장음표시 사용
151쪽
surditas . & Insolentia eius nominis patitur , ut frequentius usurpatum putemus. Sed vidit oculatissimus Montius, unde hic error manaverit. Cum anno
MCCXXXVIII. doetores legum , qui tunc Bononiae agebant, consulti essent a reipublicae moderatoribus de minuenuis proscriptionum terminis, responsum exscripto dederunt, apposito singulorum nomine, ut ex tabulis in archivo publico asservatis manifestum est. In iis cum Alidosius vidi itet Bagarotium, deinde Sine- nomen Guittisredi; postremum hunc Bagarotti patrem, Crasso prorsus errore, exbsimavit. a) Florere coeperat Bononiae Bagarottus, Ita Bassiani teile Panci roto primum auditor, anno MCC., quo primum eius mentionem reperio in aciis publicis civitatis. Ferrariam, Veronam . & Tarvilium legatus est eo anno Ba- garottus, ut emeret a Salinguerra, & Petro de Remingarda eius fratre, domos. quas Bononiae habebant eo loci. ubi publicum civitatis palatium construendum
erat. hic Salinguerra vir ille praepotens , & princeps factionis Ghibellinae
apud Ferrarienses; cujus pater Torellus, sive Taurelius, ad quem pertinuerant domus illae . quas Salinguerra. & Petrus eius fiater Bononiensibus vendiderunt. cyErat tunc Bagarottus judex Communis Bononiae, quemadmodum appellatur in tabulis ea de re consectis, & in aliis etiam ad annum MCCII. scriptis. da Insequenti anno Ravennam proseictus est . a nostris missus cum Guidone Lambertino. ut Redus inter utramque civitatem firmaretur: quod feliciter actum est; scribendisque conditionibus Bagarottus ipse interfuit Ravennae in aedibus
Petri Traversariae. annum M CCXVI. in actis publicis civi
tatis Bagarotti memoriam non reperto: privatorum tamen negotia curasse Consat, ac praesertim Monachorum S. Stephani , & Canonicorum S. Ioannis in Monte; ut ex tabulis. quae in eorum tabulariis adservantur. OIV. Cum anno MCCXVI. Bononiensium praetor Vicecomes monetam B noniensem locaret. interfuit ante omnes Bagarottus legum doctor, non ut unusquilibet ex consilio civitatis, sed ut peritus legum, ne quid rei publicae detrimenti accideret in eiusmodi contractu Ac recte quidem tunc constitutam fuisserem monetariam. Pro ratione eorum temporum . non dubito; triennio enim post.
anno scilicet MCCXIX . cum novi monetarii successissint. 1acramento se obstrin.
xerunt, ut monetam honam, legaIm conflarent ad eum modum, quo fieri consueverat Vic comite praetore. NondLm tunc Bononiae aurum, aut argentum
putum cudi . ac seriri coeperat. Unciis novem cum quadrante cupri optimi miscebantur unciae duae cum tribus quadrantibus argenti; atque ex hac massa solidi xLviiii. . 64 vi. denarii conflabamur, idest, denarii Dxciv. . solidus enim e nariis xii. constabat. Itaque ex ejus mixturae massa. quae esset unius librae pondo. moneta conflabatur, quae valebat libras Bononienus duas , solidos novem. denarios sex. Semper enim haec fuit librae Bononiensis ratio. ut constaret
xx. inlidis. & solidi denariis xii. Sed haec obiter; non frustra tamen: hinc enim lux aliqua assulget ad valorem librae Bononiensis, qui olim erat . intelli
Boiinventura de Savigilatio . predicti omne Domitii legum excepto drio Ragaroto protrun-ciando consu ia eruiat hc senteiatia, erunt in comis muni coricordia ac voluntate quod Ierminua condemnatiotium possit abreviari occatione aris bitria Potestatis ii de autem dia. Bagar lux consuluit quod terminus nori possit abreviari ni ia
Monetam bonam di legalem faciam. .,
152쪽
V. Ad Bagam tuum redeo, cui anno MCCXVII. cum Hugolino Presbyteri arbitrium delatum est, ut gravissima cisidia componeret, quae erant inter Cominmune . & Epit copum Bonona ensem. ob iurisdictionem . quam Episcopus in castris Persiceii, Dulioli. Engo Iae, & Olaani liberam sibi esse debere contende. hat, ut in iis locis praetorem ipse Creare posset; Commune autem Bononiensium repugnabat . caJ Haec autem fiducia utriusque partis in Bagarotium. Hugolinum satis ostendit, quod hominum iudicium esset de eorum aequitate. ει prudentia. Biennio post cum Guidone Alberici, & Ranfredo legum doctore Pistorium legatus est a Bononiensibus, ut pacem inirem cum ea civitate; &agrum Sambucanis ereptum a Pistoriensibus, propterea quod Bononiensibus se dediderant. restitui curarent: quod optimo succella actum est. Si pax interutramque civitatem firmata, & Sambucae incolis agri restituti. ex sententia I ingolini Ostiensis Episcopi, quemadmodum cum Basarotio, aliisque Legatis Bononiensium constitutum fuerat. OVI. Eum quoque interfuisse reperio anno MCCXX. curn Conradus Meten. sis. & Spirensis Episcopus, Friderici II. legatus, Bononienses absolvit a sententia Episcopi Tauritiensis, qua grandi pecuniae summa multati sueram ob occupa tum Imolensem comitatum : Θ) S anno item MCCXXVl I. praesens adfuit cum promulgaretur ejusdem Friderici constitutio, qua abro3abantur quae ab ipso in Bononienses. Praesertim de abolendis scholis, decreta tuerant. db Deinceps ad annum usque MCCXXXVII t. nihil de Bagarotto occurrit in monumentis Bononiens bus. Anno MCCXLII. praesentem reperio transactioni cuidam inter Iacobum Guidonis Lambertini, & Imat dum Abbatem Sancti Stepha. ni. Ob Neque diutius multo post annum illum vixisse existimo; quem admineum senem jam fuisse oportet , siquidem jam inde ab anno MCC Bononiae G.
