장음표시 사용
181쪽
memorderit dixit per editeram, non momor ris inum, inquit, non est retum eanis memor rit. 3. Item La- herius in Gallis: - ne integro Faerimonio me centum matare nummiam
. Item idem Laherius in CoIoratore Itaque leni praen pereoctus, simul sub dentes mulieris Veni, bis ter memorost. 5. Item P. Nigidiun De AnimaIthua libro aeeundo: erispens ac msmorere, gauini Notur et appon ur. 6. Item Plautus in Aulularia re re emorM AOminem. I. Sed
item Plautua in Trigemini non prasmordisse, neque praememoratas dieit, sed praemorsisse r- furtassis, inquit, meditam, ereas, praemorriaget.
S. Item Atta in Conciliatrice:
s. I sint quoque, non possari, Herius Antias Iibro Annalium quadragesimo quinto aeriptum reIiquit Densque Me niae tribuntio meo per euionis Magem dirit, et eomitiis Hem, M. Mares praestora papsae t. s. I
182쪽
M. Tullius et C. Caesar morae memordi, pungo pepugi, spondeo spepondi dixerunt. Praeterea iuveni, a verboseindo simili ratione non sciderat, sed scisciderat, dictum esse. 6. L. Attius in Sotadicorum Iibro primoseiseiderat dicit. Verba eius haec unt: Non ergo requia ita, ut hi praedicant, scisciderat pectus. II. Ennius quoque et Valerius Antias, inclibro Historiarum septuagesimo quinto, verba haec seripsit Dein funere locato, ad rum descendidit. S. Laberius quoque in Catulari ita scripsit: Ego mirabar, quomodo mammas αἰ deseendide
. Ut hae uaue is dieitur opuIato vocabulo, reditera in eo raetim pronuntiata ita pignoriscapio iunctisoaunt partes, et producte dicebatur. 2. Verba Catonis sunt ex primo EpistoIiearum quaestionum Pignoris--ο δ as militare, quod es a tribun aerario miles cespere debebat, vocabulum seorsumsit. 3. Per quod natis dilucet, an eapionem posse diei, quasi hanc eastionem, et in usu et in pignore.
Nequa revἐeaeem, egue nequietum ea igniscretio sese, qua λ υνυ sermonibus Meuntur. 3. Levitatem plerumque nune pro ineonstantia et mutabilitate diei audio, et nagrestiam pro olertia astutiaque. 2. Sed veterum hominum qui proprie atque integre t euii sunt, leves dixerunt, quos vulgo nunc vile et nuIIo honore dignos dicimus; et evitatem appellaverunt, perinde quasi vilitatem; et nequam hominem nulli rei neque frugi bonae quod genua Graeci fere ασωπον η
ἀκόλαστον se αχρεῖον εἰχρηστον xi κακοτρωτον ἡ μιαρονJdieunt. 3. Qui exempIa horum verborum requirit, nin libria nimis remoti quaerat, inveniet ea in Μ. Tuuii
183쪽
seeunda Antonianarum. 4. Nam eum genu quoddamaordidianimuin vitae atque victus Μ. Antonii idem mmonstraturua esset, quod in aupona deliteaeeret, quod ad vesperum perpotaret, quod ore invoIuto iter Ἀ- .eret, ne cognoseeretur; hae et alia eiusmodi eum in eum dieturus eallet ri te, inquit, Ominis Avitatem: tanquam proraua lata dedecora hoc vitio in homine no tarentur. 5. At postea eum in eundem Antonium pro-hra quaedam an Iudibriosa et turpia ingessianet, ad e tremum ho adlidit is ominem ne tiam Nihil enim magis pruris possum Messe. 6. Sed ex eo Ioco Μ Tu Ii verba eompIusevia Iibuit ponere At videte levitatem Rominis I tim ora diei aerimα fere ad Saxa rubra
meo Opinato eum Ostendisses, praeter spem mulier respiceret, ideire urbem terror noctumo, Italism mutioris
inerum mella parturbastis . Consimiliter Q. quoque Claudius in primo AnnaIium nequiatrem appellavit Iu-
Num vitae prodigum effusumque in hiae verbia: -- anadent eaeidamis Maerenti ereno, qui προ- summoeensrs gnatus eroet, ea uors et nequitis pecuniam m nam eonsumsarat. S. Μ. Varro indibria De Lingua Latina: Ut ex non eo volo, inquit, nolo fἐt sic ex nere quidquam, meai vuσι extrare, compositum earn aequam. s. P. Africanus pro se contra Tib. Asellum
