장음표시 사용
451쪽
tunc in Herculis templo satia commode instruet Iibris erat, Aristotelis librum, eumque ad nos affert, et HuiusaaItem, inquit, viri sapientissimi verbis redite, ae desinite valetudinem vestram prostigare. 5. In eombro scriptum fuit, deterrimam esse potu aquam e nive, itemque solidius Iatiusque concretam esse eam, quam κρυσταλλον Graeci appelIant causaque ibi adseripta est niuseernodi: 6. Quoniam, eum aqua frigore aeris duratur et eoit, necessum est fieri evaporationem, et quandam quani auram tenuissimam exprimi ex ea, et emanare. I. Id nutem, inquit, in ea Ievissimum est, quod evaporatur; manet autem, quod est gravius, et gordidiua, et insaIu-hrius atque id pulsu aeris verberatum in modum eoIo-Temque spumae candidae oritur. S. Sed aliquantum,
quod ea salubrius, dimisi, atque evaporari ex nive, i dieium illud est, quod minor fit illo, quae ante fuerat,
quam concreseeret. s. Verba ipsa Aristotelis ex eo li-hro pauca sumsi, et adacripsi Bin. τί τα ἀπο χιονος καὶ κρυσταλλων δατα φαυλα ιστιν ' in παιπος δατος πηγνυμενου το λεπτοτατον διαπνHπαι, καὶ κονφοτατον ἐξατμίζει Σημεῖον δὲ, οτι ἔλαττον γίνεται, ei προτερον, οταντακῆ παγέν Ἀπεληλυθοπος olim Tot ὁγιεινοτατου, ἀναροπη, ο καταλειπομενον χεῖρον εἶναι. 0. Hoc ubi Iegimus,
placuit honorem doctissimo viso haberi Axiatosesi aDque ita postea ego bellum et odium nivi indixi; Iii imducia eum ea varie factitabant.
I. In ProbIematis Aristotelis philosophi ita seriptumeat Βιωτ οι μὲν αἰσχυνομενοι ἐρυθ ριωσιν, οι δὲ φοβο - μενοι χριωσιν, παραπλησίων των παθων οντων χυτῶν μὲν αισρονομμων διαχειτω ο ῖμα ἐκ τῆς καρδίας έις απαντα τα μέρη του σωματος, ἴστε ἐπιπολαζειν τοῖς δὲ φοβηθεῖσι συντρέχει, την καρδίαν, ἔστ' κλείπειν ἐκ τῶν αλλω μερῶν. . Hoc ego Athenis eum auro nostro Iegissem, pereontatusque essem, quid de ratione isi
452쪽
reddita sentiret: Dixit quidem, inquit, probe et vere,
quid aeeideret, dissua sanguine, aut contracto: et eurita fieret, non dixit. a. Adhuc enim quaeri potest, quam ob causam pudor sanguinem diffundat, timor contrahat; eum ait pudor pecie timoris, atque ita definiatur: IPudor estΙ timor iustae reprehensionia. Ita enim Phuos
phi definiunt: Αἰσχυνα ιστι φόβος δικαίου φόνου.
I. In agro Vatieano Iulius Paulus poeta, vir honua et rerum Itierarumque veterum impense doctus, Praedi Iam tetiue possidebat. Eo saepe nos ad sese vocabat, et Quaeviis pomiaque satis comite eopioseque invitabati 2. Atque ita molli quodam tempestati autumnae die ego et IuIiua Celainus, eum ad eum coenassemus, et apud mensam eius audissemus legi Laevii Alcestin, rediremusque in urbem sole iam fere occiduo, figura habitu que verborum nove aut insigniter dietorum in Laeviano illo armine ruminabamur et, ut quaeque vox indidem animadverti digna subvenerat, qua nos quoque.possemus uti, memoriae mandabamus. 3. Erant autem verba, quae tuaic suppetebant, huiuscemodi: Corpore, inquit, Heιοreque Meus δεες, ας--ια mensa, arrigemuIs Maiis
obertim hi notavimus proprie magia, quam usitate dictum pro exili atque gracilento vulgus enim ακυρως, επατα ἀντιφρασιν bellum Pro pingui atque uber dieit. Item notavimus, quod obliteram gentem pro obliurata dixit 5. item quod hostes, qui foedera frangerent, ed fragos, non foederifragos vixit; .item, quod rubentem
nuroram pudorico rem apPeuaUit, et tu eannonem nocties-Drem; et item, quod forte cubitanter, et ab eo, quod est aveo, Gentilocre dixit, et puiseru&ntre, et pestilentre, et σαrendum tui est pro te, quodque magno impete pro em-
stu '. item quod risaeero posuit profortemineri;
453쪽
s.quodque MIentirem pro assere, et averis pro libeata 10.
etolia, inquit, teneuia pro manibus et que tam sitiee, Item re, inquit impendi inint, id ea impenge feriineia sit II quodque aecipitret posuit pro Meeret. 2. His
nos inter viam verborum Laevianorum annotatiunculis oblectabam I3. cetera enim, quae videbantur nimium 3oetica, et prosae orationis usu alieniora, Praetermisimus veIuti fuit, quod de Nestore ait, triaeMisenex, et Aioriloquus: I4. item, quod te tumidis inagniaque nu-otibus inquit multigrumiae II. et numina gelu onereta tegmine eas ovehino dixit: si et quae multiplieiadu- dena uomposuit quale illud est, quod vituperones suos sub elis supercilii earFlorea appellavit.
. Adolescentulus Romae priusquam Athenas oneederem, quando erat a magistria auditionibusque obeundis otium, ad Frontonem Cornelium visendi gratia Pe gebam, aermonibusque eius purissimis bonarumque do-etrinarum Ienia fruebar. me unquam faetum est, quoties eum vidimus loquentemque audivimus, quin rediremus fere ultiore doctioresque. Q. Veluti fuit tua quodam die sermocinatio illius, levi quidem de re, sed a L tinae tamen Iinguae studio non abhorrens. I. Nam eum quispiam familiaris eius bene eruditus homo, et tum poeta iIIustria, liberatum se eas aquae intereulis morbo diemet, quod areni calentibus esset usua tum illudens Frontos morbo quidem, inquit, area aed verbi vitio non ear Caius enim Caesar, iIIe perpetuua Dietator, Cn. Pompeii socer, a quo familia et appe Iatio Caeaarum desneeps propagata est, vir ingenii praeeeIIentis, sermonia praeter alio auae aetatis e tisaimi, in libris, quos ad M. Meronem De AnaIogia eons Ipsit arena vitiose GELLIus. e
454쪽
mirere, et istimicassa ni quid eontra ea diei με- puIesierrime, quo et te purgea, et non maesta vitium d monstrea 3 1. De eoelo, inquit ille, et tritie non infitias eo, quin singulo emper numero dieenda ine, neque de armis, et moenibus, et comitiia, quin figura invitatulinis Perpetua eenseantur; . videbimus autem polle de inlinia ciuia, et quadrigis. e fortassean de quadrigis Veterem auctoritati eoneessero De te ream tamen, sim Mac metam edi potene rem, et με--m, quae ratio est, quan obrem C. Caesar veI dieiam eas a veteribus, veI dicendam a nobi non putat quando Plautus, inguae Latinae decus, deliciam quoque ἐνικως dixerit pro aetieiis Mea, inquit, vota eas, mea delicim
misitirem autem Q. Ennius in tuo memoratiarimo li-hro dixit:
Sed enim aereaeo parem Latine dici, quia, oro te, alius aut aeripate, aut dixit Ae Propterea peto, ut, si C. Camaariarather prae manibus eat, promi iubeas ue, quam eonfitente hoe dieat, istimari a te possit et Tune, prolato Iibro De AnaIogia primo, verba haec ex eo Pa
possimaeo s. Hi deinde verbis Iecti sibi, Fronto aliIIum Poetam: Videturae tibi, inquit, C. Caesarem de
455쪽
LIB. XIX. CAP. S. 635atae verbi ontra te satia aperte satisque eo tanter pronunti ae Io Tum permotus auctoritate Iibri poeta Si a Caesare, inquit, tua provoeandi foret, ego nune ab hoc Caesaria Iibro provocassem. Sed quoniam ipse rationem sententiae suae reddere supersedit, noxie nune ruamus, ut die , quam esse ausam vitii putea et in quadriga dicenda, et in arenis. II. Tum Fronto ita respondit: Qua igas semper, eis multiiugae non sunt, invititudini tamen tenentur numero quoniam quatuor simu equi iuncti quadrigae, quasi quadriiuga Vocantur. Neque debet prorsus appenatio equorum pIurium ineludi in singuIaris numeri unitatem. 2. Eandem quoque de arena rationem habenda , sed in peete di pari nam eum arena singulari numero dieta, multitudinem tamen et copiam significet minimarum, ex quibuaeonstat, partium, indocte et inaeite arena diei videntur; tanquam id vocabulum indigeat numeri amplitudine, eum ei singuIariter diei ingenita ait naturiata sui muItitudo. Sed hae ego, inquit, dixi, non ut huius sentenistiae Iegiaque fundus subscriptorque fierem aedis no Caesaria, viri docti, opinionem ἀπαραμυθητον destituerem. 13. Nam eum eoetam semper ἔνι εῖς dieatur, mara et terra non semper, et pureis, et ventus, et fumus non aemper eur inducias, et eaeremonis acriptores veterea
nonnunquam singulari numero appeΙIaverunt, ferias, et nundinas, et isorias, et exsequia nunquam Cur mehet vinum, atque id genus etera muItitudinis numerum eapiunt, Iae non capiat o . Quaeri, inquam, ista omnia, et enuneIeari, et excudi ab hominibus negotiosi in iviatate tam ceupata non queunt. Quin his quoque ipsis, quae iam dixi, demoratus vos eam video, alicui, pinor negotio destinatos. 5. Ite ergo nune, et, quando forte erit otium, quaerite, an quadrigam et arenas dixerit oeohorte iIIa dumtaxat antiquiore vel oratorum aliquis, vel poetarum, id est, Iaasi a Maiduusque aliquis scriptor, non proletarius. 6. Hae quidem Fronto requirere nos iussit voeabuIa: non ea re opinor, quod seripta
456쪽
se in uia vetemm libria existimaret, sed ut nishia studium Iectitandi in quaerendis arioribus verbis exemeeret. 17. Quod unum ergo rariasimum videbatur, imvenimus quadrigam numero in Iari telam in Iibro Saerrarum M. Varronia, qui inseriptus est Exstemetricus.18. Arenas autem πληθυοι κως dietas minor atridis quaerimus, quia praeter C. Caesarem, quod equidemininerim, nemo id doctorum hominum dedit.
I. Adoleseens e terra Asia, de equestri Ioeo, aetae indoIia, moribusque et fortuna bene malua, et ad rem musicam facili ingeni ac libenti, coenam dabae amicisae magistria Isub urbe in rumulo, ce1ebrandaequeis ampuae, quam sibi principem vitae habuerat. 2. Venerat tum nobiscum ad eam oenam Antonius Iulianua rhetor, doeendis publice iuvenibu magister, ispano ore florentisque homo facundiae, et rerum Iiterarumque veterum peritus 3 Ia, ubi edulii finia, et poeulis mox sermonibusque tempus fuit, desideravit exhiberi, quosa here eum adoIescentem eiebat, aetiissimo utriusque sexus, qui canerent Foee, et qui psallerent. . Ac postieaquam introducti pueri puellaeque sunt, iueundurn in modum Ἀνακρεοντεια Ieraque, et Sapphiea, et poetarum quoque recentium ἐλεγεια quaedam ἐρωτικα, MIeia et venusta, cecinerunt. 5. Oblectati autem sumua, Pra te invita Mia, veralaviis Iepidissimis Anacreontis aenia: quo equidem aeripat, ut interea Iabor hic viguiarum et inquies auavitate paulisper vocum atque moduIomm a quiesceret: 6. ον αργυρον τορευμης, φαιστε, μοὶ ποίησον, Πανοπλίαν μὲν otia 'T 'ρ Μααισι καμοιῶ
457쪽
Ποιησον,μπέλους μοι, καὶ βοτρυας κατ αυτο, καὶ χρυσέους πατουντας
ne amoeni et nostra quoque utera haud incuriose docti, IuIianum rhetorem Iaeessere insectarique adorti sunt, tanquam prorsus barbarum et agrestem; qui ortus terra Hispania foret, Iamatorque tantum, et facundiaxabida iurgiosaque esset, eiusque Iinguae exercitationes doceret, quae nulla voluptates nuIIamque mulcedinem Veneria atque Musae haberet saepeque eum perconi
hantur, quid de Anacreonte, eterisque id genus poetia aentiret et ecquis nostrorum poetarum tam fluentea earininum deIieia feeisaeis nisi Catullua, inquiunt, forte pavea et Calvus itidem pauca. Nam Laevius implieata, et Hortensius invenusta, et Cinna iIIepida, et Memmius dura, ae deincepa omnes rudia fecerunt, atque absona. . s. Tum ille proclin a patria, tanquam pro aris
et focis, animo irritato indignabundus cedere equidem, inquit, obia debui, ut in tali asotia atque nequitia
