장음표시 사용
281쪽
DE REDEMPTIONIS OPERE OTet de acto habuit sitiam in humanitate sua potestatem faciendi
miracula, imperando et Olendo sine negessitate Orationi D Suare Z l. J. n. 3 . i. v Nihilominus tamen in sen Si compo-
Sito, id est, supposita divina ordinatione, multa non potuit in quantum liom sine ratione perficere, ut D. hom docuit oria sicut enim non redemisset homines, nisi pro illi pateretur, quia ita fuerat a Deo praescriptum et praeordinatum, ita ne quuSine ratione Obtinuisset quae non nisi per rationem obtinenda erant, juxta divinam praeordinationem B Id. ibid.). II. Utrum Christus adhuc in coelis oret Certum est 1 ipsum aliquo en Su, saltem improprie et interpretative orare e X hibendo scilicet sua objectiva merita et vulnera .lo. 14. 16 'Om. 8 34 Hebr. 7. 25 9 24 1 do. 2. 1), et hanc rationem Omne SCatholici latentur esse sacerdotalem. Etenim ut ait Frangelin, the S. 1, . ΙΙ, p. 540 Interpellati qua Osserens sacrificium intercedit vi ipsius sacrificii et ipsum suum sacrificium ejuSque Satis acto piam et meritoriam virtutem coram Deo exhibendo, Sine dubio sacerdotalis est et quaedam ipsius oblati sacrificii continuatio Jam vero Christum in coelis perpetu et interpellare pro nobis et interpellationem ejus esse sui sacrificii semel oblati
repraesentationem coram Deo, Scripturae nos docent. D s. Hebr. 9 1s, Sqq. 1 o. 2. 12 Apoc . . . - Christum vero 2 simpliciter Orare in coelis, minus proprie dicitur secundum Franget in thes cit. n. III, post Lugo). Docet Ver Suare Z l. g. S. 2, Ian. 4 5), Seripturis et pietati magis consentaneum S Se, sentire Christum, non solum tacite seu interpretativa insinua tione sed aperta et expressa voluntati suae reprae Sentatione ac manifestali Oile pro nobis in caelo orare exclusis tamen impersectionibus quae e divinitati vel beatitudini Christi repugnarent et hanc sententiam, quam tenent Petavius et recentiores, tribuit Suare S. homae S. Bonaventurae, bulen Si, Olet O. Ratio illius est Loca Scripturae eitata, et Patrum S S. Α Ug., Cyprian. Ambro S., Bernarii. apud Suare et , quibus Christus sim pliciter dicitur Orare pro nobis in caedis, proprio Sensu intelligenda sunt, si nulla Sit repugnantia iniqui nulla Si repugnantia, nam ex delinitione S. Tuompe jam tradita explicata propriae voluntatis apud Deum, ut eam impleat ), ut Christus orare possit, sufficit distincti voluntatis ejus humanae a voluntate divina et sub ordinatio ejus ad eam ergo Vere et proprie nunc Orat.
282쪽
DE CHRISTI REDEMPTORIS TITULIS PRAECIPUIS
29. Praeter titulos Mediatoris, Sacerdotis, Redemptoris hactenus expositos, recen Sentur tituli Capitis, Regis, Prophelae Magistri Legislatoris, Judici cum autem de quatuor posterioribus alibi agatur, in praesenti dicendum est tantum de titulis Capitis et RegiS.
Do ctignitato Capitis 130. Praenotniadum. - Haec dignitas seu titulus standatur
in analogia quam habent relationes Christi erga creaturas intellectuales cum relationibus capitis humani erga reliqua corporis membra cumque caput et membra ejusdem sint ordinis, haec quaestio est de Christo secundum naturam S Sumptam. Propter diversas relationes Christi, erga homines fideles, erga infideles, et erga Angelos, triplex Statui potest propOSitio. Cf. S. hom ., 3 qu. 8.131. Propositi I Christus ut homo est caput Ecclesiae.
