장음표시 사용
131쪽
Vs. 455 dicenti horo: πολλων ακουσον τέρματ' Moi ον λογιον respondet rex: ακουσα, καὶ λεγοις ἄν, οὐ με φευξεται. Fortasse: ,sis σφι αν λέγοις αν, κτε. Vs. 460 λεξον, τέν αυδὴν τήνδε γηρυθεισ εσει. Sus pectus verbi νγρυεσθαι Aor Pass. , quum alibi sorma or. Med. occurrere soleat neque huius loci est Futuri exacti periphrasis quare conieci τι αυδὴν ζω γζρυσε συ ιοι.
Vs. 498 φυλαξαι μὴ θρασος τεκνὶ φοβον Faciendum puto cum iis qui φονον reponant, quidquid obloquitur Hermannus. Scholiastes μὴ θαρρησας μονος ἀπελθεῖν w0βηθι in τινος;
quae adnotatio adduci posset adversus illam coniecturam nisi additis vocabulis vino τινος luce clarius testaretur scholii
auctor, se scripsisse μῆ-φονευθῶ μι ιινος Nam si minus,
haud dubie illa omisisset Vulgata autem lectione multo aptiorsore haec μὴ θρασος τέκη σόβος i. e. ne metu paria audaeiam. Videlicet non raro videmus superstitioso quodam timore oorreptum vulgus in audaciam et scelera proruere. Praetulerim nihilominus, ut iam dixi, φονον. Vs. 621 το orax ἀκουων χερσιν δεγειος λεως εκραν ἄνευ κλητῆρος ως εινα τάδε. Fadiis quidvis concoque is, cui interpretes persuadeant ἄνευ κλ ιῆρος significare non eaevectata praeconi voee. Nusquam
Hvr ρ idem significat quod κῆρυξ. Ne multa vulgata ieetio est παραδιορθωσις scripturae libri Medicet: κλανα ευκλήτορος ως εἰναι τόδε, in qua baeo non paullo melior delitescit: Ἀργεῖος λεως
εκρανεν ευ κηληντος ως εἶναι τόδε. i. e. Danai oratione facile permotu8. Qui autem sequuntur duo vas. 623 sq. Λημηγορους-τέλος
relegandi videntur in marginem, ubi olim e deperdito dramate Aeschyleo adscripti esse videntur ad us. 621 sq. propter argumenti similitudinem. Vs. 7 16 sqq. καὶ πρεῆρα προσθεν δι μασι βλεπονς νDissilia πιν Ooste
132쪽
οιακος vo-rῆρος Dςτάτου νεως ἄγαν καλως κλυουσά γ ις αν ου τέλM. An Huoυσ' G υσα δυσφιλης aut sensu prope eodem: ἄγουσα, ο φέλους Vltimis vocabulis explicat Danaus, cur dixerit γαν καλως. Vs. 744 9δ' ἐπιτυχει κότ p. Immo κόntis. Vs 750 δουλοφρονες δὲ καὶ δολομν ιδες κτε. Restituatur duplex dochmius, scripto δ' ἐκεινοι pro δε και Vs. 762 ως καὶ ματαέων ἀνοσίων τε κνωδάλων κτε. Cor
133쪽
Vs. 298 Verba scholiastae: περ μζρος α ερυε ινφοσὶν τε non pertinent ad vocabula σφαζε κἀDoctus ζε, quae iaciunt scholii lemma, sed ad ανω τρεπων. Vs 3 12 τὰ δε ἐν π αεἱλαρο επη. Fortasse πάνδειν κτλDiversa est ratio s. 110 et s. 12 26, ubi articulus Mnehabet. Vs. Ib καὶμ έο αλλη μοιρα τε An αἰνὴ μοιρα Sic apud Homerum αἰνος μορος. Vs. 668 αρχοντές εἰσιν εὐσθ' υπεικτεον τέ μή Malim τι ιζν i. e. πως γαρ υ; Us esch. umen. s. 203. Vs. 67 corruptum est τιμαῖς. Vs 591 καὶ τα αν se σέος
