장음표시 사용
191쪽
Quanto Martialis eum sit amplexus amore et beneuo lentia, vel inde patet, quod epigrammate commem rato illum allocutus dixerit:
O mihi curarum pretium nou vile mearum s. Hacce Antenorei spes et alumne laris.
inprimis floruit sub Vespasianis, sed ut fieri vulgo vide
mus, bonae mentis soror paupertas fuit. Patauit degit procul a negotiis, de rebus Romanis parum solicitus, omniumque curarum liber, assiduo literarum studio solatium, et quam Potuit, maximam voluptatem inuenit. Nec adeo mirum pro ingenii bonitate, et opera indefessa, et iuuentutis ardore, eam carminis heroici gloriam et maiestatem assecutum fuisse: ut poetis omniDus fere sui temporis in hoc genere palmam praeripuerit, et uno fortassis minor remanserit Virgilio. Hunc imitatus, huius facile obtinuit laudem, eaque carminis epici et si limioris meditatione, leuiora et quotidiana Poemata, et epigrammata, meras esse nugas et iocos existimabat, sibi vindicans ipsam artis grauitatem, tragoedias et UOPOetas. Hinc MAReti Mis L Optimus epigrammatum artifex, Ostendit tragoediae et epopoeiae materiam e fabulis fictis et1bmniis poetarum esse desumtam: epigrammata Vero ex hominum moribus esse: ut hinc vitiorum emendatio, illine delectatio maior et vana admiratio oriatur. Sunt qui eum scripsisse putant, g cum Fl. Vespasianus et Domitianus au urbein essent, Titus vero Hierosolymam obsideret: quod ex illis versibus eius elicere volunt: δε - versam proles tua pandet Idumen Namque potest ) Sol mo nigrantem puluere fratrem,
Spargentemque faces, et in omni turre furentem.
192쪽
vie. ReiNsius quindecim viri sacris faciundis munere su ictuin esse colligit ex his eius verbis: i Phoebe, mone, si Cymaeae mihi conscia vatis
Quoquo se res habeat modo, aetatis maximo fore, Domitiano imperante, post annum Seruatoris LXXXVΙΙL ) videtur decessisse Patauit, ubi et Ossa eius condita esse dicuntur. Obitum eius tum qui ΝTILIANvs I) deplorauit, ac merita viri in suo genere excellentissimi considerans, multum, professus est, niaper in Valerio Flacco amissum.
g. LXX. Probe distinguendus est noster a L. Valerio Flacco, qui cum M. Catone familiarissimo suo censor fuit, atque
rivet Rcreo teste m) ex Patritiis tanta auctoritate, ut populus illi, non velut candidato, sed iam principi et imp ritanti, Paruerit. Consules fuerunt eiusdem nominis plurimi, ab V. C. anno CCCCXCII. L. Valerius Fla cus cum L. Octacilio Crasso. DXIV. in Valerius mascus cum C. Manlio Lucrino. DXXVII. P. Valerius Flaccus cum Μ. Attilio Regulo. DLIX. L. Valerius Fla cus cum M. Portio Catone. DCII. L. Valerius Flaccus cum M. Claudio Marcello. DCXXIII. L. Valerius Flaccus cum P. Licinio Crasso. DCLIV. L. Valerius Flaccus cum C. Mario Nepote. DCLXI. C. Valerius Flaccus cum M. Herennio. DCLXVIlI. C. Mario Nepoti septimum consuli, qui decimo sexto huius consulatus die obiit,1uffectus Valerius Flaccus cum L. Cornelio Cinna fasces
. Lib. I. v. FaD obseruante nonWELLo in annalibus Quintilianeis. Instit. orat. Lib. 1 . cap. I. . . Vita Catonis Censorii p. m. I. Diuitigod by Cooste
193쪽
CAP. III. DE POETIS SENEsCENTE
imperii tenuit. Poetam vero nostrum haud unquam fuisse consulem, aduersiis Carrionem recte Baressus docuit. Fuit etiam Valerius Flaccus quidam Viterbientis, Sixti IV. Pontificis medicus, acqualis Raph. Volaterani. n)g. LXXI. Scripsit noster, qui hodie exstant, Argonauticon libros octo, nec integros, carmine heroico ad Flauium Vespasianum. Sunt Vero Argonautica de Argonautis, seu colonia naui longa, quae Argo dicebatur, in Colchos traiecta: quo Iason cum LIV. sociis, lectissima Graeciae iuuentute, ad Vellus aureum p) auehendum a Pelia patruo, Thessaliae Lege missius est. Inter principes, qui cum eo profecti in Argo naui, Castor, Pollux et Hercules fuere. q) Ex Graecis hanc fabulam tractarunt Orpheus et Apollonius Rhodius, quem inprimis Flaccus noster, haud invita Minerua, imitatus est; ex Latianis ante Flaccum Argonautica Varro executUS est, quae, quod dolendum, temporis iniuria Perierunt. Inde, nec
immea, Qui eum laudat Lib. H. Commentar. Vrban. εὼ Nomen vel a structore, qui Argus appellatus, Vel a velocitate accepi f. traditur: enim apud Graecos velocem notat. Boiactia Retus vero a longitudine dictam Ostendit. Hanc poetae ira.dunt primam suisse nauem , quae, ut Phaedrus loquitur, inhospi salis hactenus ponti patefecerit vias. Quod non de omnibus, sed de naui longa accipiendum: longe enim ante homines in mari nauigarum: tanto vero nunquam suerunt usi apparatu. vid. PLi Nivshist. natur. l. I. c. s . νγ Aui eum hoc vellus recte iudicant suisse venas metallicas: unde figmentum, quod Colchi aurum e fluminibus, asseribus perforatis et lanosis pellibus excipere soleant. vid. oviolus metamorph.
