse epta atqui hic modus cognoscendi potuit esse in Christo imo et debuit ergo habuit Christus scientiam experimentalem Seu Rcquisitam. Prob. in per partes. - 1 Christum potuisse habere istam Scientiam Sequitur ex veritate corporis ejus, cuju Sen Su et organa Objeetis externis ussici potuerunt, propter passibi Iem Statum quem assumpsit ut postea dicetur . 2. Hoc decuit et oportuit. ConveniΡbat enim Christo haberes eientiam non solum modo divino per scientiam beatam, nec tantum Od angelico per infusionem, Sed etiam modo humano per acquisitionem : et alioquin potentia aliqua ju perpetuo maneret frustrata proprio ac sibi debilo atque connaturali actu Secundum Statum Suum im nec apparet ut ait Frangelin theS. 42, p. 25), quomodo, Scientia empirica seu experimentali negata, si Sine specie quadam docetismi insantia puerilia tota vita
Jesu Christi explicari poSSit D. OB S. Putant aliqui auctores v. g. Franget in p. 426 ten- truse, the S. 71, p. 1092 cum de Lugo d. 21 s. lj probabilius
eSSe, Pecie rerum X ternarum intellectui Christi a Deo infusas e SSe per Aceldens, paulatim et convenienter ad aetatem Pro Succe SSiva Sen Suum et organorum dispositione et explicatione ac prout re Sen Sibiles Sensibus occurrebant ita, ut Christus nihi- unquam didicerit ab angelo aut homine, et tamen vere et connalturaliter in scientia aequisita profecerit.
72. Setioli oti e Objecto Scientio Suo evnn tu Pu-Ii Christi. - Humanam Christi scientiam, quae quoad Objectum primarium, Seu Deum ipsum, persectissima est quatenus in prae Senti ordine SSe poteSt, etsi non comprehensiva) extendi etiam ad Omnia omnino objecta extra Deum docent uniVerSim Patres et theologi Elenim ut ait Franget in p. 42l si generatim cognitio rerum extra Deum in beati comprehensoribus respondeto, ei sectioni et statui, auctoritati et potestati uniuscuju8que in re et personas aliqua ratione Sibi subjectas et a Se pendentes es. S.Ilio m. 1 qu. 12, a. 8 . Atqui Christus homo Secundum humanam etiam naturam Si lapi angularis fastigium et ultima persecti totius ordinis creati . . . potestati ejus ac moderationi Subjecta Sunt Omnia . . . um igitur persectio visionis Dei respon den, exaltationi hujus naturae per unionem hypostaticam tum
213쪽
DE IPSO INCARNATIONIS YSTERIO 189 Slatus, auetoritas potestas Domini Nostri Jesu Christi exigunt et vindicant humanae ejus scientiae cognitionem eorum omnium, quae pertinent ad objectum scientiae visionis Dei pSiu8, i. e.
Omnium, quae aliquando actu fuerunt sunt et erunt.
Cognosci autem haec omnia a Christo homine non tantum per scientiam intuitivam cognitione u matutina scin Deo Seu Verbo. sed etiam per seientiam insusam cognitioneis vespertina H in Seipsis, docet sententia communior uterque enim modus cognitionis debetur Christo, ne alter alterum excludit. Contrariam sententiam dicunt Suare et de Lugo vid. FrangeΙin l. c. sal Sam et minus probabilem, non autem graViori censura notandam, dummodo admittatur Objecta prae sata Omnia reVera cognoscia Christo saltem cognitione matutina in Deo. - Christum non cogno Scere humano intelle et u Omnia possibilia satentur omnes
Catholici alioquin enim scientia ejus tam late pateret quam scientia divina, quod repugnat es. S. ho m. 3 qu. 10, a. 2). De scientia conditionat 0rum dicit Suare d. 26 8 4 n. 15), si dubium non est quin potuerit illam Deus Christi animae communicare in visione beata, quia non est major difficultas in hac scientia quam in qualibet alia scientia creaturarum in Verbo. Quin potius, in Matth. 11 2l satis constat Christi animam hanc scientiam habere Sicut autem anima Christi non videt de facto
