장음표시 사용
111쪽
paria osse , Quamquam enim AugustinuS antiquio-ium ecclesiae traditionem secutus. Evangelistas qua tuo scribendo docuit utium alterum eodem ordine x- CcΡisSe, quo nomina canone nostro tradita liabentur,
idque sic ut qui serius scripserit priori, librum neque ignoraverit neque usu neglexerit Mar-Cum tiam pedissequum et breviatoren Iatthaei prpellavit, etsi aliis docis tum Lucae magi Congruere
monuit' r); - ita tamen docet singulos suum tenuisse iam rebus enarrandis disponendisque consilium et Tationem, ut alia praetermissa, alia addita sint, inlia Vero aliter narrata vel ad aliud tempus elata unde eVidentem appareat, verba singula, quibus usus sue
rit Christus, uou semper in evanSeliis CCurate, Hon
in omnibus saltem, servati esse, I. I. I. . u. 29.)In hoc autem egregie monet, quam nihil omnino sit, quod nos tu bare deques fide evangelioriis sollicitos reddere Hubeat: esse enim noti in ductibus Ormisque litterarum, sed 4n tota rationi compage eri talem quaerendam. quare ' in aliquantula verborum diversitate. dummodo animus et voluntas 'loquentis
expressa suerit, ineptius nihil esse quam . de salsitate
Sermonis Clamorem tollere; '' imoVero, admirandam
du cous Evaug I. 5. . Matthaelim Ver hebraice vari- gelium scripsisse, ariter ex traditionis auctoritate anfirmavit. I. 4. I. 128. 157. y I. 1. . . de ser Dom in monte I. D. '' I. I. ΙΙ. 29: utilis modus et memoriae maxime Commeri daridus, non esse mendacium, quum quisque, etiam di Ceus aliquid aliud, quod etiam illo non dixit, de quo aliquid narrat, voluntatem tamen ejus hanc Aplicat, quam etiam ille qui ejus verba Oniatiemorat. λ
112쪽
esse lia in re sapientiam divinam, qua ii, qui Veri
tatem in apicibus litterarum haerere somniant, melius edoceantvi', ' iis autem praesidium parCtur, qui liberius, ut licet et decet' de rebus religi Osis tatuunt, neque certis formulis Verborum ceu lege dictatoria sancitis constringi se patiuntur olim quidem eos suspicionem impietatis incurrere potuis Se jam ero exemplo evangelistarii optime desendi. ' Den1que -- quod non ultimo loco monendum in mutua illa evangeliorum ratione, Au una res
alio doc aliis verbis narratur, praesidium interPPe-
'' II. I9 66, 7: Per hujusmodi mangelistarum Iocutiones
Maria Sed non contrarias rem mane utilissimam iacimuβet Pernece33ariam, nihil in cujusque erbis nos debere in vicer nisi oluntatem, cui debent erba ervire , - σmiseri aucupes vocum vicibus quodammodo litterarum Putent ligandam esse eritatem , quum utique non in Ur si tantum, sed etiam in ceteris omnibus signis animorum non it nisi ipse animus inquirendus. II. 128: 'ne PutemuS, quaSi consecratis sonis ita muniri eritatem, tanquam Deu nobis, quemadmodum ipsam rem , is Verba, quia propter illam sunt dicenda, commendet quum Potius ita res, quo dicenda est, sermonibu , Per quo dicenda St, proferatur, ut istos omnin quoerere non deberemuS, Si eam in his noδε PosSemuε, diput illam noνit
