Augerii Gislenii BusbequiiOmnia quæ extant. 1. Legationis Turcicæ Epistolæ quatuor. 2. Exclamatio sive de re militari contra Turcam instituenda consilium. 3. Solimanni Turcarum Imp. Legatio ad Ferdinandum Roman. Cæsarem ... 4. Busbequii Legationis Ga

발행: 1740년

분량: 590페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

351쪽

quinque diebus confici soleret, ut partirer in dies novena aut decem. Idem donavit me veste sane quam eleganti auro inteXta,& plena pyxide praestantissimae theriacae AleXandrinae postremo adjecit vasculum vitreum plenum balsami, sed non sine vem horum honore. Caetera quae mihi donasset, non se magni ducere , Muod pecunia comparari possent, hoc esIe munus r rum , quo dominus suus nullum majus amico aut confoederato Principi donare

posset. Se aliquot annos AEgypto praefuis-Ie, eX quo sibi datam ejus habendi facultatem. Duplex ejus fruticis succi genus: unum quod eX Oleo decoctorum foliorum Cogitur, quod nigrum est & vile; alterum flavum , quod ex vulnere incisi corticis stillat, quod est genuinum, quo sum ab eo donatus. Ipse vicissim ouaedam sibi mitti voluit, loricam ad modum sui comroris sane ampli & proceri. Equum ro-ustum, cui se securum a lapsu committat. Nam propter membrorum molem equuS qui ei serendo par sit, non facile reperitur. Ρostremo materiae genus Vermiculatae , sive ea aceris est , seu cujuscunque alius arboris, cujus laminis nostri mensas incrustant. A Suleimanno nulla mihi nam nera data quam conanimia, cujusmodi qui-

352쪽

huslibet oratoribus discedentibus dari soluta, qualia fere superioribus annis, cum ei valeaicerem. Paucis in Heydonum & praesidiariorum Sigheti insolentiam invectus est. Quid, inquit, attinuit nos hic pacem facere, si eam disturbabunt, qui Siselietum praesidio tenent, & bellum contunuabunt 3 Dixi me relaturum ad Caesarem, sperare ei rei provisum iri. Sic bonis aviabus sub finem mensis Augusti optatum iter

ingressustum, mecum referenS annorum

octo fructum octennales inducias; quas tamen nisi aliqua mutatio insignis inciderit , facile erit quamdiu libebit prorogare. Cum esset ventum Sophiam, qua non munus magusium iter est quam Belgradum, atque inde Venetias paucorum dierum trajectus est, petierunt a me Leyua & Re-quesenaeus, sibi darem veniam itineris ii hendi Rhamsio , quo majore compendio in Italiam pervenire, & fidem quam Baiasis de muneribus dederant., maturius liberare , & aes quod Constantinopoli in v rios usus conumerant, dissolvere possent. Daturos mihi literas ad Caesarem, quia bus ei gratias agerent de recuperata libemtate : libentius se id coram facturos fuisse, nisi impedirentur eo quo dixi officio, in

quo eiS a me non gravatim mos gestus:

cujus quo me minus poeineret, secit pr

pinqua

353쪽

lisola IV. 3 3pinqua mors Requesenaei, qui cum mi quam Rhagusium attingeret, aetatis ultimae senex decessisset. Id quoque eum a me munus habere facile passus sunt, quod reculatio aliquid sorte ad caussam morbi attulisse videri potuisset. Sandaeus & ego, prorsus iucunde reliquum quod fuit itineris , sine graviore incommodo consecumus. Est Sandaeus multi joci multarumque facetiarum, & qui ubi opus est pressa animi aegritudine magnam hilaritatem Ostendat. Multa se quotidie offerebant, quae a nobis in ludum jocumque Verte-hantur. Juvabat interdum relictis curribus experiri , uter diutius itineris pedestris laborem ferret; in quo ego facile si

Ieraban macilentus, nec ulla Ventris sa-urra se avis, hominem obesum & pondere covoris tardiorem, ad haec etiamnum eX carceris desidia torpentem. Ut quisque pagus Occurrebat, festivum erat videre accis rentem Ebrahimum, qui multa cum grasitate cum suis Turcis in equo sequebatur. obtestantem per ea quae ΠΟ- his essent .ciarissima , referremus nos in CurruS, ne antam turpitudinem admitte remus , ut tὶlis loci hominibus iter pedibus facientes conspiciendos nOS praeberemus id enim magno dedecori esse apud Turcas. Quitus vocibus nos aliquando

