장음표시 사용
151쪽
τῆσδε male abundat pron. ιου. Scripserim τέ που Repetitum
κτεινα προς υνα παντας ευκλειαν φερον.
Scripserim παντος et φέρων Dictum est ευκλειαν φέρειν eodem sensu, quo hac locutione utitur Sophocles i. 43 I. quoque dicitur κέρδος, ισθον, χαοι φερειν, similia Mox deleverim us 33 manifesto spurium cs quae disputavi nem IV,
Vs. 383 ἱκλης φυλλου otiατος ξαπτων λαός Intelligam cum Reishio ἀφυλλους-λιτάς. Vs 485 βεβαρβαρωσαι, χρονιος ων ἐν βαρβαροις Praeserenda videtur varia lectio ἀν' 'Eλλάδος. Vs. 746 si δειν θανόνθ' - - καὶ κασιγνντην ἐιι ν Schol. interpretatur uri A εφεσθαι, quare Gentius Mnem V, p. 11 infeliciter admodum coni. ιὴ et ευν θανειν. Si quid mutandum esset longe melius suspicareris uri u περιιδειν θανοκτα καὶ κασιγνντον ἐφινγ. Sed satis vulgatam lectionem tuetur s. 133 huius sabulae:
Μενέλαον ῆι α ιιὴ θανόντας εἰσιδεῖν, et Med. s. 71 καὶ unicii ermo ἐκπεσουσαν εἰσιδις. Vs. 17 θανάτου ιις φοβέρ. In carmine strophico respondere debetis. 805 ῆλυθε Τανταλέδαις quare scripserim: φασγάνου tiφὶ φοβω. Codd. variant inter δ' et γάρ quorum neutrum loco convenit. Quam rem bene intellexit interpres Latinus apud Didotium. Vs. 907 οτα γἀ ξεις τοῖς λογοι φρονεον - ος πεiθη λαλμος, τῆ πολε κακον έγα. Legatur ἰδι' τις λογοις. Dissilia πιν Orale
152쪽
Vs. 1140 ο ιντροφοντης ν οι καλεῖ κτε. Observa usum articuli in talibus, ubi in linguis recentioribus omittere solemus. Similiter Heracl. s. 1014 re sinet leg cum obeto)ε στας ἀντήκουσας εντευθεν δἐ χρὴ τον προςροπαιον ον τεγεπιαῖον καλειν, et ibidem us. 987 καὶ τὴν φρονουσαν μειζονα γυναικα χρὴ λεξει. Vs 1224: LIυλόδη συ γαρ δὴ συμπονεῖς ἐμοὶ πονουo inutilis est et misere languet. Vs 125 P: ῆθ' αἱ μεν μων τονδ' ἀφια ζρν τριβον Fortasse σχεθ' αἱ μεν ιε.
Us. 1287 αο εἰς το κάλλος εκκεκώφηται ξίφη Pessime
editores optimam Aristophanis Grammatici lectionem εκκεκωφονται, quam servavit Schol. Cod. A s. 67' posthabuerunt malesanae librorum scripturae. Vs. 1350 πριν δενμως mis τὰ Ἐλενας φονον καθαιμακτον ἐν δόμοις κεὐενον. Vocabulum φόνον errore natum videtur e praegress φονος, quod legitur in fine us. 1347. Sententiae loci unice convinit
153쪽
γὰρ os ἐκ Menet. πονους πονῆσας volovς κτε. Menolaus Suam persequitur oratiouem, non respondens Oresti, sed per prosopopoeam ad elenam se convertens Scripserat igitur poeta: ε σφάγιον κτε. Vs. 1643 sqq. σε 1 α χοε υν
κεκλοσεται δε σῆς φυγῆς ἐπυἰννιιον. Αζασιν Ἀρκασι τ μεςειον καλεῖνJ. Uncinis sepsi versum procul dubio spurium , collato loco similiet eiusdem argumenti ex Electra s. 127 sqq.: ε δ' Αρκάδὴ χρη πολιν ἐπ Ἀλωειo eoaις
Duo versus manifesto spurii, nam et cum superioribus male coliaerent, et Menoeci orationem vehementer turbant. Praeterea parum eleganter scribitur hi καὶ σε ισευ ποιν, ubi proximo praecesserat λε ιιι καὶ σευσε tyi0ν, nec multo post equitur
154쪽
Vs. 1282 θανουσι δ' αυτοῖς συνθανουσα κείσομαι. Pronomine αυτοῖς h. l. nihil opus est, quare praetulerim: θα- νουσι δ' υτὴ συνθανουσα κεlsolum.
