장음표시 사용
291쪽
adiutorque incliteria studiorum eius tui 2. Is libros
Complures De usu atque ratione Iinguae Latinae, itent De varii atque promiaeuia quaestionibus omposuit. 3. In iis esse praeeipui videntur, quo Graeco tituIo παν- δεκτας inscripsit, tanquam omne rerum atque doctrinarum genua eontinentea. . Ibi de ii aieIIia, quae appellanturaueriae, hoe aeriptum est Adeo, inquit, veteres Romasiatiteras Graeea nesciverunt, et ruae Graeeae tangua. fuerunt, ut steuas, quas in eapite Tauri sum, propterea a uentres appellarint, quod eas αδας Graee voeant; ttanquam a verbum Latinum Grasei verbi interpretamentum sit qui Graeee ει sues Latino Meantur. Σεα νάδες, inquit, Οὐκαπο των ων, fid est, nonis auibusdiια, nostri osses pinaverunt, sed ab eo, quod eatiora peliantur -m et eum oriunt- , et eum eridiant, tempestretes νιαν- Iargosque imbres Ment. Mors autem Grreae tangua M aieitur. Haec quidem Tiro in Pandectis. 5. Sed enim veteres nostri non usque e --
piee et agrestes fuerunt, ut stellas hyadas idcirco aue I nominarent, quod νες Latine sue dicantur aeuut, quod Graeci seris, nos super dicimus, quod illi πτιος, nos supinαs; quod υφορβός, nos subureus; quod item aut sπνος, nos primo a nus, deinde per ν Graeeae Latinaeque o Iiterae Ognationem somnaea si quod ab iuia νάδες, a nobis primo inadas, deinde suevires appellatae. s. SisIIae autem latae non in eapite Tauri sunt, ut Tiro dieit: nullum enim videtur praeter ea stella Tauri eaput: ae eae ita cireulo, qui Zodiacua dicitur, altae Ioeataeque aurit, ut ex earum positu species quaedam etaimuIaerum esse videatur tauri eapitia sicuti eterae parte et reliqua imago tauri eonformata et quasi depiaeta est Ioeia regionibuaque earum leuarum, quas m ei πλειάδας, nos argilia vocamus.
I. Labeo Muatiua ivitia quidem civilia disciplinam
292쪽
dam et illustrandam Iinguam Latinum conducentium. 3. Praeterea inclibria, quo ad Praetoria edictum aeria psit, multa posuit Partim Iepide atque argute repertataienti ho eo, quod in quarto ad edictum Iibro aeriptum egimus: Sσ-r, inquit, συμ- est, gaesa -riae. πι-
et ει αἰ-- -Nam tronasteritur. 4. Fratris autem voe ulum P. Nigidiua, homo impenae doctus, non miamus arguto ubtilique μυμω interpretatur: inter i quit, est dieιus, ures fere Iter.
I. Lepidissimus liber est Μ. Varronia ex satyris Μenippeis, qui inseribitur, escis quid vesper erres veΑret; In quo disserit de apto convivarum numero, deque ipsius eonvivii habitu Miuque. 2. Dicit autem, convivarum numerum incipere oportere a Gratiarum numero et Pr Medi ad Μusarum id est proficisci a tribus, et consistere in novem ut, cum pauetasim convivae sunt, non Pauctore sint, quam tres eum Iurimi, non Plures, quam novem: . rem mustos, inquit, esse non convenit, guo turba plerum e est turbuisntari et Romae ν- m eonstat, sed et in nis, nusqu--αι- μώση. Ipsum desnae eonvisium constat, inquit, a rebus quo euor; et tum ensque omnibus suis naemeris σιsolutum
293쪽
tempus laetum, iis paratus non negDetus. Nee Aquaeso autem, inquit, eonvivas, nee mmtofugere Oportet petita Aguentia in foro et repud subreuia, Genesum v rc non in convivis, sed in eubiculo eas debet. 4. Seminonea igitur id temporis habendos enset, non super re-hua anxii aut tortuoais, sed iucundos atque invitabiIea, et eum quadam i11eeebra et voIuptate utiles ex quibus ingenium nostrum venustius fiat et amoenius. 5. Quod pro elo, inquit, eveniet, si de id genus rebus ad eommunem 'ae usum pertinentibus confabulemur, a quibus in foro atque in negotiis agendis Ioqui non est otium. Dominum autem, inquit, eonvivii esse oporis non tam lautum, quam in sordibus et, eonvivio eo nono ita bent, aestare potissimum, quae simul sint μωρο- λῆ et GDetent. 6. Neque non de secundia quoque me sis, uiuamodi esse eas oporteat, praeeipit. His enim verbis utitur: Beuaria, inquit, eamrexime sunt memta,
quas evita non sunt: πέμμασιν enim eum πεφει Oe
taminin . . Quod Varro hoc in Ioeo stixit euaria, ne quia forte in ista voce haereat; significat id vocabu-
Ium omne mensa seeundae genua. Nam quae πέμματα
Graeei aut τραγ ηματα dixerunt, ea veterea nostri δε ria appellaverunt. Vina quoque dulciora est invenire ineomoediis antiquioribus hoc nomine appellata dici que esse ea Libar deuaria.
I. In quadam epistolaotiei Capitonis aeriptum Iegimus, Labeonem Antistium Iegum atque morum populi Romani iurisque eluuia doctum apprime fulsae 2. Ma
294쪽
quitatibus Dosae 3 Ae deinde narrat, quid idem L
hoc in ea Capitonia epistoIa Isuhllegis us, id ipsum
perium premionem, ut tristin pubis et ane, eri flabent
eouega parers,nvitum. I. Huius ego iuris, quod Μ. Varro tradit, Labeonem actitror vana tunc fidueia, cum privatus esset, voearum a tribunis non illae 8 uuae,m Ium autem ratio fuit, ovantihus noIle obaequI, qaeo. eonfiteare lac inbere prendendi Nam qui iure Prena iis etiam in vineaea Melio M. s. Sed quaerentibus nobis, quam o causam tribuni, qui haberent summam oe eendi potestatem, ina, voeandi non habuerint, i Iud o
eurrit, quod tribuni plebis antiquiis ereati videntur non
295쪽
lari dieundo, nee ausi querensque de absentibus noscendis, sed intercessionibu faciendis, quibus praesentes fulasent ut iniuria, quae oram fieret, arceretur ae
propterea ius abnoctandi ademtum; quoniam, ut vim teri etarent, assiduit te eorum et praesentium oculia
I. Cum ex anguIia Meretiaque librorum ae mulsis min inmedium iam hominum ei inducem fori prodissem, quaesitum ellae memini in plerisque Romae Mationibus in publice docentim aut reapondentium , an quaestor populi Romani ad praetorem in tua vocari posset. 2. Iaautem non ea uoa quaeatione agitabatur sed usus o te natae rei ita erat, ut vocandu esset in tua quaestor. a. Non pauet igitur existimabant, tua voeationia in eum praetori non esse, quoniam magistratus populi Romani proin dubio esset; et neque vocari, neque, si venire nollet, eapi atque Prendi, aIva ipsius magistratu male-atute, Posseti . Sed ego, qui tum assiduua iudibris mVarronis fui, eum hoc quaeri dubitarique animadverti . tem, protuli unum et vicesimum Rerum Humanarum, in quo ita aeriptum fuit Qui potestatem neque vocationis popuIἰ viritim habent, ne gus Hanasoniis, σε monstruma a privato sidus quoque voear esι potestas M. Laevianus, edas eurulis, a privato, praetorem nisa estae eius nune stipare servis publicia non modo prenore non possunt, sed etωm ultro remmovent populum S. Hoe Varro in ea Iibri parte, de aeditibus supra hutem, in eodem Iibro, quaestores neque vocationem habere neque Prensione in dicit. 6. Utraque igitu libri parte recitata, in Varronis omne sententiam eoncesserunt; quaestorque in ius ad praetorem vocatus est.
296쪽
id si pomoerirem. I. Pomoerium quid esset, augures PopuIi Romani, qui libros de auspiciis aeripserunt, istiusmodi sententia definierunt Pomoerium est Deus intra rerum e tum per totius urbis eireuitum pone muros, regionibu eertia determinatus, gustaeit innem urbani auspicii. 2. A liquissimum autem pomoerium, quod a RomuIo instit tumeat, Palatini montis radicibus terminabatur aedidpomoerium pro incrementia reipublicae Iiquoties pro- Iatum est, et multo editosque colle circumplexum eatia Habebat autem tua proferendi pomoerii, qui populum Romanum agro de hostibus capto auxerat. 6. Propterea quaesitum est, ac nunc etiam in quaestione est, quam ob causam ex septem urbi montibus, cum ceteri aecintra pomoerium sint, ventinus solum, quae pars non longinqua nec infrequens est, Xtra pomoerium sit ri que id Ser. Tullius rex, neque Sulla, qui proferendi pomoerii titulum quaesivit, neque postea Divus Iulius, eum pomoerium proferret, intra effato urbis fines incluserint. 5. uiua rei Μessala aliquot causas videri acripsit; sed praeter eas omnes ipse unam probat, quoa in eo monte Remus urbis condendae gratia auspicaverit, avesque irritas habuerit, nuperatusque in auspicio a Romulo ait: . derreo, inquit, omnies, qui pomoerium Frotulerunt, Onism istum exelugerunt, quasi avibus θ-aeoenis ominosum. I. Sed de Aventino morite praetermittendum non putavi, quod non pridem ego in EIIclis, grammatici veteris, ommentario offendi in quo aeriptum erat, ventinum antea, sicuti diximus, extra Pomoerium ex elusum, os auctore Divo Claudi reeeptum, et intra pomoerii fines observatum.
297쪽
I. In ediet eo uIum, quo edimini, quia die conuitiaeenturiatia futurus ait, seribitur ex vetere forma Perpe
tua: NE QUIS AGISTRATUS MINOR DE COELO SERVASSE VELIT. 2. Quaeri igitur
aoIet, qui sint magiatratu minorea. a. Super hae eineis verbia nihil opua fuit, quoniam Iiber Μ. MeaaHae auguris de auspiciis primus eum hae scriberemua forte adfuit. 4. Propterea ex eo Iibro verba ipsiuameasalae subseripsimus Patrisiorum auspicia in duas sunt FOD-
states distare maxima sunt, consurum, praetorum, censorum nequa tamen eorum Omnium inter a eadem, aut ei dem potestatis: de quod eouvae non sunt eemores consulum aut praetorum praetore consuIum sunt. raso sque Onsuis aut prαetore remoribus, estus σε Ore consulibus aut pr-toribus turbrent ut et nent auspieia. At censores inter se, rursus praetores eo Meseus inter se e viliant et Obtisent Prastor, ema esuva consulis est, neque praetorem neque confusem cur rogare potest, ut quidem nos re superioribus aecep mus, aut ante haec is ora servatum est et ut in eo-mentari tertio Meim C. Tuditani patet, quia i erium misus praetor, maius habet consul et a minora -- perio masti aut maior couega rogari iure non potest. Nos his temporibus praetoras praetore ereant veterum Guetor atem sumus seeuti neque his eomasia in auis ei fumus. Censores aeque non eo m rogantur au- apscis, atque eonSuus et pruetores. Reliquorum atratuum minor sunt auspicia: de ilia minores, ima Ore magistratus appeuctatur Minoribus creatis
magistratibus tributis eomasia magisιratua, sed iustius
299쪽
igitur eo verbo veterea e se usos, et eum liniam Var- TonemΜare unque Tutuum, omnes ferme libri declaraui. Quamobrem alia inui unum interim exemplum Prome. .
re. 3. Itaque Vecta Oaut Varronia e Iibro Rerum Humanarum primo, uiua principium hoc est Praa MIes, qui propter arti tum egregium mini est paulum modo inmanior ignotua. . Humaniori, inquit, non ita,
ut vulgo dieitur, laesi et diaetabui et benevoIo, tametsi xudiscliterarum ait, hoe enim eum sententia nequaquam eonvenit; sed eruditiori doctioraque, ut Praxiteleni, quia fuerit, et ex libria, et ex historia cognoverit.
I. Oratio est, Catonia Censorii De Aedilthna vitio
ereatis. Ex ea oratione Velain hae sunt 'tane tactiunt, in segetibus et in herbis bona frumenta esse. μ- Iae ih nimiam spem bere. epe audivi, inter os atque .u- uua intervenis posse; erumisero inter faxo atque erbaran, in vers Angum intervallum est. 2. Eruciua Iarua, qui praefecta urbi et via oonsu sui vir morum Iiterarumque veterum ludi iasimus, ad Sut pisiuin Ανouinarem acripsit, hominein memoriae nostraedoetiastinum, quaerere aeae et petere, ut sibi reserib ret, quaenam esset eorum verborum sententia. . Tum Apollinaria, nobi praesentibua, inam id temporis ego adoleaeens Romae sectabar eum discendi gratia, rescripsit Claro, ut viro erudito brevissime vetus esse proverbium ister os eis m, idem signifieana quod Grae .eus ille παρωμιωδ3ὶς versus: Πολλα μεταξυ πιλει κυλιμος και χείλεος ακρου.
I. Versus est notae vetustati senarius: πιφοὶ τυραννοι τῶν Gοφων ξυνουσι 3.
300쪽
curiata daturuere; mainres centuriatis eomasis uent. I. Ex his omnibus verbia Μessalae manifestumst, et qui sint magistratu minores, et quamobrem minores p I-Ientur. 6. Sed et eouegam eas praetorem c.nauIi docet, quod eodem auspicio creantur. .maiora autem dieuntur auspicia habere, quia eomin auspicia magia Tnta sunt quam aliorum. . Idem eaaala in eodem Ithrode inuiorihus magistratinia iis aeribit Conari ob omnia
I. Qui verba I una fecerunt, quique ita probe ualaunt, humanitae in non id esse voluerunt, quod vulgua existimat, quodque a Graeeia φιλανθρωτέα dicitur, et aiagnifiea dexteritatem quandam benevolantiamque ergnomnes homine promiaeuam aed Aumanitatem appeII Verunt id propemodum, quod Graeci πωδειαν beant, nos eruditionem Institutionemque in bonas artea diei-mus: qua qui inceriter cupiunt appetuntque, ii sunt vel maxime humanissimi. Huiua enim aetentiae eum et disciplina ex univerat animantibus uni homini data est, ideireoque humanita appeuata est. a. Sic