장음표시 사용
201쪽
tu vietus Ilmento vitam ducere, et υνθρωποgαγου prio- ninari item esse homines sub eadem regione coeli, unum oeuIum in frontis medio habentes, qui appellantur Arimaspi qua fuisse faeie κυκλωπας poetae ferunt: alio item esse homine apud eandem coeli pIagam, singuIariae velocitatis, vestigia pedum habente retro poll-
Tecta, non, ut ceterorum hominum prospectantia praeterea traditum esse memoratumque in ultima quadam
terra, quae Albania dieitur, gigni homines, qui in pueritia canescant, et plus cernant oeulis per noctem, quatuInterdiu item esse eompertum et reditum, Sauromatas, qui ultra Borysthenem fluvium longe coIunt, cibum Capere semper diebus tertiis, medio abstinere et Iaeliam in iisdem Iibris seriptum offendimus, quod postea quoque in libro Plinii Seeundi Naturalia Historiae septimet Iegimus esse quasdam in terra Africa famiIias hominum, Voce atque lingua effascinantium: . qui si i pensius forte Iaudaverint puIehra arbores, egetes Iaetiores, infantes amoeniores, egregios equos, Pecudes P atu atque cuitu opimas emoriantur repente haec omnia, nulIi aliae ausae obnoxia. Oculis quoque exitialem faseinationem fieri, in iisdem Iibri seriptum est traditurque, enae hominea in lilyriis, qui interimant videndo, quo i diutius irati viderint eosque ipso mare feminaB-que, qui visu tam nocenti aurit, pupillas in singulis oeu- Iichinas habere. s. Item esse in montibus terrae Indiae hominea an in is apitibus et latratibus eosque vesc avium et ferarum venatibus atque item esse alia apud uItimas orientis terra miracula, homines, qui monocoIi appellantur, singulis cruribus saItuatim eurrentes, Viv eiaalmae pernicitatis quosdam etiam esse nullis cervi-ethua oeulo in humeris habentes. 0. iam vero hoe egreditur omnem modum admirationis, quod iiden illi aeriptores gentem esse aiunt apud extrema Indiae, eorporibus hirtis et avium ritu Iuniantibus, nullo ci-halu eaeentem, sed spiritu florum naribus hausto vi-etitantem Pygmaeos quoque haud longe ab iis nasei,
202쪽
quomim qui Iongissimi aint, non longiore esse, quam pede duo et quadrantem. l. meessitque alia latiusmodi plura legimus. 12. Sed eum ea scriberemufi, tenuit nos non idoneae aeripturae taedium, nihil ad ornandum iuvandumque auin Vitae pertinentia. 3. Libitum tamen eat, in Ioe hoe mira Iorum notare id etiam, quod Pliniua Secundus, vir in temporibu aetatis auae, ingenii dignitatisque gratia, auet'ritate magna Praeditus, non audisse neque Iegisse, ae scire eae nDque vidisse in libromaturalia Historiae septimo aeripati. I. Verba igitur haec, quae infra posui, ipsius sunt, ex eo Iibro sumta quae profecto faciunt, ut neque re-apuenda neque ridenda ait notissima illa veterum poetarum de Caenide et Caeneo cantilena II. Ex minis, inquit, mutari in reres, non est bu&sum. Inven maes ninnaraus, Q. Lirini Cr go, C. Cassio Longino con--libus, Carinisuerum elum ex virgine, sub parent a iussuque Aviruspicum cleportatum in insulam deae inm. Licinius titianus proclida, visum eas reis Argis
Arescontem, ut nomen Arescusae fusaget, nupsis etiam mox barbam et vir idatem provenisse, uxoremque duxisse eius m sortis et Smyrnae puerum οἰ-
aum. Ipse in Afris vid mutatum in marem Me nuptio rum L. Cossitium suem Thysdritanum visebatque, rem pro rem Raec. 6. . Idem Plinius eodem in Ithro verba hae aeripsit Gisnuntur homines utriusque sexus, quo hermaphroditos seremus, olim rendrogynos Oeatos, e M prodigiis habitos, nune vero in Missis.