versuum scribitur in codd. sed nihil attinet investigare, quaenam ratio ceteris praestet, siquidem uterque versus in interpolatoris nescio cuius cerebro natus esse videtur. Ut ita statuam, triplici causa moveor nam primo loco vera non sunt, quae chorus dixisse creditur: πολλων πῆρξεν-τόδ' ηι αρ. Secundo ad lo addenda suissent vocabula ὀ λοιπος Tandem Creontis verba: οἱκτων με κτε melius statim sequuntur post Oedipi et Antigonae lamentationes. MEDEAE s. 107: -- ποτ εργάσεται μεγαλο σπλαγχνος δυσκαταπ.αυςος
Similitervs. I legitur τἀν Ζηνος ορκων Θέμιν et s. 765:ω ευ Λόκη τε Ζηνος Ηλέου τε φως. Vs. 239 ἐς καινὰ δ' η' καὶ νομους ἀφιγμεν δεῖ suxπιν εἶναι, μὴ ιαθουσα ομοθεν, διι μόλις χροσεται ξυνευνσss. Si recto intelligo Medeae mentem, hoc dicit, mulieri peregre prosectae, rem dissicillimam esse cognitu qua potissimum ratione mariti animum sibi conciliet, quippe quae rudis sit ino-
155쪽
rum institutorumque peregrinorum. Legendum igitur: πως ιιαλις κτε. Ita demum recte sequitur: τάδ' ἐήν εκπονουφιέναισιν D. Si contra vulgatam retinueris, bis idem dicet Medea Dixerat enim iam s. 235
Articulus omissus ξυνευνέcr pro se ξυνευναρ non magis hic ostensionem habet in poeta tragico quam . c. 256 4βριζομαι πρὀς ανδρος et alibi passim. Vs. 264 κακὴ δ' ἐς ἀλκὴν κτε. Pro ae lege, nam praegressae voculae με respondet imus. 266 Θαν δ' ἐς εὐνὴν κτλVs. 291 ξ μαλθακισθεν υςερον μεγα ς ε νειν Malim
μετας ἐνειν, s. Med. 996 Aesch. um 59. Vs. 322 μηλογους λεγε. Fortasse πλεκε i. e. necle legendum St. Vs. 384 δηιους περβαένουσα καὶ τεχνεομένη non uno indicio spurius esse arguitur. Vs. 408: of Σισυφείοις τοι τ δάσονος γάιιοις. ego: τοισδ' χύσονος κτε Sequitur: γεγωσαν ἐσθλου πατρος Ηλιου ταπο, επές ασαι δε προ δε καὶ πεφυκαιιεν
Vs. 60 2 sqq. Iasoni dicenti αυτὴ ταδ' nempe γῆν φυγον
εῖαὐ ιζδε αλλον αἰτιω respondet Medea τέ δρωσα ιιιυνγα- ιουσα και προδουσά σε; Mere Graecis est ηιεῖσθαι non γ ιεῖν, et male iungitur art. Praes cum raeterito Tento: ιι υν γάριοισι καταπροδουσά σε vel ιων γάιιοι σέ που προδουσά σε i. e. num forte novi te nuptiis prodena' qua iniuria tu me assecisti .
