장음표시 사용
161쪽
etiamne ista omnia omposita diemus A. obrepsisse autem videtur Semrio, vel si quis Ilva est, qui id prior dixit, falsa quidem, sed non abhorrens neque inconcinna, quasi mentia quaedam in hoc voeabulo aignificatio sient hercle C. quoque Trebatio eadem eoneinnitas obrepsiti 5. ain in libro De ReIigionibu aeeundo Sacellum est,
inquit, Meus parvus ae saeratus cum ra. Deinde addit verba haec: Sreeeuum exu uobus verbis σrbitror eompositum, sacri eliseiactes quas saera ceus. 6. Hoc quidem seripsit Trebatius : sed quia ignorat, reeeuum et simplex verbum esse, et non ex sacra et ceu eopuIatum, sed ex aer deminutum
I. aeutatum observatumque hoc Athenis est ab iis, qui erant philosopho Tauro iunctiorea 2 cum domum
auam no vocaret, ne omnino, ut dicitur, immunes et asymboli veniremus, coniectabamus ad coenulam, non pedias ciborum, sed argutias quaestionum. 3. Unusquisque igitur nostrum eommentus paratusque ibat quod quaereret eratque initium loquendi, edundi finis. 4. Quaerebantur autem non gravia nec reverenda, sed ἐνθυμηματα quaedam lepida et minuta et norentem vino animum Iaeessentia quale hoe ferme est subtilitatis Iudierae, quod dicam. 5. Quaesitum est, quando moriens moreretur eum iam in morte esset, an tum etiam, eum in vita foret et quando surgens surgeret eum lamataret, an tum etiam, eum sederet et, qui artem disceret, quando artifex fieret eum iam esset, an tum, eum etiam non mael. s. Utrum enim horum dieas, ah-aurde atque id eule dixeria multoque absurdius Iesae lvidehitur, si aut utremque eas dicas, aut neutrum I. Sed en omnia eum aptiones esse quidam utiles et inanes di-eerent mute, inquit Taures, haec quas nugarum ἔμgnem ludum revereari. i. Gravissimi philosophorum
162쪽
auper Aa re aeris quaesiverunt et Mia moriend nemhum atque momentum manent ad in vita dici σιρ- fieri putaverunt; alii nihi in eo tempore vitae religaeerrent totumque iliud, quod mori dicitur, morti vindieaverunt. D. Item de eeteris milibus in cliverare tempora et in eontrarias sententias discesserunt. o. Sed P eo, Engaei , noster negus vita id tempus neque morti dedit; irimque in omni consimiaium rerum disceptations est. II ndit quippe utrumque esse pugnans uestus Ossse duobus eontrariis, alleo renente, auerum Onstitui: quaesιionemque feri per diversorum inter ae μά- mortis et vitas cohaerentiam: et ideirco peperiti se e pressitque alia quoddam novum in eo ni tempus, quod verbis propriis atque integris πην ἐξαίφνης φυσιν
pellavit. Idque psum ita, uti dico, inquit, in Mro
eui Παρμενιδης titulus est, seriptum ab eo reperietis: TὐγαρἈξαίφνης τριουτον τι λικε σημ αίνειν ως ἐξ ἐκείνου μεταβαλλον εἰς ἐκατερον. 2. Tales apud Taurum symbolae, taliaque erant secundarum mensarum utripae diacere solitus erat, τραγηματα.
