장음표시 사용
41쪽
L I B. I. C A P. II. IIJuri prudentia sacra lib. 3. de Comitiis Ecclesiasticis cap. 9. num. s. Non id.
circo tamen illis assentimur, qui eas absolute necessarias assirmant: quem. admodum enim Concilia Generalia, quamvis summopere utilia , non sunt tamen absolute & simpliciter necessaria pro Ecclesiae universalis regimine , sicuti pluribus ostendunt Duvallius de supr. Roman. Pontis in Ecclesiam potestat. pari. 4. quaest. I. & Cardinalis Bellar minus Contrου. tona. 2. lib. I. de cincit. cap. IO. ita Episcopales Synodi , etsi maxime fructuosae, non ta .mcn absolute necessariae dicendae sunt pro recta dioecesium administratio. ne, cum alii suppetant modi assequendi eumdem finem , ad quem Synodi tendunt. Joannes Matthaeus Gibertus Episcopus Veronens s , cujus virtutes & merita plurimum commendant illustrium virorum testimonia colle. Ela ad calcem operum ejusdem , quae typis impressa prodierunt Veronae anno I7 o. is , inquam, novemdecim annorum spatio praelatam Eecleissam sanctissime gubernavit , & tanto temporis intervallo unicam Synodum coegit squod narrat Auctor ejus Vitae , iisdem operibus praefixae)ratus nimirum, se muneri suo plene satisfecisse, eum sngulis annis dice. cesim visitaverit, aliaque multa praestiterit, quae ad rectam sui Cleri institutionem conferre videbantur. Mortuus est quidem Gibertus initio Concilii Tridentini, & proinde antequam emanaret decretum de cogenda quotannis Synodo Dicece sana e sed jamdiu id ipsum sancitum fuerat aliis Ecclesiae Constitutionibus, quibus nihilominus putavit Gibertus se alia ratione aeque bene satisfacere. Quae a nobis dicta censeri volumus, non animo elevandi Synodorum utilitatem , quam iterum iterumque commenodamus & inculcamus; sed ut statuamus, eas non esse omnino & ab .lute necessarias: utque Episcopi, qui ob aliquod impedi mentum suas Sy.
nodos, juxta Tridentini decretum , congregare nequeunt, non propterea
animum abjiciant , sed alias suppetere sibi sciant artes succurrendi sua. rum ovium indigentiis, earumque spirituali bono prospiciendi; atque ut ab aliorum exemplis modum addiscant Synodi desectum supplendi . Qua in re praestat audire sacram Congregationem Concilii, quae praecipuas suggerit industrias substituendas Synodo, eum ab Episcopo fieri nequit. Etenim cum Episcopus Canari ensis , oceasione visitationis sacrorum Limi. num , ad praefatam Congregationem trans nisisset relationem liatus suae
Ecclesiae, eidemque significasset, impossibile sibi esse Dice te sanam Syno.
dum cogere et sacra Congregatio litteris ad ipsum datis anno I 72O. rescripsit: Reliquum est, ut tuis postulatis respondeam . Primum disscultates
Dioecesanae congregandae S=nodi nobis ob oculos ponis , m ea quidem maxims sunt vetantque profecto omnem Ecelisasteorum conυentum fieri . Verum sacra Congregatio certior a te feri cupit an in unaquaque 3nsuta possent per annos singulas, definiso a te per edictum loco ae die, aut omnes , aut m orClericorum pars, quibus Duodo interese ius est, commode coire, vices suas uni, aut pluribus Procuratoνibus delegaturi ; m an qui electi fuerint, possent , accepto anthentico legationis suae testimonio, statuta pariser tempore ιδ
42쪽
convenise , ut referrent suarum Ecclesiarum statum , Cleri , m populἰ
mores , religionem , pietatem , remptorum decus , piorum locorum a iis niserationem , ceteraque omnia , quae opus forent . Collatis tune ipse conis
Iij iis . quid agendum esset, imperares, veluti de Synodi sententia, imperata. que illi ad suos adducerent, curarentque persedi u iri. Id enimvero isnodi speciem obtineret , maximumque inde fructum caperes ἰ quippe quid ubique tuae dioecesis agatur , penι rus internosceres , babitoque cum gravissimis viris . quales buissmodi Procuratores creandi essent, sermone , melius unive sis Ecclesiae tuae rebus consuleres . Hoc s fieri nequeat , dia cesim tibi per edicta regere necesse erit , quae inυalescentibus fortasse animorum morbis reis
medium in dies asserant , exacuant populos ad virtutem . Curandum tamen
erit , ut eadem edicta non negligantur , m haudquaquam neglecta fulse , ex unaquaque insula tesιmonium tibi identidem asseratur. Salutaribus hisce sacrae Congregationis monitis morem gerere deberent Episcopi extra
Italiam, ac praecipue in Germania degentes, si verum est , quod scribit Leopoldus Pilatus, Canonicus Tridentinus, in suis Originibus Iuris Ponisi eii Ila. s. tit. 2. de Conciliis Ecclesiastris, fieri nimirum non posse, ob dioecesium amplitudinem, Parochorum paupertatem , atque itinerum difficultatem, ut illi singulis annis Synodum celebrent.
