Apologia theologica, nunc recens aedita, ex sacris doctoribus collecta, per r. admodum f. Andreas a Tordehumos Ribero, Augustiniensem disserentem, de interioribus animae actibus, & libertate uoluntatis humanae, applicationisque sacrificij altaris

161쪽

o L o G. τN E O L. t ac dominum absolutum. Quamobrem hςc prssens qussito eX pracccdentibus pendet. Cuius tractationem antequam ingre 'diar, non est mihi quorundam dissimulanda sententia,existimatium prasati intentionem in s M lcramento altaris intentioni ministri prete ponderare. Quod non utique putasTent, si recte offerentium discrimen intellexissent. Quibus Utem rationibus isti Viri moueantur ad tale quicquam asserendum hic iam explicabi

Prima illorum ratio haec est. J Minister offert, autoritate praee l

i lati , cuius officium est Deo Hoe li stias offerre. Ergo quod mini l ster offert,pro intentione praela' l

162쪽

Qyta E s T I o. 7oti valet.Et confirmatur. Naqui1s per alios facimus per nos ipsos facere videmur. Sed praelati offerunt per ministros subditos. E a go per seipsos offerre videntur, ac per consequens, quod minister obtulerit,pro intentione Prglati tenebit. Ad huc confirmatur

quia minister subditus offerens, non dicit offero, sed offerimus ut declaret,se sito praelati populi

& ecclesie,nomine offerre. Praeterea offerimus ad calicem&suscipe sanct a Trinitas. Ora te fratres ad populum & similia

in Missali contenta testantur hacu pluralitate non solum offerre ministrum, sed cum ipso praela tum populum Sc ecclesiam.

Ergo in huiusmodi oblatione

163쪽

intentio practati valebit. Haec

sunt aduersariorum rationes.)Oppositum tamen est Verum. Quod ad misit ac recepit consuetudo uniuersalis ecclesis. NuΩ, quam enim reperies ministrum pro tum populum 8c ecclesiam simul offerre nisi differenter &diuersi mo de, ut infra explicabi tur,vel dent ipsi mihi,ubi reperiatur contrarium. Sacerdos igitur est verus & abistutus, & imme diatus mittister huius sacramen ii & qui omniti maxime, 8c pro prie lacrificium Deo offerre di catur.Reliqui vero quomodo infra exponemus. Ac propteream tentio ministri & non proati Va lebit magis. Rafionibus autem ad versa trioru

164쪽

riorum haud clifficile fuerit re spondere. En enim offerre & applicare hoc sacrificium aetiis in interior. Qui cum nemini subdatur, cogitasi potes nec aDeo ip so, potestate quidem ordinaria. Na absoluta Sot.de Nat. 8c grat. l. I .c. I 6.QVa omniapotest,quis negat cogi , seu Vt proprius to quar necessitari possee Est enim

sumimus OmnipotenS, cternus

Secundo sicut dichum est se pra solus sacerdos est VerUS, im mediatusque minister huius se scramenti, falsum est una cum ipso offerre prelatum,ac populu. Quare cum solus o erat sacerdos, sola ipsius intentio valebit. Tertio

165쪽

qui sequester Sc medius, inter I Deum 8c populum dicebatur, sicut legitur de MoyseDeutemn.

s.ac de caeteris Patriarchis vete'

ris ins Mimenti. Quos prster Aridam& Isaac ibi legimus sacrifi

cium Deo omnes obtulisse puta preccs S oblationes munera , &donaria. Non autem per schscofferebant, qui csterorumprsiati sequestresque habebatur , sed per m anus sacerdotum, mediantibus aliquibus externis signis eo rum sacrificiaosterebantur. Hscenim signa & inius temporis fa crificia,legalium, figura dis en tiaque fue uni hostiarumsancti huius presentis acrifich. Hsceior fan s. pari. 3 .q. 2 et . de sa ordotio Christi, per sex articu

166쪽

Ecce ergo latissimum diserime inter sacerdotem offerete Praelatum & populum. od enim

si autores contrariae opinionis aαi

nimaduertissent. Non dubito quinde huiusmodi quaestione lol ge aliter statuissent, nec cum illi limihi quicquam negoth fuisset.

Lubens enim concederentis acer dotem verum esse huius sacramel ferre modo praedicto& non aliter. los disputata. Vide etiam super

his si lubet Origene stiper Leui

167쪽

dientia,sed religiosus tenetur ser luare in omnibus castitate. Ergo

similimodo debet in omnibus l

problato suo praestare obcdictia. Oppositum est verum secunti idum illud quod scriptum est in s.c.aetuum apostolorum magis Deo, luam hominibus obedietidum est. Cuius ratio est , quia quandoque praecepta praelatorupossiuat esse contra Deum,& co tra rationem .Quod probari posset subiectis exeptis, a quibus su

per sedeo , prolixior he sim

Item inquit Diuus Bernardus in lib. de Praecepto,de Dispensa tione, bditum religiosumvltra promissum non esse cogendum,

nec plusquam promist, obedire Idcbere, sed nullus religiosiis sub I

168쪽

ditus,promisit unquam in omnibus obedire. Ergo sub ditus reli giosus, non tenetur in omnibus p .lato sito obtemperare. Ad solutionem nutusqusmonis,animaduertendum est.Debitum obedientiar, secundum Doctores,ex Volo religionis consurgere. Per votum enim obligat se homo ultra comunem obligationem necessariam omnibus ad se. lutem. Votum autem religionis, non emittitur a d obediendum in omnibus. Nullius enimreli pionis professio talem habet formam profitendi scilicet,obedi tiam,in omnibus practato.Parendum est tamen secundum regu

lam, & legitima statuta religio nis . pliciter autepotest accide

169쪽

re, ut subditus non teneatur de obedire prslato. Vno modo prscepto maioris potestatis , quod docet glossa ordinaria,superillis verbis,Paul ad Rom. I QUO niam qui resistunt ipsi sibi dam.

nationem acquiriit. Inquit enim

glossa siquid tibi iusserit curator nunc quid est tibi faciedum si cotra proconsulem iubeat,&c. l Altero modo, si stiperior quic lquam subdito iubeat, in quo ei non siit, datur ex quo inquit Se neca tertio de Beneficias. Errat si

ii iis existimat scruitutem, in to illum hominem descendere. Sit

per quibus verbis ait D. Thom. Pars enim Helior excepta est in il homine, Frpora obnoxia sunt, ii Sc adfripta dominis temporali l lbus,

170쪽

RA AESTIO I . 67bus, mens poenitus est, sui iuris. Et ideo in his , quae pertinent ad interiorem motum voluntatis, homo quidem non tenetur lio mini obtemperare, sed solum

Deo.

An notatio nona,

Super quaestionem No

nam.

A N C disputat Sant.

Thom. 2.2 .q. I . Vbi dicit quod in pertinentibus ad interiore mΟ. tum Voluntatis, non tenetur lio mo homini obedire.Quod intelligendum est nisi peraccidens,Vt interior motus voluntatis colli

gatur