장음표시 사용
521쪽
I. I B. IX. C a P. I x. ος sin causa vero civili, illud amittere debere, quod evicerunt, si pristinum locum in Ecclesia obtinere vellent : Item placuit s dixerunt Patres ) ut
quisquis Episcoporum, Presbyterorum , O Diaconorum, seu Clericorum, cum iis Ecelesia ei crimen fuerit intentatum , vel civilis causa fuerit commota,
si derelitio Ecclesiastico iudicio, publicis judiciis purgaνι voluerit , etiamsi
pro ipso fuerit prolata sententia, locum suum amittat . Et hoc in criminals otiione . In eiυili vero perdat, quod evicit, s locum suum obtinere volue-νit . Eamdem immunitatem , atque exemptionem , insequentibus seculisia summos Pontifices, & Principes, summa inter se consensione, Cleri- eis eonfirmasse , liquet ex Autb. Hodie, ruthen. Clericus , Aut ben. Statur. mus , Cod. de Episcop. Clerici atque ex Decretalium rubricis de judiciis , de sor. competeu.
IX. Neque dumtaxat , s Ius commune inspiciamus , solus Episcopus est Iudex competens in quibuslibet Clericorum causis , sed ejusdem iri.
hunal adire permittuntur etiam laici in controversiis, cujuscumque generis snt, inter eosdem exortis: idque non tantum de communi litigantium consensu, uti statutum legimus ab Areadio imperatore in leg. 7. Cod. de Episcopals audientia, sed etiam, altero eorum refragante , quemadmodum expresse decernitur in Extra υV. I. de Discopi judicio, in Appendice ad Codicem Theodosanum . Eisi enim demus Gothosredo, eam legem non esse Constamini Magni , cujus nomen praeseseri I nemo tamen inficia bitur, editam saltem esse a Theodosio, sub cujus nomine citatur a Caro. lo Magno, a quo est renovata , suisque Capitularibus inserta lib. o. e n. 365. eidemque Theodosio adscribitur ab Innocentio III. eam approbante in eir. Cap. I 3. de iudiciis, ubi haec habet: Nee illud humillimum o-ntrita a mus , quod Theodosius statuit Imperator , Carolus innovaυit sulcumque videlιcet litem habens , sis petitor fueris , sue νeus , sive in initio Iliis , vel decursis temporum curriculis, sive cum negorrum peroratur,
sive eum jam coeperit promi sententia , si iudicium elegerit sacrosanctae Sedis ratiβιtis , illico, sine aliqua dubitatione setiamsi pars alia refragetur ) ad Discoporum judicium cum θν mone litigantium dirigatur . Haec autem se cultas, ab utroque Iure laicis secta , deserendi suas causas temporales ad iudicium Episcoporum , intacta perseverabat in fine secuti x III. seu verius ineunte x Iv. Scribit enim Meyerus iannalium Flandriae lib. Io. a
Synodo Provinciali , per Archiepiscopum Remorum apud Compendium anno I 3o I. coacta , sulminatos fuisse Magistratus laicos , qui non patiebantur, ut laici in foro Ecclesiastico conυenirentur e quod reapse legimus in ejusdem Concilii aliis , quae ex ms. codice S. Genovesae Pariliensis , post Labbeum , publici juris secit Harduinus rom. 7. col. I 25Ο. suae Collectionis. X. Potiori jure ad tribunalia Ecclesiasti ea provocare permittuntur Viduae, orphani, pupilli, aliaeque miserabiles personae, quibus opitulari, ab
Ecclesiae incunabulis, non ultimam fuisse Episcoporum curam , Ostendit Diqitigod by Corale
522쪽
habetur: Lict oviis θυι de nobis id est summis Sacerdotibus ) sperantibus, non debeamus , in quantum possismus, nos negare ς plus tamen vidua. νum, orphanorum cetusas, . impensus ducimus exequendas e quas tueria nobis, vel ab omnisus Diυina manιs sat assertio e & in altero dicitur: Defensionis propriae desolatis auxilio , m qui Iuis actibus adesse pro aetatis infirmitate non possunt, exoratum Pontisicem aecet Iubυenire e quia pupillis ruitionem etiam Dιυinitas sessit impendi. Scimus utique, istorum Cancipum fidem nutare, cum non reperiantur inter genuinas epistolas Gelasi Papae, cui a Gratiano tribuuntur; at non propterea fiant contemneradi e uti enim alias observavimus, exhibent saltem disciplinam usu receptam ea aetate, qua creduntur exarati. Praeterquam quod certus, & indubitatus est ea non a 2. Concilii Matisconensis II. habiti anno s8s. tomι 3. Collectionis Hamduini col. 463. ubi idem, quod a Pseudo. Gelasio audivimus, hisce verbis decernitur.' Quoniam provisioni nostrae, Deo auctore, ea a principaliter via duarum , . pupillorum sunt commig., perυenit ad nos , quod a Iudicibus erudelibus , pro levissimis eansis, veluti Defensore earentes , irremediabiliter affligantur. Ob quam causam decernimus, ut Iudices non prius viduas .m pupillos conυeniant, quam Episcopo nuntiarint, euius sub istamine degunt. suod si Episcopus praesens non fuerit, Archidiacono, vel Presbtero cuidam
