장음표시 사용
251쪽
ait, hominum vitae reperiri potest, quaru voluptas. Hinc enim omnium malo tum genera nascuntur. Nullum siquidem est tam impium, tam atrox, tam nefarium facinus, ad quod luscipieridum atque exequendum voluptas hominem non compellat. Hinc, multarum urbis uineti et fioncs, ne homicidia, ne alia scelera proferam, saepenumero conlectitae sunt,quas enumerare non est necesse. Sunt enim in prCm- tu. Nam,ut omittam Troianum excidium,in quo tot hominum millia periere, nonne & in Gallia Transalpina, quae patrum nostrorum
memoria,vel etiam temporibus nostris, prouincia totius orbis terr
rum florentissima extiti propter huiuscemodi pestem subito defo- ruit S in maximas lamitato incidit8 Aiunt huius sectae atque.b aer
sis Philosophi,si tamen sunt Philosophi nominandi virtutem ideo colendam atque expetendam esse, quod ea sit efficiens voluptatis: quae quidem v ox mihi pecudum videtur esse, ut inquit Cicero non hominum. Noη erubescunt imprudentes, ne dicam impudentes, homineseilacere virtutem, qua nihil praest bilius homini a superis datum est,m:n stram & ancillam voluptatis. O praeclaram philosophiam: o summam, o lingularem sapientiam quae imperium & principatum in homine obtinet hanc indignissimc rei famulatui & serui t io subdere non verentur, nec intclligunt. quam sordidus esset virtutis finis si ea nihil melius voluptate hominibus pararet. Ego quidem nunquam illud bonum appellandum putaui, quo non posset eius posses Ior honeste gloriari, nedum illud putem summum di excelletissimum omnium. Quis
autem est, nisi om nino amens vel certe impudens, tui in bonorii con-ugiatu, percepta voluptate,gloriati sine rubore audeat i Hic quispiam forte dixerit Tu de corporis voluptate tantummodo intelligis. non animi. Ego vero de utraq, loquor. Licet in ea quae corporis est nisi turpitudo maior ea videt ut ratione: quod hic finis non a beluarum fine seiunctus. Nec fit verisimile,r c certe aequum hominem ac pecudem
tibi idem tanquam signum proponere. ad quod consilia atq; actione ,
suas dirigat intendat Vt autem exemplis fiat illustrior . num cens nam Curium, qui se armatum praecipitauit in illum immanem terraebiatum,voluptatis causa mortem obi ille'num Scaevolam, voluptatis carita,manum, quς erraucrat,in ignem iniecisti in Brutum, Romanae libertatis autorem filios securi percussos, volupra: is gratia, pere- mille n om Torquat u Latitio bcllo filium eius strenuia vir una & victorem voluptatis causa morti deuouisse,& in medios hostes citatis equis percurrillet num Marcum Regulum ades mortem indubitata voluptatis causa reuerti sicinu M. Curium oblatum sibi a Samnitibus magnum
252쪽
auri pondus voluptatis causa respuisse' num Fabricium ingentes Pyrrhi pollicitationes voloptatis causi spreuis leὶ num priorem Scipionem uxoris nobilis Celtiberi, qua nulla erat in tota Hispania formosior, voluptatis causa a concubitu abstinuisseZnum Alexandiu abvx re filial, Darii,praestantillima forma reginis,voluptatis causa animum inuictum praestitis Znum Solonem, Lycurgum & caeteros Legumlatores,voluptatis causa leges condidisse 'num ipsos philosophos, tam laboriosis conatibus voluptatis causa, vitam contriuisse ' num deniq; Themistoclem, Periclem, Cyrum, Agesilaum, Alexandrum' num Fabium, la cellum, larium, Syllam, Caesarem, Augustum,qui res tam. amplas,tamq; magnificas gerebant,voluptatem resperille'Aliud profecto, aliud, inquam, praestantius atq; excellentius tibi animo proponebat,decus videlicet, famam ac gloria,licet d ipsi veri summiq; boni
persectam cognitione non tenuerint, & meoiudicio etia errauerint. Praeterea summum bonum, quo iuva quis dixerit,quod instabiale, caducum, momentaneum, fluxumq; sitὶQuis autem ignorat,voluptatem siue corporis, siue animi velis,infirmam esse atq; mutabilem.