Prob. I. Exiphe S. 1. 20-23 si Su Scitans illum a mortuis ... ipsum dedit caput Supra omnem eccleSiam, quae Si corpuSipsius , et Col OSS. l. 8, Οὐ ip Se est caput corporis Ecclesiae n. Apostolus iis locis docet explicite, Christum caput esse Ecclesiae, et quidem se eundum illam naturam in qua suscitatus est a mortuis atqui in natura a SSumpta Surrexit a mortuis ergo Christus ut homo est caput Ecclesiae. II. ille est caput Ecclesiae, qui praeStat erga fideles, seu membra Ecclesiae, ea omnia quae ratione ordinis Seu dignitatis, per-
283쪽
DE REDEMPTIONIS PERE 259fectionis, et virtutis, caput naturale censetur Obire in corpore physico; atqui haec praestat Christus . ratione o= dinis sicut enim caput est principalis pars hominis, ita Christus Ecclesiae
Ob Summam propinquitatem ad Deum ratione perfectionis: sicut enim in capite vigent omnes Sensus, cum in reliqui membris solus vigeat tactus, ita in Christo plenitudo est omnium gratiarum 3. ratione virtutis r Sicut enim Omnia membra a capite hauriunt vim et motum Si omnia membra mystica Ecclesiae motum gratiae a Christo, qua Se OVeant ad Opera Vitae aeternae ergo. - OlZclauon. 441 cf. Frangelin thes.
M n. IV pp. 4l0, Sqq. l. 132. Propositi II. Christus est caput infidelium 1 non quidem actu, sed 2 potentia nussa vero ratione 3 est caput
Pro L. PimusnPS. Ilii non sunt actu membra Christi, quibus nullam vitam supernaturalem communicat, neque perfectam per caritatem, neque impersectam per fidem atqui tales sunt infideles ἰ ergo. PPOD. Secundu RPS. - Christus caput est potentia illorum omnium, in quos influere potest vitam supernaturalem atqui infideles omnes dum hic vivunt, possunt salvari et Christi
Proh tertium nrS. - Qui sunt a Christo in aeternum separati, nee jam ullum ab eo accipiunt in fluxum gratiae, non Sunt
membra Christi atqui ejusmodi Sunt damnati ergo. 133. Propositi III. Christus ut homo est caput bonorum
Angelorum. Prob. I. Ex Ephes. 1. 20, 21 Suscitans illum a mortuis et constituens ad dexteram Suam in caelestibus, supra omnem principatum et virtutem et dominationem . . A ColOSS. 2. 10, u Qui est caput Omnis principatus et potestatis n. iis locis docet Apostolus Christum esse caput Angelorum Secundum illam naturam in qua surrexit a mortuis atqui surrexit Secundum naturam humanam ergo.
II. Jure dicitur Christus caput Angelorum, si praegellat eis ordine, persectione et virtute influendi atqui Christus, ut ait S. Tliomas 3 qu. 8, a. ), u propinquius se habet a i Deum et persectius participat dona ipsius, non solum quam homines, Sed etiam quam angeli et de ejus influentia non solum homines recipiunt, sed etiam angeli, nempe iii jam dictum est ex Card.
284쪽
260 DE VERBO INCARNATO de Lugo, supra, . 90ὶ, si aliqua illustrationes, et alia dona accidentalia D ergo.
Otis cle uratia a DitiS. Non est haec alia ait Frangelin,
thes 41 n. IV, p. 4l0), quam ipsa gratia unionis hynostaticae, et plenitudo gratiae creatae in relatione ad creaturas, praesertim rationales. - Videlicet 1 in unione hyposlatica undatur a praee minentia Christi Super omnes creaturas etiam Super ipSOS angelos, quibu entitative spectata humanitas Christi inferior est valor infinitus meritorum et satisfactionis Christi. 2. Plenitudo vero gratiae creatae Christi est a exemplar nostrae sanetificationis Q principium quo partiale meritorum ipsius, utpote informans facultate humanas, quibus Verbum divinum omnes gratia hominibus meruit.