194쪽
I simmerito, quisquam fuerit minatus, quo consilio noster post Varronem Argonautica sibi proposuerit scribenda: cum viderit istum iam satis eleganter et docte , antiqui talis uniuersae conspirante saeiragio, in pari argumento fuisse versatum. At doctus ille Varro ad exemplum
Apollonii, teste v. LERio PROBO, r) quatuor libris, breuiter hoc argumentum fuerat persecutus, quod Flaccus tandem, Ut epopoeiam redderet augustiorem, quantum
ex iis, quae stipersunt, colligere possiimus, duodenis,
aut minimum clecem voluminibuS sibi proposuerat complectendum. Cum enim nec Absyrti mortem, nec illa, quae Argonautis exinde plura in reditu obtigerunt, ena ret : Operis totius quartam minimum partem desiderari Oportet. Sunt s) ergo, qui ex Fabii desiderio et querela de morte Valerii opinantur, eum morte immatUra praeuentum fabulam absoluere non potuisse. Hoc vero Nic OL. ΗΕlNSivs t) temerarium iudicat dictu, supremam poemati manum haud admouisse: cum opus istud longae aetatis iniuria, Vt nunc est, mutilum ad nos peruenirefotuerit. Certe quod ex Quintiliani verbis probent, haere non videntur. Potuit enim ille vir iuuenis et poeta incomparabilis, post confectum hoc opus, aliis elucubrandis incubuiste, quae respexerit Quintilianus, vel dato ingenii specimine, alia atque alia per vitam longio rem exspectauerit. Potius est, inquit Heliasius, ut ta dium laboris suprepsisse librario credam, ne reliqua descriaberet, aut codicem sive Gothica direptione, siue alio quo casu ad posteros mutilatum esse transemisum. tanae clades
r Ad Virgil. Georg. l. a. v. IZg. si Inter quos s c ALic ER hypercritico , siue poetices lib. s. pag. 839. seq. - ι Praefat. editionis suae.
195쪽
Papinianam quoque Achillei da et raptum Proserpinae Claudiamum grauiter videtur Ulixisse. Certe in Ieptimi atque octaui libri Valeriani ultimis plus multo mendarum occumrit, quam in reliquis unde de Ucitantia librarii ac furinitate paullatim magis ac magis labori succrescente, seu picari
nobis dabatur. Procul dubio hic noster est Valerius Flaccus, qui summaria librorum, ante Plinium, confecit, ut quod quisque desiderauerit, ne perlegere int grum librum ellet necesse, quaerat et sciat, quo loco inuenire possit. U
De meritis et summo ingenio poetae luculentum est vallii .umLiANi X testimonium, qui praematura fata et inopinatum facundi oris filentium deploraturus, multum, inquit, in Valerio Flacco nuper amismus. Nam suo si culo inter omnes carminis genere dissicillimo regnauit, adeo quidem ut nemini, post felicissimum Caesaris Oct uiani Augusti aeuum, ornam, grauitate, eloquentia, et numero orationis aequabili cedat. Imo dubitant, num inter scriptores Romanos, qui epicam poesin excoluere, et quorum lucubrationes, in tanto elegantiae antistii ris naufragio, maiori ex parte ad posteritatem saluas peruenisse gaudemus, post vere diuinum et omni comparatione maiorem Virgilium, fuerit quisquam, qui iure Valerio nostro praeseratur. Tam concinna Omnia et castigata nitenti tantum artis, tantum ingenii et doctrinae, tantum OrationiS citra tumorem rasilrgentis, ca didae, omnino conuenientiS cum argumento suo reni-3ere videtur ubique, ut proxime ad funamam in hoc ge
196쪽
nere carminis gloriam et veras laudes accedat, et Nico axinsiv) iudice scriptor plane eximius maiorem aliqua to requirat curam, si pro dignitate sit laudandus. Ecquis dubitat Heinsium de his iudicandi peritissimum artificem fuisse. H EARTuius a) pluris, inquit, omnino faciendum
ego reor in numero Latinorum poetarum Valerium Flaccum, quam vulgo faciunt, imo non vulgo, etiam eruditi Sonus,
viritus, eruditio, grarinas in eo sunt insignes, iudicium. Illud obseruauimus, quoties per se aliqui canit, longe faciliorem esse, quam quum Apollonium presso pede imitatur. Nescio enim, quomodo generosus ille an mus saccescit, quum se sum adseculeias leges alienarum
inuentionum componit et cogit. Elegantissimus ER veKRVs Ius eum vere Romani oris et spiritus poetam vocat.
