장음표시 사용
151쪽
rerum, id est generitin dicendi, rati Sartini, paritum orationiS, perSol Arum. sensuum, verborum. Sicut eliani de voce dixi. Otiae ulla de manibus praecepta sunt 3 ut eo ne Protendantur, quo facies spectat, nisi sorte aliquid
In pedibus quid observandum est 3 ne prolato dextro stemus: nam ean- Siloni uicinum ac pedem proserre deformD PSl: item ne nimium sint extensi. quod non tantum delarnis, vermia etiam Obscenum est. 23. Quae de cultu praecepta sunt 3 ut is sit splendidus et virilis: nam i piariindam rerum levior quidem cura eSt, nolatur tamen neglegentia. Quem ad modum cingemur' nec submisse nec subcincte. 0uid in um- iubone' nec fluxe nec adstricte: Amictum semper observabimus' dum incipimus tantummodo: ceterum procedente actu iam paene ab initio narrationis minime possumus. Sinus ab umero recte potest labi' potest in ipso actu velut sponte: nam cum ad argumenta ac locos venium est, reicere asinistro togam et deicere cum etiam, Si haereat, convenit. i5 Quae καθολου in actiono observanda sunt' ne pronuntiatio artem redolere videatur, quod quidem non tantum in tu onuntiatione, verum etiam in omni opere vitandum est: item ut id, quod nos magis decet, adfectu-mus. et ut nihil sit in nobis notabile. - ' :
libros pertinet, vide ad calcem Aullustini.
153쪽
eodex Bernen, . D se eodex Damisiadliensis. Ε eodex Emmeramus. F dira codex Frisingensis. v era editio princeps.ς oditio vulgata. Libri sunt iidem quibus in Forti untiano omendando usi sumus. Integra loetiones dedimus librorum BD, selectas ex EFo.
154쪽
l. Oratoris ossietum est proposita quaestione civili dumtaxat pri-5 mum ipsam intellegere, generalis sit an specialis, simplex an coniuncta ex pluribus, absoluta an conparativa: deinde cum intellexerit, invenire in eam congruentes liartitioni locos et his morales seu naturales adcommodare sententias: exinde iudicare de inventis, repudiare quae parum commode Oecurrerint, tum iis quae iudicio examinarit dare ordinem certum. Etenimis quamvis multa et pertinentia inventa sint, lamen, nisi pro qualitate et magnitudine sua certis et Iuasi legitimis sedibus conlocentur, aut oberunt aut non magno opere proficient. Subinde ordinationi rhetor explicationem rerum commodare debebit, quae duabus partibus constat, structurae qualitate et quantitate verborum. Haec Omnia memoria SuScipiet, quam etia plerique Graecorum et magister M. Tullius in primis oratori adfirmant neceSSariam, linc, ut opinor, modo: Venio nunc ad iliens aurum rerum Omnium, memoriam, quae nisi custos inventis ordinatisque rebus adhibeatur, intellegimus omnia, etiam si praeclarissima sint in oratore, peritura. Memoriam pronuntiatio Sequetur,reres, ut Dymo, iii iii videtur, inter oratoria officia vel prima vel sola, quae consistit duo hus, motu corporis et sono vocis. Haec quantum Sumiatim
b intellegereJ sic etiam Sulpitius Victor paulo post initium: sunt autem tria fora-ιoris ometa intellectio, inventio. dispositio . Capp. 6 dein D sed de 2. m. superscr. in eam DF: in ea ΓΕυ γ naturales seu morales vς 8 sentias Du his Ivς examinaueiit ΕFυς 10 multa pertinentia g 12 magno opere D: magnopero reli. eι ς proficiunt BD 13 accommodare F I4 suseipiet nost suscipi BD , suseipii Ε, suscipi debent g Ib magister mei: om. ς oratoria Bl6 thensaurum D: thesaurum rere. ει ς 17 eogitatisque libri Tulliani l8 intellegimus D: intelligimus bEs, intellegemus F, intelligemus ς contra libros Tullianos 19 sequitur BEF . 21 eong stii mei'. constat vet corporis motu εις
155쪽
tetigisse Satis Sl, qtiae Sunt oratoris ossicia. Relisi tui in est videre illii sit sinis. 2. Finis est, ut opinor, in Dinuituis rebus, ad quem cuncta reseruntur, cuius catlasa fiunt reliqua omnia: a Graecis τελος dicitur: quod