DE Regno Christi 134. I. Christuna hominem fuisse regem vero aliquo Sen Su, constat ex pluribus Scripturae locis v. g. Luc. 1. 32, si Regnabit in domo Jacob in aeternum Matth. 2. 2, ibi est, qui natus est rex Iudaeorum G post 1 5, si Princeps regum terrae in et Patrum v. g. S. Aug. in Ps. 147 si Unctus est Re et Sacerdos D cs. Stentrup, thes. 137 Petav. lib. 12 c. 15 n. quae loca intelligenda sunt de regno Saltem stirituali. Regia hac potestate spirituali Christus instituit sacramenta lege tulit, gubernatores et rectores in Ecclesia constituit, etc. II Christum jus humanum et hereditarium habuisse ad regnum temporale Judaeorum, negat communis et certa sententia: etenim 1 ostendi nequit, regnum istud temporale pertinuisse ad B. Virginem vel ad S. Josephum 2 regnum adScriptum Messiae a Prophetis universale est non locale. III. thiiversale dominium temporale, seu potestatem in re Somne temporales et personas, quo Lattinet 1. In directum dominium hujusmodi in actu secundo concedunt fero OmneS negante V. g. Collet alioquin enim manea et impersecta esset spiritualis potestas Cliristi. - . Di rectum dominium in actu primo, Seu radicate, agnoscit communis sententia contra Bellai minum moeenim ad minus videntur suadere plura Scripturae loea V. g.
285쪽
DE REDEMPTIONIS OPERE 261 Apog. 49 16, si Rex regum et Dominus dominantium Q Matth. 28 18, si Data est mihi omnis potestas in caelo et in terra s). 3. In actu vero secundo non habuit Christus dominium hujus modi, ut constat ex JO. 18. 35, u Regnum meum non est de hoc mundo Dicendus est ergo ChriStu S, qua homo, Vel exsecutionem regiae potestatis temporali Seu politicae nunquam accepisse, Vel ei renuntiasse usque ad mortem. - De hac quaestione
286쪽
1 Deus unus et trinus, sicut est Creator, Reparator, et Sanctificator ipse quoque est Omnium Consummator, is et, Primus et novissimus, principium et sinis Apoc. 22. 13), si quoniam ex ipso et per ipsum, et in ipso sunt omni Rom. 11.36 . Hinc monet Ecclesiastes cap. 11), memento Creatoris tui in diebus juventutis tuae, antequam . . . revertatur pulvi in terram Suam, Unde erat, et Spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum In hac ergo sinat theologiae parte, quae peculatur si novissima n Eccli T. 40 graece, τα ἐσχατα. Unde nomensi eschatologia o), inquirendum est 1. de singulorum hominum consummatione, deinde . de communione cum vivis illorum quorum animae jam in manu Dei sunt Sap. 3. 1), ac demum 3 de mundi novissimis, ae praecipue de mortuorum resurrectione ae judicio universali.
DE SINGULORUM HOMINUM NOVISSIMIS
2. Agendum est distincte de singulorum transitu ex hac vita, seu de morte ac judicio particulari ; deinde de diversa defunctorum sorte in sutura vita, seu de beatitudine coelesti depurgatorio, de inferno unde quatuor quae Stiones.
287쪽
DE SINGULORUM HOMINUM NOVISSIMIS 263
DE, ORTE AC IUDICI PARTICULARI
3. PraenotandR. - . In statu innocentiae homines, sallem justi, immortale fuissent, non quidem naturali conditione, sed ex beneficio Conditoris et dono praeternaturali es de Deo Creatore n. 44); nune ero, dono hoc Obadae peccatum amisso, homines sunt mortales, ut saepius declarant Scripturae. Ita Gen. 3. 19 α Pulvis es, et in pulverem reverteris G s. 88. 49, si uis est homo, qui Vivet, et non videbit mortem Rom. 5. 12, si In omnes homines mors pertransiit Hebr. 9. 27, si Statutum est hominibus semel mori n. - Utrum vero ab hac generali lege non nudi exeipiendi sint, dubium reddunt loca quaedam S. Pauli nempe 1 Cor. 15. 51 juxta graeci), re omnes
quidem non dormiemus, Omnes autem immutabimur D παυτες μευ ο χοιριγὶθησομεθα, ταυτες δε αλλαγησομεθα in Vulgata, si omnes
quidem e Surgemus, sed non Omnes immutabimur hess. 4. 14, Sqq. NOS qui vivimus, qui residui Sumus in adventu Domini, non praeVeniemus eos qui dormierunt ... mortui qui in Christo sunt resurgent primi deinde nos qui vivimus qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aera Tim. 4. 1, udicaturus est Christus Divos et mortuos . Ex quibus locis plures Patres, praesertim graeci et ex latinis S. Hieron et Aug. docent homines saltem justos, qui in secundo Christi adventu viventes erunt, citra nimae et corporis Separationem gloria et immortalitate donandos esse. Sententia vero in Ecclesia latina longe communior, sed nullatenus Obligatoria tenet Omnes Omnino homine moriturOS, OS vero qui in Christi adventu superstites fuerint, nonnisi ad momentum, dum V. g. per aera rapientur. - Henoch quidem
et Elias creduntur translati vivi e terris Gen. o. 24 Eccli. 44. 16:Ηebr. 11. Reg. 2. 11 accli. 48 9 sqq.): Sed ex communi sententia redituri sunt in sine mundi Ierosolymis occidendi , id Apoc. 11. 3 sqq.). - s. Collet, si de Actibu dum B, t. 2, P. 33 sqq.
