Exercitationes criticae in poeticis et prosaicis quibusdam Atticorum monumentis accedit descriptio codocis Ambrosiani, quo continetur fragmentum onomastici Pollucis, cum praecipuarum lectionum Elencho

141쪽

I 20

Vs 269 λέγει τις εἷς δ πάντας ε πεδον καθανευσα φοβω προυτρεφεν. Malim παπας τε.Vs. 313 εκ των γαρ αἰσχρων λήμματων του πλεωνας ἀτωμενους ιδοις αν ν σεσωσμώους. Fortasse τις pro του et s. q. δοι ἄν pro Motς αν su stituendum; nam articulus ad πλεέονας in hac sententia ferri omnino nequit. Vs. 13 sq. περτὶ κινων τε Vereor, ne ante hos Vss. qui male cohaereant cum praegressis, aliquid accideriti Va. 443 κου ἀπαρνου/ια το μὴ Grammatica Graeca postulat: το ιν οὐ Librarii saepe, non intellecto synigesi, in eiusmodi sententiis omisere necessarium t . Felicius evasit s. 544 o μ τιμασνὶς το ιν ου τε. Vs. 565: F ιλο συν κακοις πρασσειν κακά i. e. quando eum mali mala patrare fraeopta8l Creon pulchre iam intellexerat insontem esse Ismenen quare vide an potius scribendum πρασσειν κακως i. e. infeliae erae. Ita quoque melius haec respondent iis, quae dixerat Ismene us. 563 sq. cl. o. 567.

γυναῖκας εἰλαι μηδ' ἀνειμενα εαν. Codd. Γναι, quod ita correxit indorsius dubito tamen an recte secerit: nam primo verbum λειν nusquam signiscat εtodire, quae notio h. l. requiritur, deinde huius verbi Aor. apud Atticos quidem, quod sciam, nusquam comparet, apud

Homerum est εῖσα s. εελσαι cum liter Aeolica His rationibus motus reponendum puto γυναικας ιρξα κτε. s. v. C.

ὀπως μωσιι πα υπεκφυγη πολις.Ρro πασ' melius scribetur παν. Quid pro μονον, quod vocabulum fortasse errore huc illatum est ex s. 777 , reponendum

sit, videant alii Mihi non displiceret u αγος ιν εἶναι, si

142쪽

12 IVs. 781 corruptum est, imissi.

Vs. 927 εἰ δ' ἴδ' ψιαρτάνουσι, μὴ πλεέω κακὰ πάθοιεν ἡ κα δρῶσιν ἐκδίκως ἐμέ. Fuerit magis e veterum ingenio: μὴ μειω κακά κτε. Vs. 1000 7 ἐν ιοι παντὰς οἰωνου λιμον. An ουρανουλιιι ν Vs. 1003 και σπωντας εν χηλαισιν ἀλλήλους φοναες Elelegantius scripseris: ἐγχηλοισιν ἀλλήλους φοναῖς. Vs. 1224 εο νῆς ἀποιιι οζοντα τῆς κάτω φθοραν

και πατρος εργα και τὰ duni νον λεχος. Ne bis idem aut sere idem dicat poeta, mutata una litera, scribendum propono καὶ τὼ δυ 7νον λαχος i. e. et miseram suam gortem. Vs. 1256 και τῆς αγαν γαρ ἐς που σιγῆς βαρος Versus spurius, fictus ad interpretanda verba: ε γαρ υν λέγεις. svs. 125 sq.

Puri O TETI vs. 43 ἀλλ 'πὶ φορβῆς νοςον ξελ λυθεν. Dictum est νοςo ἐξελήλυθεν eadem ratione, qua dicitur ὁ ἐλθεῖν, similia unde sequitur Sophoclem scripsisse: ἀλωὴ πιφορβῆ νοςον ἐξελ λυθεν. Librarii duplicem hunc Accusativum non serentes, de industria φορβῆς scripsisse videntur. Vs. 4: τὴν Φιλο- του σε δειφυχην πως λογοισιν ἐκκλεφεις εγων. Magnum in paucis poetam sic scribere potuisse, non facile mihi quisquam persuadebit. Multo certe et venustius et rei con-Venientius foret φυχην πέος δολοισιν ἐκκλεφει λιγων Cf. s. 0 et 102. Vs. 121 ἰ μνημονευεις υν α σοι παρῆνεσα Lege ἰ

143쪽

Vs. 144 νυν με ἔσως γαρ τοπον ἐσχατιαῖς προσιδεῖν θέλεις οντινα κε ται. Graecorum usus postulatis. μ γαρ σως T. ἐσχατιας κτε.