etiam in philosophorum paene omnibus disputationibus quaeritur, quis sit 5
finis bene vivendi. virtus an voluptas, et cetera. Finem igitur proprium oratoris ossicii alius alium probaverunt. Quibusdam enim visum est Summam oratoris osticii in bene dicendo esse, 'quibusdam in recte dicendo, luibusdam in vere dicendo, spiibusdam in perSuadendo consistere. 0uinetiam illi, illii bene aut vere dicere linem ossicii oratoriS luitaverunt, non luabnuunt lamen horum ipsorum siuem esSe persuadere, ut sit sinis oratoris
officii bene dicere, sinis bene dicendi persuadere. Ergo quasi conSensu
omnium sinis est oraturis officii persuadere. IIoc quia in calumniam videbatur posse recidere non enim l Semper pei Suadet orator, nec, si altilitando persuadere non possit, facultatem et nomen oratoris amittit in addidit IIer- is magoras, quo calumniam etfugeret, et ita Scriptum reliquit, finem esse oratoris officii persuadere, iplateims condicio rerum personaruntque patitur.3. Alia subinde ex eodem verbo persuadendi calumnia nascitur, inventa sane a Platone et .tractata multum in Gorgia. sed posthac multo limpudentius a quibusdam lechnicis, obtrectatoribus Hermagorae, De pleniala. 20Negant quippe proprium finem esse oratoris officii persuadere, sed communem Paene cum universis: nam et mathematicos de iis, quae in nolitiam ipsorum ceciderint, persuadere. et medicos de iis, quae in arte ipsorum contineantur, persuadere, niti lices etiam et tabernarios labros et si
pii huius modi sunt posse de eo quod agant cuivis probabiliter Persuadere. 25
piasi ration o faciant: ergo non esse inlogrum finem, qui solam communitatem habPal. cai Pat pra quietate: esse actum persuadendi communem eum multis et idcirco persuadere non esse Iiroprium linoni oratoris officit. Huic tuoque calumniae Hermagoras percommode obstitit. Dicit enim esse ora torre ossicium persuadere. quatenus rerum et perisonarum condicio Patitur, sodumtaxat in civilibus illi aestionibus. Nam medicorum et philosophorum et ceterae huius modi quaestiones extra regulam civilem, quam πολιτικὴν
4. Sunt autem civiles quaestiones, quarum perspectio in com-l satis su ος relicum D qui sit BF: quis sit quid sit v2 finis om. D 3 ng vi ΝE. Finis efii DEFG 4 fiant m finis τελoc B, τε i.vs Db disput. omnibus Omnium disput. omnibus v et cetera Om. ς T Ossiet D. officii Om. ς aliis alius B summa DF 8 osse om. ς 10 linem osticii mei: onicium g II ut sit - - persuadere Om. ut sit oratoris rum. suis, gI2 dicendo g 13 officii om. ς Hoc quia ostieii persuadere Om. B II reccidere D, incidere E is quot quod D et ita scriptum reliquit Om. ςlT officii om. ς 19 et add. Christ multo ς: mullum mei post hanc n20 theonicis B, ille nitis D, τεχνικοις ς obtrectatoribus BFii: obtrectantibus D M2l ossicii om. Fς 22 et 23 his Γευ 23 porum B ceciderunt mei et v 21 continuantur D, continueritur EF 2G rittion Pin nDEFu 28 iccireo II, ideo Fofficii om. ς 20 oratoris B eorr. ex oratorium 32 politicen DEFD 3I
156쪽
niuiiuuii animi i on :el tionem potest cadere, sitioil Graeci κοινὴν ἔννοιαν vocant. Verum ut facilius intellega uir, illiae sit liaec ipsa condicio, quam demonstratam eSSe Volumus, omnia ilii acclinasiue liuius modi Sunt, ut ea nescire pudori sit, et quae vel ignorantes, quasi sciamus tamen, cum SiInus latione prae nobis serimus, quotienscum siue in dubitationem vocantur, enficiunt civilem iluaestionem. 0uod dico, huius modi est. Si de pondere alicuius rei quaeratur, si non videaris scire quot librarum sit, non est erubescendum: si de longitudine non videaris scire quot pedum sit, non est erubescendum: si de ceteris huius modi rebus, quas persequi longum iu est: et ideo quotienscum lus in dubitationem venerunt, licet laetant illi a stionem, tamen civilem sacere non possunt. At ubi quaeritur, sitne ali- luid iustum an iniustum, honestum an inhonesium, laudandum an reprehendendum, Praemio adficiendum an supplicio, utile an inutile, et si qua
huiusmodi sunt, nemo non etiam extra omnem artem et scientiam conlo- 15 catus erubescat, si haec nescire videatur. Inde est quod omnes persuasum habent aut certe aliis persuadere non dubitant, posse se concipere animo discrimen iusti et iniusti, honesti et inhonesti ceterorumque quae supra diximus. Et idcirco ipiae dubitationes in huius modi rebus oriuntur. civiles vocantur quaestiones, quasi non propriae paucorum, Sed communes re univerSOrum. Quae cum ita sint, merito quae communi conceptione animi perspici possintJ quaestiones. quae κοινῆ ἐννοία deprehendi possunt, civiles vocantur, et hae sunt, in quibus versari et praestare debebit orator. l5. Duo sunt primi et quasi generales civilium modi quaestionum, quorum alter thesis, alter hypothesis vocatur a Graecis. Nos priori no- 25 men nisi graecum dare non possumus, ne posteriori quidem, quamquam videamur dare lamium potuisse. dedimus: quippe colatrovei Siam dicimus, plod nomen tam in thesin quam in hypothesin potest cadere; in utro lueeuim quaeStio, id est controversia est. Porro hypotheseos significatio et declaratur ex ipso conposito nomine esse aliquid, quod est υπο τὴν
ab σιν, id est sub illo genere quasi species.
I quo i mei: qnam g cεΝεμ εΝκoiaΝ Γ, caε Νεη εΝΝοεAN D 2 intellegat DF, intelligas B I pudoris sit mei i , prae D pr. m. z pro D corr. BEFG qii Otiesctim l. 3, quolienSq. D, quotiens veς, et sic item iidem s. Io 8 uideris DKF D si DKF: si Γ, sic livismodi rebus qua D 10 uenerint EVng 12 aut iniustum BDEFaut inlio ii. EF aut Tepreliendendum aut supplicio BDEF 13 nutinutile F l4 scientiam ur conscientiam BDEU I 6 habent nos: habeant mei et g dubitant mei: dubitent et se posse υς 18 iceirco B 20 ista sunt Dmerito l. communi conceptione animi perspici possint quaestiones quae cuΝΟΝεη volndeprehendi possunt ciuiles uocantur BDEF, merito quae comm . animi conceptione sive κοινὴ μοία deprehendi possunt, civiles vocantur quaestiones Cayp.: nOS vv. quae c. e. n. perspici possint ut olossema eierimus, quod iam modorem diversitate possint - - possunt convincitur 22 haec B praestare mei: perstare C. Sequitur in DEFD Iitulus: Dε Gεηεninus civi Llv M uun εsTioAuri 23 ciuilium quaestionum primi et quasi generales duo sunt modi δε quaestionum modi ρος 24 ypothesis B et sic deinceps Nos - - Ρolesi cadere Om. B 26 uideamiar dare Latiuum polui8se, dedimus scripsi: uideamur dedisse dedimus DF, itideamur dedisse Εους 27 thesim D2η contrauersia B, item infra Porro - - species Om. B et B: Om. Esto
157쪽
Thesis est res, quae adimittit rationalem consideratiotielii sine definitione personae: laypoti iesis est Seu controversia, ut inproprio nomine utamur, res, quae admittit ratiotialem contentiolium cum desinitione porsonae. Melius autem declarabuntur sRb exemplo. Thesis est quaestio huius modi: an navigandum sit, an philosophandum: hypothesis est quaestio huius a modi: an decernendum Duillio praemium. Nec desunt, qui hic etiam Hermagoran criminentur, ut Apollodorus in primis, it ut uegat quicquam aliut esse hypothesin quam thesin, et ni illius momenti esse discrimen personarum: quamquam utrumque hoc genu S qua lionis Hermagoras distinqxisse videatur: non minus pnim inlinitam et interminatam esse hypothe- io Seos quam theseos quaeSlionem. Nam cum quaeratur, Sit necne animadvertendum in Oresten, non personam esSe quae faciat quaeStionem, Sed factum. et nihil intere e an ita iluaeratur, Sit necne animadvertendunt in
matricidam: quod si ita est, uihil inter hypothesin thesinquo distare.