Vs. 779 et sq. γόφιους-ἐγνωσμενα. Hi duo AESS., metri eam interpretationem continentes s. 778 co εχει, una litura delendi Priorem horum versuum iam alii spurium esse agnoverunt. Diqiligo b Corale
156쪽
τα ου οσέα ιι ετ αλλων. Iam aliquot abhinc annis docui scribendum esse ταν os οσίαν
τὶν ἐνθαδε, neque hodie sententiam muto. Vs. 1170 καὶ ολις φθανερθρονοισιν ἐφιπεσουσα uni citia πεσεῖν. Malim iam ἐτνουσα κτε vel πίτνειν in fine versus. Vs. 1193 μφαι θελουσα εφανον, αλλ' aeae coς συνδε ια χρυσος εἶχε.Imo vero συνδε α χρυσουν i. e. ὀ εφανος ευε αραροτως i. e. firmiter inlaerebat capiti miserae sponsae. HIPPoi.YTI vs. 324 haedrae dicenti ors aeet εῖν respondet nutrix ου δῆθ' κουσα , ε δε σοὶ λελεί potiati Hanc lectionem doctissima adnotatione frustra tueri conatur alch naerius. Nam viri summi interpretatio Plaedra tamen itidiee vinea manifesto pugnat cum versu sequenti τι δρθῆς βιαζει χειρος ξαρτυμ ενο Verum esse puto id, quod iam olim coniectum est: οὐ δοθ Ἀκουσα , ουδε σου λελεώpotiati Vs. 371 annia δ' ovis εςὶν οἱ θένει τυχα πριδος κτε. Iam alibi monui scribendum esse εσθ' ὁ τι φθένεις τεχνα
157쪽
136 Sententia postulat πρασσειν κακέον i. e. agere deteriora Vulgata lectio significat tortuna uti deteriore. Vs 659: ς' αὐεκδημος χθονος Θησευς, πευιι Graecum erit 'μῆ τε aut lenius ες ἄν ὴ κδημος, sed illud prae
Vs. 741 sqq. ενθα πορφυρεον αλάσσουσ' εἰς οἶδμα πατρος τριταλαιναι κοραι αεθοντος ιoc δακρυωντας λεκτροφαεῖς αὐγάς. Pro ultimo vocabulo substituendum aut παγάς, s. Alc. 1071 AEson. Prom. 401 A gam. 961 SOPH. Ant. 797; rach. 849; aut quod aptius iungi videtur cum verbo αλάσσειν ἄχνας, si Soph. Trach. 44.
ζσιας ἐκ γας δυσορνις επτατο κλεnὰς Θάνας. Verba pessime depravata, tento in hunc modum ἰ γα ἀπ ἀμφιρυτο ναυς ζσω ακτας δυσορνις επτατο κλεινὰς θάνας. Verbum δεεσθαι de nave usurpatum, ut Med. s. 1 ειθ'ώφελ' 'Αρπυς μὴ διαπτασθαι σκάφος.M. 1032 εἰ ria δε τε - 1035 ἐμεις - ἐχρωμεθα spurios esse iudico. ANDROMEDAE s. 254 πλαθεῖσ' 'Aχιλ λεως παιδι, δεσποιν γψιψ Codd. τ ἐμφ, quod male runckius refinxit in Q. Constans Graecorum usus postulat s ἐφιφ. Vs 27 ἐλπις λάε προσῆγε σωθεκτος τεκνου ἐν τιν ευρεῖν κἀπικου ρησιν κακέον. Fortasse scribendum παρν γε et κἀπικουφισιν Osi T. 218 αλκῆν λυβοις ἄν κἀνακουφισιν κακῶν.
158쪽
Suspicor: καὶ ιαςo τονδε κτε vel καὶ μαστον ῆδε κτε. Vs. 707 δεέξω de ἐγώ σοι ιν τὰν 'tacito δωρινῆσσω νηιέζειν II μέως χθρον ποτε.Ρr ῆσσω manifesto requiritur μεlζω, quod, dum exstat in cod. alatino , male spretum est ab editoribus Vulgata est interpretamentum vocabulorum μῆ- ιεlcco. Vs. 720 βουν λέον ἐλπιζες εντεινε ιν βροχοις. Fort.: ἐγκλήειν βροχοις cl. vs. 492 αδ θυ χέρας αιματηρας βρόχοισι κεκλγενα πέμπομαι κατα γαως. Vs. 100 sqq. ὀ μητροφοντη δεέξει. Malim δεέξω. Vs. 1171 αντος τε κακοις ζμασι κυρσας, εἰς εὐμοψας συνέκυρσας. Particip. κυρσας errore librarii e seq. s. huc illatum esse animadvertit iam IRCHHoFFIus. Ego non video, quid melius substitui possit quam πληγεω. SUPPLICUM s. 17: νεκρους δε τους ὀλωλοτας δοριθάφαι θέλουσι τωνδε μ έρες χθονι. Graecum esse nego θύφα - χθονl. Interpretamentum quantocyus cedat genuinae et frequentissimae apud tragicos locutioni κρυφα χθονι - θάφαd Ct. s. 31, 443. Sequitur: κοινον δε σορτον ταισε εχων χρείας - ῆς, Ἀδρας0ς-μμα δακρυσιν τέγγων δε
Conticio, δ. p. . εχων χρεέας ἐμου-κεHαι, cl. loco Aeschyleo Chooph. s. 474 κἀγώ πατερ τοι δε σου χρειαν χω. Adde Med. 131 et Suppl. 127. Vs. 174 CX ως νεκρους θάφωσιν, ω αυτὰς ἐχθροκεένων ταφεωας χερσιν ραlων τυχεῖν. Quanto melius scriberetur κεδναις τανεέσας χερσιν , Sin minus, certe corrigendum: ἀς--ἀ κτε.