VII. Filios Bagarotti novimus Conradinum, O & Manentem, ci ex antiquis tabulis; ex quibus etiam constat, Basaiotti posteros, quoad Bononiae su
di tres uncias m nus uno quareterici argenti mittam & vix II. utIciax EL Unum quarterium de ramo. & x Lurr xx. solid. oc ut . denari de denariit modetiatis per labram Moon. pondo ratam iaciam secundum consuetudinem mone. te lacte tempore da. Vicecomiti x potestati ii &e. Ex actis pis. civit. ια Reg. gνή. as - Μ XIX. pM. 3 o. a An. mil. distent. septimodecimo die octava exeunte Decemhri congregato consili . . . maior pars cuius consilii dri. Gisido de Canossa potestas Bononie constituerunt domi nos Graidanum dc Ugolinum Ald revandi pr curatores communit Bonon. ut nomine & vi. ce ipsius coinmutiis promittant dra. Episcopo Bonon. sub pena C. marcarum argent 1 . α
recipiant promissionem in eodem Episcopo suti eadem pia de stando obediendo & ratum habendo laudo & arbitrio en. Bagam ti &dn. Ugolini LL. doct. de discordia que erat inter ipsum commune super electi . Poti satiendis vel non faciendis in terris in quibundieitur ipsum Episecipum habere iurisdicti
sept. In Ecelelia S. Zenonia de Piltorio pt sentibus dii. Bagarinto legum doctore dia. Uaidone Alber: ci ambaxiatoribus communis B noli. & dia. Ratisredo legum doctore. . . Ninmitia 1llorum civitati x de Pistoria qui jura,' rutit tit in praedicto Brevi legitur .... Ad aindiendam sententiati, cl. Ugoliara legati se n-
153쪽
in Patavinam civitatem recepti sunt, ex Bagarotti JCti nomine cognomentum sumpsisse videntur, vetere relicto, quod Bononiae gesserunt: ut enim Cum B noniae essent. Viκ umquam Bagaro i sunt dicti ; lic numquam, ubi Patavium
Concessere, Conradorum agnomen usurparunt.
UIlI. Scripta, quae Bagarouus reliquit, quaeque ad nos pervenerunt, haud multa sunt, ut supra diximus. Ostendunt, illum maxime in judiciis di foro versatum fuisse. Scripta enim traftatum de reprobatione temum, qui editus est in Oceano Iuris . Scripsit etiam traftatum de Meeptionibus dilatoriis. dpelinatoriis. qui ibidem editus est. Fatetur autem initio ejus libri, se illud opus suscepisse suadente nobilissimo socio Iacio Parisiensi, & Archidiacono, & Patre suo. c Sed hic videtur mendum esse in libris editis; nec manu exaratos reperire licuit, qui dubiam tollerent. Constat autem, socios appellari consuevisse a doctoribus auditores suos honoris causa; quare dubium non est, quin Iacius iste Bagarotti discipulus fuerit. Sed num idem homo sit, quem & Λrchidiaconum, & Patrem
IX. Guillelmus Pastrengus, in paucis, quos commemorat legum prosesbres, qui ad aetatem suam floruerunt, Bagarottum non omittit; & tractatum ab eo scriptum recenset, qui appellatur Casillationes Basarotti : γ quem Bagarotti tractatum memorat etiam Diplovataccius. ceo aliique. Edidit Ubertus de B nacurso librum de proludiis causarum , Bagarotti cavillationibus quam similli, mum. Uter eorum plagii crimine teneatur. Deus novit, ut inquit Joannes Andreae. D Scripsit etiam de judicis recusat.one , & tractatum, qui incipit: Ab ae satore, quem de perclitum ait Panci rotus . Sed fortasse unus atque idem tractatus Bagarinti, diverso titulo designatus . pro diversis tractatibus habitus
X. Lipenius in Bibliotheca Reati Iuridica Bigarotti glossas memorat Bononiae editas anno, ut ipse ait. MDLXXXUII.; quem librum, si quis quaerat, lfacilius delphinum in silvis, aprum in fluctibus repellet. Legerat nimirum apud lAlidosium , & Orlandium nriptas a sagarotto glosas in legum libros ; quod lverissimum est. Atque has glossas. quarum vix te inuis memoria nunc restat. lnescio quo mentis errore, Bononiae typis editas scripsit. Simile aliud Lipenici terratum excidit, cum Bononiae anno M IX. typis editas scripsi glosias Irci lBuccarii, qui numquam inter homines, nedum inter profissores nostros fuit. αHenrici de Baiia . cuius glossae , nisi si quae forte Accursianis Permixtae sunt. multis ab hinc saeculis perierunt, ut alio loco diximus. H An. MCCLXXIII. D. Iacobina Ita
O Precibus & instantia nobilissimi foeti Domnii Iacii Parii leniis, di Arcii id aconi, dc
Patris mei, ego Bagarcit tua Prosei r Jutis Civilis pax is verbis expono.