Pudendis peeeaeis tres essa rationes a philosophis taetraveas, e qummobrem Hat fetaneum Narrem ex iis memineries, non trium, I. uniendia peccatis res esse debere ausas existimatum est. I. Una est quae νουθεσία, vel κολασις, vel
πειροίνεσις dieitvr eum poena adhibetur castigandi atque emendandi gratia, ut is, qui fortuito deliqnit, attentior fiat correctiorque. 3. Altera est, quam ii, qui vocabula ista curiosius diviserunt, τιμωρίαν appell*nt. Encausa animadvertendi eat eum dignita auctoritasque eius, in quem est yeeeatum, tuenda est, ne praetermiasa animadversio contemtum eius pariat et honorem levet: idcircoque id e voeabulum a conservatione honoris faetum putant. l. Tertia ratio vindicandi est, quae παρο--δειγμα a Graecia nominatur, eum punitio Propter e
163쪽
empIum eati necessaria, ut ceteri a similibus peceati quae prohibis publicitus interest, metu cognitae poenae
deterreantur. Idcire veterea quoque nostri exemptigPro maximis gravissimisque poenis dicebant: uuando igitur aut spes magna est, ut is, qui peccavit, citra poenam ipse sese ultro corrigat aut apes contra nulla est, emendari eum posse et eorrigi aut iacturam dignitatis eius, in quem peccatum est, metui non necessum est: aut non id peccatum est, cuius exemplo necessario metu. succurrendum sit tum, quidquid ita deIietum est, non sane dignum esse imponendae poenae studium visum
est. 5. Has tres uiciscendi rationes et philosophi alii plurifariam, et noster Taurus in primo commentariorum, quo in Gorgiam Platonis composuit, scriptas reliquit. 6. Iato autem ipse verbia aperiis duas soIas esse puniendi causa dicit unam, quam primo in loco propter corrigendum, alteram, quam in tertio Propter e empli metum posuimus. I. Verba sunt haec Platonis in Gorgia Προσήκει δὲ παντὶ, ἐν τιρι ιυρώ οντι υ αλλουορθ- τιριωρουμμελῆ βελτίονι γίνεσθαε, κανονίνασθαι, ἡ παραδειγμά τι τοῖς αλλοις γίνεσθαι, να αλλο ορωνιες
πασχοντα - πασχοι, φοθουμενοι βελτίους γίνωνται.
8. In hisce verbis facite intelliga τυι ορίαν Platonem dixisse, non, ut supra scripsi quosdam dicere, sed ita ut promisce dici solet, pro omni punitione. . Anne autem quasi omnino parvam et contemtu dignam praeterierit poenae sumendae causam propter tuendam laesi bo' minis auctoritatem, an magis, quasi ei, quam dicebat, rei non necessariam praetermiserit, cum de poenis, non invita, neque inter homines, sed post vitae tempus apte dis acriberet, ego in medium reIinquo.
I. Amicus noster, homo multi studii atque in bonarum disciplinarum opere frequens, verbum quisseis usitate,
editqra correpta, dixi. a. alter item amicus, homo iu
164쪽
doctrinis, quaai in praestigila, mirifieus, ommuniumque vocum respuens nimis et fastidiens, barbare eum dixisse opinatu est; quoniam produeere debuisset, non eorripere. 3. Nam quiestat ita oportere diei praedieavit, veectissest, nitescit, stupemi, atque alia huiuseemodi multa. 4. Id etiam addebat, quod quies, s Producta, non brevi diceretur. 5. Noster Rutem, qua est omnium T rum verecunda medioeritate, ne si Aelii quidem, Cineii, et Santrae dicendum ita eensuissent, obseeuturum sese fuisse ait eontra perpetuam Latinae lingua consuetudia nem; neque ae tam insignite Ioeuturum, absona inauditaque ut dieeret 6 Iiteras autem super hae re feeit inter exereitia quaedam Iudicra et quiere non ellae hiasimile, quae supra posui, nec a quiete dietum, sed ab eo
quietem Graecaeque vocis σχον καὶ ἔσκον Ionice a verbo ἔσχω πω et modum et originem verbum illud habere demonstravit rationibusque haud sane frigidisrahcuit, quisseo, altera longa diei non convenire
Noeaeum, verbum deprecor a poetea Catuli taliae gia sed apte positum e propria aequa ratisne eius verbi, ex Emptisque vetermin scriptorum
I. Eiusmodi quispiam, qui tumuItuariis et ineonditis
Iinguae exercitationibu ad famam aeriacundiae permia aerat, neque orationis Latinae usurpationes vera didiaeerat, eum in Lyeio forte Vespera ambularemus, Iudo ibi nobis et voIuptati fuit. I. Nam eum esset verbum a preeor doctivamIe positum in Catulli earmine, quia ilignorabat, frigidissimo Veraua esse dicebat, omnium quidem meo iudicio venustissimos, quos subseripsi: Lesbia mkaiestas er mau, nee taeet unquam ne me Lesbia me viveream nisi amat.