eius; ut pariter sedentes , communi deliberatione causs eorum terminor figantita isse, ac recte , ut deinceps de talibus antedictae personae non conquassen tur. Perperam autem ejusmodi canones in eum sensum nonnulli deto quent , ut meram lignificent tuitionem & protectionem viduarum , as pupillorum, Episcopis specialiter commissam , & commendatam . Nam in primis tuitio, & defenso, ne sit inefficax, debet esse conjuncta eum j risdictione: quamobrem , eum Patres Concilii Carthaginiensis V. ean. g.
relato a Gratiano 23. ques. 3. Can. Io. Imperatores rogarunt, ut Eeci si is darent Defensores advertum potentiam divitum, nomine Desensorum veros intellexerunt Iudices cum potestate coercitiva , quotum munus esseΕEcelesiam defendere a divitum violentiis: eademque de caula, ne scilicet inutiles essent Conservatores, quibus Sedes Apollo lica munus committi vivendi jura, & privilegia alicui personarum coetui a se speciat iter concessa , Necessarium reputarunt summi Pontifices , veram jurisdictionem iisdem conferre , exercendam in aliquibus casibus , de quibus in Cap. I. oe p. a. de Ofe. Jud. deleg. in o. Deinde nonnisi violenter, ad meram significandam tuitionem , detorquemur allegata verba Concilii Matisconensis. Siquidem Patres non hortantur, non rogant, quod proprium est meri defensoris, & protectoris; sed districte praecipiunt, ne Iudices seculares viduas, & pupillos conveniant sine Episcopi scientia, iisdemque Iudicibus,
absente Episcopo, per Archidiaconum , vel Presbyterum, terminos constitui decernunt ad earumdem personarum causas finiendas ' contra Veniente a
523쪽
vero Iudices anathemati subjiciunt . Haec autem oemnia veram redolent
jurisdictionem , videnturque manifeste innuere viduarum, ac pupillorum ea usas pertinuisse ad judicium Episcoporum, a quibus quodammodo deis Iegarentur Iudicibus secularibus, certis tamen adjectis legibus, & eondi. tionibus . Eamdem iurisdictionem Episcopis vindicarunt posteriores cano. nes , quibus libertas data est praedistis miserabilibus personis deelinandi forum feeulare, vetitumque secularibus Iudicibus, ne illas eoram se siste. re cogerent. Quare Innocentius III. in Cap. Super quibusdam . de Uero. Misse. Comiti Tolosano rescripsi, ut, si quid litium ipsi esset adversus viduas , orphanos , & misellos quosvis , eoram Iudice Ecclesiasti eo , ad quem illi provocassent, stare deberet e Item viduis ait in , pupulis, omphanis, personis miserabilibus tenearis in judicio Ecclesiissico respondere. Tanta praeterea fuit hujus rei apud majores nostros persuasio, ut quaedam Regina Angliae hoc solum nomine, quod vidua esset, sbi fas esse putaverit, in caula laudati declinare judicium Domini directi seudi, & ad Papam provocare; uti habetur in Cap. Ex parte, de sis. compet. ubi Honotius III. totam enarrans hujus rei gestae seriem, inquit: Fuis ex parie ipsius Reginae responsum . quod vidua spoliata , irrequisito studi Domino , Dotiatorem . sim
detentorem rei, coram Ecclesiasico Iudice poterat coninnire , eujus interes viduas defensare, XI. Hae simul collecta , & adnotata Episcoporum oculis subjecimus , ut priora tempora cum hodiernis conserentes, videant, & doleam gravia vulnera suae antiquae iurisdictioni inflicta e siquidem seculares potestates,
Lit Guillelmus Durandus junior de modo Generat. Concrι. celebrand. tit. 7 Part. a. quas per quamdam alluvionem , frussatim ad se omnia trabunt.