sessori hos, cat lis implicitus, libellum edidit, eustus titulus, qualis ara agetidia litibus ruerat, praeitat taluium; cavillatio.ις nauaqua Bag
se) Diplorat. ἐκ Baearott..csa Buarotius libellum composint, & incipiti Prccibus & itis alitiar dc tractatum, qui incipiti Ab accusatore. Coimposuit Ec secundum , cui cavillationum nomen impolint i d incipit: Cum perieulosiim fit mihi di dedicas remitatione pexmittit. Scias lan n li quali Per omnia idem Opus ad literam cum opere Uber de Bonaciar. de quo sequitur, quod aliquis horum sur fuerit. Qua autem laurit, relinqviamus illi, cuius est stiria milite alterius rigitur nomen quoari illud olus exprelium Pro uti inlue sulficiat. Io. Mati ia adau.
154쪽
F ruit cum Bagarotio Guigaardinus legum prosessor, aetate sua celebris. Eius mentio non infrequens est in actis publicis civitatis nostiae, ac praevertim ad annum MCCXX. . quo semel & iterum a Communi Bononiensium ad Epis.copum civitatis cum undecim 1apientibus missus est . ut cum illo de pace ageret. Erat ille graviter offensus ob turbatam 1urisdictionem , & Eccletiasticam immunitatem violatam ; qua de causa anathematis sententiam dixerat in praeto-xem . & consilium universum. Quam vero feliciter hoc negotium a Guigetardino confestum sit, narrant Historici nostri ab Damus in Appendice ejus rei m numentum ex actis publicis petitum. bb Eodem anno cum aliquot aliis legum prositaribus, & nobilissimis civibus praesens adsuit. cum a Friderici II. legatis civitas nost. in gratiam eius Principis recepta est , condonatis poenis, ad quas ex eius sententia teneri dicebantur. G obstrinxerat Guigaardinus suam fidem Academiae nostrae , iuramento ex solita forma concepto, anno MCCXVI. ccl)Post annos sex finem vivendi fecit Idibus septembris. anno scilicet M CCXXIl , ut ex Necrologio S. Ioannis in Monte intelligimus, ubi ad illum diem eius obitus notatur: Ob. D. Guisardinus V doct. Ir. or. euius anima Oisat in Chri M. anno MCCXXII. Aliqua scripsit Guirgardinus , quae jamdiu perierunt. aut iacent in tenebris. Erant haec cum aliquot a I iis libris. quos magister Guillelmus Remensis, Laudonensis . & Pontis arensis Canonicus Bononiae habebat pignori
obligatos apud argentarios. ce
I X innumeris auditoribus, qui in Agonis schola eruditi sunt, haud scio, an, quisquam Iacobo Balduino praestiterit. Natus est Bononiae, saeculo XII. ad finem vergente, ex familia. quantum conjicere possumus, clara & nobili. Ab Ostiensi, qui eius discipulus mit, Iacobus de Balduino appellatur: co ex quo apparet, Balduini filium suisse ; nee audiendus est Alidosius, qui Joannis filium dicit. g Appellatum quoque ait Alidosius Iacobum de S. Barbatiano, quod
ejus domus esset prope S. Barbatiani Ecclesiam. Sed hanc appellationem Iacobo tributam nulli bi reperio. Cl. Montius, quem nihil latet ex antiqua historia Bononiensi. & Balduinum Jacobi patrem. & Ioannem eius fratrem, quem Alidosius pro patre dederat. & Ianuensem sororem ex antiquis tabulis perspectos habet. ch Cum ius civile cum Λmne didicisset, eo adhuc superstite, doCere Coepit, magno scholarium plausu. Fecit autem id, quod novi doctores in te dum solent, qui magnis ausibus ad famam nituntur, ut prae suis magistris se efferant, di eorum opiniones vel aperte improbent & rejiciant, vel non satis tuto sequi se posse existiment, nisi novis rationibus ab se excogitatis suffulciant di muniant. Fertur itaque Iacobus Balduinus Agoni magistro suo palam obtre-
d ni super Codice eum est ιι libris redimit mag. Bernardux de virgiliacho procurator in . Guillelmi Remensis, La oriensis, Pomisarei in se carionici a Bonsim ribus argenta νiis
tiae appellabant , anno MCCXXXIV. Oeeuννitdn. Iohannes frater da. Iacobi Balduini. Extae a arebis. yab. in Ree. που . Item in memoν-- IIbus communis Bonon. ad an. M LXXIII. -- rrit em Januelisis filia qnd. dii. Balduini, soror do. ohaimis Baldoini, Uxor quotidam
in. Alberii Galli de Gallotiis. Invicavit. α
155쪽
ctatus . eius sententias multo liberius reiecisse, quam tanti vIrI dIDIta a serre potuisset; immo & false doctrinae notam eidem audacter in)ecisse : ab quoladeo Λgonem commoverit , ut ira percitus , impudentis mendacii illum accus
verit, & ingratum discipulum mentiri, publice prociamarit. b II. Quo tempore docere coeperit. discimus ex sormula juramenti. quo se obstrinxit, non habituram se alibi stholas Iurisprudentiae, quam Bononia. Id anno MCCXIII. bb actum est, septemtio ante, quam ΑEo finem vivendi se cerit. Hinc palmaris error Catelliani Cottae, di Marci Mantuae co) refutatur, qui . Iacobum Balduinum annis aliquot post Accursum noluisse, scripserunt.