stio titulo si cobonestanda senodus Diaeresana, σ quomodo inscribenda ejusdem decreta. Nonnullae antiquae Synodi Provinciales, ac potissimum Oscensis annis p8. tom. g. Collectionis Harduini eol. 333. ean. I. Barcinonensis anni syst. ibid. ωI. 337. & Tolerana um. ibid. col. 933. anni os 3. sesanrus inscripserunt , dicendo ex. gr. Sancta senodus praecipit , Sancta nodus flatuit. Hodie tamen & decet , & expedit, ut ab eiusmodi titulci omnino abstineant: ille siquidem solis nunc tribuitur Conciliis Generalibus. Ferdinandus de Loales Archiepiscopus Ualentinus anno Is Os. Synodum Provincialem coegit, in qua confirmavit aliam Synodum Provincialem habitam a Martino de Ayala . Synodum de more ad Sedem Apost licam tranfinist: eaque per sacram Congregationem Concilii sedulo examinata, inter cetera, quae visa sunt corrigenda, demandatum fuit, ut ab ea deleretur titulus Sanctae, utpote qui lotis debetur Conciliis Generalibus,seuti litteris in forma Brevis ad eumdem Archiepiscopum datis reseripsit
Sanctus Pius V. Haec verba e Sancta S=nodus : nori conveniunt senodo Proin
vincial , sed Unisersali. Dionysius Pauloes Lopis Presbyter Valentinus , & Doctor nostrae Academiae Bononiensis , nullum non movit lapidem,
ut suaderet, titulum Sanctae , non lotis Universalibus Conciliis , sed etiam Disitirco by Corale
43쪽
Iam eeteris Synodis competere posse οῦ & mirum est , quot exempla in sua juris allegatione ad id comprobandum attulerit . Missa ex allegatio juris ad saeram Congregationem Concilii; & clarae memoriae Cardinalis Mattha jus , tunc sacrae Congregationis Praesectus , die I . Novembris Is 94. respondit quaesito praedicti Lopis sequenti epistola e Cum Proυinis elatis illa Archiepiscopi Valamini Synodus, de qua nuper ad me scripsisti,
ad sacram bane Congregationem Concilia Tridentini interpretem inspicienda, ac recognoscenda missa fuit, summa quidem cum diligentia ae maturitate omnia rn ipsa D nodo contenta , expensa atque examinata fuerunt ab iis PM1ribus , qui eo tempore praedictae Congregationi praeerant. Itaque quod nune a me requiris, ut tibi ratio diversitatis aperiatur , cur isdem Patres tune de dicta Synodo Proυinciali, dum ea sancta Synodus appellatur, verbum Samcta tollendum censuerint , eum tamen idem verbum in pliarimis Provincirilibus Conciliis non semel legatur , gratum mihi certe fuit questum tuum , sicut gratissimum extitit Iturium ρο eruditis, quam pra te fers in pluribus
ocis animadvertenis colligendis. Verum cum eerto sciam , graves illos
Patres tune nonnis eum istione dictionem iIlam de hujusmodi Sνnodo sustu- isse , minime nune meae 'partes esse videntuν nulla necessitate cogente ) hoc
in controυersam vocare, cum potius meae partes sint illorum Patrum auctoritati ac prudentiae omnino acquiescere, ρο eorumdem sententia plene ad inrere . Ex qua prudentissima epistola , Sc multo magis ex allegato Brevi S. Pii V. manifestum fit, nec Synodos Provinciales , nec Diomesanas , sed solum Generales praedicto titulo Sanctae esse honestandas . Tota hujus rei gestae series habetur apud Cardinalem de Aguirre tom. 4. Concili rum Disaniae pag. 87. m plurib. seq. Inter Dissertationes Francisci M riae Cardinalis Brancatii Episcopi Portu ensis , una est , cui titulus e De Regulis Sanctorum Patrum.' in qua insertum legitur Votum , a Patre done de Comitibus Societatis Iesu conseriptum . Hic satis apposite ibi observat , quod, etiamsi ex personis eorum, qui Synodum constituunt, Sanctae SVnai appellatio deduceretur , atque ea loeum habere posset in Generalibus, aut ad summum in Nationalibus , & Ρrovincialibus Synodis, quae constant ex pluribus Episcopis , quibus nempe Sanctitatis apis pellatio tributa dignoscitur, non quidem intuitu gratiae lanctificantis, qua aliqui ex ipsis carere possunt, sed in venerationem characteris Episcopalis; verumtamen neque hoc pacto id diei posset de Diceee sanis Synodis, quibus unicus Episcopus praesidet : De Synodis Dioecesanis nihil dico, ιn