I. I. 3: Quisquis dicit, Evaugelistis certe per P.
Sancti Potontiam id debuisse concedi, ut neque iura nere Verborum neque in ordine nequct in Dunier dis-Creparent, non intelligit, quanto amplius PangeliSta rum excellat auctoritos, tanto magis per eos fuisse fr-
mandam ceterorum hominum era loquentium Securitatem, ut Pluribris eandem rem forte narrantibus, nullo LRO utSquam eorum de mendacio recte arguatur, o cibialtero tu iacrepaνerit, ut PosSit etiam es angeliStaria u
113쪽
tandi non exiguum adesse ΙΙ. 31ὸ Vorum ne dis crepantia cista sinibus justis marere Videretur, erro rem ullum admitti posse negavit, otia etiam dide commissum; ideoque si quid contra veritatem Vel etiam auctoritatem divinam dictum videretur, omnia tentari jussit, ut erroris suspicio profligaretur aut
codicem mendosum existimandum esse, aut interpretationem aliam quaerendam, aut, si leutrum liceat, in medio rem Ceu ratione humatia SUBCriorOm, Telinqui debere Hoc autem necessarium Visum osti inprimis contra Manichaeos Tortius urgere, qui, ubicunque in rebus gestis vel orationibus Jesu aliquid
dictum est contra id, apiod Verum et honestum ipsis Videbatin' - prae Cilpue quum religionis et codicis sacri Mebraeorum mentio tonorifica occurrit - Prorem Vangelistae mox evictum esse Clamabant, iulioc etiam singularem assectantes pietatem: rectius
videlicet esse scriptoribus adscribere salsitatem, quam veritatis auctori mendacium' sic Faustus, id Aug. c. Faust XVI. 11. XVII. 1. 3) Quibus recte objicitur, Omnem librorum usum terire si qui tanta populorum Peli:gione confirmati sunt, alatu temporum hominumque Conseus roborati, ie Vulgaris quidem
historiae fidem ac Pavitatem habeant de morib eccI. cath. d. 60. Ep. 82 n. 7 , omnem ver narrationis ovangelicae Veritatem everti, si libri illi, fidei sontes
εδ Ep. 85. n. 5: Scripturarum libris didici hunc honorem
timoremque deserre, ut nullum eorum auctorem sor hendo aliquid errasse firmissime credam. In v. Oh. rael. II u. credat autequam sciat, nihil ab aliquo BVaugelista esse COI1Scriptum, quod vel ipsi iis vel alteriua uo milius veraci narrationi possit esse Contrarium.'
114쪽
et columnae ecclesiae, Oeco et protei vo hominum
arbitrio obnoxii fiant contP. Faust XVI. H). Ipso Vero, ne p13quam scriptores sacros sibi relictos suis i docet, sed ita xi numinis adjutos, ut in narratione texenda et ordine tempbrum instruendo nihil scripseritat, nisi quod memoriet ipsorum Deus suggesserit de cons. E V v. II. 1. 90. III. 48 . Adversariis autem, qui non tam subtiliter disputando quam ex locis evangeliorum inter se collatis
dissensum probare Conabantur, necessarium erat ita
OCCmTCre, ut inges quae objici solebant opera data refutarenti' hoc autem consilio libros Augustini
de OΠSensu EMangeliorum exaratos esse, ipse titulus docet; quonam Ver cum suCCUSSu rem CSCYit, X-emplis nonnullis apparebit Quae allata in illis libris sunt ad ovangelia amice inter se concilianda commode ut videti' - etsi ab auctore ipso non indicatae et distinctae sunt, ad has quae infra sistenti observationes reVocare licet:
trarios, quia in ipsi essent contrarii animae suae, et ideo data est opera ab iis, qui Potuerunt, adjuvante Domino, ut ostenderentur inter se non esse contrarii. ' Tendunt eodem varii etiam augustini sermones, inprimis L R: de concordantia Matthaei et Lucae Eusebius vero jam auctor fuit libri περὶ της ob ευαγγελίων διαφωνίας, inter per Ambrosii liber occurrit, quamquam Puriti Vulgo habetur, inscriptus Concordia Evang. Matth. et Luc. Alios Patrum ejusdem argumenti libros diligenter recsensuit A. H. Memo erus in prolus des Evangelistarum in narrando I Chr. iii vitam reditu dissensione. 48asi.
115쪽
ersis locis dioers modo intelligenda. II. 72. 43.
Ita ''nolite pueri esse' et pueri estotel' - stulius stat, ut sapiens sit' - alter alterius onera porritate' et 'suum quisque onus ortet.' al. Hac tamen obserVatione, qua nulla neque Verior neque aptior, non raro Augustinus, nimia subtilitate ductus, abusus est ad verum et genuinum seΠSum turbandum:
Matth. 13, 10 baculum non ducite Vobiscum. Marc. 6 8 nil ducite Vobiscum, nisi baculum modo. Hic Aug. l. I. ΙΙ. 72 baculum priore IOCO proprie Sumendum esse, secundo Vero SymboIice de po-tCStat apostolorum sumtibus aliorum vivendi l)., Matth. 10 1ον mori CaICCOS Ortate. Marc. i. N: estote sandaliis instructi. De quo Aug. ΙΙ. 5 sandaliis, inquit, mystice indicari pedem neque tectum esse debere neque nudum ad terram b. e. Vangelium eque CCultandum esse neque commodis terrestribus accommodandum l).ΙΙ. Quod in uno e angeli habetur, in Hiero deest, plenam eritati habet auctoritatem, quo-yriam printermittere non est falsum declarare; e-que Marcus et Lucas auctoritate multo inseriores sunt, ''nou pares , Sed suppares 'h ' ideo quippo apostolorum umes' adscripti, ut appareret, non in
duodecim illis sontem gratiae exhaustum eSSe Ser. 235 n. 1. 239 11. 1. de cons. V v. q. 2D. Matth. I, 1 - 17 et Luc. 3, 23-38 Stemma gentilitium duplex Piod male exaVerat FauStus Contr.
yy Cf. contr. Faust XVII. 5s 'Lucae ac Marci ovangeliuiuiu non imparem auctoritatem recePtum est.'
