장음표시 사용
71쪽
in toto , imo vero i is totum . Maum , ad infinito similem; rem omnium certum, Gimilem incertori cuncta in se extrari intraq- complexum, eundemquet metum M ur opus
-nIum, quod omnia revetiimi sint in .s- , ut in eo immutabiliter conqiuiescant umimque individuum cum eo ,- incommutabile permaneant, in illo tandem reddi , re lutaque resedire omnia, quorum moeni non esse locum, sed cedere coelo.
72쪽
MALO illi occurrere visi sim veterra Acade, mici iubdola tamen, 3 infidiosam veluti peripecimii Nam etsi Caussam praedicarent omnium principem, primuinquς monis pia incipium , sum a iam vellatiantelligentiam, ocivinum quodam modo sensim quareis diligentissimis quoquefiicum aliquando fecisse vis lunt iis sci et v veterum Academicorum phirim Deum minis a nobis creditur rerum naturidivi Co diror, cognovicti sinμ- vera eorum inmm
mentis mi incio is materiae virtui distreta eorumque de rerum natura testimonia cum iis demum conveniebant , Quae de universo risus
omnibus circumfuso, exstensoque principio , sive de Mundae inima Stoici inventos a queritissime proferebant . - , etiamsi monim, ut Me laint, immorimum i inlibus , Divino: pacem
miti Providentiae , veterum resonarent Academ; eorum etatae, Deum tamen, materia veluti antis mam excogitabant atque uirtutem Mui Vortua,
remm usi intelligena virtutes aram, rad M'ui in se, ultimini estissim
73쪽
hoc sublime odens , quem invocant
Dum igitur Deum unum latebantur ejusmodhΡhilosophi, ignem illum intelligebant, Muram que illam aetheregin, quae penetraret, animaret v entia univetat, quaeriue diversas iuxta res v s Per vim esistinabat Miny, variis aiorrunila bus insi minetur. 'Qua re inimi veteres Academ, es, ceteros adversiis Philosophos, animorum hinmanorum essentiam neque e communis materiae
partibus, neque ex earum des sitione pexu, contendebant esse constitutam, immateri demae uetereamque allani quidem: esse praedicabant ratione tamen , ut cum universidissimo intelli gente principio permisceri ipsam confundique dincerent ἰ eoque pasti, immortalem esse , c suo uniri principio existimarent , quod unicus intel ligentibus ficum omnibus igneus ille vigor tin mens , o caelestis origo: quo emta e sente Platonis illa de immatemilitate δ: aeternitate erat ammi, demonstratio in Phaedro . origo autem Tam immanim errorum erat, quod veteres illi omnes Philosephi moralem rationeri : caum'
74쪽
debuissent: ut scilicet ex ordinis rerum necessitate, principium ordinis liberum inferrent causiarum enim nulla cognitu pervia magis est quam finalis Dipsi ex opposito physicam totius entis essentiam metaphysicis principiis inquirere
perrexerunt seque cum infinitate confundentes, non minus a physica rerum essentia , quam ab earum principio longe abierunt. Qui nuper prudentius philosophati sunt , ut Newtonus , ubi des Optice agit, atque de Principiis Vestaeriusque in Newtoniana Metaphysice in primi principi inquisitione, a finalibus caussis non esse recedendum docuere, quarum in scopuliam Atheo rum vires se posse solium frangere videntur .
Ea vero quum Veteres praetermiserint , in infinitatis monstrii cecidere , natura scilicet , cmateriae accomodatum; quare qui philosophico quodam , uti olim inquiebam, oculo rimari fontes non ualet , ast limpidiores saltem rivulo
utinam consectaretur, eximiosque Recentiores
qui hoc in pulvere sudarunt, vel unum in Philosophiae istoria Brucherium . Nosceret prose cto ille apertissime , quantum dissiti ab opinio ne fuere nostra, . totius Generis humani, Veteres Philosophi, ubi de natura animi, jusque post mortem conditione pertractarunt. Vidit hoc etiam. , qu Tullium egregie adeo interpretatus est Cl. lolivetus, 3 in Prasitione ad Librum a
75쪽
sstulanarum primum, nil minus ratiotu es consonum testatus, quam summa Religionis naturalis Capita in Gentilium quaerere hstematibus Philo horum adeo enim' systemate Hi-gismis Naturalis, 3 ab ejusdem Capitibus sum-- , prim i distant veteris Philolophice , ut