artium nos vinceretis et sicut in voluptatibus cultus atque vietua, ita in cantilenarum quoque multis anteiretis. s. Sed ne nos, id est, nomen Latinum, tanquam profecto vaatos quosdam et insubidos, ἀναφροδισίας condemnetia, permittite mihi, quaeso, operire pallio e Put, quod in quadam parum pudiea oratione Socratem fecisse aiunt ei audite, ne discite, nostros quoque antia aequiores ante eos, quos nominastis, poetas, amasio ac Venereo fuisse. I0. Tum resupinus, capite eonvelato,
458쪽
voee admodum quam suavi veriua eeiam Valeria Aedia tui, veteria poetae, item Porcii Licinii, et Quinti Catuli, quibus mundius, Venustius, Iimatius, pressius, Graecum Latinumve nihil quidquam reperiri puto. II. Veraus Aeditui:
14. u. Catuli versus iIli fuerunt: Aufugit mi an us eredo, ut sotit, ad Noot iam nevenit. Sie est perfugium a uadabat. Quid si non ἰnterdisem, res tutinofugitiorem mitteret restae μιro, ea magis ei erat pra mu' quaesitum. Verum, ne ipsi ιε---,
l. Memini me quondam et ceIsinum Iulium Numidam ad Frontonem Cornelium, pedes tune graviter aegrum,
ire visere Atque ibi L, qui inuolueti sumus, offendi
459쪽
urus eum Maniem in scimpodio Graeciensi, laeum undique sedentibus multis, doctrina aut genere aut fortuna nobilibus viris. 2. sistebant fabri aedium ompIurea bataei novi moIiendis adhibiti ostendebantque depictas in membranuli varias species balnearum. a. Ex quibus eum Iegisset unam formam, speciemque Veris interrogavit, quantus esset pecuniae conspectus ad id totum opus absoIvendum a Cumque architeeius dixisset, necessaria videri esse sestertia ferme trecenta, unus ex amicis Frontonis: Et praeterpropter, inquit,aIta quinquaginta. . Tum Fronto diIatis sermonibua, quos habere de baInearum sumtu instituerat, aspicien ad eum amicum, qui dixerat quinquaginta esse Hia opus Praeterpropter, quid hoc Verbi esset praeterpropter, interrogavit. 6. Atque iII amicus: Non meum, inquit, hoe verbum est, sed multorum hominum, quos Ioquentea id audias. I. Quid autem id verbum significet, non ex me, sed ex grammatico quaerendum est ac simul digito demonstrat grammaticum, haud incelebri nomine Romae docentem, sedentem. Tum grammatieus, usitati pervulgatique verbi obscuritate motus: . Quaerimus, inquit, quod honore quaestionis minime dignum est. 9. Nam nescio quid hoc praenimis plebeium est, et in opificum aermonibus, quam in hominum doctorum, noti . o. Αι enim Fronto, iam voce atque vultu intentiore Itane, inquit, magister, dehonestum tibi deeulpatumque hoc verbum videtur, quo et Μ. Cato, et Μ. Varro, et pIer que aeta superior, ut necessario et Latino a synt 3II. tque ibi IuIiua Celainua admonuit, in tragoedia quoque Q. Ennii, quae Iphigenia inseripta est, id ipsum,
M. quo quaerebatur, seriptum esse, et a grammatietaeontaminari magis solitum, quam enarrari. a. Quo-eire statim proferri Iphigeniam Q. Ennii iubet. In eius tragoediae choro inseripto esse hos versua legimus: Oti qui noscit uti, prua negotii Habet, quam eum sat negotium M negotio. Nam eui, quod agat, inaretutum est, nullo negotis
460쪽
emae id pleri me polixius riderent, exsurgit, et ahiens: Tihi, inquit, Fronto, postea uni dieam, me inuestiores avidiant ae Maean Atque ita uinea, renet rhi quam
I. M Tanta duo iste mee vernienti, invit -- doeisinam hominum mem in dignanisT, Modisine Iepto mimi et venuatiari ne brevitatis, 2. Neque adeo uta sunt veteres aeriptores, qui eo Platonia ellae phi-Iosophi amisiant; quibus iue adoleaee duaerit, eum tragoediis quoque eodem tempore faetendi praeeluderet: mcta γαρ η τλήμων, ως διαβησομεm. s. tuo Matie otii amimia meum πιαμ.-- do eae in in plures verniealo ueenti Hiberiusque vertit; qui quoniam mih quidem visi sunt non mae memoratu indiagni, subdidi: