장음표시 사용
211쪽
ctionis gradum, quam posteriori haec, inquam, aut similia obiter ortasse a Viro praestantissimo. audita quorum ille Mysteriorum expers , quid demum sibi persuasit Persuasit certe sibi priorem illum amorem , quo Deus diligitur tamquam in se bonus perfectus est, non includere amorem alterum , quo Deus idem diligitur tamquam nostrum praemium, felicitas, beatitudo est , ceu dari posset verus Dei amor sine expectatione bonorum aeternorum illum autem amorem quo Deus diligitur , ceu aeternae nostrae selicitatis caussa arbitratus proinde est, amorem esse mercenarium mi autem positis falsis ima-ginibus, consequutus est , fore ut perfectiores essent Christiani, si absque mercenario illo amore , non dixit Deum, ceu in se bonum tantum; sed , quod deterius est, sequerentur honestatem tantum virtutem 'ore tunc, inquam, persectiores , quam si recte ordinateque operentur aeternorum acti expectatione praemiorum. Verum ejusmodi tum in positionibus, tum etiam in comisquutionibus , vident vel in solis Christianae Religionis Elementis initiati majore numero erratae esse, quam verba . Falsum enim praeconciperet Zanottus , si fortasse praeconciperet , amorem
quo Deus diligitur, quatenus in se bomis est, s parari ab amore posse quo diligitur Deus , qua
212쪽
Mku PERTU Is IAN I 83 diligitur Deus quatenus nobis bonus est , esse mercenarium amorem. Falsissimum, ne quid valde ejus adseram , idenque est; Ursectiores eos esse qui creaturam, Me virtuten amant, qua tenus honesta est, quam qui amant Deum, qua- remis nobis bonus est. Itaque persectiores non erunt Christiani qui bene agunt sine expectatione mercedis, quae Deus est, ob amorem lius honinaiis, quae res creata est non emat , i
in persectiores iis, qui recte ordi nequo 'pe rasitire non int in solius inutis , sin es marta est sed antiu u illi mere is quod
AMOREM revem Dei, vatemis bomis in persectusve est, amorem mant amiciti e . Ast quomodo poni micitia potest, ubi mutuus amor non est ' communicatio etiam bonorum fl& amicorum est quod quaerant invicem perfrui,
uti Thomas ait in III. f. q. aesti e M-. . itaque , ut ille insere , minis Dei amor desiderium Vexpiatissimiem felicitatis se cum habet ore huiusmodi spes,m expectatio
mercenarium amorem efficit , quum Deus ipsipsit merces amoris , non aliquid a Deo diversum. Non mm mercenario amore Deum diligebat Pau,
213쪽
tamen lucrum appellavit nec erubuit II ad Timotheum V illa scribere tempus resolutionis meae insat. Bonum certamen certavi, cursum con
,--novi, fidem servavi in reliquo reposita es mihi crema usiris p m redde mihi D -- in uinta die Uus Judex. Scilicet, ut alleg to loco animadvertit Sanctus Praeceptor, duo sunt Medicenariorum genera , unum eorum qui propter bona temporalia virtutem equuntur . Hi autem
Queri Mercenarii, Queri amoris em Deum expertes. Aliud eorum,qui recte Mordinate agunt propter haereditatem , incomiptibilem , incomtaminatam ut immarcescibilem, conservatam in caelis , ut phrasi utar Apostoli Petrio. 1. Hi autem aut non Mercenari , aut ex iis sunt, quibus abundat caelestis Dei domus , ut innuit Lucas Capite V. Rectissime Augustinus , Se mone CCCXL. Editi Mauri paris ama
mus , quia me pascisus mere em quaerimus Guomodo convenit , gratis amo uris cam 'mercedem pos , quia pasco P nullo modo F re hoc , num modo merces quaereretur ab eor gratis amatur , nisi merces esse ipse us arum . Amor igitur mi , ceu in se boni :persecti, non excludit amorem Dei , ceu boni nobis; sed sunt eiusdem amoris divetii gradus quorum persectior minus persessiorem secum asserta
214쪽
I 83 fert. Sed altissima haec Mysteria non ultra Philosophica in Quaestione profanabimus . In rem nostram animadvertere modo est, perperam ab Adversariis , statui , non solum posse a Garitionem atque spem , sed etiam illos appellari persectiores , qui eam praetermittunt . Nam si Pseudomystici a Theologis, a Patribus, ab Ecclesia, Ma sensu, ut dicitur, communi omnium,
