장음표시 사용
511쪽
L I R. IX. C A P. VIII. 48 Iopere clostro complura suppetunt. Sed unum hie afferre iuvat, quod, ibi a nobis relatum non meminimus. Plus II. Ponti f. Max. in Canstitutione Cum ex sacrorum, decrevit, ut illi. qui ad sacros ordines extra tempora a Iure statuta, vel absque litteris dimissorialibus , aut ante i sitimam aetatem promoverentur , ab ordinum susceptorum exercitio suis spensi ipso jure forent: si autem in illis mi ni strare praesumerent , irregu laritatem incurrerent. Ulterius progressias est Sixtus v. m Constitutione.
quae incipit Sanctum oe salutare, qua scilicet Antistitem illum, qui ali.
quem minus idoneum, aut legitima aetate minorem, ves Patrimonio dein si tutum , ad ordines etiam minores promovisset, a collatione omnium
ordinum, atque ab Ecclesiae ingressu suspensum sere decrevit . Verum Clemens VIII. in Constitutione , quae incipit Romanum Pont ficem, totum id ad facti Tridentini Cone illi, Constitutionisque Pianae terminos revoca vit . Nec alia deessent exempla, quae in hanc rem adduci possent. IV. Haec autem ianuisse tussiciat, ut intelligant Episespi , lieitum s-hi esse proprias rationes Romano Pontifici exponere, ut vel recessum a peculiari aliquo decreto, vel suae dice eesis exemptionem obtineant ab aliis
rua generali lege, quae tamen ad illud pertineat disciplinae genus, quod
upra indicavimus: neque putandum , eorum petitiones rejectum iri , si iustis rationibus innixae comperiantur . Illud autem omnino tenendum est, ut Sc in hujusmodi recurfibus debita Apostolieae Sedi reverentia semis per servetur' bc eum ipsa, omnibus auditis, judicium suum protulerit, illius sententiae obtemperetur , ejusque jussa promptae exequutioni demandentur . Constat enim , aliquando proeaeem agendi modum in culpam adducere eum, qui alioquin bonum jus fovet quoad rei substantiam: ae quum autem non esse , Apostolica Deereta libenter accipi tune solum .
cum propriis intentionibus congruunt: at in sententia obfirmate persiste.ee, eum summus Pontifex , reclamantis rationibus auditis , atque libra. tis, easdem tanti esse non reputat, ut mandata sua revocare, Vel gener les leges moderari opportunum censeat.
V. Nota sunt in Ecclesiasti eis historiis dissidia, quae inter S. Leonem
Magnum Pontificem , ae S. Hilarium Arelatensem Episcopum interces, serunt . Cum nempe hic Celidonium in Gallia Episcopum e Sede suadeturbasset eo obtentu , quod ante Episcopalem ordinationem , cum latiscus esset, viduam in matrimonio habuisset, Sc capitis sententiam in alia quot reos pronunciasset et Celidonius ad Sedem Apostoli eam provocavit ,&, S. Leonis sententia in Episcoporuin Concilis prolata, in pristinam Sedem restitutus est . S. Hilarius ad Urbem se contulit , ut iudicium suum tueretur. In quo si justos desensionis limites non excessisset , nec contentionis ardore abreptus, nimis audacter erga Apostolicae Sed is Praesulem se gessisset. non utique huius indignationis pondus , nec asperam reprehensionem, & castigationem, quam accepit, in se derivasset: cujus τei monumenta videre est in epise. Ita ejusdem S. Leonis cap. 4. quam
512쪽
quidem epistolam Valentinianus Augustus summa veneratione suscepit iut apparet ex his , quae ipse sancivit in sua Novella Constitutione relata inter Novellas Theodosii in calce Codicis Theodosiani, titulo de Episco. paI. Ordinat. Monumenta haec capitalia sunt , & nulli exceptioni obnoxia adeoque his potius standum est , quam iis, quae ad S. Hilarii deis sensionem scripta leguntur in ejus Vita a S. Honorato Massiliensi Episco.
po, aut ab alio incerto Auctore, triginta serme annis post factum, exa. rata. De his etiam alias a nobis actum suit in nosero lib. 2. de Canoniisetatione Sanctorum cap. 4 I. num. 8. m Ieq. ubi si lxntio minime praetermisimus gloriolam poenitentiam, quam deinde S. Hilarius. , quoad vixit, in Lirinensi Monasterio egit , & cujus merito in Sanctorum numerum post mortem relatus fuit. Iis autem, quae a nobis ibi dicta sunt , modernus quoque Guadicensis Episcopus consentit in sua Bibliographia tom. 2. edit. ann. I74o. verb. S. Hilarius Arelatenses, sicut etiam Auctor Oblervatio.