I. De voluptate veterea philosophi divaersas sententias tenuerunt atque dixerunt. 2. pleurus voluptatem miramum bonum eas ponit eam tamen ita definit: αρκυς ευσταθὲς κατώστημα. I. Antisthene Socraticus
203쪽
s rimnum malum diciti tua namque hoe verbum est: μανείην μαλλονή 'ησθείην si Speusippus vetiisque omnia Aeademia voluptatem et dolorem duo mala esse dicunti posita inter sese bonum autem esse, quod utriusque medium foret. 5. Teno cenauit, voluptatem eas indifferens, id est, neutrum, neque bonum neque malum; quod ipse Graeeo vocabulo αδιαφορον appellavit 6 CristoIaus Perivateticus et malum esse voluptatem ait, e multa alia mala parere ex sese iniurias, desidias, obIiviones, ignavias. I. Plato ante hos omnes ita varie et inultiformiter de voluptate disseruit, ut eunetae latae aententiae, quas supra posui, videantur ex sermonum eius fontibus profluxisse: nam perinde unaquaque utitur, ut et ipsius voluptatis natura fert, quae est multia Plex, et eausarum, quas tractat, rerumque, quas enicere 6It, ratio desiderat. 8. Taurus autem noster, quotiea
faeta mentio Epicuri esset, in ore atque inclingua habebat verba haec Hieroclis Stoici, viri sancti et gravis: μονὴ τελος, πορνης δογ ια' ου ἔστι προνοίφ ουδὲν, πορνης δοyltoc.
I. Ab eo, quod est v et egi, verba sunt, quae Psel- Iant grammatici frequentativa, reetito et rectitavi. 2. Haec quosdam non sane indoctos viros audio ita pronuntiare, ut primam in his literam puripiant rationemque di- eunt, quoniam in verbo principali, quod est πο, prima Iitera breviter pronuntiatur. 3. Cur igitur ab eo, quod eo edo, et ungo, in quibus verbis prima litera breviter dieitur, esito, et unetito, quae sunt eorum frequentativa, prima Iitera Ionga promimus Et contra Metuo, ab eo verbo, quod est uico, correpte dicimus 3 um ergo votiva setit ei et Puni produeenda sunt quoniam diequentativa ferme omnia eodem modo in prima syllabadieuntur, quo parti et pia praeteriti temporis ex iis ver- his, unde ea profecta sunt in .adsin sIII a pronuntian-
204쪽
I. Vulgo et aeriptum et creditum est, folia olearum arborum brumali et solatitiali die converti; et quae paraeorum fuerat inferio atque occultior, ain supra seriatque exponi ad oculo et ad soIem 2 quod nobi quoque semel atque iterum exueriri voIentibus ita eas propemodum visum est. 3. Sedis fidibus rariva dictu et mirabiliva est quam rem et alii docti viri, et Suetonius etiam Tranquillus in libro Ludicrae Historiae primo a
timeompertam esse, satisque super ea constare amrmat;
nervias in fidibus brumali die alia digitis eui, Ii
Neeearum esse gri,Muara etat, maereis Arigere: equo ea re Favoris philosophi eaem breviitiata Megunti sententiu. I. veritin est profecto, quod, observato rerum ullu, a
pientes viri dixere multis egere, qui multa habeat; magnamque indigentiam nasei, non ex inopia magna, sed ex magna copia a multa enim desiderari ad multa, quae habeas, tuenda. 3. Quisquis igitur muIta habenaeavere atque proapieere Velit, ne quid egeat neve quia desit, iactura pua esse, non quaestu et minus habendum esse, ut minua desit. 4. an gententiam memini a Favorino inter ingentes omnium elamore decornatam inelusamque verbia his paueissimis: ον γαρ μυρίων καιπεντακισχιλίων χλα ινδων δεομενον - ἐστι μὴ πλειονων
205쪽
. Quando ex poematieis Graecis vertendae imitandaeque sunt insignes sententiae, non semper aiunt enitentum, ut omnia omnino verba in eum, in quem dietallunt, modum vertamus. 2. Perdunt enim gratiam pleraque, si quasi invita et recusantia vioIentiva transferantur. 3. Seite igitur et considerate Virgilius, cum
