장음표시 사용
321쪽
ars Fas T. ATTrα PARs I. fuerint , tune quintae Prytaniae initium in II. memacterionis diem incidisset ; ideoque 2I. mensis dies cum 3 Prytaniae die coniungeretur ; ac in Laertii textu nonare icta bendum esset . Nihil hic tamen in tanta rerum obscuritate , temere definire nunc velim; sed utramque solum ex coniecturis istis proponere libuit; cum praesertim coniecturas alias a Doctissimis viris propositas longe liberiores , aut manifeste falsas esse deprehenderim . Epistatas iterum , ipsbrumque munera tandem revertar, si duo Iosephi, Laertiique Psephismata cum Plutarchi Psephismate , atque Aeschinis testimonio conserantur , Iam nullus dubitandi locus supererit quin σεῖ, Epiriatae munere fungi, ἐν sustiragia in Senatu perrogare ad Prytanum , sive contribulium Proedrorum Principem , hoc est ad Prytaniae Epistatam spectaverit ; sed si Populum in fu ragia mittere ad soluin Epistatam illum referri debeat, qui ex Proedris aliis non conistribulibus eligebatur . Qxio plane fieri potuisse, riteque exinde inferri posse videtur ut res in Senatu quidem gerendas propon re , Senatores ipsos in suffragia mittere , ad contribules Proe-dros spectasse debuerit; res vero in Populo , sive Concione gerendas curare , Senatus Decretum , seti praeconsultum ad Populum referre , Populum ipsum interrogare , suffragii ius ipsi concedere, sustragia recensere posteriores alii Proedri
non contribules consueverint . Ingenue tamen fatendum est
aliqua veterum testimonia , & exempla quoque subinde occurrere , suae discrimen illud facile perturbent ; ut in VI-piani , aliorumque testimonii 4 apparet , quae superius exhibui . Hinc optime , modesteque Sigonius ubi dixisset quod Epinata totius Collegii nomine , quae essent in Senatu aiscuistienda , pro nebat : quod Potanum aliquis de Decreto fustrasium Senatoribus permittebat , caute adiecit fortasse sngulos Potanes separarim de singulis rebus vel Ooleriistis , vel inviatis Collegis retuli Pe i et ambiguum nempe , obscurumque esse num semper Epistata sustragia perrogavit , vel solius Epistatae nomine , sustragii 'rendi , dicendaeque Sententiae ius
322쪽
DIssERTATIO UI. 287 concederetur . Certe , ut . insigne exemplum unum hic proferam , Socrates asserit se contribulium Prytanum Decreto palam aliquando obstitisse, dum Senatoris , ac Prytanis min
ἐναντία ειηφισάριην H : Ego enim nulla unquam magisraru in civitate functus sum ; nis quod Senatoris munuν obivi . Contigit autem Tritum meam Antiocbidem eo tempore Potaniae munere fungi , quo vos decem Strategos omnes fimul damnare decrevisis tunc ego solus ex Potanibus omnibus vobis
obstiti , oe contraria Oobis decrevi in . Qtiin etiam Xenophon , qui gravissimas turbas illas accurate describit , sun agia a Populo , aliter quam Senatui videretur , tunc perrogata , seu lata fuisse testatur . Quandoquidem ergo perplexitas aliqua in veteribus hac in parte reperitur, illud in primis huic dirimendae observandum esse putaverim quod in Atheniensis Senatus , sive Reipublicae forma definienda veterum Scriptorum testimonia Lexieographis , ac Scholiastis praeferri merito debent ; adeoque , si recentiores illi a Veteribus sertasse dissideant, facile negligi vel emendari etiam debent. Illud hic otiam observasse iuverit quod varietas aIiqua in Pro drorum , ac Epistatarum muneribus variis subinde temporibus irrepsisse potuit . quemadmodum certe in Concionum numero, aliisque id genus contigisse iam diximus. Observari denique poterit quod Decreta plurima tum in Senatu,
tum in Ecclesiis contra leges, veteremque morem interdum edita memorantur : ut Demosthenes a Timocrate , Androtione , aliisque pluribus legitimum morem in ferendis legibus , cogendisque Ecclesiis mirifice perturbatum esse conqueritur ; quod in superiori quoque Socratis , vel Xenophontis exemplo factum manifeste conspicimus. Itaque mirari plane non possumus si munus aliquod , quod ex legiuria praescripto ad civem aliquem speetasse debuerat , ab alio
Cive temere aliquando usurpatum videatur . Si tamen Va
323쪽
rietates , ae perturbationes illae , quae temere solum , ae aliquando irrepsere , seponantur , atque legitima , simulque constans Proedrorum , ac Epistatarum distinctio , ipsorumque munera ex antiquioribus Scriptoribus inquira tur , non alia certe accuratior Atheniensis Senatus , Ecclesiaeque forma describi sortasse poterit quam quae Pet vio , Sigonioque ducibui a me superius exposita longeque , ut opinor, melioribus argumentis confirmata , ac illustrata quoque conspicitur .