Secus de eo stati R o iudicae, qui sella quidem eius agnoscit ingenium, magnum iudicium, et non mia garem diligentiam: ut dignus sit excusatione, quod i motura morte praeuentUS, acerbum nobis suum poema reliquerit. Eum esse dicit omnino duriusculum; pentitus vero nudum gratiarum comitate. Vtriusque comtrarium ubique patet: et si quid video, cum orationis suauitate grauitas et elegantia se facile prodit: grati rum vero plena sunt omnia. Principium illi non plaeet, quod cum Pindarus iubeat esse illustre et luculem
197쪽
tum, maxime sit insuave. Ecquid peccauit Ipsum audiamus Poetam: Prima, inquit, Deum magnis canimus freta pertita nautis, Fatidicamque ratem MIethici quae Pha is oras Ausa sequi, mediosque Biter iuga concita cursus Rumpere, flammifero tandem consedit Olympo.
Ecquid dici potuisset melius 8 Et Scaliger ipse fatetur,1onum esse carminiS multum, nec vulgarem artificem. Nam quum Versim magnitudo constet accentuum se quentia, aut longorum verborum tractu: scptem dictionibus primum expleuit versum sonorum sane, sed qui Scaligero nulla ratione satisfacit: non quod ibi quicquam vitiosum sit: sed quia Fcnustas absit, i. e. quia Scaligero non satisficiat. Ceteris vero abunde satisfecit omnibus , ut ipse MARO, d) qui Octo vocibus initium operis diuini mutauit:
Anna virumque cano Troiae qui primus ab oris &e. Neque concedit illos filisse nautas Deorum , qui toties fuerint afflicti fatis aduersis ; pars etiam eorum in ipsa nauigatione interierint. At virum politioris literaturae amantissimum praeterire non poterat, fortissimos quo que heroes ab Optimis poetis non raro Deos atque De rum filios nominari. Neque capit, quomodo hic dica tur prima freta peruia I cum ipsemet in primo canat Pharias m)riasque carinas Apolloni US autem naues Iasoni obuias in ponto scribat. Sed facilis responsio cst, nostrum canere Prima freta peruia nautis mygnis, ut ipse loquitur. Maligero durum est quoque illud , oras ausa sequi: quod non Praeirent Orae. Quasi Vero non e dem
198쪽
LATINA LINGUA ILL Us TR ORIBVS.I 3dem sit omnium et optimorum ita de rebus apparentibus vel ex sensi hominum bene dicendi confitetudo. Quod autem dicat sat dicamque ratem, neque extet in toto opere : idipstim agnoscit factum esse fati culpa : et morte aflectum non expleuille fabulam. Potius illam a Flacco descriptam fabulae partem iniuria temporum i teriisse credimus. Neque alicuius momenti sunt, quae praeter illa iam a nobis commemorata desiderat. Ignis erinem, ignis linguam, et simi lia, siue peri metaphoram, siue ex Aruspicum libris, scripserit: nihil videtur contra ipsius rei naturam significat te. Perinde est, dixisse, et sinis dat vultum , et pondera dictis ἰ vel quod Scaliger melius opinatur mille, verbis. Ecquis fidem apo ta historicam postulabit, aut mirabitur , res alios aliter atque aliOS narrare, cum illis aeque ac pictoribus quidlibet audendi semper fuerit summa potestas φ Hinc Achillem ante eam nauigationem natum Flaccus canite Catullus in ea matris illius nuptias celebrat. Cetera vix alicuius attentionem merentur. Tantumque abest, Vt pleraque sint maiore cura legenda, quam quanta scripta silerint.