354쪽

344 Aug. Bussequii

in currus compellebat, aliquando eas cum risu transmittebamus. Unum de multis Sandaei facete dictis accipe. Cum discede, remus Constantinopoli, erat non mod adhuc molestus aestus, Verum eX praeteriatis caloribus etiamnum languebam, sic ut paene cibum fastidirem, minimo certe comtentus essem. At Sandaeus homo robustus, & multo cibo assuetus, quem mecum una semper sumebat, non tam Vescebatur, quam Vorabat, me subinde comm nefaciens , ut suo eXemplo Virum me prae

herem , & fortiter essem. In quo nihil proficiebat , donec sub initium Octobris finiabus Austriae appropinquaremus; ibi partim

regionis, partim temporis ratione altiori Coelo recreatus, cum valetudine fieri melior , tum liberalius quam ex supriorum dierum consuetudine essitare coepi. Quod a Sandaeo animadversum, exclimat sibi magnum operae pretium factum, non fuisse inanem laborem , neque psciplinam quam mihi impendisset, ut qu se praeceptore & magistro esse didicissen, rei tam necessariae tot annos natum no dum neque scientiam, neque usum habuisse : deberet mihi, quantum Vellem, qlod eum Car- , Cere Turcico exemissem: ne sibi nihilo leVius devinctum, a quo ιomedere diducissem. Sic ludibundi Tilnam perVen

mu i

355쪽

Epistola IV. 34sinus, ubi nonnihil molestiae objectum est.

. Solebat Sandaeus sub eodem tecto mecum manere, ubi plura erant cubicula: sed ubi unum tantum erat, diVertebat in prorimo,

ne mihi molestus esset. Id cum Tulnae facere Vellet, mandat GianiZaro , qui mihi apparebat, quem Constantinopoli Budam mecum ducebam, ut sibi prospiciat de hospitio; cum Gia Zaro eunt simul unus de meis famulis, & doctor quidam mediucus Hispanus, aere Sandaei Constantinopoli redemptus; forte ingrediuntur in victinam nobis domum Gianigari , qui fuerat illi oppido praepositus tutelae caulla; nam

ita Τurcis usitatum , ut singulis lautiori- bus pagis aut Oppidulis unus alterve Gianirarus attribuatur , qui Christianos . Commeantium injuriis prohibeant: ex quo Glanigaris illis multae multarum Opportunitatum utilitatumque accessiones. Hic nescio quo commisi delicto commeritus erat, ut ab Ossicio removeretur, ideoGue animo agebat amio & eXacerba1O. Hujus aedes nostri libere inspiciunt, perlustrant omnia; quum non inacerent, recupere se incipiunt. Praecedebat GianiZarus meus, sequebatur famulus, tertio loco incedebat medicus. Fit interim certior G rigarus loci incola, qui versabatur in horato , Christianos sibi hospitium quaerere do-

356쪽

346 Budequii mi ejus. Approperat insaniens cum fuste,

Herculis clavae non absimili, eumque tacutus quanta vi maxima potest in numeros

medici impingit: qua accepta plaga ne geminaret , medicus se domo ejicit. Respicit meus famulus, & sibi videt imminem tem , ut eodem modo se accipiat GianiZarus. Jamque erat in ictum subIatus fustis:

sed hic meus securiculam manu gerebat, ut fere illic mos est, cujuS aciem una m nu altera manubrii partem eXtremam ainprehendit, atque ita transversam supra caput attollens, plures ictus tutus eXcipiebat , Cum tamen alter seriendi finem non faceret, coeptum est infringi securis manubrium. Qua necessitate meus famulus ad

ductus intra ictum Gianiguo subit, ut ei caput cominus dedolaret; sed Giani garo non placuit mutata pugnae conditio, & se protinus in pedes conjecit : quem cum meus assequi non posset, in fugientis tergum securiculam jactu dirigit. Quo ictu

Glantiarus saucius, concidit: sic nostri se e ediunt. laterim medicus viciniam clamoribus clinat, de se actum, nullam vitae ulterioris spem superesse, omnia sibi ossa comminuta ; quae Sandaeus audiens& ringebatur & ridebat. ΝOn moVeh tur medici vocibus, quod in eo plus esse timoris quam periculi existimabat. Sed

357쪽

lisola IV. 347

eum cura auOX coquebat fore, ut Constantinopolim revocaretur , nec poterat sibi persuadere hoc negotium sincere agi; quaesitum a Bassis locum, ubi falso mihi gratificarentur , eOSdem mOX animum detecturos , & causam inventuros, cur ipsum Constantinopoliin retraherent , ubi esset in perpetuo carceris situ putrescendum; idcirco graviter serebat famuli mei rationem , qui cum tam graviter saucium Giantiarum reliquisset, juraret tamen sibi gravissimum esse , quod adhuc spirantem audiret. Ergo sic eum compellabat, amiticissime Henrice nam id ei nomen ) qua so moderare iracundiae. Non est hic Ostem tandae fortitudinis; neque Vindicandae imjuriae locus: hic fas est sine ignaviae nOta contumeliam accipere; VelimuS , nolumus , sumus in istorum potestate. Etiam atque etiam considera, quantum ista importuna iracundia nobis importare mali possit, nimirum, ut OmneS reducamur Constantinopolim , & quaecunque acta sunt, pro irritis habeantur, aut certe in