similium omnino sub verbis. immaterialitatis, internitatis, ceterorum ue adtributorum, quae memias ideas ab hisce inferioribus removent, fabumversa congerie corporum abstrahere videmtia , oppositum involvant tamen lais nexum partibus , atque consequutionibus sensum . Itaque egregie magnus ille Heineccius, in Elememtas Logicae, arte prima, Nemo , in t , dubi, immortalitatem animae Aiax figmeam P Magoricis Platonicis abud Stoicis , aliusCbriseianis. Quum vero Platonicos dicimus, eos significare volumus , qui ante Christianae Religionis ortum exstitere. Posteriores. enim, quamvis Ethnicos nostri aemulatione, doctrinam re- se age suam , in Disputatione adversiis Cleri- . cum a nobis ostensum est.. ea iam vero plumum, rettulimet aestim .mae. Philosophorum de natura a stam anulinpost mortea disserentnina; ceteraque inteio ita lud
76쪽
lud senecae, Epistola IV Libri II doti mis Mors est , nori esse id quod ante mi, si quisla
simum isas, Aquis exsime lucem pojus esse
eram exstincta es , quam anmquam a Tniaretur Nos quoque re accendisnur e linguimur. -- dis si re pον aliquid intimur quidem verba Muretum in admirationem rapuere, quum sibi Seneca aliis in locis duxisse visatur , ani mos humanos, morte obita in oesum avolatiae 'tuare consequendum ducit , certuruis stabile ni- .hil esse posse, nisi quod vero 3 soIido fundamento nititur, ideoqire semper veterum mailosophorum de Deo , de animoriun immortalitate , similibus , judicia striRuasse. Et Iaac quidem de re milla modo dubitandum . Verum , dum Se necam elati nobiscum lim sensisse docet, hinmanos animos , morte obites, elatos an coctum
auolare, nae Stoica in Philosophia prorsus hos etem se ostendit Clarissimul ille liuior , Non destrui animanas , nec exstingvi opinabantur qui tam ., ut jam ei cimus , Philbsophi Academici
non tamen viam emanere, Sesaman uile in esse aut verius, non perire quidem animas, amiconsumi fatebantur; non retitas easdem tamen
77쪽
Qualem vero Seneca immaginatus fuerit animae
fumi. Desinunt syn, non pereunt. Et mors, quam pertimescimus in recusamus , intermittit irram non eripis . Venire iro Q i mos in lucem repot
turus exis . Gu Orbem arisium in se remeam rium idebis in hoc mundo extis M. fed tacitas defceniare, o resurine, ere Platonica austem omnium Renovatio , licet a Pythagorea. , 8 Stoica diversa, ea tamen non erat, quae cum opinione Hinapi --- - πια concilia n potat, quislues in humanae vitae assiis serio influeret, cuius codsideratio infelicitatis momemta minuere valeret
78쪽
MusMODI ex brevissimo Systemati Phil se phorum vetenim specimine , intelligit quisque
cum 'eritate utique non consenare illos , qui statuunt, Philosophos omne alteram docuisse vitam is Platonicos praesertim se illius Dogmatis fideiussores praestitisse. Evidentius se se nobis tamen offert argumentum , quo Philosophos acospitione simium summe vitae lans absum demonstreinus quum certumst, tunc solum iblius coepisse fidem Dogmatis nutare vel apud ubgus Ethnicorum, quum se se protulit protenditque Philosophia . Non ei vero respicio enco mi quibus hac de re scurum celebrat Lucretius neque enim de Philos hi loquor Epicimmorum; sed aliorum latius , qui animae immor talitatem , aeternitatemque pratilicabant Siquidem vel ubi immortales ne humanos animos demonstrare pergebant illi Ethnicorum Sapientes; illarum vi demonstrationum nulla Faemia , mulasque esse consequelaintur futurae vitae poenas
millos Elysios campos . nullos Inseros , neque enim am,ilare , qui , aliqui iucunditate, ac
Voluptate assici, aut corpore agere modo posse sibi persuadere, aut imaginari poterant id, quod post mortem corporeis carere oportebat mem
79쪽
bris cum mundi anima confundi mei Athenaeus Libro De nosophistarum XI. hominem inducit, ita adversus ea, quae de futura vita docuerat Plato, disserentem : De tu vero quae
80쪽
M AUPERTO SI AN SPquidam , - immortalem re ncorpoream
evadebant Philosophorum de Natura Mimmorta luat amarae demonstratisvies.
Ius MODI quippe Philosophiae arcanis in Theatra, fora, apud Sophistas receptis eligio, sive relate ad Caput de Naturain Prinvidentia Deorum, sive .rebis limini inm-- , inagna Hades init. Lucianus enim, labro 'em restariae v. non verebatur tario tus. in irridenda Populorum de Inseris, ac Elysiis peritias ne, Mironico quodam stilo memorabat , animos , morte obita , corpora asdem non habere is impalbabiles esse , ea praestare tamen omnia , quae corpus proculdubio Rubrimi stare, ambulare, & moveri eos sine pedibus, vocet emittere vinei litigua, ridere sine Missis , sine auribus audire: aliaque perficere quorum antilogia laetam praebebat auditoribusia teriam . De morte vero agens peregrini non- tissimos mortalium Christianio appin