num in Historiam Ecclesiasticam Claudii Fleury , editionis Avenione n-ss anni I737. rom. a. lib. 27. VI. Non multo post , S. Mamertus , Viennae in Gallia Episcopus , Marcellum Diensibus Episcopum ordinavit, quantumvis Diae urbs in dio visione provinciae , quam secerat S. Leo Magnus , Arelatensi Metropo alitae attributa suisset . Quod cum intellexisset S. Hilarus Pontifex Mais ximus, ad quem viginti Galliarum Episcopi rem detulerunt, in S. Mamertum nonnihil commotus, illius factum Apostolica auctoritate eohibere non distulit ; ut patet ex duabus ejus epistolis , quae extant apud Cardinalem Baronium ad annum Christ 453. num. 4. m seq, in quari
altera, quae data est v I. Kal. Martias anno 464. reprobato Mamerti ausu, per quem Leontii Arelatensis jus violatum suisse declarat, ita subis jungit Pontifex e Si transgressον remediis abutituν satisfactionis, o veniae.
nec culpam praesentis excessus curandam futurae observantiae sedulitate proinmittιι, redeunte querimonia , eo priυilegia Viennensis Ecclesae ad Arelate Iem Antistitem transferantuν exemplo, quo migravere principio: denique jubet , novum Diensem Episcopum confirmationem accipere a Leontio , a
quo rite debuit consecrari. Binius in notis ad has Hilari epistolas relatas tom. 4. Collectionis Labbeanae Conei liorum eoI. I 3. existimat , salsis relationibus adductum suisse Ponti seem , ut adversus S. Mamertum ita se gereret I ut videre est ibi est. Io4 . Tillemontius in Vita S. Hilari
Papae art. q. tom. Io. pag. 44. amrmat, nullam, aut levem admodum
S. Mamerti culpam suisse. Pagius in Vita ejusdem Sancti Pontificis, quaestionem in medio relinquit. Nullibi autem apparet , S. Mamertum A. postolicis decretis restitisse . Unde Godefridus Henschenius in actis Bollandianis ad diem II. Maji tom. a. pag. 629. num. I. reserens Pontificium praeceptum, S. Mamerto indictum, ut ab Ordinat anibus indebitis. Ordinis sui , m priυilegiorum periculo , in poserum absineat , utque qui Diensbus a Mamerto consecratus fuerat , Leontii Arelatensis Episcopi , a
513쪽
quo consecrara debuit, arbitrio eonfirmetur , ita prosequitur e quod debita cum animi submissione fecisse S. Mamertum , m acquieυisse decreto summi
VII. Bulgariae regionem ad Illyricum orientis pertinere , universum vero Illyricum , tam Orientale, quam occidentale, jam usque a qua to Eecsesiae seeulo Romanae Sedi immediate subjectum suisse, constat inter Ecclesiasticae Historiae peritos . Nihilominus Orientalium Patriarcha. rum Vicarii in Urbe Regia adunati , ubi tunc Concilium Generale Con. stantinopolitanum quartum celebrabatur , contra jus & sas , reclamantiobus frustra Apostolicae Sedis Legatis, definierunt , Bulgariam Constanti nopolitanae Ecclesiae subesse debere unde & S. Ignatius , tunc Patriam cha Constantinopolitanus, Theophil actum Buloriae Archiepiscopum coninstituit. Hadrianus II. & Ioannes VIII. Romani Pontifices, adversus Sit gnatii factum Apostolico telo insurgere non omiserunt ; eorumque lit-
erae ad hanc rem spectantes extant in rom. p. Collectionis Labbeanae CODciliorum a col. 59. ad 65. In earum altera, quae etiam legitur apud Cardinalem Baronium ad annum Chri ii 878. num. s. seq. Joannes VIII. Ignatium arguit , tamquam concultatorem decretorum Sanctorum