6. Ad haec nostri: primo omnium si ualitatein pel Sonarum liuaestioni- i5biis disseretitiam adferre, quae ipsis etiam hypolliesibus, id est controver-Siis, saepe evenire, ut punita et inI tunia, honorata et inhonorata quaedam relinquenda videantur, non tam ex rerum qualitate quam quantitate personae: dein illo etiam distare haec duo genera quaestionum, quod in thesi perspectio sil alicuius rei ilualis sit, in hypothesi conlentio: et quantum minterest inter perspectionem et contentionem tantum inter thesin et hypothesin esse discriminis. Deinde in thesi quaeri quid omnes Opori at sacere, in hypothesi quid unum aut alterum aut paulo plures, certe delinitum hominum modum. Eliani illa disserentia accedit, quod in thesi quasi ignorantes quaerimus quid sit optimum lactu, in hypothesi quasi scientes 25 defendimus. Tum quod omnis thesis de suturo est, hypothesis raro: quinimmo nil nuptam lusi de praeterito aut eo quod iam Agatur facit quaestionem. Nemo enim neque reus fieri potest, nisi socerit aut sucisse dicatur. ne lue praemium aut ali piid huiusmodi petere, nisi iam meritus sit aut meritum esse se contendat. Huic inco olitu,nunt tyrannidis et proditionis mi eos et veneficii et parricidii in perpetrali, et si qua in eundem modum l
b sit om. B Duillio I J: duello EF, duelli DL 'o praelio II qui in primisom. D 7 Hermagoram vς appollodorus D S hypothesim in quam D, seu iu
pvnct. 9 quamquam v: cum quod D, cum EF : quamquam - - uidentur Om. BI 2 Orestem g iiDli personam - - ad terre illine Om. A 14 disiarei g
la Ai D quaestionum EFG In nil IIurre quae D; asserunt quae EFo, uinirmare gipsis etiam Bos: etiam ipsis EU, ipsisque etiam ς l7 euenire D: euenit IEF, solent euenire u quaedam relinquenda BD: eum illiae iam requirenda EFG l8 quantilate mei: qualitate ς personae. disiani autem liaee B 20 contentio J Graece ἄγων, i. e. actis for Sis'. Capp. 2l Spectionem B 22 quaeri D: qr. t. e. quaeri iur) B, quaerimus EFD 27 nisi mei: suil ed. Capp. 30 se esse FuHuic - - uenesicio p. 14I, 5 O.v. n oppii nuut II, ponunt V . t beneficii D. iιem paulo post beneficio ei parricidii v: Om. DEF inperpetrati D: perpetrali EF, non perpetrati νς
158쪽
excogitari possunt. In quo studio crinii nandi saliuntur: nam et in eo qui proditionis reus est, non de sutura re quaeritur, id est de ipsa proditione. Aod de eo, an suse Perit consilium proditionis. quod utique praecessit; etd tyrannide ae pie. an eo gitarii lFrami idein, et de parricidio non perpes trato et ile veneficio. Ergo semper aut de I, raelerito aut de praesenti iuli ypothesi nascitur quaestina, in ili est contra nuntilitam nisi de suturo. Quae si ita sunt. satis est utrius illic declarata diversitas. T. Nunc, quoniam quidem de dii furentia generalium et specialium ilii aestionum satis dictu in est si liaratas lue thesis ab liypothesi, ut perinde id distaret re ac nomine, consequens esse videtur dicere, quid sit quod hy-lu, thesin, id est controversiam elliciat. Est igitur circumstantia r rum,
quam περίστασιν Hermagoras vocat, sine qua ulla omnino controversia
non potest esse. Quid sit autem peristasis, facilius liartitione quam desinitione eiuε deprehendi potest. Sunt igitur partes circumstantiae, id estis PeristasPOS. Septem, quas Hermagoras μορια περαστασεως vocat, I heodorus στοιχεῖα του πραγματος, id est elementa, quod ex eorum coniunctione quaestiones fiant perinde atque ex coniunctione literarum nomina et verba fieri videmus. Sed sive στοιχεῖα sive ιμορια rectius dicuntur, nos omissa controversia nominis, is iae sint ipSa dicamus. Sunt igitur haec: Eo qui S, quid, quando, u bi, cur, quem ad modum, qui biis adminiculis, qua S graeci ἀφοριιάς vocant. Hurum autem omnium aut plurimorum rationalis congregatio constat flua os liniae in . Sed nimirum singulorum proprieta S exprimenda est.
