장음표시 사용
101쪽
PRAEFATIO. XCVm Medo suo non intelligo. ceterum aedem . . inchoalam supra quoque p. 65, 10 habemus. Libellumlitterentiarum Sermonum, qui ex Suetonii Tranquilli Prato exeorptus esse dicitur, ab hae editione exoludere nolui, quamquam sponte eonfiteor talem qualisos a suetonio neque scribi neque a Remmio Palaemone desumi potuisse. Sed eum semel tantum formis impressus sit eiusque editionis exempla et rarissima sint et corruptissima, nolui lector harum rerum studioso quasi soondere libellum nuper aliquoties in diseeptationem vooatum et saltem titulo de meliore nota commendatum, denique a nobis, nisi animus sallit, aliquanto emendatiorem laetum. Exstat libellus quantum explorare potui, non amplius semel manu scriptus, in codice Saeo. IX, qui olim Ioannis Bonhier Divione fuit, nunc Ontepessulanus est, numero 30 distinctus. In eo odice, ut singulatim e ponitur in catalogue dine a de manuscrit destasipartemonis 1 p. 409 Srnonymica puseula omplura insunt,
non tantum Agroeoti et Isidori genuina, sed Probi Valerii quoque et Virgilii et ciceronis vel subditicia vel suspecta,
praeterea eiusdem generis alia sine auctorum nominibus. Ex eo codice eum alia tum hanc particulam deforipsit
Philippus d orville ediditque a. 17M in Miscellaneis observationibus novis p. 77 sqq. Eiusdem antiquissimi eodiois opiam a Friderio Dubner factam donoque sibi datam riderious it soli mihi utendam permisit, cuius beneficii maximas egregio viro gratias ago. Titulus '' est: INCIPIUNT differentiae sermonum Remi Palemonis ex libro Suetonii, subseriptio
93 Ipsi titulo quasi prologi instar haec praemissa sunt: Palemon Vicetinus insignis grammaticus Romae habetur; qui quondam interrogatus quid inter stillam et guttam interesset, Gutta inquit stat, stilla cadit quae verba ex Hieronymi chronio deseripta supra adnot. 60 commemoravimus. Sed errore actum est ut Dorvillius eumque secutus Handius hune prologum libello proxime praescripto tamquam epilogum au
102쪽
XoVI PRAEFATIO.haeo: Explio it praeseriptae verborum differentiae ex libro Suetonii Tranqui Ilini qui inscribitur Pratum. Inde ego integrum titulum composui p. 306, 35. Ad emendandum libellum vehementer depravatum contulerunt nonnihil duae differentiarum soriptiones simillimae, quae eodem odio Mqntepessulano continentur. Altera superiori proxime praecedens ita indipit: Inter auxilium et praesidium et subsidium ita desinit: Inter ultorem et vindicem hoo interest, quod uloisoimur nos accepta iniuria, vindioamus ne accipiamus . Maiorem eius scriptionis partem edidit a. 1605 Elias Pulsohoin Grammaticis suis p. 2203 sqq. Postrema partem supplevit ex ipso odio editor atalogi supra citatip. 412 sq. et ex apographo Dorvilliano Ferdinandus Handi programmate lenensi a. 1848. Alteram differentiaruin syllogen, quae ita inoipit: Inter polliceri et promittoro at Isidori Hispalensis esse tertur, primi ediderunt Iaco-hus durareul oum Isidoro Paris. 1601 et Dionysius Gotho redus in Grammaticis suis a. 1602, isque Bongarsiano oodio usus. Eius Iibelli ego quoque maiorem partem repori in odio Basiliensi III 15 saeo. VIII. Nonnulla Areualus ontulit. Iam si quis de auetoritate huius libelli morat, hoc
primum moneo, qualis est talem neque a Suetonio neque ab ullo vetere soriptore compositum esse posse tanta est rerum perscriptarum Oommixtio a perturbatio. Titulus differentias quidem sermonum pollicetur et est sane maior pars eius argumenti, sed interponuntur permulta plane diversi generis, de declinationibus nominum et verborum vel ad communem loquendi usum vel ad magistrorum praecepta dirigendis, de generibus nominum do originibus Ooabulorum, de reote intelligendis verbis quihusdam rarioribus, eaque tam disieota et quasi fortuito passim sparsa, tum repetita quoquo bis terve atque etiam repugnantia inter se, ut certum quoddam scribendi genus certumque scriptoris consilium non agnoscas, sed ad-Versaria quaedam perlustraro tibi videar privatum in
