장음표시 사용
551쪽
Iam consistere in his verbis: Ego absolua. c. Ergo censet aliqua ex verbis consequet tibus pertinere essentialiter ad formam abs Iutionis sacrainentalis . Sed nego conseque tiain, ideo enim particulam &c. addiderunt, vel ut abstraherent a controuersiis Theologorum, qui putant alia etiam verba pertinere ad essentiam huius sermae; vel ut significa-ient sequentia non esse omittenda , quaamis non sint essentialia . Et certe si existimassent; lla esse essentialia non omisissent pauca haec verba, a peecatis tuia, cum inte ram formam Bapti sint, etsi longiorem, expresserint. Ex his intelliges, gratiam sacramentalem remissiuam peccatorum produci in instanti extrinsece terminatiuo horum verborum a MDiuo te, cum tunc completa sit fgnificatio essentialis absolutionis sacramentalis, & Ω-Cramenta tunc causent gratiam, quando est .completa significatio essentialis illorum. Sicut in sententia illorum dui existimant, haec solii ira verba, hie est ealix fanguinis mei, esse de essentia consecrationi, calicis , fanguis
Chri st i ponitur sub speciebus vini, in instanti
cxtrinsece terminatiuo illorum, & antequam verba sequentia, qui pro Ῥobis O pro multis effundetur, Oc. a sacerdote prolata fuerint .
. secunda discultas est , an forma absolutionis , deprecatorie prolata , valida sit 3 Re spondeo negatiue, contra Morinum & Lai noyum ; quia ut ait Tridentinum sess. Iq. C. s. absolutio sacramentalis est ad modum actus iudicialis quenx sacerdos exercet: Atqui sententia iudicis deprecatorae cxprimi
552쪽
De Sacrament. Narnitentiae. 479nrin debet, sed indicatiue, vel imperative, ut constat in iudicjs humanis: Ergo nec abs lutio fici amentalis . . Confirmatur: Absolutio est actus authoritatem habentis, deprecatio e contra est actus supplicantis, unde qui supplicat ostendit se potestatem ab luendi non habere, sed ab alio gratiam absolutionis expetere: igitur forma deprecativa pugnat cum absoli ibua . Addo quod si soma absolutionis deprecatorie prolata, valida esset, pin nitens absolueretur a peccatis , clim sacerdos verba ista
proseit : Abolutionem O remissionem omnium peecatorum tribuat tibi omnipotens O miseria
xιγr Dominua, cum in illis fiat expressa de pro precatio pro absolutione & remissione peccatorum ; A sic Sacerdos per haec verba , Egore absoluo , poenitentem a peccatis vere non
absolueret, sed solii in illum iam evi ab eis
absolutum declararet, quod aperte repugnat Tridentino sess 1 . can. 9. ubi sic ait: si quis
dι xerit absolutionem facramentalem facerdotis
c quam in illis verbis, absoluo te, positam esse ibidem cap. . docet) non esse actum iudicialem , sed nudum miniperium pronuntiandi , O declarandi remissa esse peccara , anath
ma sit.. Obiectiones Aduersariorum leuissimae sint : in primis enim verum non est quod opponunt, nimirum Graecos non nisi deprecati-ue absoluere; hoc enim falsum ςsse constat ex Arcudio qui de formis absoluendi Graec rum , accurate de fuse disputat lib. 4. de Sacramentis capit. 3. ubi nullam refert in qua aion sit aliqua Propo toto, quM authoritatena
553쪽
to Tra&atus V. sententiae iudicialis prae se serat, Iicet ante & post orationes aliquas habeat adimactas, quemadmodum habet sorma consueta Latinae
Non obest etiam id quod dicitur canone
Multiplea de poenit. dist. I. nempe indulgentiam Dei, nisi supplicationibus Sacerdotum obtineri non posse. Hoc enim intellistendum est de precatione quae pra mittitur absoluti ni 1acramentali, ut interpretatur D. Thomas si pra qtiast. 8 .are 3 ad a. Pontifex enim Sacramentum poenitentiae supplicationes appellat , ab oratione deprecativa quae absolutiona praemittitur . Neque enim nouit m est, ut Sacramenta a ritibus accidentalibus nomina sortiantur, ut patet in ipso poenitentiae Sacramento, quod manuum impositio dicitur, quamuis haec non sit de necessitate huius Sacramenti .