116쪽
F. III. 1. VII. 1ὶ explicandum ex consuetudine adoptandi, inte Judaeos etiam usu relientiore recelata, exempla asseruntur Ismaelis, filiorum Bilhae et ZiIpse, filiorum Josephi, Mosis; - ita, quum Josephus a Luca simpliciter dictus sit filius Eli P a Matthaeo vero genitus a Jacobo, ' sacilius esse in evang. Lucae originem adoptantis admittere, in Matthaei autem patris germani, neque igitur esse, quod difficultatem faciat de cons. Euv. ΙΙ. . Quaest. V. II Ser. 1. n. 27 Contr. Faust. ΙΙΙ. 3 . ')
28 unus . Matth. 20, 30 duo coeci . Marc. 10 46 unus . Duo quidem fuere, sed unum, qui ama clarior erati deque cuius salute homines regionis illius 1lurimum satagebant. Marcus it Lucas nominare satis
'ν Praeter hau explicaudi rationem duas alias assert priamam hanc unum Vangelistam Patrem Ioseph nominaSse, alterum Uum maternum vel aliquom de cogitatis majoribus ita de socero Rosenmtilier, PauluS, in-oel al. , secundam haricet duos Propter iustitutum leviratus Patres Iosepho tributos esse hanc vero rationem quoniJulius Afric., Hierom, Ambros. diebus nostris Hug Eini. II S. 55 et chleiermacher, liber d. chr. des Lucas S. 55 professi sunt iusirinam Aug. decla-Tat, quia, quum quisquam apud Iudaeos, defuncto Ratre Vel Propinquo, prolem de uxore ejus exstasCitat, il- Iud quod nascitur nonis defuncti solet acciΡere.' Serius tamen, libro Juliani Asr lecto, ipse ad hanc Seuteu-tiam transiit metract. ΙΙ. .
117쪽
Mattὶ 9, 9. Marc. 2, 14. Luc. 5, 27 . Vocatio Matiliae et Levi: utroque Vero nomine idem J Ialthaeus appellatus est II. 59). Matth. 10, 3 Lebbaeus cognom. Thaddaeus . Marc. 3, 18 Thaddaeus . Luc. 6, 16 Iudas Iacobi): Tria Domin Judae apostolo communia suerunt ΙΙ ). Matilia 28, 2. Marc. 16 5 unus angelus). Luc. 24 4 Iolia 20 12 angeli duo): Da fuere angeli,
sed Matthaeus de eo tacuit, quem viderunt sepulcrum intrantes, Marcus de eo, pae soris iderunt super
III. Eadem simili modo inpius Iesu et apo stolis penerunt, eadem Similibus ei bis a Iesu so&pium repetita uni P nequi igitur, , si eadem forte res bis enarretur, mutati loco, tempore, rebus et Derbis tonnullis, usPici falsitatis operi debel
Matilia 20, 29. 30 duo coeci restituti, exeunte Jesu IItorici . Luc. 18, 35 urius Oecus, accedente Iesu Hieri
De hac aliisque artibus, quibus non magis eliciter dissensum tollere laborarunt, id quae bene monuit Tuc eiu omni liber d. chr. des oli. II S. 498 L. 7ὶ dentitas facti tamen ex singulis narrationum partibus manifesta videtur. Cf. Schleiermacher liber d. chr. d. Luc. S. 25 L. ita jam Orig. Corum in Matth. XVI. u.
118쪽
et oris ratione instituenda, ita tamen, It unus alteri non repugsset. Matth. N Luc. 2. viii Matth Harrationem habet de adventu Magorum et fuga parentum Jesu in AEgyptum, Lucas autem, iis missis , addidit, quae in v. Matili desunt, de Circumcisione Jesu ejusque in templo Oblatione solenni facta, Augustinus utram que narrationem Conciliavit, ita ut circumcisionem magorum adventus XCipiat, hunc vero oblatio in templo quibus demum fuctis narrationem at iliae de fuga in AEgyptum interserendam in Luc.