Sed quod ad illos attinet,qui voluptatem summum bonum censent, satis dictum sit. Qui doloris prinationem summum bonum esse dixerunt , ii pi ne iri hi videntur, vel podagra,vel laterum dolore aliquando affect ta sensisse. Nihil enim est quod vehementius optet aegrotus, quam do loris vel morbi detractionem. Sed ut ait Paccanc us noster, homo in disputando peracut iis quid potestdici magis ridiculum quam id pro summo bono habete, quod a medico consequi dolens positit Nam si . id summum bonum flet dolor utique saepe optandus foret,ut dolora sublato, esset postea, quod magis gauderemus. Ex quo plane consequens esset, illum parum felicem eii qui patu doluillet, felicissimum vero qui plurimum: quod quam sitabsurdum vides. Qui autem indolentiam summum num statuunt, nonne idem facere videntur, quod hi volunt manere ut dici selet, aliquid designare. Illud enim sibi bonum effingunt, quod tantum a superis petere, non nobis dare valeamus. Nam in cuius potestate esse dixerimus, praestate de seipso,ne unquam doleat'Hoc certe non a virtute, non a
doctrina, non a ratione, nona consilio; sed tantum Deo consequi polliamus. Profecto qui ita sentiunt, eorum mihi videntur esse retii miles,qui talem sapientem fingunt qualis adhuc,ut Cicero inquit,inuentus est nemo. Qird autem est stultius vel ineptius, quam ea com mentari, sibique pro in ximo omnium bono proponere, quod pG iis,
253쪽
a diplici nemo povit' sane qui hanc doloris vacuitatem summum bonum dixit esse, is nonsatis videtur intellexisse id quod Aristotcli placet de Cicero meminit, ut bouem ad arandum, ut equum ad vehendum de militarem esian , ut canem ad venandum, sic homi nem ad icta duras atq; asperas natu esse. Quid enim loci habet fortitudo, quae , mines maxime illustrarc& celebrare consueuit, si homini nunquam
aliquid aduersi contingetet, propter quod aliqiado dolcndum esset' Sed haec quidem bactenus. Qui virtuti voluptatem adiiciunt, M in his summum bonum putant, hi sane etiam impudentius mihi dicere
videntur, quam qui in sola voluptatesummum bonum colastituunt. Coniungunt enim res natura contrarias, longeque diuersas. Nam si aqua & ignis, elementa inter se contraria atque pugnantia. simul stare iungique non possunt. sc certe nec vitius cum voluptate ullo pacto oopulari potest. Aibernatur enim natura, reiicitque contrariam. Nec profecto secus est volui ratem cum virtute coniungcre,quam pecude cum homine sociate. Atque itas habet haec ratio. quivoluptatem iequitat,is virtute, qui virtutem, is voluptate careat. Sed hoc hactenus.