Fratrum, & erga Apostolicam Sedem, a qua multa ipsi beneficia praestita fuerant, ingratum. Unde, post primam ,&secundam commonitionem eidem jam fasias , iterum tertio eum monet, eique denuntiar, ut quoia eumque per Bulgariam ipse , vel alii ex ejus auctoritate consecrassent, inde revocare non differat: ita ut, si illi intra triginta dierum spatium a Bulgariae finibus re ipsa egressi non fuerint, ipseque Ignatius ab omni Ecclesiastico jure in eam dioeces m non se abstinuerit , post duos menses, a die, quo epistolam acceperit, numerandos, Dominici Corporis &Sanguinis communione privatus sit ' & si adhuc in contumacia, pervi-eaciaque perstiterit, Patriarchatus tandem dignitate, & Episcopali gradu dejiciatur. VIII. Cardinalis Baronius ad praed ctum annum 878. num. 42. de S. Ignatii resistentia loquens , eumdem excusat , quod & jura Ecclesiae suae defendere tenebatur, & quod ipse in ea opinione erat, ut Bulgariae Prinvincia , non ad Romanam, sed ad Constantinopolitanam Ecclesiam pem
tineret e Probatum vas igne erat ipse, excoctumque fornace, omni rubiginrcarens. Uerumtamen judicare non omittit, aliqua culpae macula ex hu- tui modi resistentia eumdem aspersum fuisse: At vero nullum penitus eo τraxisse unquam vel Ie-- pulverem ipsum S. Ignatium ex hac , HI alia causa , dici non patitur humana conditio, quo sanctorum neminem caruisse emi Genitrice excepta, aeque fatentur omnes. Denique animadvertit, peremptorias illas Ioannis Papae litteras, missas per Paulum Anconitanum , &Eugenium Ostiensem Episcopos , Apostolicae Sedis Legatos , ut indicat eorum data, nunquam redditas suisse sancto Patriarchae Ignatio , qui, cum dicti Legati Constantinopolim venerunt , jam ex hac vita migravera. ,
514쪽
ut constat ex epistola Styliani ad Stephanum UI. Pontificem quam isdem Cardinalis Baronius integram resert ad anniam CHiui 886. num. VI. r seq. Ita etiam loquitur de S. Ignatii agendi ratione Spondanus ad anisnum 878. num. 8. Natalis autem Alexander dissext. 4. in Esoriam E Hesiasticam seculi I x. m x. 23. ita seribit: lanatio redditae non fuerunt acres illa Joannis VIII. Iister ob erat enim, e- eius Legati Constantianopolim pervenem, ut tessatuν Stνlιantis in epistola ad Stephanum M. Pisistiscem Maximu-. Ignatii vero sanctitata non obstat illa de Eia garorum diaries contentio quia jura Ecclesiae suae , ut ipse ex sima at , metatur ,.sperabatque, Romanum Pontificem tamdem cessurum . Ignorantiae itaque viis sium fuit in causa , quam js sudium de Sedis suae ivrUus vindκandis ferventissimum obscuram s.cis : quem uoum in caudare sancta anima cha.
IX. Haec sunt exempla graviorum dissensionum, quae inter aliquot eximiae sanctitatis Episcopos, & Apostolicae Sedis Pontifices, intercessisse, memorant Eec Iesiasticae Historiae . In quibus agit indis controversis , si quis putaret, eam mentem suisse sanctissimis illis Episcopis, ut debitam observantiam, & obediem iam denegarent Romano Pontifici, quem , ut Ecclesiae Caput , suprema in omnes Ecelesiarum Antistites jurisdictione P editam, reverebantur, non modo fassum , sed ipsismet glorioss Episcopis injuriosam iudicium ferret . Eorum quilibet pro certo habuit , tam 1olidas rationex suae caula favere , ut eam omni studioe tueri licite pos. fetia Io quo tamen cum aliqui ex illis, ultra, quam fas erat , in sensis suo obfirmati perstiterint , eorum agendi ratio reprehensa , & correptR
fuit. Quod si, non obstante eorum vitae innocentia, ae meritorum ma