aut Homeri aut Hesiodi aut Apollonii aut Parthenii aut
uimaehi aut Theoerui aut quorundam aliorum loeoaemngeret, partim reliquit aua expreaait 4 Sicut, perrime apud mensam eum Iegerentur utraque simul Bu- eoIiea, Theocriti et Virgilii, animastvertimus, reliquisse Virgilium, quod Graecum quidem mire quam suave est, verti autem neque debuit neque potuit. 5. Sed enim quod substituit pro eo, quod omiserat, non abest, quin ineundius lepidiusque sit: Βάλλει καὶ μαλοισι τον αἰπολον λελεαρίστα, ναιρος παρελῶντα, καὶἰδυ τι ποππυλιάσδει. s. Maro me Grelatere petit, Iasciva pueἰω:Et νtia sataees, et se erepit ante videre. z. Illud quoque alio in Ioeo animadvertimus caute mi sum, quod est in Graeco versu dulcissimum:
hercle non translatitia, sed cuiusdam nativae dulcedinis s. Hoc igitur reliquit, et cetera vertit non infestiviter: nisi quod evrum dixit, quem Theocritus tro ρχειν P-PelIavit. 0. Auctore enim . Varrone i demum L tine ereper dicitur, qui castratus est.
206쪽
II. Tore, dum redeo, brevis est viso pasee rape v, Et potum pastas rege, Tityre et inter regendum Oeeurarere capro eo referi tuo eaveto. II. Et quoniam de transferendis sententiis loquor, mini audisse me ex Heri Probi diaeipulis, docti hominis, et in intelligendis pensitandiaque veteribus acria pila bene callidi, solitum eum dicere, nihil quidquam tam improspere Virgilium ex Homero vertisse, quam versus ho amoenissimos, quos de Nauaicaa Homerualecit: Οιν δ' Ἀρτε ιις εχ ατ Ουρεος ἰοχίαιρα,
Ἀγρονόμοι παίζουσι γεγηθε δέ τε φρένα Λητώ- Πασαων δ' υπερ ἡ γε καρη υε μηδὲ μέτωπα νεῖα δ'Ἀριγνώτη πέλετα ' καλαὶ δέ τε πωσαι. γὶς ην αμψιπολοισι 3tετέτρεπε παρθένος α' ής.JI3. Qualia in Eurotae r sis aut per iugi πιλέ
Fert humero, Wariensque deas supereminet omnes. Latonae traei um perientrent gaudia pectus INIis erat Dido, talem se Meta ferebat Per medios instans operi regnisque futuris.II 4. Primum timium id visum esse dicebant Probo, quod apud Homerum quidem virgo Nausicaa Iudibunda inter familiares puella in Ioeia solis recte atque comnio de consertur cum Diana venante in iugis montium inter agrestes deas nequaquam autem eonveniens Virgi- Iium fecisse, quoniam Dido in urbe media ingrediens inter Tyrios Principes, cu1tu atque incessu serio, instans operi, sieut ipse ait, regnisque futuris, nihil eius similitudinis apere possit, quae Iusibus atque venatibus Dianae eongruat. 5. Tum postea quod Homerus studia atque oblectamenta in venando Dianae honeste aptequa
207쪽
dicit Virgilius autem, eum de venatu deae nihil dixi aet pliaretram tantum facit eam ferre in humero, a quam ait onua et sarcina. Atque illud impense Probum esse demiratum in Virgilio dicebant, quod Homerica quidem σητω gaudium gaudeat genuinum et intimum, a , que in ipso penetrali eordia et animae vigens siquidem non aliud est γεγηθε δέ τε φρμα ητω); ipse autem, Imitari hoc volens, gaudia fecerit pigra et levia et cunetantia et quasi in summo pectore superantia. eseire enim aese, quid significaret aliud pertentant. 16. Praeter ista omnia florem ipsius totius loci Virgilium videri omisisse, quod hune Homeri versum exigue secutus ait: 'Fεῖα δ αριγνωτη πέλεται ' καλαὶ δέ τε πασαι. II. quando nulla maior eumulatiorque pulchritudinis laus diei potuerit, quam quod una inter omnes pulchras
excelleret, una faeile ex omnibus nosceretur.
