장음표시 사용
81쪽
Mor. p. 671 F., ubi idem locus iterum assertur sed peius corruptus, pro αιρομενος legitur ἰωμενος Neutrum serri posse iure contendit Nauchius. Suspicor:
Vs 3 de coniectura mea scripsi i. e. prox καὶ quam rasin satis tuetur altera ,α - ὼ λαξ Neo tamen absurde scripseris: οςις, πατὴρ ως παισὶ μὴ φρονουσιν εο ειξας πολίταις παραδέδωσ' ἐξουσων. Stob. XLIII, 3 sine lemmate: ναυν τοι μί-ymo ου ομεύς-o; ιν φίλεios τρεῖς ἀφεστι, προςύτης θ άπλους πολεισφαλεροπι επων δε καλλος ου κακὰν πελει. Vs. I dedi v ὀμας, requirente sententia, pro υδ ιου everissima adhami emendatione. s. 3 legebatur σφαλερος 'Dπώ δἐ κτε. quae ipse correxi moςλνγ enim πολε non υπεῖναι sed ἐπεῖναι solet. Clem Alex Paed. II 2I 14 sine auctoris et sabula nomine habet ragmentum, quod probabilitor ad Phaethontem reserunt viri docti: ιν θ*ρ ηνι is naidio ἄπειρος ες ιι δε ἀναβ Diqitia i Corale
82쪽
ro δέφρον ἐλαυνειν ιν μαθέων. Hinc probante agnero, hos senarios elicuit Musgravius:
μὴ θιγρς ουν ξνιευναπειρος ιυν,4 παιδέον, ιμ ἐς διφρον ἀναβῆς, ἐλαονειν ιν μαθων. At quantilli erat laboris restituere numeros reticosi μὴ θίγχὶς jνων, παιδίον, πειρος νιιὴ αβῆς τον δίφρον τονδ' ἐλαν ιν ιιαθων. in quibus nil est, quod merito culpes. Alterum maestontia fragm. in cod. arisino 10 sol. 163 sic incipit: πυρος ινυς ἐν νεκροι θερ ιον Κωσ' i ἀνέγ σ' ἀτμον ἐμφανῆ ...
Verba corruptissima nec de codicis lectione prorsus constat: nam stasius us 1 legit. ENNEXPOLISEPHIOΝ, Behherus
ΕΥΝΕΚPO SEP-YAL Verba sunt Clymene. de Phaethonte
83쪽
62 in usu praeterquam in sormula νὴ τον 'Aπολυυ. Vs 3 dubito, an sanum sit σιγῶντ.
Locum rustra tentatum a multis et sere conclamatum ipse corrigere conatus sum tali modo: twUζρον λιν ανδρι πρεσβυτn νεαδωμασιν κοιτις ουκέθ' ωρα ἐν γαμειν κτε. Vs 1 νέα pro τέκνα debetur alchenaerio coeat D elcheroe aliis. AEscΗ in Timarch. p. 355 d. Behh. ex eadem sabula assertfragmentum, cuius ecce particula: Vs. 4. κάγω ul ουτω νμιλες ανῆ σοφος,
λογέζοιια τἀληθες εἰς ἀνδρος φυσιν
ου πωποτ ἐρωτDσα, γιγνωσκων ἔτι τοιουτος λιν, οισπερ ν δεται ξυνιον. Vs. . vocabula υ πωπὴ χρωτησα negotium mihi sacessunt. Duc sententia, v. d. interpretantur in Atine numquam
adhue inquirini seruntamen verbum Emm A manifesto istam interpretationem respuere mihi videtur. Unde nata mihi est suspicio, scripsisse poetam: χυ πωno I TOPH- s ἰστορησα γιγνέυσκυψ Hε. Verbum ςορειν optime respondet praecedentibus s. 5 sq. λογέζομαι-σκοπων Cave autem ne putes pronomen ςις peridere ab ν ρωτησα. More tragicorum ita scri hitur pro εἰ δέ τις
Exeipio earmina mellea, in quibus et ' μολλε et Ποπειδέω rite legi videtur.
84쪽
68 Unam literam deleverim in P/rin fragmento apud Stob. VIII, 7: νr ρ σὰς εἶ, αι φῆς, ἀνέρος ου κἄξιον δειλον κεκλῆσθαι καὶ νοσειν αἰσχραν νοσον. Ferri nequit ἀνερος pro ἀνδρος in senario Legendum ἄνερ,
οὐκ cetii κτὲ Verba sunt Inonis ad marisum Athamantem. Qui virum te δε aia. si mr te nolo ignavum vocari cet.
