장음표시 사용
191쪽
Exemplorum quinto id quoque Iiteris mandavit, mutila
in senatu placuisse, ut ii, qui redire noIlent, datis custodibus ad Hannibalem deducerentur; sed eam sententiam numero lurium, quibus id non videretur, superatam, eos tamen, qui ad Hannibalem non redissent, usque adeo intestabiles invisosque fuisse, ut taedium vitae ceperint; neeemque ibi eonsciverint.
I. PuIehrum atque Iiberale atque magnanimum saetum Tib. Sempronii Gracchi in Exemplis repositum est. 2. Id exemplum huius ceJmodi est L. Scipioni Asiatico ., Seipionis Africani superioris fratri, C. Μinucius Augurinus tribunus pleb muletam irrogavit eumque ob eam causam Praedes poscebat. 3. Scipio Africanus fratri nomine ad eouegium tribunorum provocabat petebaruque, ut virum consularem triumphalemque a collegae v defenderent. 4. Octo tribuni, eo ita causa, decreverunt. 5. Eius deeret verba, quae posui, ex annalium monumentis Ascripta sunt: QUOD P. SCIPIO
AFRICANUS POSTULAVIT PRO L. SCIPION ASIATICO FRATRE CUΜ CONTRA L GES CONTRA . ΜORΕΜ ΜΑIOR UmTRI BIGNI' PLEBEI, OMINIBUS ACCITIS, PERVI Μ, Ν AUSPICATO SENTEΝTIAΜ DE EO TULERIT, ULCTAΜ u. ULLO XΕΜPLO IRROGAVERIT, PRAEDES R. UΜ OB AMRRΜ DARE COGAT, UT SI NON DET, MVINCULA DUC IUBEAT UT EU A COI LEGAE VI PROHIBEAΜUS, ET QUOD CONTRA COLLEGA POSTULAVIT, NE SIBI IΝ-TERCEDΑΜUS, QUO INUS SUAPTE P TESTATE UTI LICEAT DE EA RE NO
192쪽
s L. CORNELIUS SCIPIO ASIATICUS OLLEGAE ARBITRATU PRAEDES DABIT, COLLEGAE, ΝΕ EUΜ IN VINCULA DUCAT, INTERCEDEΜUS; SI EIUS ARBITRATU PRAEDES O DABIT, QUO INUS COLLEGA SUA POTESTATE UTATUR, ONMΝ-TERCEDEΜUS. 6.Post hoc decretum, eumAusurinus tribunus plebeii Seipionem praedes non dantem rehendi et in carcerem due iussisset, tum Tib. Sempronius Gracchus tribunus pl. pater Tiberii atque ait Gracino rum, cum P. Seipioni Africano inimieus gravis ob plerasque in republica dissensiones esset, iuravit Mam, in amicitiam inque gratiam a cum P. Afrieatio non redisse; atque ita decretum ex tabula recitavit. I. Eius deereti verba haec sunt: CU I L. CORNELIUS SCIPi OASIATICUS TRIUΜΡΗANS HOSTIU DUCES IN CARCERE CONIECTAVERIT, ALIENU VIDETUR ESSE A DIGNITATER Ei PUBLICAE, IN EUM LOCU IMPERATOR RΜ POPULI ROΜΑΝ DUCI, IN QUEM LOCU AB EO CONIECTI SUNT DUCES HOSTIUΜ. ITA . L. CORNELIU Μ SCIPIO NE ASIATICU COLLEGAE VI PROHIBEO. 8. Valerius autem Antias, eontra hane decretorum memoriam, contraque auctoritate veterum a rialium, post Africani mortem intereessionem istam pro Scipione Asiatie factam eas a Tib. Graccho dixit neque mulctam irrogatam Scipioni ae damnatuin eum peculatus ob Antiochenam peeuniam, quia praedes non daret, in carcerem daei eoeptum, atque ita intercedente Graecho exemtum.
I. Scriptum in quodam ammentario reperi, Versus latos a Virgilio ita primuin me recitato atque editos:
193쪽
postea Virgilium petiis a Nolanis, aquam uti dueere in
propinquum a Nolano benestatuin petitum non fe- ei e poetam osse um nomen urbis eo , quaa ex hominum memoria, si ex armine auo dis irae, Oraque pro μω mut ae atque ita Minuisae: et Meis Usaevo λων. 2. Ea re verane an lala sit, non Iaboro quintamen melius suaviusque ad aurea ait, quam οἰ- νω duhium id non est. 3. Nam vocalia in priore vera extrema eademque in aequenti prima eanoro inna atque ineundo hiatu traetim onat. . Ea adeo invenire apud nobiles poeta huiuaeemodi suavitatis muIta, quae appareant novata enae, non fortuita sed Poeter etero omnea
apud Homerum Iurima. 5. Uno quippe in Ioeo tales tamque hiantes sonitu in assiduia voeibus pIurea facit:
. Catunua quoque, Megantiarimu poetarum, in hisce verethua: mnister altili puer μι-- ger me eatio amariorest, Ut D POMου-- iisse, rostrae Ebrios αει--δriosioris; eum ebrioso Meere posset, et, quod erat usitatius, e num in neutro genere appellare amans tamen hiatus uiua Homeriel suavitatem, εδrios dixit propter eonaeisquentis uterae eoneentum. Qui ebrios autem Catullum
dixisse putant, aut eoriosos, nam id quoque temere seriptum invenitur, in libro scilicet de corrupti exempI ribus saetos inciderunt.
194쪽
. Quoad visa eum dicitur, item quoad morteιur, videntur quadein duae res diei contrariae aed idem atque unum tempus utraque verba demonstrant. 2. Itein eum dieitur quoad senatus Rabebitur, et quorea senatus dimiι etiar tametsi Raberi atque ἀί-ια eontraria sunt: unum atque idipsum tamen utroquo in verbo ostenditur. 3. Tempora enim duo eum inter se opposita sunt, atque itaeoliaerentia, ut alterius finis cum alterius initio iniseeatur, non refert, utrum Per extremitatem Prioris, an per initium aequentia, Iocus ipse eonfinia demonstretur.
I. Nimis pingui homini et corpulento censores equum adimere solitos, et1icet minua idoneum ratos esse cum tanti orpori pondere ad faciendum equitis munus. 2. Non enim poena id fuit, ut quidam existimant: e munus sine ignominia remittebatur. 3. Tamen Cato in ora tione, quam De sacrificio ominisso scripsit, obitet hanerem eriminosiua, uti magis videri possit eum ignominia fuisse. 4. Quod si ita accipias, id profecto existimandum est, non omnino inculpatum neque indesidem visummae, cuius orpua in tam inimodicum modum luxuriasset
195쪽
196쪽
uvam festive responderis arithωνα -ον merates, νε- tenti, Me per Dionysia largiora sum, coenitarent.
197쪽
scripserie, rectiores retioresque icevaseri, risursum quia mittas, quam si Gordium
L. Claudius in undevleesimo AnnaIi, eum oppidum a Μetelio proconsuIe oppugnari, contra ab oppidanis desuper e muris propugnari dem riberet, ita seripsit: α-gittarius eum natore utrinque summo steterio Paemunt fortissime. Sed suestiam atque rem in eorarum un
Quare sister meus inurereδrentur multo misus, et, yuod moxime pus erret, somnis hostes defendeboaem --esII e. 2. Percontabar ergo Antonsum Iulianum rhetorem, eur hoc ita usu veniret, quod Quadrigarius dixisset, ut contigui magia directioresque ieis fiant, a vel lapidem vel sagittam ursum verans Iacias, quum steοτ-'m cum proclivior faei torque iactus sit ex superniae in infima, quam ex infimis in superea 3. Tum Iulianus, eomprobat genere quaestionis: Quod de retina inquit, et apiae, is, o de omne fere missu tero σωι
Potest. 4. Facilior reutem suctus est, a uti distatu, re su friatares, squid iacere tantum,em, non ferire. s. sed eum modus et smpetus rectus te stannus disia gendusque est tum, si in pronisaesar, mo ratio reiquor ratio mittentes praeessitanis ipsa et pon re eadentistere corrumpitur. 6. At asin ea lora metias, et ad per- eutiendum superne aliquid renum et oeulas esu est quo modus a te datus erit, e terum ore, quod seceris. q. Ad..hane ferme sententiam iuIianna super istis R. Claudii Verbia nobiseum sermoeinatus . . Quod au-GELLIUS. N
198쪽
tem ait idem Q. Claudius re pomis Rostea defendebant
ea e animadvertendum est, usum esse eum Verbo defendebant, non ex vulgari consuetudine, sed admodum proprie et Latine. s. Nam defendere et o endere interneae adversa sunt, quorum alterum significat ἐμποδωνεχειν, id est incurrere in aliquid et incidere, alterum ἐκ- ποδων ποιεῖσθαι, id est avertere atque depellere. Quod
hoe in Ioco a Q. Claudio dicituri
I. st Herodem Atticum, consuIarem virum, ingeni que amoeno et Graeea faeundia celebrem, adiit, nobis Praesentibus, paulatus quispiam et crinitus, barbaque Prope ad pubem usque porrecta a petit, aes sibi dari εἰς αρτους. . Tum Herodes interrogat, quisnam esset. 3. Atque ille vultu sonituque vocis obiurgatorio, hialasophum se esse dicit; et mirari quoque addit fur qua Tendum putasset, quod videret. 4. Video, liquit Hero- dea, barbam et pallium philosophum nondum video. d. Quaea autem te, eum ona venia, secta mihi, tau nos uti posse argumentis existimas, ut egssae phia sophum noscitemus 6. Interibi aIiquot ex iis, qui eum Herode erant, erraticum esse hominem dicere, et mulli rei, incolamque esse sordentium ganearum ne nia aceipiat, quod petit, convicio turpi solitum incessere. Atque ibi Herodes nemus, inquit, ut aliquia aeris, cincusmodi est; αnquam homines, nona quam homini; et et iussit dari pretium panis triginta dierum. . Tum nos aspiciens, qui eum feetabamur: usonius, inquit, oer eonti cuspiam id genus, et philosophum sese Sis tanti, dari iussit muti nummίm; et eum plerique Mes-rent, nebulonem esse, AOm nem malum et reliciosum, senuia re bona stagnum tum Musonium subridentem a arisas aiunt: ξιος υ ἐστὶν αργυρίου. s. Sed AO FO-tiua, inquit, dolori miZiet aegritudini est, quod istius-
