장음표시 사용
111쪽
duobus itaque tunc locum quantocrus e fragmentorum collectionibus esse eximendum. Stob. cl. hys Ι, 3, 13 p. 36. θεου θέλοντος μετα πάντα γέγνετal. Iacobsius εργματα, agnerus μεα τὰ Nauchius Αὐτά ci Inter quos viros doctos solus Nauchius , quid sententia requirat, perspexisse videtur sed obtrudit poetae vocabulum contra omnem analogiam fictum a se ipso Graecum est ανυςον cf. v. c. Eurip. Heracl. 96 IJ, non νυτον. Verum illud metrum non patitur. Quidni igitur potius i. :θεο θελοντος δυνατα παπια θνεται Stob. cl. I, 2, 22, p. 40. νυν--δε μοι δέχα θυιιος ἀλλὰ σαφής, τι καὶ τα βοοτοις πιυς επικαρσι τέμνει καθειον με δοκέοντἀδοκροον δ' παειρων. Vs scripserim: Gτι καρτα βροτοῖς πιυς επιχαροια τέ/ινει i. e. on/ilia Iovi mortalibu egae admodum obscura.
Stob. Flor. XXXII, 3: κακὴ γαρ αἰδως ενθα ἀναιδες κρατεῖ. Lego κακον γαρ oh. Pseudocallisth. II, 16 p. 73 b. το μέλλον-υδεὶς ἀσφαλῶς πχαται '
ξ τοι ἀφ φους εἰς ζόφον κατηγαγεν.
112쪽
δαέμονος αρχει καινου ποτιμου. Plura autem fortasse in vicinia idem poetae sublecta sunt. Animi causa conieci: τουτο γαρημα καὶ νυξ αυτη καινουδαέιιονος αρχει, καινου ποτμο
Conseratur Eurip. Troad 20 sq.: χ λέκτροις πλαθεισ' Ἐλλάνωνερροι, ξ αυτα καὶ δαέι is κτε. Ceterum Antiphontis verba misere laborant. s. g delevi post vocabula καὶ γάμευν turpe additamentum καὶ γυναικος. reliquis manus abstinere satius esse iudicavi.
113쪽
ιιζδεν πονει μὴν γα ουδεν ωφελων ἐμοὶ πονησεις, εἱ τι καὶ πονεῖν θελεις' αλλ' ησυχα,E' Haec oratio ita inepte verbosa est, ut Aeschylum non agnoscam Suspicor in his grassatum esse interpolatorem, manum autem tragici suisse hanc:
114쪽
πλανῆι κακος ὁ ἰατρος ως τις, εἰς νοσον πεσων γυιιεις, καὶ σεαυτὰ Ουκ χεις ευρεῖν ποέοις φαρμακοις ἰάσιμος. Acut Hermannus vidit πλαν a librariis integrandis versibus additum esse Minime tamen mihi placet id, quod ipse
supplet, sic locum constituens: πέπονθα - φρενων, κακὰς - πεσων κακοῖς ἀθυμεις - χεις
Nam tum κακοῖς inutile est et invenustum propter praegressum κακος, tum aliud est vocabulum, quod a recte cogitantibus in verbis Aeschyleis, ut nunc habent, desiderabitur. Ego scripserim πέπονθα - φρενων, κακος in ἰατρος ευς τις αυτος εἰς νοσον πεσων ἀ9i ιεις κτε. Praeterea offendo in inissa secunda persona verbi Lai ad ἰάσι ιος. ii sorte scribendum ἰατος εὶ vs. 487: διωρισ, οῖιινες τε δε ιo φυσιν, μωνυμους τε καὶ δίαιταν iri ινα
Oratio soloeca reponendum τένας
ἔχθρας ἡ καὶ cieris ρα καὶ ξυνεδριος,
115쪽
94 SEPT. AD v. ΤΗΕΗ vs 1l5 δοχμολόφ ων ανδρων Fortasse λοχμολόφων scribendum l. 384. Vs. 306 καὶ πολεως ἐ)υτορες εὐεδοοι τε αμμο ποοι μαισιν. In strophe s. 28 sq. respondent haec: παντὶ τροπψ ιογενεις θεοὶ πολιν καὶ ροπον Καδμογενῆ γεσθε. Ergo legendum: καὶ πολεως θυτορες ε εὐεδροι in Φ. Cod. Med. υτορες, edd. ἡντῆρες. Vs 426 θεου τε γα θελοντος ἐκπερσειν πολιν καὶ μὴ λελοντος φησιν, ουδε τον Λιος ερι πεδυμ μ φασαν ἐμποδών σχεθεεν. Blomseldius recte φησι, κου δέ. Sed praeterea requiritur κουδ αν τον ιὀς τε De εριν an sanum sit vehementer du-hito Speciose TyrWittus δειν coniecit, si Il. O 58. Vs. 435 τοιουδε φωτὶ πέ/ιπε τές ξυς σεται Scripserim: τοι δε φωτὶ δ' εἰ πε τις ξυς σεται Vulgata lectio soloeca est. Vs. 560 εξωθεν ει σε τυ φέροντι tilia SPriti. Intelligam:
ponitur 557 εσω πυλῶν ἡ εὐυσαν κτε. s. Prom. 665. Vs 607 libri variant inter εκδέκως et ἐνδέκυνοῦ Verum videtur: ταυτου κυρησας εἰκοτως ωγρευ ιστος i. e. ut eo entaneumeri. s. Suppl. 403. Vs 909 otios ιιαλαχαεσσα του προπέμπειδα ,τηρ γοος κτε. Sic man. r. in optimo cod. Medic. unde elicio quod et metro et sententiae solum satisfacit, nempe: δομυε μαλ' χa ἐς τους προπέμπει, δα&τὴρ γοος τε.Versu antistrophico non sum emendando.
116쪽
καὶ ωοντιςαὶ Musol. Aeschylum vocabulo Homerico usum esse puto et dedisse λογχm αιμονες i. e. periti. Vs. 168 Corruptum est πλουτος. Vs. 223 τὰ δ' α γ' ἐκτελῆ γενεσθαι σο τε καὶ τεκνοις σεθεν Rescribatur τεκνω i. e. Xerri, est 22 et 232. Vs 2b sq. τονδε γαρ δροριγα φωτος Ιερσικον l. Περσικο cum Bloms. πρεπε ριαθεῖ καὶ φέρει σαφες τι πραγος ἐσθλον ν κακον κλυειν. Arena sine calce Lege: μαθεῖν, εἰ φερει κτε. i. e. st ζτεον,
εἰ ὁδε ὀ Περσης φερε ἀγγελέαν τινὰ σαφῆ κτε.
Vs 28 sq. ῶς πάντα παγκάκως θεοὶ εθεσαν αἰαῖ πατου φθαρεντος. Suspicor: εκτισαν χρατιῆς φθαρεέσης, ut metrum conveniat cum s. antistrophico: κτισαν υνιδας ν δ' ἀνάνδρους. Vs 360 ναυσὶν--τινά. Versus mihi suspectus cs. 360. Vs. 386 τάξις δε τάξιν παρεκάλει νεως /ιακρας Exspecta
117쪽
et 785 pro παιτες malim συμπαντες. Vs 809 θεῶν βρετ ῆδουντο συλαν. raeplaceret mihi ῆζοντο. Vs 840: παντα γα κακων a ἄλγους λακίδες ἀμφ σωματι μορραγουσι πομέλεον ἐσ2ζμάτων. Suspicor: καρτα γαρ κτε. Vs. 49 sq. conieci: ἀλλ' εἶμι δὴ λαβουσα κοσμον ἐκ δοριων, ου γαρ τα φατι ἐν κακοι προδώσομεν. expuncto us 850 qui diversis modis seribitur in codd. Spurius esse videtur et fictus ex 834. Fraudem arguit πειρασομαι. AGAMEMNOΝIs s. 14 sq.: φοβος γαρ ἀνθ' υπνου παρας-ειτο ιν βεβαιως βλεφαρα συμβαλειν υπνω. Αut. s. I spurius est, aut, quod verosimilius esse puto, scribendum : φοβος γαρ ἀντιπνους παρας-ει, το μὴ κτε. Vs. 72 τι γαρ το Wo ες τωνδε σοι τε ιαρ Clyt. ες ιν τέ ir υχέ κτε. E responso apparet in quaestione rescribendum esse n. γαρ τι πιςον ς κτε.
Vs. 332 ερως δε ιν τις προτερον ἐμπιπτη πατέποθειν ἀ ιν χρὴ κερδεσιν νικωμενους. Non habet προτερον quo reseratur; non enim solum per se significare potest, priu3quam redeant; quare coniicio: ερως δὲ μὴ πονζρος TE. Vs. 345 γεοις de αν, ἀπλάκημος εἰ εὐλοι ρατος,
118쪽
Ut olim Pauuius, ego quoque haereo in κοσμφ, quod frustra defenditur l. Pers. 406 irila κοσμti , qui locus cum hocce commun habeat nihil. Nec tamen probo auuii coniecturam νος proponentis; nam νοςὐ δεχεσθα τινα vix Graecum esse arbitror. Magis mihi placeret: δεξασθ' ετ oliaco i. e. libenter vel ετοῖμοι . n. . Pro ε που quod de Stanteii coniectura receptum est pro ν που nescio an non melius reponatur Ino τε quod certe in precibus est usitatius Sequitur 5 22 sq:ῆκε γαρ sui φως εν φρον φερων καὶ τοισο Ἀπασι κοινον 'Aγαμεμνων Vocabula lam μνων να ita sunt supervacanea, ut dubitem, an sit hic s. genuinus.
ἐπραξαμεσθα, καὶ γυναικος ουνεκα πολιν διγνααθυνεν 'ADγεῖον δακος. Vulgo probatur Scholiastae interpretatio, ex qua alluditur ad proverbium ενσχεθεὶς τως παγαις α αλλοις φηνε τις . Vide Blom . d. h. l. Fateor tamen me neutiquam intelligere, quid sit παγας πραττεσθαι easque περκοπους Ne multae: suspicor subesse mendum pervetustum, et olim lectum fuisse: επειπερ αρπαγας nερκοπους ἐπραξαιαεσθα i. e. quandoquidem Moseniis3imum raptum Helenae scit. ultiatimva. Nam breviloquentia quadam Graece dicitur πραττειν, ἐκπραττειν et ἐκπραττεσθαι φονον pro μὴ φονου. s. v. c. Eumen. s. 624. Nescio tamen, an πραττεσθαι eodem sensu adhibeatur quare sortasse praestat: -ρπαγας περ πους 7
119쪽
98 ἐπραξαιιέν τε καὶ γυναικος ουνεκα τε His scriptis, video TyrWhitium iam coniecisse χαρπαγὰς quod etiam mihi venerat in mentem, sed repudiaveram , propterea quod duplex καὶ et ipsum offensione non videbatur carere. Ego corruptelam sic animo mihi fingo ἐπειπερ οππας proclivi errore abierat in ἐπελερπαγάς, quo facto oorrector ad ulciendum labens metrum de suo interposuit και. adem causa suerit, cur ἐπραξα cis τε in ἐπραξάμεσθα sit reficium. Vs. 60. κοκιδα παγκαένις ον ἱματων βαφάς. Vocabulum nihil παγκαένικον mutaverim in παγκόλλιςον, quod eodem iure diei posse arbitror atque παγκάκιςος. Vs. II 37 το γαρ ἐφιον θρου πάθος ἐπεγχέασα Tam sentantia quam metrum postulat: π εγχεος. s. s. 1140 ἐιμοὶ ἡ μέμνει σχισμὀς αμφήκει δορι Ex qua emendatione duo prodibunt dochmii, quales exstant in us antistrophie II 47. Vs. 117 sq. ουδὲ μγ ρκεσαντο μὴ πόλιν ιεν ωσΠερ υν εχει παθεῖν. Lege το μὴ ου πολιν κτε. Vs. 1174 καὶ τίς σε κακοφρονεον τέθν
τέρμα δ' μζχανω. De tribus ultimis orbis iure dici potest id ipsum, quod illa significare aiunt interpretes poδιrema vero non intelligo. kt tu, andido lector, in posterum mecum leges:
μελιζειν πάθη γοερα θανατοφόρα
τερπν δ' ἀιιηχανῶν, quae correctio habet omnes numeros veritatis, neque eget, credo, interprete. Vs. 120ν ὴ καὶ τέκνων εχ εργο ν λθετον νό/ιω. Scribendum esse λytim os o ante me vidit utlerus, cui tamen nemodum obtemperavit. Vs. 12 26 4 uῆ- ζυγόν. Hunc versum lubens deleverim deindeo by Orale
120쪽
deleto us 1203 ἐμῆς-φονον Sensus erit: intersciet memioeram e quMi parana venenum, odium 8 quoque me irae auae in maritum a talaram eas iactat, Mem in virum