quibus unus tantum sedet Sanctus Pater Episcopus p quem titulum nee obrianueru ut , nec obtinere merentur Canonici, aliique Assistentes sine ulla iurisdictione Episcopali.
II. Alia deinde excitatur eontroversia circa Constitutiones a Provincialibus, & Dioece sanis Synodis factas, de quibus dubitatur. an dici possint Canones. Cum Canon idem sit , ac regula, ut habet Textus in Can. canon. dist. 3. omnes leges Eceseliae, quae lant regula morum, videntur sine
44쪽
sne ulla difficultate appellandae Canones . Hi ne quia Concilia Generalia in die untur tam ad definiendum quid credendum , quam ad statuendum quid agendum sit: eorum definitiones, quae ad Fidem pertinent, dicuntur Dogmata ' quae vero mores spectant, vocantur Canones. Verum haec
nominum accurata distinctio non semper in praxi observata fuit. Capita octo , quae in Synodo Carthaginensi anno 4I8. Episcopi plus quam ducenti, juxta S. Innocentii I. definitionem, adversus Pelagianam haeresim ediderunt, continent Fidei Dogmata, & tamen Canones appellata sunt. Definitiones Fidei in Causa Pelagiana a Concilio Arausicano secundo an is no 329. propositae , & a Bonifacio II. confirmatae , Canones dicuntur. Canonum quoque nomine viginti de Fide Capita a S. Martino I. in suci Concilio Romano anno s q. eontra Monothelitas proposita nuncupanin tur , uti observat Bartholus Episcopus Fel triens s iis suis Insilutionibus
Canonicis cap. I. num. 5. Hanc consuetudinem Tridentina Synodus secuta
est, quae Fidei definitiones, & haeretum damnationes per Canones prOp suit; et si aliquando eadem Synodus hanc methodum non retinuerit . ita prooemio quippe capitis primi fess. I de reformatione , tredecim, quae sequuntur , Capita appellavit Canones: bos , qui sequuntur , Canones salven dos oe decernendos daxit: & tamen in his nihil circa Fidem decrevit, sed sola tradidit praecepta circa disciplinam , quemadmodum scite observat
Doujat Praenotionum Canonicarum lib. I. eap. I. num. 8. Ex his porro confici plane videtur , nullam adesse rationem , propter quam Constitutio nes Synodi aut Provincialis, aut Dioecennae , quae certo regulae Zc nor mae sunt, ad quas sive provinciae , sive dioecesis incolae suas actiones dirigere debent, non sint inscribendae Canones. Et re ipsa Canouis nomen elaturam illis attribuunt Glossa in principio distinctionis 18. inquiens : mpiscopi bene possunt condere canones Episcopales, o Archiepiscopus Provinciales , quia qu/libeι populus , m quaeliber Eciae fa s/ι potes Ilatuere alia quod jus: & Abbas in Cap. Canonum, de Consitutionibus, ubi genera ἐim ait: Appellatione Canonis venit omnis Constitutio Ecclesiastica . III. Ita profecto res se haberet , si unice insistendum esset vocis etymologiae, & grammaticali ejusdem fgnificationi r at, si communem vocis acceptionem attendimus , praefatas Constitutiones Canones appellare Prohibemur e usus quippe nunc communiter . & praecipue apud Docto res, invaluit , ut Canonis nomine solae denotentur Constitutiones , quae universam obstringunt Ee lesiam , quales illae sunt, quae aut a Concilii SGeneralibus , aut a Summo Pontifice pro manant , quod pluribus tradicFagnanus in Cap. Canonum saluta num. I9. seq. de Constitutionibus, notans simul ibid. num. 33. quod si statutum Episcopi a Papa confirmetur , & extendatur ast totam Ecclesiam, tune, utpote jam Pontifici arrogatum , recte dicatur Canon .