Qui summum bonum in scientia dixit elle, honestius quidem ille, sed camen omnino non recte. Est sane hominis proprium sapere, ut ii pia dictum est: sed in eo errauit, quod putauit scientiam propicri z- ipsam expetendam esse, cum quidem illa altius & e trinsecae rei causa
Ideo enim cientio disti mus,quemadmodum inquit Lactantius, ut in eis cxerceamur, ut pereas vel ad vitam nec saria vel ad splendo rem honesta adipiscamur, quorum priora non minus pecudum esset quam hominum nranifestum est. lia enim brutis animalibus. quemadmodum hominibus uisita est victus voli latisque appetitio videre etiam licet in bestiis quibusdam utputa tu equis, tauris, leonibus, imaginem quandam uini id inemque gloriae cupiditatis. Ex quo non abs re Poeta maximus de equo loquen expericladui esse ait: iEt quis currue -lor via C qua gor a Patra . illud etiam necessario sequeretur. si scientia summum bonum eo set, ut tam qui malas, quam qui bonas acies didicissent, beati essent: quod existimare nefas puto. Qui vero summum bonum in virtuteponunt, hi prosecto ini-. nus acinam i verique boni cognitione quam caeteri.aberrauerunt.Sed ramo nec ipsi,quodnam illud esset, satis agnouerunt. Haec quidem vi rus suadet nemini nocere, patriam atq; amicos iuuare, muni homi-
nuius latati stiuire,fideprcstar gloriae vel oriana gratia nihil co latra
254쪽
honestatem condendere, nullo turpi quaestu rem facere, nulla negligentia, nulla p)gritia quem qiram circum ueniri permittere, contra aduersa miti dc inuicto animo esto res humanas contamnere, nulli for tunae cedere. ardua ac lab ariosa suscipere, nullo terrore adduci, nullo discit mitie,vrsuscepi a deleratur,omnia deniq; quae homili eueniunt,
in rebus corporis aut externis,nec bona, nec mala ducere. Huius munus est libidines refrenare, voluptates compescere, iracundia propia cre,auatitiam coercere omnes animi labes diluere. Eiusdem est res a . t. atq;occuhas imaestigare ,verum inquirere coelestia spectare diuina merui lari, Deum agnoscere. Et haec prosecto res magna, quae res. - eo praeclaras gignit de cocinet. Sed tamen eam summum bonia est e,
nequaqua existimandu est. Neq; enim vitius illiadest, , ex ipsa virtute quaerimus, sed eius potius genitrix atq; effectrix. Hoc est enim illud iter.quod nobis emetiendum est, ad verum summumq; bonum contendentibus, ad quod sine virtute petae iuri nullo modo potest. idque ocvno arguineto facile iudicari potest. Namq; ut ait ipse Lactantius, aut hoc suminu bonu, quod quaerimus, adeptu facile est; aut dissicile. Si facile, statim ibonum dici iure non potest . Quid enim tot labores, ros molestias, tot pericula, quod est virtutis opus subeamusὶ cur nos
tantopere maceremus atq; conficiamus,ad summu de optatissa inuan-' nitentes, si illud leuiter adipisci possumus Sed cum vel comune quodque bonum & mediocre bonum non possit absq; dissicultate comparari quoniam natura boni ardua de laboriosa, quemadmodum vitio rura prona est de prati eps: verisimile est: hoc, quod suminum bonum& omnium excellentissimumdicimus,non pollie sine summis laboribus,summaq; animi d corporis contentione vendicari. Id si ita est, ut certe est,honesta actione ac virtute opus est, ad hoc supremitin bona consequendum. Si igitur pervulutem ad id perueniendum est, cu nam dubium relinqui potest,ipsam virtutem in qua exercemur,quae ve circa laboriosa ac periculosa versatur, non esse summum bonum' Equidem mihi persuadere non post m. Ciceronem do eos, qui dixerunt summum booum in virtute esse,& in quo virtus sit ei nihil deesse ad bene beateq; vivendum, quamuis alterant illam propter se expetentam,nihil al ad ultra virtutem pectasia,maxime cum dicat in T M sculanis: Honos alit attes,omnesq),incenduntur ad studia, gloria: dc
in Ossitas Vix inuenitur qui laboribus sese tispericulisq;aditis,non quasi mercedem rerum gestiram des. leret gloriam. Sie Virgilius:
255쪽
Haec profecto illa reserat, quam sibi proponebant,quani spectabant,
ad quam omnia eorum opera rescresant. Id autem contingit ignorantia lumini boni. Cum enim carerent vcritati, lumine, ac periectae sapientiae fulgore, nec aliquid vii tute praestantius repeti crit, a virtute non recellerunt eamque in sese, tanquam radios in Solem resectet evoluerunt.cum ad virtutis intelligentiam peruenerui .quam qua redo fatigati substiterunt, nec ad c una, unde mortaliu animi proiccti quoq; reuersurisant, mentem retulerunt a Qui vero corporis & r rum externarum commoda addi volunt, & in his summum bonum ponunt, in eo peccant, quod in his, quae in potestate nostra non sunt, summi boni finem statuunt. Q Ps autem nescit altera in potestate naturae altera incas u&fortunae temeritate ellere polita Nam quis est, cui exploratum sit, se incolumem ad vesperum tore, aut rem famili
