장음표시 사용
251쪽
3Mietum videtur sed molestius equidem culpatiusque eage arbitror, verba nova, incognita, inaudita dieere, quam invulgata et sordentia. 2. ova autem videri dico etiam ea, quae sunt inusitata et dealta, tametsi sint vetusta. 3. Est adeo id vitium Plerumque serae eru' ditionis, quam Graeci i Τιμαθιαν appellant, ut, quod nunquam didiceri , diu ignoraveria, eum id scire Mia quando coeperis, magni facia quo in Ioeo eunque et quacunque in re dieere. Veluti Romae, nobis praesentibus, Vctua celebratusque homo in ea igis, sed repentina et quasi tumultuaria doetrina praeditus, eum apud praela' erum urbis verba faceret, et dicere vellet, inopi quendam miseroque victu vivere et furfureum panem esitare, Viriumque eructum et foetidum Potare me, inquit, ques Romanus aptuream edit, edi eo bibit. . Adspexerunt omnes, qui aderant, Iius alium, primo tristiores turbato et requirente vultu, quidnam illud uti tuaque e hi foret post deinde, quasi nescio quid Tusce aut GaI-tice dixisset, universi riserunt. 5. Legerat autem ille, Iudam veteres rusticos frumenti furfurem dixisse; idque a Plauto in comoedia, si ea Plauti est, quae Astr ba inscripta est, positum ease. 6. Item foees audierat
prisca voce significare vini faeceni e vinaceia expressam, sicuti fraces ex oleis idque apud Caecilium in Polumenis legerat, eaque ibi duo verba ad orationum ornamenta servaverat. I. Alter quoque, a Iectionibus id ge-tius Paucis απειροκαλος, eum adversarius ausam differri Postularet Rogo, praetor, inquit, subveni, succurre: guonam usque nos bovinator hic demoratur Atque id voce magna ter quaterque inclamavit, Orinator est.
8. Commurmuratio fieri coepta est a plerisque, qui aderant, quasi monstrum verbi admirantibus. 9. At ille, iactans et gestiens: Non enim Lucatam, inquit, egistis, qui tergiversatorem bovinatorem dicit. 10. Est autem in Lucilii undecimo versus: Hic strigosus bovinaιorque Ora improbus duro.
252쪽
I. Iuste venusteque admodum reprehendisse dieitur Α ΑΙbinum . Cato. 2. Albinus, qui eum L. Lucullo eonsul fuit, res Romanas oratione Graeca scriptitavit. a. In eius historiae prinei pio scriptum est ad hau sententiam Neminem suecensere sibi convenire, si quid in his libris parum composite aut minus eleganter scriptum foret. Nam sum, inquit, homo Romanus, natus i. t o Graeea rati a nohis alienissima est; ideoque Veniam gratiamque malae existimationis, si quid eaaeturratum, postuIavit. 4. Eam cum Iegisset . Cato A atu, inquit, Aule, nimium nugator es, eum ma isti cuia Fam depreeari, quam ulpa vaerere. Nam eters sensam solemus, out cum mprudentes erron mus, aut eum compulsi peccavimus. Tror, inquit, Oro te, quis perpu- fit, ut id committeres, quod priusquum faceres, peισθ'
tit ignosceretur 5. Scriptum est hoc inlibi Cornelii Nepotis Dediluatribus Viris.