324쪽
I. O in Archontum genus Manlat; debet; qu - minora, FaRυ μουue Dccretis inscriptis fuerint ;adeoque Emvmi censere. βωng. . IL Η- dumorum. Arerim rum varietas, atque ininctio Meurso, aliisque pluribus incomperta fuit. Hinc maxima in Meursi Fanis ambages , atque perplexitas indicatur. III. Palmerius hanc Omnium primus , deinde. Dodvellus etiam observavit. Duplex Palmerii is thesi ; simulque iniversa Doduelli sententia declaratur. IV. Singula Domvelli argumenta proferuntur , quibus 'euripondimos Archontes illos Prytaniarum Epinatas fuisse contendit; atque discrimen exponitur , quo Arch Ies . Epυ-ω a Pseude viris ille atriinguendos esse optadtur. - V. Argumenti; 'illis occurritur , O contra Do ellum one ditur Potaniarum Epinatμs Archontis nomine decorsri non potuisse VI Epomorum 4, ac Pseudemum rum Archontum Giscrimn a, Du ello excogitato exemplis imp gnatur. Plutarchi aut rites contra Dqd lis άsseritur. VII. Daemplis etiam orienditur Archonses illos , qui variis Decretis inscribuntur, Epinatas , in ea Potaniarum serie, quam Dodvellus admiserat, haberi non posse . VIII Argumentis aliis demon iratur Epiriatarum nomina Decretis illis inscribi non potuisse. IX. Dori Oelli sententia de Servatorum Sacerdotibus in Antigoni , Demetriatque honorem innitutis impugnatur. X. Alia DOGelli Θ rhess , di coniectura tum rationibus , tum exemplis etiam , ac Veterum teriimoniit refellitur. XI. Pseudemomos Archontes illos , qui Decretir apud Demorihenem instribuntur, annuos fusise coniecturis orienditur. XII. Veros insuper Archontes habendos esse va--CIG. Ο o riis
325쪽
2soriis indiciis e argumentis asseritur. Potaniarum Epiriatae numquam Archontis nomine insigniti fuere . Dodvelli, Meursuque error hie indicatur. XIII. Pseudemvmos Archontes in s veris Emv-mis si estis esse Ilamacrarioni , Dimo uenis, aliphrumque te u-m io suadetur. Asheniensum ritus in confirmandis, ahaaatamquae magistratibur exponitur . XIV. Pseudemvmi tamen Archontes omnes a Demosthene memorati veris Eponmis suffecti censeri non possunt . Archontes omnes exponuntur , qvi uno , eodemque anno a. Olmp. Ca imperatant. UXU Pseudemismos Archom res illos ex veris Archontibus, sue Nouemviris Disse coniecturis onenditur. XVI. In hac Θ tbes curtur omnia , ac fetiacius explicari posse demon Iratur. XVII. Palmerii sententia de Pseude omis Archontibus inis iterum argumentis aliis confutatur. XVIII. Diserimina , uri, character, i alii proseruntar. ,
326쪽
I. I veteres Scriptores illi, qui Atheniensis Rei publicaesormam, iniusque rπtinen prodidere , clarius alicubi, atque uberius omnia Magistratuum .discrimma ,: ill rumque munera descripsissent, silurimae ambages illae , quae in Atticis, aliisque Graecis Auctoribus emplicandis occurrere subinde solent, persincuis eiusmodi Veterum testimoniis facile dirimerentur . Cum vero praecipua quoque Atheniensis Politiae capita , pressius aliquando vel obscurius expresserint, atque Scriptores illi, qui ae res,us fiuiusmodi fit. sus , atque accuratius disseruerant , maximo Historia; detrumento temporis iniuria interciderint,i plurima Scriptorum