rem sivi uno duntaxat die integram esse mansuram Z Quod si ita est,ut certe nefari non potest, quis ni iste accelibriis bonis putauerit vitam beatam neri posse i Summum quippe bonum, ut Lactantio placet,
tale esse oportet, ut homini cum nullo animante commune solius animi sit, nec ullam cum corpore aut rebus externis communionem
habeat,ac deniq; tale, ut non possit absq; scientia ac virtute comparari. Hoc vero bonum ita definitum illorum omnium sentet Aias excludit, de quibus facta est mentio. Quaecunq; enim dixerunt, aut nobis cum mutis animalibus comunia sent,aut a nostra potestate seiuncta. Quaesit philosophorum opinio de summo bono, in quo beata vita contine- tu suis explicatum videtur. Nunc reliquum est, ut, quid nostri de eo sentiant,explicetur. Laetantius quidem summum bonum hominis νpositum cile in immortalitate cenici, eamq; quas mercede maximorum laborum ac meritorum nostrorum a Deo mortalibus constituta esse, compararique duabus rebus: Religione scilicet&sapientia. Aitent in um omula irae datas.m .dmini pene videam esse communia
brutu animantibu puta,vox, us,carita ratio: demus missas'
priis orsibi datu a natura vocibus inter se noto pia mul colloqui,de A iam tbm Orictum lasciuiam solvis quasi ridere: infatibu gignendis eo a Gq..quasiquandam peciem amoris humani prasi eri in tuenda
vita, Uraicndu periculis, quaedam non obseura rationissigna abere: O- mura ammanteitrari hominem ire ionis ' premia expertes esse, hominicen enim' rationem ab am bestiis datam esse ad Uem - - intam, homini ter perfecta ad Humannm rerum nlecigentiam. cin qu retem opinioni assensum esse Ciceronem au dicentem: Ex toron ibim niarum esse alii reter hominem quod aleat aliquam iri
256쪽
notitiam,vrei gentem tam immanseream, ne tam fram,qua non etiam
signoret qualem haberi Dcam deceat,tamen haben tam lat. Spectandum nobis es in coelum, nullam aliam ob causam,nis ob Religione. Nam si Religio tollatur e medio, nullam superesse nobis cum cc locognationem: arrigendos ad coelum oculos, aut religionis gratia,aut lcrum diuinatum cognitione. Sed quia res diuinae nominis ingenio persecte comprehendi non polliint rcligioni seruiendum esse. Opor tet autem Religionem cum sapientia colui
lentia colungi, nec alteram rem absq;
altera pecfectana est ,eosq; qui alterutram suscipiunt, altera neglecta, viam magnis erroribus implicitam sequi,quoniam in his duobus inseparabiliter connexis, &octicium hominis & veritatis omnis inclusast: Idcirco,in uit fas ira erit mundus ut nasiamur,1 mrer, vis
estorem nostri ac mundi. DE v nscamm,trio noscιmud, vico a Gia o colimus , ut immortalitatem o laborκω mercede capiamus. Hanc
tamen immortalitatem cum vera Dr i cognitione & contemplatione con ut ictam inteli git: in quo quidam errauere Philosophi, inter quos di M. Cicero, qui ct ipsi immortalem elle animum putauerunt, riductum Deum, omnium conditorem ac parentem, desectu sapientiae nesciuerunt. Haec de summo bono Lactantius. sidorus vero, crarum literarum doctissimus, Ammion bonum esse inquit, D Euri, quo se incorruptus. incommutabilis, immortalis implex,sma Omma in olum 'Derem cadunt. Nam etsi immortales an iatque anim sunt tamen de commutabiles sunt,quoniam in vitia prolapsae a Deo deseruntur: cuius verba referre commodius reor: Summum bonum, inquit, Deus est,quia incommutabilis est, ct corrumpi omniano non potest. Creatura vero bonum Adnonsummum, quia mutabili. est, O dum is quidem bonum,non tamen esse potest summum. Quid enim est Dei immortalita. ni ius incommutabilitas ' Ham cst Angeis 2: anima immortaleisiunt sed incommutabiles non siunt. Ideosolim Dei immortalis, quia se incommutabiώs est. Nam anima moritur, iam desierente Deo,de bono in malam mutatur, sicut Gangelim dum deserente Deo l. sim est. Quiamateriam habet, unde exsat,mutabile est, quia deforma ad formam transit. Quod vero non habet materiam,immutabile: Fctra Deus v- tique s. ne iras acsub anti abiersunt ista in Deo,incorruptio,immor-
iacit acincommutabiistas,inrita merito cunEmpraeponitur coeoturae. Opus non confiuum apud Teum mutari nec varaari eum, quia per varia
tempora, diuersa praecipit manens ipsi incommutabilis Darer niti, quod issi tempori congruum esset ab ipsa aeremitate, in eius mansii iust sitione confisi , non et seu nostro aliud Dcamputamus, adiud cius pulchritudinem.