IV. Neque mirum videri debet, si Mnbae istae voees, Sancta scilicet, di Canon olim a Synodis Provincialibus, & Dictaeianis usurpatae, nune
45쪽
a solis Cone illis Generalibus adhiberi possint; cum enim voces pendeant ab hominum placito, possunt utique homines nunc ad plura significanda illas extendere , nunc ad pauciora restringere . Exemplum praesto esse potest in nomine Papa , quod olim commune erat Omnibus Episcopis, quibus illud tribuitur in epistolis Cypriani, ut animadvertit Ρa melius adeps. 3. n. g. in epistolis Ennodii adnotante Sirmondo ad epise. 29. rom. I. Var.eor. I 467. atque in plurimis veterum scriptis , ut apud Sidonium Apollinarem, aliosque passim: idque ex Caroli Paschalis , hominis dili. gentissimi, atque antiquitatis peritissimi, conjectura, inde evenisse aut uismat Anastasius Germonius lib. 2. Animadversoniam eap. I. quod quemadmodum Imperatores olim Patres Patriae dicebantur , & haec nomenclais tura hisce notis exprimebatur PP. uti passim legitur in antiquis monuis mentis, ita Episcopi, ob singularem venerationem ac reverentiam, quam
in primitiva Eeesesia omnes illis exhibebant Fideles ' appellarentur pariter Patres Patriae: cumqae haec honoris significatio iisdem quoque inscriberetur litteris PP. posteriores viri, rerum minus periti , eas legendas putarunt Papa. Sed nihilominus, quidquid sit de nominis Papa origine, jam a seculo v I. Ennodius Episcopus Ticinensis uni Romano Pontifici, tamquam ejus proprium & peculiare, illud adscribere coepit, eumque se. quutus Cassiodorus , scribens ad Bonifacium , Agapetum , & Ioannem , Romanae Urbis Antistites, quemlibet eorum Ρapam appellavit, eum ceteroquin Eustorgium , & Datium Mediolanenses, & alios aliarum civit tum Praesules , non aliter , quam Episcopos vocaverit, quemadmodum scite observavit Sirmondus in notis ad episeolam primam Ennodia lib. 4. Nunc autem adeo proprium ti singulare est Romani Pontificis , ut ex Constitutione S. Gregorii VII. in Concilio Romano habito anno Io72. adversus schismaticos , nulli in toto orbe liceat sive se , sive alterum, praeter Romanum Pontificem, Papam nuncupare ς uti habetur apud Cardinalem Baronium in notis ad Martvrologium Romanum ad diem 2 O. Januarii . optime Rocca in suo Tractatu de Romani Ponti is nomenclatura νom. I. suorum operum pag. 4. Et quamvis unusquisque Episcopus, Pontis sex , vel summus Sacerdos, sive Papa, dici olim poterat οῦ nunc tamen haec nomina nonnis Romano Post ei tribui possunt . Et , ne longius exempla exquiramus, haec ipsa vox Canon, de se complectitur omnem legem, tam
civilem, quam Ecclesiasticam, quia utraque est regula morum; & nihilominus , per antonomasiam , sola lex Ecclesiastica dicitur Canon , ob excellentiam nimirum potestatis , a qua fertur , & finis, ad quem diri
V. Quonam igitur nomine Dice eesanae Synodi statuta , 3c decreta erunt appellanda Roma guerra ad Constitutiones senodales Gerundenses lib. I. tit. I. cap. I. n. Σ . contendit , illa ne Constitutiones quidem posse , cum proprietate sermonis, nominati. At, eum Constitutiones ab omnibus diis
46쪽
habentibus iurisdictionem restrictam & limitatam ad certum Ioeum, seu
genus personarum , ac propterea etiam statuta facta ab Universitatibus , Collegiis, Civitatibus, & Academiis, communiter, & sine ulla contra. dictione, dicantur Constitutiones, ut advertit Florens ad tit. 2. de Conis Bitutiombus tract. 2. plane non videmus , cur Constitutionis vocabulum nequeat cum omni proprietate aptari decretis in Synodo editis ab Episeopo. Quare concludendum est, Synodos Provinciales, Sc Diceeesanas, modo nomen Canonis non adhibeant , nulla ratione prohiberi , ne sua
statuta, & decreta, Constitutiones inscribant; quas quidem Constituti nes, quod a pleritque factum deprehendimus , expedit, ut ad majorem legentium commoditatem in congruos titulos distribuant , & titulos in capita dividant.