Adeo enim Iacobus Balcluinus post Accureum non vixit, ut eum potius prae-eesserit. Alidosius Iacobum Balduinum scribit a scholaribus ad docendum eleiscium fuisse: quod Cape jam diximus alienum esse ab usu eorum temporum. Expetitum autem maximopere a scholaribus non dubito; & eo temporis in te sitio . quod fluxit inter obitum Monis. 6e Accursit celebritatem . aut reliquos professores ab eo superatos, aut eum a nemine superatum existimo. Itaque principem Iurisprudentiae scholam, quam post Imerium nobilitavit Bulgarus. de post Bu garum moderatus est Ioannes Bassianus. post Ioanne n Bamanum Ago, eamdem Agonis successor tenuit Iacobus Balduinus. Atque hanc docto. rum successionem in eadem schola saepe extollit Odofreclus. Sic autem fuisse di. citur in docendo assiduus Iacobus Balduiuus. ut ne ruri quidem cessare consum verit. Sed Felinum ., tu alios, qui id narrant, decepisse videtur locus quidam
non recte intellectus ex Summa Ostiensis. Videntur enim, pro facto id accepis se, quod Ostiensis fieri potuisse finxerat e III. Sed Jacobus etiam in foro S iudiciis. nedum in schola. plurimum
valuit; nec minima eius prudentiae opinio fuit. Eo factum est, ut Ianuenses illum in potentii fimae civitatis suae praetorem in annum MCCXXIX. elegerint, qui saepe coiisueverunt eκ nostris primariis civibus praestantes viros ad illud munus assumere . uti suerunt Lambertinus Guidonis Bualelli, O Andreolus. fg Brancaleo Andalonis. h qui paulo ante Iacobum Balduinum Ianuensem prae. turam gesserunt. & alii plures deinceps, de quibus in Annalibus Ianuensium. a Casmo scriptis. fit m Entio. Atque ob eam ele 'ionem putavit iure ab sch iis abesse posse, ut notat Odosedus ciJ. Sed tamen Iacobo Balduino praetura Januensis minus prospere cessisse dicitur. Cum enim patricium quemdam virum ex primoribus civitatis ob atrox facinus suspendio necari jussisset, contra municipales sanuensium leges, quae in nobiles cives non laqueo . sed gladio animam vetii mandabant ; exauctoratum dicunt praetorem . & nova lege cautum a Januensibus, ne quis in posterum . qui esset legum doctor , civitatis praetor cre retur: k Iacobum enim scit bant, utpote legum peritissimum . probe intelligere, in atrocioribus criminibus ias ege leges ipsas transcendere, c0 quod illi
aegre D. Iaeo a Balduinus, qui nulli atri meo seti In stodio . Quid enim s D. Iambus de
sequebatur dae oretra suum dominu n AZoilem. Bald. hodie viveret , & transferret se ad Ui- Oio . εα t. Alium. C. familiar Minyeuatae. Dixit qi,od castrum' eausa, Ac ibi solum doceret, et, λη ... Dominus lameli mei Mim Iaco. numquid relinquens studium Bononiae , quia contrari ohat, & domitium A in magis crederet cum ipso proficere , quam Ciam rem lapidurat de hoe . II. ιη I. Pomponius. aliis praebendam suam haberet Credo quod ite . . de dias malo. Ox signini glolsavit hic Aa i. as c. tuae frateranat 11. de Hem. π- ris .inium, de quo domitius meus scandalizavit Hie ρναεεν Ia eorum Dix a seum iu initio diei usque ad Measum, accusant Noe, VIII. MCCXIX. At in M
eum etiam de haueli , diem', quod salsurra Casia i ad eos adivos.