257쪽
cur aliud est hα-, ab eisi pulchritudo. quia d stente pulchritulus
homo manet, ac per hoc, qui ita intel git, Deum corporeum esse credit, dum pulchritudo ieii esit De m. Ideo Deus diciturFmplex uenon amittendo quo habet, is quia non abredes ipse, adiud quo Q ipso G Dior
Galedicissu conferire vitiis ea, qua ordinate in Dco seunt, utpote simpli citin,'ua aliquando dicitur pro sultitia, o non est apud DE v M. e spud Deum verosumma simplicitas, ta iuxta hanc regulam caetera feruanda sunt. Haec Isidorus. Augustinus magnus perfectusque Ti, ologus summum bonum cili cerasci aeternam vitam .vr summum malum, aeternam mortem: ac propter illam comparandam nobis ici te vivendum esse. No iptum est enim, inquit: iustus exfri vivit,quoniam nec bonum nostrum iam videmus, ea quo opus est, ut ia ud credendo qua ramin; Nec ro,ut ipse testatur, nostrum recte vivere satis est ad litam clam ad piscendam, nisi credente; cr ornantes nos adiuuet, qui Tom iam dedit, qua mi limandos esse credamus. Praeclare ille quidem de summo bono; si illud cxistimat aeternam vitam. A terna enim vita, quid est . nisi Deus aternae vitae largitori' Ipse enim est ei vita& salus nostra : unde illud , Ego sum via, veritas & vita. ipse aeternus, qui principio caret de line. AZterna igitur vita est, cum Deo aeternum is te, α lii Deo a tertium vivere, atque in cius diuinitate contemplanda omnes cogitationes nostras iaccre, quam unam rem tantummodo in beatorum mentibus versari crediderim. Alibi idem Augustinus. summum bonum ciuitatis Dei, aeternam pacem esse inquit his verbis: Quamobrem,cum summum bonum riuit tis Dei sit aere mapax, non per quam mortales tra Ant nasiendo κtque moriendo, sed in qua immortales maneant, nihil aduos .mnino pati endo. Quis et enim qui vitam illam vel beatissimam esse neget, vel iaetus comparationeis iam, quae hic agitur, quantis licet animi & corporis&rerum externarum bonis plena sit, misertiniam non iudicet λSed siue aeternam vitam, siue aeternam pacem summum bonum iudicet. recte ille quidem. In Deo enim aeterna vita&aeterna pax est: in
summa quies,summa tranquillitas & status omnium rerum cumu-
latione perlectus. Quid plures Theologos reseram 8 Omnes enim in id contentiunt, Deum estξ summum bonum, in eo beatorum copi tationes finiri, nihil extra Deum appeti, nihil desiderari, quod est summi boni proprium. Quapropter si nec in tota voluptate. nec in dolorum priuatione,nec in indolantia, nec in virtute cum voluptate coniuncta nec in sola honestate, nec in scientia, summum est,ut mihi multis vel bis explicasse videor, sed in Deo & ipsius Dei stultione ac con-
258쪽
templatione, ac vitae aeternitate,ut Theologis placet, illud iudicio meo recte concluditur, nos in hoc orbe terrarum , qucm incolimus, vitam beatam adipisci non polle. illa enim vita beata reche appellabitur, quae nullis est fortunae telis opposita nullis procellis obnoxia,ad quam, nec
