장음표시 사용
61쪽
L I P. II. C A P. II. RIGraeeos, auctoritatem habens supra sui regni milites, aequalem illi, quam
quilibet ex aliis Graeciae Regibus , inter se, & cum eo cons ederatis, ob istinebat supra suos I sed praeterea Agamemnon erat supremus&universalis Dux omnium copiarum cons ederatarum, & idcirco non tamquam Rex, sed tamquam Dux imperabat universo exercitui, ac Regibus ipsis. Non abs mile est exemplum, quod deducit Sirmondus in cit. Propempl. lib. 2. c.F. I . col. 237. a Rege Galliae, in cujus potestatem cum nunc redael a sint plures provinciae, quas olim Duces , aut Comites sub Regibus pou sidebant, eas ille nunc moderatur & tamquam Rex, & tamquam Dux, aut Comes ; sed , etsi idem Princeps utramque personam , Ducis nimiis rum, seu Comitis, & Regis sustineat, alia tamen Ducis, Comitisve ju. re imperat, alia Reg s. Aliud etiam, & magis obvium exemplum affert idem Sirmondus in cit. Censura cap. 8. col. 47. Imperatoris videlicet exeris citus, qui peculiarem pariter cohortis cujuipiam , vel alae praesecturam gerat. Atque utrobique concludit Sirmondus , quod, cum Romanus Antisses omnes Epilcoporum gradus & titulos complectatur, & in eo omnium inferiorum jura simul socientur, optime possit modo unum, modo alterum ex his juribus explicare, & quaedam gerere in una Urbis parochia, veluti Urbis Episcopus: quaedam in Romana provincia , uti Metropolitanus aliqua in tota Italia, tamquam Primas; aliqua in Occidente, veluti P
triarcha: aliqua in universa Ecclesia , ut Papa, & summus Pontifex. III. Quibus praemissis , nemo dubitare potest , quin Romanus Pontiis sex, veluti urbis Romae Episcopus , possit suam Dioecesanam Synodum cogere , sine ulla supremae suae dignitatis imminutione . An autem unquam illam coegerit, restat investigandum , atque idem inquirendum de Conciliis Provincialibus.
ytis Romani Ponti eis congregandi senodum, tam Provincialem, quam Diaecesanam , explicatur m confirmatur .
CVm Romanus Pontifex in sua provincia , eujus est Archiepiscopus& Metropolitanus , omnia jura habeat , quae ceteris Metropolitanis sunt communia , poterit profecto ejusdem provinciar Episcopos ad Concilium convocare . Neque ab hoc convocando , ex eo impediri valet, quod nonnulli opponunt , Romanae nimirum provinciae limites esse ita incertos, ut impossibile sit digno se ere, 'quinam Episcopi sint ad Provinciale Concilium convocandi. Quantum enim , qui haec jactitant , averitate aberrent, ex sequentibus palam fiet. II. Iacobus Gotho Dedus anno Isi 8. Francosurti edidit, absque Auctoris nomine, librum inseriptum: De suburbicariis regionibus . . Eccisis
sis , seu de Praefecturae , oe Episcopi iactis Romae dioeces conjectura e in
62쪽
quo totis viribus probare conatus est, dioecesim Papae, ut i Metropoli lae& Episcopi Romani haec enim duo , ut observavit mox citandus Sirismondus, Gotholaedus confundit ) non extendi ultra centesimum ab Urisbe lapidem I quo sere modo Praesecti Urbis jurisdictio intra dictos fines
continebatur , juxta Textum in l. I. ff. de .cio Praefecti Urbi . Huic libro alios postea addidit in idem argumentum cum Gothosredus ipse . tum qui in ejus subsidium quasi succenturiatus advenit, Claudius Salmainsus, qui Heidelbergae in Iuris prudentiae schola Dionysum Gothosredum , Iacobi patrem , magistrum habuerat . Ex eo tempore haec de suburbicariis Ecclesiis quaestio celeberrima facta est , de qua Hieronymus Aleander iunior in lib. de suburbicar. region. m diaee. Disc. Roman. Marcus Antonius Capellus in diaput. de summo Pontificatu, O' region. suburbicaneap. s. Jacobus Gui herius in specula de Eccles suburbicar. Ioannes Dariis in Opusc. de suburbicari Eccles Ioannes Morinus dissert. Eceles lib. I. differt. go. de Marca de Concord. Saceta. oe Imperi lib. I. cap. 3. Henricus Valelius in observat. ad Socrat. oe Sozom. Christianus Lupus sir not. advI. Canon. Nicanum , Leo Allatius de Eccles Occid. er Orient. perpet. consens lib. I. cap. 2. q. Schel strat. Antiquit. Eccles toni. a. disperi. o. cap. I. Pagiu S ad ann. 32s. atque ante hos omnes plura in hanc rem