Eν Aut hinatim lupus agnum comedit I ita per ipsos iurisdictio Ecelesiastea frusatim quodammodo devoratiar , quisiti id ad Ecelesiasicam μνi Letionem , potissime quoad xemporaiia pertinet , Mi competere putantes . Et pauci sunt easus ad Ecclesiam pertinentes, in quibus directe, vel indirecte . per eos Eeele sica iurisdιctio non turbetur in diυess mundi partibus e nee iam eonsitura remedia princere Ussuna, ficut experientia docer . Hisce Iudiis eum secularium ausibus ab initio obstiterunt Pontifices maximi , & sanis ctissimi.Ecclesiarum Antistites e sed , eum illos a proposito dimovere nequiis uerint, ad evitanda majora mala, inolescentes in dies contra Ecclesiasticam jurisdictionem consuetudines dissimularunt ,& tolerarunt ;& quandoque summi Ponti fiees eonsultius duxere , id ipsum privilegio Principibus concedere , quod propria auctoritate jampridem sibi usurpaverant. XII. Iam vero, eum desperandum jam sit , ut potestas secularis intra constitutos sibi ab antiquo limites contineri patiatur, imprudenter ageret Episcopus, si in sua Synodo aliquid decerneret , quo jurisdictionem sibi olim Iure communi attributam recuperare tentaret; rem siquidem impossibilem aggrederetur, & sine ulla Ecclesae utilitate graviter apud Princi
524쪽
nd haec tria animum diligenter intendat. Primo , ne Princeps secularis sibi unquam arroget jus sacrorum I hoc est, ne in ullo rerum eventu se immisceat in causis primi generis , mere scilicet spiritualibus, & Ecelesiasticis. Secundo , ne Judex laicus eam quoque partem Ecclesiasticat burisdietionis invadat, quae hactenus perseverat intacta I nisi enim Episco. pus ejus vindicem statim se praebeat , hane pariter pedetentim amittet. Quia tamen plerumque privati Iudices , supremi Principis auctoritate suffulti sunt, etiam in hoc negotio summa prudentia, circumspectione,& dexteritate opus est; atque in primis, priusquam Episcopus eonsueta
exerat censurarum arma , debet accurate perpendere, quod monet Augustinus lib. g. contra epistolam Parmeniani num. I 3. tom. 9. Oper. col. 64.
haec quae ad rem optime quadrant , scribens: Cum quisque fratrum , idos ChνUZianorum, intus in Ecclesiae societate constitutorum , in aliquo tali peccato fuerit deprehensus, ut anatbemate dignus habeatur , far boc , tibi periaeulum schismatis nullum esὶς atque id cum ea dilectione, de qua ipse alibi
praecipia , dicens ux inimicum non eum existmeris, sed corripite ut fratrem Quando ita cujusque crimen notum est, oe omnious execrabile apparet,
ut vet nullos prorsus , wι non talis babeat defensores, per quos possit schismaeoni vera , non dormiat severitas disciplinae. XIII. Tertio denique, ubi aut privilegio, aut legitima eonsuetudine .sori Ecelesiastici limites ultra Iuris eommunis sanctiones ampliati sunt, quod ceteroquin perquam raro contingere scimus, curabit Episcopus, ne
sua incuria , aut conniventia contrahantur. Rem unico explicamus exemplo. Iure communi sancitum est , ut actor sequatur forum rei, ae prooinde Clericus conveniens laicum in causa mere civili, & prosana , illum convenire debeat coram Iudice seculari, per textum in Cap. Si Chrietis laicum, de foro competenti. Attamen alicubi usus inolevit , ut Clerieus, etiam in praedictis causis , laicum conveniat eoram Iudice Eeclesia sileo. Ejusmodi consuetudo viget in nostra dioecesi Bononiensi, quam approbavit, & servari praecepit Gregorius XU. cujus Apostolicas litteras nos reis -tulimus in nostra Insit. 4o. in βο. Eademque etiam in Hetruria ab antiis quo tempore introducta reperitur, & manifeste comprobatur ex Synodis tam Provincialibus, quam Dioeceianis illius ditionis, nimirum ex Syno. do Florentina, quam habuit Cosmas de PaEtis Episcopus anno x so8. ad tit. de foro eo etenti P ex Concilio Provinciali , anno IsI7. habito sub Iulio Cardinali Mediceo tunc Archiepiscopo Florentino , mox ad Romanum Pontificatum, assumpto nomine Clementis VII. evecto . iarubrica de ratulo Jadicum deligatorum item ex alio Provinetali Conci. lio, ab Archiepiscopo Altovito celebrato anno Is 63. rubrica I s. de soroeompetenti; & ex Diceceiana Synodo, eoacta anno Iosue. ab Archiepis. copo Nerito S. R. E. Cardinali; ex alia anno IIIo. habita ab Archie. iiscopo de Gherardesca οῦ & recentius ex ea, quam bo. mem. Archiepicopus Martellius habuit anno I73 a. ubi ergo hae, aut similis consue.