288쪽
264 DE GEO CONSUMMATOREII. His ergo de morte praejactis, et supposita animae inmortalitate juxta desinitionem Conc Later V en Zinger n. 621 : agendi in est de judici particulari, de quo erraverunt plures tum antiqui tum recentiores, putante unicum fore judicium, idque universale in fine mundi. - De conditione autem animarum Separatarum a tempore mortis usque ad judicium illud universale diversimode sentiunt isti auctores, dicente animas vel 1 mori una eum corporibus et cum ipsis surrectura eSSe ita Tatianus et Arabes aliqui vel 2 in quodam torpore manere ita Copti et Nestoriani vel . in incertitudine de sua Sorte relinqui, uut fiam novam probationem subire ita ex veteribus, Chiliastae seu Millenarii nonnulli et ex recentioribus plerique Anglicani uti Ductores Farra et Plumpti e cit apud Oxentiam, et Eseliato log , p. 46). a sententia propter privatum eorum errorem de Milleni spirituali videntur participasse Patres aliqui V. g. S. Irenaeus et Justin. M. ac Tertullianus. Ita nominatim Laetantius In St. l. T c. l) Nec tamen quisque putet, anima post mortem protinus judicari. Nam omnes in una communique custodia detinentur, donec tempuS adveniat quo maximus judex meritorum laciat examen. Τum quorum probata fuerit justitia, ii praemium immortalitatis accipient; quorum autem peccata et Scelera detecta fuerint, non reSurgent, Sed cum impiis in easdem tenebras recondentur ad certa supplicia destinat D. Cf. Perrone de De Creat. n. 634.
III. Veritas autem catholica, ut ait Suarer de Myster Vitae Christi, d. 52 S. 2 n. 6 docet si singulos homines judicari statim in morte Sua , ac proinde animas Separata nequaquam in statu quodam torporis vel incertitudinis usque ad finem mundi relinqui. - Cum veritate ista intime nexa est haec alia Animas statim post mortem recipere praemium aut poenam pro meriti S.
Quam doctrinam ejecerunt tum ii qui negant udicium particulare, tum alii qui cum Vigilanti et forsan Calvino, putaverunt
animas SeparataS Saltem justorum, de Suasorte certo quidem esse, sed praemium ante judicium extremum non recipere.
Iline duplex propOSitio. 4. Proseo Siti I. Anima Statim post mortem judicium par tieulare Suhit. PPOD. I. Ex ccli 11. 28, is Facile est coram leo in die obitus retribuere unicuique secundum vias suas In sine homini denudatio operum illius . - Inud est judicium particu-
289쪽
DE SINGULORUM HOMINUM NOVISSIMIS 265 lare, in quo Deus retribuit unicuique secundum opera illius
atqui sit judicium hujusmodi Statim post mortem ergo in
cujusque hominis morte exercetur judicium particulare. Ad in Deum non solum posse, Sed revera retribuere unicuique secundum Opera in die obitus, patet ex scopo Scriptoris sacri qui sui incitare homines ad bona operan atqui ut notat Vasque in Primam Secundae d. 19, c. 2 ex possibilitate praemii debile sane sumeretur incentivum laboris D. Hoc qu0que confirmant verba, In fine hominis denudatio operum illius . I. x Patribus, dicit S. Jo Chrys. ho m. 3 in Matth. IIJ, Praesens haec vita recte vivendi oceasionem et Opportunitatem habet. Postquam ver diem tuum obieris, judicium et poenaeon sequitur. AEt ho m. 14 in Matth. 4), u Sicut illi, qui e carceribus dueuntur, una cum ipsis catenis ad judicium pertrahuntur, Sic Omne animae, quum hinc emigraverint, variis peccatorum catenis implicitae ad terribile illud ducentur tribunal . Ita quoque . Hieron. in cap. 2 Joelis), et Diem autem Domini, diem intellige judicii, sive diem exitus uniuscujuSque de Orsore. uod enim in die judicii suturum est omnibus, hoe in singulis die mortis impletur Nec aliter . Aug. de anima l. 2 c. ), s Nam illud quod rectissime et valde salubriter Vincentius Vietor credit, judicari animas, quum de corporibus eXierint, antequam veniant ad illud judicium, quo eas oportet jam redditis corporibus judicari, atque in ipsa in qua hic vixerunt, carne torqueri sive gloriari, hoc itane tandem ipse nesciebas Quis