disputaverat Cardinalis Perronius in Replicatione contra Iacobum I. --gιiae Regem lib. I. cap. 33. sed prae ceteris hanc quaestionem egregie versavit, & Gothostedo & Salmasio se strenue opposuit Iacobus Sirmondus , a quo primum contra Gotholaedum edita est censura conjectura anonνmi Scriptoris de suburbicariis regionibus oe Ecesesiis; deinde adversum eum. dem, ae Salmasium , qui Parisios cogitabat, evulgata Adventor a Causidico Diυionens a ersus Amici ad Amicum episeolam, de suburbicariis r gionibus , oe Ecclesiis, cum censura vindiciarum eonjecturae alterius Anonvismi denique libellus exaratus, quem inscripsit Prope ricum. His in li-hris Sirmondus demonstrat, vana esse commenta , quae de suburbicariarum regionum etymo ac notione , deque earumdem numero & situ adis
versarii jactitant; nequaquam illas sic voeatas ostendens, quod suburba. nae forent, aut quod intra centesimum ab Urbe lapidem consisterent, sed quia suberant Urbico Magistratui, seu Urbis Vicario , non autem Praeseis cto , cujus potestas non excedebat territorii fines , & angustioribus elis iam , quam centesimi, terminis claudebantur. Quin immo Emmanuel a Schel strate loe. eis. Pagius ad an. 32 s. n. 34. Carolus a S. Paulo in sua Geograpbia saera, aliique passim, cons derantes v I. Canonem Nicaenum . seu verius explicationem, quam ei adjecit Rufinus , quae huic controverinsae potissimam occasionem praebuit; ubi enim Canon Nicaenus habet : ntiqua consuetudo servetur per arantum , biam , Pentapolim tatit Alexandrinus Episcopus horum omnium babeat potestatem, quia m urbis Romae Episcopo parilis mos es: legit Rufinus: ut apud Alexandriam, για ωrbe Romae vetusa consuetudo servetur, ut ille AE pti, vel bis subura Diuili od by Corale
63쪽
bieariarum Ecelesarum solicitudinem gerat e haec, inquam , considerantes, non immerito existimant, nomine suburbicariarum Ecclesiarum , quarum spe. eialem solicitudinem habet Romanus Pontifex , non solum intelligi provinciam Romanam , sed omnes comprehendi Occidentis regiones , quae Romano Pontifici, tamquam Patriarchar, parebant: siquidem Concilium Nicaenum, & Rufinum, non de Metropolitico, sed de Patriarchico jure loqui , ex contextu liquet et atque exinde conficitur, suburbicarias regio. nes, de quibus Rufinus , non solum intra centesimum ab Urbe lapidem non esse conclusas, sed ad universum porrigi Occidentem. Praeterea, cum
Gothosredus , & Salmasius principii loco statuerint, quod Ecclesiae, &di eceses perpetuo & constanter civilium Magistratuum sermam sint imi. tatae , atque inde intulerint, Romani Antistitis dioeces m non suisse existensam ultra fines Romanae Praefecturae , illud salsum esse probavit Sir-mondus, & post Sirmondum, inter ceteros eximie demonstravit Benedi. ctus Bacchinius in dissert. de Ecclesiasticae Hierarcbne originibus e cum eis nim alia sit rerum secularium ratio, alia Divinarum , sicuti ad Marcianum Augustum seripsit Leo Magnus epise. 78. ai. 34. cap. 3. Romanus
Antistes, fretus potestate sibi a Christo Domino tradita, & ante, & post
institutam Urbanam Praefecturam , suam jurisdictionem libere exercuit, nulla illius habita ratione; quod etiam bene perpendit Leo Allatius cit. lib. I. eap. 2. Atque ita ei dimicationi cum Salmasio , & Gothosredo finis est impositus, ut jam nemo sis inter Eruditos , inquit laudatus Ua. lesius , qua non Sirmondi sententiam ambabus , quod aiunt , ulnis ampla.