103쪽
PRAEFATIO. XCHI usum confecta et ex variis libris inter legendum exeorpta. Incipit tandem post mediam ferme partem p. 314 3 in togor differentiarum libellus alienis rebus non permixtus et litterarum ordine ab A ad V eduotus ). sed volea pars, per se satis aequabilis, e suspicionem movet quod aliae scriptiones eius generis omplures circumseruntur, plane geminae huius, neque tamen Remmii et Suetonii sed vel Isidori vel nullius nomine inscriptae. Auget suspicionem quod Ciceronis quoque et Vergilii in eodem odio inveniuntur similes libelli, quorum sane nullam esse eum illis uotoribus necessitudinem inter omnes constat ). Denique is libellus tantopere destituitur omni eruditione solidiore, contra ea adeo ineptiis scatet, ut non modo Suetonii sed ne Romani quidem hominis esse possit. Vide modo quae p. 307 6 de nomine quod est honos, p. 308,11 de adiectivo aeneus vel potius aeneus, p. 309, 24 de numeralibus duo et ambo, p. 310, 18 et 24 de nomine cors et de adverbi ruraus, p. 318, 27 de seriis rebus nugatur misellus ille grammatista, et statim de scriptore vetustatis cogitare desieris. Nam de absurdis Ooabulorum originibus dioere praetermitto, onm in hoo genere vel apud antiquissimos nihil sero in-oredibile sit. Nihilo minus tamen vestigia quaedam melioris doctrinae agnosco, quae tenui saltem filo ostendant eum antiquitate Romana an soriptionem eoniungi. Tale est Nigidii p. 318, 21 frustulum nusquam alibi oblatum, talis auctoritas p. 310 28 allata Procelli, quem eundem existimare licebit qui Poroellus grammatious apud Senoeam rhetorem in secunda suasoria p. 14, 19 Burs dicitur, talia quae de lustris p 315, 13 et de adverbi quod est simitus4 Μaguum latum p. 314, 10 significatum probabiliter
explebit, qui duarum scriptionum, qua modo in subsidium critio vocanda diximus, competentes particulas conquisierit. 95 Video tarum Ciceronis synonyma, itemque Plinii Secundi sive Frontonis differentias verborum et nominum olim pei crimas fuisse in extremo libro charisii ela. A. mi ad Frontonem p. 416 ed. Rom.
104쪽
xcVIII PRAEFATIO. p. 319, 20 traduntur. Neo pauo apud bonos artis doot res, Festum dio et charisium ), similiter invenies persoripta atque hi soribuntur. Postremo ad vindicandam titulo aliquam uotoritatem Hieronrmi locus qui de Palaemone eiusque distinguendorum vocabulorum studio est sacere poterit ''. Hae s recte in utramque partem disputata esse videbuntur, vere Suetonius homonymica quaedam ex Palaemonis libro decerpta in ratum suum intulit, idquo caput posterior aliquis magister descripsit similibusquo differentiis adauctum et observationibus grammaticis diversi generis interpolatum haud sane feliciter amplius secit. Sed quae sint antiquae genuinaeque libelli partes, quae noviciae, id neque facile est explorare et a oonsilio
huius editionis alienum. Emendationum autem nostrarum et brevissimo et ommodissime rationem reddemus, si mutatam a nobis odiois lectionem quae quidem memoria digna videatur, hi apposuerimus.
nores Carbores Oxponi esse absconsum nam cum
s6 cis. Festus s. v. ad apud taeerare, Haera, miserarur, monstrum, haec re, properare, upervacaneum tuor chari
sii comparanda sunt ea verba quibus p. 75 P. pustulares, p. 85 pomesa, p. 86 n e mihi, p. 100 pH re a plurum, p. 102 Mus an Mos illustrat. Eorum quae p. 310, 7 320, 30 leguntur, in Veronensibus scholiis ad Verg. Aen. 1, 1 et 8, 10 gemina invenies. 97 Desideratur in nostro quidem libello illa differentia Palaemonis nomine nobilitata et alia legitur p. 319, 27. Sed
et illam et hanc ea collectio servavit quae Isidori fertur, apud Areualum et Gotho redum itemque in Basiliens eodice scripta. Itaque nostram farraginem qui compilavit, non ignoratione omisit, sed consulto prologi instar praeposuit illam Palaemonis differenti m.