gniaudine, vitio illis datum est , quod Apostolicis decretis aliquandiu restiterint ipsique deinde hujusmodi vitium praeclara paenitemi L expiandum judicarunt: nil aliud profecto ex relati x exemplis colligere poterunt reliqui Episcopi, quam quod interdictum quidem ipsis non est, Romanum Pontificem adire, eique rationes exponere, quibus vel edita ab eo mandata revocanda , aut immutanda , vel generalem legem, utpote eo-avin dioecesi L mirus utilem, aliq- pacto moderandam suadeant ; sedit di tamen hoc agere debent, ut & probabilibus eausis se ad id adductos ostendant . & debitam Apostolicae Sedi reverentiam servent , upque dein mum, si Pontifex , auditis eorum lationibus , in priori sententia pers vera verit, pzompti sinu ae parati sum exequendis mandavis, tum legum obiervantiae in suis dioecesibus praecipiendae L Pulcherrimum hac in re , ut in. ceteris Omnibus, exemplum dedit L. Carolus Borromaeus οῦ quot quidem nune indicare satis erit; nam tibi fusius de eo sermonem habe. bimus . Cum in eju Mediolanensi dioecesi quaedam ab antiquo temporcie cistiset Congregati, ex delectis, peritisque viris composita, quae bon aum Eeelefiacticorum alienationes examinabat , ae pro caseum varietate limandi iacultatem au concedebas, aut denegabat; idcirco sanctus Aecti
515쪽
- LIB. IX. C P. IX. -υ hiepiscopus persuasum habebat, dioecesim suam exemptam esse debere a generali lege, qua id genus causae Apostolicae Sedi reservatae sunt, gravi. hus eonstitutis poenis in eos , qui ejusmodi alienationes , dic a Sede inconsulta, saeere, aut permittere praelumant. Suas itaque rationes Roma.no Ponti fiet aecurate, & efficaciter, simulque reverenter exponi curaviτῶ at, ubi compertum habuit, praetensam illam exemptionem Pontifici non probari, statim acquievit: quin immo in Catalogo censurarum Apost licae Sedi reservatarum eas quoque delarita j it, quas incurrunt alienanies bona Eeelesiastica sine auctoritate ejusdem Apostolieae Sedis: idque ad universae Mediolanensia dioecesis suae notitiam perduxit
Nulla in bnodo decidatur controversia, qua is materia iurisdictionis υertatu inteν potestatem Ecclesiasticam , m fecisarem : tibi multa de causis nunc: sim pertinentibus ad Ecclesiasticam potestarem. em supra laudavimus, Fagnanus in Cap. Sicut olim, de ac .rt. N. 86. ea Perge S enumerare, quae in particularibus Synodis non sine flatuenda, ait: In materia jurisdictionis Ecclesia tica, secularis, eonsurustius eris, nihil Raruere, quam ut appareat, ex iuribus Ecclesie aliquid esse ἰmminutum, vel usumatum. Prudenter, suo more, id monuit Fagnanus sed aeque sapienter eam adjecit limitationem: nise appareaν, aliquid esse imminutum, vel resumatum ex iuνibus Ecclesia . Aliud quippe est , tu controversum sibi asserere ' aliud, ius sibi certo competens tueri, atquzab injusto usurpatore vindicare: a primo omnino abstinendum I alterum est Sacerdotali sortitudine praestandum: quod a pluribus Synodis laudabiliter fictum eo erimus. In Dioecesana Synodo Meldensis anni rgos. cap. 8. districte Par his praecipitur , ut diebus Dominieis , & sestivis,. inter Missarum solemnia denuntient, quod omnes , qtii iurisdictionem Esecusasticam impediunt man4esse, vel oc Ite , directe , vel indirem, . q. impedientibus ιmpendunν auxilium, consIium, Dυorem , declarantur exin sommunieaιlia In Synodo incerti loci, sed in Hispania anno tars. habitita, eam II. decernitur, ut Clericu& in flagitio deprehensus, aeque a se. eularis sori administris deten lux. Ecclesiastieo Iudiei ilIieo tradatur . IaSynodo Treeoeensi ea loci. exeommunicatione innodati declarantur semisiarer, qui per β, -ι ρον olias, in per senis Ecclesiasteis exiguus , oe ex.