III. Uerum , licet Romana provincia non fuerit unquam adeo angustis limitibus eoarctata , sicuti Gothosredus, & Salmasius contenderunt, non tamen iisdem semper terminis est definita, sed ejus amplitudo m do major, modo minor extitit. Et primo quidem, quidquid si de tribus prioribus seculis, quibus nullum in Italia, sive etiam in Occidente.
suisse Metropolitanum, praeter Romanum, opinantur citatus Bacchinius pari. a. num. Io. & Rubeus in Monum. Eccles Aquilei. cap. Ist. certum
esse videtur. quod seculo I v. ex septendecim Italiae regionidiis , saltem
decem subessent Metropolitico juri Romani Pontificis , & aliae septem Archiepiscopo Mediolanensi parerent I quin immo , si fides habenda sit
Josepho Cantelio in Metropolitanarum urbium bis . eiUI. oe Ecclesiast. pari. 24 dfert.icia cap. q. Romana provincia duodecim Italiae regiones per id tempus complectebatur. Cum autem dignitatem Metropolitanam
assecutae sunt Aquilejensis , dc Ravennatensis Ecelesiae, quod primae in fine ejusdem seculi iv. alteri secuto v. contigisse , iidem Bacchinius, &Rubeus existimant , alia successit Italiae regionum divisio . Aquilejensi assignatae sunt Venetiae , & Istria: Ravennatensi Flaminia, & PEmilia et
ceteris subjectis, ut antea , permanentibus aut Mediolanensi, aut Romano Metropolitae ii quemadmodum probat Carolus a S. Paulo in cit. Ge Tom. I. C gra.
64쪽
gνυbia sacra. Labente secuto x I. Urbanus II. erecta Pisana Sede in Me. tropolim , Romanae provinciae amplitudinem, jam multum imminutam, arctioribus adhuc limitibus constrinxit . Quare In noeentius III. qui itiseeuli inlequentis fine Romanam Sedem adeptus est in Cap. Sua nobis , de Use. Vicarii, Romanam Provinciam inter Capuanam , & Pisanam , si tam dixit. In antiquo codice Vaticano a Baronio prolato ad ann. Ios 7. eui smilem Carolus a S. Paulo se reperisse testatur in bibliotheca Thua. nea, describitur provincia Romana, intra quam, praeter septem Episcopos Cardinales, dictos Collaterales, quia Pontifici in Urbe semper astant, numerantur Episcopi amplius sexaginta , qui Suffraganei erant Romani Pontificis , nulli alii Archiepiscopo subjecti ; atque in hoc albo locum habent Lunensis , & Ariminensis, quorum Sedes, ut ceteras omittamus,
dueentis sere passuum millibus Roma distant. Sed aliae postmodum secutae sunt distractiones Romanae provinciae . Martinus V. Florentinam, Piux II. Senensem , Pius IV. Urbinatensem , Gregorius XIII. Bononiensem, Sixtus V. Firmanam Ecelesias in Metropoles erexere . Quocirca Romana provincia, etsi etiam hodie, juxta laudatam Decretalem Innoeentii II Lsita dieatur inter Pisanam, & Capuanam , non tamen absolute conflatur ex omnibus omnino Episcopis intra utramque existentibus , sed ex illis dumtaxat constituitur, qui & existunt inter Capuanae , & Pisanae provinciae
limites, & nulli Archiepiscopo subjecti sunt o ae proinde, cum Concilium
Tridentinum sess. 24. cap. a. de reform. decrevisset, ut Episcopi, qui nulli Arcbiepiscopo subjἰciuntur, aliquem vieinum Metropolitanum semeι eligant, in cujus senodo Proυinciali cum 'aliis interesse debeant y sacra Congregatio,
ejusdem Concilii interpres , die ultima Iulii Is 8s. declaravit, sub hoc
decreto non comprehendi Episcopos provinciae Romanae, quoniam isti imis mediate subjiciuntur Papae, tamquam eorum Archiepiscopo & Metropoliistano. Idemque iterum statutum fuit in Congregatione habita eoram san. mem. Benedicto XIII. die 28. Martii I as. Aut enim ejusmodi Episco. pi, qui Ecclesias regunt, inter provinciam Capuanam, & Pisanam, sum runt auctoritate Papae divulsi a provincia Romana, &adscripti inter Suffraganeos alicujus Archiepiscopi ς & tunc, fine ulla dubitatione, hujus