de mulcta ad populam omnia σω, proors, sagitim
184쪽
. Tuniet uti virum prolixis ultra brachia, tuaque in primore manus ae prope in diguus, Romae atque omni in Latio indoeorum fuit. I. Ea iuniea Graeco voeabulo nostri χειριδωτούς appellaverunt feminiaque sona eatem Ionge lateque diffusam deeoram extatim verunt, ad ulnas ruraque adversus oeulo protegenda. a. Viri autem Romani primo quidem in tunicia, toga I amieti fuerunt postea ubauieta et breve tunieaaeitra humerum desinentes habebant, quod genua Graeiadieunt ἐξωμίδας. . Hae antiquitate induetua P. Afrieanua, Pauli F., vir omnibus boni artibua atque omni virtute praeditus, P. Sulpieio Gallo, homini deIieato, inter Pleraque alia, quae obieetabat, id quoque probro dedit, quod tuniet uteretur manu totas operientibus. 5. e tia sunt haec Scipionis qui estiricas uanistaeo
185쪽
tuniea liniuscemodi, quasi semineas ae probrosa eriminatur: Et tumeae, inquit man res, et hahent reaimicusti mi
. Quintua quoque Ennius Carιδε iniensium ιunicaιiam iurenιuιem non videtur sine probro dixisse.
quem e Iaasieum dieae M. Cato, quemn infra Iassem.
I. I sic dicebantur non omnea, qui in Iasaibuaerant, ae primae tantum lassis homines, qui eantunx et viginti quinque millia aeria ampliusve censi eraui. - - α elassem autem appellabantur secundae classis , --terarumque omnium Iahatum, qui minore summa aeris, quam supra dixi, censebantur. 3. Hoc eo strictim notavi, quoniam in Μ. Catonia oratione, qua Voconiam te
gem suasit, quaerisOIet, quid ait eissareus, quid anfra
De reatis, ericli generibus iam a tribus phthisophis, qui tabathrasiensibus αα sentiti in minum segnet smissi sunt. I. Et in armine et in solata oratione genera dicendi probabilia sunt tria, quae Graeei χαρακτηρας V eant, nominaque eia fecerunt αδρον, ἰσχνον ριεσον 2. nosque, quem primum posuimus,ubetem vocamus, ecundum gracilem,
tertium mediocrem. 3. Uberi dignita atque amplitudi, eat gracili venusta et subtilita medius in eonfinio est utriusque modi particeps. . ia singulis orationia virtutibus vitia agnata sunt pari numero, quae earun1 modum et habitum almulaeria falsi ementiuntur. 5. StapIerumque sumati atque tumidi fallunt pro uberibuas muHentes et ieiuni dicti pro gracilibus, ineexti et ambigui pro mediocribus. 6. Vera autem et propria huiuscemodi formarum exempla in Latina inguam. Varro esse dicit ubertatis Pacuvium, graeilitatia Lucilium, -- dioeritati Terentium. I. Sed ea ipsa genera dieendilain antiquitus tradita ab Homero sunt, tria in tribus:
186쪽
magii isseum in Ulixe et uber est, subtile inmenelao et
cohibituni mixtum moderatunique in Nestore. . nim-αdversa eadem tripartita arietas eat in tribus philosophia, quos Athenienses Romam ast aenatum populumque Romanum Iegaverant, impetratum, uti mulctam remitterent, quam fecerant iis propter Oropi vastationem EamuIcta fuerat talentitim fere quingentum. s. Erant isti philosophi, Carneades ex Academia, Diogenea Stoieus, Critolaus Peripatetieus. Et in senatum quidem intro- dueti, interprete a sunt C. Acilio aenatore sed ante ipsi seorsum quoque quisque, ostentandi gratia, magno eonventu hominum dissertaverunt. 0. Tum admirationi fuisse aiunt uti tua et Polybius philosophorum trium aut cuiusque generis facundiam. Violenta, inquia utit, et rapida Camea dea dicebat, scita et teretia Critolaus, modesta Diogenes et sobria. II. Uunumquodque autem genua, ut diximus, eum caste pudiceque ornatur, sit illustrius eum fucatur, atque praelinitur, si praestigiosum.