I. Critolaus scripsit, legatos i leto publieae rei caua venias Athenas, fortassean dixeriti auxilii petendi
gratia. Tum, qui pro sese verba facerent, quo viguinerat, advocasse. Advoeatos, uti erat mandatum, verba promilesiis ad populum fecisse Demosthenem milesiorum postulatis acriter respondisse, neque i Iesio a auxiIio dignos, neque ex republica id esse contendisse. Rem in posterum diem prolatam. Legatos ad Demosthenem Venisse, magnoque opere orasse, uti eoutra ne diceret Eum pecuniam petivisse, et, quaniam petiverat, abstulisse Polliridie, eum re agi denuo oepta esset, Demosthenem, lana multa coitum erviceaque ir-
253쪽
eumvolutum, ad populum prodisse et dixisse, se συναροχην pati eo eontra milesios loqui non quire. Tum opopulo unum exclamasse, non συναγχην, quod Demo- athenes pateretur, sed αργυραγχην esse. 2. Ipse etiam Demosthenes, ut idem Critolaus refert, non id poateaeoneelavit; quin gloriae quoque hoc sibi assignavit. Nam eum interrogasset Aristodemum, actorem fabularum, quantum mercedis, ut ageret aecepisael et Aristo- aemu talentum respondisset At ego prus, iii luit, aceε-Pi, ut tacerem
I. Quod in eapite superiore a CritoIa seriptum esse diximus super Demosthene, id C. Gracchus in oratione, qua legem Aufeiam dissuasit in Demadem contulit, ver- his hisce 2. Nam vos, Quirites, si velitis sapientia a
gue virtute uti, et si quaeritis, neminem nostrum invenistis in pretio Aue prodire. Omnes nos, qui verha rimus, reliquia petimus neque uuius rei causa quis-ςuam ad nos prodit nisi ut aliquid auferat. 3. Ego ipsσ, qui repud eos verba eis, uti vectigalia vestra a geσι s. quo facilitia vestr commodia e re ubi rem αὐ--inistrare possitis, non gratia pro Od verum peto rohis, non pecuniam, sibonrem existimationem reiqus Bonorem. 4. Qui pro uni dissuasuri, ne hanc Ierem reccipiatis, petunt non honorem a vobis, verum a Mes--eae peeuniam. Miauadent, ut σecipistis, ii quoquπFetan non a vobis bon- ex sumationem, verum in eArs te famia r suae pretium et praemsum. Qui σα- rem se eodem Ioc atque ordine tacent, si vel acerrimi sunt: nam ab omnisaea pretium accipiunt, et omnes MMnt. b. Vos, eam putatis, eo ob his rebus remotos Mae, imparfitis bonrem existimationem. o. Legationea Outem o regibus, cum putrent eos sua causa reticere, φαμα ωιgue pecunias maximas praebent uti in terr G
254쪽
Graecis, quo inus Ore Graseus t-medusa orsae μέ eebret, talentum magnum ob unam fabuω- fatum esse, homo eloquentissimus civitretis ure Demades ei respondissa dieittir mirtim tibi videtur, si tu Moenas talentum euaesisti Ego, re tacerem, ascem trienta re Rega re eos. Itidem nunc isti pretia murima ob tacendum moipiunt.
Uerba P. Nigidii, quibus rei rere diei ment ἐν et mend-
I. Verba sunt haec ipsa P. Nigidii, hominis in studiis bonarum artium praecellentis, quem Μ. Cicero ingenii doctrinarumque nomine summe reveritus est In ermendarium dicere et mentiri disint. Qui mentitur, ipso non Ilitur, uerum fauere conatura qui mendacium disse, ipse Ilitur. 2. Item hoc addidit Qui mentiati inquit, fouit, quantum in se est ut qui mendacium dicit, ipse non uit, quantum in s est. 3. Item hoc quoquo nuper eadem re dieit Vir bonus, inquit, praestare bet, ne mentiatur prudens, ne mendaesum dicat: αterum incidit in homsnem, alterum non. 4. Varie mehercle et Iepide igidius tot sententias in eandem rem, quasi aliud atque aliud dieeret, disparavit.
I. Chrysippus ait, omne Verbum ambiguum naturumae, quoniam ex eodem duo vel Plura. aeeipi possunt. 2. Diodorus autem, cui Crono eo omentum fuit μαrum, inquit, verbum est ambienum nec quisqvrem σπιλ-gum cilicia aut sentit nec aliud diei videri debet, quam ρυμ se dicere sentit ea, qui dieit. 3. Deum ego, inquit, alitia sensi, tu aliud accepisti obseure regis Mosum,guqm ambigue, videri potest ambigu enim verbi natura II eas aebuit, ut quia eret, duo veι plura diceret; nemo autem duo εἰ FIura dicis,qui a sentit unum disera.