Quo signo Quasi non totidem mox durerer muassidua verum dispergam nisi amo. a. Depreeor hoe in Ioeo vir honus ita dietum esse putabat, ut plerumque a uiuo dieitur, quod significat vaIde
165쪽
preeor et oro et suppIleo in quo a praepositio ad augendum et eumulandum vates. 4. Quo ai ita esset, frigidi sane veraus forent. 5. mne enim contra omnino est: nam de praepositio, quoniam et aneePs, In uno eodemque verbo diversitatem ignifieationis apte sie enim amrseor a catullo duetum est, quasi detestor, eIexaeeror, vel depello, vel abominor. 6. Contra autem valat, eum ciem pro P. Sulla ita dieit: ---Mω--m Me ritam a Saeum preerenis. I. Item in Masu alone Iegla agrariae ne res ast -- -N- - μα- renas, ρο- - ω πο- - ----. . Sed neque so-
Ego eum meas vitae prererem, erum μὰ sos a
II. leero in Iibro exto De Republiea ita aeripsit:
Quod quidem eo furit maius, quis, eum eausa pars eo δυα essent, non modo invidi pari non erant, sed etiam
Crati s Musinam Gr-- earisas depree--ur. Hie quoque item non est vaMe precabatur, sed quas propulsabat et defensabat Invidiam quod Graeei propinqua signifieatione παραιτουμπι dleunt. 2. Item pro A. Caetana ovaimiliter Cisero verbo isto utitur stria, Inquit, Aule Asmini ris. Nonne eonee a,nterdum, ret, excusations summae tum με summae improbitatis fassium depreeetur' 3. Item in Verrem actionis aecundae primo: Nune vero gusdfariat ortensius Moriatiaene erimina rugaretatis audibus deprecetur ' an Aomsnem sagitiosissimum, Minosissimum, nequisSiaanaemque aefendat Si igitur Catunus eadem se facere GELLIus. L
166쪽
dieit, quae Lesbiam, quod et maledioeret ei palam re-apueretque et recusaret detestareturque assidue, et i meu eam penitus deperiret.
I. Libros Athenis Maelp1inarum Iiberalium pubIi ad degendum praebendos primus posuisse dieitur Pisia stratus tyrannus deinceps studiosius aecuratiusque ipat Athenienses auxerunt: ae omnem iIlam postea Iibroxumisopiam Xerxes, Athenarum potitus, urbe ipsa praeter arcem incensa, abstulit asportavitque in Pera . . Hos porro Iibros universos inestis post tempestatibua Seleueua rex, qui Nicanor appeIlatus est, referendoa Athenas curavit. 3. Ingens postea numerua Iibrorum in Aegypto a Ptolemaei regibua e conquisitu vel eo Metus est ad milIia ferme voluminum septingenta aede omnia bello priore Α1exandrino, dum diripitur ea civitas, non sponte, neque opera eo vita, sed a inuitibua sorte auxiliariis incensa sunt.
Ad- amara quaedam ex α ratibus timea a P. Africano -- periore.