105쪽
ut ambo 42 Curra an ea e nunc audi et eaque --
pugilla diei neutraliter suppleo l codicis 16 e de hoc quia inseger em hoc pane quia cum fractu dicimus o Plurimum an is plurimum deberi is produnt i debere dici 27 Huiusouemodi, semper fio 44 diserunt qua ira caeruleum est 312, 7 enim fruenta lis Inter timorem metum pavorem et formidinem timor suppleo lis animus ci sepes sine δε et ei equus o animus summe is terre minuat 43 cire quam 26 seorsum seponilura manu 29 fortasse pertinet, non ad rem l 33 nora i 35 rationem: 37 ouod asto 38 sussicu3. 313, 2 o sili vel e siti l indemur in locis lis rati additur post arbitrii lis aliquod i liquod o tetulit: merium ' pus murum ci inicientem l 16 iniciens tu eum 41 ouod iaD II ouod ad lanisi e quod 25 αι oui lici m inlicitatis saepius is fortasse dici inlic latores la no e 47 fortasse comminus duorum. 314 3 tenil comu l laborare is alam uod 8 Io Q persona 13 Imbrem et imis suppleo , l14 idem pulso lis nubibus t 15 aliqua ci serena ci et peccatoris is de ea i 25 Inis et iisne i quod sui 27 unum est suppleo lis solius 4 Inpenitur 42 naturam Mortasse tamen principia et speciem inusi. 315, 3 diducia i induci nomine nomero a pacem peplorarem in imbecilliorem uero Q t Nast. cum me rasim discerpi l 18 4 mand pro ilia in 20 numero simulari lis omnes conditiones la tu. que reperis 48 artas legent 40 fortasse 'T BO
106쪽
33 iu stum quod 316 1 alterius ut melice a casum miserari tantuis rerum insontis amicitiari 2 mutilati versus Verg. Georg1 466- 41 opus si ipsius is furura prospici Isido. dorus Aravatici 12 Ueraci 15 aderis o quansitatis II hominem quidem is noctis, inιerditi diei Bondam 25 omniam nosieiam 46 aliquis seu lis Nefarius ei
3 et ossa e olium e voea merus 45 Eserum unde olivum liquorem appellant, quemuerum munerum verum 317 omis au super aequum quam ris 8 precatur u loco I l 1 interdum tenebrae mae 16 corporibus in caelo conspicuur, comeeis ci monstu. fortasse modum narura eo uae lis editur serpens cum
pedibus aut cum id precora his lis uasa an probacta. Alii libri sua, vacua, rima habent 40 ama-isis 45 dominus proprius es locus 47 spicarur. 318, 2 dubiae rei prospicit foram vicarur. μο-hibaria 4 4 porro iubere 4 fortasse obesorum hominum 1 e remis ci relinquimur iri ditantis olea fructus es oliva arbor mulsitudo dicitur relisios, tr. p. 316, 34 18 Recidivum et sinrisum olim fuit lis lueris 40 defruesis Addendum parasti l Iservus e iasper lasseelaram autem es suo ira infamis aulam acerum.