159쪽
Vs. 401 sqq. Γιεοκλεους θανοντος ἀμφ πιαςο3ιο ς πυλας ἀδελφου χειρι Πολυνείκους πο. Praetulerim: ἀδελφῆ χειρὶ κτε. I PII IGENIAE IN AUMDcvs. 786 sqq.: ἐλπὶς οιαν αἱ πολυχρυσοι Λυδαὶ καὶ Φρυγων Ἀχοις ἴσουσι παo ἱ ις, μυθευσαι ταδ ες ἀλληλας. Scripserim: σχήσουσι παρ'Ἀςοις κτε. In proxime praegressis: α δἐ ιος Ελενα κορα πολυκλαυτος ἐσειται vide an scribendum sit δε Ἀαι Fut ab ζω ut καθεδειτα abactigio . Fortasse tamen locus interpolatus est et scribendum: θησε κορας πολυκλαυτους
ποσιν προλιπουσαν μὴ ἐμοὶ κτε. Vs. 945 ἐγελτο μηδεν Μενελεως δ' ἐν ἀνδρασιν vix genuinus est. Certe suo loco non legitur.
Vs. 950 οὐχ ἀφεται σῆς θυγατρος Αγαμυινων ἄναξ, οὐν εἰς ἄκραν χΠρ ῶς προσβαλειν πεπλοις. Suspicor οὐδ' εσα ς ἄκραν χεῖρα προσβαλε πεπλοις.
Aκραν productam habebit penultimam, ut v c. Bacch. vs. 203 et alibi passim. Vs, 1202 νυν ν γε μεν ῆ- σον σωζουσα λεκτρον παιδος υς ερησο ιαι. Malim ἐςεροσομαι i. e. orba ero, ut iam orsonum sed frustra monuisse video. Vs. 1436 Ἀαδε ν ιιοὶ πιθου. dendum suerat: τάδε δε
160쪽
ναοῖσι ν ἐν τοῖσδ' ιερια τέθησέ με, ὁθεν νοριοισι τοῖσιν ν δεται θεῶ Αρτεμις ορτῆς, τυυνοι ἐς καλον μονον. Fortasse: που νόμοις μοi σι ν δεται κτλVs. 70 ενθ-εςεέλαμεν. Hic s. supervacaneus est, turbatque stichomythiae rationem quare spurium esse iudico. Vs. 82 ελθων δε- ἐρωτησα πῶς τροχηλατουμανέας α ελθου εἰς τελο πονων Ἀμοῦν.
Nauchius coniecit: πῶς ποινηλατουμανέας HE. Aliquanto lenior correctio est πως οἰστρηλατο κτε.
Vs 67 ορα φυ σσε μητις εν ψω βροτῶν. Reponendum: μὴ τις visi 'o κτε. Vs. 278 κλυοντας, ἰς Ῥουιεν ἐνθάδε ξενους spurium esse arbitror, quippe qui contineat interpretamentum praecedentium
Vs. 292 ου ταυτα μορφῆς πηγματα Lege ταυτά. Vs. 402 Ἀνασαν ξιικτον γαῖαν, νθα κουραδέα τεγγει βωμους καὶ περικωνας ναους ab α βροτειον. Lego: κουρα δέα κτε. i. e. 'Αρτεμιδι Dianae in honorem . Vs. 480 μακρον ἀπ Οικων χρονον σεσθ' ἀεὶ κάτω.Ossensionem habet ἀεὶ post μακρον χρον, Suspicor: σεσθε γῆς κατω. Lentus tamen obraeus: σεσθε δὴ κάτω. Vs. 736 προς- pitio vereor, ne spurius sit. Idem valet de s 811 λεγου -τάδε. Vs 866 εἰ σονο δελωον, ὼ τάλαιν ἀπωλεσας δαίμονος τυχ τινος. Nescio an non praestiterit τεχνα. Vs. 92g: χωρ si πόσις μοι τῆς ἐμῆς μοσπορου. Non intelligitur, quomodo phigenia subito resciverit Pyladem, qui, quo tempore ipsa immolata est, nondum natus erat vide