Εxpuncto interpretamento Usυς, reponendum, τι. In oratione pedestri, imprimis apud Platonem post ταχα idem glossema est admodum frequens. Us. 16-8I8: γενοι αν-οραν inepti sunt et Aiacis orationem conturbant Arcte enim cohaerent us. 15 et 8 I9. Quare tres illos vas damnare non dubito Consecti esse videntur ad histrione propter s. 661 sq. f. 1025 sq. Vs 853 et 865 spurios esse iam monuit, ni fallor, obetus Vs. 988: τοι θανουσι τοις ἐλουσι πωτες κειμένοις ἐπεγγελαν. Pro θανουσι, quod interpretamentum est sequentis participii κειμένοις olim vix aliud scriptum esse potuit vocabulum quam εχθροῖσl. Vs. 1009 ἴσως valet aeque Cogitando supple: eo treum
Vs. 1071 - τοι κακου προς ἀνδρος ἄνδρα δημοτλοῦν
134쪽
113 Vs. 1272 δ πολλῶ λέως αρτι κἀνονητ επη. Nihil est, quod in his haereamus. Quia tamen in codd. ab Aoνητος vix differt ἀνοχμος, videndum anno potius Sophocles dederit: κἀνοητ i. e. μωραὶ πη
Vs. 72 scripserim sic αρχαιοπλουτων δ' ποκατας ατην δοιέων Dubito tamen de utroque versu, an sint genuini Omissos
Vs. 16: υ του ἀδουλου καὶ κακου γνωμηρον πατρος. Requiritur sere odiosius aliquod vocabulum; quare suspicor: ου - ἀνολβου κτε i. e. ριωριας πλεω cl. lac. s. 1156. Recte legitur αβουλος in nostrae fabulae us. 964. Utraque vox coniungitur Antig I026, sed ita, ut vocabulum essicacius loco ponatur Secundo. Vs 688 χωπως μὲν εὐπολλοῖσι παυρα σοι λεγω. Male interpretantur ut multa saueis eo lectar, quasi scriptum esset: εν παυροισι πολλά, quemadmodum Sophoclem non dedisse patet ex s. 690 ε suam τε Recte iam alii: pauca ea multis, quae dici po/δol. Vs. 697 Lege δυναι ἄν νδ' a ἱσχυευν φυγειν pro ἰσχνων cum spiritu leni nam requiritur articulus. Vs. 1026 εἰκος γαρ ἐγχειροῖ, τα καὶ πρασσειν κακcυς. Pro γαρ ahesield coni καδ Vitii sedes est in καὶ πρασ- σειν. go suspicor: e. r. ἐγχειρουν ἀπαλλάσσειν κακοις, i. e. probabile enim δι incestum male nobi ce/orum gae. OEDIPI xorsos. 27 1ν δ' ὁ πυρφορος Θως Quod in in codico Ambrosiano satis antiquo scriptum vidi πυρ φυρος
135쪽
librarii σφαλμα esse nunc puto nec inde suspicari debebam Sophocli reddendum esse πορφυρους, quo epitheto Homerus vo θάνατον ornare solet. Aptissime conserunt Thucyd. II 49τα ειτος ουτεως ἐκύετο πιε. Vs. 105 εξοιδ' κουι- οὐ γα εἰ νεῖδον γέ π ou. articulanti de Laio dudum mortuo absurda est. Praestiterit certe γε gios, ut est in eodem codice Ambrosiano; sed nescio an non melius scribatur γε νιν.
Vitiosum esse iuria liquet tum e praegresso Hructum imprimis eoiresiae responso. Quid oponendum sit, quaerant alii. Vs. 403: Myoi εγνως ν ι περ φρονεῖς. Fortasse
136쪽
137쪽
116 Olim lectum suisse εν γε ταῖς ἡ αις ραφεις apparet
glossemate διατριφας. Nota est autem verborum ρεφεσγαι et ςρεφεσθαι vis, qua significant versari Thebis educatum se suisse qui poterat Oedipus dicere Vs. 1382 τον ἐχ θεων
φανεντ αναγνον καὶ γενους του αἴου. Expuncto interpretamento του Aαιου, reponendum suspicor
Elegantius certe scripseris A θερμον ab α κτε. s. o. Col. , in pulcerrimo loco, vs. 62g: θερμον ιμα πέεται. Repetita huius sabulae lectione accedant haec pauca: Vs. 346 παρήσω γ ουδεν - απερ ξυνχμ. Malim ἔν περ.Vs. 441 τοιαυτ ὀνειδις, οἶς ἐμ ευροσεις μέγαν. Melius intelligam ευρέσκεις, more tragicorum dictum pro υρζκας. Respicit enim Oedipus suam enigmatis solutionem. Vs. 26 malim εἰ κατιςέ που pro εἰ κάτισθ 4που i. e. at forte no/lis nempe ubi δit, quod acile suppletur e praegressis μαθοιμ που- ιν Cod Ambros habet: εἰ κάτοισθα
Vs. 977 τι δ' αν φοβοῖτ ανθρωπος, ω τὰ τῆς τυχης
138쪽
Vs 379: προσλαμβάνει κῆδος τε ΚΑ ΟΝ καὶ ξυνασπις φέλους. Pro languido isto καινον vide an substituendum sit XAE O Vs. 392 pro φασι lege p=ησι, nam intelligendum τἀ μα-
Vs. 38L: τι μὴ καθέξον in αἰ χιιῆ καθεξον mutandum esse Cobetus nemini facilius quam mihi probavit, quippe qui dudum sic scribendum esse in editionis, quo utor margine annotaveram Nunc illa, sam mihi gratulor, συνειματευσις iacit, ut de huius correctionis veritate omnino non dubitem. Vs 415 ως φασιν οἱ μολonες κτε. Responsi ratio postulat φασι . Vs. 502 δ' φζγντου γ νευ Malim φηγητῶν ἄν - Vs. 537: παθον αλας ἔχειν Fortasse ἄχη. Vs. 554 οδοις ἐν ταῖςδ' ἀκουων Particip. male repetitum ex 551. Sententia os sqq. suadet: δοις ἐν ταῖσδε λευσσων. Vs. 581 χρόνω μάθοις ἄν, ουχὶ ψ παροντι που Scrip
Vs. 588 ποτερα- των ων ἐγγονc0ν ῆ μου λεγεις; Contextus suadet: γ πως λεγεις; Vs. 592 ω μῶρε, θυμος , ἐν κακοι ου ξυμφορον. X-punxerim voculam. ὁ
139쪽
118 Vs 594 ἄνευ γνώμης γαρ υ χρ λέγειν. E Vs praegresso lique Sophoclem dedisse φέγειν.
Vs 1333 προς νυν σε Drγνων, προς θεων μογνέων citio πιθέσθαι καὶ παρεικαθειν. Fortasse: προς νυν σε κεινων nempe χρη-ρέων us 1331), vel, quod eodem redit, προς νυν σε χρησιιῶν. Dissilia πιν Orale
140쪽
119 Vs. 1361 τάδ' ἄσπερ ἄν ζω. Immo ἔωσπερ quod est pronuntiandum βισυλλάβως. Vs. 1487 τέ σέ θέλοις τὰ ςὀν ἐεις υνα φρενέ Sch liastes τι ὀ ςον θέλεις ἐμβαλε ιν τῆ φρενὶ κεένου-ἀντὶτ τι βουλε πιθανον ἀνακοινέωσασθαι τυ Θοσεῖ. sine satis manifestum schol leg isse ἐμφυσαι φρενι Neque dubium, opinor, hanc lectionem esse recipiendam. Vs 155 1: τεῆ προφερτάτει μον tu. Recte, ut videtur, Schol. :τψ πρεσβυτατ i vi H, non praeδι-liarimo, ut interpretatur Elmsteius Schol autem non videtur legisse illud μονο, sed eius vocabuli loco eum invenisse γον probabiliter statuas. Vs. 1584 ως λελοιποτακεDo τὰ AEI ἱ-ον ἐξεπιςασαι. Adv. ἀεὶ monstrum alere videtur. Requiro epitheton ad βίοτον; cogitavi de αἰνον, sed mihi non plane satisfacio. Vs. 1604 ἐπεὶ δε πανιος εἶχε δρωντος ήδονήν. Verba proxime praegressa λουτροῖς τε νιν ἐσθῆτι τ εξ σκησαν x νοειέζεται. manu ducunt ad veram lectionem: . . . Hχε χρωτὰς
ηδονην. . , quum olus ei Gδe per totum Orma Perfacilis. autem vocabulorum A TO et X TO confusio. Vs. 1636 o δ' tu ἀνὴρ γε-αῖος ου οικτου ιέ ακατηνεσεν ritis ορκιος δρασειν ξενφ. Aliquanto magis ad rem oret, nisi fallor: υκ κνου iaeta. ANTIGONAE s. 159 ιιῆτιν ρεσσων. raetulerim μῆτιν ελέσσων i. e. animo volvens consilium, es. s. 31 τοιαυθελέσσεον κτε. Vide tamen an tibi persuadeat Schol ad h. L.
πλεοντες ορθῆς τους τέλους ποι μεθα. Poeta dignius esse arbitror θεους ωλους ποιουμεθα.