199쪽
mod arimalia spurca Meus Probro nomen usurpane sanctissimiam, et phiωευδε reppellantur. Is miores oeulem mei Athenienssa nominα iuvenum fortissimorum,narmodi et Aristogitonis, qui libertati reeuperandas gratia Hippiam tyrannum inter erei rei erant, aestingaeam servis indere Beeret, ereto publico a*nxerunt: quoniam ne a dueerent κο-λα libertati patrias afvota servia contagio οἰMi. II. Cur ergo nos patimur, nomen phitago Mas amatrissimum in Ao-nibus deterri mis exsordeseere Simiai autem, inquit, o Io, exeontraria specie, antiquos Romanorum audio praenomina patrisiorum quorundam, mare de republiere meritorum, et ob eam eausam copiae damnatorum, eensuisse,
ne eui eiusdem gentia patricis inderenιur ae voeabuω quoque eorum defamata alus demortua eum ipsis vide
I PhiIippiis, Amyntae filius, terraemaeedoniae rex, Euiua virtute industriaque Μacetae, Ioeupletissimo imperio aucti, gentium nationumque intestarum potiri coeperaui, et cuius vim atque arma toti Graeciae cavenda metuendaque inelitae illae Demosthenis oratione eo eionesque voeificant 2 is Philippus, eum in omni fere tempore negotiis beIIi vietoxiisque affectus exercitusqucte et a liberali tamen Μ a et a studiis humanitationumquam abfuit, quin lepide comiterque Ieraque et faceret et diceret. a. eruntur adeo libri epistolarum eius, munditiae et venustati et prudentiae plenarum veIut sunt illae literae quibu Aristoteli philosopho natum erae ibi Alexandrum nuntiavit. 4. Ea epilliola, quo iam eura diligentiaeque in libellorum disciplina hortamentum est, exseribenda visa est ad ommonendo. Parentum animos. 5. Exponenda igitur eat ad hane te
me sententiam mulistia Aristoteli salutem dieit. μ-- miris sentiatim seuo. Quod equidem diis λαθε σνω-
200쪽
iaam: non proinda quis παενε est, quom Pro eo, quoae m nasci eontigit temporibus viare tuae. Spero enim fore, tu eius eruatiusque reos e dignus exsistret et nobis se rerum istarum gaeaeutione. 6. Ipsius autem Philippi verba hae aurit: ΦΩ.ππος χριστοτελε- χαweι. r. Ἱσθι μοὶ γεγονOτα υἱον Πολλην ουν τοῖς θεοῖς χαριν
I. uni e Graecia in Iliatam redirentua, et Brundusέ- ire nus, egressique e navi in terram in portu illo inclito spatiaremur, quem Q. Ennius remotiore paulum, sed ast- anodum scito vocabulo praepetem appellavit, fasee Iibrorum vena1ium expositos vidimus. I. Atque ego statim avide ergo adclibros. 3. Erant autem isti omnes Iibri Graeei, miraeuiorum fabuIarumque leni res in--ditae, ineredulae aeriptores veterea non ruuenuetoritatis Aristem Proeonnesius, et Isigonus,leaeenaia, et Ctesias, et Onesicritus, et Polystephanus, et Η gestas. 4. Ipsa autem volumina ex diutilio situ squaIebant, et habitu aspeetuque taetro erant. 5. ceessi tamen, Pereontatusque pretium a m et adductus mira Mque insperata vilitate, libros Iurimos aere aue emo , eosque omnes duabus proximis noctibus ursim transeo:
atque in legendo earpsi exinde quaedam, et notavi mir- 'ilia et aeriptoribus fere nostris intentata eaque his commentariis aperti ut, qui eos ieetitabit, is ne rudia omnino et miκοος inter istiusmodi rerum auditionea reperiatur. 6. Erant igitur in illis libris aeripta huiuscemodi Scythas illo penitissimos, qui sub ipsis septemtrionibus aetatem agunt, eorporibus hominum Vesci, eius