156쪽
Pstor EsIO REI a aegre patiebantur Itaque illum ajunt Bononiam reversum . & scholae, ac foro
IV. Haec ex Alberico Panci rolus; quae nullam, meo iudicio, fidem merentur. In Ianuensium annalibus a Muratorio editis altum de his sile inium reperio. Magnis vero laudibus e fieri ur Ja obus Balduinus ob p aeturam egrogie administratam; nam civitatis tranquillitati, & civium concordi .e diligenter prospexit, foedera cum aliis civitatibus rei publicae utilissima sanxit , commerci Ummaritimum sedulo curavit; adeo aut in in publico conlilio alsiduus idit, ut non solum interdiu. 1ed quando clue ad multam noctem absque cibo publicis negotiis pertractandis intentus vigilaverit. Quam autem g ata suerint civitati universat haec optimi praetoris ossicia, tunc manifeste apparu t. cum ei uni pintestas facta est reformandi , & in novam sormam redigendi populi Januensis leges & ita tuta : quod ab ipso diutina, & solerti opera perfectum eli. Vurum hoc Ianuenasium favore animatus, cum non dii fideret, posse sibi in posterii in annum praeturam prorogari, iamque illum constaret totis viribus in eam rem niti, & elestores de eo retinendo, deliberarint , ex itato rotulari tumultu, quod ea res contra ius fasique et se videretur, succei oram dari oportLit. Haec, uti gesta sunt, in annalibus Ianuensium a Caffaro narrantur: ca) quorum auctor accuratus & diligens. quamquam IaiobLm Balduinum. citi pratu iam ol time gestam . non perfiat 'iorie laudat; non dissimulat tamen nimiam qhiam s. m ejus vel de minimis quibusque rebus sollicitudin m S an Hietatem, quae gravis &incommoda erat populi primorib s. cut eritque desectis vi is, cum quibus de re publica agi oportebat : b) mque etiam libenter auditum esse narrat, quod illi emendandorum statutorum provincia dctata est; qua de re maxim tam t)is h
iumultum dicit. co Sed nihil hic de viri nobilis suppii Oo , nihil de lege po
puli Ianuensis, qua vetaretur, ne quis deinCeps legum diactor ad praeturam accerseretur. Qtiam quidem legem Ianuae latam non exilii mo ea etiam ratione, quod . post Iacobum Balduinum, praeturam aliquando tributam Martino Fanensi illustri legum do tori, compertum est. V. sancirolus Iacobum Balduinum traducit etiam tamquam malum civem; qui Bononiae Cum esset . ingenti civium studio. creatus decui io, accepta pecunia. adversus Commune Bononiensium causam privati cuiuidam discnderit. Cum autem a Guillelmo de Posteria, qui tunc praeturam Bononiensem gere
bat . inossicioste actionis argueretur, respondisse sertur, id se pro consuetudine civitatis secisse. Sed odosi edus db a quo haec Panci rotus accepit. non probat quidem eam consuetudinem, quae Bononiae inoleverat, ut legum doctores, advocati, qui essent in Consilio civitatis. adversus civitatem ipsam patrocinia causarum sulciperent ; sed id Iacobo Balduino nominatim vitio non vertit, nec eum dicit ingenti studio civitatis electum decurionem. Non egebant doctores, Odofredi aetate, populi suffragio , ut in Consilium cooptarentur: semper enim eorum ratio habita est; & doctores omnes, cum legum, tum decretorum, tamquam praecipui cives reliquis sapientia praestantes, locum ante omnes, & quidem supra numerum, obtinebant in Consilio civitatis. e) Ob hanc causam tolerari posse videbatur ea consuetudo, ut aliqui doctores, pro re nata, Causas Privatorum Contra rempublicam quandoque defenderent. Quoniam autem gra-Ρ tuitum
ad Consilia... tam Pro minimis, quam PT ma gnis contra voluntatem ipsorum, non diis iti
n aendo inter diem & diem, hec inter horam& horam, secit pluries ieiunare. IMd. scὶ Tamen me eo , quod fuit constitutus
emendator, maximus utimor fuit. ibi L dὶ Diam commune Bononiae traberct camlam cum aliqua Privata persona de ali tria re,& itat alisut ei teriri nutri ait Oliericletidia in quin
modo eiset sua , illa Privata pulsona ivit ad do miniam Iacobum Balduiniim, & duxit eum ad dominum Guillelmum de Poltilla, si minimia dc Dominus Jacobus d :xit: veniamias coram eo. Unde dominus Guillelmus interrogavit dinminum Jacobam Balduinum sἰ erat de conli-lio. Qui reli,ondit, quod se. Et ipse d xit ei e
quomodo venistis at advoca idum contra com
mune Bononi aes Dixit Dominus Jacobus Ba l.
