장음표시 사용
541쪽
Tractat. de Uructu. cap. XLVLI. ur
b. .Pandectarum ad tιtulum s. de is ructu accrescendo. in s. idem Iulianus. Cephaliis in consiLaιε. col. a. lib. t. 1 Iichael Crassiis f. accresiendi. quaest. q. m f. N ab impugnationib. Neothericorum constanter desciust hanc partem, dicens,contrariam iure subsistere non posse, Iacobus 1lcnochius lib. .pr sumption. Iρ.raden ex η νηι.7. PG, ad ηmn. I. ubi pro i communi hac reso- II lutione expendit nonnulla iura, quae prius adduxerant Parisius in dict. leg. reconiuncti L num. 61. & Bologiactus aenuiv.asI. primo text.in l. t. in principio. ct in *.idem. 9 f.interdum p .de Uufructκ accrescendo. in quibus simpliciter&ata . solute dicitur; inter coniunctos in lcgato usus fruetus locum csse iuri accrescendi. Tunc sic inter coniunctos ita connumerantur coniuncti verbis, sicuti coniuncti re tantum, aut re & verbis simul, ergo ex dictis iuribus
differentia constitui non potest. Et non solum inquit Menochius ubi si
ranumero l. cst diuinare contrarium dicere, sed etiam coangustare verba corum iurium, si ad coniunctos re tantum, vel re & verbis simul reserantur. Verum huic argumento rcsponderi poterit, verum esse intcr coniunctos in legato ususfructus locum esse iuri accre cndi ut illa iura di- cunt id tamen intelligendum esse , dummodo taliter lint coniuncti, quod ius accrescendi cile possit, hoc est, re & verbis simul, aut re tantum. Caeterum verbis tantum coniuncti, ea coniunctione iunguntur, ut
potius separati quam coniuncti videantur: & sic quoad ius accrescendi inter coniunctos non ita connumerari possunt verbis tantum coniuncti, sicut re &vcrbis,aut re tantum coniuncti, nec in eis verificatur generalitas dictorum iurium. Hoc autem non est diuinare aut coangustare verba
Iureconsultorum,sed iuxta rationem recti sermonis, &iuris intelligere ea, atque ex ratione aliorum iurium declarare, in quibus inter coniunctos verbis tantum ius accresccndi denegatur in usufructu. Secundo & pro communi argumentatur Menochius in hunc modum quod maior est vis & cffcctus coniunctionis verbalis, quam realis tantum, ex Lipa in Li. re comuncti. xum. ab. Sed inter re coniunctos est locus iu ri accrescendi.Ergo dc inter verbis coniunctos i locus esse debet. Sed pro solutione huius cndamenti aduertendum crit inprimis , non adco certum esse, ut solo Ripa relato Menochius putat quod maior sit vis derisectus coniunctionis verbalis, quam realis, cum in hoc diuersae sint D ctorum sententiae dc opiniones, ut videre in pene discnchacam des cesso.
posito, quod in hoc nulla esset differentia, aut contrarictas Doctorum, deberct altercatio talis intelligi in hereditate, fideicommissis, aut alio X x x a lcgato,
542쪽
n a motidianarum sentrouersiarum Iuris
legato, non in legato ususfructus, in quo non dari ius accrescendi inter verbis tantum coniunctos defendimus, & rationem differentiae concludentem statim assignauimus, ut inde constare possit, non esse validum argumentum Menochii.In reali coniunctione habet locum ius accrescendi in usustuctu: ergo& in verbali habere debet, cum inter unam &alicram coniunctionem in x fructu longa sit differentiae ratio. Denique dubium
de pr.rlatione inter verbis tantum,& re tantum contulictum adaptari non
potest ad legatum v sfructus, nam qui nullo modo admittitur ad ius a crescendi, qualiter poterit re coniuncto prsferri, qui etiam in us ructu habet ius accrescen di, visupra vidimus. Tertio demum loco in fauorem communis sic argumentatur Men chius, quod facilius admittitur ius accrescendi in usu fructu, quam in proprietate, per textum in l. i. g.ιnterdum. Ide Uufiuctu accrescendo. Ne scripsit Alis ciat in is mihi ct Titio. mer. 16. inst. de verbon oblig. Atquit certum est in pro prietatis legato locum esse iuri accrescendi inter verbis tantum coniunctos. ad. re coniunctiss.delegat.3. Ergo&in V fructu esse debet. Verumenimuero huic argumentationi sic responderi posse animaduertebam. Primo facilius admitti ius accrescendi in viafructu, quam in propriet trivbi admitti potest, hoc est, cum legatarii re & verbis, aut re saltem sunt coniuncti, non cum verbis tantum sunt coniuncti: tunc enim facilius ®ulariter admittitur in proprietate quam in vafructu,in quo denegatur. Secundo responderi potest, quod texti ind. g. interdum. nihil urget pro consideratione Menocnii, cum agatur ibi de coniunctione reali, non de