I. . Annianus poeta et plerique eum eo eiusdemmusae viri summis assiduisque Iaudibus hos Virgilii versus ferebant, quibus Vulcanum et Venerem iunctos mixtosque lare coniugii, rem lege naturae operiendam , verecunda quadam translatione verborum cum ostenderet demon- atraretque, Protexit. a. Sic enim seripsit: Ea verba Meutus
optatos deri a sexus p Intadumque pet frit Coniugis infusus gremo per membra soporem. 3. inus autem di melle esse arbitrabantur, in istiusmodi re dieenda verbis uti uno atque altero brevi tenuique eam signo demonstrantibus, sicut Homerus dixerit: Παρθενικην ζωνην, καὶ Αεκτροιο θεσει ὀν, et Ter φι
To μὲν ne ἐν τρητοῖ κατευνασθεν λεχέεσσιο .4. Tot vero et tam evidentibus ac tamen non praetexta-
208쪽
tis, sed puris honestiaque Verbia venerandum uIud eon- bii pudici secretum neminem quenquam alium dixisse. 5. Sed Annaeus Cornutus, homo sane pleraque alia non indoetus neque imprudens, in eculido tamen librorum, quo sic Figuria Sententiarum omposuit, egregiam totius istiua vereeundiae laudem insula nimia et odiosa aerutatione violavit. 6. Nam cum genus hoc figurae pro-hasset, et antis eircumspecte saetos eme versus dixi ei: membra etamen, inquit, Paulo incautiua nominavit.
I. Demareo aIerio, qui Corvinua appellatus eat, ob auxilium propugnationemque corvi alitia, hune quia- quam est nobilium aeripiorum, qui aeeua dixerit. 2. Ea res, prorsu, admiranda, si profeet ea in libri annalibus memorata: 3. Adolescens tali genere editus, L. Furio Claudio Appio onauli hua, fit tribunus militaris. 4. tque in eo tempore opiae Gallorum ingentes agrum
Pomptinum inaederant instruebanturque ei es a consulibus, de vi a multitudine hostium alia agentibu a. I. Dux interea Gallorum, vasta et ardua proceritate, a misque auro praefulgentibus, grandia ingrediens et manu telum reciproeana ineedebat perque eontemtum et auperbiam ircumspiciens, despiciensque omnia, venire babet et congredi, si quia pugnare aecum ex omni Romano exereitu auderet. 6. Tum Valerius tribunus, ceteria inter metum pudoremque ambiguis, impetrato priua consulibus, ut in Gallum, tam immaniter arrogantem, Pugnare sese permitterent, profreditur intrepide modeateque obviam et congrediuntur, et eonaistunt; et con- aerebantur lain manus atque ibi vis quaedam divina fit. et Corvus repente improvisus advolat, et super galeam
tribuni insistit, atque findet in adversarii os atque oculos pugnare incipit, iusibilat, obturbat; et unguibus m .etum laniabat, et Prospectum alis areebat atque, ubi satis saevierat, revolabat in giaeam tribuni. m. Sic tribu-
209쪽
nus, speetante utroque exercitu, et sus virtute nixus et opera alitis propugnatus, ducem hostium ferocissimum viei interfecitque atque ob eam causam e gnomena buit Corvinus. s. Id factum est anni quadringentis quinque post Romam eonditam. 0. Statuam Corvino isti clivus Augustus in foro suo Matuendam curavit. In
eiu statuae capite corvi simulacrum est, rei pugnaeque, quam diximus, monumentum.