damnantur , quod iidem , amorem Dei in se boni , distinguentes ab amore Dei nobis boni
priorem solum admittendum ducunt, non vero posteriorem, quem vocant mercenarium quam invidiosior sit oportet , obsecro , opinio , quae perfectiorem statuit illorum conditionem Christianorum , qui virtutem' honestatem propter eius pretium sequuntur, conditione Christianorum illorum, qui secundum virtutem agunt propter praemiium, nempe Deum In illo enim Systemate seudomysticorum , etsi male amor Dei rejicitur, quatenus est praemium 3 bonum nobis requiritur tamen, tamquam necessarius, Dei
amor in se boniis persem quare Deus est ad huc emre qui diligitur; nec omitti illo in SP stentate videtur amor praemii , nisi ob amorem
Dei. Ast si ob amorem virtutis omittimus amorem praemii tunc ob amorem creaturae omitti
mus amorem creatoris , scilim in amorem A
215쪽
aliud praemiuili in Philosophia morali Christia norum poni, nisi Deus possit. LXXXII. VERUM, inquiebat doctissimus motius Christiani se ita affectos si profitentur, fore
ut suae praemiorum aetemorum expectatione honesarem , quae Deus es , adhuc sequerentur ibam in ea indepturi felicitarent . LRue ite rum repetit eodem in Capite , scribens ut
eum diraecept m de me te ceteris edimnitas prinferenda , non adeo contrarium esse praecepto Chrisianorum , Diliges Deum super omnia , hoc es cereris omnibus praeferes Deum, quia Deus Θησαι dis es. Sed quid hoc nam rei est 'iem Meum esse apud Christianos 3 Deus erat illa videm Stoicorum, apud quos Deus ,
tum , Ortuna, Providentia , aeterna rerum colligatio, sempiternao incommutabilis honestas, ceteraque eiusmodi, nomina erant diversa tar-
tum ejusdem omnino reici sed non posset sirmus Christianorum, nisi honestas illa immutatilem non modo haberet essentiam, Verum etiari. intelligentiam, voluntatem , vim creativam , E a quacumque re creata distinctionem, beneficer etiam , liberalitatem, ceteraque adtributa, quae Lilaea prosecto selius honestatis non reperiuntur
216쪽
MAUPER TUIS IAN E. 187 Neque enim propositioni illi vindicanda uis stas Deus es , aliquis hei mihi Iohannis illud velim adserret Deus Charitas es Hellenisticam enim, hoc est hebraicam Ammaliam in eo quis ignorat Afestiva enim per ipsamet substant,va non semel exprimini Hebraei, de Foexempla apud Grammaticos illius Linguae infinita
quare sensus est Deus charitatem habet: oe- vera statim subjicit sequenti commate Johannes in hoc apparuis Charitas Dei in nobis , quom filium suum tam οὐ mis Deus in xmmdum , ut visamus eum . in hoc es charisas , --niam ipse prior dilari nos, M. Sexcentique Interpretes locum illum Epistolae Iohannis significare aiunt ex Deo Charitas est, vel Deus Charitatis auctoris donator es, eadem anomalia Qua Psalmista dixit Dominus fortitudo mea , Liaminatio mea, salus mea . Tu es patientia mea, tu es spes mea , tu es expectatio meis; intinuis haec posteriora magis obiective dicta esse videam tur Certe Deum, ut Theologi docent, Charistas tum formalis, increata , eaque vel essentialis, vel notionalis est , tum caussalisis creatia, idque per omnia caussarum gener . Verum
ut essentialiter Charitas a Christianis Deus bcitur, vix dici potest substantialiter honestas , quum non aliam honestatem noverunt umquam Christiani, quam exeatam illam relationem qum Aa et in
217쪽
i88 VI FDICIIT iri rebus ipsis est creatis; Qquamvis sientiani tribuant honestati suam , numquam tamen eam Deum esse crediderunt; quare quum suos amisintelligunt Christiani conformati en habere cum humana Ratione , Legibusque Divinis humanis , virtutem se demo honestatem consequutos, non tamen Deum , arbitrantur Quoniam vero intelligo ei nonnulla explicam da esse a CL Zanotto non animadversa. scis dum est, uti nunc apud nonnullo Recentiores, ita olim apud Veteres , duo de Doctrina Iuris& morum obtinuisse, diversa quidem inter se in Ateismum tamen collimantia utraque Systemata . Epicurus si uiderat Legem Naturae admittebat nullam, ut satis notum, innuitque Cardinalis Poliniacus, Libro contra Lucretium primo 2 Nam quod in his rebus genitri Natura minis tmmano Generi lumen , re Iudi , vanun M
I a rari eum lucis inops, in putetur me scelus in Miebris admissum , Ucuri
que virtus In pari mn proto pendebis utrumque a
Arbitrio Via, nec eri nisi nomen inane . . Hein nullam uum admitteret Epicurus Natu--το Lesem , nullum etiam admittebtat Deum
218쪽
Stoici ex opposito , quum unam illam re omnibus intrinsecam, infinitamque admitterent
Naturam, quam Deum, fatum , sortunam Providentiam, necessitatem , c concatenatarum
seriem rerum appellabant, Naturae etiam Legem admisere, sempiternam scilicet incommutabilemque honestatem moralibus hisce dicendi modis animam tamen Mundi, sive infinitam cogitati
nem infinitae materiae cognatam , denotantes Hobhesiani , inter recentiores, quique Societa um omnem 3 Iura inventa metu statuerunt, nullam admittentes aliam Naturae Legem, quam
amorem proprium necessario Legum Civilium vinculo frenatum eiusmodi , inquam, homines
vere. proprie Legem Naturae admittunt nubiam , quam inter recentiores tamen admittuntii , quos Naturalistas sive Spinosianos appellamus ea ratione tamen Naturae Legem admittentes , qua etiam Deum , quem quum ex
stensione donent intellectione , exque pro A intelligibilibus , quae omnes unum faciunt kujusce inde unitatis ex visceribus , uti mate xiam , ita etiam prodiisse intellectum, prodiisse animam emacem prodiisse Naturae Legem po Munt , quae idem sit cum Natura tamen , cum emaci anima, sive mundi , cum intellectione cum exstensione, cum unitate, quae Deus prietatibus componant Ut
219쪽
,yo VINDICIAE Ut igitur Stoicus, rapinosianus homo hohesta tem sequutus , jure diceretur suum sequutus Deum, quod non alius sit ipsis Deus, quam Natura rerum, morali considerationes, immutabilis x empiterna honestas appellata j ita de Christiano bonum solam sequuto honestate dicinumquam potest, ipsum tunc suum sequi Deum;
quum Christianus Deum a natura perpetuo distinguat, eumque extramundanam , ut ita loquar , sive supramundanam intelligentiam esse credat ' a relationibus , quas ad perfectiones adtributa illius Intelligentiae res creatae hobent, Intelligentiam ipsam apertissime secernat Itaque si omissi infinitae illius Intelligentiae com sideratione , suam Christianus figeret mentem in meditatione solum pulchritudinis creata relationis, nempe honestatis; si solam honestatem se queretur, si sola contentus esset honestate ; huius
dem Gnore ipsum rapi iure diceremus nonat tem Dei illam sequi, sed non Deum; illi se
vire sed non Deo illa denique contentum esse, non vero divinortina agi expectatione praemiorum; adeoque nec operari tunc juxta decreta Philos
phiae moralis Christianorum qua in hypothesi
vomodo mitra Maupertessium pineant dissere,fim Zanottus t
220쪽
LXXXII LVERu non despondet hic animum , sed pergit inagis, mapite Animadversionunt L pag. 27'. ita scribit Si Christiam. Hi aliud
Deum , beatam acquisit animi tranquillitatem , quare eamdem non consequetur animi tranquillitatem etiam Stoicus , non alia
de re sollicitus , quin de honestate 3 Quam quidem interrogationem suam posset L Z notti Vindex aliquis vehementer ex iis con firmare , quae nos in limine statuimus huiusce Disceptationis. Distinximus quippe sormalem ab
obiectiva felicitates hancque variam me posse diximus , pro vario hominum temporum
statu, desiderisu illam vero in animi tran- villitate stam omnino esse. Si igitur Stoici deerium circa honestatem solum versaretur uti desiderium Christiani hominis versatur circa Denm;
thanc certe Stoicus virtutemis honestatem consequutus , deberet esse felix, ea ratione qua se, si est Christianus consequutus Deum aut ea ratione qua hic nil aliud quaerendo mam Deum beatam acquirit animi tranquillitatem cita Stoicus non alia de re sollicitus quam aestione states etiamsi ejusmodi exercitium honestatis in felix esse videretur quia nullam est tunc O lupta