quia consi et udo a imittat Sed non betae excus
e Civitas Bononiae habet duo millia cciiissiliariorum exceptis doctodibus. Orasred. in LIus aurem. de Iusi. or Iun
157쪽
tultum patrocinium nemini praestare tenebamur, non propterea culpandi erant, quod a suis clientibus pecuniam acciperem. In re igitur non satis sibi perspe- Aa cespitavit Panci rotus . UL Sed Jacobum Balduinum bonum civem suisse reputatum, & patriae cum primis studiosum . facile intelligi potest ex paucis, quae supersum, eorum temporum monumentis, S actis publicis civitatis. Constat enim, rebus publicis administrandis assiduam operam ab eo impensam annis multis . ab anno scili
cet MCCXIII. ad MCCXXXIII. cc Post annum M CCXXXIII. nullibi eius
memoriam in nostris monumentis reperio . Vixit tamen ad annum usque MCCXXXV. . quo anno eius obitus in Necrologio Sancti Salvatoris adnotatur ad diem XII. Kal. Maii. Non igitur aetatem produxit usque ad annum M CCXL. ut aliqui scripserunt. Alidosius sepultum ait e regione Ecclesiae S. Barbatiani secus viam , indeque amotum tumulum post annos multos, quod ejus moles, coangustata via, iter publicum minus commodum
VII. Num quos filios reliquerit Iacobus Balduinus. mihi incoippertum est. Alterum Iacobum Balduinum reperio, qui aliquanto serius vixit. Is etiam legum studia secutus eli, non tamen doctor creatus; ac judex tantum fuit. Meadem familia cum Iacobo legum doctore editum existimo, ejus fortasse nepotem. Is anno ΜCCLXXVII. a praetore Bononiensium, ex consilii sententia , cum Nicolao Avengonio item iudice . delestus est . ut de pace tractaret inter opia 3nem Estensem marchionem , & Bonifaci iam Archiepiscopum Ravennatem . cd Atque eius non semel mentio eit in libris Historiarum Bononiensium. ce sed hae obiter. Iacobi legum doctoris mortem deflevit Petrus de Vineis in epistola. quam ad univerios iuris professores ob eam causam dedit. Edita est eum hoc titulor De morte Iacobi Baldoiυini. D Dicitur autem Iacobus tinteus . singularis homo in terris , in quo υettit in proprio stati leges comoenerant vis Aianir eloquellae jubar, KF eon hi pDnitti o sedebat. Haud scio, an quidquam honoti silentius de Iacobo Balduino dici potuerit. Tribuitur haecepistola Petro Blesensi ; S revera cum aliis hujus auctoris epistolis edita est inhibliotheca Patrum , & a c ulsin villeo seorsim cum reliquis operibus Petri Ble. sensis. g Sed non recte omninor neque enim lugere poterat obitum Iacobi Balduini Petrus Ble sensis, qui annis pluribus ante illim obierat. VIII. Iacobus plurimos habuit discipulos; quorum celeberrimi fuerunt odo-Dedus. & Ostientis . qui magistium saepe laudant. ejusque opiniones sequumtur. Baldus excellentissimum doctorem vocat, ch) eique assentitur Bartholus, cibaliique veteres legum interpretes. k Illud autem ungulare . quod de illo narrat Uiplovataccius ex Petro de Bella pertica I eum nempe noctem unam egisse insomnem ante aram Dei patae Virginis, ut Deus libi solutionem onentieretanti logiae , quam in lege quadam deprehenderat; in qua lege interpretanda vel ipsi Accursio aqua haerebat. 0 Diplovataccium deceptum arbitror, nec
bene Q ηα Μc XIlI. laterfa,t Deat ictaei qui
scretos viros diu Nicolaum de Avetuouabus ἐκ do. Iacobum Balduinum iudices & amba te,
res Cominutias Bonon. absentes procurator ex
158쪽
Pst op EssORES . bene assecutum esse sententiam Petri de Bella pertica. En Diplova taceti vel ba in Iacobo Balduino : De iso dieit Petrus Pellapi ritea in I. Iulianus. st qui Γ ti re evantur . quos gissa si glossator quanao illam Drem , non habιbat notitiam illius legis. Sed Deobus Bal inus . doctor suus , ustilavit una nocis c ram altare E. Mariae , ut Deus daret solutionem illius contrarii , non sidit 1 o. stia in allegata lege. Sed si ante I Dνit, dico, quod glossa bene dieit . sed nescit . quia verum dicit , cui qui cantavit per naturam. HatC Diplovataccius ; qui Jacobo Balduino tribuit id, quod Iacobo de Ravanis tribuendum fuerat. Hunc enim praeceptorem habuit Petrus de Beua pertica, non autem Iacobum Balduinum, qui extremum diem obiit, cum nondum, ut opinor, Petrus de Bella pertica natus esset. sic itaque scripsisse arbitror Petrum de Bella pertica Jacobus doctor meus; quod cum reserret Diplovataccius, existimans, illum este Iacobum Baldui. num , imprudenter scripsit Deobus Zalduintis doctor suus. Si typis edita ellent integra Petri de ' Bellapertica in Digestorum libros commentaria, coniecturas opus non esset ad hanc quaestionem dirimendam: sed neque typis edita, neque manu exarata reperire licuit, quae ab eo scripta sunt in L Julianus. J. qui fatis