loca gravibus plerumque tenebris circumfusa esse solent , ut ibia vix apte intelligi , vel explicari posse videantur. Ita ambiguum plane, doeti imisque Viris disputatum esse iam diximus, an duplex Athenis , ac genus olim fuerit ; quamvis elusinodi Proedrorum, vel Epistatarum discrumen non ambiguis fortasse. Ueterum festimoniis ostendi posse videatur , ut superiori Dissertatione iam demonstravi. Sed lai, ge tamen hic gravior Missi cultas alia, vel controversia su ritur , an duplex etiam Archontum Emvmorem genus admit didebeat . Cum enim Eponymi Archontis nomen publicis DGeretis inscribi simulque Fastis adiungi soleret , ut Differt tione I. iam diximus, suspioari certe quis poterit Archontes omnes V qui Decretis illis adscripti conspiciuntur , ita Eponymos esse oportere ut ipsorum inomina ad Epotaymorum Αrchontum Fastos referri debeant. Sed altera tiaen ex parte Ο o a Plin
327쪽
a 2 FAs T. ATTI C. PARs I. gurimos Archontes esse conspicimus, qui quamvis publicis γecretis adscripti fuerint, ideoque Emvmi videantur, Fastis tamen inscribi non possunt, sed ex eiusmodi Eponymorum
serie prorsus expungi debent; neque timen ullus omnino Veterum perspicue n is ostendit quo discrimine Eponymi Archontes isti distingui debeant, ut mox opportunius ostendam. II. Itaque mirari certe non possumus si in tanta rerum , obscuritate, veterumque Scriptorum silentio Μeursius in contexendis Arehontum Fastis distrisian illud comnium minime deprehenderit; ideoque Eponymos Archontes omnes Fastis adscripserit . Hinc ille, si Archontis alicuius nomen in aliquo Scriptore reperit, nomenque ipsum in Diodori, vel Dionysii Fastis occurreret, unum eundemque Archontem esse putavit; ideoque ad annum illdm olympi eum retulit, eui in Diodori Fastis adscribitur: sin vero varietas aliqua nominibus inesse videretur, tunc ad Archontem alium a Diodoro similiter memoratum , inflexo tamen, correetoque nomine, reserendum existimavit: cumque nulla prorsus amnitas, atque similitudo nominibus inesse videretur, Μeursius Archontes illos Eponymos quidem, sed incertae tamen aetatis, fuisse dicit; ideoque ipsorum singulos Cap. io. Libri IV. postremo nimirum loco, Fastis inseruit . Ita Mnesthidem a Demosthene memoratum unum , eundemque fuisse dicit cum Mnesthide, qui ad annum 4. Olymp. LXXX. in Fastis occurrit; cum tamen Μne sit hides ille a Demosthene nominatus Eponymus certe non fuerit, atque Olympiade CX. imperaverit. Cum a Demosthene Archon Poldicles memoretur, atque in Archontum Fastis anno a. olymp. CXVIII. Diocles habeatur, Polyclem illum unum eundemque cum Ducis . existimat; cum tamen Polycles ille circa Olymp. CIX. Arehontis munus obierit. Denique cum methius Archoni apud Demosthenem ipsum Occurrat, hunc Eponymum, .sed ignotae aetatis, fuisse dicit Μeursius; cum tamen ille nec Eponymus fuerit, nec ignotae aetatis haberi debeat, quippequi anno a. Olymp. CVIII., imperaverit,llo Themistocles Eponymus Archon in Fastis reperitur, ut i iissertatione VIII. demonstrabo. III. Eiusmodi vero Meurfit errorem, sive Eponymorum Archontum discrimen omnium primus observavit Palmerius.