Orveny pe Na, guttagia , μι costumas, pro rebus suis, quas , non cau sa negotiandi, veι mereand. , desertim, aul transmisιunt: rem. q. Thesauri. ora. Aneerit. Martene, & Durand co . 926. ITI. σ II 6. Haec , aliaque seneenta huius generis statuta, quae eum in antiquis, tum ira reeentioribus Synodis passim oecurrunt, plurimum sunt eommendanda qu -
rami alienam iurisdictionem non invadunt, sed , quae soro Eccleuastico ea Disi tiroo by Cooste
516쪽
est a Iure communi indubitantee adscripta firmant magis , & susten
II. Verum, ne Episcopus in hoc di melli, & arduo negotio erret, aenimio, atque indisereto telo abreptus, graves inter Sacerdotium , & Imperium discordias imprudenter excitet, priusquam quidquam in hae materia faciendum aggrediatur, temporum, & Iocorum cireumstantias , sed& potissimum rerum, causarumque naturam diligenter consideret , oporistet. Ex causis Ecclesiasticis , aliquas ratione sui , alias ratione persona. rum, ad forum Ecclesiasticum pertinere , dicitur in Cap. q. de immunit. Eccles in 6. Inter prima& prinei pem locum obtinent causae, quae versan- Iur circa res mere spirituales , puta circa Fidem , Saeramenta, religi nem, seu caltum Divinum quas in solo soro Ecclesiastico esse pertra
iandas , nullus Catholicorum ambigit: potestas quippe illas cognoscendi pendet a jure Clavium, quod solis Sacerdotibus est a Christo concreditum. Quamobrem Joannes VIII. relatus in Can. II dist. 96. scripsit: Si Imperatον Catholicus es, filius es, non Praesuι Ecclesiae quod ad Reli.
gionem competit, discere ei eouυen i, non docere . . . . Ad Sacerdotes enim
Deus voluit, qua Ecclesiae di*onenda sunt, pertinere , non ad seculi ri UZares ' quas , s Fideles sunt, Ecelesae suae Sacerdotibus voluit esse subjectas . Et In noeentius III. in Cap. de Arbitris, severe prohibuit, ne in causis hujusmodi compromittatur in laicum , qui , ex desecta potestatis Clavium, incapax est, judicium de illis ferendi ia Huic docteinae constante eadhaerent etiam Doctores Galli, quos proinde immerito aliqui traducunt, quasi hae ita re Potestati Ecclesiasticae adversentur. In primis quippe Regni Optimates in illa ipsa solemni protestatione , relata a Matthaeo Parisio ad annum I et 7. qua jurisdictionem Ecclesiasticam plurimum eoarctare tentarunt, nequaquam ausi sunt ab ea subducere causas Fidei, matrimonii, & usurarum , quas ultro admiserunt ad solum serum Ecclesia-sicum pertinerer Nos omnes ajebant pag. 483.ὶ Regni Maiores attentωonimo percipientes , quod Regnum , non per jus scriptum , nee per Clericorum arrogantiam , sed per sudores bellicos fureit adqui tum , praesenti decreto , omnium juramento Batuimus sanximus , ut nullus Clericus , vel laicus a. tium de cetero trahat tu causam coram ordinario judice , vel delegato , nisi super haeres , matrimonio , vel usuris. Deinde eamdem Ecelesielticam jurisdictionem, cui nimium angustos limites praescribi voluerant Regni Optimates, ad omnes alias causas aut spirit ales , aut spirituali annexas .
protendi , declararunt Christianissimi Reges , Franciscus I. Henricus II & Carolus IX. in suix Constitutionibus relatis in Codice Henrieato , &in Collatione Regiarum Constitutionum, atque insuper Henricus IV. in
Edicto anno Isos art. Ia. Idemque eronunciatum fuit a Partamento Pa-visiensi die χρ Decembris Is 62. praelidente Thuano. Quae omnia collecta sunt a Cabinutio in theori oe prax. Iur. Canonia lib. I cap. 9. num
517쪽
- 'L I B. IX. C A P. I x 4sit. III. Quia porro matrimonium Fidelium, etsi contractus civilis sit, est
tamen a Christo Domino elevatum ad dignitatem Sacramenti, idcirco causas matrimoniales ad Iudices Ecclesiasticos spectare, pronunciato anatheismate in contradicentes, definivit Tridentinum Ieg. 24. can. I a. de marrim.
Ex Iudicibus vero Ecclesiasticis nullum, Episcopo in seriorem , posse illas
cognoscere, idem Concilium decrevit earis . 24. cap. 2Ο. de reform. inquiens: Causa matrimoniales, non Decana, Archidiacom, aut aliorum inferiorum judicio, etiam vistando, sed Episcopi tantum examini, oe jurisdisti ni relinquantur. Non exinde tamen, quod causae matrimoniales sori sint Ecclesiastici, fas erit Episcopo, quidquid matrimonium tangit, sbi, su que tribunali ad judicare' sed causarum naturam attente in spieete,& distinguere debet. Tria sunt causarum matrimonialium genera. Aliquae versantur ei rea initi conjugalis foederis firmitatem: Sc hae , nullo Catholicorum contradicente , in toto Ecclesiae soro, sunt pertractandae r quin immo. quaestiones ejusmodi in Episcoporum Concilio suisse olim de ei las, colligitur ex fragmento epistolae ab Alexandro II. ad quemdam Guillelmum de Monasterioloe scriptae, atque ab Ivone pari. 9 cap. 32. Sc Gratiano Cam O. 33. quaesi. 5. relatae, in qua Pontifex eidem Guillelmo interdicit , ne
propriam uxorem, consanguinitatis praetextu, praesumat dimittere, vel a- iam ducere , donec Episcoporum religiosorum Concilium causam viam examι naserit. Audivimus etiam superius, litem, quae vertebatur inter Lotharium, & Teuthbergam , super validitate connubii inter eos antea contra
est, discussam fuisse in Synodo Aqui ranens: eumque ab istius sententia Teuthberga appellasset ad Nicolaum I. eodem Ρontifice jubente , suisse iterum examinatam in Synodo Metensi. In Actis itidem Concilii Remen. sis, habiti anno Hast. cui praesuit Callixtus II. relatis ab Orderico Vitale
ιib. I 2. PM. 839. legimus, Comitissam Hildegardem , uxorem Wilhelmi, Comitis Pictavorum, ad Synodum accessisse , & alta, elaraque voce querimoniam eloquenter enodasse , quam omne Concilium diligenter ausculta vit. Se , siquidem dixit , a marito suo esse derelictam , sibique Malbergi nem , ricecomitis de Castello ora idι coniugem , in throno seu verius toro in subrogatam. Ponti sex vero, eum non posset causam ὸefinire inaudito Comite , qui infirmitate praepeditus non potuerat se Synodo sistere . ad quam fuerat a Papa vocatus , et indue as dedit , certumque ter minum consiluit , quo Consul ad placitum in Curiam Papae veniret , ac ut legitimam uxorem reciperet, aut pro illicito repudio sententiam anathematis subiret. IV. Aliae sunt causae ex eitatae aut super validitate sponsalium , aut super jure instituendi divortium quoad torum, & cohabitationem, Sc istae pariter, ob illum respectum , quem habent ad matrimonii Sacramentum, ad solum Iudicem Eeclesiasti eum deseruntur: quod deducitur ex Cap. I . Ex litteris , de sponsalibus , 3c ex Cap. Porro , de dιυοrtiis. Spontalia quippe praevia sunt ad matrimonium celebrandum obligatio ς & per di
518쪽
vortium jura relaxantur, utrique conjugum ex matrimonio quaesita. Aaliae demum sunt eausae, quae connexionem quidem habent cum matrimo
tio, sed res mere politicas, & temporales directe, atque immediate re. pleiunt: uti sunt lites, quae frequenter moventur super dote, donatione propter nuptias , haereditaria successione , alimentis , & similibus: & istas ad Iudices seculares pertinere, ex communi Doctorum se tu , recte docent Bellarminus ti . tinis. de Μ-η m. cap. 32. & Tannerus rom. q. disp. 8.
V. Verum, si, eum de huiusmodi eontroversiis in foro lateali disce. matur, quaestio incidat de jure connubii, puta de praecedenta ad nuptias impedimento, Iudex seeularis supersede e debet, atque incidentem causae articulum ad Iudicem Eccles asticum examinandum remitterer quod non solum a Iure communi sane itum est, sed & in Senatu Neapolitano, post
maturam rei discussionem , conclusum refert Matthaeus dec . NevMν .arp. ac religiose servari in Gallia, testantur Annaeus Robertus ιib. 3. rein rum iudicat. cap. s. σ lib. q. eap. I . ae Renatus Choppinus de faer. ρο- Iit. lib. 2. tis. l. ntim. I 6. notatque Alleseera de fωνιμια Ecaesam ιib.
6. cap. 3. q. Superest. Non idem tamen loeum vicissim habet in Iudice Ecclesiastico: etenim hie . eum causam e gnoscit aut de matrimonii validitate, aut de iure ad divortium, incidentem etiam quaestionem dirimit de alimentis, aut dote: quod plane eruitur ex Cap. r. Qui filii sins legia
rimἰ, ex Cap. De prudentia , 3. er ex Cap. Per tuas, 7. de donat. inter miri oe uxori ubi id notant omnes Interpretes. Sed , quamquam , Iuret communi spectato , ita res se habeat, attamen, si vera narrat Feuretius de ab re lib. s. cap. s. in Gallia usus invaluit, ut ejusmodi accessoriae controversae de re mere temporali a Iudice Ecclesiastico ad laicum illi.
VI. Idem accidit in aliis plerisque eausis, quae licet vere , Sc proprie
spirituales non sint. ob connexionem tamen , quam habent eum re spirituali, a Iure communi foro Meles asti eo addi euntur ' & nihilominus alicubi sive ex privilegio, sive ex consuetudine inductum est , ut in tribunali distutiantur. Eiusmodi ex. gr. est causa jurispatronatus , de qua Alexander III. in Cap. 3. de iudie. generatim edixit e Causa vero jurispa-eronatus isa eoniuncta es, Er connexa Dirimatibus caui, quod nonnis E clesiastra judisio valeat defutia: δc nihilominus, in Gallia receptum esse, ut de iurepatronatus mere laicali in judicio tam possessorio . quam peti. torio, non Ecclesiasticus , sed secularis Iudex sententiam serat , narrant Franciscus de Roy in proleg. de jur. patron. ev. 29. Van.Eipen fur. E
stes pari. I. tis. 2 s. cap. q. num. I 6. & citatus Alleserra Iarastati. Ecclesiab. 7. eap. II. ubi haec habet: Moribus mseris, causa iurispatronatus sm-ctat ad Iudicem ιaicum qiaia, depravato fere rerum omnium sensu, δεθα- ronatus , ratione personarum, quae hujusmodi iure utuntur, veι pr Horum , quιbus tabcret, magis spectatur uι temporale, quam ωι θιrisu is .
519쪽
VII. Haud absimile infortunium obvenit aliis causis sori Ecclesiastici. quas paulatim Iudices laici sibi ulurparunt. Communis Dochorum doctri. na, jure communi iubnixa, seri , ut lites motae super possessione , seu qui si possessione juris annexi rei spirituali, atque ab hoc profluentis, puta super possessione exigendi decimas Ecclesiallicas , non minus, quam caulae proprietatis, versentur, & dirimantur in tribunali Ecclesiastico . quod pluribus argumentis demonstrarunt Antonius de Butrio in Cap. 6
nat. de jum c. nmn. 2O. Ripa in Cap. Decernimus, eod. num. I7. Gulierisve 2 Canon. Quaesi. lιb. l. cap. 34. a num. 26. Garcia S de Bense. pari. I. cap. 2. a num. 3Ο. Marta de jurisdict. ρart. q. cent. I. eas. 24. aliique congesti a Ranbech Panopl. immunit. disp. 2. cap. s. a num. P. Et Ia
men plerisque in locis, enumeratis a Barbosa Iur. Eccles lib. I. cap. 39. num. 16 I. seq. sive expresso privilegio Apostolico, sive diuturna conis luetudine, ab Ecclesia tolerata, inductum est , ut causae Beneficiales, deis
ei marum , & limites in judicio petitorio remittantur quidem ad Iudicem Ecclesiasticum, sed in judicio possessorio in foro seculari audiantur , &definamur: quod etiam in Belgio servari, praesertim cum agitur de quas possessione juris percipiendi decimas, amrmat citatus Van- Elpen pari. 2. it. 33. cap. 9. num. I 4. Di Ximus, sive ex privilegio, sive ex consuetudine : fertur quippe, Carolum VII. Francorum Repem , privilegium impetrasse a Maltino V. ut caulae possessoriae Beneficiorum agitari possent apud Regias Curtas , solo reservato petitorii judicio Ecclesiasticae cognitioni. Pontificium diploma refertur a Guidone Papa in decisionibus Paris amenti Delphinatus quaes. I. atque a Ioanne Feralto de iuribus pria milegiis Franciae Regum privileg. II. Verum citatus Alte serra de Iurisdict. Eules lib. 3. eap. 8. ejusdem diplomatis verbis diligenter perpensis, comtendit, Martinum V. non concessisse de novo Regibus Francorum , e .