verbali, & in reali dicit, quod habct locum ius accrescendi in v fructu, sicut in proprietate. Sed hoc plus est in v sufructu, nam in proprietate ius o accrescendi regulariter locum ' non habet post quaesitam portionem, ut
ex d. g.interdum.ct Laquam.f.vstimo gquemadmodumseruitutes amittantur. as notarunt Bariolus in L l. reconiuncti. numero ρ. ubi dicunt communem mnium sententiam Iason num. IaI.Crottus num.D. & Ripanum.17. Ruinus incon .rρLnumero ra.lib.a. Cephalus in consi. .so. num.1a. lib. I. Menchac. δεχδ successonum progressu.lib.3. g.u. numsa. 933. in v fructu tamen i ius accre scendi locum habet etiam post quaesitam portionem, cum legatarii con iuncti sunt re &verbis simul, siue re tantum, quod ex eodem 6.interdum.do
543쪽
Crasso f. accrescendi.q. g. meroa.Roberio lib. 2. Duntiarum iuru. c. 6.Ex quibus,ut vides, satisfactum ultra omnes hucusque scribentes) fundamentis consideratis a Menochio pro communi. Videamus t nunc communis sententiae sequaces, qualitcr respondeant ad textum, ex qlio pendet veritas huius resolutionis inllenust. Is de psit uit. accresenti. circa quem dissicile est inuenire rationem, quare scilicet intcreos. quibus ususistrictus idem arqtiis portionibus relictus est,ccssct ius accrescend cum constet, eos esse verbis coniunctos,& ex verbali coniun- citione ius accrescendi procedat regulariter. d. re comuncti. Mat.3. t Δο- bis iumeqs legatu. primo. 3c in usufructu ex communi relata supra, quae t
men ea lege vel ut oppressa respondet,ideo cessare ius accresccndi, quia sc- . paratim a singulis heredibus singulis legatariis idem usus fructus relictus fuit,&sic nulla co 'Mctio inter eos esse potest, neque verbalis, quia se- paratim relictus f sfructus, neque realis, quia non concursu partestiunt, sed eas ab initio obtinent legatarii knam testator singulos heredes grauando, censetur eos proportionibus hereditariis tantum grauarc voluisse. I fundum sub conditione. In f. libertus.1. de legat. r. Vnde non solidum
ab initio unicuique, scd proportionibus hereditariis a singulis heredibus
relictum videtur, ideoque his accrescendi locum non habuit. Ita explicant eum textum Bartol. in LLre coniunctinum./.Fulgosius in i proprietas.in - β.st .de Uufructu accrescenae Et communitcrprobari hanc solutionem testantur Alexander numero z. Romuleus & Αlciatus numero L Ripa numero 63. &Bolognetus numerw.in dictatu. re coniun. Lotiovus de apicibin iuris. de coniunctis. axiomate a. o to. Zatas ad titulum I .de Uufructuaccresiendo. Mencha. cadesuccessonum progressu.bbl. d. f.as. numero vigesimosexto. Duarcnus libro tide iure accrescendi. cap. ιo. & sequitur Menochius dicta praesumptione Um n
Verum haec communis interpretasio quamuisl in se vera sit, non tollit illius textus dissicultatem, id quod triplici & concludenti ratione ostendebat quondam insignis Praeceptor meus , praestantissimusque D. D. Gabriel Enriqueet,& ab ipse aliisque accipiens recte tradit Antonius Puchardus in dicto si eadem rex numero m. per totum. Primoliamq; textus in Hcta timuindixit expresse, non minus separatos
- videri legatarios, quam si duobus aequis tartibus legatum esset,& tamen hoc casu constat legatarios non separatos,sed coniunctos appellari verbis ' .in Ll. reconiuncti.