30 tergora hominis absunt ab apographo Dabnorianos 31 e sero animalis j 33 Tum e tur tum ordinis sionis cis oris 47 amo' accipimus. 320, 6 vades qui uas ipsum au aliis is praedes qui praeserui duis idem da ira umidum ponilur infectum et
107쪽
PRAEFATIO. o Flosoulis atque herbis e rato decerptis ad lon iam quoque iudiearem aput de ooibus animavi tutu, si de auctoritate paulo securior essem. Solus enim Boxhornius ad Plauti Menaechmos 4, 2, 1 Vetus grammaticus Sidonius, inquit, cuius fragmentum do ooibus animantium in aliquot Glossariis nostris mas. legitur noctua cucubat . Eiusmodi glossaria de sonis animalium duo Loidensi edidit Burmannus in Anthologia, vetustissimum exemplum Aldhelmus, qui a. 709 mortuus est servavit apud A. Maium in classici 5 p. LII, 569. sed Sidonium ' grammaticum praeter Boxhornium, levis auotoritatis hominem, in hac re nemo appellavit alioquin hae verborum de sonis animalium enumeratio non iniucundum Pratorum caput videri posset implevisse. Denique pauoi dicendum est de iis libris, quos in. Pseudop iuria quidam a Suetonio soriptos esse opinati sunt
A primum quidem ominemorandus est error vix ratae psrodibilis ac tamen longe diuque vagatus, quo caesa riani belli Gallio ceterorumque eius corporis hellorum scriptor Suetonius Tranquillus habitus est Eumerrorem de caesarianis codicibus, ut aliquot exemplis utar, Bongarsianus antiquissimus et optimus statim primo libro ineunte prae se fert, tum Hamburgensis libro VII et VIII extremo, coibertinus 2957 apud Montlaucon sedi-oeus LXVIII, 7 de quo supra p. XXIV dictum est. Ao-oedat Vindobonensis codex 60, historiam miscellaneam nondum Ormis impressam continens, in qua bella dein-oeps Gallicum civile Africanum Alexandrinum Hispaniense a Suetonio milite caesaris et forsan proavo eius qui de vita caesarum scripsit composita osse traduntur sed
idem error antiquissimus est, cum quinto saeculo ineunto
Orosius in Hispania, medio Sidonius Apollinaris in Galliae obnoxius fuerit. Ille enim suo caesarianorum hellorum summario, quod ex superstitibus Divi Iulii commen98 supra vidimus p. cI Suetonii nomen requenter in Silonium et Sidonium abisse. De Sidonio citerio Syracusano, qui Ausonii aequalis fuisse dicitur, res admodum
auspeeta est, an umquam vixerit.
108쪽
CII PRAEFATIO. tariis eontractum Historiis 6, 7 sqq. inseruit, hae verba praeposuit: Hano historiam Suetonius Tranquillus plonissime explicuit, cuius nos competentes portiunculas decerpsimus . Eadem verba Paulus Diaconus in Historiam suam miscellam recepit multique scriptores mediae aetatis repetiverunt, done a. 1544 Robertus Stephanus an scilicet Eutropii epitomen belli Galliei ex Suetonii Tranquilli monumentis quae desiderantur separato libello ederet, quam posteriores nonnulli cum caesarianis commentariis coniunxerunt. Neque minus Sidonius Apollinaris epistolarum 9, 14, ubi difficillimam rem esse ait Iulii caesaris laudes elebrare, cum Livii vο- lumina, Opera Suetonii , Iuvenci Martialis historia, Balbi ephemeris sando adaequanda sint, bellorum et ipse scriptorem videtur Suetonium existimavisse. Quodsi qui, quaerat, quo modo tam turpis error oriri potuerit, hoc mihi omnium maxime probatur, ut codicum quorundam caesarianorum principio praescriptum fuisse putem Suetonii vel integrum Divum Iulium vel eum locum qui intra p. 24, 21 de commentariis Gallici civilisque belli Pompeiani legitur. Ita fleri potuit, ut Suetonii nomen in principi grandibusque litteris scriptum pro titillo universi oorporis haberetur ceterum vel post renatas litteras eidem errori obstrinxisse seἀudovicum nescio quem caduocum cognOVi.