rumque tribunalibus jus cognoscendi , & terminandi causas Beneficiales super possessorio, sed tantum declarasse , suae mentis neutiquam sui δε , per alias suas praecedentes Constitutiones derogare juri , quod iidem Reges , ex antiqua consuetudine , cujus initii non extaret memoνia, a se,
suisque Iudicibus acquismim asserebant , cognoscendi de ejusmodi possensorio . Et certe, si privilegium genuinum sit, ejusdem verba id aperte
denotant, quod Alte serra amrmat. Verum tam Alleserra, quam Cabas. sutius ἰη theor. prax. Iur. Canom. lib. q. cap. 7. num. 3. aliique I risconsulti Galli ab hoe allegati docent, non astringi Iudicem Ecclesiasti. eum eidem parti petitorium decernere, cui regius Judex possessorium antea adjudieaverit: testanturque, eam iptam Galliarum consuetudinem limitari ad interdicta retinendae, aut recuperandae, nec complecti interdiis cta acquirendae possessionis. VIII. Ob adjecti quoque iurisiurandi religionem, causas realeS, quae tumque serent, & quas cunaque respicerent personas, ad Iudicem Ecclesiasticum spectasse, & constat ex Cap. 23. de judiciis , ubi Innocentius III. ait:
520쪽
ait: Numqui. t non poterimus de iuramenti religione cognoscere , quod ad judi. cium Ecclesiae non e i dubium pertinere' ac tamquam certum ponit Bonifacius VIII. in Cap. 3. de fori competen. m 6. ubi rei pondet, potuisse Clericum, laicum, pro quo fidejusserat, quique, juramento interposito , promiserat fide jutarem servare indemnem , convenire coram Iudice Ecclesiastico , ad cujus Drum , ratione juramenti causae hujusmodi cognitio u Icitur peri uere . Hoc porro titulo omnes fere quaestiones super civilibus contracti hus ad Judicem Ecclesiasticum olim devolvebantur ' quoniam. inquit Mornacius ad leg. 8. Cod. de Episcopali audientia, nunquam fere
omittebant Tabelliones adjicere praesitum a contra bentibus sacramentum des rvinius, quae pepigissent. Et nihilominus tam lain die haec disci pli na pluribus seculis retenta est, ut Principes laici non cius sint illam infringe re ; nec alium sibi inodum suppetere existimaverint impediendi , ne
hac ratione omnes causae a suis solis ablegarentur , quam prohibere, ne deinceps contractus, pacta, aliaque negotia firmarentur juramento: quod
in Lusitania, aliisque in locis , legibus cautum, refert Felicianus de Oliva sor. Eccles pari. I. qiuaest. 3O. ubi simul has leges irritas contendit. In Gallia tamen , si vera narrat sepius citatus Alte terra de EcclesJurasis dict. lib. 6. cap. Io. non lotum interdictum fuit, ne deinceps juramen. . tum apponeretur contractibus , sed simul sancitum , ut contra leguna prohibitionem appositu in vites amplius non haberet causam pertrahendi adicitum Ecclesiasticum et olim tanta erat s scribit Allelerra ) iurisjurandi religio , ut jusjurandum omnibus coutra tibvs apponeretur, quo fides confractus religione jurisiurandi tutior esset Hac occasione usu evenit, si fides secularibus , ut Episcoρi cogn0cerent de contra tibus , de Dudis , propter iuramenti vinculum in his ιnterpostum, Cap. Novit , de iudiciis.
Hae de causa vetitum , ne jusjurandum contra tibus apponeretur, neυe ulla
ejus νatia tu iudiciis haberetur, ne hoc obtentu Iecularιs jurisdictio eυacuareiarur, quoniam jusjurandum non debet esse vinctilum iniquitatis. Haec de ea u.
sis ratione sui , Eccles astico foro destinatis . Aliae sunt causae eidem se. ro addictis ratione personarum, quas tangunt. Non vacat hic illam examinare quaestionem, quo jure, Divino ne, an humano, Clerici in ea u. sis mere temporalibus exempti sint a jurisdictione seculari : supei fluum quippe videtur indagare primigeniam originem ejus exemptionis, qua ceteroquin certo scimus Clericos potitos , ubi primum Eccles a , sedatis persecutionum procellis, Christianos Principes nacta est. Enimvero narrat Nicephorus lib. 7. bis. Eccles cap. 46. Consantinum Magnum , Clericos mnes , Consitutione lata , immunes, liberosque esse permisisse, judiciumque m jurisdictionem in eos Episcopis , squidem civilιum Juvicum cognitionem
declinare vellent, mandasse. Cujus quidem exemptionis tuendae adeo Episcopi soliciti fuere , ut Patres Concilii Carthaginiensis III. habiti anno
397. fan. 9. relato a Gratiano in Can. 43. II. quas . I. statuerint. Cieri.
cos, judicia secularia in causa criminali adeuntes , ejiciendos e gradu . Dissiligod by Corale