bnodus Diaeresana pertineat ad potesatem ordinis, vel jurisdictionis ' m an ad legem Diaecesanam , veι
ad legem iurisdictionis. DUplex in Episcopis consideratur potestas, ordinis nimirum , & tuis
risdictionis. Potestatem ordinis habent Episcopi immediate a Christo Domino, qui cum Hierare hiam in sua Ecclesia esse voluerit, ita in ea Episcopos instituit , ut ordinis praerogativa & gradu meris Presbyteris antecellerent , ac virtute solius characteris Episcopalis plura praestare possent , quae simplices Sacerdotes aut Omnino nequeunt , aut virtute dumtaxat ordinationis suae facere non valent : quod contra Salmasium , aliosque Haereticos pluribus demonstrat Petavius de Ecclesias . Hiera νcb. eri tom. 3. Episcopus enim , ut loquitur Epiphanius adversus Aerium haeres. 75. nutu. q. foecunditatem habet, qua Patres Ecclesiae, hoc est Presbyteros, aliosque Episcopos generare potest y simplices vero Presbyteri , adeo inscecundi sunt , ut , in nullo rerum eventu, alios Presbyteros gignere , seu ordinare queant . Episcopus praeterea, potestate sui ordinis propria, Sacramentum conseri Confirmationis , quod simplices Sacerdotes, nonnisi ex spectati delegatione, non vero virtute solius Ordinis, in quo sunt constituti, ministrare possunt. Cum autem & Confirmatio , &Sacerdotium, vera Sacramenta sint, causativa gratiae lanctificantis, atque in hoc postremo talis imprimatur e haracter, per quem ordinatus in Sacerdotem Corpus Christi conficere, atque a peccatis absolvere valet' ne mo est qui non videat , ordinariam potestatem illa conserendi non nisi immediate a Deo posse in Episcopos promanare. Neque enim immediatam derivationem Episcopalis potestatis a Deo impedit actio mini stri,
quam necessario intercedere oportet , ut novus Episcopus consecretur 'quoniam minister operatur virtute & nomine Christi , cujus est instru
47쪽
LIB. I. Q iae P. IV. I mentum, ae propterea Christus est, qui proxime & immediate agit principaliter & virtute propria. II. Quoad potestatem jurisdictionis, quae ius affert Beneficia conserenis
di , caulas audiendi, leges & censuras serendi, ac cetera praestandi, quae ad subjecti gregis regimen sunt necessaria , quaestio est inter Tridentinos Patres summa contentione jamdiu exagitata, nee definita, de qua Cardinalis Palla vicinus in Hisor a Concilii Tridentini lib. I S. cap. ΙΑ. Ο lib. 2I. cap. II. I3. an Episcopi illam accipiant immediate a Christo , aut potius a summo Pontifice. Licet autem eorum opinio, qui etiam hane potestatem immediate a Christo oriri propugnant , validis sulciatur argumentis; nihilominus tamen & rationi, & auctoritati consormior videtur sententia opposita. Ratio siquidem Monarchici regiminis, quod Christus in sua Eeesesia constituit, videtur exposcere , ut totius Ecclesiae jurisdi.