I. Ut formidoIoatia olei potest, et qui formidat et qui formidatur ut invidiosus, et qui invidet et eui invidetur ut suspieiosus, et qui suapteatur et qui suspectus est ut at ibitiosus, et qui ambit et qui ambitur ut item gratiosus, et qui adhibet gratias et qui admittit ut Iaboriosus, et qui laborat et qui Iabori est ut pΙeraque a1ix
huiuscemodi in utramque partem dicuntur: it infesturaneipiti quoque significatione est. I. Nam et is infestus appellatur, qui maluin infert euipiam et contra, cui aliunde impendet maium, is que ue infestus aieitur. 3.Sed qtio prius posui, profecto exempli non indiget. Me adeo inviti loquuntur, ut infestum dieant inimieum atque adversum. 4. Alterum autem illud ignorabilius ob eartuaque est. Quis enim e medio faetie dixerit, infestum esse, cui alter infestus est Sed et veteres plerique ita dixerunt et M. Tullius in oratione, quam Pro Cn. PI--
aM. 6. oacigitur de origine et oratione verbi quam hamus atque ita in Nigistianis ommentariis invenimus aeriptum: In Erum a sesumando Mettim. Nam gres in stat, inquit, alicui, eumque properans urget, O rimerestus eum studet festinatque aut eontra, aucuius Pe-
210쪽
νε ιδ ει ex is festinatur is tergus is es aes Me aer, abcinatanιέα atque imminentia audis, quam εἰ et rus cuipiam vel passurus est. I. e quia autem de amspicioso, quod supra posuimus, et de formi Ioa in eam partem, quae minus usitata est, exemplum requirat, inveniet de auspicos apud . Catonem D. re Ioria ita aeriptum: ea nisi qui palam Orpore pecuniam gure reret, aut se lenoni locavisset, stat aut mosus reutou- apiciosus fuisset, vim in eorpus liberum non reequum est auare adferri. . Suspiciosum enim hoc in Ioeo sCatola pectum significat, non suspicantem. s. Formido aiam autem, qui forinidetur, Sallustius in Catilina ita dicit ustur ιαι us visis no labos insolitua, non Ioetiativus resper aut arduus erat, non a stus asstisformia dolosus. 0. Item C. Calvus in poemati Iaboriosus dicit, non, ut vulgo dieitur, qui laborat, sed in quo Iab ratur: Durum, inquit, rus os et Iaboriosum.11. Eadem ratione Laberius quoque in Sororibua: Aeectator, inquit, mutium sommcul rem. 12. Et Cinna in poematia: Somnieulosam ut Poenis respidem P uus. Ia metu quoque et iminia, atque alia quaedam id genus, sic utroqueversum diei pomunt. Nam metus Aostium reete dicitur, et eum timent hoste et eum timentur. 4. Itaque SalIustiua in Historia prima metum Pom- sesi dixit, non quo Pompeius metueret quod est usit . tiua); est quod metueretur. Verba haec Salluati auiae I belrum exeaaδα matre Pompeii victoris, Hiemps Lem in regnum resιituentis. 5. Item alio in Ioeo: Dat-gurem, remoto metu Punseo, rimutiate exfreere aeuum
fuit. s. nivria itidem dieimus tam tuo in qui patiuntur, quam qui faeiunt. Quarum dictionum exempti nune facilia inventu. II. Iuud etiam dietum a Virgilio eandem habet formam eommunicatae ultro et eliso signia seationis: