장음표시 사용
51쪽
μυ-κι καὶ πιπιωρος - ' κἀλα καίριον εἶ ν. Is Sed enim qui onini in re aeque nini tempore Iaude
omni vaeae, is auaudatus est isque omnium pessim deterrimusque est; sicuti omnis ulpae privatio in Ip tum facit. Inculpatus autem instar ea absolutae virtutis; IIaudatus igitur quoque finia est extremae maIitiae. II. M.que Homerus non virtutibus appellandis, aed vitiis detrahendis Iaudare ampliter oIet Noe enim est:
ουδὲ καταπτωσσοπις', υσαυκ ἐθέλοντα μάχεσθαι. 12. Epirum quoque simili modo maximam voluptatem detractionem privationemque omnis doΙoris definivit his verbis Deo του μεγεθ ους τῶν ηδονῶν η παντος τουαλγουντος πεξαίρεσις. 3. Eadem ratione idem Virgi- Iitis μα-τbaem dixit Stygiam Maedem. 4. Nam sicutinam eum κατὰ Iaudia στέρησιν, ita inamabaeo κα--.oria στέρησιν det istiua est. I. Item modo Nar aretae ita defenditur. I. Laudarma niueat priaeadi gua nominare appellareque. Sic in actionibu eivilibus auctor reuaari dieitur, quod eat nominari. II. μα- datae enim ea quasi inaudabitas, qui neque mentione aut memoria uua dignus, neque unquam nominandus eat. Is Sienti quondam a eommuni consilio Asiae demetumeat, uti nomen eius, qui tempIum Dianae Ephesi ince derat, ne quis II lini tempore nominaret. s. Te tiam xeatnt ex iis, quae reprehensa sunt, quod taenierema αἰ-ι- auro dixit. 20. Id autem ignifieatinopiam densitatemque auri in aquamarum speetein intexti. -υν enim dictum eat a quamarum erebritate aperitateque, quae in serpentum pilleiumque orii visuntur. II. Quam rem et aui, et his quidem poeta Ioeia Hiquot demoristrat:
52쪽
24. Quidquid igitur nimia inculcatum obsitumque Hiquare erat, ut incuteret visentibus facie nova horrorem, id squalere dieebatur. 25. Sie in corporibus incultis aqv mosisque alta congeries sordium qua mappeIlabatur cuius significationis muIto assiduoque usu totum id ver-l3um ita contaminatum est, ut iam qua r de re alia nurula, quam de solis inquinamentis diei coeperit.
I. Quaeri so1itum est in philosophorum Maeeptationibus, an semper inque omnibus iugata patri parendum: ait. a. Super ea re Graeei noatrique, qui de ossicii aeria pserant, tres sententia eme, quae apectandae eonsiderandaeque sint, tradiderunt easque subtili line Mindia caverunt. 3. Eammina est: omnibus, quae pater -- Perat, parendum. 4. Itera eat in quibusdam parendum, quibusdam non haequendum. 6. Tertia est nihi neeessum easte patri obsequi et parere 6. Hae sententia quoniam primore aspectu nimia infamia est, super ea Prius quae diota uni dicemus. I. Aut recte, inquiunt, imperat pater, aut perperam. Si recte imperat, non. quia imperat parendum, aed, quoniam id fieri tu es , faciendum est: si perperam, nequaquam uitieet faeiendum, quod gellh non oportea. s. Deinde ita eoneludunt: nunquam ea igitur patri parenduis, quae imperat. s. sed neque iatam aententiam. Wobari aeeepimus ara tiori quippe haec, sicuti mox ostendemus, s ivoIa et inania eat.
53쪽
Io. Neque autem tua, quam primo In Ioeo diximus, vera et proba videri poteat ominia esse, quae pater iusserit, parendum. II. Quid enim a proditionem patriae, imatri neeem, si alia quaedam imperarit turpia aut impia II. Media igitur sententia optima atque tutissima
via est quaedam sae Parendum, quaedam non obsequendum. 3. Sed ea tamen, quae obsequi non oportes, Ieuiter et Verecunde a sine detestatione nimia sineque opprobratione acerba reprehensionia deelinanda sensim et resinquenda esse Meunt, quam respuenda. 4. Con-Quato vero tua, qua olligitur, sicuti supra dictum eat, nihiI patre parendum, imperieeta est, refutarique ae diluiale poteatro si omnia, quae in rebus humania fiunt, aleutdoeti cenauerunt, aut honeata sunt aut turpia. 6. Quae sua vi reet aut honesta sunt, ut fidem olere, ut patriam defendere ut amico diligere, ea fieri oportet, sive imperet Pater, sive non imperet. II. Sed quae his conis via, quaeque turpia et omnino iniqua sunt, ea ne a imp .ret quidem. 8. Quae vero in medio sunt, et a Graeciarum ειδι-ορα tum μέσα appellantur, ut in intituam ire, - -Iere, honores eapessere, nullas defendere, uXorem dueere, uti iussum proseiaei, uti aegersitum venire;quonianin et line et hi a ilia per ese ipsa neque honestallunt neque turpia, sed, proinde ut a nobis aguntur, ita ipsi aetionibus aut probanda sunt aut reprehendenda: propterea in olusmodi omnium rerum generibus patrii vendum ellae censent veriti ai uxorem dueere impere aut et uana Pr Teia disere Is quod enim utramque in generae ipso per sese neque honestum neque turpe est, ideireo, at pater iudeat, haequendum eat. 20. Sed enim si imperet, uxorem ducere infamem, Propudiosam, eriaminonam aut pro re Catilina aliqua, aut Tubulo, aut P. Iodi. eauaam diuelle Nonaculaei parendum; quoniam a edente aliquo tuapitudinis numero desinunt e se per eae hae mediis atque indifferentia II. on e go integra ea propositio dieenda: aut honeata sunt, quRe imperat Pater, aut turpia. M. Neque γιές et νομwον
54쪽
διεζευγμένον videri poseae. Deest enim disiunetioni isti
tertium aut neque honesta sunt, neque turpia. Quod si additur, potest ita oncludi nonnunquam ea igituri rei parendum.
I. Iutarinua aeeundo Iibrorum, quo De Homero composuit, imperfecte atque praepostere atque inaeuoayIIonam esse usum Epicurum dieit, verbaque ipaa Episcuri ponit 'O θανατος ουδὸν προς ἡρεας τὸ γαρ διαλυαθὲν ἀναισθητεῖ et δὲ ἀναισθητουν οὐδὲν προς- ιῶ 2. ain praetermisit, inquit, quod in prima parte sum re debuit: τὸν θένατον εἰναι ψυχῆς καὶ σώματος διάλυσιν. 3. Tum deitide eodem ipso, quod omiserat, quasi posito eone soque ad confirmanduin aliud utitur. 4. Progrε- ei autem hie, inquit, syllogismus, nisi tuo priua posito, non potest. 5. Vere hoe quidem Plutarctua de omne ordine IIIogiam aeripsit. Nam si, ut in diaeip1inia traditur, ita colligere et ratioeinari velis, sic dici ovo tet O θάνατος ψυχῆς καὶ σωματος διάλυσις τι δὲ δε- λυθὲν ἀναισθητεῖ ' τι δὲ ἀναισθητουν ουδὲν προσημας. s. Sed Epieurna, uisuimodi homo eat, non inaeitia videtur partem illam syUogismi praetermisisse. I. Neque id ei negotium fuit, syllogismum tanquam in aeholis Phlia
Iosophorum eum numeris omnibus et eum auia finibu diae e et Profecto, quia separatio animi et orporia in morte eviden est, non ea ratua, ne allariam ellae tunadmonitionem, quod omnibus prorsus erat obvium. 8.Si
uti etiam, quod eonclusionem ayIIogiam non in fine po-auit, ae in principio: nam id quoque non imperit factum, quis non videt s. Apud Platonem quoque muIlla in Iocia reperia syllogismoa, repudiat conversoque ordine isto, qui in docendo traditur, eum Ieganti quadam reprehensioni contemtione positos esse.
55쪽
I. In eodem libro idem Platare ius eundem Epicurum reprehendit, quod verbo usua ait parum proprio et alienae ignificationis. I. Ita enim aeripat Epieurua 'Oρος
που αλγεινου dicere oportuit. 3. Detraetio enim ignificanda est doIoria, inquit, non dolentia. l. imis minute ne prope etiam subfrigide PIutarchus in Epicuro ae--aando λέξεις θηρεῖ. 5. Has enim curas vocum verborumque elegantia non modo non aeetatur Epicurus, sed etiam inaeetatur.
I. Serviva Sulpietna, iuxta civilia auetor, vir benedia teratua aeripsit ad Μ. Varronem, rogavitque, ut reaeria heret, quid significaret verbum, quod in censortiadibria aeriptum esset. 2. Id erat verbum fastosae CapitoI noe. Varro rescripsit, in memoria sibi esse, quod . CatuIus, urator Teatituendi CapitoIii, dixiaael: Vo1ui se ae aream Capitolinam deprimere, ut pluribua gradibua. in aedem conscenderetur, auggestuaque pro 1 tigia in mittamne altior fieret; aed facere id non quillae, quoniam favisscte impedissent. 3. Id esse et Iaa quaadam et cisternas, quae in area sub terra essent, ubi reponi soIrent nigri vetera, quae ex eo templo eou a essent, et alia quaedam reΙigioa e donariis onaecratia a deinde eadem epistola negat quidem, se in literis invenisse, eur vinare dictae sint, aed Q. Valerium Soranum aOIitum Meere ait, quo thesauros Graeco nomine appellaremus,priaeon Laaluoc visares dixisse quod in ea Mon rude ea argentumque, sed stata signataque pecunia conderetur. 4. Coniectare igitur se detractam ellae ex eo verbo .eeundam uteram etfauiora ellae Meta eeIIa quasdam GEL Laus D
56쪽
et specus, quibus aeditui CapitoΙin uterentur ad custo--ndum res veteres religiosis.
I. L. Sicinium Dentatum, qui tribunos plebi fuit, Sp. Tarpeio, A. Haterio consulibus, scriptum est in libris amnalibus, plus quam credi debeat, strenuum beIIatorem fuisse nomenque ei factum ob ingentem fortitudinem, appellatumque esse Aestillem Romanuin. 2. Is pugnasse in hostem dicitur centum et XX proeliis cicatricem
aversam nunam, adversas quinque et XL tulisse, coronis esse donatus aureis elo, obsidionaIi una, muraIibus trihus, civicis XIV, torquibus tribus et LXXX, armillia 1us centum LX, hastia duodeviginti, phaleris item donatus est quinquies viciesque. 3. Spolia militaria idonali buit multiiuga in his provocatoria pleraque. 4. Triumphavit eum imperatoribus suis triumpho no em.
I. In legibus Soloniae uti antiqui inris, quae Athenis axibus ligneis incisae sunt, quasque Iata ab eoAthenienses, ut sempiternae manerens, poenia et religionibuasanxerunt, legem esse Aristotelea refert seripta ad hane sententiam: Si ob discordiam dimensionemque seditio atque discessio populi his duas. partea fiet, et ob eam eausam irritatis animis utrinque arma capientur, Pum biturque, tum qui in eo tempore in eoque eas civilis dia--rdiae non aIterutra parte aes adiunxerit, sed soΙita-I-ius separatusque a communi mala civitatis aecesserit, ladomo, patria, fortunisque omnibus careto: AsuPextor risque esto. 2. Cum hancclegem Solonis, singulari sapientia praediti Iegissemus, tenuit no gravis quaedam an principio admiratio, requirens, quam ob causam dignos esse poena existimaverit, qui se procul a seditione
57쪽
e eivili pugna removIssent. . Tum, qui penitus atque
alte usum ae sententiam lavia intro eammat, non ad n gendam, est ad desinendam aeditionem Iegem hane Maedi hant. Et rea prorsum amata habet. 4. Nam si honi omnes, qui in principio oereendae aeditioni imparealuerint, populumque pereitum et amentem non deterruerint, ad alterutram partem divisi aese adiunxerint tum eveniet, ut eum socii partis seorsum utriusque fuerint, eaeque parte ab ita, ut maioria auctoritati viris, te perari ac regi coeperint, concordia per eos potissimum restitui oneniarique possit, dum et suos, apud quos sunt, re t atque mitificant, et adVersarios sanatos magis cupiunt, quam perditos. 5. Hoe idem Favorinna philosophua inter fratre quoque aut aruieos dissidentes oportere fieri enaehat ut, ni in medio sunt utriusque partia benevoli, at in concordia annitenda parum auetoritatis, quasi ambigui amici habuerint, tum Hieri in alteram partem discedant a per id meritum viam sibi ad utriumue eoneordiam muniane. . une autem pleriisque, inquit, partis utriusque amiei, quasi probe saeiant, da Iitigantes destituunt et reIinquunt deduntque eoa advocati ma1evoIis aut avaria, qui lites animasque eo-muncinnaminent, aut ostii Mudio, aut Iaeru
I. Antiqui oratores historiaeque aut carminum agriptore etiam unum filium filiamve uberos multitudiniam mero appellarunt. 2. Idque nos eum in eoinpiurium v terum Ithris aeriptum Miquotiens adverterimus, nune
quoque inclibro Sempronii Asellionis Rerum G tarum quinto itas itum esse offendimus. 3. I Α-1Iio ub P. Seipione Afrieano tribunus miΙitum ad Numantiam fuit: resque eas, quibus gerendia ipse interluit, conscripsit. . Eiua verba da Tiberio Graecho, tribuno Iebi, quo in tempore tuterfectus in Capitolio eat, hae sunt m
58쪽
GraeMus domo eum pro iseebatur, nunquam snus terna aut quaterna multa hominum sequebantur. 5. AMque inde infra de eodemGraeeho ita aeripsiti orare eoepit, di se defenderent liberosque suos eum, quem virtua sexus tum in eo tempore Aabebat, pro ei iussit, ορ- seque commendovit prope sens.
RIUM EMULEM, sertisses radimonium per i literam diere, non stetisses eiusqua verbs raeso reddita.