Hionis sons & origo resideat in ejusdem Ecclesiae vis bili Capite, qui est
Romanus Pontifex, atque ab eo profluat in cetera membra. Quare Innocentius I. epistola ad Episcopos Carthagine eongregatos, quae in editi ne Conciliorum est 24. tom. I. Collectionis Harduini col. Ioas. eos laudans, quod sententiam contra Pelagianos ab ipss latam , ad Sedem Α-postolicam miserint approbandam , ait n. I. Scientes quid debeatur Apoin νβolica Sedi , cum omnes hoc loco positi ipsum sequi desideremus Apostolum Petrum , a quo ipse Episcopatus m tota auctονitas nominis hujus emersit. Et Episcopi Africani tom. g. Collectionis Harduini col. 734. scribentes ad Theodorum Papam ita exordiuntur e Magnum m indeficientem omnibus chrisianis Menta redundantem, apud Apostolicam Sedem eon ere fontem, muIlus ambigere possit, de quo rιυuli prodeunt affluentre , universum longi me
krrigantes orbem Chrisianorum. Et clarius atque ad rem nostram magis ainposite Leo Magnus epistola olim 89. in nova editione I o. cap. I. ad Epist pos Viennensis provinciae, quam refert Gratianus dis. I9. Can. 7. inquit: Huius muneris sacramentum ita Dominus ad omnium Apostolorum o iam pem sinere voluit, ut in Beaι Umo Petro, Apostolorum omnium summo, principaliter collacaret, ut ab ipso , quas quodam capites dona sua, velut in corpus omne dissunderet . Idque eo sapientissimo consilio a Christo Domino sactum existimat D. Thomas lib. 4. contra Gentes cap. 76. ut hoc continuo
S quasi perenni influxu jurisdictionis a capite in membra , firmior &solidior esset omnium eum illo nexus, & melius conservaretur unitas Ecclesiae : Gli ait Angelicus u. 4. loquens de Christi promissione facta
clavium per eum ad alios deriυanda , ad conservandam Ecclesiae unitatem. Hoc eodem argumento utuntur, idemque pluribus exornant D. Bonaven in tura in opusculo Quare Fratres Minores praedicent, tom. 7. Oper. edit. Lugdunen. anni I 668. pag. 3 o. Cardinalis Bellarminus tom. I. Controv. lib. 4.
Ae Rom. Pontis cap. 24. oe as. Vargas in toto opere de iurisdict. Episcopor. Sua et de Legibus lib. q. cap. q. per tot. Fagnanus in Cap. Perniciosam, AE m. I. B n. 3O. Diuili od by Corale
48쪽
n. 3 C. usque ad finem . de ossi c. Ordin. Haec obiter. Quod nostra interis est , illud dumtaxat est , nimirum statuere , jus Synodum convocandi , n m ad Oruinis , sed ad jurisdictionis Episcopalis potestatem pertinere quod profecto , semel percepto inter utramque discrimine , unusquisque
iacile deprehendet. Ita. Decidenda nunc remanet alia quaesiti pars e an videlicet congregatio Synodi pertineat ad legem jurisdictionis, an potius ad legem dici)ce lanam. sed, priusquam haec decidatur, praemittenda est brevis uir usque legis notitia. Compertum est omnibus, Monachos, eorumque Ecclesias, ae Monasteria , plurium seculorum intervallo , fuisse juri Episcoporum omnino 1 ubiecta, ae primum a S. Gregorio Magno suisse illi concessam exemptionem a potestate Episcoporum quoad electionem suorum Abba. tum , solutionem Cathedratici, & Decimarum , juxta ea quae reseruntur a Thomastino de mei. O nου. Eccles discipi. to n. I. Itib. 3. cap. 3Ο. oe sese Neque est, cur quispiam de hiice conqueratur exemptionibus, allitque adis huc amplioribus, quibus subinde Regularium ordines fuere ab Apostoli. ca Sede exornatia liquidem etiam Patriarchae orientales pleno jure domi. nabantur in omnia lui Exarchatus Monasteria ' atque inter eos Patria cha Constantinopolitanus post annum Christi mille sinum in plura Coen hia, per totum omentale Imperium sparsa , immediato surrimoque jure utebatur, uti observat idem ThomassinuS eod. tom. I. I: b. I. cap. s. n. II. O cap. Io. n. I. quin immo etiam hodie inter jura Patriarcharum propria iidem recensent ius Stauropegii, in hoc consistens, ut in Monasterii sun datione Patriarcha, si velit, Crucem figat, eoque actu Monast rium de novo ere lum subtrahat a jurisdictione Episcopi, intra cujus dio .ces eos fines situm est, sibique immediate subjicia : quod quidem jus, de