νοσοοσιν οἱ βλεποντες, οἱ otioλαζες οὐδἐν νοσουσιν ουδε κεκτηνται κακά. Vocabula πλὴν suis sententiam turbant inchoant enim obiectionem contra praecedentia τις-εςι Dixerat autem uripides, quod bene tenendum, vitam esse θνησκειν i. e. perpetuum, ut ita dicam, moriendi dolorem, non θανειν s. τεθνη- κεναι i. e. pδam mortem Minime igitur hanc thesin ipse impugnare potuit dicendo του βλέποντας νοσει i. e. aegrotare vivoa, quandoquidem id ipsum argumentum laci pro iis, quae posuit non contra Suspicor autem poetae manum sic posse restitui, si legamus:
δυσμορφος ιζ μαλλονα καλος κακος. Ingeniose auch. γνωμης σοφι ια, qua emendatione recepta, scribo: γνωμης σοφισιέα καὶ χέρ ανδρεων εχ υν
85쪽
Ille minus recte pro εχ Ara rescripsit χοιν nam ita tum ambo versus malo cohaerent, tum versus secundus sensu caret idoneo.
INCERTARUM FABULARUM FRAGMENTΛ.
τὴν γῆν περιξ εχονθ' υγραις εν ἀγκάλαις; τουτον νόμιζε Ζῆνα, o o θεον. Vs 2 vulgo: καὶ γῆν περιξ 'χοντ' υγραῖς ν ἀγκάλαις, ut
videtur, minus recte. Plut Mor. p. 49: θεν Me nido ατοπος, εἰς ἀποτροπὴν κακέας τουτοις χρωμενος
τον ἄδικον, αλλα σιγα και βραδει ποδιςεέχουσα ιιαθφει τους κακους, ταν τυχΓ. Vs 1 dedi σε pro σε, quia opponitur: τευ ἄλλεον βροτωντον ἄδικον. Deinde expunxi Graeculi additamentum, quo lacunam in codice explere conatus est. Fraudem enim arguit loci sensus. Nam primum nihil est in tota sententia, quod ei, cui haec dicuntur, animum addere possit, imo illa utitur Euripides, ut lutarchus ait, εἰς nor ροαν, κακίας Deinde opposita us. 3σιγα καὶ βραδεῖ ποδὶ ostendunt olim pro μὴ τρεσς lectum fuisse aliquid, quo eler impetu laurit significatus Sensui . c. optime subvenias scri hendo: Dissilia πιν Orale
86쪽
65oυτοι προσελθουσ' i ta σου κυπτε OO ME. sed ipsam poetae manum te restituisse frustra contendes. Quam vero sit ista lacuna vetus, apparet ex Stobaeo Ecl. Phys. I, 4. I, p. 114, ubi idem s. sic scribitur: ουτοι προσελθου ν Λίκη σε πωποτε d. Quod additamentum non magis genuinum esse quam illud vel inde liquet, quod Graeculorum more παλποτε pro ποτέ est adhibitum.
φυσις καςω του γένους στὶν πατρίς Verba ipsis tenebris obscuriora Suspicor: ν φυσις ωαςω κου το γενος εςὶν πατρω 'i. e. Indole cuique non origo pro patria δι. Noli, ait poeta, quemquam despicere, quod natus sit in civitate obscuriore ei. nam υ εςιν ουδεὶς ποδεδειγμενος τοπος, λῆ πονη- ρους πάντας Ἀρηςους ποιει, qui versus male picharmo tributi, a Stobae cum loco nostro coniunguntur in codd. An
καὶ ιας τις εἰς σε βουλε et ἀνθρω aio μολεῖν, λαβεών δε πειραν μεταμελειαν λαμβανει, ως Dδε ες χειρον εν νζτ γενει. Gaissordius hoc fragin novae comoediae poetae tribuens
87쪽
egregie fallitur: nam oλεδε solis tragicis dicere licebat. Hi ne simul apparet corrupta esse vocabula βουλε et ανθρωπιον, propterea quo diphtongum αι elidere poetae tragie non solent. Ersurditi coniectura βουλετ' iure explosa, Magnerus multo melius βουλεται βροτέων ιολεῖν Scribendum esse suspicatur. Ego
in BOOETAND videre mihi videor BOOETAIΝΕΩΝ
Anton Meliss et Maxim in ed. Stob a 1609 Serm CXLVIII, p. 237, 14:Εν,οῖς κακοῖς δεῖ τους φιλους ευεργετεῖν'οταν γαρ ν τυχὸν καλως 3ι , τι χρὴ τέλους Recipiendis his versibus inter incertas Euripidis reliquias probavit agnerus se ante susceptum edendi negotium non diligentissime huius tragici sabulas perlegisse Inspice mihi Orestem, ubi s. 66 sqq. Agamemnonides sic alloquitur
ἐν τοι κακοῖς χρῆ ,- , φίλοισιν ωφελεῖν,
οταν ο ὐδαίμων εὐ διδου τι δει ψέλμν; αρκεῖ γαρ αυτος γεος ωφελεῖν θελων. Non dubitabis, opinor, mecum statuere versus esse eosdem, sed apud Stobaeum ita pessime corruptos esse et interpolatos, ut neque metrum sibi constet, neque Graecitas. ει διδοναι fortuna rectissime dicitur; αυος διδονα h. s. Graecorum nemo dicere potuit. Quod ad hanc scribarum in Stobaeo licentiam attinet omnino conser, quae obetus nuper disputasti in nemos. Vol. IX, p. 86-148. Praeterea hinc apparet saepe non integros asserre loco Stobaeum cs. Stob. XXXIV, ). Disilia πιν Orale
88쪽
Clem Alex. Strom. V p. 688:vs. 6 σε γαρ ἐν τε θεοῖς τοῖς Μανέδαις σκῆπτρον, ino μεταχειρέζων, χθονέων θ' Αιδη μετεχεις ρχῆς, Πεμφον με φῶς istum ανδρων τοῖς βουλομενοις θλους προμαθεῖν, ποθεν βλα ν κτε. Grammaticae ratio non constabit, nisi scripseris aut μεταχει- ρέζεις-μετεχεις, aut ιεταχειρίζων-μετέχων Sententia illud verum, hoc salsum esse evincit. Coniunctione γαρ hic, ut saepissime, ratio redditur non praecedentium, sed sequentium. Achiil. at Isa in hoen. p. 139 K: εναχυτος δε ηλlovεψνγται, ἐπεὶ χει τας πάσας ρας ε εαυτψΘεσσαnας κατὰ
Scripserim: ουνε ε εαυτψ πάντα συλλαμ εχει. quae correctio facilior est quam haec ei nekii:
πιυς, ιν τον αντον δυςυχῆ καθε ναι. Nauchius locum restituisse se opinatur, scripto δῆθεν vs. I. non animadvertens gravissima labe affectum esse s 2, ubi sententia requirit τον αὐτον εὐδυςora quemadmodum legimus in hoen. s. 83 χρη ει σοφος πεφυκας, ουκῶν βροτων τον αντον ἀεὶ δοςvxir γε ναι, quem locum ipse affert. Cf. Soph. l. 16 sq. Hoc fragmentum, cui emendando non sum, in mentem mihi revocat locum Euripideum Troad 1203, ubi Hecuba sic queritur:
89쪽
θν μων δε in ἄρος, όςις εν πρασσειν δοκων βεβαια χαιοει τοι τροποις γαρ α τυχαιεμαληγκιος εος ἄνθρωπος ἄλλο υλλοσεπζδωσι, κουδεὶς αυτος ετ τυχεῖ ποτε, quae intelligam emendata hac ratione:
εἰ παρα τ ελπέδα καὶ παρα δοξαν
Vs 4 de coniectura mea pro καὶ παρα δίκαν, quod metro aperte adversatur, rescripsi καὶ παρα δοξαν. s. 2 τις etvs. 4 εἰ inseruit Matth. vs. 5 ἀποπέπτοντας pro δ' ἀναπλπτοντα Gesnerus i. vulgo ἀναπέπτονrας legitur e Grotii correctione; s. 6 τερσέου Dro rαρ σεο rescripsit rotius, sed ortasse aliud quid latet. Plurimum vero abest, ut pars ultima Dagmenti persanata sit Sehol. Pind. Pyth. IV: l. 'Eπειδὴ οἱ οἰκλα των δεσnor δεντους πονους διαλυουσι τῆ θεραπεω λυσι πονους -τους ἐκάλεσεν ως υριπέδος ' δουλοισι γαρ τε ζωριεν οἱ λευθεροι. Heathius γαρ τοι et ι γ ελευθεροι. Aliud quid latere videtur auchio, cui planissime assentior. Quicunque bene attendit ad verba Scholiastae, sentiet verum esse: δουλοισιν αργοὶ postis P ελευθεροι. i. e. o δουλοι τοι ς πονους διαλυονσιν ηιιεν τοῖς λευθεροις. Diqitia ' Corale