IX. Vixit Iacobus Balduinus cum Agone magistro suo, cum Hugolitio Presbyteri. Bagarotto. Accursio. Bandino, Guiggaruinci . aliisque legum professoribus, qui aetate illa in Academia nostra excelluerunt ; ut nihil dicam deTancredo, Ioanne Teutonico, Vincentio Hispano, Bartholomaeo Biixiensi. aliis. que plurimis professoribus canonum οῦ numquam enim major fuit . quam aetate illa, studiosorum frequentia. & professorum celebrita . Scripsit Iacobus Balduinus egregia commentaria in Pandectas, S Codicem, quibus magnopere usi sunt polletiorum temporum interpretes. Odostedus in primis. & Accursius plurima ab eo mutuati sunt. Scripsit etiam tractatiunculam de primo, & secundo decreto , quam primo brevem admodum edidit, mox autem multo locupleti
rem, ut monet Ioannes Andreae in additionibus ad Speculum juris. ab
Uidoni Boncambio praeclarum genus fuit, eiusque familia diu in civitare
nostra floruit. Is anno MCCA III. usitato sacramento se addixit scholis nostris. b) in quibus jus civile longo annorum cursu prosessus est . Eius memoria saepius occurrit in actis publicis, ab anno praesertim. quem diximus. ad annum MCCXXXIII. Nulla ejus scripta supersunt; ac nihil fortasse literis mindavit. Iudex appellationum pro Imperatore fuit in Civitate nostra pro causis quibusdam civilibus . ex jurisdictione, quam sibi servaverat Fridericus AEnOh1rbus in civitatibus Italicis. Atque id munus gerebat ad annum MCCXXV. ic Cum anno MCCXX. Conradus Metensi s. dia spirensis Antistes, Friderici II. legatus Bononienses absolvisset a noxa, qua tenebamur ob spreta eius Principis iussa , Guido cum aliquot aliis legum doctoribus, & primariis civibus scribendo Conradi decreto intersuit. db Anno autem MCCXXVI. exeunte Novembri in conventu. quem rectores societatis , ut appellabant, Lombardae , Bon niae in palatio Episcopi habuerunt. cum legati deIeisti essent, qui cum Friclerico H. de pace tractarent, ex eorum numero fuit Guido Bon ambius; cui rursus in e dum Conventu negotium datum est, ut idem cum Pontifice. S Cardinalibus ea de re ageret. Testes adsuerunt Bagarottus, & Semprebonus doctores legum. e Ρ x Anno
Io. Aiar. In addit. ad Spem rubri de m mo b seri deer. φρ L e ΑΛ. MCCXXV. XI. intrante Iunio. Ego tauido Boneambii legum doctor , & Imperialis curiae iudex Et cognitor causarum a
mnationis, quae excedunt quaauitatem xxv. libri imperialium in civitate Bonon ae, nunc cognitor causa; appellationis a sententia Dia. Pretidia partis ece. Ea ebarta arctivi Monachorum S. Stip. ρλκι , mine Sexatu Bonon.
159쪽
Anno MCCXXXI. conventui Mantuano intersuit cum Bonifacio Bonconlilio Imgum doctore; in quo conventu Mantuani, & Ferrarienses se adiunxerunt Socie.
tali Ombardae. ab Rursus quum anno MCCXXXIlI. arbitrio Ioannis Vicetini ordinis Praedicatotum professotis, viri fanistissimi, cui id in primis divinitus
datum videbatur. ut dissidentium animos ad Concordiam perduceret, Episcopus, ει Populus Bononiensis finiendam permisissent veterem , & acerbissimam comtroversam , quae inter eos erat, Ob castra quaedam , de pagos agri Bononiensis ,
quae Populus Bononiensis aegre patiebatur Episcopo subieeta esse ; promulgandis concordiae legibus Guidonem interfuisse comperimus. b Praesens adfuit eidem
concordiae sanciendae Iacobus Boncambius . quem Scriptores nostri Guidonis filium suisse tradunt; c) sed fratrem fuisse constat. Is autem eo ipso anno cum Ioannem Vicetinum e superiore loco dicentem. & vitia acriter, ut solebat, increpantem audivisset, subito compunctus e laxiori vita conversus fuerat: &. ut Deo liberius servire posset, ad Ordinem Praedicatorum convolaverat; in quo annis aliquot religiose admodum vixit. Sed Innocentius IV., ejus virtute cognita . Iacobum ad se accivit. & Uicecancellarii Pontificii munere fungi voluit . Demum Bononiensem Episcopum creavit; qua in dignitate ita vixit, ut eximiae
sanctitatis, & prudentiae laudem sit assecutus: dignus propterea, qui Post mor tem Beati nuncupationem obtinuerit. XXXV.