Secundo , no in eodem textu in versicul.ηοn minis.ponitur casus dissi-
misissecundo casu, non a singulis X xx et heredia
544쪽
υ otidianarum controuersiarum It di is
heredibus, ut in primo, sed ab uno herede legatum suisse, alias enim
non alius,sed idem casus esset. Tcrtio & vltimo, quoniam ratio, quae per Vlpianum sequenti lege adiicitur , cum alius ab alio herede usum-tructum vendicet , congruere non potest praedictat intc rctationi, nam iuxta eam non usum fructum, sed partem ususfructus vindicare de heret unusquisque, nec cliam tollunt dissicultatem aliae interpretationes Parisii is diata Luconiuncti. num. ει. ιirca Inem. vii legenti ex dictis supra constabit aperte. θ Quocirca i contrariam sententiam, iuri accrescendi locum non esse in legato ususfristus , quando lcgatarii sunt verbis tantum coniuncti, probarunt antiqui, quorum meminit glossa in I. I. g. interdum.*.δενμ- fructu accressendo. & contra communem defendunt B csucius numeroso. Crottus numero& Politus numero .1. in dia i Voniuncti. Menchaca de successionum creatio u hb. I. g. ro. numerero ιaa. ver aua ratione infero. θnumero rab. θ/aLct desuccessionum progressu bbs. umeroas. o tribus J. quentili On.3 . ibi quodsemper intefligo. Duarenus lib. t. de iure accresendi cap. ιο.3c nouissime Antonius Pictardus in ict.g eadem res. n.1- ΟΙΜ. de legat. qui n. 1ιa. optime aduertit, textum in d Ial evult. g. de Usuctu accrescendo.
23 tractare de ususruetii t lcgato, cuius natura & conditio ea est,ut inter i gatarios diuisus, in unoquoque diuersus,& distinctus ususfructus sit, adeo ut alter alterius pars dici non possit. Linputatio ista 38.6 dsiquis.1 de verbor. abligat. I si id quod is gae duobus reis. ubi Bartolus numerinis cum duorum 3Iss.
δε stipularisne seruorum , ubi Accursius verbo commvnio. ct ex communi Barbosa in L Uoruct numero'.F.slato matrιmonio. unde cum in co textu ususfructus ab initio diuisus in partes fuerit inter legatarios, non solum in secundo casu, quando aequis portionibus legatus fuit, sed etiam in primo , quando a singulis heredibus relictus est ususfructus, diuersus & distinctus us fruetus in persona uniuscuiusque lcgatarii constia
tutus videtur, ideo nec coniuncti videntur , nec ius accrcscendi hab re
possint, quia in diuersis rebus nec coniunctio, ncc ius accrescendi cadit L halumari. g. quibus. Τ. de legatu primo. Vis ergo, & ratio Papini ni in eo tcxtu in hoc consistit, quodvsisfructus ab initio inter legatarios diuisus fuerit, non in hoc a singulis heredibus, v ct ab uno ususfructus legatus st,ideo cum mystcrio dixit idem Papinianus in Isequenti. Cum aliis ab . alio herede Uumfructum vindiset, ut fgnificaret aperte , quod non partem eiusdem usi affructus unusquisque accipit, quod erat necessarium ad inducendum ius accrescendi, sed usum fructum simpliciter vindicat, quia v-nius us fructus alterius pars non est.
545쪽
Tractat. de ustus . cap. XLVIII. ux .