in Deo omnia possibilia, ita necesse non est ut haec conditionata omnia et in omnibus rebus OgnOSeat, sed ea tantum quae juxta divinae sapientis rationem et mensuram Videre expedienSsuit et ad Christi dignitatem et munera suit Onveniens. Corollarium. Ex dietis equitur contra Arianos et estorianos, ne praeeipue contra gnoetas seu hemistianos ex Themistio, diaston Alexandrino saec. I - quorum haeres aliquatenus consentiunt ut herus Zuinglius Calvinus, et recentiu SGi in ther ac justa theoriam enoticam vid de Trin. n. , ad Obj.2 p. 21 plur0s protestantes hodierni Christum etiam secundum humanitatem nunquam laborasse ignorantia proprie dicta, seu de sed tu illius seientiae, quae in ipso esse potuit et debuit. Idque distincte declarat V. g. S. Aug. de Pece me r. l. 2, c. 29), Ignorantiam nullo modo crediderim fuisse in insante illo in qu Verbum caro a tum est ut habitaret in nobis is alia apud
PetaV. l. 1, . , Ian. 9 Sqq. ac Chii Sti Vertia Marc. 13 32, u De die autem in O ... nemo Scit . . . neque Filiu a ita explicant
alii Patres, ut non admittant in Christi anima illius mi ei igno-
214쪽
Cyrili Alex. non tantum ex quadam concessione et ad haereticorum, ignorantiam ipsi Verbo adseribentium, eludendas Ver- SutiaS, Sed nonnunquam etiam ex propria Sententia inscitiam
Christo homini tribuisse : quos tamen aliter explicant theologi alii Vid. Stenti up thes. 73, p. 23, Sqq. Dicos. Ex Scriptura Christus in admiratione asse eius est Matth. 8. 10 Jesus miratus est, et sequentibus se dixit :Amen dico vobis, non inveni tantam fidem in Israel n), b interrogavit plura v. g. Matth. 15. 34, quot panes haberent discipuli: Matth. 16 13, opinionem Judaeorum de ipso O. 1. 34, locum sepulturae Lagari), o consortatus est ab angelo Luci 22.43ὶ atqui haec omnia supponunt ignorantiam in Christo ergo. Resp. ego in Etenim a ex doctrina nostra admiratio,
utpote de aliquo novo et insolito, non potuit quidem esse in Christo homine spectata scientia ejus beata aut insusa, bene vero quoad scientiam experimentalem s. S. ho m. 3 qu. 15 a. 8 b ex motivo multiplici v. g. ad attentionem excitandam)potest quis interrogare de re jam cognita demum c illa consortatio angeli ut docet S. Τhomas 3 qu. 12 a 3 ad 1 non fuit per modum instructionis, quasi videlicet angelus motiva aliqua Christo primus proponeret, aut ipsi in memoriam reVO- curet Sed per exhibitionem compassionis, gratitudinis, etc.
De Perseoliomnus Voluntatim Christi 73. Ad perfectionem voluntatis praecipue pertinet sanctitas. Ex tractatu autem de Gratia n n. 66 sqq. , anetitas vel justilia creata duo in se includit, quorum alterurn negativum St, Scilicet absentia peccati, alterum positivum, persectio Scilicet Seu forma reddens subjectum amabile Deo et dignum haereditate aeterna cui positivae sanctitati annectuntur varia dona et Virtutes, nec non ierita omnibus vero hi praesupponitur libertas. - Hinc agendum is 1 de Christi impeccabilitate, .
215쪽
DE IPSO INCARNATIONIS NYSTERIO 191
de ejus gratiis, donis et virtutibus. 3. de ejus meritis. 4. de ejus libertate.
74. Praeno innit n. - . Duo hi inquiruntur 1. an Christus de laeto peccatum udum habuerit, ct an esse ire potui S Set. De quaestione facti errasse fertur Calvinus post lisereti eos aliquos antiquos blasphemando, Chri Stum peccass0 verbis illis Mare. 14 36 , a Pater omnia tibi possibilia Sunt, transfer eali cem hunc a me is et deinde impatientiam protinus correxisse verbis subsequentibu S, si Sed non quod ego Volo, Sed quod tu . Contra sentiunt omnes orthodoxi essundum definitiones Condi liorum, Ephesini cari. 10, si peccatum Omnino nescivit is Den ginger n. 82j, Chalced. a b Sque peccato Den Zinger n.