nactus, nec dolor, nec inuidia nec malevolentia,nec obtrectatio nec iniuria, nec vis, nec aegritudo, nec peri urbario ulla, quae animum aperenni tranquillitato dimoueat, penetrare potest. Nam dum in m iis si naus, dum angimur, dum ci uc mur, non nisi prius finitis malis beati elle possumus. Licet enim ratione duce humanorum casuum contemti ice sertiter aduersa toleremus tamen fieri non polle arbi tror. hominem quicunque sit, his quae sibi praeter naturana & v luntatem accidant. nisi omnino sit ferreus, non moueri. Quid enim putas Dioscit illum vel Cleanthem, quorum vita futile fc cur emcndatillima , nunquam amulatione, nunquam rei ullius inopia laborasse Z nunquam quippiam desideralle , nunquam rc ulla perturbatos fuisse i Equidem mihi intestigere videor, nos ita . a u-ra comparatos esse , eaque conditione compositos, ut non triret ri, non timere, non cupere, non dolore nequeamus: quae sunt animi pertui bationes ex corporis cogitatione procedentes. Sic enitulia ce animi passiones Cicero appellat, quoniam animum mentem que perturbent. Hoc ipsum clare testatur Poetarum Latinorum de cus his versibus:
Seminibus, quantum non noxia corpora tardant Trrrenique hebetant .artus,morabundissime ra. Hinc metuunt, cupiunt dolant,gauiant2., uec υ ras
spiciunt clausa tenebru ct carcere caeco. Quis enim hos sensus abstulerit, quam diu hoc terreno carcere inclusi sunt' cuius quidem tanta vis est, ut ipsum animum diuinarum rerum, ut quidam volunt, humanarumque peritum, vires suas exe
cete non sinat. Nam si quod in corpus ineptum & male temperatum inciderit, vel stoliditatis aliquando, vel dementiae figi una edit Quid, quod haec, quam modo vivimus, vita, non re ipsa vita cst, sed mors, in quo & veteres aliqui maxime Stoici, Peripatetici, Academici, oim Theologis nostris sentiunt. Descimus enim sensim & sine sensu dc continue morimur, donec hocgraui corporis onere deposito ad eam vitam peruenitur, quae vere vita est, quae immortalis, quae omni solicitudine ac desiderio vacua, quae nihil nisi incorrupi ibi te, purum & simplex, potest transcendere, ubi sumura animi requi ,
259쪽
Quonam enim modo beata cile vita potest, quae ipsi molli subiecta nos aliquando desertura sit'Nam si vi a beata, ut Cicero ait,amitti pote is, nec enim appellatur beata vita, ni si absoluta atq; persccta nec potest filii piam alias beatus este,alias miser; qui enim exigi inabit se aliquando iniserum csle,beatus cilla non poterit, quoniam eo timore torquebitur. Nam,cum sic mel suscepta est beata vita, tam permanet quam illa ipsa beatae vitae c Tectrix sapientia. Haec enim vita praesens de corporalis, ut inquit Lactantius, beata esse non potest,quia malis citi ibiecta per corpus. Epicurus Deum beatum vocat, quia sit sempiternu de incorruptus. Beatitudo enim hersecta est, ut nihil sit, quod eam vexare,minuere aut immutare possit. Nec aliter quicquam bo tum existimari potest,nisi fuerit incorruptum. In corruptum autem nihil est, nisi quod immortale est. Sola ergo immortalitas beata est, quoniam corrumpi aut dis lolui non potest. Nullus beatus inquit Augustinus, nisi qui vivit ut vult.