Cum enim illa, quae Mnes iis Archonte ςontigisse narrat De
328쪽
mbsthenes, in annum I. inciderint Olympiadis CVIII. , quo Eponymus Archon erat Theophilus; sive potius , ut ostendi , in annum a. quo Eponymus in Fastis reperitur ThemiItocles ;omnesque fere Archontes illi, qui a Demosthene in Oratione de Corona, dc de Falsa Legatione memorantur, iis temporibus sui Dia debeant , quibus Eponymorum Archontum Fasti plenitant , Archontes illos a Demosthene nominatos non Ep, nymos esse putavit Palmerius simulque suspicatu/ en in De.
cretis , quae citantur a Demosthene, non notari Archontem φω
mum , sed alium ex Thesmothetis . Alibi vero Palmerius ipse, cum observasset a Laertio , Plutarcho', & Arum delliano Marmore sue in Apsepbionem veluti Eponymum Archon- tem anni . Olymp. LXXVII. designari, simulque tamen in Diodori Fastis, & a Dionysio eiusdem anni Eponymum Phaedonem vocari, utrumqtie verum esse credidit, ct eodem illo anno Aps bionem , ct Phaedonem Archontes fuisse Epondimos existimavit; scilicet , inquit ille , tino in magistratu mcnuo fustedius fuit alter : ct forte non me fallit coniectura . Itaque in Palmerii hypothesi duplex Pseudemvmorum Archontum genus admitti debet; ut alii quidem veris Eponymis morte su
latis susteeti fuerint ; ideoque & ipsi Fastis inscribi possint;
alii vero, quamvis Decretis Inscripti sint, non vere tamen Eponymi, aut veris Eponymis sustecti vocari possint, sed Thes mollietae potius censeri debeant. Dod vellus vero pin, qui in erinditas illas Palmerii Exercitatiunes , ut videtur , minime incuderat, perspicuum illud Pseudeponymorum, Eponymorumque Archontum discrimen nondum eruuitis Viris observatum putavit ; ac Pseudeponymos Archontes illos , qui psephismatibus inscribuntur, non veros Archontas , verisque Eponymis sus sectos , aut Thesmothetas existimavit; sed solum Prytaniarum Epistatas esse contendit; variosque characteres etiam, & argumenta proposuit, quibus Archontes Eponymi a Pseudep nymis , sive , ut ait . ille, ab Epistatis accuratissime distingui possint. amvis autem Palmerio , simulque Dodvello facile assentiar ut Archontum plurimos , qui tum a Demosthene, tum a variis etiam Scriptoribus aliis memorantur, non ΕΥ- nymos esse concedam , ideoque illos Pseudepondimos appellavet rina;
329쪽
rim; utramque tamen, Palmerii scilicet, ac Dod veni opinio. nem falsam existimo; & Pseudeponymos Archontes illos timque Theseotbetas , neque Prytaniarum Epiriatas esse contendo; denique characteres illos, qui a Dodvello exponuntur, falsos, ac incertos esse demonstro. Ut autem id accuratius, ac meliori quo poterit ordine ostendatur , singula Dodvelli ipsius argumenta prius ea ponam; deinde vero nitide ostendam uae vis, aut veri similitudo in iis reperiatur; denique comutata Dodvelli hypothesi , rationes illas, oc argumenta Complectar , quibus opinio mea non infeliciter, ut ego quidentia existimo, defendatur ΙV. Atque , ut a primo exordiar, primum ac praecipuum fere Dodvelli argumentum ex Decretis illis eruitur, quae non Eponymi Archontis, sed alterius potius nomen praeses runt : qui certe non alius, ut Dod ve lius quidem existimat, esse potuit quam Prytaniae Epistata ; ille nimirum , qui eo die Concioni praefuit, quo Decretum ipsum editum fuerit. Certe, inquit ille, Nephismatum, quae non aliis quam his Amehontibus desanari solebunt , passim habemus exempla in Dem rihene, quibus isso Archontum titulo bi insigniuntur Epiriiatae: quod tamen nondum observarunt Viri eruditi. Sic in Oratione de