ΙΙ uaestio ulterior, an ChriStu peccare lotuisset is, duplicem rasensum habere pote St, 1. R eae natura rei, stilicet spectato Christo in concreto cum Omnibu quae ipsi insunt, cum
unione scilicet hypostatica, visione beatifica gratia habituali, et . 2. an de potentia absoluta, nempe Suppo Si tu quidem unione hypost alica, sed praescindendo a Vi Sione beatifica, gratia habituali, etc. s. Lugo, d. 26, S. l. - . Voluit Scholam tintheriana cum qua sentire videntur Anglicani aliqui, V. g. Farrar), Christum hominem non ex natura rei Sed eo tantum sensu consu-quenti impede abilem fuisse, quod Deus praeviderit tum non esse peccaturum, etsi Sicut reliqui homines sequare potuisset contra quem errorem paratu qui canon in Schemate Cone. Vatic. cs. Hur ter n. 582). - . Assirmarunt Se Otus, Durandus, Marsilius et Gabriel. Christum de potentia absoluta in sensu composit unionis hypo Staticae, Ieclusis visione beatifica et gratia habituali posse peccare, e quod humanitas adhuc suam nativam potentiam ae lineret ad operandum ii rea objectum prohibitum nec magi repugnare, Iuppo Si tu in divinum uno minative propter communicationem idiomatum dici peccare, quam repugnat, idem Suppo Si tum diei paSSum, mortuum, etc. Hanes doli sententiam alii cum Suare, temerariam, alii cum Vasque dignam aliqua cen Sura pronuntiant sed licet communiter ut salsa habeatur. libera tam ei dicenda est hae opinio
216쪽
192 DE VERBO INCARNATO sicut et quaevis alia quam certo constat ex coto depromptam
oggo ut ex jussu Pauli V declaravit S. Congregati vid. Viva, de Irin. d. 5 qu. 6, D. Ι).73. Pro Dogitio Christus 1 nullum prorsus peccatum unquam habuit et 2 de facto ex rei natura impeccabilis suit imo 3 neque de potentia Dei absoluta peceare potuisset. Proh Drimn nr quae de id est, juxta dicta). - . Qui simpliciter absque ulla restrictione appellatur re Pontifex
absque peceato , et dicitur peccatum non seci SSe, quique a nullo argivi potest de peccato, unum prorsu peccatum habuit: atqui de Christo dicitur Hebr. 4. 15. iubemus Pontificem tentatum . . . absque peccato item 1 Petr 2 22 excis. 3. ).6 peccatum non fecit ac demum ipse Christus JO. 8 46, ait, si uis ex vobis arguet me de peccato ergo. II. Christus a primo incarnationis instanti omnium gratiarum
plenitudinem habuit ut postea dicetur); atqui cum gratia
suprema huju8 modi repugnat peccatum aut Originale aut
Pro L. Secundu DRPS. Q. Semper habuit Christus visionem Dei beatificam atqui tui visioni peccatum quodvis
II. Anima Christi semper summeque Sancta fuit, tum gratia habituali aliisque donis creatis tum praedipue gratia unionis hypostaticae iniqui Sanctitas hujusmodi ex natura rei peccatum
quodcumque et omnem maculam peccati prorSu excludit ergo. Proh terti IDIPS. I. Proi Sus repugnat etiam de potentia absoluta. Verbum divinum est dare serbum enim divinum est essentialis sanctitas et norma Omnis rectitudinis evidenter autem absurdum St, istam normam a Se deficere atqui si Christus in sua lium anitate peccasset, ipsum Verbum divinum pecca Sset ergo non potuit ChriStu peccare. Prob. II in Ex axiomate recepto, aetione Sunt Suppo Sitorum, et suppositum est principium qu0d actionum et causa particu laris earum atqui in Christo, Verbum divinum est suppositum et principium quod actionum, humanitas autem non est nisi principium Do ergo Si humanita peccasset, ipsum Verbum divinum vere et proprie peccaSSet. - Verbum enim ipsum D, ait Franget in thes 43, si egearet unctionibus Suae humanae naturae et voluntatis Natura humana non esset is, qui peccaret, sed tantum id, lio tanquam humanarum Operationum principio
217쪽
DD IPSO INCARNATIONIS NYSTERIo 93 peccaret divina hypostasis, sol maliter ut homo est peccaret inquam hic homo, i. e. hypostasi composita quae est Verbum con notans et includens naturam Suam humanam a II de ratio, quam Suare si praecipuam n dicit, ulterius illustrari potest ex Obligatione, quam Omnis homo sui compos habet moderandi appetitus uos in seriore S, quorum de ordinationes non tam saeuitatum istarum in seriorum quam ipsius voluntatis et totius hominis culpa et peceatum Sunt. - s. Suare Z, d. 33, S. 2,
II. Patres quoque hoe argumentum Saepila Urgent. Ita . . S. Cyrill. lex. l. 6 in Jo Prorsus fieri non potest, ii in peccatum incidat qui ex Deo prodiit Deus verus. Quippe Christus peccatum non sessit. . . Quomodo ergo peccare is intelligetur qui Con VeΓSionem nes dit, neque capax est commutationis in aliquid quod sit disconveniens sed incongiassus manet in proprii S, innatisque bonis ; et hoc non aliunde habet, sed a seipso ' Similiter . Fulgent. ad Trasim . l. 3, c. 29 j v grotare non
potest salus, infirmari non novit virtus, ne Scit Saturita e Surire, Via nequit errare, Sapientia non mutatur, Vita non moritur, lumen non exstinguitur, nec veritas depravatur nescit tristari laetitia dei las non potest superari. Propterea utique etiam Christi humanitas sine eecat permansit, quia eam in unitate personae divinitas accepit, quae naturaliter peceare non potuit.