525쪽
L I B. IX. C A P. X. 499tudo invaluit , ea utique erit sarta tecta eustodienda .' neque conqueri
poterunt laici , quod Episcopus hoc secularis jurisdictionis minimii in frustulum , consuetudine acquisitum , sibi vindicet ' cum ipsi, sicuti a Guillelmo Durando supra audivimus , sola consuetudine , quae ab initio dici potuit abusus, & corruptela, sere integram devoraverint jurisdictio nem Ecclesiasticam .
Leges eislies cum moderatione, m delectu in isnodo allegandae. UIdetur etiam absilaendum a mentione legum secularἰum , praese tim si nes snt illis, quae a Sede in postolica improbatae fuerum: verba sunt Fagnani rn eis. Cap. Sicut olim, num 85. Ad quorum rectam intelligenis I iam, meminisse oportet, ex legibus civilibus, aliquas esse a Iure Ca. nonico expresse approbatas, aliquas expresse correctas , atque abrogatas, aliquas vero neque approbatas, neque improbatas, sed silentio praetermisia
sis. Leges primi generis & possunt, & quandoque debent in Synodalibus
Constitutionibus allegari r a legibus secundi generis commemorandis est abllinendum e legum tertii generis mentionem fieri, perutile aliquando,& laudabile. Quae omnia congruis exemplis exornabimuS. II. Atque , ut a primis initium ducamus, aliquas ex iis delibabimus matrimonium respicientes. Olim , juxta Eeciesae Romanae disciplinam , matrimonia minime dissolvebantur ex capite impotentiae P Respondemus, quod de eiusmodi ex'sum Canonem non habemus et ait Pontifex Lucius III. in Cap. a. de frigidis i malefetatis , prout iacet in seeunda Colloctione Decretalium Romanorum Pontificum : quae tamen verba nequamquam leguntur ia Cap. q. eod. tit. novissimae Collectionis Gresorii IX jussit adornatae. Et sane , occurrentibus ejusmodi conjugiis , in quibus impotentia perpetua deprehenderetur, responderi solebat mulieri, ut conjugem suum , quem tamquam virum habere non poterat, in fratris locum haberet; iuxta ea, quae rescripta leguntur ab Alexandro III. in Cap. 2. σ 3. & a Clemente III. in Cap. 4. de frigidis O maleficiatis, in prima Collectione Deeret alium. Hodie vero impotentia perpetua recensetur inter impedimenta matrimonium dirimentia; de quo in Cap. Fraternitaviris , ac toto titi de higidis , m malesciatis . At, quoniam post contractum conjugium frequenter eontingit, tonstare quidem de alterutrius conjugis impotentia, sed valde dubitari , num ea sit perpetua , vel potius temporaria , seu an sit insanabilis, vel possit naturali arte superara; ideirco leges ei viles, quando impotentiae signa aut evidentia , aut indubitata non sunt, certum conjugibus praeseripsere tempus , intra quod operam dare possint rei conjugali , suasque vires experiri , adhibitis. etiam opportunis remediis, quae Peritorum judicio apta sint ad illas reficiendas , Diuitigod by GOrale
526쪽
& roborandas, si adhiberi queant, citra grave vitae periculum, & vale. tudinis detrimentum. Ad ejusmodi experimentum Iustinianus Imperator in I. In eausis, Cod. de repudiis, praefinivit biennium I sed postea ratus . non posse intra biennium certum serri judicium de impotentiae perpetuitate , in Novella 2 a. q. Per occasionem illud prorogavit ad triennium . Hane autem Iustiniani sanctionem expresse approbavit Coelestinus III. in Cap. Laudabilem , s. de frigid. oe male'. ac proinde in foris Ecclesiasti eis tam . quam lex Canonica allegatur, & ubique religiose custoditur