Provinciali Concilio interesse debentu aut adhuc perseverant soluti a cuinjuslibet Archiepiscopi jurisdictione & imperio ; & tune eensentur Suffraganei Papae , ejusque Metropolitico juri immediate subduntur. IV. Quae hactenus diximus, perspicuos & manifestos reddunt, si non
antiquos, saltem recentiores fines Romanae provinciae, Sc designant ae in is digitant quodammodo Episcopos Suffraganeos summi Pontificis , quem propterea nemo poterit remorari a Synodo Provinciali, quando ei libuerit. celebranda, sub hoe frivolo praetextu, quod certo definiri nequeat, quinam Episcopi sint ad eam convocandi. V. Examinandum nunc superest, an Romanus Pontifex , solam gerens personam Archiepiscopi & Mςtropolitae, Concilium mere Provinciale unis
65쪽
quam eoegerit. Plerique Eruditi opinantur . ex Romanis Conciliis, quorum, praeter quinque Lateranensa Generalia , numerantur novem supra centum , nullum omnino suisse mere Provi ne tale, ob admixtionem stili. cet, & interventum aliorum Episcoporum, qui ad Romanam provinciam non pertinebant. Alii ex adverso arbitrantur, aliqua ex illis inter vere Provinetalia esse recensenda; nam, etsi iisdem nonnulli adsuerint exteri Episcopi, adeo tamen exiguus fuit illorum numerus, ut credere sis sit, eos non accessisse vocatos , sed , eum fortuito Romae reperirentur , honoris causa fuisse ad Concilium admissos . Ejusmodi, inter cetera, suis. se Coneilium illud Romanum , a Bonifacio IV. circa annum 5 IO. coactum , cui interfuit Mellitus Episcopus Londinensis , discimus ex Beda
lib. 2. cap. q. apud Spelmannum Concit. Eritan. tom. I. pag. I 29. haec naris rante : ' His temporibus venit Mellitus Londonia Episcopus Romam , de necessariis Ecclesiae Anglorum causis , cum . postolico Papa Bonifacio tra. ctaturus . G cum idem Papa reverendissimus cogeret senodum Episcoporum
Italiae, de vita Monaeborum , o quiere ordinaturus , oe ipse Mellitus in. teν eos assedis . Nec dissimile fuisse credimus Concilium in Basilica S. Petri a Gregorio II. anno 72I. celebratum , in eujus Actis subscripti apparent viginti duo Episcopi, quorum duo tantum, aut tres non erant de provincia Romana. VI. Verum, quidquid sit de aliis , indubitatum est , vere proprie &stricte Provinciale suisse Concilium a san. mem. Benedicto XIII. habitum in Basilica Lateranensi anno I 72 s. cui nos intersuimus, uti Doctor in Decretis , seu Canon ista r in illius quippe indictisne Ponti sex decretum commemorat Cone illi Tridentini de Synodis Provinetalibus, a fingulis Metropolitanis quolibet triennio cogendis; additque, se huic decreto obtemperasse , pluresque Synodos Provinciales habuisse , quamdiu iana Metropolitana Ecclesia Beneventana resederat; & ad supremum Ponti fleatum evectum , velle hanc Episcopalis muneris partem obire, ut primae Sedis exemplo, cunctis Ecclesiae Pastoribus, quid ab ipsis agendum foret, proponeret. Accedit, ad illud dumtaxat vocatos fuisse Episcopos, in speciali Romana provincia constitutos , videlicet inter Capua nam provinciam , & Pisanam , Archiepit copos Suffraganeis carentes , Epilcopos
Sedi Apostolicae immediate subjectos , & Abbates nullius dioecesis , jurisdictionem quasi Episcopalem habentes, qui alias sbi Metropolitanum,
cujus Provinciali Concilio interessent, ad Armam Tridentini , non elegerunt; ac singulis denuntiatum suit, ut ad Concilium accederent, suarum Ecclesiarum necessitates proposituri . Haec autem Omnia , quae totidem verbis leguntur in litteris indictionis Cone illi , aperte conficiunt , Concilium , de quo est sermo , esse Provincialibus accensendum . Et , quamvis, praeter Episcopos, adfuerint etiam S. R. E. Cardinales, quorum interventus dubitationem nonnullis injeeit , ne idcirco Provincialedici non posset rectius ramen aliis visum est. non propterea esse delen.