. si libro vetere Μ. Cfatonis, qui inscribitur Contra Tvberium exsulem, scriptum sic erat Quid si vadimonium, ite obvoruto stitisses 2. Recte ili stitisses aeripsit sed falsi et audaces emendatores, e seripto Per Iibros, stetisse fecerunt, tanquam stitisse Vanum et nihili verbum esset. . Quin potius ipsi nequam et nihili sunt, qui ignorant, stitisses dictum a Catone, quo
tam sisteretur vadimonium, non taretur.
quod antιquitur aetat seneetae potissimum habiti sunt sinisti Aonores et in postea ad raritor et patres iidem isti λο--rec Met4Mei aeque ibi quaedam de erepit Iesia taures septimo.
I. pud antiquissimos Romanorum neque generi neque pecuniae praestantior honos tribui, quam aetati, solitus maioresque natu a minoribus colebantur ad deum prope et parentum vicem, atque omni in Ioco inque omni specie honoris priore potioresque habiti. 2. A eonvivio quoque, ut scriptum est in antiquitatibus, seniores a minoribus domum deducebantur, eumque morem Reeepisse Romanos a Laeedaemonii traditum est apud quoa Lyeurgi Ieginus, maior omnium rerum honos,
ior aetati habebatur. 3. Sed postquam suboles civitatine asaria visa eat, et ad prolem populi frequentandam praemiis atque invitamentis usus fuit tum antelati quihusdam in rebus, qui uxores, quique Iiberos haberent,
59쪽
aenioribus neque Itheros neque uxore habentibus. 4. Sic apite septimo Iegis Iuliae priori ex consulibus t aeea umendi potestas fit, non qui plures annos natus eat, sed qui plures liberos, quam eo1Iega, aut in sua potestate habet, aut bello amisit. 5. Sed a par utrique numerus Iiberorum eat, maritus, aut qui in numero, Titorum est, Praesertur. 6. Si vero ambo et mariti et patre totidem liberorum sumi, tum in pristinus honos Instauratur, et, qui maior natu est, prior fascea sumit. I. Super iis autem, qui aut eaelibe ambo sunt, aut parem numerum filiorum habent, aut mariti sunt et Iiberos non habent, nihil scriptum inclege de Iea aetate est. 8. Solito tamen audio, qui Iege potiores essent, fascea primi mensis eoilegis concedere aut Ionge aetate priorub , aut nobiIioribus inuito, aut seeundum consulatum ineuntibus.
I. VirgiΙii versus sunt e Iibro sexto: Rue vides, pura iuvenis qui nititur Aresta,
Proxima sorte tenet Meis Dere. Primus ad auras Aetheria Παὶ commixtus sanguis surget Euvius, uanum nomen tu Postuma prora Quem tibi Angaevo serum Lavinia eonis eae est visis regem regumque parentem, Unde genus Longa nostrum dominabitur aram a Videbantur hae nequaquam convenire:
et: Quem tib Iongaevo serum Larinia eoniunx Matieet wIris regem.
3. Nam a Merai1vius, sita ut in omnium ferme ann
tium monumentia scriptum est, post mortem Patriam tua est, ob eamque ausam praenomen ei Postumo fuit, qua ratione subiectum eat:
60쪽
4. Haec enim verba significare videri possunt, Aenea viavo ae iam sene natum ei Silvium et educatum. 6. Ita que hane sententiam esse verborum latorum Caenestiua opinatu in commentario Lee ionum Antiquarum: -- struma, inquit, prois non eum signo at qui Patrs mortuo, σα me Matrem Deo natus est Meuia Sumus, ut, Asne iam sens, tardo aerogus partu sat editust. 6. Sest huius historia auctorem idoneum nullum nominat. v. Suvium autem post Aeneae mortem, sicuti diximus, natum eas inviti tradiderunt. 8. Idcirco Apollinaria Sulpiciua inter etera, in quibus Caesellium reprehendit, hoc quoque eiu quaa erratum animadvertit, erroriaque istina hane ease ausam dixit, quod seriptum ita ait: Quem tini longasaeo I Ongαevo, inquit, nou sf-n significatio enim est eontra historiae fidem sed in
Iongum iam aevum et perpetuum recepto, immortaliquefacto. . Anchise enim, qui haee diei ad filium, aetebat, eum, eum hominum vita discessisset, immortalem atque indigetem iturum, et Iongo perpetuoque aevo potiturum. 10. Hoc sane Apollinaria argute ae aliud tamen est Iongum aevum, aliud perpetuum neque dii longaevi appellantur, est immortales.
I. Observate eurioaeque animadvertit Μ. Tuuius, ne eo praepositione verbis aut oeabulis praeposita tunc produo atque protensti eum Iiterae sequerentur, quae primae sunt in sapiente atque fauce in alii autem omnibus eorrepte pronuntiari a Verba cieeronia haee