255쪽
I. Apud T. Castrietum, diaeipIinae rhetorieae doet rem, gravi atque firmo iudicio virum, legebatur oratio C. Graechi in P. Popilium. 2. In eius orationis prineipio
eo1Ioeata verba Eunt accuratius inoduintiusque, quam Veterum oratorum eonsuetudo fert. 3. Ea verba, leuia dixi,omposita, hae auni: Quo vos cupide per Aosos renno repperestis atque voluistis, ere a temere re κεια tis, besse non potest, quin reutissim erepida re etias' reue nune temere repudiasse Meam . . Cursus igitur hic et sonus rotundae volubiItaque sententiae eximieno et unice deIectabat, tanto id magis, quod iam tune C. Graeeho, viro iIIuatri et aevero, eluamodi componitionem fuisse ordi videbamus. 5. Sed enim eum eadem ipsa exha saepius petentibus nobis lectitarentur, admoniti a Castricio sumus, ut consideraremus, quae vis quodve emolumentum eius sententiae foret; neque pateremur, ut aures nostrae, eadentia apte orationis modis ehIanditae, animum quoque nobi voluptate inaniis funderent. Cumque non admonitione ista attentiores
feeisset Inspicite, inquit, penitus, quid emetant verba haee dicatque mihi quaeso aliquia vestrum, an sit uua
huiusce sententiae aut gravitas aut gratia Quas vos evide per hosce nrios repperistis atque voluistis, ea temere si repudiaritis, heres non potest, quin aut olim evide appetisse, ut nune temere repudiasse dicam M. 6. Cui enim omnium hominum in mentem non venit, iaprofecto usu venire, ut quod cupide appetieris, cupide reppetisse, et, quo temere repudiaveris, temere repudiasse diearis 3 I. At si opinor, inquit, ita seriptum
esset Quae vos per Aosce annos appetistis atque volu atis sis nunc si repudiaritis, ahesae non potest, quin aveolim cupide reppetisse aut nune temere repudiassa Meamini: in si, inquit, ita dieeretur, gravior sellicet soli-
256쪽
diorque fieret sententia; et aceipevet aliquid iustae in audiendo exspectationis s. nunc autem Verba haec eu pia et temere, in quibus verbia omne momentum rei est, non in concludenda sententia tantum dicuntur aedaupra quoque nondum desiderata ponuntur et, quaenasei oririque ex ipsa rei conceptione debebant, ante omnino, quam Te postulat, dieuntur. Nam qui ita dicit: σε Me neeris, ereptas fecisse diceris rem dicit aenaua alleuiua ratione collectam et confectam qui vero ita dieit a cupide feceris, ereptas feriare diceris: non Iongeaeeua dicit, atque si diceret a cupide feceris, cupide Leeeria. o. Haec ego, inquit, admonui, non ut C. Graccho vitio darem; dii enim mentem meliorem mihi nam, a quidquam in tam fortia facundiae viro vitii vel erroria esse diei potest, id omne et auctoritas oeius exhavait, et vetusta consumsit; sed uti averetis, ne vos facito praestringeret modulatus aliquis eurrentia facundiae sonitus atque ut vim ipsam rerum Virtutemque verborum prius pensitaretis et, a quidem gravia atque integra et sincera sententia diceretur, tum, si ita ideretur, gremitius quoque ipsi orationi et gestibus plauderetia aivero frigidi et leves et futiles aenaus in verba apto numeroseque posita includerentur, non esse id secus crederetia, quam euin homine insigni deformitate ad facienda ridicula imitantur histriones et eatiunt.
Sobria e pMeherrimα ROintili regis responsis eire vini, mI. Simplicissima suavitate et rei et orationis L. PlanFrugi usus est in primo Annali, eum de Romuli regia vita atque victu scriberet. Ea verba, quae scripsit, haec sunt 2. Eundem Romurum dicunt, ad coenam vocatum, minis multum bossae, quire postridie negotism Arebersi. Et ascunt Romaese, si istud omnes homMes faciant, τι- num vilius sit. D respondit immo vero earum, si quon- tum quisqua volet, bibat: nam ego hibi, quanιum ποιῶ.
257쪽
a. Laberius in Lam Averno inlierem amantem verbo inusitatius et amoraotin in dixit I. Id verbuia Caesellius Vindex in ominentario Lectionum Antiquarum ea figura aeriptum dixit, qua isamaenda, ridistin et errabtina dicitur rudens et idem ei errans. I. Terentius autem Scaurus, divi Hadriatii temporibus M ammaticua vel nobilissimus, inter alia, quae de Caesenti e roribus composuit, in hoe quoque verbo ere ae eum acripsit, quod idem eas putaverit rudem et Halotina ridens et ridibunda, errana et errabunda. Nam tari ounda, inquit, et radibunda, et erra mare a diei νὴ quae Iuuentem vel ridentem e erruntem regit aut amu- - Sed qua ratione Semrus adductu ait, ut Cae-ae Ilum in eo reprehenderet, non heret reperiebamus. Non est enim dubium, quin hae genere ipso dumtaxat idem significent, quod ea deminstrant, a quibus produ--ntur Quid emet autem Maentem regere vel imitari, non inteuigere videri maluimus, quam insimulare eum tanquam ipsum minus intelligentem. I. Ruin magis Scaurum oportuit, eommentaria Caesellii eriminantem, hoe ab eo praeteritum requirere, quod non dixerit, an quid et quantuIum differret a Maioundo Iudens, et M
miIta an a principalibus verbia paulum aliquid diat rent, et quam omnino vim haberet paraeula hae extrema eiusmodi voeabuli addita si Noe enim fuit potius requIrendum in istiusmodi figurae traetatu, leuti requiari soIet in inolento et rutulento et turbaeserito, vacuane et inanis ait istae productio, euiusmodi sunt, Mne παροαγωγας Graee dieunt, an extrema illa partieula habeat numia suae propriae signiseationia. I. cum reprehe
258쪽
aionem autem illam Mauri notaremus, in memoriam nobis rediit, quod Sisenna in quarto Historiarum eiusdem figurae verbo ita aus eat: PopuIabundus, inquit, agros ad oppinum pervenit quod uilinet ignificat: eum agros popularetur non, ut Semrua in onaimitibus verbis ait, cum populantem ageret, vel cum imitaretur. s. Sed inquirentibus nobis, quaenam ratio et origo e et huiuaeemodi figurae pisu bundus, et errabuncus, et Metabundus, multorumque aliorum id genus verborum, ευεπιβολως here1 Appouinaria noster ibi videri ait, particulam latam postremam, in quam exha talia exeunt, vim et opiam et quasi abundantiam ei, uiua id verbum esset, demonstrare ut laetabundus is dicatur, qui abunde laetust ait, et errabundus, qui longo atque -- undanti errore ait: eteraque omnia ex ea figura ita diei ostendit, ut productio hae et extremitas largam et si mitem vim et copiam declararet.
I. Adleelmua aepe animum a voeabuia erum non paucissima, quae neque singuli verbia, ut a Graecis, neque i maxime pluribu ea re verbis dieamus, tam dia Deide tamque apte demonstrari Latina oratione psallunt, quam Graeci ea dieunt privia vocibus. I. uper etiam eum a latus esset ad noa Plutaris liber, et elua libri i dieem legissemus, qui erat περὶ πολυπραγμοσ-ης, Pereontanti euipiam, qui et literarum et oeum Graecarum expera fuit, eustianam Iiber, et qua de re aeriptus esset nomen quidem noriptoria Matim diximus. rem, de qua aeriptum fuit, dieturi haesimus. 3. Ac tum quidem Primo, qui non alia commode opinabar interpretaturum esse, si dicerem librum seriptum esse a negοιμsitote, aliud institui apud me exquirere, quod, ut dieitur, e viam de verbo expressum esseti A. Nihil erat proraus,
259쪽
quod aut meminissem Iegermine, aut, si etiam veIIem -- gere, quod non insigniter asperum, absurdum durumque esset, a ex multitudine et negotio verbum unum compingerem sicuti multiaeum dicimus, et mutirco ra, emuti ormire. 5. Sed non minua illepide ita diueretur, quam a interpretari voce una veIis πολυφιλίαν, aut πολυτροπίαν, aut πολυσαρκίαν. . Quamobrem, eum diutule tacitus in eogitando fuissem, respondi tandem, non videri mihi, significari eam rem posse uno nomine et ideireo iuncta oratione, quid vellet Graecum id verbum, pararam dicere. Ad multa igitur re aggregato, earumque omnium rerum actio, πολυπραγμοσυνη, inquam, Graece dicitur, de qua hunc librum ompollitum esse, i aeriptio ista indicat. I. Tum ille opieus, verbia meis inehoatia et ineonditia add*ctua virtutemque esse πολυπραγμοσυνην ratus: ortatur, inquit, nos profecto ne-aei quis hic Plutarctus ad negotia capessenda et ad rea obeunda plurima eum industria et e1eritate: nomenque ipsius virtutis, de qua loeutum esset, libro ipsi, Meuti dicia, non incommode praescripsit. . inime, inquam, vero neque enim ista omnino virtus est, cuius Graeeo nomine argumentum hoc libri demonstratur; neque id, quod tu opinare, aut ego me dicere aetatio, aut Plutarchua facit. Deterret enim nocho quidem inarubro quam potest maxime a varia promiscuaque et non necessaria rerum cuiuscemodi plurimarum et cogitatione et petitione. s. Sed huius, inquam, tui errori culpam esse intelligo in mea sevicet infacundia, qui ne pIu-rihus quidem verbis potuerim non obscurissime Meere, quod a Graecia perlaetissime uno verbo, et planissime dicitur.
I. Edicta veterum praetorum, edentibus forte nobis in bibliotheea templi Traiani, et aliud quid requirenti-hua eum in manus incidiastent Iegere atque eomoacer.
260쪽
libitum est. 2. Tum in quodam diei antiquiore ita scriptum invenimus: QUI FLUMINA RETANDA
SAE. 3. Beland igitur quid esset, quaerebatur. 4. Dixit iba quispiam nobiscum aeden amieu meus, inclibro se Gabii De Origine Vocabulorum septimo Iegisse, -- tres vocari arbores, quae aut ex ripia fluminum emin rent, aut in alvei eorum exstarent, appellatasque essa retthua, quod praetereuntes naves impedirent et quaia irretirent: ideireoque eae arbitrari, retanda numiri Ioeari solita esse, id est, purganda ne quid aut morae aut perieuli navibus, in ea virgulta ineidentibus fieret.
Draeo Athenienata vir bonus multaque ea- -- dentia existimat 3 eat, iurisque divini et humani peritum fuit. I. Iairaeo Iegea, quibus Athenienses uterentur, primu omnium tulit. 3. In illia legibus furem uiua modi eunque furti suppIiei capitis puniendum esse, et alia Pleraque nimia evere enauit sanxiique. . Eius igitur Ieges, quoniam videhantur impendio aeerbiores, non decreto iussoque, sed taeito illiteratoque Atheniensium consensu oblitexatae unt. 1. Postea legibus aIlia mitioribus, a Solone eompositis usi sunt. Is Solon ex septem illis inelytia sapientibus fuit. Is sua lege in fures non, ut Drae antea, mortis, sed dupli poena vindicandum existimavit. s. Deeemviri autem nostri, qui Post reges exaetoa Iegea, quibus populus Romanus ute-