Deinde pro hac parte contra communem expendit duo iura idem Pi-ehardus,india f. eadem rex. n. tb. ct NI. Linde Neratius...is Lact. Uufructu accrescendo. quae optime urgent, nec quod ultra eum dccaeteros scribentes. animaduerto ) satisfacit Menochius lib. δ. dict. praesuinptione Isq. namem I . Vere enim sortiter adltringunt, ut ex eisdem constat. Nonnullis etiam iuribus pro communi adduc is satisfacit sed breuiter nimis
ipse Pichardus, de latius satisfactum est supra ex numero ι . solum r- stat, veram,iscriminis rationem , quoad i coniunctionem verbalem, asinter legatum proprietatis & vsusfructus constituere. Quae tamen non obscure deduci potest ex praecedentibus , 3c expressim assignatur per Antonium Pichardum, ubi supra numero ιιρ. Nam licet proprietas dii bus aequis partibus Pro indiuiso detur, eadem tamen rcs manet I. recte duimus an L. primo. l. secus do. 1. de verborum significatione. Scd ususructa a testatore per partes diuiso inter legatarios, diuersi v sfructus constituuntur, quod ius accrescendi necessario impedire debet, ut supra diximus. Et sic remanci defensa haec pars contra communem , quod si quis clit communem rc lutionem lucri , poterit contrariae par- 2Itis quam hactenus defendimus fundamentis satisfacere cum Menochio. rici. praesumption. Uρ. ex va.7.cum multisquentibus.Parisium in dict.Lre coniuncti.num. I. & si retineat communem intcllcctum ad textum .in L l. penultivi. Ide Wifructu accresiodo.respondere poterit ad textum, qui in contrarium urgere videtur in Lputu 34. g. s coniunctim. U. de lagaris i. prout ex aliis t respondet Pichardus numero 3. . o numero 77. vcl se cundum Bariolum . ibidem inod etsi lcgatariis singulis ab instituto S iabstituto cadem res relicta fuisset, non sunt partes ab initio, sed per concursum, quia hercdcs tunc consentur pro portionibus tantum be- reditariis grauati, quando unusquisque Ecrcdum partem tantum habet in hereditate, sed institutus, & Libstitutus unusquisque in soli umest heres , & sic insolidum grauatus censetur in eo text.ubi Iason sequitur hanc rationem Barioli. Ripa numera aο. 3o Politus numero . . in dict. l. re imi unctι. Sed S subtilius responderit potest, quod in eo , legatum. non fuit factum a diuersis hcrcdibus, ut rcctissime docuit Bariolus. Sed ab eodcm utrique legatario rclictum est lcgatum, quia legatum ab instituto relictum, censetur a iubstituto repetitum, siue substitutio sit vulgaris expressa. l. licet Imperator. F. de legatu primo. siue tacita sub pii pillari comprehensa. l. qmfundum. f. qui fitium. 1. ad legem Fulcidiam. S sic ex vi tacitae repeticionis a fissistituto vidctur utrique legatario togatum rei ctunia Sexu
546쪽
sas a uotidianarum sentrouersirum Ium
3o Sexto loco 'constituendum est, quod codiunctio, ex qua nasciturius accrescendi, duplex est, hominis Megis.De coniunetione hominis adhuc
actum est, de coniunctione vero legis tractant Bariolus ex numero Jρ. Iason ex numero so. Romuleus quae e .. Bolognetus ex numero au.&alii communiter in dicta leg. re coniuncti. idem Bariolus & alii Doctores in L OProculo.=. de legatis. a.ubilatissime Pcrina ex numeroprimo cum multis seqsentibus. Antonius Gomea toms I. Furiaricap.rαde iure accrescendi. num. ax Cras
sus f. accrescandi. quasion. anprincipio. 9 quaestion. . D. Spino in speculo gloss. q. de iure accresens. numero aa. Dicitur autem coniunctio legalis, qu 3 ties plures a lege ciuili vel 'praetoria simul ad eandem rem, & coniunctim vocantur, cuius rei exempla nonnulla traduntur in L exsul gia suis O let timis heredibus.I.3. in inest. de bonorum possessionibuτ. Lunica. C. quaηδε non pertntium partes V duabu/.Fde bonorum possesso. contra tabulas. l. struus communis. O .ss. de acquirenda hereditate. QDd attinet ergo ad institutum nostri tractatus, ut alia praetermittam, de iure accrescendi ex coniunctione legali, inter alios casus duos principaliter distinguit Bariolus indict. l. re coniuncti.