e neque enim fides habenda est quibusdam Doctoribus Gallicanis, asserentibus , praedi. Etam triennalem cohabitationem non esse hodie in Galliis usu receptam: eorum siquidem assertionem falsitatis redarguit, & valide consutavit Bocchier, Praeses Parta menti Divionis, in suo Tractatu edito anno i 735. de matrimonii dissolutione ex capite impotentiae, pag. 67. cy seq. III. In solatium orbitatis filiorum adinventu est figmentum adoptio. nis , per quam filios suscepisse videatur , qui illos non procreavit , uti habetur in I. I. ia I. Is qui filium, hs de adoptionibos. Ad hoc finis endum naturae simulacrum , cujus delineamenta expressa reperimus in acris litteris , nempe Genesis 48. Exodi a. & raber I. varios, de diis
versos ritus, pro temporum, & locorum diversitate, legimus adhibitos. δtque, ut praetereamus modum illum adoptandi, barbaris usitatum, quem
describit Diodorus Siculus Bibliotb. IV. 4O. inquiens e IIIam adoptionem Herculis) bae modo factam perbibent. Iuno lectum ingressa , Herculem com
Pori suo admorum , ut verum imitaretur partum , subter vestis ad terram deo mi , quem in hoc usque rempus adoptionis ritum barbari observanti apud Romanos peragenda erat coram Praetore , aut Magistratu , penes quem
esset legis actio , trina illa imaginaria venditione per aes , & libram , qua apud ipsos ceteri perficiebantur Actus legitimi e & si ageretur de ad ptione persecta, de qua mox , haec exple fida erat in Comitiis Curiatis,aeeersitis etiam Ponti fieibus , aliisque adhibitis solemnitatibus , quas res
runt Vineentius Gravina origis. Jur. Crial. tom. I. pag. 2 8. σθε. Hei hec eius Antiquit. Roman. lib. I. tis. II. num. I s. sed posteriori aevo alii
a Romanis adinventi sunt adoptandi ritus , quos iidem Auctores prose. untur. At se itidem adoptionis sermulae apud alias invaluerunt nationes. Α Gothis quippe filios adoptatos per tactum barbae , narrat Almo inus degesis Francorum I b. I. cap. 2 o. Α Francis per barbae praecisionem , testatur idem Auctor lib. 4. eap. 2s. Sed magis communiter apud Chrisianos reeepta suit quaedam spiritualis adoptionis speetes, quae fiebat per incisionem capillorum : si quidem de Pipino misso a Carolo Martello ad Luitprandum , Longobardorum Regem , haec scribit Paulus Diaconusiab. o. cap. s3. Circa haec tempora Carolus Princeps Francorum Pipinum fintium Dum ad Lui randum direxit , ut ejus, juxta morem, capylum susciperer, qui eius caesariem ine dans. ei patre sectus es: & de Pontifice B
nedicto II. sexibit Anastasius Bibliothecarius .: Hic una caem Cura , ω
527쪽
L I B. IX. C A P. X. scirexere tu, suscepit maliones eapillorum Dominor m Iustiniani , ct mraelii, Uiorum Mementismi Principis ,smui σ ejus iussionem , per quam Anf-
eabat, eosdem capillos direxissed quem Anastasii locum explicans Barcinius ad annum 584. num. 7. ait: Sic igitur pius Imperator , voluit ut fili sui
scirent, se Romanum Pontificem peculiarem habere parentem , cujus monitis impensius parere deberent, eumdemque ut patrem diligere , ae revereri. De
hoe peculiari Christianorum adoptandi ritu disserit Balsamon ad Can. s 3. Unodi Trullame, eumdemque pluribus illustrant Merillus lib. 3. observat. tap. 4o. & Binius in notis ad Vitam Benedicti II. IV. Sed, omnibus hisce, aliisque plurimis adoptionis ritibus, quos
recensent Cironius ad titi de cognat. legat. & Gonzal eZ ad Cap. I. eod.
t t. deletis, alium modum adoptioni saciendae praescripsere leges civiles, quibus utimur. Distinguunt litie , sicut Sc etiam olim fuerat apud Romanos, duas species adoptionis r unam perfectam, quae dicitur adrogatio alteram imperfectam , quae adoptio simplex , . in specie , etiam appellatur. Prima fit, cum persona extranea, sui juris, ex Principis rescripto, ita transit in potestatem, & familiam adoptantis, ut perinde ac filius legitimus, & naturalis , fiat ejus haeres necessarius tam ab intestato, quam ex testamento, β. Cum autem 3. Insit. de adoption. I. Impuberem 2. Cod. eis. Impersecta fieri dicitur, cum persona extranea , constituta sub sui naturalis patris, seu avi potestate . solius Magistratus, alteriusve Iudicis competentis auctoritate, in filium, aut nepotem adsciscitur, quin tamen tranteat in familiam , & potestatem adoptantis , cujus propterea non fit
haeres necessarius ex testamento, quo praeteriri potest . licet eidem sue- cedat ab intestato, 2. vers Sed m hodιe, Insit. de adoptios. Eaedem porro civiles leges , iurpe, atque inhonestum reputantes, matrimonium inter eos iniri , qui etiam imaginaria , & fecta ista cognationis specie conjunguntur , irritas decrevere nuptias primo inter adoptantem ,& ad ptatum, atque ab isto descendentes, t. suin etiam, s s. F de rit. nuptiar. secundo inter adoptatum, & filios naturales adoptantis , l. Per adoptionem, I 7. R. eod. Inter eas, Instit. de nupt. tertio inter adoptantem.& uxorem adoptati , ac vicissim inter adoptatum, & uxorem adoptanistis, I. Adoptisus, I 4. F. cit. At id discriminis inter enumeratas pers nas , adoptione conjunctas , intercedere leges voluere, ut inter prima, quae sunt quodammodo in linea recta ascendentium , & descendentium . nunquam, ne soluta quidem adoptione, matrimonium consistere valeat: ut enim dicitur ἰn cit. I. Quin etiam, semper nefas reputatur, eam uxorem ducere, quae per adoptionem filia, aut neptis fuit: idemque servandum edixere inter personas tertii generis, inter quas semel ortam ex adis optione affinitatis speciem, quae matrimonio eontrahendo obIcem ponit, perpetuam esse decernunt. Quocirca adoptιvus Ilius, s emancipetur . eam, quae patris adoptiui Mur fuit, ducere non potest , quia noυercae locum haribete inquit textus in cit. leg. .adoptivus , ff. de rit. nuptiar. Sed interis
528쪽
perlonas secundi generis, quae, adoptione interveniente , sibi e latere jun. gi videntur, impedimentum durat, quamdiu durat adoptio , seu quamdiu filii permanent sub patria potestate ; sicuti habetur in cit. I. Per adoptio.
nem, IT. de rit. nuptiar. Soluta vero patria potestate vel per mortem adis
optantis, vel per emancipationem filii , sive adoptivi , sive naturalis , ce stit impedimentum, & potest filius adoptivus in uxorem dacere filiam
naturalem ejus, a quo suerat adoptatus, juxta apertum textum m cit. Inter eas, Insit. de napi.
V. Iam vero & cognationem legalem, & quae ex ea ad nuptias profluunt obstacula, eo prorsus modo, quo a Iure civili statuta suerant , unive fim recepit, approbavitque Nicolaus I. in reis sone ad consulta Bulgarorum cap. a. cujus responsonis fragmenta referuntur in Can. Ita diligere , 8O. quaest. 3. m in Cap. unic. de cognat. legat. Quamobrem , si quaestio incidat sive in tribunali Melesiastico , sive etiam in Synodo . an in hoc , vel illo casu adsit impedimentum cognationis legalis . necessario recurrenis dum erit ad leges civiles, atque ad earumdem normam controversa deincidenda . Disputant ex. g. Doctores, num praefata ad matrimonium obonacula a sola inducantur adrogatione; an etiam ab adoptione smplici,& imperfecta. Ex utraque oriri, affirmant Glossa finalis in cit. Cap. un c.
de cognat. legal. atque ibidem Panormitanus num. s. Ancharanus num. 8.Alexander de Nevo num. I 2. GonetaleZ num. Io. in fin. Covarr. pari. a. de Donsat. cap. 6. 6. s. num. 2. Pontius de Matrim. lib. 7. cap. 4 I. Hurta.dus eod. tract. disp. Ist. docuit. a. num. 3. Contra, illa ex sola adrogatio. ne promanare, contendunt Innocentius in eod. Cap. unici Sylvester verb. Matrimonium 8. quaest. 8. disp. 4. Henriqum de Sacram. lib. I 2. cap. 12.num. 3. Sancheae de Matrim. lib. 7. disp. 63. num. p. Canisus ad tit. de
cognat. legal. num. 3. Pirhing num. 4. Engel num. 3. Vincentius de Iustis de dispensat. matrim. lib. 2. cap. 6. num. I98. seq. t Tam prioris , quam posterioris sententiae patroni, unice insistunt Iuris Civilis textibus, quos de qualibet adoptione indiseriminatim loqui , defensores primae sententiae autumant; aliis exadverso opinantibus, eos de sola adrogatione intellige n. s. De hac quaestione actum suit in sacra Congregatione Concilii die et s. Septembris I 734. uti videre est in Thesauri Resolup. tom. 6. pag. 364. Nihil tamen ex decisione , quae tunc prodiit , potest eone ludenter ad rem evinci . Adoptio siquidem, de qua tum disceptabatur, respiciebat puerum duodennem expositum hospitali Sancti Spiritus in Saxia , sub nullius patria potestate existentem, & adoptatum auctoritate Commendatarii ejus. dem hospitalis , eui id juris a summo Pontifice concessum est ; atque id ei reo talis adoptio non immerito videri potuit vera adrogatio , quam impedimentum ad matrimonium inter recensitas personas praestare , nullus dubitat. Itaque, eum indecisa adhuc remaneat controversia , si de ea
in Synodo agendum seret , ex solis Iuris Civilis sanctionibus posset definiri .
529쪽
L I B. IX. C A P. XI. so3VI. Cognationem legalem excipit cognatio spiritualis, de qua in Decretalibus Gregorii IX. extat integer titulus, qui est Lb. q. tis. II. In eo tamen titulo nullum decretale rescriptum ad cognationem spiritualem pertinens affertur, quod ante Alexandrum III. Pontificem prodierit. Verum hujusce impedimenti, quod a spirituali cognatione provenit, multo ante Alexandri III. aetatem mentio facta reperitur. Si quidem in Cone ilio Romano I. sub S. Zacharia Papa , habito anno Christi 743. stitutum sui e cap. s. in spiritualem eommatrem nullus sibi praesumat nefario conjugio copulare . Nam , qui hujusmodi σκs perpetraverit , serat, se analbemaris vincula esse obligatum, Dei itidicis condemnatum: toni. 3. Collectionis Harduini eia. Ist 28. Nec alia etiam antiquiora desunt hujusmodi d i lci pii n ae monumenta. Sed, cum nullum suppetat anterius eo , quod habetur in lib. 26. Cod. de nuptiis, ubi haec Iustiniani Imperatoris verba leguntur .' Ea persona omnimodo ad nu pilas ventre probibenda , quam aliquis a saerosan Io suscepit Baptismare: cum nibit aliud su inducere potest paternam se monem , CV jugiam nupsiarum prohibitionem, quam hujusmodi nexus , per quem , Deo mediante , a nimae eorum copulatae sunt: id utique sufficit, ut in catalogo legum ei vilium, quae a jure Canonico expresse confirmatae sunt, praemissa etiam de spiritualis eognationis impedimento lata adscribature ut recte etiam observat Ioannes B ut holus Episcopus Felirensis In suis Insiliitionibus Iuris
Exempla Iegum secundi generis, qua scilicet sunt a iure Canonico correme, o improbata: ubi de mινἰmoniis filiorum familias sine consensu
parentum, . Servorum sine consensu dominorum.