κ .M . Archon Demonicus . Archonte Euthycle . Archonte
Μnesi philo . Mnesi philo Archonte. Archonte Heropithe. Ar-ehonte Mnesithide. Archonte Nausicle. Archonte Neocle. Imrer alias certe Πρυτάνεως Prytanis significationes hanc etiam r. censet Suidas , qua tantumdem valet quam Archi.n. Sic μίγchius ait Πρύτανις. επι-της, βασιλευς, ἄρχον . Prytanis, epist ta, rex, archon atque in Em rite vocis huius significationem exprimens ait αρχων Λ'θην- , o Archιn Athenis, oeFraesdenx. Erat ergo Archon , ct quidem Ercvmus , quod ille
nimirum non anno, ut veri Archontes Ε'nymi, sed solum Decretis nomen , itemporisque notam tribueret. Ituq e cavem dum ne duo hi Archontes deinceps itertim confundantur : eaque erit in ponerum dininctionis nota ut quicumpie in Psephisma. libur memorantur, Archontes illos meminerimus nihil commune habe-
330쪽
Dras Ex TATIO V. 29s sere cum Fariis Archontum isanuorum , ct seu Da ibi esse quarrendo1 . . . . Itaque in rebus Senatus Archon anni intelligendus , in rebus vero Populi Archon alius, non anni, sed Potaniae Monymus, neutiquam ad Fauos referendus .... s tamen illis Potaniarum Archontibus tandem concessum non si ut qui initio anni Potaniae praefuerit, ille anni fuerit Monymus . Ac Ep nymi quidem Archontis nomen Decretis inscribi consuevisse dieit Plutarchus Ubi nimirum varios honores, quibus An trgonus, atque Demetrius ab Atheniensibus veluti Servatores e Xcepti fuerant: commemorasset , ait quod Athenienses ipsi.
τουτον ἐπι των τῶν Mηαβολαίων προεγραφον. Soli se vatores Deos inscripseruin, abrogatoque patrio, Erumorue A Monte Servatorum Sacerdotem quotannis creaverant , quem Deineretis , contractibusque praescri ferunt . Sed Plutarchum ipsam hac in parte mirifice deceptum esse putat Dodvellus; & Sacerdotes illos Servatorum in Antigoni , Demetriique sonorem anno 3. olympiadis CXVIII. institutos, atque Eponymis Athenien fium Arehontibus suffectos non alios fuisse dicit', quam Prytaniarim Epistatas, quorum nominibus Psephismata semper insigniri consueverant; quamvis id Eponymis anni Archontibus concessum esse scribat PIutarchus. Ac non alii fune, inquit Dodvellus , quam Pstaniarum Epinatae esse potuerunt, quorum mentio in Potantis in Populi mephismatibus. Siquidem
penes bas Dinatar erant anni unives conventur omnes tam S notus, quam Populi , resque adeo utrobique gerendae . . . . Itaque , se Arebon anni Epondimus is Senatu praesederit, ita feri non potuit uri perpetuo praesederent Epictata . APotuit tamen, ut Uro , cum stiluet mistuus esset, ain alia aliqua necessaria cis .fa feret ne ipse adesse posset Arebon ... Id tamen ut verum fuerit , non sui nihilominus' magistratur tempore res in Ecclesie g nas derivabat Epi Hater, qui res in Ecclesis geri, suo, ut viaimu/ , maginearu designavit. rationes omnes, S argumenta singula accuratius inspinerit; quibus Dodvellus opinionem hanc suam illustrandam , simulque confirmandam susceperat , facile , ut opinor , intelliget illam maximam qmdem veri speciem praeseserre, uti facti