Primus est, quod in legato proprietatis coniunctio legalis non i ducit ius accrescendi, si legatum deficiat ex postfacto per repudiationem vel alio modo , pertextum in I. ct 'oculo. F. de legatu. a. ubi Celsus Iure- consultus sic scripsit: Et Proculo placebat, ct a patre meo sic accepi, quod sera.
communi legatum sit, salter dominorum omitteret,alteri non accresere. Non e nim coniunctim , se partes videri legatM. Nam fi ambo vendicarent, eam quem
que legati partem babiturum , quam instruo haberet. Et scintelligunt eum textum idem Bartolus, Castrensis, Imola, Albericus, Angelus & Cumanus ibidem, & communem intellectum testantur Petrus de Peralia, & D. Franciscus Sarmientus in princip. eiusdem i. o Proculo. Menchaca de succes 3 progressu. bbr.3. g. 23. numero bi. 6s.ct bes Secundus casus est, quod i in legato ususfructus coniunctio legalis inducit ius accrcsccndi, si lcgatum deficiat ex postfacto per repudiationem, vel quia usus fructus alio modo amittatur. l. t. f.rss. de Ps vct. accresienae ubi Vlpianus in legato usu sfructus aliter quam Celsus in legato proprietatis, &in hunc modum scribit: Deniquapua Iulianum libro trigesimo quintoDigestorum quaeritur: Si communi seruo νβι- fluctus sit relictiu, ct utrique domino acquisitin, an altero repudiante vel amittenti Uumstuctum, alter totum habeat3 o puro ad alterum pertinere. Et licet dominisus actio non aequis partibus,se pro dominicis acquiratur: tamenpersona eius.
ηοn dominorum instecta. ad alterum ex dominis pertinere non proprietati accedrre.
Et per haec iura inter lcgatum proprietatis & vsusfructus sic distinguunt
547쪽
Tractat. dem mota. cap. XLVILI. 13
vitianum o inparatit. a tirulum fis UUructu accrescendo.fol. . . ct a. qui authores plura cumulant pro explicatione dictoriim iurium, & v rias aciducunt differentiae rationes , quibus omissis , & aliis adductis per Peraltam& Menchacam, ubi supra. vera differentiae ratio inter usum fructum & proprietatem consistit in eo , ut nouissime aduertit Pichardus in L6. si eadem res. num. ιο . quod cum legatum ususfructus non perficiatur in prima acquisitione, sed contineat plures acquisitiones successuas, quia quoti4ie constituitur, & de nouo acquiritu r. r. f. interdum. 1. de Pse γρα-crescendo. quotidie quoque de nouo seruo acquiritur, & per eum domino : idco si tempore nouae acquisitionis non possit alteri domino acquiti propter repudiationcm, vel ex alia causa, ex qua ususfructus acquisitus avnittitur, tunc in totum alteri acquiritur, ac si illius tantum seruus esset, iuxta regulam text. in I. 1.3. communis serum.ver'. νt in eo. g. de stipulat. seruari quod secus est in proprietate legata, quia cum illa uno eodemque tempore
di in totum acquiratur ex d.*.Interdum. ibi: Non vi proprietaι eo solo rempare quo pendicatur. & eo tempore uterque dominus capax sit, uti non possumus regula fg. commvnu strum
Ex his & vltra Pichardum &reliquos hactenus scribentes inferrit potespad nonnulla , aduersus cornmunem scribentium sententiam. Primo lapsos fuisse Doctores communiter existimantes, inflecte Lit. 6 3.F.de Wν ctu accrescendo. torum usum fructum pertinere ad alterum dominum iure accrescendi, cum verius longe sit, competere illi, non iure accrescendi,sed ex regula dicti g. communis seruis. idque ratione euidcnti demonstratur. Nam in eo textu vnsfructus relicti seruo domini habent partes ab initio,& non per concursum: igitur ius accrescendi locum habere non potuit, per textum in I. inde Nerativi. 4. 1 de Uustuctu accrescendo. ibi: Toties iis accrescendi σὶ, quoties in duobis, qui in solidum habuerunt, concursus diuisu est. Dein-se,nam in dicto g prima. in rescio puro. Iureconsul us videtur dubitandi
rationem proponere, quod cum domini non habeant partes per concursum, portio repudiata accrcscere non d beat. Nam si per concursum partes selent,non pro dominicis, sed pro aequalibus acquireretur. .conia octim. ι legatis.3.Lquoties. f. heredes. g. de heredibin instituenta. Caeterum his non obsuntibus respondet Vlpianus,altero repudiante vel amittente usum fructum,totum ad alterum pertinere, quia non pertinci iure accrescendi, sed
ex doctrina superius tradita,®ula dicti
548쪽
secundo infertur, non sine maximo mysterio pro ratione sis clari
sionis dixisse Vlpianum in eodem f. primo dictum supra obtinere , persona servi, non dominorum inspectiu Nam cum legatum prius in persena serui consistere debeat , dc tunc demum domino acquiri, cum pisne seruo acquisitum fueriti t. detitor. serua. A. de legatu a. necessario debuit in eo legato dominorum , non serui per nas inspicere. Quia si verum est, quia quotidie de nouo acquiritur ususὶactus, nunquam plone seruo acquisitus videtur, sed quotidie etiam in persena eius de nouo constituitur,ut scribit idem Vipianus in dict.g.interdum. I Tertio i inscrtur ad veram explicationem textus in ict. I. ct Procillo quare scilicet coniunctio legitis non operetur ibi ius accrescendi' Et omissis quamplurimis adductis per Doctores communiter, & P
taliam in eadem L o Procudo. a numero primo usque ad numerum 38. pro vera re lutione animaduertendum est. Primo , Iureconsultum in specie proposita recte respondisse non dari ius accrescendi, nam inter eos,qui nulla coniunctione iunguntur , sed potius disiuncti & separati sunt, ius accrescendi esse non potest,ut saepe dictum est, tunc sic inter dominos serui communis nulla datur coniunctio, nec resis, nec verbalis, ergo ius accrescendi esse non potest. Rivid realis coniunctio non sit,clatum est , quia domini ab initio partes habent, & non per concursum quod erat necessarium ad realem coniunctionem. d etiam verbalis non sit euidenter apparet a personarum enumeratione , quia nec
. in persena serui, qui solus legatarius fuit, nec in persenis dominorum
eoniunctio aliqua considerari potest. Non in seruo, quia in una tantum persena coniunctio cadere non potest, ut de se patet, & probatur ape te in L l. recaniansside legatuctis dict. g. i eadem res. de legatis. Non e iam in personis dominorum, nam hi verbis coniuncti dicuntur, qui na & eadem oratione iunguntur. L tripbci. f. de verborum significatirare . l. mica. g. hoc ita , ibi. Propter mi rem sermonis. C. de caducis tollendis. delatius probant Bariolus in dict. l. re coniuηcti numero I. ubi Iason numerooss. O .-θιορ. Menchaca desuccessanum progressu lib. s. Dat. numeroo. chael Crassus g. ius acrescendi quasi . . numero a. At domini serui communis oratione aliqua non coniunmntur, imo nec testatoris verba diri
guntur ad eos, ergo impossibile est verbalem coniunctionem in eos cadere, quippe in eo legato ipsius serui perscina inspicitur,non dominorum, ex diri L r. f. r. 1. de Uufructu accrescendo. nec quaerimus,cui acquiratur , Od eui honor habitus sit, id est, cum quo loquutus fuerit testator..
t. i. f. hoc autem. g. ct lgatu tralandis. Deficiente i ergo omni coniunctione, Dissiligod by Gorale
549쪽
iunctione, legalis sela sussiciens non est ad indutendum ius acerescendi, nisi alia peculiaris ratio illi suadeat, ut in terminis ricti S. I. Id autem
adeo clare probatur m d. l. ct Proculo. ut textus ille nullo modo cauil- ilari possit: ibi enim pluribus dominis 1 lege defertur simul legatum
seruo communi relictum, & tamen non habent his accres endi. Mut cuidentius com stare possit, animaduertendum erit secundo, coniunctionis i legalis do nain, tametsi communem,ueram non esse,sed com- Mymentitiam, a Doctoribus tantum excogitatam, non ex aliquo iured . ductam. Enimvero 'omnia iura, quae pro legesi e iunctione expendunt Doctores, non ratione alicuius coniunctionis, sed ex alia peculiari ca si ius accrescendi coneedunt. Nam in dicta l. A S. ι. g. de Uufructuam crisiendo. totum usumfructuin ad alterum pertinere respondet Vlpi nus ex rati e suci. I I. f. communis struus. g. desipularione seruorum. 