S. Quis significantiam habet personae. quae spectatur duobus modis, 15 ex nomine ot quali uite. Ex nomine hoc modo: qitis' Camillus, C. Marius. L. Sulla. Ex qualitate: quis 3 dives ei pauper, imperator. Est autem definita in nominibus, infinita in quali talibus personarum perspectio. quando in appellationem nihil praeter nomen cadit, in qualitatem et fortuna et aetas et condicio et disciplina et cetera, quae sunt infinita numero. 0uid D significantiam habet rei, quae facta ab alii luo vel dicta vel cogitata, fieri dici cogitari, sutura esse dictum iri cogitatum iri videntur, bona vel mala,
honesta vel inhonesta, iusta vel iniusta, utilis vel contra, necessaria vel Parum, magna Vel Parva, u Silata vel nova. . Quando temporis significa -
4 cogitari est n: om. BII, post declarata habent EF Post diuersitas est in B titulus: De disseremia peristaseos id est circunis lanitae, in DEF: De dissere ibi aperistasi, in v : De peristasi 8 Νmic cluat, o v s ut perinde essiciat Om. B l0 esse Om. ος la non potest esse ΓD: non Om. ΕΚ, esse non potest 14 sunt auteni partes peristaseos id est circui a Sinntiae numero septem B 15 mγο-ria B, Mios lix Ems tu id est elementa Om. ς 18 stoiclita B, sloechin DEF20 ei ubi BD 2l nipoli voas BD, περιστασεως ά νορμάς ς plurimorum ra ionalis Effo: ration. plurim. III; at cf. p. 142, I 4 22 quaestionem mei: quaestionem, aut legatis ς; ae v. infra μ Iδ2, Id ni mirum B 24 modis id est ex B 2b C. J . C. N
adHIO s. l. cessur uel clarus 26 et Om. ς est enim B 27 in omnibus II 28 in qualitatem uero et vς 3l sit iuram esse BD sutiarum esse EF, laclum iri v
dicium iri cogitaium iri EUs: dictu. iri s dicit viri D) cogi tui uiri BD, diei iur; ut
cogitatio viri ed. Capp. dicit, ut cogitatio viii ed. Pim. 3 32 uel parum, magna uel parua Scripsi: uel parum magna uel parum Dyr. m. , uel parua magna uel parum u
159쪽
lionem habet, velut inter liu an noctu, sacro an inreligioso die. Etiam ex accidetillinis, qinio interduin dant tempori suam qualitatem, velut: in belli tempore an in pacis ten liore, in seditione an in concordia, in libertate an in dominatione, et si qua in eundem modum cadere possunt. Uri,iloci signiticationem habet, velut in civitate an extra, in Sacro loco in pro- 5sano. iii mari in terra. Cur significat causam faciendi vel dicendi vel cogitandi, rem, ut mea fert opinio, ad constituendam quaestionem in primis neci ssariam. Quem ad modum Significationem habet ex lacti vel quod licit futurumve sit demonstratione, veluti clam palam, per vim per dolum , ol si qua similia in eundem modum cadunt. --quas nos i admi- tui iuri ita dicimus, demonstrationem habent earum rerum, per quas factum esse aliquid dicatur, ut est laqueus, gladius, Venenum, literae, internuntius,
mandata, servus, conscius, SicariuS. Horum articulorum, ut Supra .dixi,
aut omnium aut plurimorum rationalis concursus laciet civilem quaestionem. s. it a tionales quaestiones Sunt, quaS Hermagoras logicas vocat. i5 Melius enim putant sic eas cognominari quam verbales, quia logicae non ex verbi, sed ex rationis significatione appellatae sunt a technicis, cum alioquin λογος interdum verbum Significet, interdum rationem. Igitur rationales seu logicae quaeStiones fiunt modis quattuor. Haec enim in illis quaeruntur: an Sit, quid Sit, quale sit, an induci in iudicium debeat. Udii requaeritur lin Sil, genus id iplaestionis HermagoraS στοχασμον vocat, HOS coniecturam possumus dicere: idem Theodorus περι νῆς ουσιας, id est de substantia. Nihil enim neque saetum videri potest, quod non habuerit si antiam; neque sultarum, quod non habiturum sit substantiam. Duidam hoc genus quaestionis ex eo, quod per id luaeritur, an sit vo-25 caverunt. Altera rationalis est quaestio, quam Hermagoras sinem vocat,