VIvebat his temporibus Lambertinus Malalacchius legum proses r. ex sami.
lia olim in nostra civitate non obscura edi ius. Hic anno MCCXXIV. sententiam dixit in quadam causa appellationis, quam ei definiendam commiserat Iicobus Peluchius iudex Guillelmi Baraii Bononiensium praetoris . ce draennio ante erat in Consilio civitatis. quod Credentiae appellabant; non. dum doctoris insignia per id tempus accepisse videtur. D Deinceps altum de illo silentium in monumentis Bononiensibus. I l. Floruit etiam iisdem temporibus Semplebonus, alias Semprebene, legum doctor non igiobilis. nec minimae auctolitatis in civitate nostra. Ejus mentionem primum reperio in tabulis anno MCCXXV. scripta; quo anno interfuit divi. Iotni bonorum fi miliae Maccagna nae antiquae illust is: ci) S anno insequenti. cum Henricus Episcopus concessit praetori Bononiensium . ut in palatio commulis, in quo ille habitare consueverat. sacellum habere posset. in quo sacrum Perageretur, & divina ossicia celebrarentur . praesens adsuit Sempr bonus legum doctor cum Iacobo Balduino, & Accurso, p aecipuis scholarum nostrarum professoribus. h Rursus eodem anno MCLXXVI. procurator populi Bononiensis electus disceptavit coram Honorio lII. in quadam causa , quam Bononienses cum Alberto comite Mangonis habebant; ut ex Honorii ipsius literis ad Alatrinum Subdiaconum suum datis intelligimus, quas in Appendicem contulimus. Post eum annum nullam hujus doctoris mentionem reperio. Inter primos. qui
160쪽
Italicam Poesim coluerunt , habemus Semprebene Bononiensem . quem doctoris titulo donat Crescim benius. Si hic idem sit legum doctor, de quo hactenus diximus. multo ante floruisset Poesis Italica in nostra civitate, quam vulgo exilumant. Sed hac de re alibi dicemus .
ALBERTUS GALEOTTUS PAR MENSIS .
A Lbertum Galeotium Parisiensem recenset Bulaeus inter Academicos illustres, qui ex schola Parisiensi prodierunt. Αit. Bononiae floruisse. ibique ius cibvile professum, in quo etiam praeclara scripta reliquerit . a Trithemio laudata. ab De eodem alio loco dixerat. nempe ad annum MCCXXXV.; ubi post narratam Gregorii IX. compilationem Decretalium, Bononiensis scholae professoribus missam, tunc Bononiae floruisse ait Albertum Galeotti Pariliense in . cano num. & legum civilium prosetarem nobilissimum. b qui Margaritamsionum edidit, & Deetarationes judiciorum . Sed cur Bulaeus Albertum Galeot- tum Parisiensibus suis adscripserit, non video. Hic procul dubio Parmens s fuit. ut a Panci rolo. & Diplovataccio . quod multo pluris facio. a Ioanne Αωdreae appellatur. θ) Fuit alius legum prosemr Albertus nomine. patria Papien-ss. Quoniam autem Albertum Galeotium , qui Margaritam quoesionum scripsit, Mutinae diu florui sie , Panci roto, & Diplovataccio auehoribus, didiceram; cum Λlbertum quoque Papiensem doe orem legum paulo post initium saeculi XIII. Mutinae degentem reperissem; dubitabam, num unus idemque esset Alberius GDleottus, & Λlbertus Papiensis. Sed omne dubium sustulit Ioannes Andieae, qui in prooemio additionum ad speculum iuris aperte scribit. Albertum Galeotium patria Parmensem fuisse; ut ante dictum est. Diplovat accius etiam alterum ab altero egregie secernit . & utriusque scripta recenset; cum Panci rolus. praetermita Λiberto Papiensi . unum Albertum Galeotium commemoret. Ait itaque Diplovataccius. Albertum Papiensem floruisse temporibus Iacobi Balduini, cum quo in quadam juris opinione dissensionem habuit. γ) Deinde e)us scripta recensens scripsisse ait leeiuras in Codicem. & Pandectarum libros. quae saepissinielaudantur ab Uberto de Bobio. & ab Homo no Cremonensi; qui ait, Ubertum de Babio aptasse scripta Alberti Papiensis. Et revera fatetur Diplovat accius, se habere Alberti Papiensis lecturam in Codicem. Uberti opera aptatam. II. Anno MCCXI. Albertus Papiensis cum duobus aliis legum doctoribus Mutinae degebat, eratque adscriptus Consilio civitatis: qua in re Mutinenses m rem civitatis nostrae sequebantur. in qua doctores legum, & decretorum . quotquot erant . in consilium adsciscebantur. Rursum anno MCCXXXI. cum Uberto de Bonaeursio legum doctore arbiter electus est ab Episcopo Mutinensi in quadam causa, quam habebat cum Canonicis Ecclesiae Mutinensis; ut eκ veteri charta apud rihellum; quam si vidisset Muratorius, non omisisset Ube tum de Bonacursio recensere in paucis legum prosetaribus , qui Mutinensem scholam. aemulatione Bononiensis, haud magno successu excitatam, saeculo XIII.
illustrarunt. OIII. At Albertus Galeotius aliquanto serius vixisse videtur. Bulaeus anno MCCXXXV. eum Bononiae docuisse existimat. De illo Diplovataecius g R gatus, inquit, a Boiis , a suis nempe auditoribus, eo uult Ammam seper jure