Pluralem ἐσχατιαὶ alibi me legere non memini. Vs 304: D Dyάδ' οἱ πλοι τοισι σοόφροσιν βροτο ν. Hic versus post M. 302, 303 sobrio poetae potius suisset omittendus; quocirca suspicor olim a lectore propter argumenti similitudinem ex alia sabula nunc deperdita adscriptum fuisse in margine, inde vero, ut fit, in textum irrepsisse. Vs. 83 πολ ἐγελκεθων υποδρων αντιπασχω χρης α r vj πενκὶς. Fortasse: πολλὰ-χρ'ς θ' οἱ - ρ πένης. Vs. 592 4 Τυδεω παῖς ἡ τ υδυσσεως βέα, suspectus mihi versus post vocabula ἄνδρε, tius ἔπερ κλυεις. Nempe mercator utriusque nomen iam dixerat s. 568-572, idque secerat alta voce ad utrumque Philoctetem et Neoptolemum); nam s. 73 demum submissa voce ad solum Neoptolemum loqui occoepit. Vs. 630 δεῖξαι νεο ς ἄγον ἐν Αργεέοις φὼσοις.

Non expedio Genit. νεως. Fortasse legendum: δεδαι- νεως κτε. Non intellecta synigesis causa esse potuit, cur exciderit praepositio. Vs. 716 λευσσων δ' ει που 'ol' ατον εἰς δωρ ἀεὶ προσεν ωμα. Nondum me poenitet aliquot abhinc annis coniecisse ναε ποδ'

Ita libri Brunckius correxit εστ αν κτε. go malim lenius rescribere ros αν, admissa synizesi. Vs. 1348 ἀφῆκας iam ab aliis ante me in kpγμα mutatum esse suspicor. Facilis certe est et evidens correctio. Vs. 1394 πεισειν δυνησομεσθα Lege πεέθειν, si sorte nondum aliquis monuit. Dissilire by Orale

144쪽

Vs. 1448 κἀγω γνωμη ora st τέθεμαι. Immo vero νεομην- τι sim Librarium, credo, in errorem induxerat sequens ταυτηὶ.ΤRAcHINIARUM s. 10:φοπων ναργῆ ταυοος, αλλο αἰολος δοακων λικτος, αλλο ανμεl ' κυτει βουποτρος. Quo modo huic loco conveniat εναργγῆς s. manife3tu lateor me non perspicere. Contra eodem iure taurus sibi postulat epitheton ornans, quo illud poeta non denegavit draconi, nee semiviro. Proxime igitur a vero coniecisse mihi videor opore υνκερας ης ταυρος, αλλη αἰολος δρακεον ελατος. Vs. 79 co 3 τελευτὴν του βίου μέλλει τελεῖν ν τουτον αρας αδλον εἰς το υς εροντον λοιπον ν δ' μοτον Dalco εχειν. Non male scriberetur: θλον, ςατον πονων, sed scripserit

minus certum est, an pro eodem rescribendum sit s. 259. Synigesis in hoo s. animum mihi addit tentanti locum corruptum hiloctetis us. 617:ευθεως πεσχεποτο ανδρ' Ἀχαιοῖς τονδε δουοσειν γων 'o ιοιτο εν Παλισο, Ἀκουσιον λαβων, εἰ γῆ θελοι ν ακοντα. in quo loco non tantum culpo Grammaticam rationem, sed praeterea minus recte sagacissimus lysses in Argivorum concione spem vagam ut opinionem suam in re incertissima prodere mihi

145쪽

Ibi d. s. 648 nescio quo errore vulgatur: τέ τουω ο ιν νεως γε τῆς ἐμῆς νι ubi sere pudet me monere rescribendum esse Sed redeundum ad Trachinias. Vs. 143 μήτ' ἐκμάθοις νυν δ απειρος εἶ Graecum est:

Vs. 144 τὰ γαρ νεάζον ἐν τοιοῖσδε βοσκεται

χωροισιν αυτου, και νιν ου θάλπος θεου-ουδεν κλονεLCerta emendatione rescribo: χωροις, is αυτ ου αἰνινουθάλπος Θεου τε Corruptum manet αἰνινου, quod alii fortasse emendabunt. Ipse cogitavi de αἰθρέου, sed mihi non satis- facio.

Particula, i. e. er h. l. absona est. Scripserim μοι pro τρέμν/ον requiri eis nixo perspexit iam olim ahefieldius. Vs. 169, 170 τοια--πονων abesse malim. Vs. 225 ουδ μ ομματος φρουρα παρῆλθε τόνδε ιγ λευσσειν ολον. Optime Musgravius φρουραν, Sed praeterea scribendum: ιν ου λευσσειν.Vs. 230 vocabula καὶ 4ργου κτῆσιν monstrum alunt. Vs. 246 τὀν ἄσκοπον χρονον βεβως ἐν η μερων νζριθμον. Fortasse: τὰν ἄσπετον κτε. Vs. 266 -των ων τέκνων iano x προς τόξου κρέσιν. Suspicor: προς τόξου ρυσιν i. e. ερυσιν Vs. 388 τουτεο εχι me πάντ' ἐπις μν; ἐγ o. Pro πάντ' suspicor: καρτ Vs 365: δομον εος τουσδε. Lege Q. Vs. 368 ειπερ ἐντεθέρμανται ποθω. Immo vero ἐκτε- θερμανται, cs. Timaei locum p. Athen. II, p. 374. Vs. 394 ως ερποκτος εἰσορος μου. Distinguenduin ιυς ερποντος, εἰσορῆς, ἐμου cui Schaesero.

146쪽

I 25 Vs. 408 τουτ αυτ εχorgo τουτο σου μαθεῖν Fort. τουτ αρ' ἔχρῶον αυτ κτε. Vs 419 ῆν π ἀγνοέας ρῆς Sententia suadot , ν ἐύἀγνοεῖν δοκεῖς i. e. quam adflue ignorare te rimulas; sed eadem non respuit: ἐσπερ αγνοιαν θροεις, vel ν σπερ ἀγνοεῖς γονάς; ita ut nihilquidquam certum sit, et manum abstinere praestet. Vs. 554 ri r εχω, φιλαι, λυτήριον λυπημα ν δ' μῖν φρασω. Conieci λυτηρ ου λυπηρα τουε, μιν φρασω, i. e. innocva istiua rei remedia. Forsan tamen praestat λυτήριον κήλημα - sti φρασω. Vs. 562 τον πορφον ἐνικα ολον

An κ νέκυς δοιιον ut significetur Herculis domus paterna. Vs. 603 ὁπως φερρ μοι τονδε ταναυφῆ πεπλον,

δωρηι ἐκεινου τανδρὶ τῆς ἐμῆς χερος.

De marito suo Deianiram non dixisse εκεένει τανδρι manifestum est. Ambigo, sitne rescribendum κεισε, an lateat adiectivum pertinens ad δωρομα v. c. καινὰν cf. vs. 13 vel

σεμνον.

Vs. 676 του γ φάνιςαι διάβορον προς ουδενος των ενδον, ἀλα ἐδεςo ἐξ αυτου θένει. Expectaveram των ἐκτος i. e. nulla re Miranea. Sed praeterea haereo in inutili additamento ἐδεςόν post διάβορον. Facillud vocabulum huius esse glossema et scripsisse Sophoclem: του ηφάνιςαι διάβορον προς ουδενος των ἐκτοπων ἀλλ αυτον Dario φθένει. Cf. s. 1132 αυτὴ προ αυτῆς Ουδενος προς ἐκζοπου. Vs 689: χρισα μὲν κατ λον εν δόμοις κρυφῆ Portasse:

147쪽

Fort. προυσελεῖς ut μοι sit Dat ethicus. Si contra sanum est προυβαλες , non male underus i. την ριν nisi quod et lenius et melius correxeris: τηνδ ερεν. Vs. 869 τήνδ' os ἀήθης καὶ συνυ φρυωμενη τε. under.ά δ, ς. Si ita scripsit Sophocles, huic vocabulo novam tribuisse significandi potestatem putandus est. Solet enim ἀηδής, quantum equidem memini, semper et ubique ab antiquioribus adhiberi de iis rebus personisve, quae fa/lidium atque nauδeam nobis creant, nusquam contra significare tri/lis. Est vero Sophocles et in aliis audax novator, et in Oedipi Regis s. 82 praeter consuetudinem jdo dixit, quem alii φαιδρον s. ευφρονα vocare Solent, ususque est ea voce de laeso nuntio ita ut nihil sit, quod miremur, si tristem nuntium loco nostro vocaverit ἀηδῆ. Ipse cogitaveram de reponendo γζγης s. γαγης; sed, quamvis

πολυγηνδής, ευγαθλῆς et εὐγάθητος tragicis minime ignota

sint, ἀγαθω inni destitutum est auctoritate. Vs. 878: αλαιν ὀλεθρια τινι τροπο θανειν σφε φῆς, Iam alibi docui scribendum esse τάλαιν λεθρου τένι τροπψλκTE. i. e. quo genere mortiδ.

προυκειτο μα - περονω ἐκ δ' ἐλωπισεν τε.Verba, quae uncinis sepsi, si sint Sophoclea, minus recte a poeta addita esse, iure contendas. Vs. 943 ωστ ε τις δυο

ιιουνον εἰσιδο- αφαρ. Verte ne aolo advectu Herculi repente moriar prae metu. Frustra tentatur locus sanissimus.

υπνον ὁντα κριναι; Ita libri quae lectio cum metro adversaretur, recepta est Dissilia πιν Orale

148쪽

Bothii, si recte memini, παραδιοργωσις reponentis θάνατον. Nam κατὰ θάνατον εἰναι pro τε ζκεναι Graecum non SSesatis, credo, constat. Quid igitur Θανόντα, si me audis, est glossema vocabuli minus vulgaris scripsitque, ni multum salior, Sophocles τι tigre, pylsιε νον ιν ξ κύθ' υπνον sic recte Dobraeus ἄντα κριναι; s. s. antistr. 963, ubi nescio annon praestet scribere προκλαον more Sophocleo sine augmento, quia apud hunc poetam carminum strophicorum et antistrophicorum singulae syllabae sibi respondere solent.

Quod reponendum suspicabar καὶ λογων περα, iamdudum ante me proposuisse underum nunc video Certa est, si qua alia emendatio. Vs. 1175 δει ' D γενεσί ut Particula D non est huius loci. Fortasse transponendum: σε δει γενέσγα τψδε τανδρὶ συμμορον.Αddantur haec pauca

quid mihi mittitur nuntiorum, quod non fallatur ita Graece dici posse sine idoneis exemplis nemo mihi persuadebit. Vs 838 ἔρκεσι κρυφθεντα γυναικῶν. Immo γυναικος

Eriphyles .

149쪽

Vs. 1200 μονος βροτέον νυν ἔσω ποικτεlρας ποτέ.Vocula ποτέ nata ex interpretatione Lege ἐμέ.

Vs. 1068 ἀνω ν εχεις με βαλέον κατου κισας. Potius scripserim: καὐοικίσας.

Vs. 960 δεινον ἀπο ζει ἀνθηρον τε μένος. Cogitavide reponendo ατ όν τε μενος. At nihil opus est mutatione.

150쪽

CONIECTURA IN URIPIDE M.

HECUBAE A. 209:γας ποπηιπομέναν σκοτος ενθα νεκρων ιιέ αὐταλαινα κεέσομαι. Variant libri inter σκοτος, σκόr, et σκοτω. Verum videtur κατευ. Similiter Cobetus corrigit Helen. s. 62. Vs 27s: ταυτη γεγηθα κἀπHζθομαι κακων. s. Orest. s. 66: ταυτηὶ γεγηθε κἀπιῶ θεται κακων, unde nescio an in margine olim adscriptus, huc mutatis personis invectus sit. Omissum certe hunc versum nemo desideret.

Vs. 361: γ Εκτορος, χλερων LIO ΩΝ κάσιν. Haud dubie verum est IIPOΜ- i. e. προμευν cs Troad 31 et passim apud tragicos. Vs. 398: ποῖα κωσος δρυος ὁ πως τῆσδ' ξομαι.

Vs. 527 πλῆρες ἐν χεροῖν λαβων δεαας πάγχρυσον α ιρε χειοι παῖς Ἀχιλλέως

χοὰς θανοντι πατρl. Cod. ... ρει in rasura posuit m 2 suprascripto e), c. habet αι νει ceteri ερρει Neutra lectio sana est, nec χειρι post εν χεροι ferri posse arbitror. Conieci: λαβων δεπας πάγχρυσον εω εχ ειτο παῖ 'Aχωεως

라틴어 텍스트