Theodorus περὶ τῆς ἰδι πητος, id est de proprietate, quidam quid
sit, nonnulli ite eodem et altero, id est περὶ του αυτου καὶ ρου. Turtium rationalem qua ustionem uno nomine omnes qualitatem
i 0. De qua rui magna contentio eSt, quam supra de inducendo iudi-
160쪽
Ho diximus. Pleri stur enim ne rarit esse eam, quando id agat, ne res Possit venire in il naestionem. Sed inter omnes Hermagorae praecellit auctoritas, qui et qua est ionem liulat ei in primis necessariam et agitari in soromultum et adhibendam tilia in in ceteris fiatibus primo statim congrossu. Si 5 euthrae condicio patiatur. Nitit enim statuo tam interesse eorum, quibus iudicium intenditur, quam declinare iudicium. Porro ipsam declinatione in iudieii habere nonnullam iudicii speciem. Nam si ila res ageretur. ut luotiens nollet aliquis causam in luci, csset hoc iii ipsius potestate, nulla erat quaustio: nunc cum semper existant isti impediant, ipsa illa contensio. io ipia alter in iudicimia vocat, alter recusat iudicium. laci L quaestionem, piod controversiae genus Hermagoras μεταληφιν ali pellat. Nostrorum pauci
reprehen Sionem, pleri spic tran Stationem voraverunt,' utrique Sane ratio nona secuti. 0ui reprehensionem dixerunt, eo scilicet, i piod cum maxime inducatur in iudici tun causa, reprehenditur et quasi retrahitur: qui translationem, quod reus non omnino Excludat actionem, Sed, ut Praesulatum condicionem actionis sexcuset, in aliut genus iudicii transforat,
vol habitum iam vel suturum. l
l l . Smit item aliae quaestiones quattuor, spiaS inventores νοροκάς, nos legales appellamus. In his sunt scriptum et voluntas, i Iuodeto illi ρητον κιὰ διανοιαν appellant, αντι r Oμια, quam nos contentionem legum contrariarum vocamus, ambiguitas, ipiam illi ἀσι ιβολίαν,
conlectio, ituam illi συλλογισμον. Verum hal c paulo post diligentius
tractabimus, ita ut Signissi cantia cuius pie evidentius exprimatur et species generibus addantur. 25 Iulerim mihi videtur esse dicendum, is ii hiis omnis fluat si ita articulis
et quasi nodis subinde adstricta ad tu iso clam speciem sui veniat. Est ali piod dictum, quod graeci φάσιν nominant: id scinditur in duas part Ps. et est eius alterum κατάφαοις, alturum ἀπόφασις. Cataphasin non si illicit enim aiunt iam exprimere) intentionum verbo factam possumus1 malis negant esse eam cluaestionem agat II, ut coni. Cuyp.: ngant DLFνας:an agaturr 2 in quaestionibus squaestionem EFf et inter BDEV 4 in sint ibus ce- inris B sic causue B 9 . orat BD: erit EF, esset vς: fort. nulla sutura erati l eontra uersiae B metalem Ain BD 12 uocatiore vς 13 cum Om. Illi sed ut praesentem scripsi: - sed in praesentem HI . sed praes. v, Sed in Praesenti ΕΚ, sed vel in praesentem g 16 excuset BD: excuset niti EFfς lη ante Sunt est in meis cayittitutis: DE LεG. Linrs of AEsΤιο Νilius quatuor n is legales dicimus ni v liis sunt scripsi: in lus liis sine in u) nomina somnia D) sunt BDEFυ. Νο-
titulus: Quid sit pliasis quid cain phasis set a popliasis adia. E) id est i. e. Om. v si id
intentio quill negatio status, ex quo ipso fere apparet hos titulos non tib ipso auctore adiectos esse; cf. etiam capitis fotmiam p. I II. 7 27 nominant mei: uocant vς 28 est eius alterum κατάφασις, ulterum ἀπόφασις. Colapii asin i non sussicit e. nientiam exprimere) intentionem scripsi: est eius alterum a poplia Sis cuin phasiu sapopliasin. ca- iurasis F, κατατασις et ulterum eratοφασις Aj non sufficit enim nanguificentiam exprimere intentionem ADEF. est eius ni iera iv,opliasis. niter a entia Pliasi S. Non Sunicit
enim magni licentiam exprimere. Intentionem v, est olus nil era αποφασις, altera κατα- τασις. non sufficil enim aientiam exprimere: κατα ασιν intentionem s