9 in i I. l. O Proculo. ius accrescendi denegatur . quia ratio illa deficit , nec sola coniunctio legalis susscit , ut supra diximus. Praeteris. inter i duos dominos , qui ad eandem hereditatem seruo commu-Is ni relictam ex testamento admittuntur, & inter eos, qui ad bonorum possessonem, siue contra testamentum , siue ab intestato a lege Vocantur, ius accrescendi esse, scribitur l. simus communis. 47. F. de acqωπη-- hereditate. in I si ex plurius. q. de sivis legitimis herebin. s. sma. s. .e bonarum possionib- ιβ duabus. fis bonoram possessi atra tabulas. l. trι- 4m Leominuηi liberto. V. de bona liberrarum. Non Lx eo, quod detur in-eter ipsos aliqua coniunctio, sed ex alia causa: nam in t successione exte- ue stamento portio deficiens accrescit etiam inter omnimodis timctos, ne testator decedat pro parte testatus,& pro intestatus, quod ius nostrum non patitur, quae ratio sola cssicax est ad inducendum ius .a crescendi inter eos, inter quos nulla coniunctio cadit, ut magistralia
ter di vere docuit Bariolus in dict. l. re coniuncti. numero a 3. quem se- . quuntur communiter omnes Docto , ut testantur Bolognetus si in a. a. o a. I. Antonius GomeEdicto cap. 1ο. de iure accres mali. nu.a .Grassus=.ias accrescendia quas. ιι. Corinus. ιη l. testam .n. q. C.de Impubeom.Passiliam eamquam.η. -. dejidracsv3'uod iterum,& optime assequutus est Bar-toliis in eadem ι re coniunctiana. 1ρ.in illis vcrbis: Aut loqueris in proprietato, crtunc aut in bereditare,ct bibet lacum ius accresendi zytsupra de acquirenda hereditate i. sieruus communis ab extero. Ratis ne quis deserit pro parte restatu . orpro parteintestatin, qua ratio cessatias LLor Procul
similiter in Successione t ab intestato procedit ius accrescendi, non ΑΦ
550쪽
3 ο tissianarum sontrouersiarum Ium
sed ex natura ipsis i successionis, quia successi' legitima desertur semper, Sua gradus praerogativa. f.r. 9 69ῆplures. Insigi .. de Mitima agnatarumsum
cesson utiant. defuncto. C.ad Tertulliana .authent fratres. Cod a sertimuIdeo salua gradus praerogatiua, portio, quae vacat, non potest adulteriorem agnatum. tranure, sed exissentabus in eodem gradu accedere,
siue accrescere debet, iacta uis ex pluribuι. g. de sitis O legitimis her
Denique eadem ' ratione in bonorum possessione contra tabuIas competit ius accrescendi in dictis iuribus,& in querela inofficiosi testamenti. I. ponas s. al. 1 de inlcisse testamento. quia remedia illa eodem ordine, &his demum dantur, quibus & successio ab intestato competit, L . non put aut.f. na.de bararum possessio contra tabutim Osthumus. g.siqvis ex bis. 1. de is-ο iose testamento. eadem hac abstruatiscin me.Institat de hereditat.qua ab int fato. At vero quoties huiusmodi rationes vel aliae similes deficiunt, atque ex sola eoniunctione induci debetius accrescendi, nulla alia quam coniunctio testatoris sufficiet, nec eo tantum, quod pIures ad eandem rem a lege simul vocentur, esse poterit ius accrescendi, ut constat ex dict. l. Proculo. Sic praesentem materiam per midia&uniuersitates expIieare suent Praeceptores communiter, a quibus Salmanticae pueritia mea sic accepi, &nouissime tradit Anenius Picnardusin , eadem rannum.ρο.cu Hq.loinde luatis
Vsusfructus in fundo sterili,vel absque uti Iitate aliqua, an possit
constitui, & de opinione glossi Ie g. con uitur. Insilue e . fructu. Deinde utrum rusticorum & urbanorum praediorum seruitutes constitui non possint, quae utilitatem aliquam non contineanti Demun seruitutes rcales, qualiter a 1crusetutibus veI obligationibus persenalibus distinguanturZ Vbi omnium scribentium in hac materia traditiones recensen- r. l. a tua. 8.inprincipio cting. infantiae. 62.1. de infra m. quoties. IIIemundo. U. v omum. deseruitutibus. cum caeteris eisdem conne is dilucide & vere explicantur, Mnonnulla distincte magis quam hactenus adnotata traduntur per authorem. Rs V M M a