HActenus de legibus civilibus, a Iure Canonito expresse receptis, Rapprobatis . Longe plura proferre possumus exempla legum abrogatarum. Ac primo loco occurrunt leges Caesareae permittentes usuraS, dummodo non sint immoederatae , nee modum excedant praescriptum a Con. stantino Magno in celeberrimo I. I .cis. ult. lib. 2. Cod. Theodosiani, renovata a Iustiniano t. 26. Cossi de usurist In trajectistis evntrastibus, veι specierum faenori dationibus , usque ad centesmam tantummodo licere Itipulari, nee eam excedere licet veteribus legibus hoc erat eoncessum P quibus tamen sanctioribus Emesae legibus est derogatum, ae severe vetitum , seu verius j re naturali, & Divino vetitum declaratum, quidquam lucri, etiamsi minimum si, ex mutuo reportare: quod ex ean. 43. inter Apostolicos, mcan. a. Concilii Illiberitani , ex ean. Ιχ. Concilii Arelatens s Ι. ex ean. 16. Concilii Carthaginiensis III. aliisque pluribus Ecclesiae sanctionibus. atque ex communi SS. Patrum sensu aperte constare. inserius demonstrahimus.
530쪽
II. Iure communi Caesareo irrita fiunt matrimonia inita a filiis ami. Iias sine contensu parentum' uti probant textus in princ. Insit. de nuptiis,& in I. Nuptiae a. F. de ritia nuptiar. in quorum primo habetur : Si f. Iii familiarum sent, consensum babeant parentum, quorum νn potestate sunt; nam, hoc feri debere, oe eitatis, o naturalis ratro suadet , in tantum ut jussus parentis praecedere debeat: & infra : Si adversus ea , que aiximus ,
aliqui coierint, nec vis, nec uxor, nec nuptiae, nec matrimonium , nec dos
intelligituri in altero dicitur e Nuptiae conmere non possunt , nis consentiant omnes, id es qui coeunt, quorumque in potesate sunt. Equidem non ignoramus, Cujacium in lib. 33. Pauli ad edictum ad ι. a. Io. de ritu nuptiar. & Dionysum Godestiὸum in I. Filius, F de risu nuptiar. conis tendere , per praefatas leges , non irritas, sed solum illicitas decerni nuptias, quas filii familias contrahunt, invitis, aut inscii , nec consentienistibus parentibus, sub quorum sunt potestate e neque nos praeterit, hanc opinionem sulciri auctoritate Pauli Iurisconsulti, qui lib. 2.sent. tit. Iq. scripsit: Eorum, qui in potestate patris sunt, sne voluntate ejus matrimonia jure non contrahuntur, sed contracta non solvuntur e contemplatio enim publicae utilitatis priυatorum commodis praefertur. Verum non ita sentiuncalii eruditi viri, quibus praedictorum Iuris textuum verba adeo perspicua videntur , ut indubitanter asserant, per illa infirmari conjugia filiorum. familias, quibus paternus consensus non adjecerit vires: quin imo Vinnius ad lib. I. Insit. rit. Io. perpendens verba illa Iustiniani: ut iussus parentis praecedere debeata haec insuper adnotavit: Iussus, id est consensus,
aut potius assensus parentis in nuptiis filiorum adeo necessarius es, ut etiam Praecedere debeat, neque ratthabitione patris retro legitime flant , nimirum
cum ratibabitio in iis tantum locum habeat, qua non statim ipso jure nulla sunt, sed aliquo modo consessunt , aut pendent. Quod vero attinet ad lo. cum ex Paulo Iurisconsulto allegatum, hac ipsa de causa, quod se ilieet aperte contradicat citatis legibus, quas certissimum est Imperatorem Iustinianum, ex ejusdem Pauli Iurisconsulti sententia , inseruisse coreori Iuris a se promulgati, non immerito suspicantur plerique , quos sequitur
Iuen in tract. de Sacrana. dissert. Ita quaest. S. art. 2. illum non esse Pa
ti, sed Eniani cujusdam , qui Theodosianum Codicem tempore Alarici,
Gothorum Regis, notis illustravit. Nec mirum, tantam ab Imperatoriis bus tributam potestatem parentibus in filiorum nuptias; adhuc enim reis manebant rudera illius immoderatae potestatis patriae, quae , auctore Romulo, diu viguerat apud Romanos; cujus ratione licebat parentibus loris
caedere filios, carcere coracere, in agros ad opera rustica vinctos amandare,
venundare, denique interscere: quod totidem verbis resert Dionysius Halicarnasseus lib. a. pag. 46. Hinc, teste Lactantio Insiit. lib. q. cap. 3. fi lii dicebantur δενυινε paιri. Quia immo , liberorum conditionem in quibusdam fuisse duriorem conditione servili , observant idem Lactantius& Servius ad Uirgil. aeneid. x I. vers. I 43. Quam Vis porro haec pare