66쪽
N Omanus Pontifex in Urbe reliquit, non extenditur extra illam, ni 7 ei spe. cialiter si concessum . Specialiter autem est illi concessum , ut Fratribus ordinis Minorum Caput cinorum, Capellani ministerium exercentibus in Pontificiis triremibus, facultatem impelliri valeat excipiendi confessiones remigum, aliorumque in triremibus continue degentium, modo illas exiseipiant in ipsis triremibus, aut in portu Centum cellarum, vel in receis piaculo, vulgo Darseva, atque in hospitio in Darsena existente, non ve ro intra ei vitatem Centum cellarum, ad dioecesim Viterbiensem pertinentem, absque Episcopi Viterbiensis approbatione: quod totidem fere veris bis deei sum suit a sacra Congregatione Concilii I 8. Aprilis I 722. cui nos , ejusdem Secretarii munus tunc obeuntes , ad petitionem Episcopi Viterbiensis, hoe negotium sedulo examinandum proposuimus, sicuti videre est in Thesaur. Resolui. tom. Σ. pag. I 3. I 7. O' Is 8.
III. At nihilominus Cardinalis in Urbe Vicarius pluribus est instruis ctus praerogativis, quibus aliis praestat Episcoporum Vicariis, atque inter ceteras hac etiam potitur, ut possit, pro libito , Romani Cleri Diaeceis sanam Synodum indicere & celebrare: quod aliis Vieariis , sne speciali Episcopi mandato, non licere, infra ostendetur . Id enim juris illi expresse concedi consuevisse, cum a Papa in Administrum assumitur , tradit Coheli. in Notitia Cardinatatus eap. s s. f. Possunt , & decretum est in Constitutione Pauli III. 35. Io. Bullari tom. I. ubi ordinariis sa cultatibus Cardinalis in Urbe Vicarii haec quoque accensetur . 0nodum
in Romano Clem pro correctione malorum morum , m pro necessitate, jurita temporum opportunitates in Clero occurrentes , ubi, oe quando libuerit, celebrandi, congregandi oec. IV. Licet autem ea, quam diximus, potestate raro admodum Cardin
tes Viearii usi fuerint, aliqua nihilominus celebratae ab illis Synodi Diω-eesanae exempla comperimus. In codice Casanat ensis bibliothecae Lit. G. V. I. quaedam extant antiqua Statuta Cleri Romani, quae condita dicuntur ab universo Ciero Romano, in Ecclesia monasserit Domnae Rosae anno
I 384. congregato, jussu Stephani Cardinalis Tituli Sancti Marcelli, summi Pontificis in Urbe, ejusque suburbiis & districtu Vicarii Generalis;
eademque Statuta iterum examinata & approbata dicuntur anno Ig92. a
Joanne Abbate monasterii Sancti Pauli de Urbe , Vicario Generali Boni- facii IX. Aliae insuper in eodem eo dice extant Constitutiones a Francisco de Padua Episcopo Fel trensi, Vieario Generali in spiritualibus Pii Papae II. anno I 5 I. editae, & promulgatae in Ecclesia Sancti Eustachii, post solemniter decantatam Missam de Spiritu Sancto , & cum assensu universi Romani Cleri , ibidem synodaliter congregati . Quapropter , sive
cons derentur ipsae Constitutiones, quae morum resormationem respiciunt.
sve ratio habeatur ritus, & solemnitatis, qua conditae sunt, nihil in illis desideratur, ut in vera Synodo Di ece sana sectae dicantur . . V. Praeter istas duas, nullam aliam invenimus Synodum a Cardinali in Dissili su by Corale
67쪽
in Urbe Uieario habitam . Vidimus nonnulla Statuta a Ioanne Garsia Cardinali Millino Urbis Uieario, aliaque a Gaspare Cardinali Carpineo, tempore Clementis XI. pariter Vicario , conditae sed , cum neque haec, neque illa saeta suerint in Cleri congregatione , neutra Constitutionum Synodalium nomen possunt sibi usurpare.
occasionem arripiat obloquendi de Romanis Pontificibus, quasi ipsi illas contemnant Synodos, quarum coactionem Tridentinum praecepit, & utilitatem ipsi met aliis proponunt, & depraedicant I duo considerare oportet. Primum, totam sere di secesim Romanam ut paulo ante praenotavimus in unius Urbis maenibus concludio atque idcirco & Pontifex, &Cardinalis Vicarius, una veluti conversione Oculorum , omnes suos dioecesis Parochos , Presbyteros , ceterosque de Ciero intueri , ae qualibet hora eorum quemlibet ad se arcessere possunt: atque his vicissim , cum opus fuerit, temper ad Pontificem, ejusve Vicarium patet aditus; quod
non contingit in aliis dioecesibus, quae plerumque ex Ecclesiis , locis, Scoppidis conflantur, inter se, & a civitate, ubi Episcopus res det , longe dissitis: unde hue apposite ea dit responsum, quod in re diversa dedit Innocentius I. Nisi. 23. n. 8. ex recensione Petri Cou ant col. 85o. Deeentio Episcopo Eugubino, sciscitanti, cur aliis non liceret , quod Romae fiebat, inquiense De fermento , quod die Dominica per Titulos mittiis mus , superfue nos consulere voluisι, cum omnes Eccles. e nostrae intra cies. tatem sint consitutae.
gregationes , a Sixto V. Consitutione 74. institutas , in quibus etiam , quae in dies occurrunt Romae, Ecclesiastica negotia saepius pertractantur,
atque exortae inter Clerum controversae dirimuntur.' ex quo efficitur , ut
Synodi omissio Ecclesiasticae Urbis disciplinae nullum irroget damnum: quidquid enim pro reformandis populi , & Cleri moribus difficilius &tardius obtineretur a Synodo, facilius & celerius praestatur aut immediate a summo Pontifice, aut a Cardinalium Congregationibus.
piscoporum conventus, qui olim Romae habebantur: ad hos quippe potissimum vocabantur Episcopi Italiae , quorum consito & opera I ummi Pontifices in gravioribus Ecclesiae negotiis definiendis utebantur , at . postquam in illorum locum suffecti sunt Cardinales, quos Romani Pontifices in proprios & stabiles consiliarios sbi specialiter adsciverunt, superfluum visum est, tam saepe Episcopos a suis Sedibus divellere, atque ad Urbem vocare. Praecipue vero, cum inter Cardinales, sex adsint Episcopi suburbicarii, quidquid a Pontifice in eorum consessu , auditoque eorumdem suffragio, decernitur, non immerito videri potest, in quadam veluti Episcoporum Synodo definitum. De qua re videri possunt Cardinalis Bellarminus Controvers. tom. a. de Clericis lib. I. cap. I 6. Petrus de
68쪽
Marca de rancordia Sacerdotii, oe Imperii lio. I. cap. 9. num. 7. Schel strat, Antiquit. Eccles tom. Σ. digeri. o. cap. q. art. 2. num. IS.
Gi Metropolitanus est provinciae, idem Episcopus est suae civitatis .& qui Ρrimas est dioecesis , sumpta hic dioecesi pro plurium provinciarum tractu, sicuti aecipitur in leg. unic. C. Ut omnes Iudices, idem est Metropolitanus suae provinciae, & suae item civitatis Episcopus: iunt enim inter se ita gradus hi eomparati, ut superior semper inferiorem complectatur, uti bene animadvertit Sirmondus in cit. censura eoniecturae Anon mi de Eccles suburbicar. dissert. 2. cap. s.
sit Synodum Provincialem eum suis Suffraganeis , ut consulat pro vinociae, sed etiam Dicece sanam cum suis Presbyteris , ut suo prospiciat Episcopatui . Utque a ceteris proserendis abstineamus exemplis, adhue existant Concilia Provincialia , & Dioeces ana S. Caroli Borro maei Arehie. piscopi Mediolanesis , Concilia Provincialia , & Dioecesina S. Thuribit Archiepiscopi Limani, Concilia Provincialia , & Dioecesiana san. mem. Benedicti XIII. Archiepiscopi Beneventani.
men hic in quaestionem venit. Aliqui sunt in Italia Archiepiscopi, uniis cum habentes Sin aganeum; Theatinus videlicet, Brundusinus, Cosenti. nus, & Sipontinus. Aliqui Suffraganeis omnino carentes I Rossa nensis nimirum, Lancianens s , Lucensis, & Ferrariensis e & de his postremis dubitatur, an, si Synodum cogant, cui, praeter Parochos , aliosque suae dioecess Presbyteros, intersint etiam Praeposti , & Abbates habentes jurisdictionem quasi Episcopalem , ejusmodi Synodus dieenda sit Dioeces a. na , an Provincialis.
& diceretur, & esset . Cumque Tridentinus Episcopus anno Is 84. mourem gerens superius relato decreto Tridentini ses. 24. cap. z. de reforme legisset Archiepiscopum Lancianensem, cujus Provinciali Synodo in te esset , & anno I 694. excitata fuisset controversia , an p sata electioe, jamdiu facta, sustineretur; sacra Congregatio Concilii censuit, sustineri, ea potissimum de causa, quod Archiepiscopus Lancianensis, etsi Suffraga. neis careret , habebat tamen intra suam provinciam Praepositum Atissae, aliosque Abbates Nullius, cum quibus poterat Provinciale Concilium ce lebrare , quod fuse narrat Cardinalis Petra ad Confit. Apostol. tom. r. Num. 32, pq, 47I.
69쪽
L I B. II. C A P. IV. Arsub Benedicto XIII. anno 172 s. suit instaurata. Archiepiscopis Lanciaisnensi, Sc Rossanensi , jus sibi asserentibus celebrandi verum Concilium
Provinciale , quamvis Suffraganeis careant , atque ideo contendentibus,
integrum esse Episcopis nulli Archiepiscopo subjectis, alterum eorum eli. gere, cujus Provinciali adsint Concilio , strenue se opposuit Franciscus Maria Pitonius, alter ex Doctoribus in Decretis, seu Canon ista Conci. lii , elucubrata dissertatione ostendens , Archiepiscopos , nullos habentes Suffraganeos, non posse eum veritate & proprietate i et monis dici absolute Archiepiscopos, & Metropolitanos, sed tales dumtaxat appellari cum hac restrictione, meri scilicet honoris, seu honorarios, & ex privilegio Apostolico, juxta textum in Can. Scitote o. q. 3. ex quo intulit, menti Tridentini neutiquam satisfieri ab Episcopis, qui cum nulli subjiciantur Archiepiscopo, praefatos Archiepiscopos eligunt, quorum Provinciali in . tersint Synodo. Nulla quippe Synodus, ab his celebrata, etiam cum inister ventu Abbatum fruentium jurisdictione quasi Episcopali, cum territorio separato, erit vere Provincialis, sed tantum Dioeces ana. Haec Pitonii ratiocinatio visa est nobis solidis innixa sundamentis.' etenim novum non est, ut quispiam, ex privilegio, exornetur titulo Archiepiscopi, Sc Metropolitani, quin tamen, praeter nominis atque honoris praerogativam, ullum consequatur jus proprium veri Archiepiscopi, & Metropolitani. E-jusmodi privilegio Patres Nicaeni donarunt Epit copum AEliae, seu Hierosolymae, cui can. 7. juxta versionem Dionysii Exigui, contulerunt quoddam jus Metropoliticum , sed meri honoris; nam , licet ille subjectus reis
maneret Episcopo Caesareae, attamen voluerunt Patres Nicaeni, ut locum
haberet ceteris provinciae Episcopis superiorem . Eadem honoris praerogativa a Concilio Chalcedonensi insigniti suere Episcopus ejusdem civitatis Chalcedonensis a B. 6. Sc Episcopus Nicaenus act. Ig. quos Metropolitanos dici voluit, nomine tantum, & praeponendos statuit ceteris Episcopis provinciae, sed honore solummodo, 3c salυa Nicomediensum ciυitati s quae vera erat provinciae Metropolis ) propria dignitate . Vcetusta haec exempla sectantes Romani Pontifices , aliquibus Episcopis Archiepiscopi nomen Rinsgnia tribuerunt , sine ullo tamen veri Archiepiscopi jure I quin immo, ne ab eorum Metropolitani quidem subjectione , ejusmodi honora.rios Archiepiscopos quandoque subtraxerunt. Auctor Vitae Theodotici E.
piscopi Metens s , editae a Leibnitio tom. I. Scriptor. BrunDic. pag. 293. cap. Io. haec scribit: Quidam Metensium Pontificum honorari, ultra privatum Praesulum modum , plerumque a Sede Apostolica tale consectui Iunt priυilegium , si υe ob sanctitatis gratiam , βυe ob nobilitatis gloriam , ut,
salis Metropolitani subjectione , Archiepiscopi fungerentur officio oe honore . Ex quibus primus suis antiqtius ille Urbicius, or multo pos , tempore Pi- pini Regis , ex sorore nepos Crodegandus , m post eum Angetramnus, oealter ab illo Drogo Caroli M. in primis flius. VI. Scimus praeterea , aliquot Archiepiscopos decoratos fuisse titulo Distrigod by Corale
70쪽
Patriarchae , quin tamen idcirco Patriarchalia jura sint assequuti . Atque ut alios plures praetermittamus Metropolitas, quin immo etiam simplices Episcopos , qui se Patriarchas appellarunt, de quibus Cironius obser t.
Jur. Can. lib. I. cap. II. refert Dionysus Sammarthanus in sua GaIlia Cbpis aua toni. 2. col. 25. Rodulphum Archiepiscopum Bituricentem atque Aquitaniae Primatem, Patriarchae titulo cohonestatum suisse a Nicolao Ι. quod etiam narrat Christianus Lupus in schol. non ad Concit tom. I. Pag. VII. edit. Lovanien . ex constat ex ejuidem Nicolai epistola I ρ. in Collectione Harduini tom. s. col. 3 2. relata pariter a Gratiano in Cav.
Concutitus 9. qui s. 3. Ejuldem vero tituli tenaces sui se Rodulphi Sue- celsores, colligitur, ex epitaphio inciso tumulo Henrici I. Archiepiscopi Bituricensis, qui Cardinalitia dignitate, & Apostolicae Legationis munere ab Urbano III. insignitus , obiit anno I 2Co. in eo si quidem epitaphio.
teste citato Sammarthano eodem tom. 2. pag. S9. legitur: Hic bonus Henricus , uir nobilis, oe Patriarcha suondam Bituricus , rumuli iacet hujus in arca. VII. In Bibliotecha pariter novorum librorum edita a Labbeo tom. 2- pag. I. extat opus inscriptum: Patriarchium Bituricense .' anonymi Auctoris, quod tamen compositum treditur circa annum IS 37. a quodam
Monacho monasterii S. Sulpitii Bituricens s , atque in eo habetur, Fran- cilcum de Tour non Metropolitam Bituricentem, & postea S. R. E. Ca dinalem, anno Is 28. Provinciali praefuisse Cone illo, in cujus Actis habetur.' Praesidente FranciIco de Gurnon , Arebi iscopo Patriarcha Bituriacens, Prima te inquitaniae. Sed quamquam Archiepiscopi Bituri censes Patriarchae titulum, ab Apostoli ea Sede semel obtentum, constanter retinueis rint, recte tamen existimantes , eum esse meri honoris, nunquam Patriaris
chalia jura sibi vindicare, jurisdictionemque in ceteros Primates ausi sunt
exercere, sicuti animadvertunt Allelerra rerum Aquitanicarum lib. q. cap.
. dc du Cange in Glossar. verb. Patriaνchae dicti etiam Primates. Neque Nicolaum I. cum Rodulphum Bituri censem appellavit Patriarcham, aliud in animo habuisse , nisi novo honorificentiae voca hulo , ejusdem Primatialem dignitatem cumulare, eo plane modo, quo , notante Christiano Lupo est. loe. in Concilio Chalcedonensi omnes Metropolitae, ad majorem honoris significationem , vocati sunt Patriarchar, optime in serri ait Ianus a Costa ad Decrerat. Gregorii IX. pag. 176. ex ejusdem Nicolai responsis ad consulta Bulgarorum , in quibus cap. 92. praeter Romanum Pontificem , qui est Patriarcha caecutnenicus, duos tantum commemorat veros Patria chas, videlicet Alexandrinum, atque Antiochenum s Constantinopolita. nus, & Hierosolymitanus nondum fuerant legitima auctoritate inter veros cooptati Patri rachas ). Desideratis nosse si cripsit Nicolaus ) quot sua
veraciteν Patriarebae. Veraciter illi habenda sunt Patriarchae, qui Sedes c postolicas , per successiones Fontificum obtinent e tris qui sitis praesunt E clesiis , quas Aposoli instituisse probantur, Romanam videlicet, o flexan