I. Labeo in libro De duodeelm inhuIis seeundo, acriue severa iudiei de furtia habita esse apud veteres erii sit idque Brutum solitum dieere, furti damnatum esse, qui iumentum Iioraum duxerat, quam quo utendum Re-oeperat item qui longius produxerat, quam quem in Io cum petierat. I. Itaque R. Scaevola in librorum, quoa De iure civili eomposuit, sexto decimo verba haec vo-auit Quod eui sererendiam datum est, si a usus est, sive, qaesa utendum acceperit, ad aurem rem, atrueloeeθit, usus est,furiis Obligaτέι.
187쪽
I. M. Varro in Satyra, quam Περὶ ἐδεσματων inserit,ait Iepide admodum et aette factis versibus coenarum ciborumque exquisitas delicias eomprehendit. a. ampleraque id genua, quae helluones isti terra et mari conquirunt, exposuit, inclusitque innumeros aenarios. 3. Et ipsos quidem versus, ut otium erit, in libro, quo dixi, positos legat. 4. Genera autem nominaque edulium esdomieilia iborum omnibus alii praestantia, quae profunda ingluvies vestigavit, quae Varro opprobrans e seeutus est, haec sunt sermo, quuntum nobis memoriae est: 1. Pavus e Samo, Phrygia attagena, gruesmelicae, hoedus ex Ambracia, pelamis Chalcedonia, muraena Tartes-aia, aselli Pessinuntii, ostrea Tarentina, pectunculus China, Iopa Rhodius, cari Cilices, nuces Thasiae, palma Aegyptia glans Iberica. 6. Hane autem Peragra lis gulae et in auceos insuetos inquirentis industriam, ataque a undiqueversum indagines cupediarum maiore deleatatione dignas ensebimus, si versus Euripidis re- Eordemur, quibus utebatur saepissime Chrysippus philo- aophua, tanquam edendi irritatione quasdam repertas
esse, non Per usum Vitae neeessarium, sed per Iuxum
animi parata atque faeilia fastidientia, per improbam satietatis Iaseiviam. I. Versus Euripidis adaeribendos Putavi: Ἐπεὶ et δέῖ βροτοῖσι πλην δυεῖν μονον, Aημητρος ακτῆς πιώματος θ' ἱδρηχοου; I τινα πάρεστι καὶ πέφυχ' ημας τρέφεις υλπιον απαρκεῖ πλησμον i, τρυφῆ δέ τοι 'πιλων ἐδεστῶν ιη νας θηριώμεθα.
188쪽
1. Pereontabar Romae quempiam grammatieum Primae in docendo elebritatis, non hereIe experiundi vel tentandi gratia, sed diaeendi magis studio. et eupidine, quid signifiearet Ohnoxius, quaeque eius vocabuli origoneratio esset. . Atque ille aspicit me, illudens levitatem quaestioni parvitatemque Obscuram, inquit, sane Tem quaeris, multaque proraua vigilia indagandam. 3. Quia adeo tam Iinguae Latinae ignarus est, qui nesciat, eum dici obnoxium, cui quid ab eo, ut esse obnoxius dieitur, Ineommodari et noeeri potest et qui habeat aliquem noxae, id est, culpae uae eonaeium quin potius, inquit, haec mitiis nugiat et affers ea, quae digna quaeritraetarique sint. . Tum vero ego permotus, agendum Iam obIique, ut eum homine stulto, extatimavi, et Cetera, inquam, vir doctissime, remotiora gravioraque, si discere et seire debuero, quando mihi usu venerit, tum quaeram ex te atque diaeam aed enim quia dixi saepe obnoxius, et quid diacerem nescivi, didici ex te, et seire Iiun eoepi, quod non ego omnium solua, ut tibi sum Gaua, ignoravi; sed, ut res est, Plautus I quoquel, homo Iinguae atque elegantiae in verbis Latinae prineeps, quid esset Obnoa tua, neaeivit. Versu enim est in Stieho ii-tius ita scriptus: Nune uomere seria plane, non obnoxie; quod minime eongruit eum ista, quam me docuiati, significatione; composuit enim Plautus, tanquam duo inter aecontraria, plane et obnoxie quod a tua significatione Ionge abeat. 5. At ille grammati a satia ridieule, quasi obnoxias et obnoxie non declinatione sola, sed re atque aententia differrent: Ego, inquit, dixi, quid esset Obnoxius, non quid obnoxie. . t tunc ego admirans inso-Ientis hominia inscitiam mittamus, inquam, sicuti vis, quod Iautua obnoxie dixit, si id esse nimia remotum
189쪽
putas et atque illud quoque praetermittamus, quod Sallustius in Catilina seribit 8. Minreri etiam ferro, visis obnoxire rete et, quod videtur notius pervolgatiusque esse, id me doce. Versus enim Virgini sunt noti aimi:
Nam neque tune astris acies obtusa videri, Nee atris radiis obnoxia surgere Iuna; quod tu ais culpae suae conscium. s. AIi quoque Ioeo imiIius verbo isto utitur, a tua sententia diverse, in Ma versibua:
Iuvat arva videram rastris hominum, non uia Ohnoas curae. Cur enim prodesse arvis solet, non nocere, quod tu de
obnoxio dixisti 10. Iam vero illud etiam Q. Ennii quo Paeto congruere tecum Potest, quod scribit in Phoenice in hisce versibus
Sed virum vera virtute vivere animaιum addecet Eumque innoxium vaear adversus adversarios.