Riae, & longus labor renascatur romte , sis alias vel mea caussa temperantior. Sed haec surdo canebantur. Erat Henricus pervicacioris ingenii, nec satis ipse rationis capra, utique cum ira efferbuisset. Quid

358쪽

348 Aug. Bussequii mea respondebat) reserret, etiamsi o cidissem Τ an non ei propositum fuit me tr cidare , si vel unus ictus, quibus tot me petivit, non fefellisset, nonne me ut pecudem mactavisset y Deberem credo quicquam illi qui me interfectum voluit, si illum praevenissem y Dolet mihi ex intimis animi sensibus, si non sit vulnere mortifero affectus; deinde dejerabat, se Turcae nemini parsurum, qui sibi vulnus inferre volui stet, sed quocunque proposito periculo vitam si posset erepturum. Haec Sandaeo non placebant. Glanigarus eo quo dcii accepto Vulnere rem etiam majorem faciebat. Veniunt

ad me duo Judaei linguae Hispanicae non ignari. Ajunt periculose laborare Giania

rum , videndum mihi ut ei satisfaciam, alioqui rem non ita abituram: multas mihi& magnas eo nomine paratas molestias. R spondeo quae visum est. Sed cum Turc rum calumnias & morem noVissem, mat re occurrendum judicabam. Per puerum

confestim ab Ebrinimo postulo , ut mihi

accommodet de comitibus sisis aliquem, quo duce unus de hominibus meis Co stantinopolim eat. Si facto opus esse, miratur quid caussae sit Ebrahimus Cmora , adest ut cognoscat. Dico ab HassyBassa petendum, ut de itineris securitate certiore.fide. hi caveatur: alioqui non

359쪽

lisola IV. 349 confidere posse me incolumem fines patrios attingere. Nihil propius iactum, quam

ut duo de comitatu meo interficerentur,& quemadmodum res acta sit, ei commemoro. Intelligebat Ebrahimus, quantopere ea res ad se pertineret. Rogat ut seram patienter non longissimi temporis moram atque e vestigio transit ad illum Glaniavum, quem cubantem Offendit. A cipit illum vehementi jurgio, quod se talem adversum meos praebuisset : redire nos consecta pace, cum magna Seseimanni Bassarumque omnium gratia. Mihi nihil negatum eorum quae petivissem :multa ultro concessa se adjunctum itineris comitem , ut mihi honorem ubique habendum curaret. Blum primum inveniatum , qui nos injdria laederet, qua de revelle me questum mittere Constantinopolim; quod si .fiat, ipsum intelligere quid de se futurum sit. Quo sermone decussae

Gianizaro cristae, terrorque ultro injectus. Sequenti die iter nostrum Budam versus prosequuti sumus, medico eX tantae plage contusione nullo momento ad iter tam

lore. Cum jam esset in conspectu Buda, veniunt nobis obviam jussu Bassae ex ejus familia aliquot cum plerisque Chiaussis ;sed inprimis visenda juvenum in equis multitudo propter noyitatem ornatuS , , qui

360쪽

3so Aug. Eiubequii qui erat hujusmodi. In aperto capite , quod eis plerumque rasum est, cutem lom ga linea inciderant, cui vulneri plures pi nas cujuSque generis inseruerant: ipsi stillantes cruentis guttis, dissimulato dolore veluti sensus expertes laeti & hilares ferebantur Ante me proxime pedites aliquot ambulabant , horum unus veluti amatus subnixis nudis brachiis ingrediebatur, quorum utrumque supra cubitum cultello quod genus nos Pragenses Vocamus transfixum habebat; alius a superiore pam te umbilico tenus nudus incedebat; sic scissa duobus locis infra supraque lumborum cute, ut illac trajectam claVam tanquam h cingulo pendentem haberet; alius in Vemtice capitis equi soleam. pluribus clavis fuxerat. Sed id vetus erat, clavis ita cum camne coalitis, ut nihil moVerentur. Hac pompa Budam sumus ingressi, δε ad Bassam imtroducti : cum quo mihi de fide induci

rum adstante Sandaeo sermo prolixior. Con-1titerat intra limen atrii egregia illa Contemptrix doloris juVentus , in quam cum oculos forte conjecissem, quaerit ex me

Bassa quid mihi videatur 7 recte inquam, nisi quod illi de sua cute faciunt, quod ego

de mea veste nollem; nam malim mihi

servari integram. Risit Bassa, nosque dimisit. Postridie tetendimus Strigonjum: inde

SEARCH

MENU NAVIGATION