tuod de Impiade, PhiIippi regia uxore, Iexandri matre, in historia Graeea acriptuin eat, idem de P. Scipi ni quoque matre, qui prior Africanua appellatus est,memoriae datum est. 2. am et C. Oppius et Iulius Higl-nua, aliique, qui de vita et rebus Alateant aeripserunt,
167쪽
matrem elua diu terilem existimatam tradetuit PubIium
quoque Scipionem, cum quo nupta erat, liberos desperavisse. 3. Poatea in cubiculo atque in Ioeto mulieris, eum absente marito ubans o Ia obdormisset, illum repente semel iuxta eam cubare ingentem anguem eumque iis qui viderant territia et clamantibus elapsum inveniri non quisse id ipsum P. Scipionem ad haruspices retulisse eoa, sacrificio faeto, respondisse, fore ut Ii- heri gignerentur. 4. Neque multis diebus post, quam ille anguis in Iecto visus est, mulierem coepisse concepti foetus igna atque sensum pati exinde metiae decimo peperisse; natumque esse hunc P. Scipionem Africanum, qui Hannibalem et Carthaginienses in Africa beIIo Punico ecundo vicit. 5. Sed et eum impendio magis ex Tebus gestis, quam ex iIlo ostento, virum esse virtutia divinae reditum eat. 6. Id etiam dicere haud piget, quod iidem illi, quos supra nominavi, iteris mandaverint, Scipionem huue Africanum so1itavisse noctis extremo, prius quam dilucularet, in Capitolium ventitare, ae iubere aperiri etiam Iovis, atque ibi solum diu demorari, quasi consultantem de republica cum Iove aedituosque eius tempIi saepe esse demiratos, quod solum id temporis incapitolium ingredientem canes, semper in alios aevientes, neque 1atrarent eum neque incurrerent. . a vu1gi de Seipione opiniones confirmare atque -- probare videbantur Meta factaque eius Ieraque admiranda. Ex quibus eat unum huiuscemodi. . Asaidebat oppugnabatque oppidum in Hispania, situ moenibu que ac defensoribus va1idum et munitum, re etiam eth xia copiosum: nuuaque eius potiundi apes erat. Et quodam die ius in eastria sedens dieebat atque ex eo loco Id oppidum procuI viaebatur. . Tum e mi Iitibus, qui in iure apud eum stabant, interrogavit quispiam ex in Te, in quem diem Iocumque vadimonium promitti iub Tet. 10. Et Scipio manum ad ipsam oppidi, quod obstadebatur, arcem protendens Perendie, inquit, sese 'ataut illo in Ioeo. Atque ita factum Il. Die tertio, in
168쪽
quem vadari iusserat, oppidum eaptum est: eodemque die in arce eius oppidi ius dixit.
I. Turpe erratum offendimus in lilia ceIebratissimis eommentariis Lectionum Antiquarum Caesellii Vindiei hominia heres pleraque haud indiIigentia. 2. Quod erratum multo fugit, quanquam multa in CaeseIlio reprehendendo etiam per ealumnias rimarentur. 3. Seripsit autein Caese1Iius, Q. Ennium in tertio deelmo Ithro Armnalium eor dixisse aseulino genere. 4. Verba Caesel-Ii subiecta sunt Maseulino musrs eor, ut multarere'
antiniis vi Enmres. Nam Maerii aerimo annsu quem eo dixit. 5. Adseripsit deinde versus Ennii duoru nos reae ei ἀ- peetorias me hortatur, raeuum Mam quem ere vos ego meum eorνε. Antiochus est, qui hoe dieit Asiae rex. I admiratur et permovetur, quod HannibaLCarthaoniensis heia Ium se facere populo Romano volentem dehortetur. I. Hos autem versus Caesellius almaeeipit, tanquam si Αntioinus te dieat HannibaI me, ne beIIum geram dehortatur. Quod eum faeli, equale eo putat habere me Et quam stultum esse me credit, eum id mihi persuadere Hlt 3 8. Hoc Caese Iiua quidem, sed a1iud Ionge Ennius. s. am tres versu sunt, non duo, ad hane Ennii uententiam pertinentes, ex quibus tertium versum a MI1iua non respexit: Hrennisa reae o dum poetare a m Aortatur,
Hannibal II audentissimus atque fortissimus, quem ego redidi hoe est enim es meum ered ait proinde atque diceret quem ego stultus homo eredidiylare summum sua rorem ad belIandum, is me dehortatur, imum.