Non valet etiam exemplum quod adducitur de Sacramento Extremae-vnctionis, cuius sorma est per modum deprecationis. Nam vidiscurrit D. Thomas opusc. 22. cap. I. in hoc Sacramento , praeter salutem mimae, petitur salus corporis , & qu ia non semper expedit, ut haec conseratur , precatio adhibe tur . In Sacramento vero poenitentiae & alijs confertur aliquid spirituale, quod semper e pedit conferri ; unde non debet forma Sacra
menti poenitentiae, nec aliorum sacrament runa, excepta forma Extremae-vnctionis , admodum precationis exprimi.
Tertia dissicultas amnis praecedenti est,
an Sacerdos per haec verba, te absoluo,V
re poenitentem absoluata culpa & reatu poenae
554쪽
m sacramento Toenitentis. qtInae aeternae , vel solum a peccatis ab hi tunideclaret γ Fc spondeo illum vere absoluere, &non solum absolutum declarare . Hoc enim expresse docet Tridentanum sest . I . can. 9.his verbis : Si quis dixerit absolutionem facra mentalem non esse actum iudicialem , sed nudum ministerium proniintiandi , O deelarandἰ remissa esse peceata confitenti Oe. anathemasii. Idem asserit D. rhoma, opusc 22. cap. I.& variis Scripturae testimoni js probat. Item Bichardus a S.Victore lib. de potestate ligandi & soluendi cap. 1i haec scribit: Extat quον undam senten: ia tam fricola , ut ridenda ρ tiiss qΜam refellenda γideatiιν ; putant enim Sacerdotem non habere potestatem sol endi , sed se idendi olutos. Sed n/nquid Dominus dixit, et Od foturum ostenderitis , erit solutum p Dicunt facerdotes non habere potostatem γε mittendi peccara , cum Dominus hoc dicat o die uni ha bere potestatem ostendendi remissa , cum Dominus hoc non dicaι.
Ratio etiam suffragatur , sacramenta enim nouae legis efficiunt quod significant : Atqui Sacramentum poenitentiae habet praecipue ratione suae formae, quod significet remissioneni peccatorum: Ergo praecipue ratione sitae formae illam confert ; subindeque Sacerdos per haec verba , Ego absolvo te, vere poenitent en absoluit a peccatis , & non solum ab illis esse solutum declarat. Confirmatur: Ideo Baptismus causat gratiam ablutivam a sordibus peccatorum , quia haec verba , Ego te bapt i ο, illam significant: Sed verba ista ie abs tuo, non minus ela-ie 'ratiam remissiuam peccatorum designant. οῦ
555쪽
Ergo pariter illam susscienter dispositis comi erunt
Addo quod , si Sacerdotes nouae legis Non vere absoluerent a peccatis, sed solum pConiarentem absolutum declararent, non differrenta legalibus Sacerdotibus ; isti enim habebant potestatem discernendi lepram a non lepra,&declarandin'linam vere essent vel non essent lepros. Vnde Chrysostomus de sacerdotio
cap. f. Corporis lepram purgare , velut verius dicam,ne purgare qWidem sed pVetatam sendere, ' ιι daeorum Sacerdotibus licebat . At ruero nostris Sacerdotibus . non corporis lepram , sed animae sordes . non dico purgaias pγobare, Isdpurgare prφνοι concessum es .
Nec ob st quod D Hieronymus si per illud
Matth. Tibi dabo claues regni colorum , Sacerdotes Euangelicos legat bus aeqv l para re vide tur , in hoc quod sicut illi non mundabant leprosos , sed eos mundos esse iudicabant; ita Sacerdotes Euangelici non iustificant peccatores , nec eos mundant , sed eos mundos esse ostendunt . Ibi enim comparat Sacerdotes
Euangelicos cum legalibus, in eo solum quod sicut legales non poterant suo arbitrio disce nere inter lepram & lepram , sed solum iuxta merita cauta ; ita neque Sacerdotes Euangelici iudicare debent aut possitnt de peccatis, i ta suum beneplacitum, ita ut possint damnare innoxium , vel absoluere prauuin , sed iuxta uniuscuiusque dispositionem. Non obest etiam quod Augustinus , Gregorius , & alij SS. Patres dicunt, Sacerdotes non soluere, nisi prius a Deo vivificatum , licui nec soluerunt Apostoli Lazarum , nisi
556쪽
prisis a Chi isto resis citatum. Hoc enim,
ait D. Tinomas opusculo citato ca'. a. intelligendum est non de perfecta 'iuificatione per gratiam sanctificantem, sed de imperfecta per
gratiam excitantem , quae inchoat vitam animae per actum aliquem supernaturalem , ad quem mouet & excitat peccatorem, qui exit
foras , sicut Lazarus e si pulchro ; id est recedit a peccato per dolorem & detestationem quandam , & accedit ad Sacerdotem , ut se prodat per confessionem . Hanc interpretationem approbat D. Augustinus tradi. 4'. in Ioan . & alijs in locis. Ex dictis colligi ur, verum sensum horum
Verborum, Ego absoluo te a peccatis ruis , hunc
esse: Ego tibi confero gratiam , quantum est de se , remissiuam peccati, seu solutitiam a vinculis peccatorum . Haec enim so ma scintellecta veri ficatur, non solum quando po nitens cum sola attritione , & in statu peccati mortalis ,ad sacramentum poenitentiae accedit; sed etiam quando contritus & iustificatus illud suscipit , vel quando de peccatis valide consessis & remissis absoluitur ; nam in his c sibus recipit gratiam , quantum est de ser missuana peccati, licet actu peccata non romittat; sicut qui accipit per accidens primam gratiam in Eucharistia, accipit illam per modum nuti ititiae, licet per accidens tunc primam
vitam spiritualena animae conferat.
Quarta difficultas est , an absolutio dari pessit scripto, vel absenti λ Respondeo negative quoad utramque partem. In primis enim quod absolutio non possit dari scripto , videtur manifestum . tum quia ex Florentino &
557쪽
Tridentino verba sunt forma cuiuslibet sacramenti nouae legis ; a qua lege excipiunt solum sacramentum matrimoni j, in quo nutus 8 signa positi ni stipplere vicem verborum . Tum etiam quia clim sacramentum poenitentiae sit institu Mim per modum iii dici j , debet sententia absolutionis sicut in alijs iudiciis s
lemnibus , Voce tu mana proferri. Quod verba bs lutio non possit dari absenti, constat ex verbis illis formae , Absoluo te, nam particula te, expresse ad persenam praesentem dirigitur, iii xta Christi infimitioncm sicut in Eucla a istia haec ve ba , hec es eorpus meum , ad materiam praesentem dirigitnmr, unde sicut Sacerdos non potest consectare panem absentem , ita nec poenitentem absentem absoluere.
Sed quaeres, an saltem consessio fieri poΩsit Sacerdoti absenta, per litteras , aut per internuntium 3 Respondeo negati ueh: dicitur enim incan. Quem pernitet de poenit. dist.'r eκ libro de vera &falsa pconitentia PT; acepi,
Imminus mundandis , ostenderent ora Sacer-λ; ibas , doreus eorporali praefentia ξον tenda peccara , nou per nuntium non I er se scriptum reonifestanda . Id etiam determinauit:CI mens VIII. die 2 O. Iunii anno i sciet. damnans hanc propositionem : Licet peγ litteras aut per inservi Antium confessario absenti confiteri sacramentalitεν O ab ebdom a ente absoluti nem obtinere. Quam damnationem, clim duntaxat in sensu copu4ati uo in teli inendam esse; non dissisiue & seorsim , ac projnde de sola absolutione , non confessione , respondisset SarareZ, Paulus V. anno die a . Iuli,
558쪽
De Sacramento Paenicentiae . 68s.
declarauit hanc interpretationem non pota subsistere , iussitque eam ex libris Sua rege
pungi , quod & dupli et alio decreto postea
r Nec valet quod aliqui dicunt, praedictam confessionem factam confestario absenti dam. nari ab utroque Pontifice, ut illicitam quidem, sed non ut inualidam . Si enim confessio facta absenti per epiliolam aut internuntium valida esset, esset etiam licita in aliquo casu vrgente, nimirum extrema necessitate salutis, quo tempore omnia media valida , sunt licita, id exigente supremo periculo aeternae damnationis : ut si aliter moribundus si lutem conie, qui non valeat, quia nec Sacerdotem praesentem habere potest, nec probabiliter speret se contritionem habiturum . Unde si valide quis posset confiteri absenti, hoc non humana potestate , etiam Pontificia , prohiberi posset in tali casii, cum Lispendio se lutis aeternae. Cum
ergo Clemens VIII. strictissime , & sub poena excommuRicationis sibi reseruatae , opinionem illam quae asserit licero absenti per epistolani vel internuntium confiteri, quouis modo , aut in quocumque casu, ad praxim dedi cere prohibeat, manifestum est illum censere, talem consessionem esse inualidam, & non se .lum illicitam . Obiacitur tamen dissicile argumentum. nam si moribundus mittat ad Sacerdotem , vel coram testibus dicat se optare consessarium , aut etiam solummodo det signa comtritionis, postmodum si morbo oppressis, nec loqui amplius possit, nec ulla contritionis signa dare , Sacerdos ad eum accedens, potest
559쪽
8s Tranatus P. R debet eum absoluere, ut habetur in rituali Pauli V. & haec est praxis communis Eccle-sae , NI tamen tunc poenitens non confitetur in pra sentia Sacerdotis, sed in eius absentia antea confessiis est: Ergo confessio fieri potest Sacerdoti absenti. Huic obiectioni dupliciter re hondent AtDctores: plures volunt requiri omnino, quod dum Sacerdos ad moribundum accessit', saltem adstantes iri praesentia utriusque testentur , poenitentem aut Vεce aut nutibus confesse
saritim petiisse , & signa contritionis dedisse: tunc enim linquiunt a poenitens confitetur coram Sacerdote , per illos adstantes, quasi per interpretes. Si vero Saceidos sol sur dum est ua via , dc absens per internuntium audiat moribundum petiisse conflassarium , & nullis ni praes ines qui hoc testari possint , non potest illum sacramentaliter absoluere. Id pr bant non solum ex praedicto Clementis VIII. decreto , sed etiam ex epistola yr. Leonis magni ad Theodorum , es ex Concilio Carthaginensi 4. cap. 6 . ubi dicitur, testimonium circim stanti lim posse prodesse moribundo , ut absoluatur a Sacerdote. At jeκistimant, quod etsi Sacerdos adue niens nullum habeat testimonium circunstantium , si tamen audiuerit a nuntio , moribu - .dum petiisse consessarium , S signa contritionis dcd me , posse Sr debere illum absoluere.
Sic enim inquiunt γ habetur in rituali Pau-Ii V. ubi praescribit Pontifex, ut poenitens qui
ante mortem confitendi desiderium ostende- 'rit: sine per se, siue per alios, a Sacerdote adueniente absoluatur. Ad decretum vero Cle.
560쪽
mentis VIII. responde set Pontificem in tali decreto non comprehendere cassem lummae necessitatis , sed loqui de confessione quae regu Iariter fit ab eo qui pote si coram Sacerdote confiteri. Sicut enim per accidens va Iet confesso non integra, licet per se loquendo tur ediuino integra esse d beat : ita per se Ioquendo , ii ire diuino debet fieri consessio coram sacerdote; per accidens tamen, quando poenitens loqui non potest, nec adest Sacerdos, Dscit confesso coram testibus facta , nondum praesente Sacerdote . Utraque se lutio probabilis est, prima tamen videtur probabilior , & conformior praedicto Clementis decreto, nec non Concilio Cartha ginensi citato quod requirit testimonium praesentium , ut moribundus a sacerdote absolum tur. Nec urget id quod refertur ec rituali Pauli V. nam ctim praescribit Pontifex, absiluendum efie moribundum . qui ante morrtem consitςndi desid erium , siue per se , sire per alios ostenderit: per ly ali is, intelligi debent circunstantes, non vero nunti j , cui hoc solum Sacerdoti reserunt, nec sunt prasentes,
quando ille peruenit ad infirmum ; illi enim
non possitiat se habero tanquam infirmi inter-Pretes , sicut circunflantes Catterum omni probabilitate caret sententia Iacobi Baij, Baunij , Tam bucini , Cara-- lis , Theophili Reynaudi , ZIasiorum recentiorum Casili starum , qui docent posse ab solui moribundum, qua inu is nullum exhibeat spmina contritionis desiderri absolistionis,N si vixerit pie, si aeque salutis. immemor non fuerid. Cum enim sacramentum poenitentiae