uita sta 'tis notus est livellus de Viri illustribus,
qui hodie Andrea Sohotti auctoritate et exemplo cum Aurelio Victore edi solet; nec latet quantum is negotii doctis hominibus oreaverit. Scripti enim libri omnes Plinium auctorem demonstrant, hunc fere titulum praeterentes: Gai Plinii Secundi oratoris Veronensis de viris illustribus liber sive Istellus. Verum exigua est librorum motoritas, cum ita recentes omnes sint ut ne ad XIIIM Eutropi enim nomine illo tempore uiscella historia
100 Balbi ephemeridem carolus Nipperde p. 36 de octavo belli Gallio libro intelligit, qui liber ad Balbum mis
109쪽
PRAEFATIO. III illidem saeculum ullus reserri possit ' ). Itaque postquam intellectum est nullum umquam Plinium oratorem Veronensem suisse, at de duobus Plinii qui vero scriptis nobilitati sunt neutrum tale opusculum reliquisse, alios auctores quos de Illustribus viris scripsisse oonstabat substituere coeperunι, virgula quasi divina Suetonium, deinde Cornelium Nepotem, denique nostra aetate Hyginum significantes ' ). Et Suetonium quidem recens inventa Virorum illustrium particula, quae de Grammaticis et rhetoribus est, adeo commendare videbatur, ut iam a. 1474 Angelus Sabinus in paradoxis in Iuvenalem Romae editis Suetonium de viris illustribus aliquoties auctorem appellaret eodemque tempore Suetonius Tranquillus de preolare gestis Romanorum Mediolani prodierit non semel, ut Hain docet no 2132 sq. 15133 sq. Insequenti quoque saeculo non pauca eius generis exempla impressa sunt, postremum quod norim cracoviae a. 1524. De Suetonio cogitare desierunt, postquam Hieronymo duo intellexerunt nullum in eius Illustribus viris regibus et imperatoribus locum fuisse. Dialogum de oratoribus osse qui mallent Sue-Dialogus doloni quam Tacito tribuere Balutius in Miscellaneis ' λημ' p. 45 Paris. 1678 significavit quinam illi essent quibusque argumentis usi, neque apud Balugium neque alias tra-101 Antiquissima nisi fallor libelli memoria apud Ioannemmansionarium Veronensem reperitur, qui in commentariolo a duobus Pliniis anno circiter 1213 scripto, tr. supra adnot. 84 Plinius iuris , inquit, fecit etiam, librum Virorum illustrium a Phoca me Monorum usque ad Cle patram in XCVIII capitulis eorundum ipsorum virorum numerum; in quo vitas ipsorum et merita mirabili et aperia r vitate deae misi eminerit lector hunc Ioannem omnium primum Plinium maiorem Novocomensibus adimere et Veronae uae vindicare studuisse. Non raro Franciscus quoque Petrarcha in Viris suis illustribus troiter a. 1348 scriptis Plinii huius verba nominatim affert, V. c. ea quae ap. d.
5. 10, 2 42, 1. 76,1 leguntur. I 02 De primis cornelii Nepotis patronis, ut Hermolao Barbaro et Iano Parrhasio videndus est Machanaeus Irilli. v. b. De Hygino carissimus mihi Eduardus Monmineogitavit in Ampelianis quaestionibus p. 38 sqq.
110쪽
CIVPRAEFATIO ditum reperi Eam conleoturam temere laetam bene relatavit Eehstoin in commentatione de illo dialogo edita p. 45 sq. niti talis . suetonius de Animantium naturis quando vixerit et quo modo seripserit, citatus illo a suilelmo almesburiensi de gestis pontifloum Anglorum 1, et a Giraldo cambrensi in Itinerario Hiberniae 1,a, quorum ille anno eiroiter 1125 hio 1180 scripsit, explorare mihi non licuit. Itaque postquam omnia fere quae Suetonianam orisin speotant pro ingenii facultate illustrare studui, restat ut hanc meam curam leotorum benevolentiae commendem errorumque veniam petam. Vitia typographica ne supe essent, et a me et ab amioissimo Ednardo difflin sedulo opera data est, sed in plagulas iam expurgatas nescio quo miro postliminii iure nonnulla furtim illata sunt. Ea quae vel ipse admisi vel antiquitus commissa non sustuli, laetabor si a doctioribus emendabuntur. Seripsi Basiliae Kal. Deo. 1857. Carolus Ludovicus Rom.
3M, 33 adsorit160 23 publieavit ingratos 3I6, 27 Natum 183, 38