&nullus beatus, nisi ustus, sed&ipse iustus non vivit ut vult, nisi eo peruenerit,ubi mori, falli, offendi non possit,eique certum sit ita sena per futurum. Hoc cnim natura expetit , quae nec plene, nec pereecte beata erit, nisi si adepta, quod expetit. Nunc vero quis hominum potest, ut vult,vivere, quoniam ipsum viuere non est in nostra potestate. Vivere enim vult, mori cogitur. &si Deo mori velit,non quod noluit vivere, sed ut melius vivat post mortem. Nondum ergo. ut vult vivit sed cum ad id, quod vult. moriendo peruenerit. Idem alibi, Absit autem, ur quamdiu in hoc bello intestino sumus, nos iam bear it udinem, ad quam vincendo volumus peruenire, adeptos esse credamus. Haec Augustinus. Possumus quidem ad illam beatam vitam iter moliti ac struere,quibus autem gradibus ad eam pervadatur, etsi iam dictum est,incendum tamen est iterum,R ligione, Sapientia, Spe,Fide, Caritate atq; Virtute.Hoc uno tamen beatiasse in hac vita 1 ssumus,leste Lactantio, si nobis beati esse minime videamur: si fugientes illecebras voluptatum solique virtuti seruientes in omnibus miseriis laboribusque vivamus, quae sunt exercitiaci corroboramenta virtutis: si denique illam asperam viam dissicilemque teneamus, qua nobis ad beatitudinena patefacti est blabeiis,
260쪽
quem locum illi dabimus, quodnam ei domicilium statuemus 3 ANTONi us: Atqui istud erit tuum munus, tuaeque pariis Gilatine , sic enim pacti stimus, socere ubi ea sit & qualis si,quae tibi sicut scio, erunt
explicatu facilia, quoniam religionis nostrae doctoribus te noximo delectati non ignoro. Gu Ani Nus: Etsi aequum erat, Antoni,te hanc partem persequi, atq; absoluere, qui opiniones de stimmo bono, tam nolicorum,quam veterum ari igisti, tamen ut tuae voluntati mos geratur, hoc muneri, suscipiam non inuitus, atque, ut potero, cxequar. . ANTON ivs: Perbenigne ac more tuo facis, Guarine, qui te semper mihi & amicis omni bi tractabilem praebere consueui sit. Quamo rem perge obsecro, qu ad idem te rogat Lamola non minus. L A N o-L : Ego vero non solum rogo ted etiam oro atque obiecto Haec enim
illa pars est. quam ego poti illinum audire expecto, ut intelligam, quo loci, hoc laboriosis itinere confecto. mihi perueniendum sit,&cuius modi vita mea post mortem futura sit' de quibus licet audierim saepe& legerim: tamen ex te illa cognita me vehementet delectabunt, atq; etiam nonnihil confirmabunt. GuARi Nus: Aggrediar rem quai quam perdidicilem, de Theologo magis quam oratori congruentem, . praesertim qui video utrique vestium id gratum fore. Ex his, Antoni,quae a te grauiter Acopiose dicta sunt, satis co stare arbitror,no esse hoc in orne terrarum sirpremum bonum. C t sequi igitur ex hoc videtur, nos, dum in hac vita sumus beatos cile non iosse: id quod Lactantius his verbis affirmat: Non cadit ergo, inqnit, eatitudo in hominum illo modo,quo Philosophi putauerunt, sed ita cadit,ut non tunc beatus sit cum vivit in corpore,quod utique, ut dis soluatur,corrumpi necelle est sed tunc, oum anima societate& com page corporis liberata in selo spiritu vivit. In eo vero omnium The logorum nostrorum, ut tu clarὸ ostendisti, summa consensior Deum elles immum bonum. &ipsius Dei fruitionem atque intelligentiam.
Apud Deum enim latus est omni desiderio vacuus, omniqte persectus quae est felicitatis definitio.Quod quoniam adest, ut nihil verius vitam beatam esse,ubi summum bonum sit, nemiani debet esse ambiguum. Si igitur apud Deum vita beata agitur, dubia -