Apologia theologica, nunc recens aedita, ex sacris doctoribus collecta, per r. admodum f. Andreas a Tordehumos Ribero, Augustiniensem disserentem, de interioribus animae actibus, & libertate uoluntatis humanae, applicationisque sacrificij altaris

발행: 1581년

분량: 411페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

211쪽

praesentem qugstionem dissere, Ire. Quaerendo an siib praecepto cadant necne.Ita an summus Potifex seu ecclesia ad eos & similes obligare possint. Quae autem a me de huiusmodi materia, diisl sputabuntur, eautique mihi, no lparum instituto meo conducere videntur. Cumque multa de hac re,apud multos legerim, ac disi

gen ter annotauerim, opere prstium, me faetiirum sum arbitra tus. Si omnium au torum,quOS euoluerim opiniones retulero.

Quarum varictas huius disputa tionis,mihi ansam praebuit. Cuius altitudinem dum tacitus, mecum ipse considero , & quantactus esse debeat eruditio,qui do

etissimorum virorum eXPeetit .

tioni

212쪽

O AE S TI O. MIL ntioni cupiat satis facere. Me ce te animus linquit nedum lio ream onustam & grauem mole

subire, quod sentio, quam sit

meis viribus impar. Verum quoniam stultum est,ante histo riam effluere,in ipsa autem suc cingi , ad materiam Deo auspice accedo. Si prius tamen testatus fuero, nihil aliud, aut disputare aut sentire mecum hic tum alibi, quam quod sentit tenet, & se quitur ecclesia Catholica , mulus me filium obsequentissi naum profiteor. Quamobrem, masnopere laetabor si uspiam lapius fuero , a quocunque ab

errore reuocari deducique ad tramitem veritatis.

Est itaque dubiu, S quaestio. l

213쪽

An ecclesia vel Papa ad aetiis VO luntatis directe, & immediate obligare possint. Ad cuius rei faciliorem expositionem pariter,& cognitionem nosse inter est, quid sentiant Dodiores. Abbas Panormitanus in 'dem capitulo dolentes, Post Ioanem Andrea refert tres superiores opiniones. Et non corrupte Ut Adrianus sentire vult, in eo linquit de peccato veniali si non sit adhibita deuotio. Addens in fine satis se credere quantitatem contemptuS,negligentiae,&c. Dominus vero Ioannes Ger son cancellarius Parisiensis in . . pari. De regulis moralibus inquit, recitatem horas canonicas lin Peccato mortali, vel intentio- l

214쪽

ne sinistra,ves absque attene ab luere se a praecepto ecciciis. Verum apud Deum de pes uersaintentione, vel negligentia is e non excusari, quo loco & a lia docet.

Quaeshio decima

quarta, In qua auctor prosequitur eadem ma

teriam.

nis decisio, ex eo mihi pendere detur, an,scilicet, Papa, vel ecclesia, vel sancta Concitalia, adinteriores animi aetiis diis

recte 8c immediate,obligarepos M sint.

215쪽

sint. Vel prscipiedo,vel prohibe do. Hec enim est questio grauis

sima. In qua multi tam thcologi, quam iuris utriusque periti re spondent,nec praecipere laec Prohibere posse,interiores actus do flores multos,& iura allegantes.

Et in primis hanc potissimam rationem neminem posse, nisi sibi manifesta praecipere,&quorum liras grcs rem punire possit, sed laetiis animi non sunt Paps concilio, vel ecclesiae manifesti, ac per

consequens corum transgres rpuniri non potest. Ergo tales a eius, nec praecipi, nec prohiberi possunt. 3 a.dist . Erubescant. 6. q. I. Simonia de sententia excoes municationis tuae cum simili

216쪽

QUAE STI OAlii contra censent, affirman. - tes,oppositum esse veris. Quam opinione tenet dominus Adria

nus innixus Glosi , prims clemetina: de haereticis in verbo ipso facto,quam pro se citat dicens occultum haereticum mentalem, ecclesiam posse excommunicatioαnis mucrone ferire. Et hac suam opinionem sequentibus rationibus probat. Si hoc ecclesia inquit, non posset. S equeretur,prscepto celebradi fabbatum, non esie inter dicta seli prohibitam, omnem seruitutem mortalis culpae,sed qui inte riori actu mentis peccauerit nequaquam censebitur sabbatum violasse. Quod quidem nemo sanae mentis dixerit,cum nihil tam

217쪽

APOL O G. THEOL.

aduersetur celebrationi Sabba,

ti,quam seruitus culps mortalis. Et adducit Dinum Thomam. 2.2.q. I Ia .art. . Verum Doctor

Sarumis loco citato non dicit, quod refert Adrianus , scilicet, nihil, tam aduersari, celebratio/ lni Sabbati, quam seruitute mortalis culps, sed triplicem seruitu tem distinguit. Vnam qualio mo seruit peccato iuxta illud qui facit peccatum seruus est peccati. Secudam, quod omne opus peccati,dicitur 1eruile. Alteram qua homo homini seruit. Est enim homo hominis seruus, non secudum mentem, sed corpus, ut supra dictu est. Tertiam &vltima Dei, qua homo serui Deo. Secu.

dum quam seruitutem opus sere uile

218쪽

uile posset dici opus latriae, quod nimirum ad Dei seruitium pertinet. Haec diuus Thom. loco su pra citato,de seruitute culps mortalis. Ex quo colligitur, falso &corrupte ab Adriano, locum su pradictum fuisse citatum. Non

autem negamus seruitutem cubpae mortalis peccatum esse νωuissimum, sed Adrianum coar guimus falsitatis, ex eo diui Thomaeloco, probare volentem, ad aetiis interiores ecclesiam obligare posse. Velut si obliget ac prae cipiat ne quisquam male cogitet quod est Ialsum. Redeo nunc, ad contrariae opinionis autores. i opinionem l suam pertinacissime & mordiui cus tenent. Nonne inquiunt ec

M 3 clesia

219쪽

clesia dispensiit involo sola men- lte emissio,&carnalis pater tale votum filiis familias irritare potest. lAd quod fortius probandum, allegant capitulum trigesimum, iNumeri, ubi dicit Moyses filiis i Israel. Si mulier quaepiam uoue rit L se constrinxerit iuramento lquar est in domo patris sui, Z in aetate adhuc puellari, si cognoue 'rit Pater votum, quod pollici ta est& tu amentum, quo obli- gauit animam suam, & tacuerit, voti rea erit. Similiter codemio co de foemina virum habeti, liscverba leguntur. Si maritum ha buerit, & voverit aliquid & se mel de ore eius verbum egredies animam eius obligauerit iuramel to,quo die audierit vir & non co

220쪽

RV ST I o. UVIIII. 9a tradixerit voti rea erit, reddet*quodcunque promisierat. Haeci in capit. citato. Quae Adrianio, pinioni adstipulantur. Qui int i tionem suam persequuntur in quiunt. Q sid obstat,quo minus actuSi interiores,ecclesia prscipereepos l. sit ac prohibere, nec quicquam valere illud ecclesiam nec praeci , Pere nec prohibere posse aliquidi cuius transgres rem puniren6l: Ppossit. Cum verum sit ecclesiam quicqua tale, nec Praecipere, nec prohibere posse, idque deffectu iurisdictionis,utrecte inquit Pa ludanus m. . 27. dis . Non in men ex defeetii probationis. Naquandoque exterio xes actus ani

maduersione dignos punire no l

SEARCH

MENU NAVIGATION