Ea libertas esι, qui peetus purum et mum gestita AHae rea Ohnoxiosas nocte in Obscurre latent. II. At ille, aeitana et hialucinanti similia: une, inquit, mihi operae non eat. Cum otium erit, revises adine, atque disees, quid in verbo lato et Virgilius et Sal-Iuatius et Plautus et Ennius enserint. Et nebulo quidem iIIe, ubi hoc dixit, digressus est. 2. Si quia autem volet non originem solam verbi istius, ae a nificationem quoque eius varietatemque recensere ut hoc etiam Plautinum apeetet, adscripsi versus ex Asinaria Maxumas opimitates greudis sertissumas Suis Aeris iue una mecum parte gnatostus et patri; Aaso, ασιαιε- ambo ἄmbobus nobis sint obnoxii, atro devincti bene M. 13. Qua vero ille grammaticus finitione usus est, e videtur in verbo iam multiplici unam tantummodo usurpationem eius notasse, quae quidem congruit eum similiaratu, quo Caecilius uaua est in Chrysio in hi veralbus - Quanquam ego mercede huc eonductus ιaa
190쪽
Advenio, ne ea me esse ob rem rem obnoxiam Reare audibis mais, si male dixi mihi.
I. usiurandum apud Romano invἐoIate sancteque habitum ervatumque est. Id et moribus Iegihusque muIus ostenditur; et hoc, quod dicemus, ei rei non tenue nrgumentum esse potest. I. Proelio Cannensimannibal, Carthaginiensium imperator, ex eaptivis nostris electos decem Romam minit, mandavitque eis, paetusque eat, ut, si populo Romano videretur, permutatio fieret captivorum; et pro iis, quos alteri plures aeciperent,
darent argenti pondo libram scilicet et aeIthram. 3.
Hos priusquam profieiscerentur, iureiurando adegit, redituros eos esse in astra Puniea, si Romani aptivos non permutarent. . Veniunt Romam decem aptivi. 5.mandatum Poeni imperatoria in senatu exponunt. 6. Permutatio senatui non placita. I. Parentes, eognati, amnesque captivorum amplexi eos, postliminio in patriam redisse dicebant atatumque eorum integrum incolumemque esse ae ne ad hostes redire veIlent, orabant. 8. Tum octo ex iis postliminium iustum non esse ibi responderunt, quoniam deiurio vineti forent statimque, ut iurati erant, ad Hannibalem profecti sunt. s. Duo Teliqui Romae manserunt solutosque eas aege ae liherato reIigione dicebant; quoniam, eum egressi castra ioatium fulgaent, ommentitio consilio regressi eodem die, tanquam si ob aliquam fortuitam ausam issent, Nque ita, iureiurando satia acto, rursum iniurati abissent.10. Haec eorum fraudulenta allidita tam esse turpia existimata est, ut contemti vulgo discerptique sint; ensoresque eos Postea omnium notarum et damnis et ignominii affecerunt; quoniam, quod a facturos dieiitaverant, non fecissenti II. CorneIius autem Nepos in Ithro