169쪽
detque tie bellum dies x. II. Caesellius autem, forte
ραθυμοτερον ἐαφῆ asta verborum aprug, quem cor di-etum putavit, et quem Reeentu aeut legit, quasi aleo referretur, non ad Hannibalem. II. Sed non fugit me, at aliqui altriam ineonditum, si posse defendi eor esellii maaeulinum, ut videatur tertius versus separatim atque divise legendus perinde quasi praeeisia interruptisqua verbis exclamet Antioehuc σα orem
summaeis Sed noi lignum est, eis, qui hoc dixerint,
I. Civitas Rhodienala et insulae oppori unitate et operum nobiIitate et navigandi solertia navalibusque victorii eelebrata est. 2. Ea Rhodiensis civitas, cum amica atque socia populi Romani foret, Persa tamen, Philippi
filio, 'laeedonum rege, eum quo bellum popuIo Romanoniit, amie usa est: eonnixique sunt Rhodienses, legationibus Romam saepe missis, id beIIum inter eos eomponere. 3. Sed, ubi ista pacifieatio perpetrari nequivit; verba a plerisque Rhodiensibus in oneionibus eorum ad populum facta sunt, ut, si pax non fieret, Rhodienses regem adversu popuIum Romanum adiutarent. . ea nullum super ea re publieum deeretum laetum est. 5. At ubi Peraea vietus aptusque est, Rhodienae pertimuere ob ea, quae eompluries in eoerihus populi acta dietaque erant legatosque Romam miserunt, qui temeritatem quorundum popularium suorum deprecarentur, et fidem eonsiliumque publicum expurgarent. 6. Legati postquam Romam venerunt, et in senatum intromissi sunt, verbia pro sua ausa suppliciter factis, e curia excesserunt. Sententiae rogari eoeytae; et eumque partim senatorem de Rhodienaibus quererentur, maleque eos
animatos fuisse dicerent, bellumque illis faciendum cen-
170쪽
aerent tum Μ. Cato exsurgit, et optimos fidissimosque
socios, quorum opibus diripiendis possidendiaque non paue ex uni natibuli viris intenti infensique erant, defensum conservatumque pergit orationemque inelytam dicit, quae et seorsum fertur, inscriptaque est Pro Mo- cliensibus, et in quinto Originum libro aeripta est. 8. Tiro autem Tu Ilius, . Ciceronis Iibertus, sane quidem fuit ingenio homo eIeganti, et haudquaquam rerum Iite- Tarumque Veterum indoctus eoque ab ineunte aetate liberaliter instituto, adminicuiatore et quasi administro In studiis 1iterarum Cicero usus est. 9. Sed profecto plus ausus est, quam ut tolerari ignoscique possit. 10. Namque epistoIam conseripsit ad Q. Axium, fa-Iiarem patroni sui, confidenter et nimis calide, in quα aibimet visus est orationem latam pro Rhodiensibus aeriauhiilique ingenio et iudicio pereensuisse. I. EX Repistola ibitum forte nobis est reprehensiones eiu quasdam attingere maiore sellicet venia reprehensuri Tironem, quam tum ille reprehenderit Catonem. 12. Cu Pavit autem primum hoc, quod Cato inerudite αναγωγως, ut ipse ait, principio nimia insoIenti nimisque acri et obiurgatorio usu sit cum vereri sese ostendit, ne P tres, gaudio atque laetitia rerum proapere gestarum doatatu mentis suae deturbati, non satis cons erent neque ad recte intelligendum consulendumque essent idonei 13. In principiis autem, inquit, Fotroni, qui pro reis dicunt,eonciliare sibi et eoum aerere iudices aebent rsensusgue eorum exspectatione causas au penso rigentesque honoro is verecundisque sententiis commuleers non iniuriis atque imperioris comminalionibus confr eare. 4. Ipsum deinde principium apposuit, cuiu verba haec sunt: Scio Osere plerisque AOminthus shus f et radisitque prolixis atque prosperis renimum excelsere, uigus verbiam αιρα ferocitatem augeaeers istus Crescerer uod nune mini magnae caerre est, quo issct res tam Secunde processerit, ne quia in consulendo a veri eveniat, quod ηὐεtras seeun a rea eonfricet: πιτσ