Edita sunt primum Valerii Flacci argonautica Rouo niae I 474. Q l. per Ugonem Rugerium et Dominum Bertochum Regienses. Reperit eius fragmentum , lubros videlicet primum, secundum , tertium et partem quarti Poggius Florentinus : quod annotatum est in eius codice manuscripto , et apud Laurentium Pign
rium tum a GER. tori. vos fro e) lectum hoc modo e C. Valerii Flacci argonauticon. Hoc fragmentum repertume De histori Lat. lib. 3. c. I. Pag. ss
199쪽
passuum , una cmn parae S. Ascouit Pediani. Deus concedat alteri , ut utrumque opus reperiat perfectum. Nos , quod potuimus, egimus. Pontus Horentinus. Secuta est altera editio I 49 . fol.
Sequenti seculo prodierunt argonauticon libri Ven tiis Isa3. 8. apud Aldum, cum Ioh. Baptistae Pii Bononiensis supplementis, qui libri octaui partem posteriorem , librum nonum atque decimum ex Apollonio et aliis addidit. Parisis Is I a. sol. ex Ascensit ossicina. Is 19. fol. cum Pii supplementis, eiusdemque et Aegia dii Maserit commentariis. Is32. 8. apud Simonem C linaeum, ex Philippi Fugentini emendatione. Lugduni Is s. et Is 8. I a. apud Sebast. Gryphium, cum Pii supplementis et commentationibus. Anmerpiae Is6s. 8. apud Plantinum cum Ludovici Carrionis c stigationibus et notis. Is66. II. ex eadem Christophori Plantini ossicina, editio Carrionis altera, qui repetita i dustria auctorem, quae ipsius verba sunt, ita perpum gauit, ut iam primum editus videri possit. Argentorati xsas. 8. ex Philippi Fugentini emendatione.
Post Christum natum seculo decimo septimo Flacci argonautica prodierunt Lugduni I 6o . 8. cum notis Lud. Carrionis, Andr. Schotti, et Lauri Balbi Liliensis Hispani. Coloniae Allobrogum I 6 II. 8. cum notis Carrionis, Schotti et Balbi. D iae I 63o. 8. cum Lud. Carrionis, M. Antonii Sabellici, Lamperti Alardi, Christophori Bulaei, et Ioh. Wetigii notis, Omnium item vocabulorum indice ab Alardo concinnato. stilodami I 68o. an ex emendatione Nicolai Heinsit, qui et notas suas addia
200쪽
thri MA LINGvA lLLVsT MORI 8 Vs. γος addidisset, nisi mors hibliopolae interuenisset. Aram furti I 698. 8. quae editio Parisios nataleS mentitur.
Nostra denique aetate nitidissimas et emendatissimis Valerii Flacci editiones impetrauimus, quae prodierunt Vltraiecti I I. et I ZI8. Ia.. cum Nicol. Hein sit no iis , curante Petro Burmanno. Lugduni Batau. IIa . 4. cum integris variorum et Petri Burni anni notis. Ibidem eodemque anno I 24. I 2. sine notiS, eX emendatione Ρetri Burmanni, qui et praefationem scripsit.
CAius f) sILIvS ITALICUS, vir consularis, orator et poeta clarissimUS , ex antiqua Siliorum gente .g oriundus. Filius fortassis erat C. Silii illius pro ximo ante obitum Augusti anno ab V.C. DCCLX V. post Christum natum XV. tertium consulis. θ) RomanuS ergo, non HispanuS natione fuit. Et errant, mea quidem sententia longe, i ) qui Italici cognomen ab Italica Hispaniae Baeticae ; aut a Corfinio, Italiae in Pelignis urbe deducunt, qRae sociali bello , velut Ita liae caput, Italica nominata est. Mallem ergo Italici
cognO-fo Non Caius , sed Publius nominatur a GLANDOR Plo in On mastico, et Mo Dio in nouantiquis lectionibus , qui passim multa in Silio restituit.
g Olim gens illa fuerat plebeia , ex qua primum Q. Silius quaestor creatus fuerat: teste LIVIO lib. q. c. s4. Polhquam ver ad honores viam apertam habuit: inter nobilissimas Roman rum florere coepit. δὲ Vid. sva TON Vs Aug. cap. IOI.
ι Quod e La Rivs quoque demonstrauit in vita Silii, eius editIoni praeliussa : et vos s i v s de historicis Latinis l. I. c. 13.