quo nonnulla nos attigimus in nostra Consit. 98. I9. noseri Bullar. tom. I. antiquissima consuetudine, non schismatica usurpati ope, ab Orientalibus Patriarchis acquisitum ostendit Christianus Lupus in Scboliis , oe Notis ad Canon. Conculor. tom. 3. edit. Eruxellen. pag. 933. Iam Vero quam in
diu Monachi plene, atque in omnibus sublesti fuerunt Episcopis, nulla emersi distinctio inter legem di teces anam , & legem iurisdictionis ' sed
postquam a Sede Apostolica concessa illis suerunt indicata exemptionis privilegia , quorum nonnulla habentur in Can. Cum pro utilitate Io. qu. I. in Can. Quam sit necessarium , m in Can. Luminoso I 8. qu. 2. Ioannes Semeca , dictus Theutonicus, qui medio secuto x m. vivebat, & Ametor fuit Glossae communis, Decreto Gratiani appositae, seu potius Hu-guccionus , seu Hugutio , quem primum Gratiani Clossatorem amrmat S. Antoninus tu Speculo Historiarum R. pari. xit. I 8. cap. 6. pag. 65. ex cujus , aliorumque glossis, teste Doujat Praenotionum Canonicarum lib. S. cap. g. n. 6. suam consarcinavit Theutonicus , eam distinctionem excogitavit .
iisque simul collectis, in quibus Monachi subtracti suerant a jure , seu potestate Episcopi, ea adscris sit legi dioecesanae, cetera vero, in quibus
49쪽
L I B. I. C P. V. Ist Mona: hi adhue subjecti remanebant iuri Episcopali, spectare ait ad legem juiit dictionis, quod colligitur ex Glossa ad Can. I. Io. qu. I. Huic eidem distinctioni, ab Hugutione inventae, adhaesit Honorius III. in Cap. i Dilectus , de officio Iudicis ordinarii , sicuti observat Franciscus Florens
rora. Σ. t t. de statu Monacborum fol. 7C. oe 7 I. rit. de ossicio Ordinariit ad text. in Cap. Dilectiιs fol. I 87. Ilὸephonsus Clemens de Aro stegui iusis. Coneordia pastorali edita Compluti anno 273q. pari. I. cop. I. n. 7 . pluribus sep Rota Romana decis. 759. n. q. . seq. coram Moliues. IV. Haec satis esse videntur ad rem, de qua agimus, illustrandam; si enim cetera prosequi vellemus, quae de lege jurisdictionis , & lege dis celana Doctores aὰ notarunt ad cit. Cap. Diti eius, in infinitum crescere: hic noster liber, atque in ea nos dumeta conjiceremus, unde vel nullus, vel exiguus sane fructus expectari posset. Nec vero ea, quae innuimus , in quibus fere Doctores conveniunt, non hujusmodi sunt, ut viam definiendae propositae quaestioni patefaciant. Semel enim posito , ad legem dioecesanam ea pertinere , in quibus Monachi sunt exempti a jure Episcopali, & ad legem jurisdictionis cetera, in quibus eidem juri subsunt:
cum ex infra dicendis liquido constet , Monachos in nonnullis Synodo subjici, in aliis ab illa eximi; plane exinde conjicitur , Synodum Diaeiseesanam esse quid mixtum, & ais utramque legem spectare. Ita dissidentes hac in re Doctores invicem componit Ostiensis tu Cap. Quod supeν Lis num. 2. de maioritate O obedientia, quem sectantur Bottus de S na- Eo pari. I. n. 6 I. ω seq. Paulutius in sua Iurilprudentia sacra de Comiatiis Ecclesiasticis toni. 4. Biblιοtb. Pontifciae Roccaberii pag. 432. Rota
De loco in quo lanodus Diaecesana habenda es . CUM Episcopus in tota sua diaeres iurisdictionem ordinariam uoscatur sa. here ' dubium non ex sit, quin in quolibet loco suae dimois non exem- pro , per se, vel per alium possit pro tribunali sedere, causas ad Ecclesiastial cum forum spectantes audire .... cetera, quae ad ipsius De Iant osticium, libere exerceret verba sunt Bonifacit VIII. in Cap. 7. de o scio Ordinaνii, tu s. Quod recte sancituma notat Cironius lib. 2. Observat. Iur. Cavon. cap. q. exemplo Praetoris Urbani, qui cum esset Iudex ordinarius civium Ro-l manorum , uti testatur Plutarchus in sella , ubicumque jus diceret. Ω-l xum constituebat, leg. penult. ss de jus. oe jur. γ leg. ult. F. de iurisdict.
II. Quamobrem indubitatum est, Episcopum, non solum in civitate, verum etiam in qualibet suae dioecesis parte, posse Synodum cogere. Un-B E de
50쪽
de Concilium Aurelianense I. anni s II. can. Ist. tom. 2. Collectionis Fiaruduini col. Io II. & Oscense anni s98. can. I. rom. 3. ejusdem Collectionis Harduini col. s3s. jubent, ut omnes Abbates , Presbyteri , & Diaconi singulis annis accedant ad Synodum celebrandam in loco, ubi Episcopus Hegerit 1 Sc inter antiqua statuta Ecclesiae Biterrensis , ab Hugone Epi.
seopo anno I 368. renovata, tom. q. Anecdolor. Marte ne col. 627. cap. I.
Iegitur.' Statuimus m ordinamus , quod quolibet anno, bis Synodus celebreturia Eeelesia Biterrens, vel ubi Dominus Episcopus ordinaverit. Quin immo, addit Botius de S odo pari. I. quaesi. 9. n. 58. integrum erit Episcopo suam Synodum cogere etiam extra propriam diaeces m , si ab ea fuerit ex pullus, aut ob pestem, aliam ve justam causam , ab illa recedere coactus; quod tamen intelligendum, monet Massobrius de Synodo Diaetasan cap. a. dub. 8. dummodo consentiat Ordinarius loci, ubi exterus Episcopus vult sbam Synodum celebrare . Atque ita re ipsa, oblenta prius ab Ordinario licentia, quidam Episcopus titularis, qui di seces m administrahat stam in terris Infidelium , & ab ea suerat expulsus , cum ejusdem dioecesis Plesbyteris , & Clericis , qui secum advenerant ad civitatem Burgensem , suam in Nesanam Synodum ibidem habuit, quod refert Fran ces de Ecelesiis Carhedralibus cap. 32. n. 92.
III. Uerum, eis solo jure spectato , liberum sit Episeopo Synodum
eongresare in quolibet suae diaecesis oppido, expedit tamen, cum nullum obstat impedimentum , ut illam cogat in civitate , quemadmodum declais ravit sacra Congregatio Concilii in Acernen . die II. Maji i536. lib. I s. decretor. pag. 353. a tergo hisce verbis: Posse Episcopum etiam in dicto ορ-pido Diaeeuanam bnodum congregare , sed satius esse , ut illam apud suam Cathedralem celebret. Quod si duae Cathedrales Ecc Iesiae snt aeque princia paliter unitae , Episcopus, qui utrique praeest, sola inspecta juris severita. re, non tenetur facere duplicem Synodum, sed unam tantum in alter tra, quam maluerit, ex praefatis Ecclesiis , cui adesse tenentur Eccles 1lici utriusque di ece sis , editisque in ea decretis ambae dioecesses obstrinia Muntur , sicuti docent laudatus Frances cap. 8. n. 37o. seq. Gratianus discept. 65 s. n. 29. seq. Cardinalis de Luca de jurisdictione dissi s 6.
n. f. er de praeminentiis disc. 7- n. 2C. m 2D Romag erra ad Constra riones Synodales Gerundenses lib. I. rit. I. cap. I. num. I 2. Emerix iuia