adversus Evangelium tanta Obstinatione mentis Obsurduit ut in illo paupere, qui post mortem ablatus est in sinum Abrahae, et in illo divite, cujus in inserno cruciatus exponitur, ista non audiat, vel audita non credat D id Stentrup, si OleriOl. B, t. 2, thes 445. III. Ratione theologica . - 1. Certum et de fide est, statim post mortem justos qui nihil purgandum habent vitam dete sam, impios Vero mortem aeternam recipere ut ros Seq. ostendetur); atqui haec assignatio praemii aut poenae supponit judicium de animabus singulis actum ergo. - . Ex Scripturae doctrina, morte concluditur tempus merendi ita V. g. Eceles. 9. 10, u Quodcumque facere pote Si manu tua, in Stanter operare : quia nec opus, nec ratio, nec Sapientia, nec Selentia erunt apud inferos, quo tu properas G a JO. . , si Venit nox, quando nemo potest Operari G s. Eccli. 4. 33 18 22 :
290쪽
260 DE TE CONSUMMATORE atqui sapientiae et justitiae divinae repugnare Videretur Si tempore merendi elapso animae juStae dubio et incertitudine amigerentur ergo.
IV. Provocant demum theologi aliqui eum Suare Z ad facta, scilicet ad visiones et revelationes particulares ab auctoribus gravibus v. g. a S. Greg. M., si Dialog n l. 4 cc. 36, 38 narratas, quae testantur judigii particularis exercitium.
Setio Italo justi ei particuluris ud juncti A. - secbreviter notanda
I. De judicii inclOΙe. - Cum judicium particulare fiat
a Judice omniscio, non est judicium discussionis in quo citantur et interrogantur testes et: sed retributionis. Proinde in unico instanti clare et complete cognoscit anima talum Suum, aut . naturaliter, ob liberationem a corporis impedimentis, aut . per specialem illuminationem et vim divinam, qua cognOScit quoque simul sententiam de se latam. 2. De tempore judicii. - Communis sententia est, judicium hoc immediale post mortem, id e Si nulla interposita mora, institui. Quod attinet proinde historias aliquas quae deseribunt judicium laetum vel brevi ante mortem ut narrant V. g. S. JO. Clim acus et S. Beda, vel aliquandiu post mortem ut narratur de oetore quodam parisiensi in vita . Brunonis dicendum est cum Bellar mino de Purgatorio l. 2 c. ), vel 1 ista facta, supposita eorum veritate historica, ad particularem providentiam pertinere, ut V. g. insfigatur vivis terror salutaris I vel .
ea suisse tantum manifestationes judicii mox faciendi aut jam facti respectiVe. B. De ipso Judice. - Probabilior et magis pia sententia est, ait Suare de Mysteriis, d. 52, s. 2 n. 13), etsi nou Sit expresse et in dubie tradita in Scripturis, hoc judicium particu lare, post incarnationem factam, ad potestatem judiciariam Christi pertinere et per humanitatem exerceri. De hac OStestate judiciaria Christi latius agit Stentrup, si Soteriol. , t 2,pp. 848, Sqq. si De judicii oeo. Iriplex potest esse hypothesiS.
1. Quod animae separatae deserantur in conspectum Christi in coelo censet autem Suare incredibile esse, animas peceat inquinataSintroduci in caelum mox deinde ejiciendas. - . Contra hypothesim quod Christus sescendat reali descensu ad singula animas judicandas, dicendum est, a Christum raro aut nunquam