Matth. nainus CCUΓate, quamVis non Contra omnem usum locpiendi, em 3ΓΓaVit, quum, qui nuntios suo momine mittit, ipse quodammodo accedere
s Matth. 9, 18 Iairus : filia mea am mortua est. Marc. 5, 23: 'silia mea animam agit.' Cs Luc. 8, 49. Duo posuerunt, quod dixit Iairus, Matthaeus au
tem, quod cogitavit Τ II 6 3).
Matth. 8, 144s. Marc. 1, 29 S. Luc. 4, 38 s. Socrus etri sanatur. Matth. 21, 18 s. Marc. 11 12 s. ficus imprecatione XareSCeΠS.' ' Eandem fere rationem sequuntur Stor diss. Neg. iuhist. N. . libr. I. . I s. et Schleiermacher l. . . 45 .ὶ rectius autem ut videtur Paulus, uinoe , Hug, Eint. ΙΙ. p. 259 al. oblationem in templo priorem faciunt adventu magorum, cum fuga in AEgyptum liuo Proxime conjungentes.
119쪽
Matilia 26 6 s. Marc. 14 3 s. JOL 12, 1 unctio Jesu Bottianiae saCta. Mattit. 26, 34. Marc. 14 30. I uc. 22, 34. OH 13, 38 praedictio abnegationis Petri. Matili. 26, 9 s. Uarc. 14, 6 s. Luc. 22 54 Ss. Joh. 18, 254s. abnegatio Petri. Quum in his omnibus Evangelistae mi in loco
et tempore indicando, irin etiam in ordine rerum gestarum tersequendo minui inter OnVeniunt, observatum ab Aug. est: Criptores Sacros, ubi Com modius sibi, vel potius id i Spiritui s. mptius visum fuerit, res prius a se omissas recapitulando addidis Se alias, quae riuS AEVenerint, marrando praeo CCu- Passe, alias mero, ire itatis ratudiosos, silentio om
Luc. 22, 5, alius Piidem interrogat.
Votim 27 44. Marc. 15, 32 latrones cruci affixi
Jesum irrident. Luc. 22, 39 utius latronum irridet. Matthaeus et Marcus, Io Cum brevius CPStringon tes, lures Posuerunt Pro uno, Vel ad exemplum
prius unus Verbis sortius affirmavit, reliquis fidem ejus sequentibus III. 25. 3). Matim 28, 1 . mulieres sepulcrum adeunt vespere sabbati quae lucescit in primam sabbati. 'Marc. 16, 2. Luc. 24, 1. Iolia 20,1 primo ibiculo.
Matthaeus, synecdoche. figura adhibita Vesperam posuit pro iOcte east noctis arte, quae luce
120쪽
6olis exorientis terminatur, nempe quia ab initio c- sperae, sabbato sinito, licebat aromata ct reliquum
pollincturae apparatum coemere i)q' III. 65.)
V. Ubi erba pangeliorum inter se collata sensum alium exprimunt, pel ita ibi opposita
sunt, ut unum alteruIn tollat, tenendum est, rem
agi nullius Proi διι momenti factum ero Sse, ut salubriter homicles discant, non erba quoerenda esse, sed in ei bis animum loquentis. Ita Matth. 3, 11 calceos portare, et Marc. 1, 7. Luc. 3, 16 ' calceorum Corrigiam solvere matth.
3, 17 Mille est silius meus dilectus. ' et Marc. 1, 11.Luc. 3, 22: tu es filius.' ΙΙ. 29. 31).
Esse vero haec longe plurima ita observata, ut praeclaro exemplo Augustinus iis praecerit, qui post ea in harmonia Vangeliorum construenda operam collocarunt, nemo ut inficias ibit 'q), Pium non singulis modo locis lucem egregie affuderit, Verum piosdam etiam indicaverit fines , tuos ultra labor pro dire non debeat; neque equidem Scio, an ex alio
β Nulla vero hic dissicultas est, si verba Matth. φε αβ-
βατων Vertuntur, septimana Peracta P es. Marc. . . διαγενομένου δαββα v. σψ de coiis Euv. ΙΙ. 16 Ne moveant animumque Oriturbent, si unumquemque Vangelistam contexere narra tiouem suam, ut tanquam nihil praetermittentis sortes
digesta videatur tacitis enim, quae non vult dicere, Sic ea, quae Vult dicere, illis quae dicebat adjungit, ut ipsa Continuo sequi videantur; sed quum alter ea dicit quae alter tacuit, diligenter ordo consideratus iudicat, locum, ubi ea Otuerit, a quo praetermissa sunt, transilire, ut ea, quae dicere intenderat, ita superioribus copularet, tanquam ipsa nullis interpositis sequerentur'