Alii hane Christi absolutam impeccantiam diversis similitudinibus illustrant. Sic Origenes citatis verbis Ps. 44. 8, et Unxit te Deus Deus tuus, oleo laetitiae prae participibus tuis D, ait, si Christus, velut vas ipsum, in quo erat unguenti Substantia scilicet tota ipsa divinitas , impossibile fuit ut contrarium reciperet odorem . . Hippolytus M. dicit apud heodoret. , dial. 1ὶ uorca ex lignis quae putrescere nequeunt, fuit ipse Salvator . . Cyrili Alex. l. de recta fide ad Theodos. docet
Verbum assumendo humanitatem eam adeo sanetam et impece R- bilem esse eisse, a Si quis si lanam ingendo, colore imbui S8 et n. Ita et S. Aug. de peccat mei'. et remiSS. l. 2 c. 13 , si In cujUS non tantum divinitate, sed nec in anima, ne in earne ullum potuit 38 peccatum D. Alia testimonia apud Petavium, . 11, c. 10. Dice S. Omnis humanitas viatrix utpote creatura, Si esse a-bilis, ac propria gaudet libertate ; atqui uni hypostatica nihil immutavit in humanitate assumpta ergo humanitas Christi
218쪽
194 DE VERI3 INCARNATO libere adhuc peccare potuit. Idque confirmatur X quod Deus aliarum creaturarum peccata permittit.
Res p. Dist. s. Omnis humanitas viatrix peccabilis estremo te, gaudetque libertate contradictionis, cone. S peceabilis proxime et expedite, gaudetque libertale contradictionis, subd. si creatam habeat subsistentiam, conci si a supposito divino assumpta fuerit, ego. Dist. in . Uni hypostalica nihil directe mutavit in humanitate, hySice, cons. moraliter, Nesto dietis enim moralis est repugnantia, et quidem abSoluta et metaphysica, ut divini Verbi humanitas peccaret ad propterea tenetur Verbum divinum, non quidem Superioris lege sed essentiali sua sanctitate, tum per spe talem pro Videntiam et conssursum tum per gratias
actuales Ximias actum omnem peceaminosum absolute excludere ab humanitate ibi propria. Et hinc patet responsio ad
confirm. Inst. l. Non magi repugnat Verbum peccare per propriam humani tutem, quam mori in humanitale atqui Verbum mortuum est in sua humanitate Pergo.
Resp. Nego Maj. Mors enim est malum physicum quod
naturam o Stram compOSi tam communi necessitate Sponte consequitur, et praeterea utilis erat ad incarnationis mes peccatum autem est malum morale, quod non nece SSario, Sed ex
pravitate particulari Oritur, a Redemptoris muneri prorsu Sossideret. Inst. 2. Si Verbum ob rectitudinem divinae voluntatis tenetur peccatum humanitatis assumptae impedire, ad id lenerentur etiam Pater et Spiritus sanctus atqui hoc dici nequit ergo. Resp. Dist. G. Tenerentur in directe et per accidens, conci directe et per se nego. Aeliones ei licet humanitatis assumptae sunt soli Verbo propria et personales, ac ipse Filius eas ut SuaS regere tenetur cum Ver peccatum humanitalis 8Sumptae, Si quod committeretur, in ipsam voluntatem Verbi divinam redundaret, et cum haec voluntas sit communis etiam Patri et Spiritui Sancto, ideo per accidens et in directe tenentur ipsi peccatum inlium anitate assumpta impedire.
219쪽
DE IPSO INCARNATIONIS YSTERIO 195 facientem quae scilicet reddit ii ominem Deo gratum et sanctum
vel formaliter gratia habitualis vel dispositive gratia actualis);
et 2 in gratiam gratis datam, quae non in propriam recipientis sed in aliorum utilitatem praecipue consertur. Secundum hanc distinctionem inquiritur in hoc loco l. de gratia qua Christus formalifer sanctus et Deo gratus it 2 de gratia actuali Christi: 3 de gratiis gratis datis M. de alii donis supernaturalibus et virtutibu S. 1. De Gratia qua Christus formaliter sanctus est II. Praenotunda. - Apud omnes Catholicos in consesso est, sanctitatem divinam attributalem ut eam vocat illuari,
d. 8. a. l), de Christo, OmpOSit theandrie ex Verbo et humanitate, per communicationem diomatum non minus praedicari posse quam alia attributa divina. Hi autem quaeri potest de Christi humana natura, 1 an anima Christi sancta suerit, et . qua sanctitate ae Omne orthodoxi concedunt Christi animam de acto sanctam sui 88 aliqua positiva sanctitate, juxta verba Angeli Luc. 1. 35), si uod nascetur ex te Sanctum D, et S. Petri Act. 3. 44ὶ si Sanctum et Ju Stum negaStis . De ulteriore vero quaestione, quidam Scholastici Durandus Marsilius, Palud. apud SuareZ, d. 18 S. 1 tenuerunt Christi humanitatem esse sor maliter Sanctam per Solam gratiam habitualem, ita ut si quod possibile putavit DuranduS hac gratia careret, Onesset Sancta : unde Sequeretur, unionem hypostaticam radiculiter tantum vel exigitive praebere Sanctitatem animae Christi, quatenus est radix et principium cui debetur gratia habitualis, qua sola juxta eos natura creata formaliter sanctificari potest. Contra hos Vera et communiSSententia ut ait de Lugo d. 16, s. l)docet humanitatem Christi fuisse sanetam et justam non tantum gratia habituali sed etiam sanetitate substantiali seu ratione unionis eum Verbo, nee ad hoc indiguisse gratia habituali. Haec Christi lio minis sanctitas ossatur u gratia unionis , et vi gratia incarnata n HOlZelau n. 418 ast istic itur substantialis, quia non consistit in forma aliqua accidentali, cujusmodi est
gratia habitualis sed in hypostatica et in Separabili conjunctione humanitatis Christi cum divino Verbo. Verbum enim utpote ipsa
essentialis sanctitas istam humanitatem intime suam saetendo, summe Sanctam reddidit, quin tamen ei tanquam forma Sanctificans inhaereret. Cf. Frangelin the S. 4t n. L
220쪽
196 DE VERBO INCARNATO78. Propositio . Humanitas Christi sancta fuit gratia
I POD. I. Sanctificatio humanitatis Christi exprimitur istis locis Scripturae sacrae, ubi describitur Christi unctio v. g. Ps. 44. 8, uinxit te Deus, Deu tuus o IS. 61. 1 et Lug. 4. 18 si Spiritus Domini Super me, propter quod unxit me atqui juxta communem explicationem Patrum ista unctio fuit ipsa divinitas ergo Christi humanitas fuit sancta formaliter vi unionis hypostaticae seu gratia unioni S. Ad Min. Dicit S. Greg. Nag. orat. 30, RI. 36), Christus, dicitur propter divinitatem; haec enim divinitas est unctio humanitatis, non sanctificans operatione, ut in aliis Christis regibus V. g. et propheti8 sed totius unguenti praesentia unione hypo Statica , cujus essectus est, ut qui ungit dicatur homo, et ut, quod ungitur, faciat Deum D. Item ait Origenes do principiis l. 2 c. 6 , cista anima Christi oleo laetitiae, id est Verbo Dei ungitur . t S. do Damas c. l. 3 e. 3), uincti humanitalis est divinitas D. II. li id formaliter sanctificat, quod reddit subjectum gratum Deo et con ruum ad terminandam supernaturalem Dei amicitiam, quod expellit peceatum, evehit ad esse divinum, et sundat jus ad aeternam beatitudinem atqui haec omnia praestatuni hypos latica reddit enim impeccabilem naturam, reddit subjectum amabile, reddit participem divinitatis ergo ustilicat et sanctificat. - LUgo, . , . .
79. Propositi II. Christus ut homo habuit gratiam habitualem. - Juxta Suare l. p. s. 2 n. 5 est de de alii autem heologi V. g. VaSqueZ d. 41, quem Sequuntur de Lugo l. e. n. 92ὶ Pelavius i. 11 α 12, . T), et: dicunt hangconclusionem certam et communem, cujus contraria SSet temeraria.
Pro L. I. OmniSpersecti quae aliunde non repugnat i liriSi O, debet illi concedi, juxta illud Jo 1 14 plenum gratiae graiia autem habitualis nec repugnat nec affert secum aliquam impei sectionem. imo debuit esse in Christo ergo. Prob. iii per partes. - l. Gratia habitualis nec repugnat in Christo, nec asser secum aliquam imperfectionem. Non enim assuri negationem alterius majoris sanctitati Si neqUUCtiam est Omnino Superflua, quia ver sanctificat Christum in alio genere auctitatis. licet inferiori sicut scientia infusa non